İçeriğe atla

Giglio Muharebesi (1241)

Giglio Muharebesi
Guelfolar ve Ghibellinolar
ve Ceneviz-Pisa Savaşları

Muharebe, Nuova Cronica (14. yüzyıl)
Tarih3 Mayıs 1241
Bölge
Giglio Adası, Tiren Denizi
Sonuçİmparatorluk zaferi
Taraflar
Komutanlar ve liderler
  • Enzio of Sardinia
  • Ugolino Buzaccherini
  • Ansaldo de Mari
 Giacobo Malocello
Güçler
  • 27 Sicilya kadırgası
  • 40 Pisa kadırgası
 27 Ceneviz kadırgası
Kayıplar
  • 2,000 ölü[1][2]
  • 1 başpiskopos öldü
  • 4,000 esir[1][2]
  • 18 piskopos esir
  • 3 kadırga battı[3][4]
  • 22 kadırga ele geçirildi[3][4]

Giglio Deniz Muharebesi, Kutsal Roma İmparatoru II. Friedrich'in bir filosu ile Tiren Denizi'ndeki Cenova Cumhuriyeti filosu arasında gerçekleşen bir çatışma. 3 Mayıs 1241 Cuma günü Toskana Takımadaları'ndaki Montecristo ve Giglio adaları arasında gerçekleşti ve İmparatorluk filosunun zaferiyle sona erdi.

İmparatorluk filosunun hedefi, Papa IX. Gregorius'un konsey toplantısı için Ceneviz filosu ile seyahat eden Fransa, İspanya, İngiltere ve kuzey İtalya'dan gelen yüksek rütbeli piskopos ve rahiplerden oluşan bir heyeti durdurmaktı.

Çatışmanın Gelişimi

Friedrich'in 1237'de Cortenuova Savaşı'ndaki zaferinden sonra, 1239 baharında Papa ve İmparator arasında, İmparatorluk'un Lombard Birliğindeki şehirlerini yönetme iddiası konusunda bir çatışma patlak verdi ve bu çatışma Papa'nın İmparatoru 20 Mart 1239'da ikinci kez aforoz etmesiyle sonuçlandı.[5] O andan itibaren, her iki taraf da diplomatik çözüm istemediler ve kesin çözüm olarak askeri bir çatışmaya hazırlandılar. İmparator burada Papa IX. Gregorius'un konumunu giderek daha fazla tehdit eden Faenza Kuşatması'nda Papalık Devletlerine karşı bir zafer daha elde etti.[1]

1240 sonbaharında Papa, İtalya, Sicilya, Almanya, Fransa, İspanya ve Macaristan'ın Kilise piskoposları ve rahiplerine, 1241 Paskalya bayramında, kilisenin İmparatora karşı sonraki yaptırımlarını danışmak üzere bir konsey daveti yayınladı.[4] Sicilya Kralı II. Friedrich, Sicilya piskoposlarının konseye katılımını engelledi, ancak diğer ülkelerin din adamları Roma'ya seyahat etmek için sonraki aylarda toplandılar.

Savaş

Giglio savaşı, 1259 yılında Matthew Paris'in tasviri edilmiştir.

İmparator, orta İtalya'dan geçen kara yolunu kontrol etti ve böylece Roma'nın kuzey İtalya'dan kara yoluyla bağlantısı kesildi.[5] Konsey Guelfolar ve Ghibellinolar, Guelfolar (Papaya sadık) Hükûmeti tarafından yönetilen bir Cenova Deniz Cumhuriyeti filosu tarafından ilk kez gittikleri Nice'de toplandı[2] İki Papalık temsilcisi Palestrina'lı James ve San Nicola'lı Otto, deniz yoluyla Roma'ya daha kolay ulaşım için Cenevizlilerle 32 silahlı kadırga için müzakere ettiler. II. Friedrich bu projeyi öğrendiğinde, Mart 1241'de Lombardiya'daki hakim papazları Marino di Ebulo ve Oberto Pallavicini'ye Cenova'ya karadan saldırmalarını emretti.[1]

