İçeriğe atla

Friedrich von Bernhardi

Friedrich von Bernhardi
Doğum22 Kasım 1849(1849-11-22)
Sankt-Peterburg, Rusya İmparatorluğu
Ölüm11 Aralık 1930 (81 yaşında)
Jelenia Góra, Weimar Cumhuriyeti
BağlılığıPrusya Krallığı Prusya Krallığı
Weimar Cumhuriyeti Weimar Cumhuriyeti
Hizmet yılları1869–1909, 1914–1918
RütbesiGeneral
Çatışma/savaşlarıFransa-Prusya Savaşı
I. Dünya Savaşı
Ödülleri

Friedrich Adam Julius von Bernhardi, (22 Kasım 1849 – 11 Aralık 1930) Prusyalı bir süvari generali ve tanınmış Alman askeri tarihçilerinden biriydi. 1912 yılında yayımladığı Deutschland und der Nächste Krieg (Almanya ve Bir Sonraki Savaş) adlı kitabıyla uluslararası alanda da dikkat çekmişti.

Hayatı

Ailesi ve erken askerî kariyeri

Bernhardi Estonyalı soylu bir aileden geliyordu ve 1849'da Sankt-Peterburg'da doğdu. Ailesi 1851'de Almanya'ya geri döndü. Babası Theodor von Bernhardi, Prusya'nın en üst düzey aristokrat ve askeri çevreleriyle iyi bağlantıları olan saygın bir Prusyalı tarihçi ve diplomattı. Baba tarafından büyükannesi ve dedesi Ludwig Tieck'in kız kardeşi Sophie Tieck ve August Ferdinand Bernhardi idi. Annesi Rus amiral Adam Johann von Krusenstern'in kızı Charlotte von Krusenstern'di.

Bernhardi, Prusya Kraliyet Ordusu'nda askeri kariyer yapmayı seçti ve Kassel'deki II. Hessen Hussar Alayı No. 14’te subay oldu. 1870–71 yıllarında Fransa'ya karşı gerçekleştirilen savaşta teğmen (leutnant) olarak görev yaptı. Savaş sonunda II. Sınıf Demir Haç nişanı ile ödüllendirildi ve 1 Mart 1871'de Paris'te gerçekleştirilen zafer geçidinin başında yer alma onuruna erişti.[1]

Savaştan sonra 1875-1878 yılları arasında Prusya Harp Akademisi'nde, 1879–1881 yılları arasında Genelkurmay Başkanlığı Topoğrafya Dairesi’nde görev yaptı. 1882-1886 yılları arasında topoğrafik görevler için Yunanistan'a gönderildi. Bernhardi, ülkesine dönüşünün ardından 15. Tümen'de Birinci Genelkurmay Subayı olarak görevlendirildi. 21 Şubat 1891'den 13 Mayıs 1894'e kadar Bern'de askerî ataşe olarak görev yaptı. Daha sonra I. Baden Dragoon Alayı No. 20’nin komutanlığına atandı. 1898'den 1901'e kadar Genelkurmay'da Savaş Tarihi Dairesi'nin başında bulundu ve Schlieffen Planı’nın, yani Belçika'nın tarafsızlığını kasıtlı olarak göz ardı ederek, sahil boyunca ve ardından güneye doğru "hilal şeklinde" bir ilerleme yoluyla sözde en zayıf nokta boyunca Fransa'ya bir saldırı planının hazırlanmasında yer aldı. Bernhardi plana Büyük Frederick'in Leuthen Muhaberesi'ndeki "eğik muharebe düzeninden" esinlenerek katkıda bulunmuştu. 18 Nisan 1901'den itibaren üç yıl boyunca Strazburg'daki 31. Süvari Tugayı’nın komutanı olarak görev yaptı. 24 Nisan 1904'ten itibaren Magdeburg'daki VII. Tümen’e ve 12 Aralık 1907'den itibaren Münster'deki VII. Kolordu’ya komutanlık etti. 11 Ağustos 1909'da yazar olmak için emekli olarak 1911–12 yıllarında aralarında Mısır, ABD ve Doğu Asya ülkelerinin de olduğu dünya turuna çıktı.

