İçeriğe atla

Giuseppe Pellizza da Volpedo

Giuseppe Pellizza da Volpedo
Genel bilgiler
Doğum adıGiuseppe Pellizza
Doğum28 Eylül 1868(1868-09-28)
Volpedo, (İtalya Krallığı)
Ölüm14 Temmuz 1907 (38 yaşında)
Volpedo, (İtalya Krallığı)
Uyrukİtalyan
Evlilik(ler)iTeresa Bidone (1892)
AlanıResim sanatı
Katıldığı akımlarRealizm, Neo Empresyonizm, Divizyonizm
Ünlü yapıtlarıIl Quarto Stato

Giuseppe Pellizza da Volpedo, (d. Volpedo, 28 Eylül 1868 -ö. Volpedo, 14 Temmuz 1907), politik anlamı sembolleşmiş Il Quarto Stato (Dördüncü Kuvvet) tablosu ile ünlenen İtalyan ressam.

Neo Empresyonizm akımına dâhil olan Volpedo, anlatımcı tarzıyla İtalyan ilerici ve sosyalist çevrelerin sembol isimlerinden biri oldu.

Hayatı

Giuseppe Pellizza, İtalya'nın kuzeyinde Volpedo şehrinde, bir çiftçi ailenin çocuğu olarak 1868 senesinde doğdu. Kuzey İtalya'daki Alessandria kenti yakınındaki Castelnuovo Scrivia kasabasındaki teknik okulda ilk resim derslerini aldı. Bu okuldan sonra bazı tanıdıklarının sayesinde Francesco Hayez ve Giuseppe Bertini gibi ünlü ressamların hocalık yaptığı, Milano'daki Brera Güzel Sanatlar Akademisi'ne girdi. Burada Giuseppe Puricelli ve Pio Sanquirico'nun öğrencisi oldu. İlk sergisini Milano'da, 1885 yılında açtı.

Formasyonunu güçlendirmek için Milano'dan Roma'ya giden sanatçı, bir süre buradaki San Luca Akademisi ve Fransa Akademisi'ne devam etti ancak bu okullarda hayal kırıklığına uğradığını fark etti. Giovanni Fattori ile birlikte Floransa kentine giderek bu şehirdeki ünlü Accademia'da bir dönem boyunca hocalık yaptı. Accademia'nın tatile girmesiyle birlikte, doğa resimleri yapmak üzere Volpedo'ya geri döndü. Sanatta ulaştığı noktadan bir türlü memnun olmayan Giuseppe Pellizza, Bergamo kentindeki Accademia Carrara'da eğitim veren Cesare Tallone'den özel ders almaya başlar.

1892'de kasabası Volpedo'ya dönen sanatçı, burada bir köylü kadın olan Teresa Bidone ile evlenir. Bu yıldan itibaren "da Volpedo" soyadını kullanmaya başlar.

Giuseppe Pellizza da Volpedo hayatının bu kısmında, Neo Empresyonizm akımının bir alt grubu olan divizyonizm ve fovizm akımlarını izlemeye başlar. Bu teknikleri yetkin bir şekilde kullanan Giovanni Segantini, Angelo Morbelli, Vittore Grubicy de Dragon, Plinio Nomellini ve Emilio Longoni gibi ressamlarla çalışır.

1898 yılında da Volpedo, tüm İtalya'da düzenlenen ve 19. yüzyılın İtalya'daki son büyük sanat etkinliği olan Esposizione Generale Italiana'ya katılır. 1900 yılında başyapıtlarından biri olarak kabul edilen Lo Specchio della Vita (Hayatın Aynası) isimli tablosunu sergiler. Bu başyapıtı ertesi yıl, 10 yıllık bir çaba sonucu tamamladığı Il Quarto Stato takip eder.

