İçeriğe atla

Friedrich Konrad Beilstein

Friedrich Konrad Beilstein
Doğum17 Şubat 1838
Sankt-Peterburg, Rus İmparatorluğu
Ölüm18 Ekim 1906 (68 yaşında)
Sankt-Peterburg, Rus İmparatorluğu
MilliyetRus
EğitimHeidelberg Üniversitesi
Tanınma nedeniBeilstein veritabanı
Beilstein testi

Friedrich Konrad Beilstein (Rusça: Фёдор Фёдорович Бейльштейн; 17 Şubat 1838 - 18 Ekim 1906), Rus kimyacı ve ünlü Handbuch der organischen Chemie'nin (Organik Kimyanın El Kitabı) yazarıdır. 1881'de yayımlanan bu çalışmanın ilk baskısı, 2.200 sayfada 1.500 bileşiği kapsıyordu. Bu el kitabı şu an Beilstein veritabanı olarak biliniyor.[1]

Hayatı

Beilstein Sankt-Peterburg'da Alman kökenli bir ailede doğdu. Rusçaya hakim olmasına rağmen bir Alman okulunda okudu. 15 yaşında Robert Bunsen'in eğitimi altında kimya okuduğu Heidelberg Üniversitesine gitti. İki yıl sonra Justus Liebig'in öğrencisi olarak Münih Üniversitesine geçti ancak kısa süre sonra Heidelberg'e geri döndü. Orada, sonradan ana dalı hâline gelen organik kimyaya ilgi duymaya başladı. Doktorası için Göttingen Üniversitesinde Friedrich Wöhler'e katıldı ve doktorasını Şubat 1858'de, yirminci doğum gününden iki gün önce aldı. Becerisini ve deneyimini artırmak için Adolphe Wurtz ve Charles Friedel ile çalışmak üzere Paris'e gitti. 1859 sonbaharında, Carl Jacob Löwig tarafından kendisine Breslau Üniversitesinde laboratuvar asistanlığı görevi için yapılan teklifi kabul etti, ancak kısa süre sonra Göttingen'e geçti. Orada Privatdozent oldu ve organik kimya dersleri verdi. 1865 yılında "Professor Extraordinarius" (Yardımcı Doçent) unvanını aldı. Ayrıca Zeitschrift für anorganische und allgemeine Chemie dergisinin editörü oldu.[1] O dönemki araştırması, benzen serisinin türevlerinin izomerizmi üzerine odaklanmıştı. Özellikle klorotoluen ve benzil klorür arasındaki ilişkileri keşfetti.

Beilstein, Göttingen'de organik bileşikler hakkında sistematik notlar toplamaya başladı ve sonunda Hamburg'da yayımlanan ünlü el kitabının basılmasını sağladı. Beilstein'ın tek başına derlediği ilk baskı, 1881-1883'te iki cilt halinde çıktı ve hızla tükendi. İkinci baskı 1886'da basılmaya başlandı ve ilkinden daha büyük üç cilt doldurdu. Üçüncü baskı 1893'te basılmaya başlandı. 1900'de tamamlandı ve el kitabının sahibi olan Alman Kimya Derneği tarafından düzenlenen dört büyük cilt eklemeyle tamamlandı.[1]

1866 yılında Beilstein, İmparatorluk Teknoloji Enstitüsünde kimya profesörü olduğu St. Petersburg'a döndü. Orada aromatik serilerin izomerizmi üzerine araştırmalarına devam etti. 1881 yılında iyi bir gelir, özel bir konut ve bir laboratuvarın verildiği bir pozisyon olan Rus Bilimler Akademisine üye oldu. Leicester, Beilstein'ın Dmitri Mendeleyev'in seçilmesinden yana olduğunu, ancak Mendeleyev'in adaylığının hiçbir zaman başarılı olmadığını belirtiyor.[2] Beilstein, seçilmesinden kısa bir süre sonra araştırma, el kitabının derlenmesi ve en sevdiği hobisi olan müzik için profesörlüğü bıraktı. Ayrıca seyahat etmeyi çok severdi ve her yıl birkaç ayını Avrupa'da geçirirdi. Beilstein hayatı boyunca bekar kaldı, ancak daha sonraki yıllarda arkadaşı olan bir kızı evlat edindi. 1906'da felç atağından aniden öldü.[1]

Kaynakça

  1. ^ a b c d Otto N. Witt (1911). "Obituary notices: Friedrich Konrad Beilstein, 1838-1906; Emil Erlenmeyer, 1825-1909; Rudolph Fittig, 1835-1910; Hans Heinrich Landolt, 1831-1910; Nikolai Alexandrovitsch Menschutkin, 1842-1907; Sir Walter Palmer, Bart., 1858-1910". J. Chem. Soc., Trans. 99: 1646-1668. doi:10.1039/CT9119901646. 
  2. ^ Leicester, Henry M. (1948). "Mendeleev and the Russian Academy of Sciences". Journal of Chemical Education. 25 (8): 439-444. doi:10.1021/ed025p439. 

