İçeriğe atla

Grapčeva mağarası

Koordinatlar: 43°8′3″K 16°45′14″D / 43.13417°K 16.75389°D / 43.13417; 16.75389
Grapčeva mağarası
Grapčeva spilja
Hırvatistan üzerinde Grapčeva mağarası
Grapčeva mağarası
Hırvatistan haritasındaki konumu.
KonumHvar Adası
BölgeHırvatistan
Koordinatlar43°8′3″K 16°45′14″D / 43.13417°K 16.75389°D / 43.13417; 16.75389
Uzunluk22 metre
Genişlik25 metre
Yüzölçümü5 metre
Tarihçe
Malzemekireç taşı
Devir(ler)Neolitik, Bronz Çağı
Kültür(ler)Hvar kültürü, Cetina kültürü, Nakovan kültürü
Sit ayrıntıları
Kazı tarihleri1850 - günümüz
Kamusal erişimHayır

Grapčeva mağarası (Hırvatça : Grapčeva spilja), Neolitik ve Tunç Çağı arkeolojik sit alanıdır. Mağarada üç farklı tarih öncesi kültür keşfedildi: Nakovan, Cetina ve Hvar kültürü.

Stratigrafi

En eski buluntular

İnsan yerleşiminin en eski izleri 2,5 metre derinlikte bulundu ve bu buluntular arasında Hvar kültürü çanak çömleklerinin kırmızı boyalı iki parçası da dahil olmak üzere az sayıda parçalanmış çanak çömlek buluntuları yer almaktadır. Bu parçalar üzerinde yapılan radyokarbon tarihlemesi, mağaranın ~6000 yılları civarında kullanıldığını ortaya çıkardı.[1]

Hvar kültürü buluntuları

2,5 ila 1,5 metre derinlikte klasik Hvar kültürünün izleri ile karşılaşıldı. En yaygın buluntular çanak çömlek parçaları ve ağız ve gövde üzeri kırmızı boya ile süslenmiş yarım yuvarlak, siyah cilalı kaselerdi. Kaba çanak çömlek parçaları da aynı şekilde siyah cilalıydı, ancak kırmızı boya yerine kesiklerle süslenmişti.[2] Tabakanın üst kısmında siyah cilalı yüzey üzerinde beyaz boya kullanıldığı görülmüştür. Özellikle ilginç olan, orta Neolitik Vela Spila boyalı seramiklerine benzeyen, geometrik motifli, çok renkli boyalı ince seramik bir kasenin bulunmasıydı ve bu iki grup arasındaki ilişkiyi akla getiriyordu.[3] Kırmızı boyalı ince parçalar ~5000'e, beyaz boyalı seramikler ise MÖ ~4500'e tarihlendirilmiştir.[4]

1,5 ila 1,4 metre derinlikte bulunan buluntular, karışık çanak çömlek parçalarını içermektedir. Yukarıda bahsedilen beyaz ve kırmızı boyalı parçalar klasik Hvar kültürünü temsil etmektedir, ancak Nakovan kültürünün yivleriyle süslenmiş bikonik kaselerle karıştırılır.[5] Tabaka MÖ 4300-4200 arasına tarihlenebilir.[4]

Nakovan ve Cetina kültürü buluntuları

Ayırt edilebilen dördüncü katman 1.4 ile 1.1 metre derinlikte olup, saf Nakovan kültür çanak çömlek parçalarını içerir. Bu parçalar yuvarlak omuzlu, silindirik boyunlu ve yivli bezemelere sahip çanaklar ile gövdesinin alt kısmında dikey yiv veya kesiklerle bezenmiş bikonik çanaklar ve plastik kaburgalar ile temsil edilmektedir. Mutlak tarihleme bu tabakayı MÖ 4. binyılın ikinci kısmına yerleştirmektedir.[6]

Erken Cetina kültürüne ait parçalı buluntular 1,1 ile 0,9 metre derinlikte bulunmuştur. Çoğunlukla ince duvarlı ve kurdele benzeri süslemeli küçük kaselerle temsil edilmiştir. 4. binyılın ilk yarısına tarihlendirilmiştir.[7]

Tunç Çağı buluntuları

MÖ ~2500 yıllarına tarihlenen Erken Tunç Çağı buluntuları iki tip kase ile temsil edilmektedir. İlk tip, konik, hafif kavisli, düzleştirilmiş ağız kenarlı ve şerit benzeri kulplu kaselerdi. İkinci tip, boyun ve omuzu birbirine bağlayan silindirik boyunlu ve kurdele benzeri kulplu küçük kaselerdi. Her iki tip de neredeyse her zaman bezemesizdi. Orta Tunç Çağı buluntuları parçalı ve bezemesizdir ve bulunduktan sonra yeniden yapılmamıştır.[6]

