George S. Patton tarafından 3. Ordu birliklerine verilen söylev

1944 yılında Müttefik Devletler tarafından gerçekleştirilecek olan Normandiya Çıkarması öncesinde ABD'li General George S. Patton 3. Ordu birliklerine hitap etmiştir. Bu söylevde Patton görece savaş deneyimi az olan 3. Ordu askerlerini yaklaşan savaş koşullarına karşı motive etme amacını gütmüştür. Patton askerlerden görevlerini korkularına rağmen yerine getirmelerini ve sürekli olarak düşmanı zorlayacak saldırganlıkta olmalarını istemiştir. Ağır küfürler içeren konuşması bazı subaylar tarafından eleştirilse de genel olarak askerlere etkisi olumlu olmuştur. Bazı tarihçiler tarafından tarihteki en başarılı motivasyon konuşmalarından birisi olarak değerlendirilmektedir.

1944 yılı Haziran ayında Korgeneral rütbesindeki George S. Patton ABD 3. Ordusunun başına getirilmiştir. Yaklaşan Normandiya Çıkarması ve Overlord Harekâtı kapsamında görev yapacak olan bu birlikler İngiltere'ye yeni gelmişti ve büyük ölçüde deneyimsiz askerlerden oluşmaktaydı. Patton'un öne çıkan görevi askerlerini yaklaşan harekâta hazırlamaktı.

1944 yılına gelindiğinde Patton savaş sırasında çok verimli ve başarılı bir lider olarak kendisini savaş alanında ispatlamış durumdaydı. Askerlerine ilham veren konuşmalar yapan Patton, özellikle bakımlı üniforması, parlatılmış miğferi, fildişi kabzalı Smith & Wesson Model 27 tabancası, süvari pantalonu, çizmesi ve kırbacıyla askerlerin dikkatini çekmeyi amaçlamıştır. Kullandığı makam jipinde rütbelerini gösterişli şekilde sergiler ve geldiğinin uzaktan duyulması için özel korna çaldırırdı. Patton özellikle Kuzey Afrika Cephesinde ünlü Alman mareşal Erwin Rommel karşısında tutunamış olan 2. Kolordusunu yeniden başarılı hale gelir.

Bu başarısı üzerine korgeneralliğe terfi ettirilerek Sicilya'ya gönderilir. Burada Müttefiklerin diğer bir ünlü komutanı Britanyalı mareşal Bernard Montgomery ile bir rekabete girer. Disiplin takıntısı yüzünden bir hastane teftişi sırasında korkaklıkla suçladığı hasta bir eri tokatlaması ve ona herkesin içinde hakaretler yağdırması kariyerini tehlikeye sokar.

Patton, İngiltere'de Şubat 1944'ten itibaren Mart-Nisan-Mayıs döneminde 4 ila 6 konuşma yaptığı düşünülmektedir. Dolayısıyla 3. Ordu birliklerindeki farklı askerler farklı dönemde Patton'un farklı konuşmalarına şahit olmuştur. En ünlü konuşma ise 5 Haziran 1944 tarihinde Normandiya Çıkarmasından önceki motivasyon konuşmasıdır.

Patton verdiği söylev sayesinde komutası altındaki askerleri cesaretlendirmeyi ve zor koşullar altında savaşırken paniğe düşmemelerini amaçlamıştır. Söylevlerini herhangi bir metne bağlı kalmadan veren komutan, aynı konuya odaklı yaptığı farklı konuşmalarda farklı konulara da değinmiştir. Diğer söylevlerden oldukça farklı bir anlatımın yer aldığı 31 Mayıs 1944 tarihli söylevde 6. Zırhlı Tümene hitap eden Patton daha sonra çok ünlü olan cümleyi sarf etmiştir:

Söylevine Amerikalıların savaştan çekindiklerine dair inanışı reddederek başlayan Patton, Amerikalıların yenilgiyi asla onaylamadıklarını belirtir. Söylev sırasında orada olanların hepsinin değil %2'sinin hayatını kaybedeceğini söyleyerek devam eden komutan, savaştan korkmadığını söyleyenlerin yalancı olduğunu belirtir. Meselenin ise korkusuna rağmen savaşa gitmek olduğunu, ülkesine karşı görev bilincinin bunu gerektirdiğini aktarır. Askeri disiplinin öneminin savaş sırasında ortaya çıktığını belirten Patton her bir askerin yerine getirdiği görevin zaferin kazanılması için çok önem arz ettiğini söyler. Herkesin eve dönmek istediğini ve sevdiklerini özlediğini anlayışla karşılayan Patton, eve gidiş biletinin Berlin ve Tokyo'nun zapt edilmesinden geçtiğini belirtir ve Adolf Hitler'i bizzat kurşuna dizeceğini söyler. Kendisine bağlı komutanlardan asla "mevzimizi koruyoruz" tarzı mesajlar almak istemediğini söyleyen Patton, sürekli olarak düşmana saldırıya geçeceklerini ve Almanları mahvedeceklerini belirtir. Savaş bitip de evlerine döndüklerinde, belki otuz yıl sonra kucağında torununu okşarken "Savaşta sen ne yaptın dede?" sorusuyla muhatap olduğunuzda hiç çekinmeden, "Senin deden şanlı 3. Orduyla ve adı George Patton olan kahrolası komutanıyla beraber savaştı" diyebileceksiniz diye ekler.

Söylev, genel olarak askerler tarafından iyi karşılanmıştır. Ünlü bir komutanın bizzat onlara hitap etmesi askerleri heyecanlandırmış ve çıt çıkarmadan büyük bir ilgiyle dinlemelerine yol açmıştır. Askerlerin çoğu Patton'ın konuşma tarzını beğenmiş, sözlerini içten, samimi ve gerçekçi bulmuşlardır. Söylev az da olsa bazı düşük rütbeli subaylar tarafından beğenilmemiş ve olumsuz şekilde eleştirilmiştir. Patton'ın sıkça başvurduğu argo ve küfürler, bir dönem onun yardımcılığını yaptıktan sonra üstü konumuna gelen General Omar Bradley tarafından da yerilmiştir.

Savaşın sonraki döneminde 3. Ordu Normandiya Çıkartmasıyla Fransız topraklarına ayak basmıştır. Ağustos ayında Falaise Cebi Muharebesinde Nazilere önemli bir darbe indirmiştir. 3. Ordu daha sonra Almanlar tarafından gerçekleştirilen Ardenler Taarruzu sırasında 20-27 Aralık 1944'te Bastogne Kuşatmasında mahsur kalan 101. Hava İndirme birliklerini kurtarmıştır. Patton'ın söylevinde belirttiği hızlı adım atma ve ısrarlı mücadele bu dönemde 3. Ordu harekâtında belirleyici olmuş, ancak Patton'un hızlı ilerleme kararlığı Eisenhower ve Bradley engeliyle karşılaşmıştır.^[1]

Konuşma özellikle, yönetmenliğini Franklin J. Schaffner'in yaptığı ve başrolde George C. Scott'ın oynadığı 1970 yapımı General Patton filmiyle beraber ünlenmiştir. Patton, film sayesinde ABD içinde adeta bir halk kahramanı haline gelmiştir.

• We shall fight on the beaches