İçeriğe atla

Girgaşiler

İncil Sözlüğü (1887) Yaşayan halkları tahminen gösteren harita: Periziler, Hivitler, Yebusiler, Kenanlılar, Amalekliler, Girgaşiler...

Girgaşi veya Gergaşi,[1] İbranice: גרגשי (Girgâshîy okunur),[2] "kumlu toprakta yaşayan" anlamına gelir,[3][4] Ham'ın oğlu ve daha sonra Nuh'un oğlu olan Kenan'ın oğullarından biriydi. Onun soyundan gelenler Girgaşiler olarak bilinir[5] ve Ürdün Nehri ile Celile Gölü'nün doğusunda yaşarlardı[5] ve daha sonra İsrail Krallığı haline gelecek olan ve Yuşa'nın İsrailoğullarına önderlik ettiği Kenan topraklarındaki Kenanlı kabilelerden biriydi.[6]

İncil anlatısı

Nuh'un oğulları Şem, Ham (ya da Sam) ve Yafet (ya da Yafes)'ti, (Tekvin 10:1) Ham'ın oğulları ise Cush, Mizraim, Put ve Kenan'dı.(Tekvin 10:15) Kenan'ın soyundan Sidon, Heth, (Tekvin 10:16) Yebusiler, Amoriler, Girgaşiler, (Tekvin 10:17) Hivitler, Arşiler, Sineiler, Arvadiler, Zemariler ve Hamatiler geldi; ve sonra Kenanlıların aileleri yayıldı.(Tekvin 10:18)

Kenan, babası Ham, Nuh'u sarhoş olduktan sonra çıplak gördüğü için Nuh tarafından lanetlendi; lanete göre Kenan, Şem ve Yafet'in hizmetkârı olacaktı.(Tekvin 9:18-27).

Tanımlama

Yuşa'nın fetih savaşlarının anlatımında Girgaşiler'den söz edilmemesine ve yerleri belirtilmemesine rağmen, Yuşa tarafından İsrailliler'in mülksüzleştirdiği halklar arasında sayılırlar (Yeşu 24:11).[7] Görünürdeki bu tutarsızlık, belki de, İsrailliler topraklara girmeden önce Kuzey Afrika'ya göç etmelerinden kaynaklanıyor olabilir.[8]

Bu durum, Fenike diasporasının Akdeniz'in batı ucuna, bugünkü Kartaca civarına yerleştiğini belirten Procopius (Wars 4.10.13-22) tarafından da desteklenmektedir.[9]

II.Ramses ile olan savaşlarında Hititlerin müttefiki olan Karahişalar ile kesin olmayan bir şekilde özdeşleştirilmektedirler.[10] Eğer bu özdeşleştirme doğruysa Girgaşitler, Hitit İmparatorluğu'nun yaklaşık olarak yıkılmasıyla yerlerinden edilen halkların Anadolu'dan güneye doğru göçlerinin bir parçası olmalıdırlar. M.Ö. 1200'lerde Ugaritçe'de grgš diye bir şahıs adı geçer ama bu halkla bağlantısı bilinmemektedir.[10] İncil'deki ismin ıslıklı sonlanışı Hurrilere ilişkin bir kökenin varlığına işaret eder.[11]

Harold Hemenway'in çalışmalarına göre, Girgaşitler Filistin'den dağılmış ve böylece Afrika'ya, daha spesifik olarak da sesli harfleri yazmayan Pön metinlerinde "Grgshy", "Grgsh" ve "Grgshm" gibi şahıs isimlerine sıkça rastladığımız Kartaca'ya (Fenikeliler tarafından kurulmuştur) taşınmışlardır. Girgaşitlerin bir başka grubu da (Strabon'a göre) Kafkasya bölgesine göç eden ve daha sonra Gürcistan adını alan Gargarlar olmalıdır. Bildirilen diğer isimler "Gergesenes" (ya da Gadarenes,Tekvin 8:28) ve Asur tabletlerindeki "Kirkishati "dir. Bir başka olası yer de Gargara şehrinin bulunduğu Küçük Asya'nın batısı ve bu insanların "Gergitanlar"[12] olarak bilindiği Gargaro Dağı'dır.

