İçeriğe atla

Friedrich Zander

Friedrich Zander
Doğum11 Ağustos [E.U. 23 Ağustos] 1887
Riga
Ölüm28 Mart 1933 (45 yaşında)
Kislovodsk
MilliyetBaltık Alman
VatandaşlıkSovyet
Kariyeri
DalıAstronotik
İmza

Friedrich Zander (RusçaФридрих Артурович Цандер Fridrikh Arturovich Tsander. LetoncaFrīdrihs Canders, 11 Ağustos [E.U. 23 Ağustos] 1887 - 28 Mart 1933), Baltık Alman kökenli olan Zander, Rus İmparatorluğu ve Sovyetler Birliği'nde roket biliminin ve uzay uçuşlarının öncüsüdür. Sovyetler Birliği'nde havalanması için ilk sıvı yakıtlı roket olan GIRD-X'i tasarlamıştır ve uzay yolculuğuyla ilgili teoriler üretmiştir.

Hayatı

Zander, Baltık Almanı bir ailenen çocuğu olarak Riga, Rus İmparatorluğu'nda doğdu.[1][2] Babası Artur bir doktordu ama Friedrich Zander diğer doğal bilimlere ilgi duyuyordu. Zander, 1898'de Riga'daki bir teknik liseye başladı ve yedi yıllık programda sınıfının en iyisi oldu. Bu süre zarfında, Konstantin Tsiolkovsky'nin Uzay Gezisi adlı eserini okudu ve uzay onun en büyük tutkusu oldu. Riga Teknik Üniversitesi'nde mühendislik okurken, Mars'a uçuş için yörünge hesaplamaları yaptı. Mars, Zander'e özel bir hayranlık uyandırdı ve "Hedefimiz Mars!" (Вперед, на Марс!) onun meşhur sözü oldu.

1914 yılında mühendislik diplomasıyla mezun oldu ve 1915 yılında Moskova'ya taşındı. "Provodnik" adlı kauçuk fabrikasında çalıştı ve 1919'da Uçak Fabrikası olan "Motor" da çalıştı. 1923'te A.F. Milyukova ile evlendi ve Astra adında bir kızı ve Merkür adında bir oğlu oldu. Merkür, 1929 yılında kızıl hastalığından dolayı öldü. İşsizken, roketler ve uzay yolculuğu üzerine yoğun araştırmalar yaptıktan sonra, 1926 yılında, Havacılık Merkezi Tasarım Bürosunda çalışmaya başladı, 1930 yılında ise Havacılık ve Motor İnşaat Enstitüsünde çalıştı (TsIAM).[3][4][5]

Bilimsel çalışmaları

1908 yılında, Gezegenlerarası seyahat ve yaşam desteğinde olabilecek sorunlarla ilgili makaleler yazdı. Ayrıca uzay aracında, sera içinde bitki büyütülebileceği fikrini ortaya atan ilk kişi oldu. 1911 yılında, yapısında yanıcı alüminyum alaşımları kullanan bir uzay aracı için planlar yayınladı. Bu araç, üst atmosfere ulaştığı zaman kanatlarını yakacak ve yakıta ihtiyaç duymayacak şekilde tasarlanmıştı. 1921 yılında, malzemelerini Mucitler Birliği'ne (AIIZ) sundu ve burada kendisi gibi konferansa katılan V.I. Lenin ile tanışıp uzay yolculuğu hakkında konuştu. 1924 yılında, Teknoloji ve Yaşam (Tekhnika i Zhizn) adlı dergiyi yayınladı.

