Germaine Dulac
Germaine Dulac | |
|---|---|
 | |
| Doğum | Charlotte Elisabeth Germaine Saisset-Schneider 17 Kasım 1882 Amiens, Somme, Picardy, France |
| Ölüm | 20 Temmuz 1942 (59 yaşında) Paris, France |
| Meslek | Film director, Screenwriter, Producer |
| Etkin yıllar | 1915–c.1934 |
| Evlilik | Louis-Albert Dulac (1906–1920) |
| Akraba(lar) | Charles Schneider[1] |
| İmza | |
 | |
Germaine Dulac (French: ; Charlotte Elisabeth Germaine Saisset-Schneider doğumlu; 17 Kasım 1882 – 20 Temmuz 1942) [2] 1882 Fransa doğumlu. Müzik ve opera eğitimi aldı. Döneminin öncü radikal feministlerinden biri olarak Fransız sufrajet hareketinin yayın organlarından La Française'in editörlüğünü yaptı. Tiyatro ve sinema eleştiri yazıları yazdı. 1925'te küçük bir yapım şirketi kurdu ve küçük bütçeli işler yaptı. Madame Beudet'in Gülüşü Fransız sinemasında empresyonizmin öncülerinden biri oldu. Deniz Kabuğu ve Rahip filmi ve diğer deneysel filmleriyle Fransız sinemasının ikinci avangard döneminin önemli isimlerinden biri oldu. 1920'lerin sonlarında Fransa'da sinema kulüplerinin kuruluşunda emeği vardır. 1930'dan ölümüne kadar Pathé ve Gaumont'ta çalıştı. Avangard sinemanın ve feminist sinemanın ilk örnekleri sayılan 37 film yaptı.[3]
Bugün en iyi izlenimci filmi La Souriante Madame Beudet (The Smiling Madam Beudet, 1922/23) ve Sürrealist deneyi La Coquille et le Clergyman (The Seashell and Clergyman, 1928) ile tanınır.
Germaine Dulac, Amiens, Fransa'da dünyaya geldi. Babasının işi, ailenin küçük garnizon kasabaları arasında sık sık hareket etmesini gerektirdiği için Germaine, büyükannesi ile birlikte Paris'te yaşamaya gönderildi. Kısa süre sonra sanatla ilgilenmeye başladı ve müzik, resim ve tiyatro eğitimi aldı. Ebeveynlerinin ölümünden sonra Dulac Paris'e taşındı ve sosyalizm ve feminizme olan artan ilgisini gazetecilik kariyeriyle birleştirdi.[2] 1905'te üst sınıf bir aileden gelen bir ziraat mühendisi olan Louis-Albert Dulac ile evlendi. Dört yıl sonra Jane Misme tarafından düzenlenen ve sonunda drama eleştirmeni olduğu feminist bir dergi olan La Française için yazmaya başladı.[4] Dulac ayrıca zamanın radikal feminist dergisi La Fronde'nin editör kadrosunda çalışma zamanı buldu. Ayrıca film yapımına ilk girişinden önce hareketsiz fotoğrafçılığa olan ilgisini sürdürmeye başladı.[5]
Kariyer
Film yapımcılığı kariyerinden önce Dulac, 1900'den 1913'e kadar feminist dergi La Fronde için makaleler yazdı. Burada, Fransız toplumunda ve politikasında kadınların rollerini sağlamlaştırmak amacıyla Fransa'da çok sayıda kadın ile röportaj yaptı.[6]
Dulac 1914'te oyuncu arkadaşı Stacia Napierkowska aracılığıyla filmciliğe ilgi duymaya başladı . İki kadın I.Dünya Savaşı'ndan kısa bir süre önce İtalya'ya birlikte gitti. Napierkowska bir Film d'Art filminde rol alacaktı ve Dulac bu yolculuk sırasında filmlerin temellerini öğrendi. 1900'lü yılların başından 1920'lerin sonuna kadar Dulac, Fransız başkentinin modernliğini, filmlerinde yaygın bir ikilik olan kırsal Fransa'nın taşra doğasıyla sık sık karşılaştırdı.[7] Fransa'ya döndükten kısa bir süre sonra bir film şirketi kurmaya karar verdi. Şirket, 1915-1920 yılları arasında hepsi Dulac'ın yönettiği ve Hillel-Erlanger'in yazdığı birkaç film çekti. Bunlar arasında Les Sœurs ennemies (1915/16; Dulac'ın ilk filmi), Vénus victrix, ou Dans l'ouragan de la vie (1917), Géo, le mystérieux (ou La vraie richesse, 1916) ve diğerleri bulunmakta.[8][9]
Dulac'ın ilk büyük başarısı, kendi yazdığı bir seri melodram olan Âmes de fous (1918) idi.
film yapma kariyerine hem ticari filmlerle hem de karmaşık en ünlü eserlerinden ikisi gibi basit ticari filmler ve karmaşık ön-sürrealist anlatılar üretti: La Souriante Madame Beudet (The Smiling Madame Beudet, 1922/23) ve La Coquille et le Clergyman (The Seashell) ve Din Adamı, 1928).[8] Her iki film de Luis Buñuel ve Salvador Dalí tarafından çığır açan Un Chien Andalou'dan (1929) yayınlandı. La Coquille et le Clergyman tarafından ilk Sürrealist film olarak bahsedilir. Ancak, Ephraim Katz gibi bazı bilim adamları Dulac'ı her şeyden önce bir İzlenimci film yapımcısı olarak görürler.[10] Dulac'ın " saf sinema " hedefi ve bazı çalışmaları Fransız Cinema pur film hareketine ilham verdi.
