İçeriğe atla

George Grosz

George Grosz
Ressamın Berlin'deki mezartaşı
Genel bilgiler
Doğum adıGeorg Ehrenfried Groß
Doğum26 Temmuz 1893(1893-07-26)
Berlin, Almanya
Ölüm6 Temmuz 1959 (65 yaşında)
UyrukAlman, Amerikalı
AlanıResim, Çizim

George Grosz (26 Temmuz 1893 – 6 Temmuz 1959), 1920'lerde Berlin'deki yaşamı karikatürize ettiği resimleriyle tanınan Alman asıllı Amerikalı ressam. Weimar Cumhuriyeti sırasında Berlin'deki Dada akımının önemli üyelerinden ve Yeni Nesnellik (Die Neue Sachlichkeit) akımının kurucularındandır. Sanatçı, 1933 yılında ABD'ye göç etmiştir.

Mezarı

Hayatı

George Grosz, Georg Ehrenfried Groß olarak Berlin'de dünyaya geldi. 1916 yılında Amerika'ya karşı duyduğu romantik hayranlığı sebebiyl ismini George Grosz olarak değiştirdi.[1] Bu değişiklikte sanatçının önceki yıllarda okuduğu ve ölene kadar etkisi altında kaldığı James Fenimore Cooper, Bret Harte ve Karl May kitaplarının rolü büyüktür.[2] Grosz'un sanatçı arkadaşı ve ortağı Helmut Herzfeld de aynı günlerde ismini John Heartfield olarak değiştirmişti.

Grosz, Doğu Pomeranya'da bir kasaba olan Stolp'ta büyüdü.[3] Babasının 1901 yılındaki vefatından sonra annesi kasabanın süvari ofisi sofrasının işletmecisi olmuştu.[4][5] 1914 yılında Grosz gönüllü olarak askere yazıldı. Birçok diğer sanatçı gibi I. Dünya Savaşı'nı "tüm savaşları sona erdirecek savaş" olarak görüyordu. Fakat kısa bir süre sonra gözleri açılan ressam 1915 yılında hastaneye yatırıldıktan sonra görevinden alındı. Ocak 1917'de tekrar göreve çağrıldı. Aynı senenin Mayıs ayında ise temelli olarak orduya uygun olmadığına karar verildi.[6]

Ressam, Ocak 1919'da Spartaküs ayaklanması sırasında tutuklandı fakat sahte kimlik belgeleriyle kaçmayı başardı. Aynı yıl Alman Komünist Partisi'ne katıldı. 1921 yılında Reichswehr'e zarar vermekle suçlandı ve 300 Mark para cezasıyla cezalandırıldı. Ayrıca, Alman toplumu üzerine yazdığı Gott mit uns taşlama yazıları da yok edildi. Beş ay Rusya'da kaldıktan ve Lenin and Trotsky ile tanıştıktan sonra Komünist Parti'den 1922 yılında ayrıldı. Ayrılığına sebep olarak diktatör otoritelerin her türlüsüne karşı olmasını gösterdi.

Nazi karşıtı olan Grosz, Hitler iktidara gelmeden bir sene önce 1932 yılında ülkeyi terk etti. 1932 yazında Art Students League of New York'ta ders vermesi için davet edilmişti. Ressam, 1955 yılına kadar ders vermeye devam etti. 1938 yılında ise ABD vatandaşlığına geçti.

Grosz, Amerika'da yeni bir başlangıç yapmaya karar verdi ve tarzını tamamen değiştirdi.[7] Her sene bir sergi açtı. 1946'da ise otobiyografisi A Little Yes and a Big No yayınlandı. 1950 yılında evinde özel bir sanat okulu açtı. Ayrıca, Des Moines Sanat Merkezi'nde çalıştı. 1954 yılında, American Academy of Arts and Letters'a seçildi. ABD vatandaşı olarak döndüğü Berlin'de 6 Temmuz 1959'da içkili bir akşamdan sonra merdivenden düşerek öldü.[8]

1960'ta, Grosz'la ilgili bir kısa film olan George Grosz' Interregnum Oscar adayı oldu. 2002'de çekilen ve Hitler'in gençliğini anlatan Max isimli sinema filminde ise Grosz'u Kevin McKidd canlandırdı.

