İçeriğe atla

Gabriel Lamé

Gabriel Lamé
Doğum22 Temmuz 1795(1795-07-22)
Tours, Fransa
Ölüm1 Mayıs 1870 (74 yaşında)
Paris, Fransa
Defin yeriMontparnasse Mezarlığı
48°50′17″K 2°19′37″D / 48.83806°K 2.32694°D / 48.83806; 2.32694
MilliyetFransız
VatandaşlıkFransa
EğitimEcole Polytechnique, Mines ParisTech, Lycée Louis-le-Grand
Tanınma nedeniLamé eğrisi
Lamé fonksiyonu
Lamé parametreleri
Lamé'nin özel kuartiki
ÖdüllerOfficer of the Legion of Honour
Kariyeri
DalıMatematik, Fizik, Mekanik, Mühendislik
Çalıştığı kurumEcole Polytechnique, Paris Üniversitesi

Gabriel Lamé (22 Temmuz 1795 - 1 Mayıs 1870), eğrisel koordinatları kullanarak kısmi diferansiyel denklemler teorisine ve (doğrusal elastikiyet ve sonlu gerilme teorisinin matematiksel soyutlamaları detaylandırdığı) matematiksel elastikiyet teorisine katkıda bulunan bir Fransız matematikçiydi.

Hayatı ve çalışmaları

Lamé, Tours'da, bugünkü Indre-et-Loire bölümünde (département) doğdu.

Gabriel Lamé, École Polytechnique'de bir öğrenciydi, 1813'te girdi ve 1817'de mezun oldu. Daha bu lisans yıllarında Lamé araştırma makaleleri yazıyordu ve Mémoire sur les intersections des lignes et des surfaces adlı ilk makalesi Gergonne's Journal'da 1816-17'de yayınlandı. Lamé, École Polytechnique'den mezun olduktan sonra, Paris'teki École des Mines'de mühendislik okudu ve 1820'de oradan mezun oldu. Lamé, Ecole des Mines'deyken bu sefer kristallerin yüzleri arasındaki açıları hesaplamak için icat ettiği bir yöntemle ilgili ikinci çalışmasını yayımladı.

1820'de Lame, meslektaşı Émile Clapeyron ile birlikte Rusya'ya gitti. İlk bakışta iki genç matematikçi için oldukça tuhaf bir kariyer hamlesi gibi görünen bu olayın arka planına biraz bakmak gerekir. Alexander I, 1801'den 1825'e kadar Rusya'nın imparatoruydu. Fransız Devrimi ve onu takip eden Fransa'daki olaylar, Alexander'a bilimsel bilginin ve onun askeri teknikler ve endüstriyel gelişmedeki uygulamalarının önemini göstermişti. Rusya'nın güçlü olması için aynı şeyi yapması gerektiğini anladı. Avrupa ve Avrupalı bilim insanlarına baktı ve onları Rus bilim insanlarıyla işbirliği yapmaya teşvik edecek politikalar getirmeye çalıştı. Öğretmenleri en son bilimsel teorileri öğretmek ve Rusya ile Avrupa arasında bilimsel bağlantılar kurmak için Rusya'ya gelmeye teşvik etti. Bu politika doğrultusunda, Rus hükûmeti Fransa'ya bir talepte bulundu ve Fransa'ya Lamé ve Clapeyron'u St Petersburg'a göndererek yanıt verdi.

Lamé, St Petersburg'daki Institut et Corps du Genie des Voies de Communication'da profesör ve mühendis olarak atandı. İlk başta Lame için işler oldukça zordu, ancak daha sonra ziyareti oldukça verimli oldu. Analiz, fizik, mekanik, kimya ve mühendislik konularında dersler verdi. Orada geçirdiği 12 yıl boyunca, bazıları Clapeyron ile ortak olmak üzere hem Rus hem de Fransız dergilerinde makaleler yayınladı. Örneğin, Journal des voies de communications, Journal du genie civil, Bulletin des sciences mathématiques, Receuil des savants etrangers ve 1826'da yayımlanmaya başladıktan sonra Journal für die reine und angewandte Mathematik (Crelle's Journal)'da yayınlar yaptılar.

