İçeriğe atla

Güney Kore ekonomisi

Güney Kore ekonomisi
Güney Kore'nin finans başkenti Seul
Derece11. (nominal) / 13. (SAGP)
Para birimiGüney Kore wonu (KRW) (₩)
Mali yılTakvim yılı
Ticaret organizasyonlarıAPEC, DTÖ, OECD, G-20
İstatistikler
GSYİH1.376 trilyon $ (nominal)[1]
1.848 trilyon $ (SAGP)
GSYİH büyüme%2.6 (2015)
Kişi başı GSYİH27,195 $ (nominal, 2015 tahm.)
36,511 $ (SAGP, 2015 tahm.)
Sektörel GSYİH dağılımıtarım: %2.6
endüstri: %39.2
hizmet: %58.2 (2010)
Enflasyon (TÜFE)%1.1 (Ocak 2014)[2]
Yoksulluk sınırı
altındaki nüfus		%15 (19,179 $ altı gelir, 2007)[3]
Gini katsayısı30.2 (2015)[4]
İşgücü25.18 milyon (2012 tahm.)
Sektörel işgücü dağılımıtarım: %6.4, endüstri: %24.2, hizmet: %69.4 (2011 tahm.)
İşsizlik%3.1 (Ekim 2015)[5]
Ana endüstrilerelektronik, telekomünikasyon, otomotiv, kimyasallar, gemi yapımı, çelik
İş yapılma kolaylığı sıralaması4.[6]
Dış ticaret
İhracat526.76 milyar $ (2015)[7]
İhraç mallarıyarıiletkenler, wireless telekomünikasyon ekipmanları, motorlu taşıtlar, bilgisayar, çelik, gemi, petrokimyasallar
Ana ihracat ortakları Çin %25.4
 ABD %12.3
 Japonya %5.6
 Hong Kong %4.8
 Singapur %4.2 (2014 tahm.)[8]
İthalat542.9 milyar $ (2014 tahm.)
İthalat mallarımakine, elektronik ve elektronik ekipman, petrol, çelik, ulaşım ekipmanlar, organik kimyasallar, plastik
Ana ithalat ortakları Çin %17.1
 Japonya %10.2
 ABD %8.7
 Suudi Arabistan %7
 Katar %4.9
 Almanya %4.1 (2014 tahm.)[9]
DYY sermayesi223.2 milyar $ (31 Aralık 2013)
Gayrisafi dış borç430.9 milyar $ (31 Aralık 2011 tahm.)
Kamu maliyesi
Kamu borçlarıGSYİH'in %33.7'si (2012 tahm.)
Gelirler296.1 milyar $ (2013 tahm.)
Giderler287.2 milyar $ (2013 tahm.)
Ekonomik yardımODA, 900 milyon $ (donor) (2009)[10]
Kredi derecelendirme
Dış rezervler368.1 milyar $ (5 Kasım 2015 tahm.)[13]
Ana veri kaynağı: CIA World Fact Book
Diğer bir bilgi verilmemiş, değerlerin tümü ABD Doları ile ifade edilmiştir.

Güney Kore ekonomisi, nominal olarak dünyanın 11. büyük ve satınalma gücü paritesi bakımından 13. büyük ekonomisi olup Asya'nın da dördüncü büyük ekonomisidir. Güney Kore karma bir ekonomi olup[14][15][16] ülke ekonomisine chaebol denilen aile konglomeratları hakimdir. Güney Kore fakir ve gelişmekte olan bir ülke iken Han Nehri Mucizesi ile yaşadığı büyük ekonomik kalkınma ile gelişmiş yüksek gelirli bir ülke haline geldi.[17] Güney Kore kendisi ile aynı ekonomik gelişmeyi sağlamış olan Tayvan, Singapur ve Hong Kong ile birlikte Asya Kaplanları olarak anılır. Bununla birlikte ülke 1997 Doğu Asya Mali Krizi'nden oldukça etkilenmiştir. Güney Kore G-20 ve OECD üyesi olup 21. yüzyılda dünyanın en büyük ekonomilerinden biri olma potansiyeline sahip sonraki 11 ülkelerinden biridir.

Ekonomik kalkınma için, Japon ekonomik iyileşmesinin[18] öncülüğünde olumlu politika yönergesi yaratılmış, Kore Savaşı[19] sırasında ve sonrasında Kore Yarımadasında Amerikan birliklerine lojistik sağlayan bir kale olarak Güney Kore'nin titiz eğitim sistemi ve yüksek teşvikliliğe sahip ve eğitimli bir nüfusun kurulması, ülkenin yüksek teknoloji patlamasının ve hızlı ekonomik gelişmenin hızlandırılmasından büyük ölçüde sorumludur.[20] Güney Kore, nüfus artışını ve büyük bir iç tüketici pazarının oluşumunu engelleyen küçük topraklarında neredeyse doğal kaynaktan yoksun ve her zaman aşırı nüfusa sahip olmuş, ekonomisine kaynak oluşturmak için ihracata yönelik bir ekonomik stratejiyi benimsemiştir ve 2014'te Güney Kore, yedinci en büyük ihracatçı ve yedinci en büyük ithalatçı konumundadır. Kore Bankası ve Kore Kalkınma Enstitüsü düzenli olarak olarak Güney Kore ekonomisinin önemli ekonomik göstergelerini ve ekonomik eğilimlerini yayınlamaktadır.[21][22]

1997 Asya mali bunalımında, Güney Kore ekonomisi bir likidite krizine maruz kalmış ve IMF tarafından kurtarma ile Güney Kore ekonomisi yeniden yapılandırılmış ve Başkan Yardımcısı Kim Dae Jung'un ardışık DJnomik politikasıyla modernize edilmişti ve bu BİT endüstrisinin ulusal gelişiminin sonucu da dâhil olarak kurtarılmaya dayanıyordu.[23] Tarihi olarak, para destekleri, Kore'de yeni teknolojilerin benimsenmesini hızlandırma aracı olarak kullanıldı ve nihayetinde Güney Kore ekonomisi için daha hızlı taşınabilir ölçütlerin benimsenmesine ve geliştirilmesine yardımcı oldu.[24] Bilişim teknolojileri endüstrisinin gelişimi, yenilikçi uygulamalar ve katma değerli hizmetler yaratan yazılım sektöründen ziyade kablolu ve kablosuz telekomünikasyon ağı nüfuzunu artırmaya odaklanan donanım işkolu üzerinde yoğunlaşmıştır.[25] Güney Kore ekonomisi tüketici elektroniği'nin küresel lideridir[26] ve taşınabilir genişbant,[27][28] ve akıllı telefon[29] konusunda da önemli girdilere sahiptir. Güney Kore'nin LCD TV küresel pazar payı 2007'de %27 iken 2009'da %37'ye yükselmiş ve yakında Japonya'nın bir numaralı LCD TV tedarikçisi olarak Japonya'nın yerini alacaktır.[30] Güney Kore ekonomisi 2015 BİT Gelişme Endeksi'nde[31] ve 2015 Bloomberg Yenilik Endeksi'nde[32] dünyada 1 numaraya yükselmiştir.

Güney Kore, ekonomisinin yüksek büyüme gücüne ve açık yapısal istikrarına rağmen, derin askeri bunalım dönemlerinde Kuzey Kore'nin savaş piyasalarındaki olumsuz etkileri nedeniyle ekonomisi borsa kredi notunda süreklilik arz eden bir hasar yaşamıştır.[33][34] Bununla birlikte, Uluslararası Para Fonu gibi ünlü finansal örgütler, Güney Kore ekonomisinin çeşitli ekonomik bunalımlara karşı dayanıklılığını, düşük devlet borcunu ve muhtemel finansal acil durumları hızla harekete geçirebilecek yüksek mali yedekleri de desteklemektedir.[35] Dünya Bankası gibi diğer finansal örgütler, Kore'yi BRIC ve Endonezya'nın yanı sıra gelecek neslin en hızlı büyüyen büyük ekonomilerinden biri olarak tanımlamaktadır.[36] Güney Kore, küresel mali bunalım sırasında bir resesyona uğramayan az sayıdaki gelişmiş ülkeden biriydi,[37] ekonomik büyüme oranı 2010'da %6,1'e ulaşmış[38] ve 2008'deki %2,3'lik ve 2009'da küresel finansal krizin vuruşuyla %0,2'lik ekonomik büyümeden keskin bir toparlanma gerçekleştirmiştir. Güney Koreli ekonomisi, cari işlemler hesabının 2013 sonunda 70,7 milyar ABD doları fazla vermesi ile yeniden toparlanmış, küresel ekonomik bunalımın belirsizlikleri nedeniyle 2012'den itibaren yüzde 47 büyümüştür ve önemli ekonomik çıktıları teknoloji ürünleri ihracatı oluşturmuştur.[39]