İmparator, Cenevizlileri denizden baskı altına almak için Sicilya filosunu genişletmek zorunda kaldı. İmparator, amiral Ansaldo de Mari ile birlikte oğlu Enzio'nun komutasında silahlanmış 27 kadırgayı[2][3] Cenova'nın ve sadık Ghibelline'in (İmparator sadık) ezeli rakibi olan Pisa Cumhuriyeti'ne gönderdi. Ugolino Buzaccherini komutasındaki 40 kadırgadan oluşan Pisa filosu imparatorluk donanmasına katıldı.[3]

25 Nisan'da Ceneviz filosu Cenova'dan yola çıktı, önce Portofino'ya[6] yöneldi ve orada bir veya iki gün demirledi. Mürettebatlar, Oberto Pallavicino'nun Zolasco kasabasına saldırdığını öğrendiğinde, kurtarmaya gelmeyi düşündüler, ancak iki elçi, Roma'ya hızlıca varabilmek için bunu engelled.. Porto Venere'de[6] bir başka mola yerinde, Sicilya filosu ile Pisa filosunun birleştiğini öğrendiler ve varış noktası Roma ile aralarında bir düşman filosu olduğunu anladılar. Pisa'yı geçmeyi başardılar, ancak imparatorluk filosu Montecristo ve Giglio adaları arasında ortaya çıktı. Matthew Paris savaş için şunları söylemiştir:[7]

Denizde çok kanlı bir savaş başladı ve Cenevizlilerin yenildi. Öldürülen veya boğulanlardan hariç, başrahipler ve elçiler esir alındı.

Çarpışmada, İmparatorluk filosu Cenevizlilerinkinden üstün olduğunu kanıtladı, özellikle de çok sayıda yolcu ve bagajları Cenevizlileri gemilerini savunmasını engelliyordu, bu nedenle gemilerin batmaması için zayıf bir direnç sağlayabilir.[1] İmparatorluk 3 kadırgayı batırmayı ve 22 kadırgayı ele geçirmeyi başardı.[4] 2.000 asker, denizci ve rahibi[2][8] öldürdü ve önemli din adamlarının yanı sıra hazineleri ve yazışmaları ele geçirmeyi başardı.[3]

Savaştan Sonra

Ceneviz filosunun yok edilmesi İmparator II. Friedrich için büyük bir başarıydı. Konseyin neredeyse tüm yüksek rütbelilerini esir etti. Bunlar arasında üç Papalık elçisi vardı ; Rouen, Bordeaux ve Auch Başpiskoposları, Carcassonne, Agde, Nîmes, Tortona, Asti ve Pavia Piskoposları; Abbots Citeaux Clairvaux'lu Cluny, Fécamp, Dieu ve Foix Piskoposları;[1][2] Piskoposlar önce Pisa ve San Miniato'ya getirildiler, ardından Napoli'de ve güneydeki diğer kalelerde tutsak tutuldular. Kendilerini kurtaran gemilerde esas olarak İspanya ve Arles'in rahipleri vardı. İmparator II. Friedrich zaferini Tanrı'nın yargısı ve Papa IX. Gregorius tarafından zulmünün yasadışılığına karşı bir sembol olarak ilan etti. Pisa komünü Papa IX. Gregorius tarafından aforoz edildi ve 1257 yılına kadar sürdü.[9]