1914 öncesi askerî yazarlığı

Bernhardi 1892'den itibaren, babası Theodor von Bernhardi gibi, Alman askeri tarihçileri arasında "strateji anlaşmazlığı"[2] olarak adlandırılan ve kökenleri Hans Delbrück'ün Büyük Frederick'in stratejisinin sınıflandırılmasına ilişkin tezlerine dayanan tartışmaya dahil oldu. Delbrück bunu zamanın doğasına uygun bir "tükenme stratejisi" olarak görürken, onu eleştirenler Napolyon Bonapart'ı bekleyen bir "yenilgi stratejisi" olarak görüyorlardı. Bu tartışma o dönemde birçok polemiğe yol açmıştı.[3]

Friedrich von Bernhardi, 1912 yılında büyük ses getirecek Deutschland und der nächste Krieg (Almanya ve Bir Sonraki Savaş) adlı kitabını yayımladı. 6. baskısı 1913 yılında yapıldı ve yayınlandıktan kısa bir süre sonra İngilizce ve Fransızcaya da çevrildi. Ancak çok sayıda baskıya rağmen 1914 yılına kadar Almanya'da satılan toplam kopya sayısı sadece 7.000'di. Kitap, milliyetçi Pan-Cermen Topluluğu tarafından büyük destek gördü. Önsözde açıkça belirttiği gibi Bernhardi yazılarını birçok kişinin Alman İmparatorluğu'nun aşağılanması olarak gördüğü 1911'deki Agadir Krizi'nin etkisi altında yazıyordu. Bernhardi Almanya'nın geleceğini beşinci bölümün başlığında da belirtildiği gibi, dünya gücü ya da gerileme alternatifleri arasında görüyordu. Dünya gücüne giden yolda üç noktayı gerekli görüyordu: Fransa'nın mağlup edilmesi, Almanya öncülüğünde bir Orta Avrupa konfederasyonunun kurulması ve yeni sömürgeler edinilmesi. Bu hedeflere ulaşmak için savaşın da gerekli olduğunu düşünüyordu. Ancak, giriş bölümünde açıkladığı gibi, Almanların son zamanlarda barışsever bir halk haline gelmesi buna engel olmaktaydı. Bu nedenle Savaş Hakkı bölümünde ekonomik ve sosyal Darwinist argümanlara atıfta bulunarak savaşın gerekli rolünü vurgulamıştır.

Kitap, her ne kadar Bernhardi'nin görüşlerinin Genelkurmay'daki çoğunluk tarafından desteklenmemesine rağmen, savaşın patlak vermesinin ardındaki Alman saldırganlığının bir nedeni olarak görüldü. Kendisini o dönemde hakim olan tarihsel görüşe muhalif olarak gören tarihçi Fritz Fischer'e göre kitap, "Almanya'nın niyetlerini büyük bir hassasiyetle yerine getirmiştir".[4]

I. Dünya Savaşı ve sonrasındaki askerî literatürdeki rolü

I. Dünya Savaşı'nın patlak vermesiyle birlikte Bernhardi yeniden orduya katıldı ve ilk olarak V. Kolordu Komutan Yardımcılığına atandı. 4 Eylül 1915'te ise Galiçya cephesindeki 49. Yedek Tümeni’nin komutanlığına atandı. 4 Haziran 1916'da Doğu Cephesi'nin orta kesiminde kendi adını taşıyan bir ordu grubunun lideri oldu. Linsingen Ordu Grubu’nun bir parçası olarak, 1916 yazında Brusilov Taarruzu'na karşı Alman savunmasına katıldı ve önemli katkılarda bulundu. Pinsk Bataklıkları'ndaki cephe hattını savaşın sonuna kadar koruduğu için 20 Ağustos 1916'da Pour le Mérite nişanı ile ödüllendirildi. 1 Ekim 1916'da savaşın sonuna kadar üstleneceği 55. Kolordu Komutanlığı görevine atandı.

1918'in başında Batı Cephesi'ne taşınan 55. Kolordu, 1918'deki Bahar Taarruzu sırasında Flanders'deki "Georgette Taarruzu"na katıldı. General Adolph von Carlowitz komutasındaki 19. Kolordu ile birlikte cepheyi yarmayı ve 10 Nisan'da Estaires'i ele geçirmeyi başaran 6. Ordu'nun merkezinde konuşlandırılan 55. Kolordu, Armentières Muharebesi'ne katıldı. Seferberlik emri 23 Kasım 1918'de iptal edildi ve Bernhardi emekliye sevk edildi.