Güney Kore, OECD'nin resmî kalkınma yardımlarının (ODA - official development assistance) tarihsel bir alıcısı konumundaydı. 1980'lerin ortalarından 1990'ların ortalarına kadar, Güney Kore'nin kişi başı SAGP'ye göre GSYİH cinsinden ölçülen ekonomik refahı hala sanayileşmiş ulusların yalnızca bir kısmı kadardı.[40] 1980'de kişi başına düşen Güney Kore GSYİH'sı 2,300 ABD dolardı ve bu Singapur, Hong Kong ve Japonya gibi gelişmiş Asya ekonomilerinin yaklaşık üçte biri idi. O zamandan beri, Güney Kore gelişmiş bir ekonomiye kavuşarak, kişi başına düşen GSYİH'sını 2010'da 30.000 dolara, yani otuz yıl önceye göre neredeyse on üç katına yükseltmiştir. Aynı dönemde, ülkenin toplam GSYİH'sı 88 milyar dolardan 1.460 milyar dolara yükselmiştir.[41] 2009 yılında Güney Kore, büyük bir resmî kalkınma yardımı veren konuma yükselen ilk eski resmî kalkınma yardımı alıcısı oldu.[10] 2008 ve 2009 yılları arasında Güney Kore, Kuzey Kore dışındaki ülkelere 1.7 milyar dolarlık ekonomik yardımda bulunmuştur. Güney Kore'nin yıllık Kuzey Kore'ye yaptığı ekonomik yardım tarihsel olarak resmî kalkınma yardımı programının iki katından fazla olmuştur.[42]

23 Haziran 2012'de, Güney Kore, kronolojik olarak, Japonya, Amerika Birleşik Devletleri, Fransa, İtalya, Almanya ve Birleşik Krallık'tan sonra 20-50 kulübünün 7. üyesi (nüfusu 50 milyonu aşan ve kişi başına düşen geliri 20.000 ABD Doları tutturmak için) olma imkânını bulmuştur.[43] Amerika Birleşik Devletleri ile Kore Cumhuriyeti arasındaki serbest ticaret antlaşması 1 Nisan 2007'de imzalandı. Avrupa Birliği-Güney Kore Serbest Ticaret Antlaşması ise 15 Ekim 2009'da imzalandı. Güney Kore ekonomisi, Bilgi Ekonomisi Bakanlığı[44] ile birlikte ve Güney Kore-Avustralya Serbest Ticaret Anlaşması uyarınca, enerji ithalatlarına ve ilgili rafineri teknolojilerine[45][46][47] büyük ölçüde bağımlıdır.[48] Kanada-Güney Kore Serbest Ticaret Antlaşması 2014'te imzalanmıştır. Çin-Güney Kore Serbest Ticaret Antlaşması 10 Kasım 2014'te resmi olarak onaylanmıştır. Güney Kore, Kültür, Spor ve Turizm Bakanlığı rehberliğinde, önemli ihracat odaklı müzik endüstrisine[49][50] ek olarak, dünyanın en büyük kapalı eğlence parkı Lotte World'e sahip bulunmaktadır[51] (Daha fazla bilgi için bakınız: Kore K-Pop Hot 100).

Geçmiş

1961-2015 arası Güney Kore ekonomisinin tarihi gelişimi

Genel bakış

Kore Savaşı sonrasında, Güney Kore on yıldan fazla bir süredir dünyanın en fakir ülkelerinden biri olarak kaldı. 1960'ta kişi başına gayri safi yurt içi hasıla 79 dolardı,[52] ve bu bazı Sahra altı ülkelerden bile daha düşüktü.[53] Sanayi işkolunun büyümesi, ekonomik kalkınmanın temel teşvik unsuruydu. 1986'da, imalat sanayisi, gayri safi yurt içi hasılanın (GSYİH) yaklaşık yüzde 30'unu ve iş gücünün yüzde 25'ini oluşturuyordu. Güçlü iç teşviklerden ve dış yardımdan faydalanan Seul sanayicileri, modası geçmiş veya yeni inşa edilen tesislere modern teknolojileri hızlı bir şekilde uyarladı, emtia üretimini artırdı —özellikle dış pazarlarda satılanlar— ve gelirleri daha da sanayi genişlemesiyle geri döndürmüştü. Sonuç olarak, sanayi, ülkenin görünümünü değiştirerek milyonlarca işçiyi kentsel üretim merkezlerine çekmiştir.

1989'da Güney Kore ekonomisinde bir düşüş, ihracattaki ve dış siparişlerdeki keskin düşüşe paralel olarak sanayi sektöründe derin endişelere neden olmuştu. Ticaret ve Sanayi Bakanlığı araştırmacıları, zayıf ihracat performansının, aşırı kazanılan kazancı, artan ücretleri ve yüksek iş gücü maliyetlerini, sık grevleri ve yüksek faiz oranlarını içeren ülke ekonomisine gömülü yapısal sorunlardan kaynaklandığını belirtti. Sonuç, bir dizi elektronik, otomotiv ve tekstil üreticisinin yanı sıra parçaları tedarik eden küçük şirketlerdeki stokların artması ve üretimdeki ciddi kesintilerdi. Fabrika özdevin sistemleri (factory automation systems), emek bağımlılığını azaltmak, üretkenliği çok daha küçük bir iş gücü ile ve rekabet gücünü artırmak amacıyla hayata geçirildi. Güney Kore'nin üreticilerinin üçte ikisinin, tesis yatırımları için mevcut olan fonların yarısından fazlasını özdevin sistemlerine harcadığı tahmin ediliyordu. Şu anda, Kore gelişmiş bir pazarı olan gelişmiş bir ülkedir.

1960'lardan 1980'lere kadar hızlı bir büyüme

Güney Kore'nin 1911'den 2008'e GSYİH (SAGP) büyümesi

Güney Kore'nin gayri safi yurt içi hasıla ortalaması, yılda yüzde 8'den fazla arttı; 1962'de 2.7 milyar ABD doları olan[54] 1989'da 230 milyar ABD dolarına,[55] 2006'da trilyon dolar seviyesine ulaşmıştır. Kişi başına düşen nominal GSYİH, 1962 yılında 103.88 dolar iken[56] 1989'da 5,438.24 dolara yükseldi ve 2006'da da 20.000 dolar seviyesine ulaştı.[57] İmalat sanayisi, 1962'de GSMH'nın yüzde 14,3'ünden 1987'de yüzde 30,3'üne yükselmiştir. Emtia ticaret hacmi 1962'de 480 milyon dolardan 1990'da 127.9 milyar dolara çıkmış, yerli tasarrufların GSMH'ya oranı da 1962'de yüzde 3,3 iken 1989'da yüzde 35,8'e yükselmiştir. Güney Kore'nin kişi başına düşen GSMH'sı hala düşük olsa da, 1965 yılında Güney Kore'nin büyüme oranı, çoğu endüstriyel alanda ilk kez Kuzey Kore'nin büyüme oranını aşmıştı.[58]

Hızlı sanayileşmede en önemli etken, 1960'ların başında dışa dönük bir stratejinin benimsenmesiydi.[] Bu strateji, özellikle Güney Kore'nin fakir doğal kaynak yeteneği, düşük tasarruf oranı ve küçük yerel piyasası için çok uygun oldu. Strateji, Güney Kore'nin rekabete dayanan üstünlük geliştirebileceği emek yoğun olarak imal edilen mallarda ihracat vasıtasıyla ekonomik büyümeyi desteklemişti. Bu süreçte hükûmet girişimleri önemli rol oynamıştır. İhracata dayalı sanayileşme kalıbında Güney Kore hükûmeti, rekabet gücünü yükseltmek ve küresel piyasada rekabet edebilmek için şirketleri yeni teknolojiler geliştirmeye ve üretkenlikte verimliliği arttırmaya teşvik etti.[59] Devlet düzenlemelerine ve taleplerine bağlı olarak şirketler, hızla gelişen uluslararası alanda ihracat pazarlarını hızla geliştirmek için sübvansiyon ve yatırım desteği ile ödüllendirildi.[59] Buna ek olarak, yurt içi tasarruf sıkıntısını gidermek için yabancı sermayenin girişi büyük ölçüde teşvik edildi. Bu çabalar Güney Kore'nin ihracatta ve sonrasında gelir artışında hızlı bir büyüme yaşamasına neden oldu.

Sanayi işkoluna vurgu yaparak, Seul'ün ihracata yönelik kalkınma stratejisi, kırsal kesimi nispeten az gelişmiş bırakmıştı. Madencilik haricinde, çoğu sanayi yatırımı, kuzeybatı ve güneydoğudaki kentsel alanlarda bulunuyordu. Ağır sanayi genellikle ülkenin güneyinde yer almaktadır. Seul'deki fabrikalar 1978'de tüm katma değerli üreticilerin yüzde 25'inden fazlasını sağlamış; çevredeki Gyeonggi ilindeki fabrikalarla birlikte alındığında, Seul bölgesindeki fabrikalar o yıl yapılan tüm imalatın %46'sını gerçekleştirmiştir. Seul'deki ve Gyeonggi ilindeki fabrikalar, ülkedeki 2.1 milyon fabrika işçisinin yüzde 48'ini istihdam etmekteydi. Sanayi ve tarım işkolları arasındaki gelir eşitsizliğinin artması 1970'lerde ciddi bir sorun haline gelmiş ve hükûmetin çiftlik gelirlerini artırma ve kırsal yaşam standartlarını iyileştirme çabalarına rağmen bir sorun olarak kalmıştır.