Sesli filminin ortaya çıkmasıyla Dulac'ın kariyeri değişti. 1930'dan itibaren Pathé için ve daha sonra Gaumont için haber yayınları yaparak ticari işlere döndü. 20 Temmuz 1942'de Paris'te öldü.
Dulac'ın çalışmalarının kesin kronolojisi henüz belirlenmemiştir.[11]
| Yıl | Film | Yaygın Kullanılan Adı | Görevi |
|---|---|---|---|
| 1915 | Les Sœurs ennemies | — | Yönetmen |
| 1917 | Géo, le mystérieux | Mysterious George, True Wealth | Yönetmen |
| 1917 | Venus victrix | Dans l'ouragan de la vie | Yönetmen |
| 1918 | Âmes de fous | — | Yönetmen |
| 1918 | La Jeune Fille la plus méritante de France | — | Yönetmen |
| 1919 | Le Bonheur des autres | — | Yönetmen |
| 1919 | La Cigarette | The Cigarette | Yönetmen |
| 1920 | La Fête espagnole | Spanish Fiesta | Yönetmen |
| 1920 | Malencontre | — | Yönetmen |
| 1921 | La Belle Dame sans merci | — | Yönetmen |
| 1922 | La Mort du soleil | The Death of the Sun | Yönetmen |
| 1922 | Werther | — | Yönetmen |
| 1923 | Gossette | — | Yönetmen |
| 1923 | La Souriante Madame Beudet | The Smiling Madame Beudet | Yönetmen, Yazar |
| 1924 | Âme d'artiste | Heart of an Actress | Yönetmen, Yazar |
| 1924 | Le Diable dans la ville | The Devil in the City | Yönetmen |
| 1925 | Le Réveil | - | Yönetmen |
| 1926 | La Folie des vaillants | The Madness of the Valiants | Yönetmen |
| 1927 | Antoinette Sabrier | — | Yönetmen, Yazar |
| 1927 | Le Cinéma au service de l'histoire | — | Yönetmen |
| 1927 | L'Invitation au voyage | Invitation to a Journey | Yönetmen, Yapımcı |
| 1928 | <i id="mwAQ4">La Coquille et le Clergyman</i> | The Seashell and the Clergyman | Yönetmen, Yazar, Yapımcı |
| 1928 | Danses espagnoles | — | Yönetmen |
| 1928 | Disque 957 | Disque 927 | Yönetmen |
| 1928 | La Germination d'un haricot | — | Yönetmen |
| 1928 | Mon Paris | — | Danışman |
| 1928 | Princesse Mandane | — | Yönetmen |
| 1928 | Thèmes et variations | — | Yönetmen |
| 1929 | Étude cinégraphique sur une arabesque | Arabesque | Yönetmen |
| 1930 | Autrefois, aujourd'hui | — | Yönetmen |
| 1930 | Celles qui s'en font | — | Yönetmen |
| 1930 | Ceux qui ne s'en font pas | — | Yönetmen |
| 1930 | Jour de fête | — | Yönetmen |
| 1930 | Un peu de rêve sur le faubourg | — | Yönetmen |
| 1932 | Le Picador | — | Danışman |
| 1934 | Je n'ai plus rien | — | Yönetmen |
| 1935 | Le Retour à la vie | — | Yönetmen |
Kaynakça
- ^ Tami Williams, Germaine Dulac: A Cinema of Sensations. Champaign, Illinois: University of Illinois Press, 2014. p. 164. [1] 30 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ a b Flitterman-Lewis 1996
- ^ "Filmmor" (PDF). Filmmor. 30 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 29 Haziran 2020.
- ^ Williams 1992, 144–47.
- ^ Pallister 1997, 64.
- ^ To Desire Differently. New York, NY: Columbia University Press. 1990. s. 48.
- ^ Tami Williams, Germaine Dulac: A Cinema of Sensations. Champaign, Illinois: University of Illinois Press, 2014. p. 104.
- ^ a b Williams 1992, 146.
- ^ Dates from Pallister 1997, 64.
- ^ Ephraim Katz, The International Film Encyclopedia. London: Macmillan, 1980. p. 362.
- ^ The dates given here are from the lists compiled on IMDb and Ciné-Ressources 23 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