Ancak Papa IX. Gregorius'un Ağustos 1241'de şaşırtıcı derecede hızlı ölümüyle ortam biraz sakinleşti. II. Friedrich İyi niyetin bir işareti olarak, yeni bir Papa'nın seçilebilmesi için elçileri serbest bıraktı. Ancak yeni seçilen Papa IV. Innocentius, selefi kadar uzlaşmaz bir rakip olduğunu kanıtladı. 1244'te Papalığını güvenli bir şehir olan Lyon'da ilaetti, bu kez İmparator'u resmen görevden alan Birinci Lyon Konsili'nin toplanması sağlandı.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f Kington Oliphant, T. L. (1862). History of Frederick the Second. II. Cambridge. []
  2. ^ a b c d e f Graf zu Stolberg, Friedrich Leopold (1864). Geschichte der Religion Jesu Christi. Mainz. []
  3. ^ a b c d e Münch, Ernst (1841). König Enzio. Stuttgart. []
  4. ^ a b c d Milman, Henry (1857). History of Latin Christianity. IV. Londra. []
  5. ^ a b Böhmer, Johann Friedrich (1849). Regesta Imperii. Stuttgart. []
  6. ^ a b Canale, Michel-Giuseppe (1860). Nuova istoria della Repubblica di Genova. Floransa. 
  7. ^ Lewis, Suzanne (1987). The Art of Matthew Paris in the Chronica Majora. University of California Press. []
  8. ^ Dittmar, Heinrich (1880). Die Deutsche Geschichte. Heidelberg. []
  9. ^ Brooke, Rosalind (2006). The Image of St Francis. Cambridge. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">İnebahtı Deniz Muharebesi</span> 1571 yılında gerçekleşen deniz savaşı

İnebahtı Deniz Muharebesi, 7 Ekim 1571'de Papa V. Pius tarafından düzenlenen Katolik devletler koalisyonu olan Kutsal İttifak'ın bir filosunun Patras Körfezi'nde Osmanlı İmparatorluğu filosunu büyük bir yenilgiye uğrattığı bir deniz çatışmasıdır. Osmanlı kuvvetleri, İnebahtı'ndaki deniz üssünden batıya doğru yelken açmışlardı ki, Sicilya'nın Messina kentinden doğuya doğru yelken açan Kutsal Birlik filosuyla karşılaştılar.

<span class="mw-page-title-main">Preveze Deniz Muharebesi</span> Osmanlı İmparatorluğu ve Kutsal İttifak arasında meydana gelen deniz savaşı

Preveze Deniz Muharebesi, 28 Eylül 1538 tarihinde Yunanistan'ın kuzeybatısındaki Preveze'de Osmanlı Donanması ve Papa III. Paulus'ün çabalarıyla bir araya gelen Haçlı donanması arasında gerçekleşen deniz muharebesi. Barbaros Hayreddin Paşa komutasındaki Osmanlı Donanması, Amiral Andrea Doria komutasındaki Haçlı Donanması'nı imha etti. Bu deniz muharebesi sonucunda Akdeniz'de Osmanlı Donanması'na karşı koyabilecek bir donanma kalmadı ve Türk hakimiyeti başlamış oldu.

<span class="mw-page-title-main">Papa</span> Katoliklerin dinî lideri ve Vatikan Şehir Devletinin hükümdarı

Papa, Roma Başpiskoposu ve bu nedenle Roma Katolik Kilisesi'nin dünya çapındaki lideri. Katoliklere göre Havari Petrus'un halefidir.

<span class="mw-page-title-main">Andrea Doria</span> Cenevizli amiral (1466 - 1560)

Andrea Doria, Cenevizli amiral ve condottieri. 1538'deki Preveze Deniz Muharebesi'nde Barbaros Hayreddin Paşa komutasındaki Osmanlı Donanması'yla savaşan Kutsal İttifak donanmasına komuta etmiştir.

