Gennadi Zyuganov
Gennadi Zyuganov | |
---|---|
Rusya Federasyonu Komünist Partisi Genel Başkanı | |
Kişisel bilgiler | |
Doğum | 26 Haziran 1944 Oryol, Rusya SFSC/Sovyetler Birliği |
Milliyeti | Rus |
Partisi | Rusya Federasyonu Komünist Partisi |
Gennadi Andreyeviç Zyuganov (Rusça: Геннадий Андреевич Зюганов; d. 26 Haziran 1944, Oryol Oblastı, Rusya SFSC), Rus sosyalist siyasetçi. 1993'ten beri Rusya Federasyonu Komünist Partisi birinci sekreteri. Ayrıca 1993'ten beri Devlet Duması milletvekili ve 1995'ten beri Avrupa Konseyi Parlamenterler Meclisi üyesi.
Biyografi
Oryol bölgesine bağlı Mimrino'da asker bir baba ve öğretmen bir annenin çocuğu olarak dünyaya geldi.[1] Babası Andrey Zyuganov (1910-1990) II. Dünya Savaşı sırasında topçu birliğinin komutanı iken Sivastopol'da bir bacağını kaybetti.[2] Annesi Marfa Petrovna (1915-2004) ise savaştan sonra Mimrinsky İlkokulu'nda Rus Dili ve Edebiyatı öğretmeni olarak görev yaptı.
Gennadiy, Mimrinsky Hotinetskogo Lisesi'nden 1961 yılında pekiyi derece ile mezun oldu. Bir yıl öğretmen olarak çalıştıktan sonra 1962 yılında Oryol Fizik ve Matematik Fakültesi'ne girdi. 1969 yılında bu bölümü de birincilikle bitirdi.[3]
1963-1966 yılları arasında Almanya'da Sovyetler Birliği Silahlı Kuvvetleri'ne bağlı birlikte radyasyon ve kimyasal keşif uzmanı olarak görev yaptı. 1969-1970 yıllarında Oryol Pedagoji Enstitüsü'nde dersler verdi.
1966 yılında Sovyetler Birliği Komünist Partisi'ne katıldı. 1967'den sonra Komsomol örgütünde seçilmiş bir kişi olarak sırasıyla ilçe, şehir ve bölgesel düzeyde görevlerde bulundu. 1972'den 1974'e kadar Komsomol Oryol bölge komitesi birinci sekreteri olarak görev yaptı. Sırasıyla Komünist Parti Oryol Parti Komitesi Propaganda Bölümü başkanı, 1974-1983 yıllarında ilçe komitesi sekreteri, daha sonra Komünist Parti Oryol Komitesi ikinci sekreteri olarak görev yaptı.
1978'de SBKP Merkez Komitesi'ne bağlı Sosyal Bilimler Akademisi'nde yüksek lisans öğrenimine başladı. 1980 yılında " büyük şehirlerde sosyalist kentsel yaşam tarzının geliştirilmesi için rehberlik" konulu yüksek lisans tezini sunarak mezun oldu.
1983-1989 yıllarında SBKP Merkez Komitesi Propaganda Bölümü'nde ajitasyon ve öğretim görevlisi olarak çalıştı. 1989-1990 yıllarında SBKP Merkez Komitesi İdeolojik Departman başkan yardımcısı oldu. XXVIII. SBKP Kongresi (Haziran 1990)'nde ve Rusya Federasyonu Komünist Partisi (Haziran-Eylül 1990) Kurucu Kongresi'nde delege olarak bulundu.
KPRF'nin kuruluşu ve Genel Başkanlık
Şubat 1993'te Rusya Federasyonu Komünist Partisi (KPRF), II. Olağanüstü Kongresi'nde partinin Merkez Yürütme Kurulu üyesi seçildi. 25-26 Temmuz 1993'te Moskova'da Ulusal Kurtuluş Cephesi II. Kongresi'nde yer aldı. 12 Aralık 1993'te Komünist Parti listesinden Devlet Dumasına milletvekili seçildi.