von Bernhardi emeklilik döneminde, Vom Kriege der Zukunft (Geleceğin Savaşı Üzerine) adlı eserini yazdı. Tarihçi Ulrich Herbert, von Bernhardi'yi Joachim von Stülpnagel, Kurt Hesse ve Max Schwarte ile birlikte, I. Dünya Savaşı'na yönelik analizlerini Nazi Almanyası'nın savaş için siyasi ve ideolojik oluşumunun temellerini atmada belirleyici olan dört asker ve askeri yazar arasında göstermiştir. von Bernhardi, bir sonraki savaşın esasen yalnızca bir hareket savaşı olarak yürütülebileceğini vurguladı.[5] I. Dünya Savaşı'ndan arzu edilen bir barış için ders çıkarılmamalı, aksine savaş "bir sonraki savaş için bir ders görevi görmeliydi".

Bernhardi, Aralık 1930'da Kunnersdorf yakınlarındaki aile malikanesinde öldü.

Kaynakça

  1. ^ Barbara Tuchman: August 1914. Kapitel 1
  2. ^ Auf diesen geht Delbrück in seiner Geschichte der Kriegskunst, Band 4, ein
  3. ^ Militärgeschichtliches Forschungsamt (Hrsg.) Deutsche Militärgeschichte 1648-1939. Band 6, Teil IX, Volker Regling: Grundzüge der Landkriegführung zur Zeit des Absolutismus und im 19. Jahrhundert. Pawlak, 1983, S. 138f.
  4. ^ Fischer: Der Griff zur Weltmacht. Droste Verlag 1967, S. 31.
  5. ^ Ulrich Herbert: Wer waren die Nationalsozialisten? C.H. Beck, München 2021, ISBN 978-3-406-76898-9, S. 42f.; siehe auch Wilhelm Deist: Die Reichswehr und der Krieg der Zukunft. In: Militärgeschichtliche Mitteilungen. Bd. 45, 1989, Heft 1, S. 81–92, hier S. 82f. (Online 10 Nisan 2024 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Erich von Manstein</span> Nazi Almanyası Silahlı Kuvvetlerinin en şöhretli generallerinden biri

Fritz Erich Georg Eduard von Manstein, Almanya'nın subayı ve Nazi Almanyası'nın Generalfeldmarschall'ı.

<span class="mw-page-title-main">Salih Omurtak</span> 4. TSK Genelkurmay Başkanı

Mehmet Salih Omurtak, Türk asker. Türk Silahlı Kuvvetleri'nin 4. Genelkurmay Başkanı'dır.

<span class="mw-page-title-main">Colmar von der Goltz</span> Osmanlı ve Alman ordularında mareşal rütbesiyle görev yapmış Alman subay

Wilhelm Leopold Colmar Freiherr von der Goltz, Osmanlı'daki namıyla "Goltz Paşa",, Osmanlı ve Alman ordularından mareşal rütbesi sahibi Alman subay.

<span class="mw-page-title-main">Helmuth Karl Bernhard von Moltke</span> Alman mareşal

Helmuth Karl Bernhard von Moltke, Alman Mareşal. Yeğeni Helmuth Johann Ludwig von Moltke, Generaloberst rütbesiyle 1908-14 yılları arası Alman Ordusu Genelkurmay Başkanı olarak I. Dünya Savaşı'nda da görev aldı.

<span class="mw-page-title-main">Erich von Falkenhayn</span>

Erich Georg Sebastian Anton von Falkenhayn, Alman general ve Osmanlı mareşali.

Alman Askerî Misyonu, Balkan Savaşları'ndan sonra Osmanlı ve Alman hükûmetleri arasında varılan anlaşma gereğince 14 Aralık 1913 tarihinde Otto Liman von Sanders başkanlığında Osmanlı Ordusu'nu ıslah etmek amacıyla kurulan askeri kurul, İstanbul'a geldi. 42 kişiden oluşmaktaydı. Savaş başlayınca misyonun mevcudu 70'e çıkarıldı. Savaşın sonuna kadar bu sayı 800'e ulaştı. Bu misyon dışında 23'ü general, 10'u amiral olmak üzere orduda 130, donanmada 60, toplamda 190 Alman subay görev aldı.

<span class="mw-page-title-main">Yakup Şevki Subaşı</span> Türk asker

Yakup Şevki Subaşı, Türk asker. Balkan Savaşları, I. Dünya Savaşı ve Türk Kurtuluş Savaşı'nda görev aldı.