Kaynakça

  1. ^ Forenbaher (2000). "Grapčeva spilja i apsolutno datiranje istočnojadranskog neolitika". Vjesnik za arheologiju i historiju dalmatinsku. 2: 16. 30 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2021. 
  2. ^ Praistorija Jugoslavenskih zemalja sv. 2. Saraybosna: Akademija nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine. 1979. ss. 598-600. 
  3. ^ Čečuk (1994). "Vela špilja pokraj Vele Luke". Luško libro. 2: 43. 
  4. ^ a b Forenbaher (2000). "Grapčeva spilja i apsolutno datiranje istočnojadranskog neolitika". Vjesnik za arheologiju i historiju dalmatinsku. 2: 17. 30 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2021. 
  5. ^ Tasić, Nikola, (Ed.) (1979). "Problem eneolitka na istočnoj Jadranskoj obali". Praistorija jugoslavenskih zemalja sv. 3. Akademija nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine. ss. 371-373. 
  6. ^ a b Forenbaher (2000). "Grapčeva spilja i apsolutno datiranje istočnojadranskog neolitika". Vjesnik za arheologiju i historiju dalmatinsku. 2: 18. 30 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2021. 
  7. ^ Rano bronzano doba na području istočnog Jadrana (PDF). Saraybosna: Centar za balkanološka ispitivanja. 1989. s. 200. 28 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 20 Ocak 2021. 

İlgili Araştırma Makaleleri

Bakır Taş Çağı, MÖ 5000-3000 yılları arasını kapsayan tarih öncesi dönemdir. Bakır Çağı'nın bir diğer adı Maden Taş Çağı'dır. Taş aletler yanında bakırın da kullanılmaya başlamasından dolayı Kalkolitik Çağ olarak adlandırılan bu dönem, Geç Neolitik Çağ'ın devamıdır. Bu çağda da, Neolitik Çağ'da olduğu gibi, bölgesel farklılıklar bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Köşk Höyük</span> Niğde il merkezine 17 km mesafedeki bir höyük

Köşk Höyüğü, Niğde il merkezine 17 km mesafede bulunan bir höyüktür. Höyük 80 metre çapında 15 metre yüksekliktedir. Kazılarda ulaşılan buluntular Niğde Müzesinde sergilenmektedir. Müze'de diğer buluntular yanında MÖ 4883 yılına tarihlenen bir Kalkolitik ev modeli, birebir ölçülerde sergilenmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Halaf kültürü</span>

Halaf Kültürü, Kuzey Mezopotamya'nın Çanak Çömlekli Neolitik Çağ'ında, Tell Halaf'da kesintisiz olarak gelişen bir tarihöncesi kültürdür. Tell Halaf yerleşimi, MÖ 6.000 civarı ile MÖ 5.400 arasında Halaf Dönemi olarak adlandırılan bir dönem boyunca gelişmiştir. Halaf Kültürü'nü yine aynı bölgede Obeyd Kültürü izlemiştir. Halaf Kültürü adını, günümüzde Türkiye – Suriye sınırının hemen güneyinde yer alan ve Erken Kalkolitik Çağ'a tarihlenen Tell Halaf yerleşiminden almaktadır. Halaf Kültürü'nün Samarra ve Hassuna kültürlerinden kaynaklanmadığı ama onlardan etkilendiği görüşü hakimdir.

Fikirtepe Höyüğü, İstanbul İli'nin Anadolu yakasında, Kadıköy İlçe merkezinin birkaç kilometre doğusunda, Fikirtepe Tepesi'nin doğu kenarında yer alan bir düz yerleşmedir. Denizden 26 metre yükseklikteki yayvan bir tepenin güney-güneydoğu kesiminde, Kalamış Koyu'nda Marmara Denizi'ne dökülen Kurbağalıdere'ye doğru uzanan yamaçta bulunmaktaydı. Günümüz yerleşiminin altında kalmış ve tümüyle tahrip olmuştur. Yerleşmenin Kalamış Koyu'na mesafesi 1.300 metre, Kadıköy Koyuna ise 2 km.dir. eski çağlarda çevrenin ormanlık olduğu, bu yüzden balıkçılık, avcılık ve sınırlı ölçüde de olsa tarım olanaklarına sahip olduğu düşünülmektedir.

Kaman Kalehöyük, Kırşehir İl merkezinin kuzeybatısında, Kaman İlçesi'nin 3 km. doğu-kuzeydoğusunda yer alan bir höyüktür. Tepe yaklaşık 280 metre çapında olup 16 metre yüksekliktedir.

Yenice Yanı Höyüğü, Diyarbakır İli'nin 50 km. doğusunda, Bismil İlçesi'nin 10 km. güneydoğusunda, Dicle'nin kollarından Seyhan Çayı vadisinde, çayın doğu kıyısında yer alan bir höyüktür. Yenice Köyü'nün Eski Mezarlık Mevkiindedir. Tepe, 150 x 80 metrelik boyutlarıyla küçük sayılabilecek bir höyüktür ve yaklaşık olarak 1,2 hektarlık bir alana yayılmaktadır.

