Glomus iranicum var tenuihypharum

Glomus iranicum var tenuihypharum Arbusküler mikoriza mantarı kök oluşturucu bir mantar. Toprağın fizyo kimyasal koşullarını iyileştirmeye ve bitkilerin büyümesine ve büyük oranda üretkenlik sağlamasına katkıda bulunur. pH değeri 9.5 olan alkali topraktan izole edilmiş ve zengin Mg, Ca ve Mn. tuzları içeren bu tür, yoğun tarım koşullarında dahi, zirai bitkilerin birçoğuyla uygun bir simbiyosis elde eder. Büyük oranda toprakta görülebilen bolca ekstramatrik miselyum üretir, kökün dış kısmında oluşan sporlardan kendini yeniden üretir ve bu sayede köklerin içinden bitkiye doğru büyük oranda besin taşınması sağlanır ve yoğun gübreleme şartlarında bile uygun bir tolerans sağlayacak şekilde topraktaki yüksek orandaki besinsel tuz konsantrasyonlarını tolere eder.

Bu türü keşfeden şirket olan Symborg, biyolojik özelliklerinden ötürü ilk defa AMF türünü koruyan bu tür üzerinden bir patent elde etti.

Bu türün farklı bitki türlerindeki etkileri hakkında, konusunda uzman dergilerde yayınlanan bilimsel çalışmalar gerçekleştirildi. Özellikle sofralık üzümlerde, Red Globe, Crimson, Napolyon, Thomson çekirdeksiz, gibi çeşitlerin toplam üretiminde üç yıldan uzun bir sürede meyvenin kalitesinde de bir artış görerek, %12-45 arasında devamlı bir büyüme elde edilmiştir ve salkımların uzunluğu ve ağırlığında artış ve ayrıca hasat edilen meyvede daha iyi ve eşit bir renklenme ve daha yüksek bir Brix derecesi elde edilmiştir.

Hem serada hem de açık alanda ekilmiş olan bahçe bitkilerinde fizyolojik aktivite (daha iyi su tutma kapasitesi ve gaz alış-verişi) ve uygulama yapılmış bitkilerde verimde (%10-15) anlamlı bir artış sağlamıştır. İspanya'da, Cartagena Politeknik Üniversitesi'nde kavun kök sistemi ile ilgili yapılan bir çalışmada bu türün uygulanmasıyla sadece kılcal köklerin uyarılması ile kök bölgesi yüzeyinin artmadığını, aynı zamanda büyük oranda besin emilimi ve üretim potansiyelini anlamlı şekilde artırarak kök yapısında bir değişim yarattığı da bulunmuştur.

Serada biber çalışmalarında, sadece üretimde bir artış değil (m² başına 1 kg), aynı zamanda bitkinin endojen hormonu kontrolünde önemli denetim göstermiştir. Dikimin yapılmasıyla oksin (indolasetik asit ) daha iyi bir kök oluşumu ve mikorizal kolonileşme göstermiştir. Dikimden 50 gün sonra daha iyi bir yapraklanma ve üretim adına yüksek gibberellin ve sitokinin oluşumu ve döngün sonuna doğru absisik asit miktarı daha genç bitkilerin lehine olacak şekilde anlamlı ölçüde azalarak sonuçlanıyor.

Buğday ve tahıl üretiminde, mısır ve soya fasulyesinde olduğu gibi bu türle kolonileşme, üretim veriminde %10'dan fazla şekilde artış sağlamaktadır.