1924, Zander için aktif bir yıldı. Bir önceki yıl, Hermann Oberth teorik bir çalışma olan "Die Rakete zu den Planetenräumen" ("Gezegenlerarası alana roket") adlı makaleyi yayınlamıştı. Aynı yıl, Moskova'da, gezegenler arası uçuş için uygun olacağına inandığı kanatlı bir roket için patent aldı. Ekim ayında ise Moskova Enstitüsü'ne roketle Mars'a ulaşmanın imkânı hakkında bir ders verdi. Konuşmanın ardından bu gezegene ulaşmanın önemini şöyle özetledi: "Atmosferi yaşamı destekleme kapasitesine sahip bir gezegendir. Ayrıca, Mars da 'kızıl yıldız' olarak bilinir ve bu bizim büyük Sovyet ordumuzun amblemidir.[6] Zander, Tsiolkovsky'nin eserlerini geliştirerek kullandı. Vladimir Vetchinkin ve hava kuvvetleri akademisinin üyeleriyle birlikte, Gezegenlerarası Seyahat Araştırmaları Derneği'ni kurdu. İlk basımlarında, Dünya'nın atmosferini yeniden giren bir uzay aracını kırmanın bir yolu olarak atmosferin kullanımını ilk kez önerdiler.

Her ne kadar Johannes Kepler güneş rüzgarlarıyla çalışan uzay yelkenlilerini 17. yüzyılda önerse de, Zander, uzay yelkenlilerini uzay yolculukları için püskürtücü olarak kullanmayı akıl eden ilk kişi oldu.

1925'te, "püskürtme itmesi ile uçuşun sorunları: gezegenlerarası uçuşlar," adlı makaleyi yayınladı. Bu makalede, iki gezegen arasında dolaşan bir uzay aracının hızlanabileceğini ve kütleçekimsel sapan kuralıyla, iki gezegenin uydularının yerçekimini kullanarak yörüngenin sonunda yavaşlayabileceğini önerdi.[7]

1929-1930 yıllarında, IAM'da görevli iken, OR-1 adlı ilk motoru üzerinde çalıştı. Bu motor, sıkıştırılmış hava ve benzin ile çalışan modifiye bir havyaydı. Ayrıca bu süre içerisinde, Moskova Havacılık Enstitüsü'nde dersler verdi. 1931'de, Moskova'da kurulan GIRD'in (Group for the Investigation of Reaction Propulsion) (Группа изучения реактивного движения (ГИРД)) kurucu üyelerinden biri oldu. Birinci tugayın başında olan Zander, "216" kanatlı gemi füze gücünü elde etmeyi amaçlayan OR-2 (GIRD-02) roket motorunda çalıştı. Ayrıca, 25 Kasım 1933'te başarıyla uçan roket GRID-10 üzerinde çalıştı. Zander roketi tasarlamıştı, fakat o yıl Kislovodsk kentinde tifüs nedeniyle öldüğünden roketin uçuşunu göremedi.

Adı verilmiş şeyler

  • Aydaki Tsander krateri.
  • Letonya Bilimler Akademisi'nin matematik ve fizik çalışmaları için verdiği ödül.
  • 1992 yılından başlayarak, Rusya Bilimler Akademisi Tsandar Ödülünü vermektedir. Rus Bilimler Akademisinin, "roket ve uzay bilimi alanında olağanüstü teorik çalışma" konusunda en değerli bilimsel ödüldür.
  • 1964'te Sovyetler Birliği, Zander'i onurlandıran ve resminin olduğu bir posta pulu yayınladı.[8]
  • Zander'in ailesinin evi Riga'da bir müzeydi (mülkiyetteki son değişikliğe kadar) ve evin bulunduğu cadde ismini ondan almıştır.
  • Riga'daki evinin yakınlarında bulunan anıt.
  • Moskova ve Kislovodsk'ta da Zander'in adını taşıyan cadde ve sokaklar bulunmaktadır.

