George Enescu
George Enescu | |
|---|---|
 George Enescu 1930 yılında. | |
| Doğum | George Enescu 19 Ağustos 1881 Botoșani, Romanya Krallığı |
| Ölüm | 4 Mayıs 1955 (73 yaşında) Paris, Fransa |
| Meslek | Besteci |
| Etkin yıllar | 1888-1955 |
| Evlilik | Maria Rosetti (1939-1955) |
George Enescu ya da Fransa'da bilinen adıyla Georges Enesco (d. 19 Ağustos 1881 - ö. 4 Mayıs 1955), Rumen kemancı, besteci ve orkestra şefidir. En bilinen eserleri Romanian Rhapsody no. 1 ve no. 2 ile Œdipe operasıdır.[1]
Hayatı
Müziğe 4 yaşında piyano çalarak başladı. Çingene kemancı Nicolas Chioru'dan dersler aldı. 5 yaşında beste yapmaya başladı. Yaş'ta ünlü Rumen opera bestecisi Eduard Caudella'dan eğitim aldı. 1889'da Slanic-Moldova'da ilk defa sahnede keman çaldı. S. Bachrich, J. Glün, J. Hellmesberger'den keman; L. Ernst'ten piyano; R. Fuchs'tan kontrpuan, armoni ve beste; J. Hellmesberger'den oda müziği, A. Prosnitz'den müzik tarihi dersleri aldığı Viyana Müzik Dostları Cemiyeti konservatuvarına yazıldı. Buradaki eğitimini tamamladıktan sonra Paris Konservatuvarı'na girdi. Burada da A. Marsick ve J. White'dan keman; Pierre-Max Dubois ve Thomas'dan armoni; A. Gedalge'den kontrpuan; G. Fauré ve J. Massenet'ten beste; L. Diémer'den Erken Dönem Klasik Batı Müziği dersleri aldı. Aynı zamanda çello, org ve piyano eğitimleri de aldı ve her birinde ortalama bir uzmanlık edindi.[2]
Temmuz 1897'de Paris'te kendi bestelerinden oluşan ve genç bestecileri piyasaya tanıtan Éduard Colonne'nin dikkatini çeken bir konser düzenledi. Ertesi yıl 6 Şubat'ta op.1 Poème Roumain adlı ilk orkestra için senfonik süitiyle Concert Colonne'da sahneye çıktı ve büyük başarı gösterdi. Mart ayında Bükreş'teki Romanian Athenaeum'da aynı eserle orkestra şefliği kariyerine başladı. Mart 1903'te Bükreş'te Romanian Rhapsodies adlı 2 orkestral bestesinin galasını yönetti. Çok geçmeden Romanya Kraliçesi Elisabeth of Wied tarafından saray kemancısı olarak atandı.[3] Amerika'da ilk sahne alışı 1923 yılında New York'ya Philadelphia Orkestrası ile besteci, kemancı ve şef olarak gerçekleşti. 1936 yılında tek operası Œdipe, Paris'te sahnelendi. Ocak 1937'de bu defa New York Filarmoni Orkestrası'nı yönetiyordu. 1927 yılında Amerikalı keman virtüozü Yehudi Menuhin, Romanian Rhapsodies'in de arasında olduğu pek çok önemli eserini bestelediği ve II. Dünya Savaşı boyunca gizlendiği Bükreş yakınlarındaki Sinaia'daki evi Villa Luminis'e geldi ve Enesco'dan keman dersleri aldı. Bu dersler ikili arasında büyük bir dostluk ve sanatsal ortaklığın doğmasına neden oldu.[4]
1939 yılında Bükreş'te Marie Cantacuzino-Rosetti ile evlendi. Savaştan sonra, 1946 yılında müzik öğretmeni olarak yeniden Amerika Birleşik Devletleri'ne gitti. 1948 yılında ülkesinin komünist rejime geçmesinden sonra eşiyle birlikte yaşadığı Bükreş'teki Contacuzino Palace'a (daha sonra aslına uygun olarak restore edilip George Enescu Müzesine dönüştürüldü) rejimce el konulmasıyla, köklerinin olduğu ve çok sevdiği ülkesinden gayri resmi şekilde ayrıldı ve Paris'e geri döndü. 1951 yılında Fransız gazeteci Bernard Gavoty ile Radio France'ta radyo söyleşi programı yaptılar.[5]