Kaynakça

  1. ^ Book of Jasher, Chapter 7. [1] 13 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  2. ^ Canaan. [2] 9 Kasım 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  3. ^ Genesis 10 - the Table of Nations. [3] 4 Kasım 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  4. ^ Tekvin 10
  5. ^ a b Portal Amazônia - Bíblia Sagrada On Line. [4] 23 Kasım 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Archived Kasım 23, 2010 at the Wayback Machine
  6. ^ Yeşu 3:9-17
  7. ^ Groot, N. G. De (1879). The History of the Israelites and Judæans: Philosophical and Critical (İngilizce). Trübner & Company. 
  8. ^ "Jerusalem Talmud Sheviit 6:1:13". www.sefaria.org. 5 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2022. 
  9. ^ "The Project Gutenberg eBook of History of the Wars, Books III and IV (of 8), by Procopius". www.gutenberg.org. 26 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2022. 
  10. ^ a b Allen, Clifton J. (1970). The Broadman Bible Commentary: Acts. Romans. 1 Corinthians (İngilizce). Broadman Press. ISBN 978-0-8054-1125-6. 
  11. ^ Hastings, James; Selbie, John Alexander; Davidson, Andrew Bruce; Driver, Samuel Rolles; Swete, Henry Barclay (1899). A Dictionary of the Bible: Dealing with Its Language, Literature, and Contents, Including the Biblical Theology (İngilizce). T. & T. Clark. 
  12. ^ Harold Hemenway, Migration of the Nations #1 - Page One. [5] 17 Ekim 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Tevrat</span> Tanahın ilk beş kitabı

Tevrat, İbrani Kutsal Kitabı'nın ilk beş kitabının, yani Tekvin, Çıkış, Levililer, Sayılar ve Tesniye kitaplarının derlemesidir.

Baal veya Baʽal, antik çağda Levant'ta konuşulan Kuzeybatı Sami dillerinde önceleri insanlar arasında kullanılan 'sahip', 'efendi' anlamına gelen bir unvan ve şeref ifadesiydi. Ünvan akademisyenlere göre önce güneş kültleri ve çeşitli koruyucu tanrılarla ilişkilendirilir; ancak yazıtlar, Ba'al adının özellikle fırtına ve bereket tanrısı Hadad ve onun yerel tezahürleriyle ilişkilendirildiğini gösterdi.

<span class="mw-page-title-main">Yafes</span> Kutsal Kitapta peygamber Nuhun en büyük oğlu

Yafes veya Yafet, Yaratılış Kitabı'nda Nuh'un üç oğlundan biridir. Tufan'dan sonra Ege Denizi, Anadolu ve başka yerlerdeki halkların atası olduğuna inanılır.

<span class="mw-page-title-main">Yuşa</span> Tevratta adı geçen kişi

Yûşa veya Yeşu, Tanah'a göre Musa'nın ölümünden sonra İsrailoğullarının lideriydi. Hikâyesi Çıkış, Sayılar ve Yuşa Kitabı'nda anlatılır. Tora'da adının Efraim kabilesinden Nun oğlu Hoşea olduğu ve Musa'nın ona Yûşa olarak hitap ettiği yazılıdır. İsrailoğulları Mısır'dan çıkmadan evvel Mısır'da doğdu.

<span class="mw-page-title-main">Belgesel hipotez</span> Tevratın temellerini ve yapısını açıklayan hipotez

Belgesel hipotez veya Wellhausen hipotezi; Tevrat'ın, yani Musa'nın beş kitabının, birbirlerinden bağımsız, paralel ve tam hikâyelerden oluştuğunu ve redaktörler (düzenleyiciler) tarafından bir dizi düzenlemelerden geçtikten sonra son hâlini aldığını iddia eden hipotez. 1870'lerde geliştirilen hipotez Yahvist, Elohist, Tesniyeci ve Ruhbani kaynak olarak sınıflandırılan Kutsal Kitap Yazarlarının, çok tanrılı dinlerden gelen hikâyeleri düzenlemekten sorumlu olduğunu ifade eder ve metinlerdeki monoteist-politeist tutarsızlıkları bu durumun yansıması olarak değerlendirir.

