İçeriğe atla

Geçici Churchill Hükûmeti

Winston Churchill (1874–1965)

Geçici Churchill Hükûmeti, İkinci Dünya Savaşı'nın ikinci aşamalarında, 23 Mayıs'tan 26 Temmuz 1945'e kadar kısa vadeli bir Birleşik Krallık (BK) hükûmetiydi. Başbakan, Muhafazakar Parti lideri Winston Churchill'di . Bu hükûmet, 10 Mayıs 1940'ta ilk kez başbakan olarak atanmasından sonra oluşturduğu ulusal koalisyonun yerini aldı. Koalisyon Muhafazakar, İşçi ve Liberal partilerin önde gelen üyelerinden oluşuyordu ve Nazi Almanyası'nın yenilgisinden kısa bir süre sonra sona erdi, çünkü koalisyon tarafları Japonya'nın yenilgisine kadar devam edip etmeme konusunda anlaşamadılar.

Geçici hükûmet Uzak Doğu'da Japonya'ya karşı savaşmaya devam etti, ancak Churchill'in odak noktası, kendisinin ve dışişleri sekreteri Anthony Eden'in Joseph Stalin ve Harry Truman ile buluşacağı Potsdam Konferansı'na hazırlanmaktı. Ancak iç işlerindeki ana endişe, eğitim, sağlık, konut, sanayi ve sosyal refah gibi kilit alanlarda reform ihtiyacı da dahil olmak üzere savaş sonrası toparlanmaydı. Çoğunlukla bu konularda kampanya yürüten partiler, 1935'ten bu yana İngiltere'de düzenlenen ilk genel seçimde destek aradılar. Genel seçim 5 Temmuz'da yapıldı, ancak denizaşırı hizmet personeli tarafından çok sayıda oy toplamak için zaman tanıyarak, sonuç 26 Temmuz'a kadar açıklanmadı ve İşçi Partisi için ezici bir zafer oldu. Bunun üzerine Churchill başbakanlıktan istifa etti ve yerine kuran eski koalisyon yardımcısı Clement Attlee geçti .

Arka plan

1935 genel seçimleri, muhafazakârların önemli çoğunlukla kazandığı zaferle sonuçlandı ve Stanley Baldwin Başbakan oldu. [1] Mayıs 1937'de Baldwin emekli oldu ve yerine Baldwin'in Alman, İtalyan ve Japon saldırganlığı karşısında yatıştırma dış politikasını sürdüren Neville Chamberlain geçti. [1] 1938'de Hitler ile Münih Anlaşması'nı imzalayan Chamberlain, diktatörün devam eden saldırganlığı karşısında alarma geçti ve Mart 1939'da, saldırıya uğrarsa Polonya'ya İngiliz desteğini garanti eden İngiliz-Polonya askeri ittifakını imzaladı. [1] Chamberlain, 3 Eylül 1939'da Nazi Almanyası'na karşı savaş ilanını yayınladı ve Amirallik Birinci Lordu olarak Winston Churchill'i içeren bir savaş kabinesi kurdu. [1]

Almanya'nın Norveç'i işgal etmesinden sonra 1940 baharında Chamberlain'in liderliğinden duyulan memnuniyetsizlik yaygınlaştı. Buna karşılık, Avam Kamarası Norveç Tartışmasını 7-9 Mayıs tarihleri arasında düzenledi. İkinci günün sonunda, İşçi partisi muhalefeti, aslında Chamberlain'a karşı güvensizlik önergesi olan bir teklifi zorladı. Hükûmetin 213'lük çoğunluğu 81'e düşürüldü, Chamberlain için sarsıcı bir darbe oldu. [1]

İki gün sonra, 10 Mayıs Cuma günü Almanya, Hollanda ve Belçika'yı işgal etmeye başladı . Chamberlain istifa etmeyi düşünüyordu, ancak daha sonra fikrini değiştirdi çünkü böyle bir zamanda hükûmet değişikliğinin uygun olmayacağını düşündü. [1] O günün ilerleyen saatlerinde İşçi Partisi, Chamberlain liderliğindeki ulusal bir koalisyona katılamayacaklarına karar verdi, ancak bunu farklı bir muhafazakâr başbakan altında yapmayı kabul etti. [1] Chamberlain istifa etti ve Kral'a Churchill'i halefi olarak atamasını tavsiye etti. Churchill hızla ulusal koalisyonu kurarak İşçi Partisi ve Liberal partilerin önde gelen isimlerine kilit roller verdi. [1] Koalisyon, bazı kritik aksiliklere rağmen kararlılığını korudu ve nihayetinde Sovyetler Birliği ve Amerika Birleşik Devletleri ile ittifak içinde İngiltere, Nazi Almanyası'nı yenebildi. [1]

Koalisyonu genişletme planları

Winston Churchill ve Ernest Bevin (sağ) ve Sir John Anderson (sol) Whitehall'daki kalabalığa el sallıyor.