Çalışmaları

Grosz ilk yağlı boya çalışmalarını 1912'de hala bir öğrenciyken yapmış olsa da,[9] bugün bilinen ilk çalışmaları 1916 tarihine aittir.[10] 1914 yılındaki eserlerinde dışavurumculuk ve fütürizm'den etkilenen ressam, ayrıca popüler çizimlerin, graffitinin ve çocuk çizimlerinin etkisi altındaydı.[11] Şehir (1916-1917) modern yaşamı betimlediği ilk tablosu oldu.[12] Bunu, Patlama (1917), Metropolis ve Cenaze (1918) isimli eserleri takip etti.

Çoğunlukla mürekkep ve bazen de suluboya kullandığı çizimleri, Berlin'e ve 1920'lerin Weimar Cumhuriyeti'ne dairdi. Şişman işadamları, yaralı askerler, hayat kadınları, seks suçları ve grup seks gibi konularda sık sık çiziyordu. Eserleri arasında absürt olanlar da vardı (Mutsuz Mucit August Dayı'yı Hatırla gibi).[13] Ayrıca, birkaç erotik sanat eseri de yaratmıştı.[14]

ABD'ye göç ettikten sonra geçmiş çalışmalarını ve karikatürü reddetti.[15] Şehir temasını da terk ederek nü ve suluboya manzara tabloları çizmeye başladı. Otobiyografisinde konuyla ilgili: "Almanya'da buz tutmuş olan yöntemlerim burada Amerika'da eridi ve resim yapmayı yeniden keşfettim."[16] 1920'lerin sonlarına doğru stilinde yumuşama fark ediliyordu fakat Grosz'un Amerika'daki çalışmaları duygusal romantizme kaydı.[17]

Kaynakça

  • Grosz, George (1946). A Little Yes and a Big No. New York: The Dial Press.
  • Kranzfelder, Ivo (2005). George Grosz. Köln: Benedikt Taschen. ISBN 3-8228-0891-1
  • Michalski, Sergiusz (1994). New Objectivity. Köln: Benedikt Taschen. ISBN 3-8228-9650-0
  • Sabarsky, Serge, editor (1985). George Grosz: The Berlin Years. New York: Rizzoli. ISBN 0-8478-0668-5
  • Schmied, Wieland (1978). Neue Sachlichkeit and German Realism of the Twenties. London: Arts Council of Great Britain. ISBN 0-7287-0184-7

Notlar

  1. ^ Sabarsky 1985, sayfa 250.
  2. ^ Schmied 1978, sayfa 29.
  3. ^ "munzinger.de". 26 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2009. 
  4. ^ henze-ketterer.ch'deki biyografisi[]
  5. ^ "zeit.de". 13 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2009. 
  6. ^ Sabarsky 1985, sayfa 26.
  7. ^ Grosz 1946, sayfa 301–302.
  8. ^ Kranzfelder 2005, sayfa 90-93.
  9. ^ Kranzfelder 2005, sayfa 92.
  10. ^ Kranzfelder 2005, sayfa 21.
  11. ^ Kranzfelder 2005, sayfa 15.
  12. ^ Kranzfelder 2005, sayfa 22.
  13. ^ centrepompidou.fr. "Mutsuz Mucit August Dayı'yı Hatırla". 16 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2008. 
  14. ^ AMEA/World Museum of Erotic Art. "George Grosz erotic artwork". 1 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2008. 
  15. ^ Grosz 1946, sayfa 276.
  16. ^ Grosz 1946, sayfa 270.
  17. ^ Michalsky 1994, sayfa 35-36.