Salat Cami Yanı, Diyarbakır İli, Bismil İlçesi'nin yaklaşık 20 km. doğusunda, Dicle'nin bir kolu olan Salat Çayı kıyısında yer alan bir höyüktür. Höyükteki Neolitik yerleşim alanı 220 x 130 metrelik bir alana yayılmıştır. Kazı çalışmaları başlamadan önce höyükten sürekli olarak toprak alınması ve yapılaşma sonucunda tepenin büyük bir kısmı ortadan silinmişti.

Karavelyan Höyüğü, Diyarbakır'ın doğusunda, Bismil İlçesi'nin 13 km. doğusunda, Bismil'in Tepe Beldesi, Merdan Köyü'nün yaklaşık 2 km. batısında, Karavelyan Düzünün kuzeydoğu ucunda yer alan bir höyüktür. Arkeoloji yazınında Karavelyan Tarlası 2 olarak da geçmektedir. Höyüğün çok yakınında Çeltikdüzü olarak bilinen bataklık bir alan vardır. Birbirine yakın iki hafif yüksek iki düzlük, yöre halkı tarafından Karavelyan ve Hınçıka olarak adlandırılır. Bu iki düzlükten batıdaki Karavenyan, devlet haritalarında Karaveyan Düzü olarak geçer. Tepe, 75 metre çapında olup 1-2 metre yüksekliktedir. Dicle'nin güney, Savur Çayı'nın batı kıyısındadır. Çevre, birikinti sekileri, yaz kış akan akarsularla verimli topraklara sahip olduğu gibi hayvancılık için uygun otlak alanları vermektedir. Yerleşme yeri olarak seçilmesinde bu çevresel özelliklerin belirleyici olduğu düşünülmektedir. Çok küçük bir höyük olup bir Halaf yerleşmesidir. Hınçıka Höyük yüzey araştırmalarında ulaşılan buluntulardan, Höyük'ün Orta Asur ve Geç Asur Dönemleri'nde iskan edildiği anlaşılmaktadır. Karavelyan Höyük'te iskanın MÖ 5700 yıllarında başladığı ileri sürülmektedir. Yerleşimin Halaf Dönemi'nden sonra terk edildiği, Orta Asur Dönemi'nde ise Karavelyan'ın değil 100 metre doğudaki Hınçıka Höyük'e yerleşildiği belirtilmektedir.

Erbaba Höyüğü, Konya İl merkezinin batısında, Beyşehir İlçesi'nin 10 km. kuzey-kuzeybatısında, Gölkaşı Köyü'nün 2,5 km. kuzeydoğusuna yer alan günümüzden yaklaşık 7500 yıl öncesine tarihlenen Neolitik Çağ höyüğüdür. Beyşehir Gölü'nün 1,5 km. doğusunda deniz seviyesinden 1105 m yüksekliğindeki doğal bir doğal bir tepe üzerindeki höyük 80 metre çapındadır. Höyüğün, köylülerce değişik kesimlerinden toprak çekilerek kısmen tahrip olduğu belirtilmektedir.

Çaltılar Höyüğü, Muğla İl merkezinin doğu-güneydoğusunda, Fethiye ilçesinin kuzeydoğusunda, Elmalı ilçesinin 30 km. kuzeybatısında, Çaltılar Köyü'nün yanında yer alan bir höyüktür. Orta büyüklükte bir höyüktür. Höyük'ün yaklaşık 3 hektarlık bir alana yayıldığı belirtilmektedir.

Araptepe Höyüğü, İzmir İl merkezinin kuzeyinde, Menemen İlçesi'nin yaklaşık olarak 13 km. kuzeybatısında, Eski Foça'ya giden yol üzerinde yer alan bir höyüktür. Helvacı Höyücek Höyüğü'nün 2 km. kadar batısında, Bekirler Düz Yerleşmesi'nin 500-600 metre kuzeyindedir. Helvacı Köyü'nün batısındadır. Helvacı Ovası'ndaki yerleşme, daha çok dağlara yakındır.

Bahçetepe Höyüğü, Aydın il merkezinin doğusunda, Sultanhisar İlçesinin 5 km. batısında yer alan bir höyüktür. Ova seviyesinden 8 metre yükseklikte oval bir tepedir. Çiftekahveler yol ayrımında Ayrancılar Mevkii'ndedir. Höyüğün güneyi, doğu batı yönünde uzanan İzmir – Aydın Demiryolu tarafından kesilmiştir. Üzerinde günümüzde harap durumda bir bağ evi bulunmaktadır. Batı tarafından da toprak çekilmiş olduğu belirtilmektedir. Tüm bunlara ilaveten yıllardır yürütülen tarımsal faaliyetler ve kaçak kazılar yüzünden tahrip olmuştur. Büyük Menderes Ovası'nda, nehrin kuzeyinde, Aydın Dağları'nın güneyinde yer almaktadır.