1980'lerin başında, enflasyonun kontrol altına alınması için tutucu bir para politikası ve sıkı malî tedbirler alındı. Para arzının büyümesi 1970'lerin yüzde 30'lu oranlarından yüzde 15'lere düşürülmüştür. Seul kısa bir süre için bütçesini bile dondurmuştu. Ekonomide hükûmetin aracılığı büyük ölçüde azaltıldı ve ithalat ve yabancı yatırım politikaları rekabeti teşvik etmek için serbestleştirildi. Kırsal ve kentsel iş alanları arasındaki dengesizliği azaltmak için Seul, çiftlik makineleşmesini daha da teşvik ederken, yollar ve iletişim tesisleri gibi kamu projelerine yapılan yatırımları genişletti.[60]

Son on yılın başında uygulanan tedbirler, Dünya ekonomisinde önemli gelişmelerle birleşmiş, Güney Kore ekonomisinin 1980'lerin sonlarında kaybettiği ivmeyi yeniden kazanmasına yardımcı olmuştur. Güney Kore, 1982-1987 yılları arasında ortalama yüzde 9,2'lik, 1986 ile 1988 yılları arasında ise yüzde 12,5'lik bir büyüme kaydetmiştir. 1970'lerin çift haneli enflasyonu kontrol altına alınmıştır. Toptan eşya fiyat enflasyonu 1980'den 1988'e kadar yılda yüzde 2,1; tüketici fiyatları enflasyonu ise yılda ortalama yüzde 4.7 artmıştır. Seul, 1986 yılında ödemeler dengesi içindeki ilk önemli fazlasını gerçekleştirmiş ve sırasıyla 1987 ve 1988'de 7,7 milyar ABD doları ve 11,4 milyar ABD doları fazla vermiştir. Bu gelişme Güney Kore'nin dış borç seviyesini azaltmaya başlamasına imkân tanımıştır. Bununla birlikte, 1989 için ticaret fazlası, sadece 4,6 milyar dolar idi ve 1990 için küçük bir negatif denge öngörülüyordu.[]

1990'lar ve Asya Finansal Krizi

1990'lı yılların ilk yarısında Güney Kore ekonomisi hem özel tüketim hem de GSYİH'da istikrarlı ve güçlü bir büyüme kaydetti. Bu durum 1997'de Asya Mali Krizi ile hızlı bir şekilde değişti. Spekülatörler tarafından başka birçok Asya para birimine saldırı düzenlendiğinde, Kore wonunun Ekim 1997'de ağır bir şekilde değeri düşmeye başladı.[61] Sorun, Kore'nin ticari bankalarının çoğunda takipteki krediler sorunu nedeniyle daha da kötüleşti. Aralık 1997'ye gelindiğinde IMF, 58,4 milyar dolarlık kurtarma planının bir parçası olacak olan 21 milyar dolarlık bir krediyi onayladı.[61] Ocak 1998'de hükûmet, Kore'nin ticari bankalarının üçte birini kapattıüını duyurdu.[61] 1998 boyunca Kore ekonomisi ortalama %-6.65 oranında çeyrek dönem boyunca küçülmeye devam etmişti.[61] Koreli chaebol Daewoo, 1999'da borç sorunu nedeniyle hükûmet tarafından kapatılıp krizin kazazedesi oldu. Amerikan şirketi General Motors, Daewoo'nun motor bölümünü satın almıştı. Hint kökenli konglomerat Tata Grubu, Daewoo'nun kamyon ve ağır taşıt araçları bölümünü satın aldı.[61]

Güney Kore hükûmetinin eylemleri ve uluslararası borç verenler tarafından borç swapları, ülkenin mali problemlerini içeriyordu. Güney Kore'nin Asya Mali Krizinden kurtarılması, emek ayarlamaları (diğer bir deyişle, esnek ücret oranlarına sahip dinamik ve üretken bir işgücü piyasası) ve başkaca mali kaynaklar ile ilişkilendirilebilir.[61] 1999 yılının ilk çeyreğine kadar, GSYİH büyümesi %5,4'e yükselmiş ve daha sonra güçlü bir büyüme ile döviz kurundaki deflasyonist baskı ile birleştiğinde yıllık %10.5'lik bir büyümeye neden olmuştur. Aralık 1999'da Cumhurbaşkanı Kim Dae-jung döviz krizini ilan etmiştir.[61]

2000'ler

Kore ekonomisi merkezi planlı, hükûmet tarafından yönlendirilen yatırım modelinden piyasaya daha odaklı bir yatırım modeline geçti. Başkan Kim Dae-jung tarafından yapılan bu ekonomik yenilik hareketleri, Kore'nin 1999'da %10.8 ve 2000'de %9.2'lik büyüme oranları ile Asya'nın az sayıdaki genişleyen ekonomilerinden birini korumasına yardımcı oldu. Küresel ekonominin yavaşlaması, ihracatın düşmesi ve ihtiyaç duyulan kurumsal ve mali yenileşmelerin durduğu algısı 2001'de büyümeyi %3.3'e geriletti.

Doksanların sonlarındaki krizden geri döndükten sonra ekonomi, %9.08'lik bir GSYİH büyümesiyle 2000 yılında güçlü bir büyüme ile yoluna devam etti.[61] Bununla birlikte, Güney Kore ekonomisi 11 Eylül saldırılarından etkilenmiştir. Yavaşlayan küresel ekonomi, düşen dış satım ve kurumsal ve mali reformların durduğu algısı 2001'de büyümenin %3.8'e gerilemesine neden oldu.[62] Sanayileşme sayesinde, saat başına GSYİH (işgücü çıktısı), 1963'te 2.80 ABD doları seviyeden, 1989'da üç kattan fazla artarak 10.00 ABD doları seviyelerine çıktı.[62] Daha yakın bir tarihte ekonomi, 2003 yılından itibaren %4-5 arasında bir büyüme oranını dengeledi ve korudu.[62]

Sanayi ve inşaat tarafından yönlendirilen 2002 yılında anemik (solgun) küresel büyümeye rağmen büyüme %5.8[63] olmuştur. Kore konglomeratlarının yeniden düzenlenmesi (bankalar), bankaların özelleştirilmesi ve —iflas eden şirketlerin pazardan çıkışlarının yapabilmesi için— daha serbest bir ekonomi yaratılması Kore'nin en önemli tamamlanmamış yenileşme görevleri olmaya devam etmektedir. Büyüme 2003 yılında tekrar yavaşladı, ancak HDTV'ler ve cep telefonları gibi önemli dış satım ürünlerine olan yoğun talep nedeniyle üretim 2006'da %5 artmıştır.[]

Sanayileşmiş ekonomilerin çoğunda olduğu gibi, Kore 2000'li yılların sonundaki durgunluk döneminde önemli gerilemelere uğradı. 2008 yılının dördüncü çeyreğinde, bir önceki çeyreğe göre %3,4 düşen büyüme, ilk üç aylık büyümenin 10 yıldaki ilk çeyrek büyümesinden ve yılın ilk üç aylık dönemindeki büyümesinden 2009 yılına kadar negatif çıkmaya devam etti.[64] Ekonominin çoğu işkolu, 2009 Ocak ayı itibarıyla imalat sanayisinde %25,6 düşüş ve tüketici malları satışlarında %3,1 düşüşle değişim bildirdi.[64] Otomobil ve yarı iletkenlerin ekonominin iki kritik direği olan dış satımı, sırasıyla %55.9 ve %46.9 oranında daralırken, ihracat genel olarak Ocak ayında %33.8 ve 2009 yılı Şubat ayında da %18.3 oranında geriledi.[65] 1997 krizinde olduğu gibi, Kore para birimi de dolar karşısında %34 gerileyerek büyük dalgalanmalar yaşadı.[65] Ekonomideki yıllık büyüme 2008'de %2.3'e geriledi ve Goldman Sachs'ın tahminiyle %-4.5 gibi düşük bir seviyeye gerilemesi bekleniyordu, ancak Güney Kore'de 2009 yılında %0.2 oranında bir düşüş yaşandı.[66]

Küresel finansal krize rağmen, Güney Kore ekonomisi, ihracattaki düşüşü[67] telafi eden zamanında teşvik tedbirleri ve güçlü iç tüketim ürünleri sayesinde, sanayileşmiş ekonomilerin çoğunun aksine durgunluğa kapılmamayı başarmış ve mali bunalım sürecinde iki yıl üst üste pozitif ekonomik büyüme kaydetmiştir. 2010 yılında Güney Kore %6.1'lik bir büyüme oranı ile güçlü bir ekonomik toparlanma yaşadı ve ekonominin kriz öncesi seviyelere döndüğünü gösterdi. Güney Kore'nin ihracatı, 2010 yılının ilk on bir ayında 424 milyar dolar olarak kaydedildi; bu rakam 2008 yılının tamamına kıyasla daha yüksekti. 21. Yüzyılda Güney Kore ekonomisinin Sonraki 11 ekonomisi olarak Brezilya ya da Rusya gibi gelişmekte olan ülkelerin büyüme oranlarına benzer şekilde 2011 ile 2030 yılları arasında[68] yılda %3.9'dan %4.2'ye çıkması bekleniyor.[69]

