Gün-yıl ilkesi
Gün–yıl ilkesi, yıl–gün ilkesi veya bir güne bir yıl ilkesi, peygamberlik sözlerindeki gün sözcüğünün gerçek zamanla bir yıl anlamında simgesel olarak kullanıldığı bir Kitabı Mukaddes peygamberlik sözlerini yorumlama ilkesidir. Çoğunlukla peygamberlik sözü yorumlamada tarihsel yöntem okulu tarafından kullanılır.[1]
Bu görüş Daniel 9:24–27 ayetlerinde görüldüğü gibi ve Luka 13:31–33 ayetlerinde kaydedildiği üzere İsa'nın gün–yıl ilkesini kullanışında görüldüğü gibi, Yahudiler[2] tarafından kabul görmüştü ve ilk kilisede de onaylanıyordu.[3] Protestan Reformcular gün/yıl ilkesini iyi biliyorlardı ve bu ilke pek çok Hristiyan grup, din görevlisi ve ilahiyatçı tarafından da kabul ediliyordu.[4][5][6] [Günümüzde] Yedinci Gün Adventist Kilisesi, Yehova'nın Şahitleri, bazı Pentekostallar ve Mesih'te Kardeşler cemaati tarafından savunulmaktadır.[7]
Tarih
Üç buçuk güne uyarlanması
Gün–yıl ilkesi Hristiyan yorumunda ilk olarak MS 380 yılında Tikonius tarafından kullanıldı, Vahiy 11:9 ayetindeki üç buçuk günü üç buçuk yıl şeklinde yorumlayan Tikonius şunları yazdı : ‘üç gün ve yarım gün; yani, üç yıl altı ay’ (‘dies tres et dimidium; id est annos tres et menses sex’).[8] 5. yüzyılda Riezli Faustus Vahiy 11:9 ayetini aynı şekilde yorumlayarak şunları yazdı: ‘üç yıl altı aya karşılık gelen üç buçuk gün’ (‘Tres et dimidius dies tribus annis et sex mensibus respondent’),[9] 550 yıllarında Primasius da aynı yorumu yaparak ‘üç buçuk günü üç yıl altı ay olarak anlamak mümkündür’ (‘Tres dies et dimidium possumus intelligere tres annos et sex menses’)[9] yazdı. Vahiy 11:9 ayeti daha sonra Hristiyan yorumcular Bede (MS 730), Anspert, Arethas, Haymo [disambiguation needed] ve Berengaud (tümü dokuzuncu yüzyılda) tarafından da aynı şekilde yorumlandı.[9]
Primasius'un bu ilkeyi doğrulamak için doğrudan Kitabı Mukaddes metinlerine başvuran ilk kişi olduğu anlaşılıyor, Vahiy 11:9 ayetindeki üç buçuk güne ilişkin yorumunu Sayılar 14:34 ayetiyle desteklemiştir.[10] Haymo ve Bruno Astensis “bunu paralel bir anlatım olan Hezekiel’in 390 gün süreyle bir yanına yatması ve bunun 390 yılı ifade etmesi –yani bir yıl için bir gün– ile doğrularlar.”[11]
1260 günlük süre
Tarihçiler çoğunlukla “1260 gün”ün Orta Çağı kapsadığını ve erken modern dönemle veya modern dönemle birlikte sona erdiğini düşünürler. “1260 gün”ün başlangıcı ve sonuna ilişkin pek çok tarih ortaya atılmışsa da, Leroy Froom’un araştırmasına göre üç zaman diliminin yaygın olarak kabul edildiği ortaya çıkmıştır. Tarih boyunca tarihçilerin çoğu “1260 gün”ün aşağıdaki üç zaman aralığından biri veya birkaçı ile yerine geldiğini belirlemiştir:[12]
Adam Clarke 1825 yılında 1260 yıllık dönemin MS 755 yılında, Kısa Pepin’in Lombardiya bölgesini işgal ettiği, Papa’nın Bizans İmparatorluğunun tebaası olmaktan bağımsız bir devlet başı olarak yükseltilmesiyle sonuçlanan süreçte başlamış olması gerektiğini belirtti. İlk kez 754, daha sonra tekrar 756 yıllarında verilen Pepin’in Bağışı Papa’ya Papalık Devletlerinin yönetiminde dünyevî güç veriyordu. Ancak Daniel 7. bölüm üzerine yorumunda 756 yılını alternatif bir başlangıç tarihi olarak ekledi.[15] 19. yüzyıl yorumcuları buna dayalı olarak Papalığın sonunun 2016 yılında gelmesini beklemişlerdir:
"Mesih karşıtının egemenlik ve saltanatını kurduğu tarih, burada belirtilen ilkelere göre, MS 756 yılına sabitlenmesi gerektiğinden, b u dönemin sonu da dolayısıyla MS 756’ya 1260 eklenerek bulunacak sayı olmalıdır; bu da 2016, bu çoktan beridir dua edilerek beklenen olay için sınırsız bilgelik tarafından belirlenmiş olan miladî yıldır. Amin ve amin!