Ekim 1944'te Churchill, Nazi Almanyası'nın ve mümkünse Japonya'nın nihaî yenilgisine kadar Parlamento'yu bir yıl daha uzatmak için harekete geçti. 1935'ten beri genel seçim yapılmamıştı ve Churchill, düşmanlıklar biter bitmez bir genel seçim yapmaya kararlıydı. Japonya'ya karşı savaşın sonunu tam olarak tahmin edemese de, Almanya'nın 1945 yazına kadar yenileceğinden emindi ve Avam Kamarası'na şunları söyledi: "Nazizm'e karşı savaşın sona ermesine, bir sonraki genel seçimin tarihini belirleyecek bir işaretçi olarak bakmalıyız.". [2]

Nisan 1945'in başlarında, Churchill, koalisyonun geleceğini tartışmak üzere İşçi Partisi lideri olan başbakan yardımcısı Clement Attlee ile bir araya geldi. Attlee, Birleşmiş Milletler'in kurulmasıyla ilgili San Francisco Konferansı'na katılmak üzere 17 Nisan'da Amerika'ya gidecekti. Onunla birlikte bakanlar Anthony Eden, Florence Horsbrugh ve Ellen Wilkinson vardı . 16 Mayıs'a kadar ülke dışında olacaklardı ve Churchill, Attlee'ye Parlamentonun onların yokluğunda feshedilmeyeceğine dair güvence verdi. 8 Mayısta, Churchill erken seçim konusundaki fikrini değiştirdi ve Japonya'nın yenilgisinden sonraya kadar koalisyonun devamını önermeye karar verdi. [2]

Ancak bu arada, koalisyonda içişleri bakanı olan İşçi Partisi'nden Herbert Morrison, seçim için etkin bir parti manifestosu olan Geleceğe İzin Verelim adlı bir bildiri yayınlamıştı. Birkaç önde gelen muhafazakâr yanıt olarak konuşma yaptı. 11 Mayıs'ta Churchill, Morrison ve koalisyonun çalışma bakanı Ernest Bevin ile bir araya geldi ve onlara Japonya yenilene kadar koalisyonu sürdürmek istediğini söyledi. [2] İşçi Ulusal Yürütme Komitesi (NEC) tarafından benimsenen görüş, genel seçimlerin Uzak Doğu'daki duruma bakılmaksızın Ekim ayında yapılması gerektiğiydi, çünkü o zamanlar Japonya'ya karşı savaşın 18 ay daha devam edebileceği yaygın olarak düşünülüyordu.[2] [3] İşçi Partisi koalisyonu Ekim'in ötesine taşımayı reddedince, Churchill kendi partisinden haziran veya temmuz ayında bir seçim ilan etmesi için çağrılar almaya başladı.[3]

Attlee ve Eden 16 Mayıs'ta Amerika'dan döndüler ve Attlee o akşam Churchill ile tanıştı. Attlee, Japonya'nın yenilgisine kadar devam etmekten yana olsa da, İşçi Partisi üyelerinin çoğunluğunun farklı düşündüğünü biliyordu. [2] [3] Churchill bir uzlaşma aradı ve NEC'e bir mektup yazdı ve bu mektup Bevin tarafından sosyal reform taahhüdünü içerecek şekilde değiştirildi, ancak bu yeterli değildi.[2]

The Dallas Morning News için John F. Knott'un karikatürü. Churchill'i "iş başındaki bekçi" olarak tasvir ediyor.