Güney Kore hükûmeti, Avustralya hükûmeti ile —otomotiv, hizmetler ve kaynaklar ve enerji de dahil olmak üzere— sayısız sanayiden yararlanmayı ve rakiplerinin yanında yer almayı hedefleyerek ABD ve ASEAN gibi, Kore-Avustralya Serbest Ticaret Antlaşmasını (KAFTA) 5 Aralık 2013'te imzalamıştır.[70] Güney Kore, Avustralya'nın en büyük üçüncü ihracat pazarı ve 2012 ticaret değeri olan 32 milyar Avustralya doları ile dördüncü büyük ticaret ortağıdır. Sözleşme, Güney Koreli şirketlerin ticaret haklarının ihlal edilmesi durumunda Avustralya hükûmetine karşı yasal işlem yapmalarına izin veren bir Yatırımcı Devlet Uyuşmazlık Uzlaşması (ISDS - Investor State Dispute Settlement) maddesini içermektedir.[71]

Hükûmet, şirketlerin büyüklüğüne bağlı olarak, çalışma haftasını 2004'ten 2011'e kadar altı günden beşe indirmiş,[72] resmî tatil günleri sayısını 2013'e kadar 16'ya çıkartmıştır.[73]

1990'lı ve 2000'li yıllarda yüksek teknoloji sanayisi

Bir Hyundai Genesis Coupe. Otomotiv hattı, Güney Kore otomotiv sanayisinde kilit bir işkoludur.

1990'da, Güney Koreli üreticiler ileri teknoloji endüstrilerine yönelik gelecekteki üretim planlarında önemli bir değişiklik planlıyordu. Haziran 1989'da hükûmet yetkilileri, akademisyenler ve iş dünyası liderleri biyomühendislik, mikroelektronik —endüstriyel robotlar dahil— ince kimyasallar ve havacılık ve uzay da dahil olmak üzere yeni malzemeler, mekatronik gibi ürünlerin üretimine ilişkin oturumlar düzenlediler. Ancak bu vurgu değişimi, 1980'lerde ekonomiye egemen olan otomobil ve gemi üretimi gibi ağır sanayilerde derhal bir düşüş anlamına gelmiyordu.[]

Güney Kore, elektronik, tekstil, gemi, otomobil ve çelik gibi bitmiş ürünlerin en önemli ihracat kalemlerinden biri olduğu ekonomisinin büyümesine ikmâl yapmak için büyük ölçüde ihracata ağırlık vermişti. İthalat piyasası son yıllarda serbestleşse de, tarım piyasası, uluslararası pazardaki pirinç gibi yerli tarım ürünlerinin fiyatlarındaki ciddi farklılıklardan dolayı büyük oranda korumacı kalmıştır. 2005 yılı itibarıyla, Güney Kore'de pirinç fiyatı, uluslararası pazarda pirincin ortalama fiyatının yaklaşık dört katıydı ve genel olarak, tarım piyasasının Güney Kore tarım işkolu üzerinde olumsuz etkileri olacağı yönünde korkular doğurmuştu. Bununla birlikte, 2004 sonlarında DTÖ ile Güney Kore pirinç ithalatının 2014 yılına kadar kademeli olarak %4'ten %8'e çıkacağı bir anlaşmaya varıldı. Buna ek olarak, ithal edilen pirincin %30'una kadar olan kısmı, daha önce ithal edilen pirincin yalnızca işlenmiş gıdalar için kullanıldığı 2010 yılına kadar doğrudan tüketicilere sunulacaktı. 2014'ten sonra Güney Kore pirinç pazarı tamamen açılacaktı.[]

Buna ek olarak, bugün Güney Kore geliştiricileri, olabildiğince az teknoloji kısıtlamasının bulunduğu pazarın üstünlüklerinden yararlanabilecek olgun bir hareketli pazarın başlatım takımı olarak biliniyor. Güney Kore'de 4G ve 5G internet altyapısını kullanan yeni medya veya uygulama buluşlarının artan bir eğilimi vardır. Güney Kore, günümüzde güçlü bir yerel özelliği yaratma yeteneğine sahip nüfus ve kültür yoğunluğunu karşılamakta olan altyapılara sahiptir.[74]

Ekonomik Karmaşıklık Harvard Atlası 15 Mart 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.'ndan ürüne göre Güney Kore ihracat ağaç haritası (2014)

İşkolları

Gemi yapımı

Gemi yapımı işkolu Güney Kore'nin amiral gemisi bir endüstrisidir ve 1960'lardan beri parlamıştır.

1970 ve 1980'li yıllarda, Güney Kore petrol üstyapıcıları ve petrol sondaj platformları da dahil olmak üzere önde gelen gemi yapımcısı oldu. Ülkenin en büyük gemi yapımcısı Hyundai, 1970'lerin ortalarında Ulsan'da 1 milyon ton kapasiteli kuru havuz inşa etti. 1980'de gemi inşa endüstrisine katılan Daewoo, 1981'in ortalarında Busan'ın güneyindeki Geoje Adası'nda Okpo'da 1.2 milyon tonluk bir tesisi tamamlamıştı. Sanayi, petrol sıkışıklığı ve dünya çapında bir durgunluk nedeniyle 1980'lerin ortalarında geriledi. 1980'lerin sonlarında yeni siparişlerde keskin bir düşüş vardı; 1988 yılı için yeni siparişler, 1,9 milyar dolar değerinde 3 milyon brüt ton, sırasıyla bir önceki yıla göre yüzde 17,8 ve yüzde 4,4 oranında azalmıştı. Bu düşüşlerde emek huzursuzluğu, Seul'un maddi yardım istememesi ve Japon gemi yapımcılarını destekleyen Tokyo'nun yeni düşük faizli ihracat finansmanı etkiliydi. Bununla birlikte, Güney Kore denizcilik endüstrisinin 1990'lı yılların başında genişlemesi bekleniyordu, çünkü dünya filolarındaki daha eski gemilerin değiştirilmesi gerekiyordu.[75] Güney Kore, 2008 yılı itibarıyla küresel gemi yapım pazarının %50,6'sına sahip olan dünyanın en büyük gemi inşacısı oldu. Önemli Kore gemi üreticileri Hyundai Heavy Industries, Samsung Heavy Industries, Daewoo Shipbuilding & Marine Engineering ve iflas eden STX Offshore & Shipbuilding'dir.

Otomotiv

Ana madde: Güney Kore otomotiv sanayisi

Otomotiv sanayisi, 1980'lerde Güney Kore'nin başlıca büyüyen dış satım sanayilerinden biriydi. 1980'lerin sonlarına doğru, Güney Kore motor sanayisinin kapasitesi 1984 yılından bu yana beş kat artmış; 1988'de de 1 milyonu aşmıştı. Araba ve otomobil bileşenleri üretimindeki toplam yatırım, 1989'da 3 milyar doları aşmıştı. Toplam üretim (otobüsler ve kamyonlar da dahil olmak üzere) 1988 yılı için toplam 1,1 milyon adet, 1987'den bu yana yüzde 10,6'lık bir artış ve 1989 yılında tahminen 1,3 milyon araçla (ağırlıklı olarak binek otomobiller) büyümüştü. 1985 yılında yaklaşık 263 bin yolcu arabası üretildi, —bu rakam 1989 yılında yaklaşık 846.000 adete yükseldi. 1988 yılında otomobil ihracatı 576.134 üniteydi, bunların 480.119 ünitesi (yüzde 83.3'ü) ABD'ye gönderildi. 1980'lerin sonlarının çoğunda, Güney Kore'nin otomobil endüstrisinin çoğundaki büyüme, ihracatta bir artışa neden olmuş; bununla birlikte, 1989 ihracatı, 1988'den yüzde 28,5 geride gerçekleşmişti. Bu düşüş, otomobil satışlarındaki yavaşlamayı ABD'ye yansıtmış, özellikle piyasanın daha ucuz ucunda ve evde emek anlaşmazlıklarında etkili olmuştu.[76] Güney Kore bugün dünyanın en büyük otomobil üreticilerinden birine dönüşmüştür. Hyundai Kia Otomotiv Grubu, Kore'nin en büyük otomobil üreticisidir.

Madencilik

Kore Yarımadası'ndaki mineral yatakları Kuzey Kore'de bulunur; güneyde sadece belirli bir miktar tungsten ve grafit vardır. Kömür, demir cevheri ve molibden Güney Kore'de bulunur ancak büyük miktarlarda değildir ve madencilik faaliyetleri küçük çaptadır. Güney Kore kullanacağı mineralleri ve cevherleri diğer ülkelerden ithal etmektedir. Güney Kore kökenli kömürün çoğu, evleri ve kazanları ısıtmak için kullanılan düşük dereceli antrasittir.