Konuyla ilgili yayınlar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Robert Bunsen</span>

Robert Wilhelm Bunsen Eberhard, özellikle mineralojik ve analitik kimya üzerine çalışmış Alman kimyagerdir. Gustav Robert Kirchoff ile beraber sezyum ve rubidyum elementlerini keşfetmiş, ısıtılan elementlerin emisyon spektrumlarını incelemiş ve spektral analizi bulmuştur. Fotokimyaya öncülük eden Bunsen, bir deney esnasında koruyucu gözlük kullanmadığı için bir gözünü kaybetmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Selüloz</span> Bitki hücre duvarının yapısal bileşeni

Selüloz, formülü (C6H10O5)n olan ve birkaç yüz ila binlerce β(1→4) bağlantılı D-glikoz biriminden ve doğrusal zincirden oluşan polisakkarit ve organik bir bileşiktir. Selüloz, yeşil bitkilerin, birçok alg türünün ve oomisitlerin birincil hücre duvarının önemli yapısal bir bileşenidir.

Kimyager, Üniversitelerin Fen Fakülteleri'nin Kimya Lisans Bölümlerinden mezun olan; organik kimya, anorganik kimya, analitik kimya, biyokimya, fizikokimya gibi kimya bilimi konularında ileri düzeyde eğitim alan kimya bilimcilerdir. Araştırma geliştirme, kalite kontrol, kalite güvence, üretim, teknik yönetim, sorumlu müdürlük başlıca çalışma sahalarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Friedrich Wöhler</span>

Friedrich Wöhler, Alman kimyager. Üreyi laboratuvarda sentezleyen ilk bilim insanıdır.

<span class="mw-page-title-main">Otto Wallach</span> Nobel Kimya Ödülü sahibi Alman kimyager

Otto Wallach, Alman kimyager.

<span class="mw-page-title-main">Theodore Richards</span> Amerikalı kimyager (1868 – 1928)

Theodore William Richards Amerikalı kimyacı, 1914 Nobel Kimya Ödülü sahibi. Nobel ödülünü "çok sayıdaki kimyasal elementin atom ağırlıklarının doğru bir şekilde saptanmasından dolayı" kazandı.

Kimya araştırması yapmak için kullanılabilecek kaynaklar aşağıda listelenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Richard Heck</span> Amerikalı kimyager (1931 – 2015)

Richard Fred Heck, Amerikan kimyacı. 2010 yılı Nobel Kimya Ödülünü Japon kimyacılar Ei-ichi Negishi ve Suzuki Akira ile paylaşmaya layık görülmüştür. Bu ödülü kazanmasında organik molekül oluşturulmasında paladyumu katalizör olarak kullandığı çalışmalarının etkisi olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Nikolay Zelinski</span>

Nikolay Dmitriyeviç Zelinski, Rus ve Sovyet kimyager ve Sovyet Bilim Akademisi akademisyeni.

<span class="mw-page-title-main">Olefin metatezi</span>

Olefin metatezi, karbon-karbon çift bağlarının bölünmesi ve yenilenmesi yoluyla alken parçalarının (olefinler) yeniden dağılımını gerektiren organik bir reaksiyondur. Olefin metatezi görece basitliğinden dolayı, genellikle alternatif organik reaksiyonlara göre daha az istenmeyen yan ürün ve tehlikeli atık oluşturur. Yves Chauvin, Robert H. Grubbs ve Richard R. Schrock, reaksiyon mekanizmasını aydınlatmaları ve çeşitli yüksek derecede aktif katalizörleri keşfetmelerinden dolayı 2005 Nobel Kimya Ödülü'ne layık görüldüler.

Organik kimyadaki çapraz bağlama reaksiyonu, iki fragmanın bir metal katalizör yardımıyla birleştirildiği bir reaksiyondur. Çapraz bağlanma reaksiyonu, birleştirme reaksiyonlarının bir alt kümesidir. Genellikle arilasyonlarda kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Eva Armstrong</span>

Eva Vivian Armstrong, Amerikalı sekreter, kütüphaneci, küratör ve bilim tarihçisiydi. Pennsylvania Üniversitesi Kimya Tarihi'nde Edgar Fahs Smith Anıt Koleksiyonu'nun küratörüydü. 1 Mart 1931'de açılan koleksiyon, 16 Mart 2000'de Ulusal Tarihi Kimyasal Dönüm Noktası olarak belirlendi.