23 Mayıs Çarşamba günü öğle saatlerinde Churchill, Kral VI. George'a istifasını sundu. [4] Kral'ın bir sonraki hükûmeti kurmak için kime görev vereceği konusunda özgür bir seçime sahip olduğu iddiasını sürdürdü. Churchill Buckingham Sarayı'na geri çağrıldı ve Kral, genel seçimlerin sonucunu bekleyene kadar yeni bir yönetim kurmasını istedi. Churchill kabul etti. [4] [5] Parlamentonun 15 Haziran'da feshedilmesi ve seçimin 5 Temmuz'da yapılması kararlaştırıldı. Çok sayıda personelin yurt dışında olması nedeniyle, 26 Temmuz'a kadar oyların sayılmamasına karar verilerek,oyların toplanmasına zaman tanındı. [2]

Geçici hükûmetin oluşumu

Churchill'in yeni hükûmeti resmî olarak Ulusal Hükûmet ve gayri resmî olarak Geçici hükûmet olarak biliniyordu. Resmî unvan, özellikle Liberal Ulusal parti ve bu hükûmetle ilişkili olan Sir John Anderson gibi diğer bazı kişiler tarafından desteklenen çoğunlukla muhafazakârlardan oluştuğu için 1930'ların muhafazakâr ağırlıklı koalisyonunun devamı anlamına geliyordu. [2] Churchill, 26 Mayıs sabahı eşi Clementine ile birlikte, seçim kampanyasının ilk konuşmasını yaptığı Woodford seçim bölgesine gitti. [4] O, "bekçi" lakabıyla ilgili olarak şunları söyledi: "Bize 'Bekçi' diyorlar; bu unvanı onaylıyoruz, çünkü bu, Britanya'nın ve tüm sınıfların refahını etkileyen her şeye her türlü özeni göstereceğimiz anlamına geliyor." [2] [4] Churchill, 28 Mayıs'ta Kral tarafından resmen yeniden başbakan olarak atandı. [2]

İşçi ve Liberal partiler muhalefeti kurdular, ancak bir Liberal üye olan Gwilym Lloyd George, Churchill'in 3 Haziran 1942'den beri sahip olduğu Yakıt ve Güç Bakanı olarak devam etme davetini kabul etti. Churchill, koalisyondaki diğer tüm Çalışma ve Liberal bakanları değiştirmek zorunda kalırken, hükûmetin yapısında önemli bir değişiklik yapmadı. Sadece iki yeni görev vardı: Savaş Ulaştırma Bakanlığı'na bir Parlamento sekreteri (Peter Thorneycroft) atandı ve ek bir Parlamento Dışişleri Bakanı Müsteşarı vardı.[6]

Uluslararası etkinlikler

Japonya'ya karşı savaş, geçici hükûmet süresince devam etti ve Churchill'in istifasından üç hafta sonra 15 Ağustos'ta sona erdi.[7] Churchill, Almanya'nın yenilgisinden önce bile Amerikalılara, Kraliyet Donanmasının Japonya'nın yenilgisinde ve İngiltere'nin Asya kolonilerinin, özellikle Singapur'un kurtuluşunda önemli bir rol oynamasını istediğini söylemişti. Amerikalılar, Churchill'in niyetlerinin öncelikle emperyalist olduğundan şüphelenerek hevessizdiler. Ne Franklin Roosevelt ne de Harry Truman'ın Britanya İmparatorluğu'nu sürdürmeye yardım etme niyeti yoktu. [1]

Potsdam Konferansı

Churchill, Temmuz 1945'te, Stalin (soldan ikinci) ve Truman (ortada) ile Potsdam Konferansı'nda. Amiral Leahy dördüncü solda.

Churchill, 17 Temmuz'da savaş sonrası Potsdam Konferansı'nda Büyük Britanya'nın temsilcisiydi. Sovyetler Birliği'ni temsil eden Joseph Stalin ve Amerika Birleşik Devletleri Başkanı Harry Truman ile bir "Üç Büyük" olaydı. Konferans ilk teklif edildiğinden beri Churchill, Doğu Avrupa ülkeleri, özellikle de Kızıl Ordu tarafından işgal edilen Polonya için endişeliydi. [4] Oturumlarda kendisine sadece Dışişleri Bakanı olarak Eden değil, aynı zamanda 5 Temmuz'da yapılacak genel seçimin sonucunu bekleyen Attlee de eşlik etti. [3] [4] Seçim sayımları için İngiltere'ye dönmeden önce dokuz gün içinde dokuz oturuma katıldılar. İşçi Partisi'nin ezici zaferinden sonra, Attlee yeni Dışişleri Bakanı olarak Ernest Bevin ile Potsdam'a döndü. [1]