İnşaat

İnşaat, 1960'lı yılların başlarından beri önemli bir Güney Kore ihracat endüstrisi olmuştur ve döviz ve görünmez ihracat kazançlarının kritik kaynağı olmaya devam etmektedir. 1981 yılına gelindiğinde, çoğu Orta Doğu'daki yurt dışı inşaat projeleri, Güney Koreli inşaat şirketlerinin üstlendiği çalışmaların yüzde 60'ını oluşturuyordu. O yıl yapılan sözleşmelerin değeri 13,7 milyar ABD doları tutarındaydı. Bununla birlikte, 1988'de, yurt dışı inşaat sözleşmeleri, yalnızca bir önceki yıla göre %1 artışla 2,6 milyar ABD doları (Orta Doğu kaynaklı siparişler 1,2 milyar ABD doları), yurt içi inşaat projeleri için yeni siparişler ise 1987'den fazla olarak %8,8 artışla 13,8 milyar ABD doları olarak gerçekleşti.

Güney Koreli inşaat şirketleri bu nedenle 1980'lerin sonlarında hızla büyüyen iç pazar üzerinde yoğunlaştı. 1989'da yurt dışı inşaat piyasasının yeniden canlanmasına dair işaretler vardı: Dong Ah Construction Company, 5 aşamalı olarak tamamlandığında 27 milyar dolar öngörülen bir maliyetle Libya'nın Büyük İnsan Yapımı Nehir'in ikinci safhasını (ve diğer sonraki safhalarını) inşa etmek için Libya devleti ile 5.3 milyar dolarlık bir sözleşme imzaladı. Güney Koreli inşaat şirketleri 1989'da 7 milyar doların üzerinde denizaşırı sözleşmeler imzalamıştı.[77] Kore'nin en büyük inşaat şirketleri arasında, dünyanın en yüksek üç ardışık binası: Petronas İkiz Kuleleri, Taipei 101 ve Burj Khalifa gibi en yüksek binaların ve en dikkat çekici gökdelenlerinin bazılarını inşa eden Samsung C & T Corporation bulunuyor.[78][79]

Silahlanma

Kore'nin olağanüstü teknolojik gelişmeleri ve sanayileşmesi, Kore'nin giderek daha gelişmiş askerî teçhizat üretmesine izin vermektedir.

1960'lı yıllarda Güney Kore büyük oranda silahlı kuvvetlerine tedarikte Amerika'ya bağımlıydı ancak 1970'lerin başında Başkan Richard M. Nixon'ın Vietnamlaşma politikasını geliştirdikten sonra Güney Kore kendi silahlarının çoğunu üretmeye başlamıştı.[80]

1980'lerden beri, önceki nesillere kıyasla daha modern bir askeri teknoloji bulunduran Güney Kore, savunma sanayisinin ilgi alanlarını daha önce vatan savunma odaklı askerileştirme çabalarından daha fazla değiştirmeye başladı ve uluslararası ticaretini artırmak için ihracata yönelik ana ürün olarak askerî teçhizatı ve teknolojisini tanıtmaya başlamıştı. Anahtar teslim askerî ihracat projelerinden bazıları; Türkiye'nin T-155 Fırtına kundağı motorlu obüsü; Birleşik Arap Emirlikleri için K11 hava infilaklı tüfeği; Bangladeş için Bangabandhu sınıfı güdümlü füze fırkateyni; Avustralya, Yeni Zelanda ve Venezuela donanmaları için Sirius sınıfı gibi filo tankerleri; Endonezya için Makassar sınıfı amfibi saldırı gemileri; Ve Türkiye, Endonezya ve Peru için KT-1 eğitim uçağıdır.

Güney Kore, savunma sanayisini, diğer ülkelerin gelişmiş askeri donanımının çeşitli temel bileşenlerini üretmek için dışa aktarmıştır. Bu donanımlar, F-15K savaş uçakları ve AH-64 saldırı helikopterleri gibi modern hava silahlarını içeriyor ve uçaklar Kore Havacılık ve Uzay Sanayii tarafından Boeing ile ortak bir üretim anlaşmasıyla inşa edilecektir ve Singapur tarafından da kullanılacaktır.[81] Güney Kore, diğer büyük dış kaynak kullanımı ve ortak üretim anlaşmalarıyla, Samsung Grubu aracılığıyla Rusya'nın S-300 hava savunma sistemini ortaklaşa üretti ve STX Corporation tarafından üretilecek olan Mistral sınıfı amfibi saldırı gemilerinin Rusya'ya satışını da kolaylaştıracaktır.[82] Güney Kore'nin savunma ihracatı 2008'de 1,03 milyar dolar, 2009'da ise 1,17 milyar dolar idi.[83]

Turizm

Ana madde: Güney Kore'de turizm

2012'de 11,1 milyon yabancı turist Güney Kore'yi ziyaret ederek dünyanın en çok ziyaret edilen 20. ülkesi haline gelmiş[84] ve 2010'daki 8.5 milyon seviyesinden bu seviyeye çıkmıştır.[85] Son zamanlarda, Çin, Tayvan, Hong Kong ve Güneydoğu Asya'dan gelen turist sayısı, Kore Dalgası (Hallyu) tutulmasının artması nedeniyle çarpıcı bir şekilde büyümüştür.

Güney Kore'de Seul, ziyaretçilerin başlıca turistik yeri olmakta; Seul dışında bulunan sevilen turistik yerler arasında Seorak-san millî parkı, tarihi Gyeongju şehri ve yarı tropik Jeju Adası'dır. 2014'te Güney Kore, League of Legends 4. sezon şampiyonasına ev sahipliği yapmıştır.

Ticaret istatistikleri

2016 ilk 10 ihracat ortağı[86][87]
Ülkeİhracat (M$)Yüzdesi
Çin124,43325.1%
Amerika Birleşik Devletleri66,46213.4%
Hong Kong32,7826.6%
Vietnam32,6306.6%
Japonya24,3554.9%
Singapur12,4592.5%
Tayvan12,2202.5%
Hindistan11,5962.3%
Meksika9,7212.0%
Marshall Adaları7,7281.6%
Diğerleri161,03832.5%
Toplam495,426100.0%
2016 ilk 10 ithalat ortağı[86][87]
Ülkeİthalat (M$)Yüzdesi
Çin86,98021.4%
Japonya47,46711.7%
Amerika Birleşik Devletleri43,21610.6%
Almanya18,9174.7%
Tayvan16,4034.0%
Suudi Arabistan15,7423.9%
Avustralya15,1763.7%
Vietnam12,4953.1%
Katar10,0812.5%
Rusya8,6412.1%
Diğerleri131,07532.3%
Toplam406,193100.0%
2016 Güney Kore için en iyi 10 pozitif denge (hesap fazlalığı) ülkesi[86][87]
ÜlkeBakiye (M$)
Çin37,453
Hong Kong31,168
Amerika Birleşik Devletleri23,246
Vietnam20,135
Marshall Adaları7,595
Hindistan7,407
Meksika6,025
Singapur5,653
Türkiye4,643
Filipinler4,050
Diğerleri-58,142
Toplam89,233
2016 Güney Kore için ilk 10 negatif denge (hesap açığı) ülkesi[86][87]
ÜlkeBakiye (M$)
Japonya-23,112
Almanya-12,474
Suudi Arabistan-10,098
Katar-9,546
Avustralya-7,675
Kuveyt-5,856
Tayvan-4,183
Rusya-3,872
Irak-3,597
Fransa-3,375
Diğerleri173,020
Toplam89,233

Ayrıca bakınız

  • Gelişmiş ülke
  • Gelişmiş pazar
  • Han Nehri Mucizesi
  • Asya Kaplanları
  • Güney Kore bölgelerinin GSYİH'ya göre listesi
  • Güney Kore bankaları listesi
  • Kore ile ilgili konular listesi
  • Güney Kore şirketlerinin listesi
  • Ağır Kimya Endüstrisi Sürücüsü
  • Kuzey Kore ekonomisi

