Gerard 't Hooft
Gerard 't Hooft | |
|---|---|
 Gerard 't Hooft (2008) | |
| Doğum | 5 Temmuz 1946 Den Helder, Hollanda |
| Milliyet | Hollandalı |
| Vatandaşlık | Hollanda |
| Mezun olduğu okul(lar) | Utrecht Üniversitesi |
| Ödüller | Wolf Fizik Ödülü (1981) Lorentz Madalyası (1986) Spinoza Ödülü (1995) Franklin Madalyası (1995) Nobel Fizik Ödülü  (1999)Lomonosov Altın Madalyası (2010) |
| Kariyeri | |
| Dalı | Teorik fizik Parçacık fiziği |
| Çalıştığı kurumlar | Utrecht Üniversitesi |
| Doktora danışmanı | Martinus J.G. Veltman |
| Doktora öğrencileri | Robbert Dijkgraaf Herman Verlinde |
Amcası Frits Zernike 1953 yılında Nobel Fizik Ödülü'nü kazanmıştır. | |
Gerardus 't Hooft (d. 5 Temmuz 1946, Den Helder), hâlen Utrecht Üniversitesine bağlı Spinoza Enstitüsü ve Teorik Fizik Enstitüsünde[1] profesörlük yapan Hollandalı teorik fizikçidir. 1999 yılında, tez danışmanı Martinus J.G. Veltman ile elektrozayıf etkileşimlerin kuantum yapısını keşifleri dolayısıyla Nobel Fizik Ödülünü kazanmışlardır.[2][3][4]
Biyografisi
Gerard 't Hooft Hollanda'nın Den Helder şehrinde 1946 yılında gemi mühendisi “H. 'T Hooft” ve “MA van Kampen” çiftinin çocukları olarak dünyaya gelmiştir. Annesi daha on sekiz yaşındayken hayata veda eden babasını, 't Hooft, çok küçük yaşta kaybetmiştir. “Ita” adında bir kız kardeşi vardır. Sanat okuluna giden annesi, Fransızca dersleri aldıktan sonra özel Fransızca dersleri vermektedir. 1972 yılında evlendiği “Albertha A. Schik” ile iki kız çocuk sahibi olmuşlardır.[5]
Eğitimi
Sekiz yaşındayken 'büyünce ne olacaksın?' sorusuna “her şeyi bilen adam olacağım” diyen, 't Hooft, bilim insanı olmaya o zamandan karar vermiştir. Nobel için yazdığı otobiyografisinde bilimin ailesinin temelinde, genlerinde olduğunu ifade eden fizikçinin büyük amcası Frits Zernike, 1953 yılında faz kontrast mikroskobunu keşfettiğinde kararına daha sıkı sarılır.[6] Diğer amcası, “Nicolaas Godfried van Kampen” Utrecht Üniversitesi'nde Teorik Fizik dalında profesörlüğe atandığında annesi küçük 't Hooft için bilimsel bir kariyer yerine sanat okumasını tavsiye etmiştir.[5]
Kariyeri
16 yaşında, Hollanda Ulusal Matematik Olimpiyatı'nda ikinci olan 't Hooft, Lahey'deki ‘Dalton Lisesi’'ne gitmiştir. Ünlü bilim insanı, lisans ve lisans üstü eğitimini aldığı Utrecht Üniversitesi'nden 1972 yılında doktorasını almıştır. Utrecht Üniversitesinde 1974 yılında akademik kariyeri başlayan 't Hooft 1977'den günümüze “Spinoza Enstitüsü” ve “Teorik Fizik Enstitüsü”nde profesörlük yapmaktadır.
Doktorasını aldıktan sonra Cenevre, CERNde araştırmalara katılmıştır. Burada Veltman ile birlikte Yang-Mills kuramının kuvvetli etkileşimlerde uygulanılabilecek şekilde renormalize edilebilir olduğunu (Kuvantum Kromodinamiği (QCD) )göstermişlerdir. Böylece, yerçekimi dışındaki üç temel etkileşim ve parçacıklar bugün Standart Model olarak isimlendirilen kuvantum alan kuramı ile açıklanır olmuştur.[7]
Ödül ve başarıları
| Ödülleri ve başarıları [8][9] | ||
|---|---|---|
| Ödül & Kurum | Tarih | Notlar |
| Nobel Fizik Ödülü | 1999 | (Martinus JG Veltman ile) |
| Franklin Madalyası | 1995 | |
| Lorentz Madalyası | 1986 [10] | |
| Hollanda Bilim Akademisi | 1982 | üye |
| Wolf Fizik Ödülü | 1981 | (Freeman Dyson ve Victor Frederick Weisskopf ile [11]) |
| Dannie Heineman Ödülü | 1979 | |
| Amerikan Fizik Birliği Ödülü | ||
| Spinoza Ödülü [12] | 1995 | |
Nobel Fizik Ödülü
1999 yılı Nobel Fizik Ödülünü Gerardus ’t Hooft ile Martinus J. G. Veltman kazanmıştır.[3] İsveç Kraliyet Bilimler Akademisinin, “fizikte elektrozayıf etkileşmelerin kuantumlu yapısını açıklığa kavuşturmaları” nedeniyle verildiğini açıkladığı bu çalışma, aslında 1971 yılında Utrecht Üniversitesi'nde Veltman'ın yanında doktora yapmakta olan ‘t Hooft’un hazırladığı tez çalışmasıdır. O sıralar 24 yaşında bir öğrenci olan ‘t Hooft’un, bu zor problemi orijinal matematik yöntemler geliştirerek çözebilmesi dünyada ve Türkiye'de de yankılar uyandırmıştır.[13]
Fizik otorilerince yıllardır beklenen,‘t Hooft ve Veltman’ın kazandıkları bu ödülün, biraz gecikmiş olduğu belirtilmiştir. Kendiliğinden simetri bozulması yoluyla kütle kazanımı sağlayan elektrozayıf etkileşme modelleri, 1960’ların başından beri gündemdeydi. Bu modeller arasından birisi, 1967’de Amerikalı Steven Weinberg ve İngiltere’de bulunan Pakistan’lı Abdus Salam tarafından önerilen ve bugün standard model olarak bilinen bir tanesi, zamanla öne çıkmıştır.[14]