Fütürizm akımının ilk yaratıcılarından biri olan Giuseppe Pellizza da Volpedo,[1] kendisini bir ömür boyu takip eden hayal kırıklıkları ve sanatında mükemmelliyete ulaşamamışlık duygusu nedeniyle hayatının son yıllarını çeşitli bunalımlarla geçirir. 1907 yılında karısının ani ölümü sonrasında, aynı yılın 14 Temmuz'unda doğduğu kasaba olan Volpedo'daki stüdyosunda intihar eder.

Önemli eserleri

Giuseppe Pellizza da Volpedo'nun sembolleşmiş tablosu "Il Quarto Stato"
  • Il Quarto Stato (Milano Novecento Müzesi)
  • Fiumana (Pinacoteca di Brera, Milano)
  • Ambasciatori della fame (Civica Galleria d'Arte Moderna di Milano)
  • Il sole (Galleria Nazionale d'Arte Moderna di Roma)
  • L'amore nella vita (Özel koleksiyon)
  • Il sorgere del sole (Özel koleksiyon, Torino)
  • Panni al sole (Özel koleksiyon, Milano)
  • Passeggiata amorosa (Pinacoteca Civica di Ascoli Piceno)
  • Prato fiorito (Galleria Nazionale d'Arte Moderna di Roma)
  • Statua a Villa Borghese (Galleria Nazionale d'Arte Moderna di Venezia)
  • Lo specchio della vita (Museo civico di Torino)
  • L'annegato (Pinacoteca Civica di Alessandria)
  • Idillio primaverile (Özel koleksiyon)
  • Il Morticino (Paris d'Orsay Müzesi)
  • Sul Fienile (Özel koleksiyon)

Kaynakça

  1. ^ Eco, Umberto (Ağustos 2009). "Fütürizm bir felaket değildi". Tempo. 24 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2014. 
Wikimedia Commons'ta Giuseppe Pellizza da Volpedo ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Ferdinando Camon</span> İtalyan yazar

Ferdinando Camon, İtalyan yazar.

Pozzale Luigi Russo Ödülü, 1948'de Pozzale Komünist Partisi'nce kurulmuştur. Ödül, 1952 yılında seçici kurul üyeliğine çağrılan eleştirmen Luigi Russo'nun katkılarının anısına Pozzale Luigi Russo Ödülü adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Giancarlo Giannini</span> İtalyan oyuncu

Giancarlo Giannini, dünya çapında tanınmış ödüllü İtalyan sinema oyuncusu, seslendirme sanatçısı, yönetmen ve senaristtir. Sinemada 1970'lerden beri aktif olarak çalışan aktör bugüne kadar 100'ün üzerinde filmde rol almış, 2 filmin senaryosunu yazıp bir filmi de yönetmiştir. Aynı zamanda usta bir seslendirme sanatçısı olan Giannini birçok filme de sesiyle katkıda bulunmuştu.

<span class="mw-page-title-main">Accademia (Venedik)</span>

Accademia Sanat Galerisi Kuzey İtalya, Venedik'te 19. yüzyıl öncesi resim ve heykel güzel sanat eserlerini sergileyen müze galerisidir. Büyük Kanal'ın güney kıyısında konumlanır. İsmini kanal üzerindeki üç köprüden birine Accademia Köprüsü olarak verir ve kanalda çalışan deniz taksilerinin yanaşma iskelesidir.

<span class="mw-page-title-main">Joseph Pace</span> İtalyan ressam

Joseph Pace , soyut ekspresyonizm ressam ve heykeltıraş.

Agnolo di Cosimo, genellikle İl Bronzino veya Bronzino olarak anılmaktadır. İtalyan maniyerist üslubunda yağlı boya resim üzerinde çalışmalar yapmış bir ressamdır. "Bronzino" lakabının nispeten siyahımsı teni dolayasıyla verildiği düşünülmektedir.

Michele Lastella, İtalyan oyuncu ve yönetmen.

Antonio Cardile, İtalyan, Roma Okulu ressam, heykeltıraş ve gravürcü.