Kaynakça

  1. ^ Friedrich Zander (born into a German family in Riga, Latvia), T Romanovskis, Comment on ‘Families of Keplerian orbits’, European Journal of Physics Eur. J. Phys. 25 (2004) L17–L19 PII: S0143-0807(04)64910-5 [1]
  2. ^ Another distinguished German from Riga was Friedrich Zander (1887-1933), who graduated from the Mechanics Department of Riga Polytechnic Institute in 1914 and remained there to pursue research which culminated in the construction of the first rocket., Contribution of Baltic Germans to Science The Latvian Institute 22 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  3. ^ Tsander, FA, "Autobiography of Fridrikh Arturovich Tsander, Production Engineer" (in Russian), March 12, 1927.
  4. ^ Freeman, Marsha, "The contributions of Fridrikh Tsander: a memoir", Acta Astronautica 52 (2003) 591-599.
  5. ^ Petrovich, G.V., "The Soviet Encyclopedia of Space Flight", p 468, University Press of the Pacific, 2002
  6. ^ Siddiqi, Asif, "Deep Impact: Robert Goddard and the Soviet Space Fad of the 1920s", History and Technology 20:2
  7. ^ Zander‘ın 1925 yılında yayınladığı makalesi, “Problems of flight by jet propulsion: interplanetary flights,” NASA'ya gönderildi. See NASA Technical Translation F-147 (1964); specifically, Section 7: Flight Around a Planet’s Satellite for Accelerating or Decelerating Spaceship, pages 290-292.
  8. ^ "postal stamp". 22 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2022. 

Biblografya

  • Цандер, Фридрих Артурович (1967). Из научного наследия (Rusça). Moskova: Nauka. 
    • Technical translation by NASA: Tsander, Fridrikh Arturovich (1969). From a scientific heritage. Washington: NASA. 
  • Tsander, Fridrikh Arturovich (1977). Selected Papers (Rusça). Riga: Zinātne. 
  • Golovanov, Yaroslav (1985). The Martian:Tsander (Rusça). Moskova: Molodaya Gvardiya. 27 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2017. 
  • Georgiy Stepanovich Vetrov, S. P. Korolyov and space. First steps. — 1994 M. Nauka, 5-02-000214-3.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">NASA</span> ABDde uzay programı çalışmalarından sorumlu kurum

NASA, Amerika Birleşik Devletleri'nin uzay programı çalışmalarından sorumlu olan kurum. 29 Temmuz 1958 tarihinde ABD Başkanı Dwight Eisenhower tarafından kurulmuştur. Daire, 1 Ekim 1958 tarihinden itibaren askerî amaçlardan ziyade sivil alanda barışçıl bir şekilde faaliyet göstermeye başlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Roket</span> itiş için kullanılan pirokinetik motor; yanıcı silah için bkz. Q2037215

Roket bir uzay aracı, hava aracı, araç, atkı veya bombadır. Roket, roket motorundan itme gücü elde eder. Roket motoru egzozu tamamen roket içinde taşınan roket itici yakıtından oluşur. Roket motorları etki ve tepki ile çalışır ve sadece egzozlarını yüksek hızda ters yönde dışarı atarak roketleri ileri doğru iter ve bu nedenle uzay boşluğunda çalışabilir. Etimolojik kökeni İtalyancada "bobin" anlamına gelen rocchetto olup, silindirik şekil benzerliğinden ötürü modern anlamında sahiplenilen kelimenin kullanımı 20. yüzyıl başlarında savaş gemilerinin öz itmeli ateşleme mermilerine dayanmaktadır. Türk Dil Kurumuna göre Türkçeye Fransızca roquette kelimesinden geçmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Uzay aracı</span> araştırma yapmak üzere uzaya gönderilen insanlı veya insansız araçların ortak adı

Uzay aracı ya da uzay gemisi, Dünya'nın atmosferi dışında, özellikle dış uzayda çalışmak üzere tasarlanmış araç ya da makinedir. Uzay araçları insanlı ya da insansız olabilir. Bir uzay aracı telekomünikasyon, Dünya'nın gözlemlenmesi, meteoroloji, yolbul, uzay kolonizasyonu, gezegen keşfi, uzay turizmi, uzay savaşımı, uzay ortamında insan ve kargo taşınması gibi görevler için yapılmış olabilir. Bu tanım aynı zamanda yapay uyduları da kapsamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Vostok 1</span> SSCB yapımı bir uzay aracı