- MS 756 – 2016
Kitabı Mukaddes’e göre temeli
Yedinci Gün Adventistleri gibi bu ilkeyi savunanlar, Kutsal Yazı'da başlıca üç örneği olduğunu ileri sürerler:[18] 1. Sayılar 14:34. İsrailliler, casusların Kenan'da geçirdiği her gün için bir yıl olarak, çölde kırk yıl boyunca dolaşacaklar. 2. Hezekiel 4:5–6. Hezekiel peygambere 390 gün boyunca sol yanına, ardından 40 gün süreyle sağ yanına yatması emri verilir, bunlar sırasıyla İsrail'in ve Yahuda'nın ceza göreceği yılların sayılarını simgeler. 3. Daniel 9:24–27. Bu Yetmiş Haftalık Peygamberlik Sözü olarak bilinir. Âlimlerin çoğu bu bölümü 70 “yedi”ye veya “yedili” yıllara – yani toplam 490 yıla işaret ettiği şeklinde anlamıştır. Ancak tarihçi olmayan pek çok âlim bu yorum için gün–yıl ilkesinin gerekli olmadığını düşünür, zira İbranicede “hafta” için kullanılan yaygın sözcük “yedili” değildir. Jon Paulien ilkeyi yalnızca harfiyen Kitabı Mukaddes'e göre değil, sistematik teoloji açısından savunmuştur.[19]
Hristiyanlıkta Uygulanışı
Üç buçuk günlük peygamberlik sözü
Tarihselci ve fütürist yorumcular Vahiy 11:9 ayetindeki ‘üç buçuk gün’ü genellikle üç buçuk yıl olarak anlamaktadır.
1260 günlük peygamberlik sözü
Tarihselci yorumcular Daniel ve Vahiy kitapçıklarında belirtilen “bir vakit, vakitler ve yarım vakit”, “1260 gün” ve 42 ay” kavramlarını çoğunlukla 1260 yıllık bir dönemi temsil ettikleri şeklinde anlamışlardır.[20] Bu zaman dönemleri kutsal yazıda yedi yerde, Daniel 7:25, Daniel 12:7, Vahiy 11:2, Vahiy 11:3, Vahiy 12:6, Vahiy 12:14 ve Vahiy 13:5 ayetlerinde geçmektedir.
Millerciler, Reform ve Reform sonrası dönemlerin ilk Kitabı Mukaddes öğrencileri gibi ve Yedinci Gün Adventistleri[20] 1260 “gün”ü MS 538 – 1798 yılları arasında papalığın Roma’da hüküm sürdüğü dönem olarak anlamışlardır.[21][22] Bu dönem general Belisarius’un Ostrogotları bozguna uğratmasıyla başlamış ve Fransız Napolyon’un başarılarıyla sona ermiştir; bilhassa Papa VI. Pius’un 1798 yılında general Louis Alexandre Berthier tarafından tutuklanmasında.
2300 günlük peygamberlik sözü
Yedinci Gün Adventistleri
Daniel 8:14 ayetindeki 2300 günlük peygamberlik sözü üzerine kurulu, Yedinci Gün Adventistlerine özgü olan ilahî araştırıcı yargılama doktrini gün–yıl ilkesine dayanmaktadır. 2300 gün, 70 haftalık peygamberlik sözünün Ezra kitapçığında bulunan üçüncü fermana göre hesaplanan başlangıç tarihi olan MÖ 457’den 1844’e kadar uzanan 2300 yılı temsil ettiği şeklinde anlaşılmaktadır.[23][24] 14. ayetteki 2300 günlük peygamberlik sözü Yedinci Gün Adventist eskatalojisinde önemli bir rol oynar. Yedinci Gün Adventist Kilisesi kökenini William Miller’e dayandırmaktadır, Miller Daniel 8:14 ayetindeki Mabedin temizlenmesinin yeryüzünün yok edilmesi olduğunu varsayarak ve gün–yıl ilkesini uygulayarak İsa’nın ikinci gelişinin 1844’te gerçekleşeceğini öngörmüştü. 2300 gün 2300 yıl şeklinde yorumlanmış, 70 haftanın Yahudi halkı için 2300 günlük peygamberlik sözünden “hükmolunduğu [yeni çeviride: saptandığı]” (orijinal sözcüklerin anlamıyla: “kesilip çıkarıldığı”) temeline dayanılarak 9. bölümde bulunan Yetmiş Haftalık Peygamberlik Sözü ile aynı zamanda başladığı varsayılmıştır. Bu başlangıç yılı MÖ 457 olarak hesaplanmıştı (ayrıntıları burada görebilirsiniz), böylece 2300 yılın bitimi 1844'te olacaktı. Millerciler başlangıçta 1844 yılının dünyanın sonunu gösterdiğini düşünmüş olsalar da, daha sonra Yedinci Gün Adventistleri olanlar 1844'ün “mabedin temizlenmesi” olarak ifade edilen ikinci geliş öncesi ilahî bir yargının başlangıcını işaret ettiği sonucuna ulaştılar. Yedinci Gün Adventist Kilisesi'nin tarihiyle yakından bağlantılıdır ve kilisenin peygamberi ve öncüsü Ellen G. White tarafından Adventist inancının temel direklerinden biri olarak tanımlanmıştır.[26][27]
Ayrıca bakınız
Kaynakça
Dipnotlar
- ^ Moon.