<span class="mw-page-title-main">VI. İoannis</span> Bizans İmparatoru

VI. İoannis Kantakuzenos veya Cantacuzene, 1347–1354 arasında Bizans imparatoruydu.

<span class="mw-page-title-main">II. Friedrich (Kutsal Roma imparatoru)</span> Kutsal Roma İmparatoru (1194 - 1250)

II. Friedrich, Hohenstaufen hanedanı, 1212 yılından beri Roma Krallığı üzerinde hak iddia eden İtalyan ve 1215 yılından beri elinde bulunduran karşı çıkılmaz hükümdar. VII. Freidrich Hohenstaufen Swabia unvanıyla Almanya Kralı, I. Federico unvanıyla ve annesinin vârisi olarak Sicilya Kralı ve Burgundy Kralı idi. Onun orijinal unvanı İtalya Sicilya Kralıdır, 1198 yılından ölünceye kadar. 1220 yılında papalık taç giyme töreninden ölünceye kadar II. Friedrich unvanıyla Kutsal Roma İmparatoru'dur. Onun diğer unvanları Kıbrıs Kralı ve evlilik bağı nedeni ve Altıncı Haçlı Seferi bağlantısıyla Kudüs Kralı.

<span class="mw-page-title-main">I. Carlo (Napoli)</span>

Napolili I. Carlo, Anjulu I. Carlo veya Charles d'Anjou, Fransa kralı VIII. Louis ile Blanche Kastilli'nin en küçük oğlu idi ve sonra Fransa Kralı olacak IX. Louis'in ve Toulouse Kontu II. Alfonso'nun küçük kardeşi idi.

<span class="mw-page-title-main">Altıncı Haçlı Seferi</span>

Altıncı Haçlı Seferi, Kudüs'ün geri alınması için 1228 yılında Beşinci Haçlı seferi'nin başarısızlıkla bitmesinden yedi yıl sonra başlatılan Haçlı Seferidir.

<span class="mw-page-title-main">IX. Gregorius</span> 178. Katolik Kilisesi papası (1170-1241; pd. 1227-1241)

Papa IX. Gregorius,, , 13. yüzyıl papalarının en etkin ve güçlülerinden biridir. Kilise hukukçusu, teolog, papalık ayrıcalıklarının savunucusu ve Engizisyon mahkemelerinin kurucusudur. Gregory 1234 yılında, I. Dünya Savaşı sonrasına kadar Katolik Kilisesi için dini hukukun temel kaynağı olarak varlığını sürdüren bir kanon hukuku kuralları olan Dekretaller'i yayınlamıştır. 19 Mart 1227 tarihinden 22 Ağustos 1241 tarihine kadar Papalık yapmıştır. İddiaların aksine, Papa IX. Gregory'nin nefret ettiği için kedilerin öldürülmesi fetvası verdiğini gösterir hiçbir tarihi kayıt yoktur. Bu iddia, papanın gönderdiği Vox in Rama başlıklı bir karar mektubuna dayanıyor. Mektup Almanya Kralı VII. Henry'ye ve Mainz Başpiskoposu III. Siegfried'a yazılmış. Ancak iddiaların aksine, mektup kedileri öldürmekle ilgili hiçbir şey söylemiyor. Metin, papanın Stedinger kasabasında geliştiğini düşündüğü Luciferian mezhebiyle mücadele çağrısı hakkında alınan kararlar hakkında.

<span class="mw-page-title-main">III. Honorius</span>

Papa III. Honorius, doğum adı Cencio Savelli, 18 Temmuz 1216 - 18 Mart 1227 döneminde Papalık yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">XIV. Gregorius</span>

Papa XIV. Gregorius, Niccolò Sfondrati adıyla doğmuştur. 5 Aralık 1590 - 16 Ekim 1591 döneminde Katolik kilisesi Papası.

<span class="mw-page-title-main">IX. Innocentius</span>

Papa IX. Innocentius, asıl adı Giovanni Antonio Facchinetti (d. 20 Temmuz 1519 Bologna, Papalık Devletleri,, 21 Ekim 1591 – 30 Aralık 1591 döneminde papa.

<span class="mw-page-title-main">IV. Sixtus</span> 9 Ağustos 1471 - 12 Ağustos 1484 arasında papalık yapmış din adamı

IV. Sixtus, gerçek adıyla Francesco della Rovere, 9 Ağustos 1471 - 12 Ağustos 1484 arasında papa olarak görev almış bir din adamıdır.