<span class="mw-page-title-main">Paul von Hindenburg</span> Alman mareşal ve devlet adamı (1847–1934)

Paul von Hindenburg, Prusyalı-Alman mareşal ve devlet adamıdır. 1925-1934 yılları arasında Almanya'nın ikinci cumhurbaşkanı olarak görev yaptı.

<span class="mw-page-title-main">Hüseyin Hüsnü Emir Erkilet</span> Türk General

Hüseyin Hüsnü Emir Erkilet, Türk asker, yazar ve siyasetçi.

<span class="mw-page-title-main">Ludwig Beck</span>

Ludwig Beck, Alman subay. Nazi Almanyası döneminde Truppenamt Başkanı (1933-1935) ve OKH Başkanı (1935-1938).

<span class="mw-page-title-main">Georg von Küchler</span>

Georg Karl Friedrich Wilhelm von Küchler, Almanya'nın subayı ve Nazi Almanyası'nın Generalfeldmareşal'i.

<span class="mw-page-title-main">Generalfeldmarschall</span> Nazi Almanyasında en yüksek ikinci askeri rütbe

Generalfeldmarschall (Generalfeldmareşal), Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu'ndan Üçüncü Reich'a kadar Cermen ordularındaki en yüksek rütbe. Habsburg Monarşisinde, Avusturya İmparatorluğu'nda ve Avusturya-Macaristan'da Feldmarschall rütbesi kullanıldı. 1914-1918 yılları arasında on kişiye bu rütbe verilmiş ve bunlardan dört tanesi Habsburg hanedanının egemenliğine mensuptur. Nazi Almanyası Luftwaffe ve ordularında Generalfeldmarschall rütbesi Temmuz 1940'ta Luftwaffe komutanı Hermann Göring'e Reichsmarschall rütbesi verilene kadar en yüksek rütbeydi. III. Reich'ın yıkılmasından sonra bu askeri yüksek unvan kullanımdan kalkmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Walther Nehring</span>

Walther Nehring, II. Dünya Savaşı'nda Alman generali.

<span class="mw-page-title-main">Hans von Seeckt</span> Weimar Cumhuriyeti Genelkurmay başkanı

Johannes "Hans" Friedrich Leopold von Seeckt , Alman general. I. Dünya Savaşı sırasında General August von Mackensen ile doğu cephesindeki Alman hareketlerinin planlanmasında önemli rol oynadı. 1919-1920 yılları arasında Genelkurmay Başkanlığı hüviyetinde olan Askerî Büro Şefi görevini yürüttü.

<span class="mw-page-title-main">August von Mackensen</span>

Anton Ludwig August von Mackensen, Alman mareşal. Generaloberst Eberhard von Mackensen'in babasıdır. I. Dünya Savaşı sırasında başarılarından dolayı Alman İmparatorluğu'nun en önde gelen askeri liderlerinden biri hâline geldi.

<span class="mw-page-title-main">Alfred von Waldersee</span>

Alfred Ludwig Heinrich Karl Graf von Waldersee, Alman Mareşal. 1888-1891 Alman İmparatorluk Genelkurmay Başkanı ve 1900-1901 yılları arası Çin Müttefik Yüksek Komutanı.

<span class="mw-page-title-main">Fritz Bronsart von Schellendorf</span>

Friedrich (Fritz) Bronsart von Schellendorf, bir Alman subayı ve siyasetçi. Osmanlı İmparatorluğu'ndaki Alman askeri misyonunun parçası olarak Osmanlı Genelkurmay 2. başkanıydı. "Ermeni Tehciri planının gerçek başlatıcısı" olarak tasvir edilir.

Erich Paul Weber veya Weber Paşa,

Silezya Ordusu, Bohemya Ordusu gibi 1813'ten 1815'e kadar Napolyon'a karşı Alman Harekatında Müttefik birliklerinin büyük bir birliğiydi.

<span class="mw-page-title-main">Prusya'nın Main Nehri Harekâtı (1866)</span> Prusya "Main Ordusu"nun 1866 Avusturya-Prusya Savaşındaki harekâtları

Prusya'nın Main Nehri Harekâtı ya da Main Harekâtı, Prusya ordusunun 1866 Avusturya-Prusya Savaşı sırasında Güney Almanya'daki Avusturya müttefiklerine karşı Main nehri bölgesinde gerçekleştirdiği bir harekâttır.