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Dadaizm</span> Ana karakteri mantıksızlık ve var olan sanatsal düzenlerin reddedilmesi olan sanat akımı

Dada, Dadaizm veya Dadacılık, I. Dünya Savaşı yıllarında Avrupa'da başlamış kültürel ve sanatsal bir akımdır. Dada, Dünya Savaşı'nın barbarlığına, sanat alanındaki ve gündelik hayattaki entelektüel katılığa ve erotizme bir protesto olarak ortaya çıkmıştır. Mantıksızlık ve var olan sanatsal düzenlerin reddedilmesi Dada'nın ana karakteridir.

<span class="mw-page-title-main">Modern sanat</span>

Modern sanat, genellikle 1880'lerin izlenimcilerinden (empresyonistler) 1960-70'lere kadar devam ettiği kabul edilen sanat dönemidir.

<span class="mw-page-title-main">Bertolt Brecht</span> Alman şair, tiyatro yazarı ve yönetmeni (1898-1956)

Eugen Berthold Friedrich Brecht, kısaca Berthold ya da Bert Brecht,, Alman şair, tiyatro yazarı ve yönetmenidir.

<span class="mw-page-title-main">Josef Albers</span>

Josef Albers,, Alman asıllı Amerikalı sanatçı ve öğretmen.

<span class="mw-page-title-main">Paul Klee</span> Alman kökenli İsviçreli ressam (1879 – 1940)

Paul Klee, Alman kökenli İsviçreli ressam. İlk olarak oryantalizmi öğrenen Klee, kendisine özgü tarzı ile dışavurumculuk, kübizm, gerçeküstücülük gibi pek çok akımda etkili oldu. Sanatçı renk teorisi hakkında çok fazla tecrübe sahibiydi ve bu tecrübelerini yazdı. Çalışmaları ressamın çocuksu perspektifini, mizah anlayışını, kişisel hislerini, inançlarını ve müzikselliğini yansıttı. Klee ve Rus ressam arkadaşı Wassily Kandinsky, Bauhaus okulunda eğitmenlik yapmalarıyla da ünlendiler.

<span class="mw-page-title-main">Alfred Döblin</span> Alman hekim ve yazar (1878-1957)

Alfred Bruno Döblin Alman romancı, deneme yazarı ve doktor. En tanınmış romanı Berlin Alexanderplatz (1929). Çeşitli edebi akımlarda ve stilde üretken olan Döblin, Alman edebiyatındaki modernizmin en önemli yazarlarından biridir.

<span class="mw-page-title-main">Şevket Dağ</span>

Şevket Dağ, Türk ressam ve siyasetçi.

<i>Bir Köpek</i> resim

Bir Köpek ya da kısaca Köpek, İspanyol ressam Francisco de Goya'nın 1819 yılında aldığı evin duvarlarına dekorasyon amaçlı çizdiği Kara Resimler'den biri. Goya'nın bu çalışması evin üst katında, kapı girişinin sol tarafında yer alıyordu.

<i>San Isidro Festivali</i>

San Isidro Festivali, İspanyol ressam Francisco de Goya'nın 1819 yılında aldığı, Sağırın Beşi olarak bilinen, evinin duvarlarına dekorasyon amaçlı çizdiği Kara Resimler'den biri. Goya'nın bu çalışması evin zemin katında, kapı girişinin sağ tarafında yer alıyordu.

<i>Köy Düğünü</i>

Köy Düğünü, Flaman Rönesans ressamı Pieter Brueghel (baba) tarafından 1567 ya da 1568'de ahşap panel üzerine yağlı boya ile çizilmiş tablodur. Ressamın, köylü hayatını konu edindiği birçok janr resminden biri olan tablo, Viyana'daki Sanat Tarihi Müzesi'nde sergilenmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Max Beckmann</span> Alman ressam (1884-1950)

Max Beckmann, Alman ressam, çizer, baskıcı, heykeltıraş ve yazar. Çoğunlukla dışavurumcu olarak sınıflandırılsa da ressam hem terimi hem de hareketi reddetti. 1920'lerde dışavurumculuğun bir kolu olan akımın içe dönük duygusallığını terse çeviren Yeni Nesnellik hareketinin içinde yer aldı.