Eden'e göre, Churchill'in Potsdam'daki performansı "dehşet vericiydi" çünkü hazırlıksız ve ayrıntılıydı. Eden, Churchill'in Çinlileri üzdüğünü, Amerikalıları çileden çıkardığını ve kolayca direnmesi gereken Stalin tarafından yönetildiğini söyledi. [1] Olayların bu olumsuz versiyonu, Churchill'in Stalin ve Truman ile tartışmalara hevesli katılımını anlatan Gilbert ile çelişiyor. Stalin, sınırı batıya doğru Oder ve Batı Neisse nehirlerine kadar genişletmek, Oder–Neisse hattını oluşturmak ve böylece Silezya'nın çoğunu Polonya'ya dahil etmek konusunda ısrar etti. Churchill ve Truman bu öneriye karşı çıktılar ama sonuç alamadılar. Gilbert, Mareşal Montgomery'nin Churchill'in sağlığı için endişelendiğini ve Churchill'in "onu son gördüğümden bu yana on yıl geçirdiğini" söylediğini anlatıyor. [4]

Genel seçim ve Churchill'in istifası

Holborn'daki seçmenler sandıklarına varıyor.

Oy verme günü 5 Temmuz'du ve yurt dışı hizmet oylarının toplanması için kararlaştırılan gecikmenin ardından 26 Temmuz'da sonuçlar açıklandı. [2] Sonuç, İşçi Partisi için diğer tüm partilere karşı 146 Avam çoğunluğu ile ezici bir zaferdi. [4] Churchill'in, Avam Kamarası'nda bir güven oyu ile mağlup edilene kadar görevde kalma konusunda anayasal bir hakkı vardı. Kısmen Potsdam'a başbakan olarak dönebilmek için bu hakkı kullanmak istedi, ancak bunun yerine o akşam istifa etmeye ikna edildi ve yerine Attlee geçti. [4] [2] [1] [3]

Geçici hükûmetin kısa görev süresi, performansının eleştirel bir değerlendirmesinin zor olduğu anlamına geliyor, ancak Stuart Ball, Churchill'i "iyi bir kabine üreticisi" olarak görüyor ve "sağlam ve yetenekliydi" diyor." [8] Gilbert, hükûmetin çabalarının, Churchill'in kamuoyunun ilgi odağı olduğu genel seçim tarafından gölgede bırakıldığına dikkat çekiyor. [4]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g h i j k l m Jenkins 2001.
  2. ^ a b c d e f g h i j k l Hermiston 2016.
  3. ^ a b c d e Pelling 1980.
  4. ^ a b c d e f g h i j Gilbert 1991.
  5. ^ Roberts 2018.
  6. ^ Butler & Butler 1994.
  7. ^ "Text of Hirohito's Radio Rescript". The New York Times. New York City. 15 Ağustos 1945. s. 3. 23 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2020. 
  8. ^ Ball 2001.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Winston Churchill</span> Birleşik Krallık başbakanı (1940–45; 1951–55)

Sir Winston Leonard Spencer Churchill, 1940-1945 ve 1951-1955 dönemi Birleşik Krallık Başbakanı. II. Dünya Savaşı sırasında Birleşik Krallık'ın başında bulunmuştur. Savaşın ardından 5 Mart 1946'da ABD'nin Missouri eyaletinin Fulton kentindeki Westminster Kolejinde verdiği söylevle "Demir Perde" teriminin benimsenmesini sağlamış ve Soğuk Savaş'ın habercisi olarak tanımlanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">John Major</span> Birleşik Krallık başbakanı (1990–1997)

John Major, İngiliz siyasetçi ve Birleşik Krallık başbakanı. 1990-1997 yılları arasına Muhafazakâr Parti Genel Başkanlığı ve Birleşik Krallık başbakanlığı yapmıştır. 1979-1990 yılları arasında Margaret Thatcher'ın kurmuş olduğu hükûmetlerde dışişleri bakanı ve maliye bakanı olarak, 2001 yılına kadar Birleşik Krallık Parlamentosu Huntingdon üyesi olarak görev yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Neville Chamberlain</span> Birleşik Krallık başbakanı (1937–1940)

Arthur Neville Chamberlain, İngiliz siyasetçi, 1937-1940 arası başbakan.

<span class="mw-page-title-main">Ramsay MacDonald</span> Birleşik Krallığın Başbakanı (1929-1935)

James Ramsay MacDonald Büyük Britanyalı siyasetçi, Birleşik Krallık'ın İşçi Partili ilk başbakanı.

<span class="mw-page-title-main">David Lloyd George</span> Britanyalı devlet adamı. Britanya tarihinde seçilmiş olan ilk soylu olmayan başbakan.