<span class="mw-page-title-main">Kimyanın zaman çizelgesi</span>

Bu kimya zaman çizelgesi, maddenin bileşiminin ve etkileşimlerinin bilimsel çalışması olarak tanımlanan ve kimya olarak bilinen modern bilim hakkında insanlığın anlayışını önemli ölçüde değiştiren çalışmaları, keşifleri, fikirleri, icatları ve deneyleri listelemektedir.

<span class="mw-page-title-main">Richard Abegg</span>

Richard Wilhelm Heinrich Abegg, Alman kimyager ve değerlik teorisinin öncüsüdür. Abegg kuralı olarak bilinen, bir elementin maksimum pozitif ve negatif değerliklerinin farkının sekiz olma eğiliminde olduğunu öne sürmüştür. Bir gaz balonu tutkunu olan Abegg, 41 yaşında Silezya'da balonuyla kaza yaparak hayatını kaybetmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Auguste Laurent</span> Fransız kimyager (1807 – 1853)

Auguste Laurent, trikloroetilen, antrasen, ftalik asit ve karbolik asit keşifleriyle organik kimyanın kurulmasına yardımcı olan Fransız kimyager.

Beilstein veritabanı, bileşiklerin benzersiz bir şekilde Beilstein Kayıt Numaralarıyla tanımlandığı organik kimya alanındaki en büyük veritabanıdır. Veritabanı, 1771'den günümüze kadar olan bilimsel literatürü kapsamaktadır ve orijinal bilimsel yayınlardan alınan milyonlarca kimyasal reaksiyon ve madde hakkında deneysel olarak doğrulanmış bilgiler içermektedir. Veritabanı, 1771'den günümüze kadar olan bilimsel literatürü kapsamaktadır ve orijinal bilimsel yayınlardan alınan milyonlarca kimyasal reaksiyon ve madde hakkında deneysel olarak doğrulanmış bilgiler içermektedir.

<span class="mw-page-title-main">Stanislao Cannizzaro</span>

Stanislao Cannizzaro 13 Temmuz 1826 - 10 Mayıs 1910), İtalyan kimyagerdir. Cannizzaro reaksiyonuyla ve 1860'taki Karlsruhe Kongresi'nde atom ağırlığı müzakerelerindeki etkili rolüyle ünlüdür.

<span class="mw-page-title-main">Emil Erlenmeyer</span>

Richard August Carl Emil Erlenmeyer Kısaca Emil Erlenmeyer olarak bilinen, yapı teorisinin erken gelişimine katkıda bulunmasıyla, Erlenmeyer kuralını formüle etmesiyle ve kimya laboratuvarlarında her yerde bulunan bir tür özel şişe olan Erlenmeyer şişesini tasarlamasıyla tanınan bir Alman kimyagerdir.

<span class="mw-page-title-main">Wilhelm Rudolph Fittig</span>

Wilhelm Rudolph Fittig – ö. 19 Kasım 1910), Alman kimyagerdir. Pinakol birleştirme reaksiyonunu, mesitilen, diasetil ve bifenili keşfetti. Fittig, sodyumun ketonlar ve hidrokarbonlar üzerindeki etkisini inceledi. Alkilbenzenlerin sentezi için Fittig reaksiyonunu veya Wurtz-Fittig reaksiyonunu keşfetti, benzokinon için bir diketon yapısı önerdi ve kömür katranından fenantren izole etti. İlk laktonları keşfedip sentezledi ve piperin naftalin ve florenin yapılarını araştırdı.

<span class="mw-page-title-main">Hermann Kolbe</span> Alman kimyager

Adolph Wilhelm Hermann Kolbe modern organik kimyanın doğuşuna büyük katkıda bulunan kimyagerlerden biridir ve Marburg ve Leipzig'de profesörlük yapmıştır. Sentez terimini kimyasal bağlamda ilk uygulayan Kolbe oldu ve organik madde asetik asidin karbon disülfürden sentezi yoluyla vitalizmin felsefi ölümüne katkıda ve aynı zamanda yapısal teorinin gelişmesine de katkıda bulundu. Bu, "radikaller" fikrinde yapılan değişiklikler, ikincil ve üçüncül alkollerin varlığının doğru tahmin edilmesi ve karboksilat tuzlarının Kolbe elektrolizi, aspirin hazırlanmasındaki Kolbe-Schmitt reaksiyonu ve Kömbe nitrik sentezi aracılığıyla ortaya çıkan organik reaksiyon dizisi yoluyla yapılmıştı. Wöhler ve Bunsen ile yaptığı çalışmalardan sonra Kolbe, Londra'da çalışarak kimyanın erken uluslararasılaşmasına dahil oldu.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.