Vostok 1, Vostok programının ilk uzay uçuşu ve tarihteki ilk insanlı yörünge uçuşuydu. Vostok 3KA uzay kapsülü, 12 Nisan 1961'de Sovyet kozmonot Yuri Gagarin ile birlikte Baykonur Uzay Üssü'nden fırlatıldı ve Gagarin'i Dünya çevresinde yörünge hızına ulaşan ve Dünya çevresinde tam bir tur atan ilk insan yaptı.

<span class="mw-page-title-main">Uzay sondası</span> uzay keşfi için yapılan makineler

Uzay sondası, Dünya'nın çekim alanından kurtulup, Ay'a, diğer gökcisimlerine, gezegenler arası ya da galaksiler arası uzay boşluğuna gönderilerek veri toplamaya yarayan robotik uzay aracı ve bu aracın yerine getirdiği göreve verilen addır. Halihazırda etkin durumda yaklaşık 20 uzay sondası görev yapmaktadır. Şu an uzayda sondası bulunan ülkeler ve birlikler, Rusya, Ukrayna, ABD, AB, Japonya, Hindistan ve Çin'dir.

<span class="mw-page-title-main">Phoenix (uzay aracı)</span>

Phoenix, NASA'nın denetimi altında Mars Keşif Programı çerçevesinde Mars'a gönderilen robotik bir uzay aracı. Programda görev alan bilim insanları, Mars üzerinde mikrobiyal yaşam olup olmadığını ve orada suyun geçmişini araştırmak için Phoenix'in iniş bölümünün üstünde yer alan cihazları kullanacaklardır. Çok ortaklı program, NASA'nın Roket İtiş Laboratuvarı yönetimi altında Arizona Üniversitesi'ndeki Ay ve Gezegenler Laboratuvarı bölümünün başkanlığında yürütülmekteydi. Program ABD, Kanada, İsviçre, Filipinler, Danimarka, Almanya ve İngiltere'den çeşitli üniversitelerin; NASA, Kanada Uzay Ajansı, Finlandiya Meteoroloji Enstitüsü, Lockheed Martin Space Systems ve diğer uzay şirketlerinin ortak çalışmasıdır. Bir devlet üniversitesi tarafından yönetilen ilk uzay uçuşudur.

Karakteristik uçuş hızı, uzay yolculuklarının tanımlayan önemli katsayılarındandır ve uçuşu sonuçlandırmak için gereken toplam hız değişikliğine denir. Birimi genelde km/sn'dir. Alçak Dünya yörüngesine ulaşabilmek için bu hız yaklaşık 8 km/sn, Dünya'dan kurtulmak içinse 11,2 km/sn'dir. Her iki değer de ideal şartları yansıtır; normalde %10 ilâ %20'lik kayıplar da hesâba katılmalıdır. Apollo programı'nın Ay'a gidip gelmesi için bu hız 20 km/sn cıvârındaydı.

Astrodinamik'te delta-v kavramı tam anlamıyla "hızdaki değişiklik" demek olmasına rağmen belirli bir anlamı vardır: sayıl olup sürat birimlerini alarak bir yörünge manevrası yapabilmek, başka bir ifadeyle bir rotadan başka bir rotaya geçmek için gerekecek olan "gayreti" hesaplar.

Gezegen bilimi, gezegenlerin, gök cisimlerinin ve gezegen sistemlerinin ve bunların oluşum süreçlerinin bilimsel olarak incelenmesidir.

<span class="mw-page-title-main">Yörüngesel uzay uçuşu</span>

Yörüngesel uzay uçuşu, bir uzay aracı içinde aracı kalkış noktasından başlayarak yerçekimine karşı hareket ederek çizilen eğmeçli bir gidiş yönünde dış uzayda gezegen çevresi üzerinde eliptik bir yörüngeye yerleştirmek için yapılan uçuştur.