Kaynakça

  1. ^ "Korea, Rep". worldbank.org. 22 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2016. 
  2. ^ "S.Korea Jan consumer sentiment hits near 3-yr high". Reuters. 26 Ocak 2014. 18 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2016. 
  3. ^ "Population below poverty line by Country". CIA World Factbook. 21 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2016. 
  4. ^ "지표상세" (Korece). 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2016. 
  5. ^ "Arşivlenmiş kopya". 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2016. 
  6. ^ "Doing Business in Korea, Rep. 2015". World Bank. 11 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2016. 
  7. ^ "Leading export countries worldwide 2015 - Statistic". 17 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2016. 
  8. ^ "Exports Partners of South Korea". CIA World Factbook. 2014. 12 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2016. 
  9. ^ "Imports Partners of South Korea". CIA World Factbook. 2014. 6 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2016. 
  10. ^ a b "Korea to Join Donors Club Wednesday". Korea Times. 23 Kasım 2009. 15 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2016. 
  11. ^ "Sovereigns rating list". Standard & Poor's. 26 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2016. 
  12. ^ a b c Rogers, Simon; Sedghi, Ami (15 Nisan 2011). "How Fitch, Moody's and S&P rate each country's credit rating". The Guardian. 25 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2016. 
  13. ^ "International Reserves and Foreign Currency Liquidity - KOREA, REPUBLIC OF". International Monetary Fund. 5 Kasım 2015. 17 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2016. 
  14. ^ "Arşivlenmiş kopya". 5 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2016. 
  15. ^ "Market Summary SOUTH KOREA" (PDF) (İngilizce). 25 Ekim 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  16. ^ "South Korea mixed economy". 18 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2016. 
  17. ^ Kleiner, JüRgen (2001). Korea, A Century of Change. ISBN 978-981-02-4657-0. 
  18. ^ "e-kyodokan" (PDF). 23 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 19 Mart 2017. 
  19. ^ "Parkjunghee" (PDF). 14 Ekim 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2017. 
  20. ^ "High performance, high pressure in South Korea's education system". ICEF. 27 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2015. 
  21. ^ "Economic Statistics System". bok.or.kr. 28 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2017. 
  22. ^ "KDI Korea Development Institute > Publications". kdi.re.kr. 26 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2017. 
  23. ^ "backgrounders" (PDF). 15 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 19 Mart 2017. 
  24. ^ "Daoud Haemmaeinen" (PDF). 2 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 19 Mart 2017. 
  25. ^ "BB 1108 E Branchenbericht Südkorea ICT" (PDF). 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2017. 
  26. ^ "Emerging Markets Spotlight South Korea and Taiwan Consumer Electronics March 2011" (PDF). 1 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2017. 
  27. ^ "Mobidia ITM June 2013" (PDF). 10 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 19 Mart 2017. 
  28. ^ "TES 1210 LTE In Korea CS-0" (PDF). 14 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 19 Mart 2017. 
  29. ^ "Samsung regains lead over Apple in smartphone market (Update)". phys.org. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2016. 
  30. ^ "South Korea: Finding its place on the world stage". mckinsey.com. 20 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2017. 
  31. ^ "ITU - 2015 Global ICT Development Index". itu.int. 26 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2017. 
  32. ^ "The Bloomberg Innovation Index". bloomberg.com. 16 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2016. 
  33. ^ "Moody's Raises Korea's Credit Range". Chosun Ilbo. 2 Ağustos 2010. 15 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2010. 
  34. ^ "Financial markets unstable in S.Korea following Cheonan sinking". hani.co.kr. Hankyeoreh. 26 Mayıs 2010. 4 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2010. 
  35. ^ "S Korea stands among world's highest-level fiscal reserve holders: IMF". news.xinhuanet.com. Xinhua. 7 Eylül 2010. 5 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2010. 
  36. ^ "Six Emerging Economies Will Account For Over Half Of Economic Growth By 2025, World Bank Says". huffingtonpost.com. The Huffington Post. 10 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2017. 
  37. ^ "South Korea Survived Recession With CEO Tactics". newsweek.com. Newsweek. 10 Mayıs 2010. 12 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2010. 
  38. ^ "IMF Raises Growth Forecast for Korea to 6.1%". Chosun Ilbo. 2 Eylül 2010. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2010. 
  39. ^ "Economy ended 2013 on a high". joins.com. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2017. 
  40. ^ "Advanced Economies GDP by PPP per capita". imf.org. Uluslararası Para Fonu. 30 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2010. 
  41. ^ "Korea: Gross domestic product based on purchasing-power-parity (PPP)". imf.org. Uluslararası Para Fonu. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2010. 
  42. ^ "Why is Korea's ODA disbursements relatively smaller than those of other donor countries?". ODA Korea. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2010. 
  43. ^ "S. Korea joining '20-50 club' marks new chapter in development history: gov't - YONHAP NEWS". yonhapnews.co.kr. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2017. 
  44. ^ "Archived copy". 10 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2013. 
  45. ^ "South Korean economy, trade, business and industry. Seoul Korea GDP trade". seoulkoreaasia.com. 18 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2017. 
  46. ^ "South Korea Heavy Industry Market Research Reports page 1". marketresearch.com. 20 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2016. 
  47. ^ "South Korea" (PDF). 3 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 20 Mart 2017. 
  48. ^ "Most farmers to benefit from Korean free trade deal". ABC Rural. 31 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2017. 
  49. ^ "Top of the K-pops". economist.com. The Economist. 18 Ağustos 2012. 3 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2013. 
  50. ^ Lucy Williamson (14 Haziran 2011). "The dark side of South Korean pop music". BBC News. 27 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2013. 
  51. ^ "Home". mcst.go.kr (İngilizce ve Korece). Ministry of Culture, Sports and Tourism. 2013. 16 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2013. 
  52. ^ Seung-Hun Chun (19 Nisan 2010). "Strategy for Industrial Development and Growth of Major Industries in Korea" (PDF). Korea Institute for Development Strategy. 11 Ekim 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2012. 
  53. ^ Ann Sasa List-Jensen (2008). "Economic Development and Authoritarianism - A Case Study on the Korean Developmental State" (PDF) (İngilizce). Aalborg University. ISSN 1902-8679. 28 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 31 Temmuz 2012. 
  54. ^ "Countries Compared by Economy > GDP. International Statistics at NationMaster.com". nationmaster.com. 19 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2020. 
  55. ^ "Countries Compared by Economy > GDP. International Statistics at NationMaster.com". nationmaster.com. 11 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2020. 
  56. ^ "Countries Compared by Economy > GDP > Per capita. International Statistics at NationMaster.com". nationmaster.com. 18 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2020. 
  57. ^ "Countries Compared by Economy > GDP > Per capita. International Statistics at NationMaster.com". nationmaster.com. 6 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2020. 
  58. ^ "North Korean Intentions and Capabilities With Respect to South Korea" (PDF). CIA. 21 Eylül 1967. s. 4. SNIE 14.2-67. 15 Kasım 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2017. 
  59. ^ a b Chibber, Vivek; Williams, Michelle (2014). The Developmental State in Retrospect and Prospect: Lessons from India and South Korea. The End of the Developmental State?. Routledge. ss. 30-53. 
  60. ^ "South Korea - The Economy". countrystudies.us. 3 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2017. 
  61. ^ a b c d e f g h Koo, Jahyeong; Kiser, Sherry L. (2001). "Recovery from a financial crisis: the case of South Korea" (w). Economic & Financial Review. 8 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2009. 
  62. ^ a b c "Total Economy Database". 2009. 7 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2009. 
  63. ^ "South Korea's GDP up 5.8% for year". edition.cnn.com. CNN. 27 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2017. 
  64. ^ a b Chang, Jaechul. "The Contours of Korea's Economic Slowdown and Outlook for 2009". SERI Quarterly. 2 (2). Samsung Economic Research Institute. ss. 87-90. 
  65. ^ a b Kim Kyeong-Won; Kim Hwa-Nyeon. "Global Financial Crisis Overview". SERI Quarterly. 2 (2). Samsung Economic Research Institute. ss. 13-21. 
  66. ^ ABD Dışişleri Bakanlığı. "Arka Plan Notu: Güney Kore" 21 Ocak 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  67. ^ "(News Focus) Rate hike heralds start of Korea's stimulus exit". yonhapnews.co.kr. 20 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2017. 
  68. ^ Asya'da Büyümenin Geleceği[]
  69. ^ "Report for Selected Countries and Subjects". imf.org. 30 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2017. 
  70. ^ "Korea-Australia Free Trade Agreement (KAFTA) - Key outcomes". dfat.gov.au. Avustralya Hükümeti Dışişleri ve Ticaret Dairesi. 5 Aralık 2013. 15 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2013. 
  71. ^ Nattavud Pimpa (6 Aralık 2013). "Lessons from South Korea's Chaebol economy". The Conversation Australia. 15 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2013. 
  72. ^ "Five-day workweek system: Knowledge encyclopedia" [ko:주5일근무제 : 지식백과] (Korece). 100.naver.com. 14 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2014. 
  73. ^ "Arşivlenmiş kopya". Hankyung.com. 6 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2014. 
  74. ^ Tesla, Agence (22 Haziran 2016). "Can South Korean Startups (and the government) Save its Flailing Giant Tech Conglomerates? - Innovation is Everywhere" (İngilizce). 25 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2016. 
  75. ^ "South Korea: Shipbuilding" (İngilizce). Kongre Kütüphanesi. 10 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2017. 
  76. ^ "South Korea: Automobiles and Automotive Parts" (İngilizce). Kongre Kütüphanesi. 25 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2017. 
  77. ^ "South Korea: Construction" (İngilizce). Kongre Kütüphanesi. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2017. 
  78. ^ Hansen, Karen Lee; Zenobia, Kent E. (31 Mart 2011). Civil Engineer's Handbook of Professional Practice. ISBN 9780470901649. 
  79. ^ "Building -- Samsung C&T". ASCE Press. 21 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2016. 
  80. ^ "South Korea: Armaments" (İngilizce). Kongre Kütüphanesi. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2017. 
  81. ^ "KAI Major Programs: Airframe". Korea Aerospace Industries. 10 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2017. 
  82. ^ "France to sell two Mistral-class warships to Russia". BBC. 23 Temmuz 2010. 12 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2017. 
  83. ^ "Korea emerges as arms development powerhouse". Korea Times. 30 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2017. 
  84. ^ "UNTWO World Tourism Barometer, Vol.5 No.2" (PDF). tourismroi.com. UNTWO. Haziran 2008. 11 Ocak 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2008. 
  85. ^ "South Korea Sets Its Sights on Foreign Tourists". nytimes.com. The New York Times. 11 Kasım 2010. 22 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2017. 
  86. ^ a b c d "English > Information_Plaza > Trade statistics > Import/export By Country". Kore Gümrük Hizmeti. 16 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2017. 
  87. ^ a b c d "국가별 수출입실적" [Ülkeye göre ithalat/ihracat] (Korece). Kore Gümrük Hizmeti. 24 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2017. 