<span class="mw-page-title-main">Otto Dix</span>

Wilhelm Heinrich Otto Dix,, Alman ressam ve gravürcü. Weimar Cumhuriyeti'ndeki sosyal hayat hakkında yaptığı sert ve acımasız betimlemelerle tanınan Dix, George Grosz ile birlikte Yeni Nesnellik akımının öncülerinden biridir.

Willem de Kooning, Hollanda'nın Rotterdam şehrinde dünyaya gelmiş soyut dışavurumcu ressam. II. Dünya Savaşı'nın ardından, de Kooning Soyut dışavurumculuk, New York okulu ve Hareket resmi olarak anılan bir tarzda resim yapmaya başladı. Bu ekolün gelişiminde rol oynayan diğer sanatçılar arasında Jackson Pollock, Franz Kline, Arshile Gorky, Mark Rothko, Hans Hofmann, Robert Motherwell, Philip Guston ve Clyfford Still de vardı.

<span class="mw-page-title-main">Ali Sami Boyar</span> Osmanlı Türkü ressam

Ali Sami Boyar, Türk ressam ve müzeci.

Max Liebermann, Alman ressam ve grafik sanatçısı. Alman izlenimciliği akımının en önemli temsilcilerinden biridir.

<i>Deniz Kenarında Keşiş</i>

Deniz Kenarında Keşiş, Alman romantik ressam Caspar David Friedrich'in yağlı boya tablosu. Tablo 1808 ile 1810 yılları arasında Dresden'de çizildi ve ilk olarak ressamın Meşe Ormanında Manastır isimli tablosuyla birlikte Berlin Akademisi'nin 1810 sergisinde sergilendi. Bu sergide Friedrich'in talebi doğrultusunda Deniz Kenarında Keşiş, diğer tablonun üstüne asılmıştı.

<span class="mw-page-title-main">Musée National d'Art Moderne</span>

Musée National d'Art Moderne Fransa'daki bir modern sanat müzesidir. Müze Paris'teki Centre Pompidou'da, 4.arrondissement'ında bulunur. 1947 yılında aslen Palais de Tokyo'da kurulmuştur ama 1977 yılında müze şu anki yerine taşınmıştır. Müze dünyadaki çağdaş ve modern sanat müzelerindeki ikinci en büyük koleksiyona sahiptir. En büyük modern ve çağdaş sanat koleksiyonu ise New York'ta bulunan MoMa'dadır. Müzenin koleksiyonunda 70,000'den fazla sanat eseri vardır. Bu koleksiyon resim, mimari, fotoğrafçılık, sinema, yeni medya, heykel ve tasarım gibi birçok alandaki eserlerin derlenmesi sonucu oluşmuştur. Bu koleksiyonun bir kısmı iki kattan oluşan 14,000 metre karelik bir alanda sergilenmektedir. Bu sergi alanı Centre Pompidou'nun 4. ve 5. katlarında bulunur. Bu iki kattan biri modern sanat(1905'ten 1960'a kadar, 5. kat)'a ayrılmıştır. Diğerinde ise çağdaş sanat(1960'tan beri, 4.kat) eserleri yer alır. Koleksiyonda yer alan daha değerli çağdaş ve modern sanat eserleri ise binanın 6.katında sergilenir.

Cemil Eren, Türk ressam, heykeltıraş, seramik, vitray sanatçısı, sanat tarihçisi ve sanat eğitimcisidir.

Emil Nolde, Alman ressam ve baskı resim sanatçısı. Ekspresyonizm'in ilk üyelerinden olan ve Die Brücke hareketinde yer alan Nolde, 20. yüzyılın en önemli yağlı boya ve sulu boya ressamlarından sayılır. Kuvvetli fırça tekniği ve ifade gücü yüksek renk seçimleriyle tanınır. Eserlerinde, kasvetli tonların arasında kullandığı altın sarısı ve koyu kırmızı ile aydınlık durumlar yaratır. Suluboya resimleri arasında canlı fırtına manzaraları ve parlak çiçek resimleri yer alır.

Güzin Duran, Türk ressam ve hattat.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.