David Lloyd George, Britanyalı siyasetçi, 1916-1922 arasında başbakan. David ön adı, Lloyd George soyadıdır. 1945'te ölümünden kısa bir süre önce Dwyfor Kontu payesi verildi.

İşçi Partisi, 20. yüzyılın ilk yıllarından beri Birleşik Krallık'ta sol kanadın en büyük siyasi partisidir.

Muhafazakâr Parti, resmî adı Muhafazakâr ve Birlikçi Parti, Tory'ler olarak da bilinirler,

<span class="mw-page-title-main">Henry Campbell-Bannerman</span> Birleşik Krallık eski Başbakanı (1836-1908)

Henry Campbell-Bannerman asıl adı Henry Campbell, 5 Aralık 1905'ten 3 Nisan 1908'e değin görev yapmış İngiliz başbakanı. Saygınlığıyla Liberal Parti'de birliği sağlamanın yanı sıra, son derece güçlü bir kabine oluşturmuştur. Transvaal'e (1906]) ve Oranj Irmağı Kolonisi'ne (1907) özerklik verilmesine önayak olarak, Güney Afrika Savaşı'nda (1899-1902) yenilgiye uğrayan Boerlerin imparatorluğuna bağlı kalmalarını sağlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Potsdam Konferansı</span>

Potsdam Konferansı, II. Dünya Savaşı sırasında Nazi Almanyası'nın teslimiyetinden sonra 17 Temmuz 1945 - 2 Ağustos 1945 tarihleri arasında Almanya'nın başkenti Berlin'in 26 kilometre güneybatısında bulunan Cecilienhof Sarayı'nda düzenlenen ve Churchill, Truman ve Stalin olmak üzere "Big Three" 'nin katıldığı konferans.

<span class="mw-page-title-main">Ed Miliband</span> İngiliz siyasetçi (d. 1969)

Edward Miliband bir Birleşik Krallık politikacısıdır. 2005'ten itibaren Avam Kamarası'nda "Doncaster North" seçim bölgesinden milletvekilliği yapmaktadır. 2007-2010 döneminde Birleşik Krallık Başbakanı olan Gordon Brown'ın hükûmetinde bakanlık yapmıştır. 25 Eylül 2010'da İşçi Partisi Başkanı seçilmiştir ve Avam Kamarası'nda ana muhalefet partisi lideri olarak görev yapmıştır. 2015 Birleşik Krallık genel seçimlerinde partisinin aldığı kötü sonuçların ardından parti başkanlığı görevinden ayrılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Nick Clegg</span>

Nicholas William Peter "Nick" Clegg, İngiliz politikacı.

<span class="mw-page-title-main">2015 Birleşik Krallık genel seçimleri</span>

2015 Birleşik Krallık genel seçimleri, Avam Kamarası üyelerinin seçilmesi için 7 Mayıs 2015 tarihinde gerçekleşmiş genel seçimlerdir. En yüksek oyu 36.9% oy oranıyla Başkanı David Cameron olan Muhafazakâr Parti aldı. Başkanı Ed Miliband olan İşçi Partisi ise 30.4% oy oranıyla 2. sırada kaldı. Seçimlerde Muhafazakâr Parti parlamentoda sandalye sayısını arttırırken İşçi partisi önceki seçime göre daha fazla oy alsa da 26 sandalye kaybetti. Seçim neticesinde Muhafazakâr Parti tek başına hükûmet kurabilmeyi başarmıştır. Seçim Muhafazakarların koalisyon ortağı Liberal Demokratlar için oldukça kötü sonuçlanmış, neredeyse bütün vekillerini kaybetmişlerdir. Bu seçim aynı zamanda İskoçya'da İşçi Partisi yerine SNP'nin açık ara üstünlüğünün başladığı seçimdir.

<span class="mw-page-title-main">We shall fight on the beaches</span>

We shall fight on the beaches İkinci Dünya Savaşı sırasında Birleşik Krallık Parlamentosunun Avam Kamarasında 4 Haziran 1940 tarihinde Başbakan Winston Churchill tarafından yapılan konuşmanın genel adıdır. Nazi Almanyası zaferiyle sonuçlanan Fransa Muharebesi'nin ardından Churchill tarafından yapılan üç ayrı söylevden ikincisidir. İlk söylev 13 Mayıs günkü Blood, toil, tears and sweat, üçüncü söylev ise 18 Haziran günkü This was their finest hour söylevidir. Churchill bu söylevlerle karmaşık askerî ve diplomatik gündemlere dair yorumlarını kamuoyuyla paylaşmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Üçüncü Churchill Hükûmeti</span> Birleşik Krallık hükûmeti

Winston Churchill, 1951 genel seçimlerinden sonra Birleşik Krallık'ta Üçüncü Churchill Hükûmetini kurdu,. Kral George VI tarafından yeniden Birleşik Krallık Başbakanı olarak atandı ve 1952'de Kraliçe II. Elizabeth'in tahta çıkışına ve taç giyme törenine tanık oldu.