- ^ Froom, L. E. (1950). Prophetic Faith of Our Fathers (Atalarımızın Nebevî İmanı). 1 & 2. Review and Herald. pp. 889 and 124.
- ^ Froom, L. E. (1950). Prophetic Faith of Our Fathers 1 (Atalarımızın Nebevî İmanı 1). Review and Herald.
- ^ du Ion, Francois (1596). The Apocalyps. (Vahiy). p. 124.
- ^ Nigrinus. Antichrists Grundtliche Offenbarung. p. fils 28v,29r.
- ^ Burr, Aaron. The Watchman's Answer to the Question, What of the Night. p. 21.
- ^ Roberts, Bobert, Thirteen Lectures On The Apocalypse, Lecture 10, 1921.
- ^ Elliott, Horae Apocalypticae, EB (1862). III (fifth ed.). p. 279.
- ^ a b c Elliott, EB (1862). Horae Apocalypticae III (fifth ed.). p. 280.
- ^ Prismasius; Elliott, EB (1862). Horae Apocalypticae III (beşinci basım). s. 280. "More Scripturae loquentis utentes, quod dictium legius de quadraginta diebus quibus exploratores terram Channan circuierunt, anus pro die reputabitur; ut hic, versa vice, dies pro anno positus agnoscatur"
- ^ Elliott, EB (1862). Horae Apocalypticae III (fifth ed.). p. 281.
- ^ Leroy Edwin Froom, The Prophetic Faith Of Our Fathers, volume II (1948) pages 784, 787; volume III (1946) pages 744-745; volume IV (1982) pages 392, 395-397, 399-400
- ^ Edward Bishop Eliot dört ciltlik Horae Apocalypticae (Vahiyle Geçirilen Saatler) adlı eserinde peygamberlik sözünde belirtilen dönemlerin aynı dünyevî zamanı, MS 606 – 1866 yılları arasındaki dönemi temsil ettiğini varsaydı. Gün–yıl ilkesinin simgesel niteliğine ilişkin görüşü ‘insanın mikroevren oluşu’; yani bir insanın hayatındaki bir günün daha büyük olan dünyanın hayatındaki bir yıla benzetilebileceği savıyla benzerlik gösteriyordu. Buna gösterdiği örnekler arasında, Hezekiel 16. bölümde bir kadının gençliğinin Yahudi halkının olgunluğa erişmesine benzetilmesi bulunuyordu. (bakınız Edward Bishop Elliott, Horae Apocalypticae, Londra: Seeley, Jackson & Halliday, 5. basım (1862) Cilt 3 s. 263.) Benzer şekilde, birey için bir gün olan sebt, tarım toplumunda toprağın yedi yılda bir nadasa bırakılmasında yansıtılmaktadır. Keza, Hezekiel 4:1–7 ayetlerinde Yahuda’nın ve İsrail’in fesat yıllarının sayısını yansıtmak üzere peygamber bir yanına yatmaktadır. “Sana her yıl için bir gün ayırdım.” Bir diğer –sorunlu olsa da– ilginç örneğin İşaya’nın üç yıl boyunca çıplak yürüdüğünün görüldüğü İşaya 20:2–3 ayetleri olduğunu belirtir. Elliott onun nebevî eyleminin Asurluların o zamandan itibaren üç yılda gerçekleştireceklerinin bir simgesi olarak üç gün sürmüş olması gerektiğini belirtiyor.
- ^ Yedinci Gün Adventist Kitabı Mukaddes Şerhi, cilt 4 (Washington DC: Review and Herald, 1955), s. 880. “Bir vakit, vakitler ve yarım vakit. Yani, ilk olarak 7:25 ayetinde ortaya konulan 1260 yıllık dönem, MS 538–1798 arasıdır.”
