Giovanni Bottesini

Giovanni Bottesini (22 Aralık 1821 - 7 Temmuz 1889), İtalyan romantik besteci, orkestra şefi ve kontrbas ustasıydı.

Hayatı

Crema, Lombardy'de doğmuş, başarılı bir klarnetçi ve besteci olan babası tarafından müziğin temellerini genç yaşta öğretmiş ve 11 yaşından önce teatro sociale ile timpaniin Cremada çalmıştı.Carlo Cogliati ile keman çalıştı ve muhtemelen benzersiz bir olay sırası dışında bu enstrümanda devam edecekti. Babası ona Milano Bottesini konservatuvarında yer aradı ama ailesinin 'parasızlıktan' bottesini bursa ihtiyacı vardı.Sadece iki seçenek mevcuttu:Kontrbas ve fagot.Birkaç hafta içinde kontrbas bursu için başarılı bir seçmelere hazırlandı.Konservatuarda, daha sonra tre grandi duetti per contrabasso'ya ithaf edeceği Luigi Rossi ile çalıştı.Sadece dört yıl sonra, günün standartlarına göre şaşırtıcı derecede kısa bir süre sonra, solo çalmak için 300 françlık bir ödülle ayrıldı. Bu para Carlo Giuseppe testore'un bir enstrümanının satın alınmasını finanse etti ve "kontrbasta Paganini" olarak dünya çapında bir kariyer başlatıldı.

Milandan ayrıldıktan sonra Amerika'da bir süre geçirdi ve ayrıca Havana'daki İtalyan operasında kontrbas şefliği yaptı ve daha sonra yönetmen oldu. Burada ilk operası cristoforo colombo, 1847'de yapıldı. 1849'da ilk kez İngiltere'de müzik birliği konserlerinden birinde kontrbas solo çalarak sahneye çıktı. Bundan sonra İngiltere'yi sık sık ziyaret etti ve beceriksiz enstrümanına olan olağanüstü hakimiyeti ona Londra ve illerde büyük bir popülerlik kazandırdı.

Bottesini, icracı olarak kazandığı zaferlerin yanı sıra, Avrupa üne sahip bir şefti ve 1855'ten 1857'ye kadar Paris'teki théâtre des ıtaliens'in ikinci operasının şefliğini yaptı. l''assedio di firenze, 1856'da bestelendi. 1861 ve 1862'de Palermo'da, 1862'de opera marion delorme'nin yapımını yönetti ve 1863'te Barselona'da yönetti. Bu yıllarda Avrupa çapında defalarca konser turları düzenleyerek şeflik zahmetlerini çeşitlendirdi. 1871'de londra'da lise tiyatrosunda bir italyan operası sezonunu yönetti ve opera ali babasının prodüktörlüğünü yaptı ve 24 Aralık 1871'de Kahire'de gerçekleşen aida'nın ilk performansını Verdi tarafından seçildi.

Opera yönetirken Bottesini, akşam operasında fanteziler oynamak için ara sırasında sık sık kontrbasını sahneye çıkarırdı. lucia di lammermoor, ı puritani ve beatrice di tenda hakkındaki fantezileri, enstrümanda oldukça başarılı olanlar arasında hala popüler olan virtüöz turlar.

Bottesini daha önce bahsedilenlerin dışında üç opera yazdı; Il Diavolo della Notte (Milan, 1859), Vinciguerra(Paris, 1870) ve Ero e Leandro (turin, 1880), son olarak bir libretto Byarrigo Boito olarak adlandırıldı ve daha sonra luigi mancinelli tarafından ayarlanan. Ayrıca 1887'de Norwich festivalinde üretilen bir adanmışlık uzmanı olan olivet bahçesini (Joseph Bennett tarafından libretto) yazdı,on bir yaylı dörtlü, yaylı dörtlü ve kontrbas için bir beşli ve solo kontrbas için iki konçerto, iki kontrbas için gran ikili akordeon (orijinal olarak) dahil olmak üzere kontrbas için birçok çalışma,iki kontrbas için passione amorosa, kontrbas ve piyano için çok sayıda parça ve bir eğitim kitabı ("kontrbas için eksiksiz yöntem").