Lame'nin St Petersburg'daki zamanında meydana gelen ilginç bir olay anlatılmaktadır.[1] Lame'nin Cauchy'nin yeni kesin analiz fikirlerini yayma girişimiyle ilgilidir. Lamé'nin ders verdiği Enstitü'de bir profesör, Taylor teoreminin kanıtını içeren bir kitap yazmıştı. Lamé, Cauchy'nin argümanlarını kullanarak kanıtı eleştiren bir el yazısı hazırladı. Lame'nin St Petersburg'daki çalışmasının bir diğer yanı, şehrin çevresinde köprüler ve yollar inşa etmek için hazırlanan planlara yardım etmesiydi. Bu sırada, demiryolu gelişiminin muazzam potansiyelinin daha fazla farkına vardı ve bu, Fransa'ya döndükten sonra onun için büyük bir ilgi konusu olacaktı. Bundan önce, Liverpool-Manchester hattı 15 Eylül 1830'da İngiltere'de açıldığında oradaydı.

Bradley,[2] Lamé'nin Rusya'daki zamanı hakkında çok daha fazla ayrıntı veriyor. Makalesinde şu sonuca varıyor:

... Bourbon restorasyonu döneminde Fransa'daki baskıcı atmosfer, araştırma ve yeni fikirlerin uygulanması için yurt dışında çalışmayı daha çekici hale getirmişti. Lamé ve Clapeyron, École Polytechnique'in ilk yıllarının ruhunu yanlarında götüren, Rusya'da zaten yerleşik olan başarılı Fransız mühendislerin kendilerine sunduğu bir fırsatı değerlendirdiler. Betancourt ve Bazaine gibi önemli mühendisler, yurttaşlarıyla temas ve tartışmalar yoluyla ideolojik inançlarının güçlendirildiği bir bilimsel fırsat ülkesinde kariyerlerini sürdürmelerine yardımcı oldu.

1832'de Lamé Paris'e döndü ve ilk başta Clapeyron ve diğer iki kişiyle ortaklaşa kurulan bir mühendislik firmasının parçasını oluşturdu. Sadece birkaç ay sonra ve hala 1832'de Lamé, Ecole Polytechnique'de fizik başkanlığını kabul etti. Bununla birlikte, ilgi alanlarını öğretim ve araştırmayla sınırlamadı, çünkü o alanda danışmanlık yapmaya hazır bir mühendis olarak kaldı. 1836'da maden baş mühendisi olarak atandı ve aynı zamanda Paris'ten Versailles'e demiryolunun ve 1837'de açılan Paris'ten St Germain'e demiryolunun inşasında yer aldı.

Lame, Louis Puissant'ın geometri bölümünde bir boşluk bırakarak öldüğü 1843'te Académie des Sciences'a seçildi. Ertesi yıl École Polytechnique'deki fizik kürsüsünden ayrıldı ve Sorbonne'da matematiksel fizik ve olasılık alanında bir görevi kabul etti. 1851'de Sorbonne'da matematiksel fizik ve olasılık kürsüsüne atandı.

Çok çeşitli konularda çalıştı. Genellikle üstlendiği mühendislik görevlerindeki problemler onu matematiksel soruları incelemeye yöneltti. Örneğin, tonozların stabilitesi ve asma köprülerin tasarımı konusundaki çalışmaları, onu elastisite teorisi üzerinde çalışmaya yönlendirdi. Aslında bu geçici bir ilgi değildi, çünkü Lamé bu konuya önemli katkılarda bulundu. Başka bir örnek, onu genel eğrisel koordinatlar teorisine götüren ısının iletimi üzerine yaptığı çalışmadır.