- ^ Adam Clarke ”The Holy Bible (Kitabı Mukaddes)” New York: Lane and Scott (1850) Cilt IV, VII. Bölüme Giriş, Sayfa 592. “Yirmi beşinci ayette bahsedilen bir vakit, vakitler ve yarım vakitten oluşan sürenin kutsallara karşı savaş açan küçük boynuzun egemenlik süresi olduğunu belirtmek uygun olacaktır, (bunun çoğunlukla papalık gücünün simgesel b ir temsili olduğu varsayılır,) başlangıcı büyük ihtimalle Fransa Kralı Pepin’in papaya dünyevî yetki verdiği MS 755 veya 756 yıllarıdır. Bu teze göre dönemin sonu yaklaşık olarak Milâdi 2000 yılı civarına denk düşmektedir, bu zaman Yahudiler ve Hristiyanlar tarafından kayda değer bir devrim tarihi olarak belirlenmiştir; fikirlerine göre dünya yenilenecek, kötüler Kilise’yi sıkıntıya sokmayı bırakacak ve yüceler Yücesi’nin kutsalları yeryüzünün yerleşim olan her yerinde hüküm sürecektir.”
- ^ Freeborn Garretson Hibbard “Eschatology: Or, The Doctrine of the Last Things (Eskataloji: Ya Da Son Olaylara İlişkin Doktrin)” New York: Hunt & Eaton (1980) sayfa 84
- ^ D. D. Whedon “The Methodist Quarterly Review” New York: Carlton & Porter (1866) Makale V sayfa 256
- ^ Seventh-day Adventists Believe - An Exposition of the Fundamental Beliefs of the Seventh-day Adventist Church (Yedinci Gün Adventistlerinin İnançları: Yedici Gün Adventist Kilisesi’nin Temel İnançlarının İzahati), 2. basım. Ministerial Association, Yedinci Gün Adventistleri Genel Konferansı. 2005. s. 48.
- ^ Jon Paulien, “A New Look at the Year-Day Principle (Yıl–Gün İlkesine Yeni Bir Bakış)”, 2008 Evanjelik İlahiyat Derneği toplantılarından konuşma
- ^ http://www.adventistbiblicalresearch.org/documents.htm#prophecy 11 Ekim 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. adresinde bulunan “What Prophecy Means to This Church (Peygamberlik Sözleri Bu Kilise İçin Ne Anlam İfade Ediyor) adlı yazı, Frank B. Holbrook, Ministry, Temmuz 1983
- ^ The Great Controversy (Büyük Mücadele), Ellen White, s. 266. “15. Bölüm – Kutsal Kitap ve Fransız Devrimi”
- ^ Seventh-day Adventists Believe (Yedinci Gün Adventistlerinin İnançları), 2. basım. Ministerial Association, Yedinci Gün Adventistleri Genel Konferansı. 2005. s. 184–185. ISBN 1-57847-041-2.
- ^ Seventh-day Adventists Believe (Yedinci Gün Adventistlerinin İnançları), 2. basım. Ministerial Association, Yedinci Gün Adventistleri Genel Konferansı. 2005. s. 358–359. ISBN 1-57847-041-2.
- ^ William Shea, "Supplementary Evidence in Support of 457 B.C. as the Starting Date for the 2300 Day-Years of Daniel 8:14 (Daniel 8:14 Ayetindeki 2300 Gün–Yılın Başlangıç Tarihinin MÖ. 457 Oluşunu Destekleyen Ek Kanıtlar) PDF". Journal of the Adventist Theological Society (Adventist İlahiyat Derneği Bülteni) 12:1 (İlkbahar 2001), s. 89–96
Konuyla ilgili yayınlar
Destekleyici:
- William H. Shea, "Year-Day Principle – Part 1 (Yıl–Gün İlkesi, 1. Bölüm)" (s. 67–104) ve 2. Bölüm (s. 105–110) alıntı yapılan eser: Selected Studies in Prophetic Interpretation (Peygamberlik Sözü Yorumlamada Seçme Çalışmalar); Daniel ve Revelation Kurul Serisi, cilt 1. Maryland: Biblical Research Institute/Review and Herald, gözden geçirilmiş basım, 1982. 1. Kısım “gün–yıl ilkesinin muhtemelen [Adventist] kilise[si]nin en iyi akademik savunmasıdır.”[1]
Belirsiz:
- Kai Arasola, The End of Historicism (Tarihselciliğin Sonu) (Doktora tezi). Bu, gün–yıl ilkesinin kullanımının reddedilmesini de içeren bir tarihçedir
Dış bağlantılar
- Jerry Moon, "The Year-Day Principle and the 2300 Days (Yıl–Gün İlkesi ve 2300 Gün)"
- Right On Time Prophetic Appointments Revealed