<span class="mw-page-title-main">III. Clemens</span>

III. Clemens, doğum adı Paulino Scolari, 19 Aralık 1187'den ölümüne kadar papalık yaptı.

<span class="mw-page-title-main">Curzola Deniz Muharebesi</span> Ceneviz ve Venedik arasında 1298 yılında sürdürülmüş ve Cenevizlilerin kazandığı bir deniz savaşı

Curzola Deniz Savaşı, 7 eylül 1298 tarihinde Venedik Cumhuriyeti filoları ile Ceneviz Cumhuriyeti filolarını Adriyatik Denizi'ndeki Dalmaçya adası Korčula açıklarında Curzola Savaşı (1294-1299) dahilinde karşı karşıya getiren bir muharebedir. Andrea Dandolo komutasındaki Venedik filosu Cenevizli amiral Lamba Doria emrindeki filoya yenik düşmüştür.

Ceneviz-Venedik savaşları, 1256 ile 1381 yılları arasında Akdeniz'de hakimiyet sağlamak için zaman zaman diğer güçlerle ittifak kuran Ceneviz Cumhuriyeti ile Venedik Cumhuriyeti arasında bir dizi mücadeledir. 4 açık savaş dönemi vardı. İki cumhuriyet arasındaki çatışmalar büyük ölçüde denizde gerçekleşti. Barış dönemlerinde bile, iki ticaret topluluğu arasında korsanlık olayları ve diğer küçük şiddet olayları olağandı.

<span class="mw-page-title-main">Boğazlar Savaşı</span>

Boğazlar Savaşı, 1350 ile 1355 arası Ceneviz-Venedik savaşlarının üçüncü evresidir. Savaşın patlak vermesinin üç nedeni vardır: Karadeniz'de Ceneviz hegemonyası; Sakız Adası ile Fokaia'nın Ceneviz tarafından ele geçirilmesi ve Bizans İmparatorluğu'nun Karadeniz boğazını kaybetmesine neden olan ve Venediklilerin Asya limanlarına ulaşmasını zorlaştıran Latin savaşı.

<span class="mw-page-title-main">Girolata Deniz Muharebesi</span>

Girolata Deniz Muharebesi, Korsika adasının batı kıyısındaki Girolata Körfezi'nde 15 Haziran 1540 yılında Ceneviz, İspanyol ve Osmanlı gemileri arasında Kutsal Roma İmparatoru V. Karl ve Osmanlı Padişahı I. Süleyman arasındaki savaşların devamı niteliğindeki bir deniz harekâtıdır. Cenevizli Gianettino Doria ve İspanyol Berenguer de Requesens liderliğindeki 21 kadırgalık bir İspanyol filosu, bir yıl önce Adriyatik Denizi'ndeki zaferlerinin ardından İtalyan kıyılarına baskın yapmak amacıyla bölgede bulunan Osmanlı Kaptan-ı deryası Barbaros Hayreddin'nin emrindeki Osmanlı amirali Turgut Reis'in liderliğindeki Girolata'da demirlemiş 11 kadırgalık bir Osmanlı filosunu şaşırttı. Osmanlı savaş gemilerinin mürettebatı karaya çıkıp son baskınlardan gelen ganimetleri dağıtırken İspanyol-Ceneviz filosu onları kolayca ele geçirerek 11 Osmanlı kadırgası ve 1.200 esiri alıp Cenova'ya götürüldü veya Doria'nın gemilerinde kürek mahkûmu olarak çalıştılar. Bu savaşta Turgut Reis de esir edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Cerbe Vakası</span>

Cerbe Vakası, 1551 Nisan'ında Turgut Reis komutasındaki Osmanlı filosunun Andrea Doria komutasındaki Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu filosu tarafından Cerbe adasının güneyindeki lagünde sıkıştırılmasına rağmen taktiksel bir manevrayla kurtulmasını tanımlayan askerî gelişme.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.