Uğurlu / Zeytinli, Çanakkale İli'ne bağlı Gökçeada'nın batı tarafında, Uğurlu Köyü'nün 900 metre doğu-kuzeydoğusunda yer alan bir höyüktür. Uğurlu Limanı'ndan yaklaşık olarak 1.400 metre, Ada'nın merkezine 23–24 km. uzaklıktadır. Bölge yerel olarak Zeytinli Mevkii olarak bilinmektedir. Yerleşme İsa Tepe'sinin doğu yamacında, bir yamaç yerleşmesi görünümündedir. Çanak çömlek buluntularına bakılarak 300 x 100 metrelik bir alana yayılmış olduğu söylenmektedir. Neolitik Çağ'a tarihlenen çanak çömlek buluntuları ise 100 x 100 metrelik bir alanda görülmektedir. Uğurlu / Zeytinli, şimdilik Doğu Ege Adaları'daki en eski yerleşmedir. Neolitikleşmenin Avrupa'ya aktarımından çok önemli bir konum göstermektedir. En erken yerleşimin Anadolu'dan gelen göçle MÖ 6.500 yıllarında başladığı anlaşılmaktadır. Bu yerleşim MÖ 5.000 dolaylarında Anadolu'dan bağımsız şekilde gelişen bir kültür olarak karşımıza çıkmaktadır.

Aslanapa Höyüğü, Kütahya il merkezinin kuş uçumu 25 km. güneybatısında, Aslanapa İlçesi'nin 700 metre kadar güneyinde yer alan bir höyüktür. Tepe, 140 metre çapında olup günümüzde 5 metre yüksekliğindedir.

Hacıhamza Höyüğü, Kütahya il merkezinin güneydooğusunda, Altıntaş İlçesi'nin 4 km. kuzeyinde, Alibey Köyü'nün 1,4 km. batısında yer alan bir höyüktür. Tepe, 82 metre çapında ve 4,5 metre yüksekliğindedir.

Akmakca, Kütahya il merkezinin güneybatısında, 1970 depreminden sonra terk edilmiş olan Dayınlar Köyü'nün aşağı yamacında yer alan bir düz yerleşmedir. Yerel adı Akmakca Mevkii olmasından dolayı bu ad verilmiştir. Yerleşmenin 100 metre çapında bir alana yayılmış olduğu belirtilmektedir.

Fındık Kayabaşı, Kütahya il merkezinin kuzeydoğusunda, Sabuncupınar İlçesi'ne bağlı Fındıkköy Köyü'nün 3 km kadar kuzeydoğusunda yer alan bir düz yerleşmedir. Kütahya – Eskişehir demiryolunun 500 metre güneyindedir. Yerleşme, kayalık bir yükseltinin kuzey yamacı üstündedir. Günümüzde oldukça eğimlidir. Ancak yerleşme gördüğü dönemde teraslama yapılarak düzeltilmiş olduğu düşünülmektedir.

Eskiköy Yeri, Antalya il merkezinin kuzeybatısında, Korkuteli ilçesinin kuzeyinde, Çomaklı Köyü'nün 3,6 km. doğusunda yer alan bir tepe üstü yerleşmedir. Yerleşme 100 x 60 metre boyutlarında olup ova düzeyinden 35 metre yükseklikteki doğal bir yükselti üzerindedir. Ad olarak verilen Eskiköy Yeri, Çomaklı eski köyünün hemen kuzeyinde yer almasındandır.

İncirlitepe Düz Yerleşmesi, Isparta il merkezinin kuzeybatısında, Gönen İlçesi'nin güneybatısında, Gümüşgün Köyü'nde yer alan bir düz yerleşmedir. Burdur Gölü'nün kuzey ucuna doğru, İncirlikaya'nın ovaya bakan güney terası üzerindedir. Yüzey buluntularına bakılarak yerleşmenin 100 x 30 metrelik bir alana yayılmış olduğu düşünülmektedir. Ovada, Gümüşgün Köyü ile Gölbaşı Köyleri arasındaki İncirlipınar Höyüğü ile karıştırılmaması için İncirli 1 adıyla da bilinmektedir. Yerleşme, günümüzde ova seviyesinden 7 metre yüksekliktedir.

Eyice Höyük, Afyonkarahisar ilinin, Sinanpaşa İlçesi'nin Eyice köyünün 2 km güney – güneybatısında, Mercimek Tepe Yamaç Yerleşmesi'nin 1,5 km güneyinde yer alan bir höyüktür. Mevkiinin yerel adı "Höyüğün Dibi"'dir.