Komünist Parti'nin 21-22 Ocak 1995'teki III. Kongresi'nde Komünist Partisi Merkez Komitesi başkanı oldu. 17 Aralık 1995'te Komünist Parti listesinden federal meclis Duma'ya ikinci kez milletvekili olarak seçildi.
Devlet Başkanlığı Adayı
4 Mart 1996'da Komünist Parti'nin Rusya devlet başkanı adayı oldu. 16 Haziran 1996'daki ilk turdaki seçimde % 35 oy ile ikinci geldi. 3 Temmuz 1996'da yapılan ikinci turda % 40 oy aldı. Şaibeli kabul edilen seçimlerde Yeltsin ikinci kez başkan seçildi. Ancak 2000 yılında yapılan bir açıklamada 1996 yılındaki seçimlerde Yeltsin'in kamu kaynaklarını kendi seçim propagandasında kullandığı ve Zügonov ile Komünist Parti'yi baskı altında tuttuğu belirtildi.[4][5][6] 20 Şubat 2012'de sistem dışı muhalefet temsilcilerinden Sergey Baburin ve Sergey Udaltsov, görevli oldukları 1996 seçimlerinde pek çok usulsüzlük ile sahtekarlığa şahit olduklarını ve Yeltsin'in kesin olarak yenildiğini ifade etseler de Kremlin'den bir anonim kaynak bunu yalanladı.[]
Gennadi Zyuganov, 1998 Mart ayında ekonomik buhranla birlikte Yeltsin'in görevden alınması çağrısında bulundu. 19 Aralık 1999'da üçüncü kez Duma milletvekilli seçildi.[]
2000'ler
2000 yılında Putin karşısındaki devlet başkanlığı seçimlerinde Sovyet dönemi sosyal güvencelerin getirilmesi, ücretsiz eğitim ve sağlık hakkının sağlanması, çalışanların ücretlerinde iyileştirme yapılması, votka ve tütün ürünlerinde tekrar devlet tekelinin uygulanması, doğal kaynakların devlet tarafından kullanılması, ülkenin parlamenter cumhuriyet haline getirilmesi, anayasanın değiştirilmesi, sanayi alanında teşvikler uygulanması gibi konularda seçim programı hazırladı. Ancak seçimde % 29 oy alabildi.
2001 yılının Ocak ayında tekrar KPRF Genel Başkanı seçildi. 2003 yılında dördüncü kez meclise girdi. 2004 devlet başkanlığı seçimlerinde aday olmayarak Rusya Tarım Partisi lideri Nikolay Karitonov'u Komünist Parti adayı olarak gösterdi.
2010'lar
2011 yılında yapılan parlamento seçimlerinde Komünist Parti % 20,46 oy oranıyla tekrar yükselişe geçti. 2012 yılındaki devlet başkanlığı seçimlerinde ise 12.400.000 seçmenden aldığı % 17'lik oy oranıyla ikinci geldi. 2018 yılının Mart ayında yapılan Rusya devlet başkanlığı seçimlerinde Lenin Sovhoz Çiftliği'nin sahibi Pavel Grudinin'in partisinin adayı olarak gösterilmesini önerdi. 18 Mart'ta yapılan seçimlerde Komünist Parti'nin adayı önceki seçimlerde olduğu gibi yine ikinci geldi.
Zyuganov halen Rusya parlamentosunda VI. dönem milletvekili olarak görev yapmakta ve Komünist Parti genel başkanlığı olarak görevini sürdürmektedir.
Kaynakça
- ^ Зюганов получил от Путина манифест 9 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Новости Владивостока
- ^ Марина Озерова. (10 Ağustos 2012). "Геннадий Зюганов: «Наша власть к сложной политике не готова»". Лидер КПРФ пророчит очень непростую осень и сложную зиму. «Московский комсомолец» № 26011. 15 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Eylül 2012.
- ^ Выпускники КВН: от Зюганова до Пельша 9 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // РИА Новости, 07.11.2008
- ^ "О чём Медведев советуется с "внесистемщиками"?". Финам FM. 22 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2012.
- ^ "«Грани недели» с Владимиром Кара-Мурзой". 9 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2017.
- ^ "Его прощальный поклон". 9 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2017.