Eğrisel koordinatlar, Lamé'nin elinde çok güçlü bir araç olduğunu kanıtladı. Bunları Laplace denklemini elipsoidal koordinatlara dönüştürmek ve böylece değişkenleri ayırmak ve elde edilen denklemi çözmek için kullandı. Lame fonksiyonları, elipsoidal harmonik teorisinin bir parçasıdır. Lamé'nin kariyerinin alameti farikası, bir konudan diğerine oldukça mantıklı bir şekilde geçmekti, ancak çoğu zaman, orijinalinden çok uzak problemler üzerinde çalışıyordu. Bu, aşağıdaki denklemi incelemeye yönlendirildiği için eğrisel koordinatlarla oldu:

bunu, homojen olmayan biçimde aşağıdaki şekilde yazdı:

burada ile eşitlik yani Fermat'nın son teoremine yönlendirildi. Temelde uygulamalı bir matematikçi olmasına rağmen, Lamé, n = 7 özel durumunu çözerek probleme önemli bir katkı yaptı. Aslında tüm problemi bir aşamada çözdüğüne inanıyordu, ancak karmaşık sayıların belirli alt halkalarında benzersiz çarpanlara ayırma eksikliğini gözden kaçırmıştı ve kanıtı kusurluydu.

Lamé'nin genel eğrisel koordinatlar teorisi ve şu anda Lamé eğrileri veya süper elipsler olarak bilinen ve aşağıdaki denklemle tanımlanan elips benzeri eğri sınıflarının notasyonu ve çalışmasıyla tanındığını söylemek yanlış olmayacaktır:

burada n herhangi bir pozitif gerçel sayıdır.

Ayrıca diferansiyel geometri üzerinde önemli çalışmalar yaptı ve sayı teorisine bir başka katkı olarak, Öklid algoritmasındaki bölüm sayısının asla küçük sayıdaki basamak sayısının beş katını geçmediğini gösterdi. Yani hesaplama karmaşıklığı teorisinin başlangıcını işaret eden Öklid algoritmasının çalışma süresi (zaman karmaşıklığı) analizi ile tanınır. Fibonacci sayılarını kullanarak, a ve b tam sayılarının en büyük ortak bölenini bulurken, algoritmanın en fazla 5k adımda çalıştığını kanıtladı; burada k, b'nin (ondalık) basamak sayısıdır.

Yukarıda belirttiğimiz gibi, iki elastik sabitin kendi adını verdiği mühendislik matematiği ve elastikiyet üzerinde çalıştı. Kristal malzemede difüzyonu inceledi.

Lamé, birçokları tarafından, zamanının önde gelen Fransız matematikçisi olarak kabul edildi, özellikle de hiçbir zaman kolayca övülmeyen Gauss bu görüşe sahipti. Fransızlar onun bir matematikçi için fazla pratik, bir mühendis içinse fazla teorik olduğunu düşünüyor gibiydiler. Kendi görüşü, eğrisel koordinatların onun en önemli katkısı olduğuydu, ancak matematik tarihinde garip bükülmeler ve dönüşler var ve Lamé, bunları tanıttıktan çok kısa bir süre sonra eğrisel koordinatlar, Hermite, Klein ve Bôcher tarafından ortaya konan genellemeler yoluyla modası geçmiş oldu.

Mühendisliğe en önemli katkılarından birisi de bir mahfazadaki dübel piminde görülene benzer bir presli geçme bağlantısının gerilimlerini ve yeteneklerini / kapasitelerini doğru bir şekilde tanımlamaktı.

1854'te İsveç Kraliyet Bilimler Akademisi'ne yabancı üye seçildi.

Lame 1870'te Paris'te öldü.

Kitapları

Onurlandırılması

Notlar

  1. ^ Ju M. Gaiduk, An episode from the scientific and pedagogical activity of G Lamé in St. Petersburg (on the history of Cauchy's conception of mathematical analysis) (Russian), Voprosy Istor. Estestvoznan. i Tekhn. (1) (1985), 83-85.
  2. ^ M. Bradley, Franco-Russian engineering links : the careers of Lamé and Clapeyron, 1820-1830, Ann. of Sci. 38 (3) (1981), 291-312.
  3. ^ Lamé krateri