Yahvist ya da kısaca J, Belgesel hipotez (DH)'e göre Tora'yı oluşturan dört ana kaynaktan biridir. Kaynakların en eskisi olup Tekvinin yarısına yakınını, Çıkış'ın ilk yarısını ve Sayıların bazı kısımlarını oluşturur. J'de Tanrı insansı olarak anlatılıp ismi Yahweh (Yehova)'dir; Yehuda Krallığı'na ve bu krallıktaki insanların tarihine özel bir ilgi duymaktadır. J'nin ~MÖ 950'de derlendiğine ve ~MÖ 400'de Tora ile birleştirildiğine inanılır.

<span class="mw-page-title-main">Aşer</span>

Aşer, Tekvin'e göre Yakup ile Zilpa'nın ikinci oğulları ve Aşer kabilesinin kurucusudur.

Yeşu Kitabı, Eski Ahit'in ve Tanah'ın altıncı kitabıdır. 24 konu başlığı içeren kitapta Kenan topraklarına giriş, Yeşu önderliğinde toprakların fethi ve paylaşımı ve bu topraklarda Tanrı'ya yapılan hizmet anlatılır.

<span class="mw-page-title-main">Eski Ahit'te eşcinsellik</span>

Eski Ahit'te eşcinseller arasında yaşanan "erkek erkeğe cinsel ilişki" ile ilgili bazı davranışlardan bahsedilmektedir. Erkekler arası ilişkileri -özellikle anal ilişkileri- ağır kınama Levililer kitabında bulunur ve bunun "tiksinç" bir hareket olduğundan bahsedilir.

<span class="mw-page-title-main">Benyamin (Yakub'un oğlu)</span> Kutsal Kitapta adı geçen kişi

Benyamin, Tekvin'e göre Yakup'un on iki oğlunun sonucusu ve Rahel'in iki oğlunun sonuncusudur. Benyamin kabilesinin kurucusudur. Eski Ahit'te anlatılana göre, Rahel'in büyük oğlu Yusuf'un aksine Benyamin Kenan topraklarında doğmuştur. MÖ 1443 yılında, İbrani takvimine göre aynı zamanda doğum günü olan 11 Heşvan'da 111 yaşında öldü. Kur'an'da Benyamin için, abileri Yusuf'a tuzak kurarken onun yanında kaldığı için dürüst genç evlat denir.

<span class="mw-page-title-main">Kenan mitolojisi</span> dinler grubu

Kenan dini, antik Levant'ta yaşayan Kenanlılar tarafından en azından Erken Tunç Çağı'ndan Ortak Çağ'ın ilk yüzyıllarına kadar uygulanan eski Semitik dinler grubunu ifade eder.

<span class="mw-page-title-main">Eski Ahit'te Hititler</span>

Hititler, ya da Hethoğulları, Tanah'ta, İbrahim dönemiyle Yahudilerin Babil sürgünü'nden döndükten sonraki Ezra dönemi arasında Kenan ve çevresinde, בני-חת ve חתי isimleriyle hakkında pek çok defa atıf almaktadırlar. Ataları ise Heth idi.

<span class="mw-page-title-main">Milletler Tablosu</span>

Milletler Tablosu, Kutsal Kitap'ta Başlangıç 10'da geçer. Nuh'un oğullarının soyundan gelen 70 aile veya milleti listeler ve sonunda nereye yayıldıkları ve nereye yerleştikleri konusunda bazı ipuçları verir. Musa yüzyıllar sonra kavimler göçünün ayrıntılarını kaydediyordu. Kutsal Kitap hakkındaki bir yorum kitabı Başlangıç 10'daki Milletler Tablosu'ndan onun “eski kutsal metinlerde benzersiz” olduğunu belirtir. “Milletlere gösterilen bu ilgi, Kutsal Kitap'ın tarihe verdiği önemi tam olarak yansıtır.. .. Dünyada başka hiçbir kutsal yazı tarihle bu kadar ilgilenmez.”