<span class="mw-page-title-main">SpaceX</span> Amerikan özel havacılık şirketi

SpaceX, merkezi ABD'nin Kaliforniya eyaletindeki Hawthorne şehrinde bulunan bir Amerikalı uzay taşımacılığı şirketidir. SpaceX; Falcon 9, Falcon Heavy, Starlink, Dragon Kargo, Starship gibi uzay misyonu araçlarını bünyesinde bulundurmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Mars Bilim Laboratuvarı</span>

Mars Bilim Laboratuvarı, NASA'nın Curiosity isimli keşif robotunu Mars'a indirmek amacıyla fırlatılan robotik uzay sondası görevi. 26 Kasım 2011'de fırlatılan robot Mars'ta Sharp dağı yakınındaki Gale kraterine 6 Ağustos 2012 tarihinde iniş yapmıştır. Robot Mars'a daha önceki denemelerden farklı bir şekilde iniş yaptı ve Mars'ın yüzeyini incelemeye başladı.

<i>Cassini-Huygens</i> NASA-ESA-ASI ortak yapımı kaşif (satürn ve uyduları)

Cassini–Huygens, doğal uyduları ve halkaları da dahil olmak üzere Satürn sistemini incelemek amacıyla 15 Ekim 1997'de başlatılan NASA, ESA ve ASI ortaklığında gezegenler arası uzay araştırma göreviydi.

<span class="mw-page-title-main">Kütle çekimsel sapan</span>

Yörüngesel mekanikte ve uzay mühendisliğinde, kütleçekimsel sapan veya çekim etkili manevra, yakıt, zaman ve gider açısından tasarruf yapmak için uzay araçlarının hız ve yönünün bir gezegenin veya başka bir astronomik aracın çekim etkisiyle değiştirilmesidir. Çekim etkisi, uzay araçlarının ivmelendirilmesi, hızlarının artırılıp veya azaltılması ve yönlerinin değiştirilmesi için kullanılabilir. Bu etki, kütleçekimi uygulayan gök cisminin uzay aracını çekmesiyle sağlanır. Bu teknik, ilk olarak 1961'de üç cisim problemi üzerinde çalışan Michael Minovitch tarafından önerildi. Gezegenler arası araştırma yapan Mariner 10 dan itibaren bu teknik kullanılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Mars'ın kolonileştirilmesi</span>

Mars insanın uzayda kolonileşmesi hakkında birçok spekülasyona ve bilimsel çalışmaya konu olan bir gezegendir. Mars'ta suyun bulunuşu ve gezegenin yüzey koşulları onu diğer gezegenlere kıyasla daha fazla tartışılır hale getirdi. Mars, Venüs haricinde, ulaşım için birim kütle başına (Delta-v) en az enerji gerektiriyor. Bununla beraber günümüz kimyasal itici güç metotları ile Mars'a en az enerjiyle yapılacak bir yolculuk, Mars ile Dünya arasındaki yörünge yakınlaşmasına bağlı olarak 150 ile 300 gün arasında değişmektedir. NASA nükleer termal ve nükleer elektrikli tahrik konsepti kullanılarak üretilmiş olan motorlar aracılığı ile mars'a gidiş süresinin 45 güne kadar düşebileceğini duyurdu.

<span class="mw-page-title-main">Takımyıldız Programı</span> NASA’nın 2005-2009 yılları arasında geliştirmiş olduğu bir insanlı uzay yolculuğu programı

Takımyıldız Programı, Amerika Birleşik Devletleri uzay ajansı NASA'nın 2005-2009 yılları arasında geliştirmiş olduğu bir insanlı uzay yolculuğu programıydı. Programın büyük hedefleri arasında Uluslararası Uzay İstasyonu'nun bitirilmesi ve "2020 yılına kadar Ay'a geri dönüş" vardı. En büyük hedefi ise Mars'a ilk insanlı uçuşu gerçekleştirmekti. Bu programın logosu hedeflenen 3 önemli görevi temsil eder: Dünya, Ay ve son olarak Mars. Mars görevinde kullanılacak itici roketlere Ares ismi verilmiştir. Bu programın teknolojik hedefleri, alçak Dünya yörüngesi ötesinde astronotların tecrübe edinmesi ve diğer gezegenlerde sürekli insan varlığını sağlamak için gerekli teknolojilerin geliştirilmesini içeriyordu.