Kaynakça

  • S. L. Greitzer, "Lamé, Gabriel", Biography in Dictionary of Scientific Biography (1970-1990), New York, 14 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 12 Ağustos 2021 
  • M. M. Voronina (1987), Gabriel Lame, 1795-1870, Leningrad: 'Nauka', 12 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 12 Ağustos 2021 
  • J. Bertrand, C. Combes & V. Puiseau (1870), "Mélanges. Funérailles de M. Lamé, le Mardi 3 Mai 1870" (PDF), Bulletin des Sciences Mathématiques et Astronomiques I, ss. 189-195, 224-228, 12 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF), erişim tarihi: 12 Ağustos 2021 
  • O. I. Franksen & I. Grattan-Guinness (1989), "The earliest contribution to location theory? Spatio-economic equilibrium with Lamé and Clapeyron, 1829", Math. Comput. Simulation, 31 (3), ss. 195-220, doi:10.1016/0378-4754(89)90159-6 
  • Ju M. Gaiduk & I. A. Naumov (1965), "Russian pages of G. Lamé's biography", Istoriko-Matematicheskie Issledovaniya (Rusça), cilt 16, ss. 337-372 

Ayrıca bakınız

  • Lamé krateri
  • Piet Hein
  • Lamé'nin özel kuartiki
  • Julius Plücker
  • Stefan problemi
  • Süper elips
  • Lamé parametreleri

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

Laplasyen , skaler bir alanının gradyanı alınarak elde edilen vektörün diverjansıdır. Fizikteki birçok diferansiyel denklem laplasyen içerir.

<span class="mw-page-title-main">Augustin Louis Cauchy</span> Fransız matematikçi (1789 – 1857)

Baron Augustin-Louis Cauchy, matematiksel analiz ve sürekli ortam mekaniği de dahil olmak üzere matematiğin çeşitli dallarına öncü katkılarda bulunan bir Fransız matematikçi, mühendis ve fizikçiydi. Daha önceki yazarların cebrin genelliğinin buluşsal ilkesini reddederek, kalkülüs teoremlerini ifade eden ve kesin olarak kanıtlayan ilk kişilerden biriydi. Soyut cebirde karmaşık analiz ve permütasyon gruplarının çalışmasını neredeyse tek başına kurdu.

<span class="mw-page-title-main">Elips</span>

Geometride, elips bir koninin bir düzlem tarafından kesilmesi ile elde edilen düzlemsel, ikinci dereceden, kapalı eğridir.

<span class="mw-page-title-main">Elipsoit</span>

Elipsoit, ikinci dereceden bir yüzey olup, herhangi bir düzlemle ara kesitleri elips olmaktadır. Asal eksenler adı verilen birbirine dik üç eksene göre ve bu eksenlerin kesim noktası olan merkeze göre simetrik bir şekil taşır. Orijinde bulunan merkez ve koordinat eksenleri boyunca alınan esas eksenlerine göre elipsoidin denklemi:

<span class="mw-page-title-main">Ağırlık merkezi</span>

Bir cismin moleküllerine etki eden yerçekimi kuvvetlerinin bileşkesinin uygulama noktasına ağırlık merkezi denir. Fizikte ve mühendislik hesaplarında işlemlerin basitleştirilmesi için yaygın olarak kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Parabol</span> ikinci dereceden olan fonksiyonların grafiği

Parabol, bir düzlemde alınan sabit bir "d" doğrusu ile sabit bir "F" noktasından eşit uzaklıktaki noktaların geometrik yerleştirilmesidir. Cebirde ise y=ax2+bx+c şeklindeki ikinci derece fonksiyonları grafiği olarak bilinir.

<span class="mw-page-title-main">Kutupsal koordinat sistemi</span>

Matematikte kutupsal koordinat sistemi veya polar koordinat sistemi, noktaların birer açı ve Kartezyen koordinat sistemindeki orijinin eşdeğeri olup "kutup" olarak bilinen bir merkez noktaya olan uzaklıklar ile tanımlandığı, iki boyutlu bir koordinat sistemidir. Kutupsal koordinat sistemi, matematik, fizik, mühendislik, denizcilik, robot teknolojisi gibi birçok alanda kullanılır. Bu sistem, iki nokta arasındaki ilişkinin açı ve uzaklık ile daha kolay ifade edilebildiği durumlar için özellikle kullanışlıdır. Kartezyen koordinat sisteminde, böyle bir ilişki ancak trigonometrik formüller ile bulunabilir. Kutupsal denklemler, çoğu eğri tipi için en kolay, bazıları içinse yegâne tanımlama yöntemidir.