Ölümünden kısa bir süre önce, 1888'de Verdi'nin tavsiyesi üzerine Parma konservatuvarı müdürlüğüne atandı.Bottesini parma'da 7 temmuz 1889'da öldü. solo çalışmaları bugüne kadar başarılı kontrbasçılar için standart repertuvar olmaya devam ediyor. Bottesini ayrıca bir masondu.

Kontrbasda Paganini

Bottesini büyük beğeni topladı ve bastaki virtüöz becerisi, Paganini'nin kemandaki ustalığına paraleldi. Bottesini (spergerand Dragonetti'ninkilerle birlikte) bas tekniğine katkılarından dolayı, birçok kişi kontrbası çok yönlü ve çok yönlü bir enstrüman olarak görmeye başladı, bundan önce sadeje genellikle orkestra için lazın diye düşünülürdi. En önemlisi, kontrbasın erken rönesansından ilham alan birçok bas virtüözü vardır.

Bottesini'nin basının dikkat çekici bir sese sahip eşsiz bir enstrüman olduğu söyleniyordu. Carlo Antonio Testore tarafından 1716 yılında yaptırılmıştır. Enstrüman birkaç bilinmeyen basçıya aitti. 1830'larda Milan'da bir kukla tiyatrosunun kulislerinde otururken neredeyse sona erdi. bottesini testore'u 1838'de 900 franka satın aldı. Testore bas daha sonra dört telli bir enstrümana ve ardından üç telli bir enstrümana dönüştürüldü. Sonunda, tekrar dört telli bir konfigürasyona değiştirildi ve şu anda Japonya'da özel bir koleksiyoncuya sahip. Bottesini aynı zamanda kontrbas için Fransız tarzı yay tutuşunu benimseyen ilk sanatçılardan biriydi. Bu tarz daha önce sadece kemancılar, viyolacılar ve çellistler tarafından kullanılıyordu.

Besteleri

Kontrbas için besteleri

Adagio melanconico e appassionato
Allegretto Capriccio "Alla Chopin"
Allegro di Concerto "Alla Mendelssohn" (aka "Gran Allegro")
Capriccio Di Bravura
Concerto No. 1 in F♯ minor for double bass and orchestra (also known as Concerto for Students in some publications/arrangements/lower transpositions, studienkonzert in German publications)
Concerto No. 2 in B minor for double bass and orchestra
Concerto in A
Concerto di Bravura (called Concerto No. 3 by some publishers)
Gran Duo Concertante
Gran Duo for clarinet in A and bass and orchestra
Duo for cello and double bass – Rossini
Elegia in re no. 1
Elegia No. 2, "Romanza Drammatica"
Elegia No. 3, "Romanza Patetica"
Fantasia sulla "Beatrice di Tenda" diBellini
Fantasia sulla "Cerrito"
Fantasia sulla "La Sonnambula" di Bellini
Fantasia sulla "Norma" di Bellini
Fantasia sulla "Straniera" di Bellini
Fantasia sulla "Lucia de Lammermoor" di Gaetano Donizetti
Fantasia sulla "I Puritani" di Bellini
Gran Duo Passione Amorosa per due contrabassi
Introduzione e Bolero
Introduzione e Fuge
Introduzione e Gavotta
Introduzione e Variazione di "Carnivale di Venezia" di Rossini
Meditazione (Aria di Bach) (an arrangement of the Air from Bach's Orchestral Suite in D major)
Melodia No. 1
Melodia No. 2
Rêverie (originally for violoncello and orchestra)
Tarantella in la minore (frequently paired with Elegia No. 1 and referred to as Elegia e Tarantella. Numerous manuscripts by Bottesini himself show that these two pieces were clearly intended to be performed together)
Tre gran due per contrabassi
Variazione sulla "Nel cor più non mi sento" di Paisiello