Vittore Carpaccio (yak. 1465, Venedik – 1526 Capodistria. Venedik Cumhuriyetinde doğup büyüyüp yaşamış İtalyan asıllı Venedik Rönesansı ekolüne bağlı bir ressam. Venedik Rönesansı resminin 15. yüzyıldan 16. yüzyıla geçiş döneminde önemli olmakla beraber belirli resim akımlarına katılmayıp şahsen kendine mahsus özel bir resim stili geliştirmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Il Quarto Stato</span>

Il Quarto Stato ya da Türkçe çevirisiyle Dördüncü Kuvvet, İtalyan ressam Giuseppe Pellizza da Volpedo'nun 1901 yılında tamamladığı başyapıtı olan tablo.

<span class="mw-page-title-main">Elena Cotta</span> İtalyan oyuncu

Elena Cotta, İtalyan kadın sinema, dizi ve tiyatro oyuncusudur.

<span class="mw-page-title-main">Gualtiero Galmanini</span> İtalyan mimar ve tasarımcı

Gualtiero Galmanini, İtalyan tasarımcı.

<span class="mw-page-title-main">Mario Bardi</span> İtalyan ressam (1922-1998)

Mario Bardi bir İtalyan Realist ressamdı. Ocak 1922'de güney İtalya'daki Sicilya Akdeniz adasında Palermo da doğdu.

<span class="mw-page-title-main">Carlo Bazzi</span> İtalyan ressam (1875-1947)

Carlo Bazzi İtalyan ressam.

Giuseppe Vaccaro, İtalyan mimardır.

Piero Schlesinger, 1971'den 1993'e kadar Banca Popolare di Milano'nun başkanı olarak görev yapan bir İtalyan hukukçu, bankacı, avukat ve akademisyen.

Remo Giazotto, çoğunlukla Tomaso Albinoni'nin çalışmalarının sistematik kataloğu aracılığıyla bilinen bir İtalyan müzikolog, müzik eleştirmeni ve bestecisiydi. Dört Mevsimin bestecisi Antonio Vivaldi de dahil olmak üzere Albinoni ve diğer bestecilerin biyografilerini yazmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Stato da Màr</span> Venedik Cumhuriyetinin deniz ve denizaşırı bölgeleri

Stato da Màr ya da Domini da Mar, Venedik Cumhuriyeti'nin İstirya, Dalmaçya, Arnavutluk, Negroponte, Mora, Nakşa Dükalığı'nın Ege adaları, Girit ve Kıbrıs deniz aşırı topraklarına verilen addır. Venedik Cumhuriyeti'nin sahip olduğu üç alt bölümden biriydi, diğer ikisi Dogado, yani Venedik ve kuzey İtalya'da Domini di Terraferma idi.

<span class="mw-page-title-main">Giuseppe Amisani</span>

Giuseppe Amisani, 7 Aralık 1881'de kuzey İtalya'daki Lombardiya'nın Pavia yakınlarındaki Mede di Lomellina köyünde doğdu. Pavia Teknik Enstitüsü'nde eğitim gördü, ancak teknik resim kursunda başarılı olamadı. Daha sonra Milano'daki Accademia di Brera'da Cesare Tallone ve Vespasiano Bignami ile çalıştı. 1908'de ve 1911'de “L’Eroe” (“Kahraman”) adlı tablosuyla Akademi'nin Mylius ödülünü kazandı. Bu dönemden sonra genellikle portre resimlerine odaklandı; İtalyan Alpleri, Rodos ve Tunus manzaraları da ilgi gördü.

Francesco Filippini, geç izlenimcilik döneminde tanınmış İtalyan bir ressamdı. En plein air tarzı ve konuların hızlı temsili ile bilinir, özellikle renge özel önem verdi. Sanatı, özellikle Lombardiya manzaraları ve Filippini'nin tablolarındaki annelerin figürleriyle ilgilenen Umberto Boccioni gibi sanatçılar tarafından incelenmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.