<span class="mw-page-title-main">Yarıçap</span> merkezinden çevresine bir daire veya küre içinde bölüm veya yüzeyi ile uzunluğu

Yarıçap, bir daire veya kürenin özeğinin (merkezinin) çemberine olan mesafesidir. Çapın yarısına eşittir.

<span class="mw-page-title-main">Üstel fonksiyon</span>

Üstel işlev veya üstel fonksiyon, matematikte kullanılan işlevlerden biridir. Genel tanımı ax şeklindedir, burada taban a artı değere sahip bir sabittir ve üst x değişkendir. Çoğunlukla

sembolüyle gösterilir. Kimi kitaplarda ise;
sembolü kullanılır.
<span class="mw-page-title-main">Karmaşık analiz</span>

Karmaşık analiz ya da başka bir deyişle kompleks analiz, bir karmaşık değişkenli fonksiyonları araştıran bir matematik dalıdır. Bir değişkenli karmaşık analize ya da çok değişkenli karmaşık analizle beraber tümüne karmaşık değişkenli fonksiyonlar teorisi de denilir.

Olasılık kuramı bilim dalında matematiksel beklenti veya beklenen değer veya ortalama birçok defa tekrarlanan ve her tekrarda mümkün tüm olasılıklarını değiştirmeyen rastgele deneyler sonuçlarından beklenen ortalama değeri temsil eder. Bir ayrık rassal değişkennin alabileceği bütün sonuç değerlerin olasılıklarıyla çarpılması ve bu işlemin bütün değerler üzerinden toplanmasıyla elde edilen değerdir. Bir sürekli rassal değişken için rassal değişken ile olasılık yoğunluk fonksiyonunun çarpımının aralığı belirsiz integralidir. Fakat dikkat edilmelidir ki bu değerin genel pratik anlamla rasyonel olarak beklenmesi pek uygun olmayabilir, çünkü matematiksel beklentiin olasılığı çok düşük belki sıfıra çok yakın olabilir ve hatta pratikte matematiksel beklenti bulunmaz. Ağırlıklı ortalama olarak da düşünülebilir ki değerler ağırlık katsayıları verilen olasılık kütle fonksiyonu veya olasılık yoğunluk fonksiyonudur.

Matematiğin bir dalı olan karmaşık analizde Augustin Louis Cauchy ve Bernhard Riemann'a atfen Cauchy-Riemann denklemleri olarak adlandıran denklemler, türevlenebilir bir fonksiyonun açık bir kümede holomorf fonksiyon olması için gerekli ve yeterli şartları sağlayan kısmi diferansiyel denklemlerdir. Bu denklemler sistemi ilk defa Jean le Rond d'Alembert'in 1752 yılındaki çalışmasında ortaya çıkmıştır. Daha sonra, 1777 yılındaki çalışmasıyla Leonhard Euler bu sistemi analitik fonksiyonlarla ilişkilendirmiştir. Cauchy ise bu sistemi 1814'teki çalışmasındaki fonksiyonlar teorisinde kullanmıştır. Riemann'ın fonksiyonlar teorisi üzerine olan doktora tezinin tarihi ise 1851'dir.

<span class="mw-page-title-main">Fourier serisi</span>

Matematikte, Fourier serileri bir periyodik fonksiyonu basit dalgalı fonksiyonların toplamına çevirir.

<span class="mw-page-title-main">Eğim</span>

Matematikte bir doğrunun eğimi ya da gradyanı o doğrunun dikliğini, eğimliliğini belirtir. Daha büyük eğim, daha dik bir doğru demektir.