<span class="mw-page-title-main">Churchill Savaş Hükûmeti</span> Birleşik Krallık hükûmeti

Churchill savaş Hükûmeti, 10 Mayıs 1940'tan 23 Mayıs 1945'e kadar İkinci Dünya Savaşı'nın çoğunda Birleşik Krallık'ın koalisyon hükûmetiydi. Neville Chamberlain'in istifasının ardından Kral VI. George tarafından Başbakan olarak atanan Winston Churchill tarafından yönetildi.

<span class="mw-page-title-main">Eden Hükûmeti</span> Birleşik Krallık hükûmeti

Eden Hükûmeti, Nisan 1955'te Winston Churchill'in istifasının ardından kuruldu. Dönemin Başbakan Yardımcısı ve Dışişleri Bakanı Anthony Eden, Muhafazakâr Parti'nin liderliğini devraldı ve böylece Birleşik Krallık Başbakanı oldu. Göreve geldikten sonra Eden, Kraliçe II. Elizabeth'ten parlamentoyu feshetmesini istedi ve Mayıs 1955 için genel seçim çağrısında bulundu. Avam Kamarası'ndaki 60 sandalyenin çoğunluğuyla genel seçimleri kazandıktan sonra, Eden 10 Ocak 1957'de istifasına kadar iktidarda kaldı.

<span class="mw-page-title-main">Attlee Hükûmeti</span>

Clement Attlee, Kral VI. George tarafından Temmuz 1945'te Birleşik Krallık'ta Attlee Hükûmetini kurmak üzere görevlendirildi. Birleşik Krallık Başbakanı olarak Winston Churchill'in yerini aldı. İşçi Partisi, 1945 genel seçimlerinde ezici bir zafer kazandı ve refah devletinin kurulması ve bazı endüstrilerin kamulaştırılması da dahil olmak bazı politikaları yürürlüğe koymaya devam etti. Hükûmetin başlıca icraatları, savaş sonrası kemer sıkma önlemleri, Malaya'daki bağımsızlık yanlısı ve komünist hareketlerin şiddetli bir şekilde engellenmesi, Hindistan'a bağımsızlık verilmesi, Sovyet Komünizmine karşı Soğuk Savaş'a katılım ve aynı zamanda ülkenin Ulusal Sağlık Servisi'nin kurulmasıdır. Attlee, 1950 genel seçimlerinde İlk Attlee Hükûmetini oluşturan az farkla çoğunluk kazandı. Bu seçimden sadece yirmi ay sonra, Attlee daha büyük bir çoğunluk elde etmek amacıyla 25 Ekim 1951 için yeni bir seçim çağrısında bulundu, ancak seçimde Muhafazakar Parti tarafından yenildi.

<span class="mw-page-title-main">Heath Hükûmeti</span>

Muhafazakar Parti'den Edward Heath, Heath Hükûmetini kurdu ve 18 Haziran genel seçimlerinin ardından 19 Haziran 1970'de Kraliçe II. Elizabeth tarafından Birleşik Krallık Başbakanı olarak görevlendirildi.

<span class="mw-page-title-main">Savaş kabinesi krizi, Mayıs 1940</span>

Mayıs 1940'ta, İkinci Dünya Savaşı sırasında, İngiliz savaş kabinesi, Nazi Almanyası ile anlaşma mı yapılacağı yoksa düşmanlıklara devam mı edileceği konusunda ikiye bölündü. Başlıca aktörler Birleşik Krallık Başbakanı Winston Churchill ve Dışişleri Bakanı Viscount Halifax idi. Anlaşmazlık kriz noktasına tırmandı ve Churchill hükûmeti'nin devamlılığını tehdit etti.

Birleşik Krallık siyasetinde Ulusal Hükûmet, büyük siyasi partilerin bir kısmının veya tamamının koalisyonudur. Tarihsel anlamda, öncelikle 1931'den 1940'a kadar görevde olan Ramsay MacDonald, Stanley Baldwin ve Neville Chamberlain hükûmetlerini ifade eder.