Müzik hayatı boyunca bir opera, üç senfoni ve üç keman sonatı yazan Enesco, 1954 yılında hastalanarak çalışamaz hale geldi.[6] 4 Mayıs 1955'te Paris'te öldü. Cenazesi, Père Lachaise Mezarlığı'na defnedildi.[7]
Eserlerinden seçmeler
Opera
- Œdipe (1921-1931, Gala: 1936)
Senfoniler
- Senfoni No. 1 in E-flat major, Op. 13 (1905)
- Senfoni No. 2 in A major, Op. 17 (1912–14)
- Senfoni No. 3 in C major, koro ile, Op. 21 (1916–18)
Diğer orkestral besteler
- Poème Roumain, orkestra için senfonik süit, Op. 1 (1897)
- Romanian Rhapsody No. 1 in A major, Op. 11 (1901)
- Romanian Rhapsody No. 2 in D major, Op. 11 (1901)
- Orkestral Süit No. 1 in C major, Op. 9 (1903)
- Orkestral Süit No. 2 in C major, Op. 20 (1915)
- Orkestral Süit No. 3 in D major Suite Villageoise, Op. 27 (1937–38)
Oda müziği
String Quartet besteleri
- String Quartet No. 1 in E major, Op. 22, No. 1 (1920)
- String Quartet No. 2 in G major, Op. 22, No. 2 (1950–52)
Sonatlar
- Keman Sonatı No. 1 in D major, Op. 2 (1897)
- Keman Sonatı No. 2 in F minor Op. 6 (1899)
- Keman Sonatı No. 3 in A minor dans le caractère populaire roumain, Op. 25 (1926)
- Çello Sonatı No. 1 in F minor, Op. 26, No. 1 (1898)
- Çello Sonatı No. 2 in C major, Op. 26, No. 2 (1935)
Diğer oda müziği besteleri
- Octet for Strings in C major, Op. 7 (1900)
- Cantabile et Presto, for flute and piano (1904)
- Dixtuor in D major, nefesli çalgılar için, Op. 14 (1906)
- Concertstück, viyola ve keman için (1906)
- Légende, trompet ve piyano için (1906)
- Piano Quartet No. 1 in D major, Op. 16 (1909)
- Impressions d'Enfance in D major, keman ve piyano için, Op. 28 (1940)
- Piano Quintet in A minor, Op. 29 (1940)
- Piano Quartet No. 2 in D minor, Op. 30 (1943–44)
- Chamber Symphony, 12 enstrüman için, Op. 33 (1954)
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ (İngilizce)soundfountain.org. "Georges Enesco (1881-1955)". 20 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2013.
- ^ (İngilizce)thirteen.org. "Legendary Violinists, Georges Enesco". 12 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2013.
- ^ (İngilizce)bach-cantatas.com. "George Enescu (Conductor, Violin, Composer)". 5 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2013.
- ^ (İngilizce)baroquemusic.org. "Georges ENESCO and Céliny CHAILLEY- RICHEZ: a glimpse into the Paris Musical World of the 1930s and beyond". 11 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2013.
- ^ (İngilizce)enescusociety.org. "Biography". 27 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2013.
- ^ (Türkçe) biyografi.info. "Georges Enescu Biyografi". 27 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2013.
- ^ (Fransızca) parisrama.com. "PERE LACHAISE - PARIS Histoire / History du cimetière du Père Lachaise". 19 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2013.