<span class="mw-page-title-main">Refidim Savaşı</span>

Kutsal Kitap'ta anlatılan Refidim Savaşı, İsrailoğulları ile Amalekliler arasında, İsrailoğulları Vaat Edilmiş Topraklar'a doğru ilerlerken Refidim'de meydana gelen bir savaştır. Bu savaşın tanımı Çıkış Kitabı'nda bulunabilir.

<span class="mw-page-title-main">Nuh'un gemisindeki çiftler</span>

İncil'de yer alan Tufan anlatımında Nuh'un Gemisindeki eşler Tufan'dan sağ kurtulan ailenin bir parçasıydı. Bu eşler Nuh'un karısı ve onun üç oğlunun her birinin karısıdır. Her ne kadar İncil sadece bu kadınların varlığından söz etse de, onlardan ve isimlerinden İncil dışında da bahsedilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Herem (Savaş ya da ganimet)</span>

Yahudilikteki Tanah'ta kullanıldığı şekliyle herem ya da çerem, Rab'be teslim edilmiş ya da yasaklanmış bir şey anlamına gelir ve bazen tamamen yok edilecek şeyleri ya da kişileri ifade eder. Bu terim farklı bilginler tarafından farklı ve bazen birbiriyle çelişen şekillerde açıklanmıştır. "Ulusun dini yaşamını tehlikeye sokan her şeyi tecrit etme ve zararsız hale getirme yöntemi" veya "bir seferin sonunda düşmanın ve mallarının tamamen yok edilmesi" veya "mülkün tavizsiz bir şekilde kutsanması ve geri çağırma veya kurtarma olasılığı olmaksızın Tanrı'ya adanması" kısacası Yahudilerde "düşmanın ve mallarının tamamen yok edilmesi veya düşmanın yok edilerek malların tamamen Yehova'ya ganimet/kurban olarak sunulması" tanımlanmıştır. Latinceye insan kurbanı için kullanılan devotio ve Yunancaya tanrılara kurban edilen anathema olarak çevrilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Periziler</span>

Periziler, Perizzitler, Perizziler veya Perizliler ; İsrailoğulları'nın gelişinden önce Kenan topraklarında yaşadıkları Kutsal Kitap'ta birçok kez belirtilen bir grup insandır. Bu isim "kırsal kesim insanı" anlamına gelen İbranice bir terimle ilişkili olabilir.

<span class="mw-page-title-main">Hivitler</span>

Hivitler veya Hivliler, Tekvin 10'daki Nuh'un Milletler Tablosu'na göre Ham'ın oğlu Kenan'ın soyundan gelen bir gruptur. Çeşitli öneriler yapılmıştır, ancak Kutsal Kitap'ta Kenan diyarındaki Hivitlere yapılan atıfların ötesinde, kesin tarihsel kimlikleri hakkında bir fikir birliğine varılamamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Yebusiler</span>

Yebusiler, Tanah'taki Yeşu ve Samuel kitaplarına göre, Kudüs'te yaşayan bir Kenan kabilesiydi. O zamanlar Kudüs'ün yani Yeruşalim'in Şuayb tarafından başlatılan ve Kral Davut tarafından tamamlanan fetihten önce yani şehrin İsrailoğullarının eline geçmesinden önce Yebus (Jebus) ) olarak bilindiğini belirtir. Akademisyenler Kutsal Kitap kronolojilerine göre şehrin M.Ö. 1003 yılında Kral Davut tarafından fethedildiğini belirtirler.

<span class="mw-page-title-main">Ham'ın Laneti</span>

Ham'ın laneti Yaratılış Kitabında, Nuh tarafından Ham'ın oğlu Kenan'a uygulanan bir lanet olarak tanımlanır. Bu lanet Nuh'un sarhoşluğu sırasında ortaya çıkar ve "babasının çıplaklığını gören" Nuh'un oğlu Ham tarafından işlenen utanç verici bir eylem tarafından kışkırtılır. Ham'ın günahının tam niteliği ve Nuh'un Kenan'ı lanetlemesinin nedeni üzerine 2000 yılı aşkın bir süredir tartışmalar devam etmektedir.