Matematik'te, ortogonal koordinatlar q = (q1, q2, ..., qd) bir d koordinat kümesi olarak tanımlanır, hepsi koordinat yüzeyi içinde dik açılarla birleşir (not: üstsimge indis'tir, üstel değildir). Özel bir koordinat için Bir koordinat yüzeyi qk eğrilik, yüzey veya hiperyüzey veya hangisiyse qk bir sabittir. örneğin, üç-boyut Kartezyen koordinatlar (x, y, z) bir ortogonal koordinat sistemidir. Bu koordinat yüzeyleri için x = sabit, y = sabit ve z = sabit., yüzeyler dik açıda buluşurlar, bu örnek dik açı içindir. Ortogonal koordinatlar eğrisel koordinatlar'ın özel ama son derece yaygın bir durumudur.

18. yy. ve sonrasında geliştirilmiş, genellikle vektörel mekanik olarak nitelendirilen ve orijinalinde Newton mekaniği olarak bilinen analitik mekanik, klasik mekaniğin matematiksel fizik kaynaklarıdır. Model harekete göre analitik mekanik, Newton’un vektörel enerjisinin yerine, hareketin iki skaler özelliği olan kinetik enerjiyi ve potansiyel enerjiyi kullanır. Bir vektör, yön ve nicelik ile temsil edilirken bir skaler, nicelik ile(yoğunluğu belirtirken) temsil edilir. Özellikle Lagrange mekaniği ve Hamilton mekaniği gibi analitik mekanik de, sorunları çözmek için bir sistemin kısıtlamalarının ve tamamlayıcı yollarının kavramını kullanarak klasik mekaniğin kullanım alanını etkili bir şekilde yapılandırır. Schrödinger, Dirac, Heisenberg ve Feynman gibi kuram fizikçileri bu kavramları kullanarak kuantum fiziğini ve onun alt başlığı olan kuantum alan teorisini geliştirdiler. Uygulamalar ve eklemelerle, Einstein’a ait kaos teorisine ve izafiyet teorisine ulaşmışlardır. Analitik mekaniğin çok bilindik bir sonucu, modern teorik fiziğin çoğunu kaplayan Noether teoremidir.

<span class="mw-page-title-main">Kepler yörüngesi</span> üç boyutlu uzayda iki boyutlu bir yörünge düzlemi oluşturan bir elips, parabol, hiperbol benzeri bir yörünge cismininin hareketini açıklayan kavram

Gök mekaniği olarak, Kepler yörüngesi üç boyutlu uzayda iki boyutlu bir yörünge düzlemi oluşturan bir elips, parabol, hiperbol benzeri bir yörünge cismininin hareketini açıklar.. Kepler yörüngesi yalnızca nokta iki cismin nokta benzeri yerçekimsel çekimlerini dikkate alır, atmosfer sürüklemesi, güneş radyasyonu baskısı, dairesel olmayan cisim merkezi ve bunun gibi bir takım şeylerin diğer cisimlerle girdiği çekim ilişkileri nedeniyle ihmal eder. Böylece Kepler problemi olarak bilinen iki-cisim probleminin, özel durumlara bir çözüm olarak atfedilir. Klasik mekaniğin bir teorisi olarak, aynı zamanda genel görelilik etkilerini dikkate almaz. Kepler yörüngeleri çeşitli şekillerde altı yörünge unsurları içine parametrize edilebilir.

<span class="mw-page-title-main">Lagrange mekaniği</span> Klasik mekaniğin yeniden formüle edilmesi

Lagrange mekaniği, klasik mekaniğin yeniden formüle edilmesidir. İtalyan-Fransız matematikçi ve astronom Joseph-Louis Lagrange tarafından 1788’de geliştirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Maxime Bôcher</span> Amerikalı matematikçi (1867 – 1918)

Maxime Bôcher diferansiyel denklemler, seriler ve cebir üzerine yaklaşık 100 makale yayınlayan bir Amerikalı matematikçi. Ayrıca Trigonometri ve Analitik Geometri gibi temel metinler yazdı. Bôcher teoremi, Bôcher denklemi ve Bôcher Anma Ödülü onun adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Köşeli yuvarlak</span> yuvarlak şeklinin çeşidi

Köşeli yuvarlak, kare ve daire arasındaki bir ara şekildir. Kullanımda olan en az iki "Köşeli yuvarlak" tanımı vardır ve bunların en yaygını süper elipse dayanmaktadır. Köşeli yuvarlaklar tasarım ve optikte uygulanmıştır.