Konuyla ilgili yayınlar

  • Lee-Jay Cho, Somi Seong, and Sang-Hyop Lee, (Ed.) (2007). Institutional and Policy Reforms to Enhance Corporate Efficiency in Korea. Seul: Korea Development Institute. ISBN 978-89-8063-305-0. 
  • Stephan Haggard, Wonhyuk Lim, and Euysung Kim, (Ed.) (2003). Economic Crisis and Corporate Restructuring in Korea. Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 0-521-82363-3. 
  • O. Yul Kwon (2010). The Korean Economy in Transition: An Institutional Perspective. Northampton, MA: Edward Elgar. ISBN 978-1-84064-268-1. 
  • T. Youn-Ja Shim, (Ed.) (2010). Korean Entrepreneurship: The Foundation of the Korean Economy. New York: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-230-10707-6.  1960'larda Amerikan eğitimli teknokratlar ve Güney Kore'nin ekonomik büyümesindeki rolü ile Güney Kore'deki girişimci aile şirketlerinin yanı sıra Çin ve Japonya gibi konularda denemeler.
  • Byung-Nak Song (2003). The Rise of the Korean Economy. 3. New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-592827-X. 
  • Sang Chul Suh (1978). Growth and Structural Changes in the Korean Economy, 1910-1940. Harvard East Asian Monographs. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 0-674-36439-2. 

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Güney Kore ekonomisi ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Ekonomi</span> belirli bir alandaki farklı temsilciler tarafından sınırlanmış mal veya hizmetlerin üretimi, dağıtımı veya ticaretinden oluşan sistem

Diğer anlam için Ekonomi sayfasına bakınız

<span class="mw-page-title-main">Güney Kore</span> Doğu Asyada bir ülke

Güney Kore, resmî adıyla Kore Cumhuriyeti, Doğu Asya'da Kore Yarımadası'nın güney kısmını oluşturan ve Kuzey Kore ile kara sınırını paylaşan, Doğu Asya'daki bir ülkedir. Kore adı, eskiden Doğu Asya'nın güçlü krallıklarından biri olan ve Büyük Gwanggaeto altında Kore Yarımadası, Mançurya'nın büyük bölümünü, Rus Uzak Doğusu ve İç Moğolistan'ın bazı bölgelerini yönetmiş olan Goguryeo'dan gelmektedir. Başkenti Seul, büyük bir küresel şehirdir ve Güney Kore'nin 51 milyondan fazla insanının yarısı, dünyanın dördüncü en büyük metropol ekonomisi olan Seul Ulusal Başkent Bölgesi'nde yaşamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">1997 Asya mali krizi</span> Temmuz 1997nin ikinci yarısından itibaren ortaya çıkan ve Taylandda başlayan bir domino etkisi ile tüm Asyayı sarmış ekonomik kriz

Doğu Asya Mali Krizi Temmuz 1997'nin ikinci yarısından itibaren ortaya çıkan ve Tayland'da başlayan bir domino etkisi ile tüm Asya'yı sarmış ve Güneydoğu Asya krizi adını almış finans krizidir. Asya Kaplanları olarak bilinen birçok Doğu Asya ülkesinin para birimleri, borsaları ve diğer kıymetleri ekonomik krizden etkilenmiştir. Yerel olarak IMF Krizi olarak da bilinir ama bu isim tartışmalıdır. Krizin varlığı ve sonuçları üzerinde görüş birliği olsa da nedenleri, kapsamı ve çözümleri tartışmalıdır. Uluslararası fon akımlarının yön değiştirmesine sebep olan ekonomik bir krizdir.

<span class="mw-page-title-main">Li Myong-bak</span> Güney Korenin 17. başkanı (2008-2013)

Li Myong-bak, Güney Koreli bir politikacı ve Güney Kore eski devlet başkanı.

<span class="mw-page-title-main">Gyeonggi</span>

Gyeonggi, Güney Kore'nin illerinden biridir. Gyeonggi, ülkenin kuzeybatısında yer almaktadır ve Seul ve İncheon şehirlerini çevrelemektedir. İl kuzeyde Kuzey Kore, doğuda Gangwon ve güneyde Kuzey Chungcheong ve Güney Chungcheong illeri ile komşudur. Yüzölçümü 11,730 km² olan ilin nüfusu Ekim 2014 itibarı ile 12,342,448 olup Güney Kore'nin en kalabalık ilidir. İlin merkezi Suwon'dur.

Kazakistan ekonomisi Orta Asya'nın en büyük ekonomisidir. Büyük petrol rezervleri yanı sıra mineraller ve metallere sahiptir. Aynı zamanda hem canlı hayvan ve tahıl üretimini barındıran geniş bozkır toprakları ile önemli tarımsal potansiyele sahiptir hem de yanı sıra Uluslararası Uzay İstasyonu'na her Uzay aracı fırlatmasında geliştirilen uzay altyapısına sahiptir. Güneydeki dağlar elma ve ceviz için önemli bir yeterliğe sahiptir; her iki tür de vardır ve yabani olarak yetişmektedir. Kazakistan'ın sanayi sektörü bu doğal kaynakların çıkarılması ve işlenmesi ve aynı zamanda inşaat malzemeleri, traktör, tarım makineleri ve bazı askeri öğeler konusunda uzmanlaşmış nispeten büyük bir makine yapı sektörüne sahiptir. SSCB'nin dağılmasından ve Kazakistan'ın geleneksel ağır sanayi ürünlerine olan talebin çöküşü ile 1994 yılında meydana gelen en dik yıllık düşüş, 1991 yılından bu yana ekonomide keskin bir daralmaya yol açmıştır. 1995-97 ekonomik reformlar ve özelleştirmelerle hükûmet programı özel sektöre varlıkların önemli olarak kaymasına neden oldu. Birkaç yıl içinde önemli ölçüde daha büyük petrol ihracatı için Karadeniz artış beklentileri ile batı Kazakistan'ın Tengiz Alanı'nda Hazar Boru Hattı Konsorsiyumu anlaşmasıyla yeni bir boru hattı inşası Aralık 1996'da imzalanmasıyla sonuçlandı. Kazakistan'ın ekonomisi petrol fiyatları ve Rusya'da Ağustos finansal krizinin çökmeye uğratması nedeniyle GSYİH büyümesinde %2,5 düşüş ile 1998 yılında aşağı döndü. 1999 yılında parlak bir nokta, bir iyi zamanlanmış tenge devalüasyonu ve tampon görevinde tahıl hasatı ile birlikte, durgunluk ekonomiyi dış satıma itti ve uluslararası petrol fiyatlarındaki artış kurtarıcı oldu.

Ukrayna ekonomisi gelişmekte olan bir pazardır. Diğer Sovyet sonrası devletleri gibi, gayri safi yurt içi hasılanın 1991 yılında çökmesiyle Sovyetler Birliği'ni izleyen 10 yıl boyunca GSYİH hızla düşmüştür. 2008 yılında Büyük Durgunluk dünya çapında başlamış ve 2008-2009 Ukrayna ekonomik krizi olarak Ukrayna'ya ulaşmıştır; ancak, 2000'den 2008 yılına kadar hızla büyümüştür. Ekonomisi 2010 yılında iyileşmiş, ancak 2013 yılından bu yana Ukrayna ekonomisi ciddi bir darboğaza uğramıştır.

Hindistan ekonomisi, nominal olarak dünyanın yedinci büyük ve satınalma gücü paritesi bakımından üçüncü büyük ekonomisidir. Ülkenin ekonomisi 20 yıldır ortalama %7 oranında büyümekte olup yeni sanayileşen ülke olarak sınıflandırılmaktadır. Hindistan ekonomisi 2014 yılının son çeyreğinde Çin'i geçerek dünyanın en hızlı büyüyen büyük ekonomisi haline geldi.