<span class="mw-page-title-main">Roskosmos</span> Rusya uzay ajansı

Roskosmos Devlet Uzay Etkinlikleri Kuruluşu, Rusya'nın uzay bilimleri programı ile genel havacılık ve uzay araştırmalarından sorumlu devlet kurumudur.

<span class="mw-page-title-main">Uzay aracı itki sistemi</span> Uzay aracını ivmelendirmeye yarayan her türlü yönteme verilen ad

Uzay aracı itki sistemi ya da Uzay aracı sevk sistemi, uzay aracını ve uyduları ivmelendirmekte kullanılan her türlü yönteme verilen addır. Pek çok farklı yöntem bulunmaktadır. Her yöntemin bazı sakıncaları ve üstün tarafı vardır ve uzay aracı sevki etkin bir araştırma alanıdır. Ancak, günümüzdeki pek çok uzay aracı, aracın arkasından/geri tarafından bir gazı roket motoru çıkışı yüksek hızda geçirmek suretiyle itki/sevk üretir. Bu çeşit bir motora roket motoru denmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Sovyetler Birliği'nin uzay programı</span> 1930lu yıllardan dağılıncaya kadar SSCB tarafından yürütülen roket ve uzay keşif programları

Sovyetler Birliği'nin uzay programı, 1930'lu yıllardan 1991'de dağılıncaya kadar eski Sovyetler Birliği (SSCB) tarafından yürütülen roket ve uzay keşif programlarından oluşuyordu. Altmış yıllık geçmişi boyunca, bu öncelikle sınıflandırılmış askeri program, uzay uçuşlarında bir takım öncü başarılar göstermişti, bunlar; ilk kıtalararası balistik füze (R-7), ilk uydu, Dünya yörüngesine ilk canlı taşıma görevi, uzayda ve Dünya yörüngesinde ilk insan, uzayda ve yörüngedeki ilk kadın, ilk uzay yürüyüşü, Ay'la ilk çarpışma, Ay'ın karanlık tarafının ilk görüntüsü ve insansız olarak Ay'a yumuşak iniş, ilk uzay gezgincisi, otomatik olarak ayıklanan ve Ay'dan Dünya'ya getirilen ilk Ay örneği ve ilk uzay istasyonundan oluşmaktadır. İlk gezegenler arası sondalar, kayda değer başka kayıtlar içeriyordu: Venera 1 ve Mars 1, sırasıyla Venüs ve Mars'a uçmuş, Venera 3 ve Mars 2, ilgili gezegen yüzeyi ile çarpışmış ve Venera 7 ve Mars 3 bu gezegenlere yumuşak iniş yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Mariner 6 ve 7</span>

Mariner 6 ve Mariner 7, NASA'nın daha geniş Mariner programının bir parçası olarak 1969'da Nasa'nın Mars'a ilk iki görevini gerçekleştiren uzay araçlarıydı. Mariner 6, Cape Canaveral Hava Kuvvetleri İstasyonundaki Fırlatma Kompleksi 36B'den; Mariner 7 Cape Kennedy'deki Fırlatma Kompleksi 36A'dan fırlatıldı. Misyonun hedefleri, gelecekteki araştırmalar için, özellikle de dünya dışı yaşam arayışıyla ilgili olanlar için temel oluşturmak ve gelecekteki Mars görevleri için gerekli teknolojileri göstermek ve geliştirmek için yakın uçuş sırasında Mars'ın yüzeyini ve atmosferini incelemekti.