Öncesinde kuantumlu ayar alanteorileri olarak bu tür modellerin kesin hesaplamalara imkân verip vermedikleri bilinmemekteydi. Yani bir elekrozayıf bozunma için yarı-süre veya bir parçacık saçılması için tesir kesiti, kuantum elektrodinamiğinden bilinen yöntemlerle hesaplanırsa, bu hesaplardan belli sayılar bulunacağı, yani bir öngülerinin olup olmadığı henüz kuşkuluydu. Utrecht Üniversitesi’nde teorik fizik profesörü olan Martinus Veltman bu zor ve uzun bu hesapları yapabilmek için ilk bilgisayarla sembolik hesap program paketi olan “SCHOONSHIP”i geliştirmiştir. O dönemde onun yanında bu programı kullanan öğrencisi olan ‘t Hooft sonsuz çıkan Feynman integrallerinin boyutsal regülarizasyonunu yaparak, standart model türü kuantumlu ayar alan teorilerinin renormalizasyonunu göstermiştir.Dolayısıyla bu modellerin belirli ve kesin öngörülerinin hesaplanabileceğini kanıtlamış olmuştur.[13][15]
“İyi bir araştırmacı, elde ettiği sonuçları abartmak yerine mütevazı göstermeye dikkat eder.” diyen 't Hooft, bilimin başarılı olmasının nedenlerinden birinin özünde bir hata düzeltme mekanizması ile birlikte yapılanmış olmasını göstermektedir.[16][17]
Dış bağlantılar
- Prof.Hooft İletişim ve Akademik Sayfası (İng.) 24 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- 'CERN'deki LHC deneyleri'(kara delikler) Doç.Dr. Kerem Cankoçak - (ITU Fizik bölümü) Türkçe — PDF 5 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- 'Elektrozayıf Etkileşmelerin Kuantumlu Yapısı' Prof. Dr.Tekin Dereli- ODTÜ Fizik Dalı - (İTÜ) Türkçe — [2] 18 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Tüm makale ve eserleri 26 Nisan 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Otobiyografisi (İng.) 9 Temmuz 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Web Sitesi 24 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Gerard't Hooft (2008). Maddenin Son Yapı Taşlar. TÜBİTAK YAYINLARI. ISBN 9789754032994. 24 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2012.
Ayrıca bakınız
- M-Kuramı
- Kuantum mekaniği
- Kuantum alan kuramı
- Nobel Fizik Ödülü
Kaynakça
- ^ "TFD 27 - Türk Fizik Derneği 27. Uluslararası Fizik Kongresi". Türk fizik derneği. 3 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Gerardus 't Hooft" (İngilizce). Britannica. 7 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2012.
- ^ a b "The Nobel Prize in Physics 1999" (İngilizce). 30 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2012.
- ^ "Chandrasekhara Venkata Raman - A Legend of Modern Indian Science" (İngilizce). 10 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2012.
- ^ a b "Autobiography" (İngilizce). 9 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2012.
- ^ G Ekspong ,: Nobel Lectures in Physics 1996-2000', ISBN 981-238-003-5 — [1] 26 Nisan 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ ‘t Hooft, G. ve Veltman, M. (1972). Nucl. Phys. B44, 189.
- ^ "Gerardus 't Hooft" (İngilizce). 22 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2012.
- ^ "′t Hooft, Gerard" (İngilizce). Universiteit Utrecht. 24 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2012.
- ^ http://www.lorentz.leidenuniv.nl/lorentzmedal/ 5 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Lorentz Madalyası Sahipleri
- ^ "Wolf Fizik Ödülü sahipleri listesi" (İngilizce). 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2012.
- ^ http://www.nwo.nl/nwohome.nsf/pages/NWOP_8FVBQR 18 Eylül 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Spinoza Ödülü Sahipleri
- ^ a b Biltek Prof. Dr.Tekin Dereli- ODTÜ Fizik Dalı(Türkçe) — PDF 27 Haziran 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ "Standart Model Biltek (Türkçe) —". 21 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2012.
- ^ Gerard't Hooft (2008). Maddenin Son Yapı Taşlar. TÜBİTAK YAYINLARI. ISBN 9789754032994. 24 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2012.
- ^ Bilim İnsanı Sultan Tarlacı (Türkçe) — doc 23 Aralık 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Gerard’t Hooft.‘ Maddenin Son Yapıtaşları’, TÜBİTAK, 1999; syf149, ISBN 978-975-403-193-5