<span class="mw-page-title-main">Kanada ekonomisi</span> Ulusal ekonomi

Kanada ekonomisi, nominal olarak dünyanın 11. büyük ve satınalma gücü paritesi bakımından 16. büyük ekonomisidir. Kanada dünyanın en zengin ülkelerinden biri olup OECD ve G7 üyesidir. Diğer gelişmiş ülkelerde olduğu gibi nüfusun yaklaşık dörtte üçünü hizmet sektöründe istihdam edilmektedir. Kanada, 2016 yılında 33,2 trilyon ABD Doları değerinde tahmin edilen doğal kaynaklar bakımından dünyada en yüksek dördüncü ülke konumundadır. Dünyanın en büyük üçüncü kanıtlanmış petrol rezervine sahiptir ve dördüncü en büyük petrol ihracatçısıdır. Aynı zamanda dördüncü büyük doğal gaz ihracatçısıdır. Kanada, bol doğal kaynakları ve küçük nüfusu nedeniyle "enerji süper gücü" olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Rusya ekonomisi</span>

Rusya ekonomisi stratejik alanlarda devlet mülkiyeti ile karma, yüksek gelire sahip bir ekonomidir. 1990'larda Pazar yenilikleri, enerjide meydana gelen özelleştirmelerle önemli istisnalarda ve savunmayla ilgili dallarda, Rus sanayisi ve tarımı çok özelleştirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Suriye ekonomisi</span> Ulusal ekonomi

Suriye ekonomisi, tarım, petrol, endüstri ve hizmete dayanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Asya ekonomisi</span> Kıta Ekonomisi

Asya ekonomisi, 49 farklı devlette yaşayan 4.4 milyardan fazla insandan oluşur. Altı devletin kısmen Asya'da olmakla birlikte, ekonomik ve siyasi açıdan başka bir bölgeye ait olduğu düşünülmektedir. Asya dünyadaki en hızlı büyüyen ekonomik bölge ve SAGP'ye göre GSYİH bakımından en büyük kıtasal ekonomidir. Çin, Japonya ve Hindistan dünyanın en büyük on ekonomisi arasındadır. Dahası, Asya, Japon ekonomik mucizesinden (1950-1990) başlayarak, Güney Kore'deki Han Nehri Mucizesi (1961-1996) ve Çin'deki ekonomik patlama (1978-2013) ile dünyanın en uzun ekonomik patlamasının merkezidir.

<span class="mw-page-title-main">Endonezya ekonomisi</span> Endonezyanın bütçesi

Endonezya ekonomisi, Güneydoğu Asya'daki en büyük ekonomidir ve dünyanın yükselen pazar ekonomilerinden biridir. Ülke aynı zamanda G-20'nin büyük ekonomilerinden biridir ve yeni sanayileşmiş bir ülke olarak sınıflandırılmaktadır. Nominal (Düşük) GSYİH bakımından dünyadaki on altıncı büyük ekonomi ve SAGP GSYİH açısından yedincisi büyük ekonomidir. Endonezya hâlâ iç pazara, devlet bütçesinden yapılan harcamalara, kamu iktisadi teşebbüslerinin mülkiyetine ve pirinç ve elektrik dahil bir dizi temel malların fiyatları yönetimine bağlıdır ve bu Endonezya ekonomisinde önemli rol oynamaktadır; piyasa ekonomisi olan ekonomi, ancak 1990'lı yıllardan beri, yüzde 80'i özel Endonezyalı şirketler ve yabancı şirketler tarafından kontrol edilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Polonya ekonomisi</span>

Polonya ekonomisi, Avrupa Birliği'nin sekizinci en büyük ekonomisidir ve Avrupa Birliği'nin eski Doğu Bloğu'ndan olan üyeleri arasında ise en büyüğüdür. 1990'dan bu yana Polonya bir ekonomik serbestleşme politikası izlemişti ve ekonomisi, 2007-2008 ekonomik krizi döneminde durgunluktan kaçınan AB'deki tek ekonomiydi. 2017'den itibaren Polonya ekonomisi geçtiğimiz 26 yıl boyunca olduğu gibi AB'de yükselen bir grafik çizmektedir. Bu büyüme, satın alma gücü paritesindeki kişi başına GSYİH olarak, ortalama %6 oranında üstel olmuş, son yirmi yılda, Orta Avrupa'daki en etkileyici verimle, ülkenin 1990 yılından bu yana GSYİH'sını iki katına çıkarmasıyla sonuçlanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Çekya ekonomisi</span>

Çekya ekonomisi, yüksek gelirli refah durumunu ve Avrupa Sosyal modelinin "karasal" türünü koruyan hizmetler, üretim ve yeniliklere dayalı gelişmiş bir ihracat odaklı sosyal piyasa ekonomisidir. Çek Cumhuriyeti, Avrupa Birliği üyesi olarak Avrupa tek pazarına katılmış ve bu nedenle Avrupa Birliği ekonomisinin bir parçası olmuştur; ancak Euro yerine kendi para birimi olan Çek korunasını kullanmaktadır. OECD üyesidir. Guardian tarafından "Avrupa'nın en gelişmiş ekonomilerinden biri" olarak tanımlanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">İtalya ekonomisi</span> ulusal ekonomi

İtalya ekonomisi, Euro bölgesindeki en büyük 3. ulusal ekonomi, nominal GSYİH'ya göre dünyanın en büyük 8. ve SAGP GSYİH'ye göre en büyük 12. ülke ekonomisidir. İtalya gelişmiş büyük bir ekonomiye sahiptir ve Avrupa Birliği, Euro bölgesi, OECD, G7 ve G20'nin kurucu üyesidir. İtalya, 2016 yılında yapılan 514 milyar dolarlık ihracat ile dünyanın en büyük sekizinci ihracatçısı konumundadır. En yakın ticari ilişkileri, toplam ticaretinin yaklaşık %59'unu gerçekleştirdiği Avrupa Birliği ülkeleriyledir. Pazar payına göre en büyük ticaret ortakları, Almanya (%12,6), Fransa (%11,1), Amerika Birleşik Devletleri (%6,8), İsviçre (%5,7), Birleşik Krallık (%4,7) ve İspanya'dır (%4,4).

<span class="mw-page-title-main">İzlanda ekonomisi</span>

İzlanda ekonomisi küçük ve yüksek bir büyüme oranına maruz kalıyor. 2011 yılında gayri safi yurt içi hasıla 12 milyar ABD doları olarak gerçekleşmiştir, ancak 2018 yılına kadar 27 milyar ABD doları nominal GSYİH'ye yükselmiştir. 350.000 nüfusuyla bu, satın alma gücü paritesi (PPP) tahminlerine dayanarak, kişi başına 55.000 $ 'dır. 2007-2010 mali krizi GSYİH'da düşüşe neden olmuş ve istihdam, 2010'da başlayan bir turizm patlamasının neden olduğu bir iyileşme ile tamamen tersine çevrilmiştir. Turizm, 2017'de İzlanda GSYİH'nın% 10'undan fazlasını oluşturmuştur. Sağlam bir büyüme döneminin ardından, Arion Research tarafından Nisan 2018'de yayınlanan 2018-2020 yılları için İzlanda'nın ekonomisi ekonomik görünüme göre yavaşlıyor.

<span class="mw-page-title-main">İzmir ekonomisi</span> Türkiyenin İzmir ilinin ekonomisi

İzmir ekonomisi, Türkiye ekonomisi içerisinde önemli bir yer tutmaktadır ve çeşitli sektörlerden oluşmaktadır. İzmir, 2018 yılı verisine göre gayri safi yurt içi hasıla bakımından ₺233,5 milyar ile ülkenin üçüncü büyük ilidir. Kişi başına düşen gelirde ise ₺54.047 ile dördüncü sırada yer almaktadır. 2019 yılında gerçekleştirdiği 10,2 milyar dolar ihracat ile İstanbul ve Bursa'nın ardından üçüncü, 7,2 milyar dolar ithalat ile İstanbul, Ankara ve Kocaeli'nin ardından dördüncü sıradadır.

<span class="mw-page-title-main">Çin-Güney Kore ilişkileri</span>

Çin Halk Cumhuriyeti (ÇHC) ile Kore Cumhuriyeti arasındaki diplomatik ilişkiler 1992 yılında resmen kuruldu. Bundan önce, ÇHC, yalnızca Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti'ni, Güney Kore ise yalnızca Çin Cumhuriyeti'ni (Tayvan) tanırdı. Güney Kore, Çin Halk Cumhuriyeti ile ilişkiler kurmuş en son Asya ülkesidir. Son senelerde Çin ile Güney Kore, farklı alanlarda aralarındaki stratejik ve kooperatif ortaklıklarını arttırmaya ve üst düzey bir ilişki kurmaya çaba göstermiştir. Bilhassa ticaret, turizm ve çok kültürlülük, bu iki ülke arasındaki kooperatif ortaklığı güçlendirmekteki en önemli etkenleri teşkil etmiştir. Buna rağmen, tarihî, siyasî ve kültürel anlaşmazlıklar, Güney Kore ile Çin arasındaki ilişkiyi şekillendirmeye devam etmektedir.

Azerbaycan ekonomi tarihi, Azerbaycan ekonomisinin 20. yüzyılın başından modern Azerbaycan Cumhuriyeti ekonomisine kadar olan gelişiminin tarihsel bir incelemesidir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.