Franz Babinger - Turkipedia

Franz Babinger (15 Ocak 1891 - 23 Haziran 1967), Osmanlı tarihi konusunda çalışmalarıyla ünlü Alman tarihçi ve dilci.

Franz Babinger, orta sınıf bir ailenin dört çocuğunun en büyüğü olarak Alman İmparatorluğu idaresindeki Bavyera'nın Weiden in der Oberpfalz kasabasında 1891 yılında doğdu. Yükseköğrenimini Würzburg ve Münih'te tarih ve İslam sanatı konusunda yaptı. Hindoloji ve Sami dilleri üzerine doktorasını verdikten sonra aynı yıl 1914'te gönüllü olarak İstanbul'a gelerek buradaki Alman karargahında çalışmaya başladı. Çanakkale, Kafkasya ve Galiçya cephelerinde bulundu. Filistin'de Cevat Paşa'nın kurmay heyetinde görev aldı. Savaşın bitiminde Almanya'ya döndükten sonra 1921'de Berlin Üniversitesi'nde İslami Bilimler Doçenti, ardından da profesör oldu.

Naziler döneminde görevinden uzaklaştırılınca Almanya'dan ayrılıp birkaç ay konuk profesör olarak Bükreş Üniversitesi'nde çalıştı. 1947'ye kadar Yaş'ta Türkoloji Enstitüsü'nde görev yaptı. Savaştan sonra Almanya'ya döndü. Münih Üniversitesi'nde Yakındoğu Tarihi ve Türkoloji profesörlüğü yaptı. 23 Haziran 1967 tarihinde, Arnavut hükûmetinin davetlisi olarak gittiği Arnavuluk'un Draç şehrinde bir kazada boğularak öldü. Cenazesi Viyana'ya gönderildi. Viyana'da yakılan cenazesinin külleri Almanya'nın Würzburg şehrindeki aile mezarlığına gömüldü.^[1]

Babinger'in çalışmalarının büyük bölümü Türk tarihi ve Türk dili üzerinedir. 15.-17. yüzyıllarda İstanbul konulu resimler ve ressamları üzerine sanat tarihi kitapları yazmıştır. İslam Ansiklopedisi'nde Türkler'le ilgili pek çok maddeyi yine Babinger yazmıştır. Babinger'in makalelerinden seksen üçü Güneydoğu Avrupa Derneği tarafından üç cilt olarak 1962, 1966 ve 1976 yıllarında basılmıştır.

Yapıtları

Mehmed der Eroberer und seine Zeit, 1953 (Fatih Sultan Mehmed ve Zamanı),Oğlak Bilimsel Kitaplar, 2002
Stambuler Buchwesen im 18. Jahrhundert, 1919 (18. Yüzyılda İstanbul'da Kitapçılık)
Schejch Bedreddin, 1921 (Şeyh Bedrettin)
Die Frühosmanischen Jahrbücher des Urudsch, 1925 (Oruç'un Erken Osmanlı Dönemi Vakayinameleri)
Die Geschichtsschreiber der Osmanen und ihre Werke, 1917 (Osmanlı Tarih Yazarları ve Eserleri), Ankara, 1982
Ewlija Tschelebi's Reisewege in Kleinasien, 1939 (Evliya Çelebi'nin Küçükasya'daki Gezi Yolları)
Rumelische Streifen, 1937 (Rumeli Akınları)
Vier Bauvorschlaege Lianardo da Vinci's an Sultan Bajezid II, 1952 (Sultan Bayezid'e Leonardo da Vinci'nin Proje Teklifi)

Kaynakça

^ "BABINGER, Franz". TDV İslâm Ansiklopedisi. 16 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2023.

Mehmed der Eroberer und seine Zeit, 1953 (Fatih Sultan Mehmed ve Zamanı),Oğlak Bilimsel Kitaplar, 2002, ISBN 975-329-417-4

Otorite kontrolü	BIBSYS: 90634340 BNE: XX1215653 BNF: cb124281284 (data) CiNii: DA02676000 GND: 11924313X ISNI: 0000 0001 1019 7503 LCCN: n84052090 NKC: ola2003174933 NLA: 35728286 NLG: 152286 NLI: 987007258048605171 NSK: 000069057 NTA: 069991383 RERO: 02-A002956094 SELIBR: 387857 SNAC: w6g28zz1 SUDOC: 033413215 TDVİA: babinger-franz Trove: 1060643 VIAF: 101078 WorldCat (LCCN): n84-052090

İlgili Araştırma Makaleleri

Otlukbeli Muharebesi ya da Başkent Muharebesi, 11 Ağustos 1473 tarihinde Osmanlı padişahı II. Mehmed ile Akkoyunlu sultanı Uzun Hasan arasında yapılmış bir meydan muharebesidir.

<span class="mw-page-title-main">III. Mustafa</span> 26. Osmanlı padişahı (1757–1774)

III. Mustafa, divan edebiyatındaki mahlasıyla Cihangir;, 26. Osmanlı padişahı ve 105. İslam halifesi.

I. Mustafa, ikinci saltanatı sırasında Deli Mustafa olarak anılmıştır., 15. Osmanlı padişahı ve 94. İslam halifesidir. Akli dengesi yerinde olmayan I. Mustafa'nın ilk saltanatı 96 gün, ikinci saltanatı ise 1 yıl 3 ay 22 gün sürdü. Psikolojik rahatsızlığının zamanla geçeceğini savunanların ısrarıyla padişah yapıldı. Menfaatlerini I. Mustafa'nın padişahlığının devamında gören kimseler, onun keramet sahibi bir veli olduğunu iddia ediyordu. Aklî zayıflığı nedeniyle padişahlık yapamayacağı anlaşılan I. Mustafa'nın tahttan indirilmesi sağlandı. Bulunduğu odanın kapıları üstüne kapatılarak hapsedilen I. Mustafa'nın yerine II. Osman tahta çıkarıldı. I. Mustafa'nın ikinci kez tahta oturması ise II. Osman'ın öldürülmesiyle sonuçlanan ayaklanma ile oldu.

Sultan İbrahim, 18. Osmanlı padişahı ve 97. İslam halifesidir. İbrahim, 8 Şubat 1640'ta ağabeyi IV. Murad'ın ölümü üzerine 25 yaşında ve 18. padişah olarak Osmanlı tahtına çıktı. Şehzadeliğinde çok sıkı bir saray hayatı yaşamış, erkek kardeşleri IV. Murad tarafından öldürtülmüş olduğundan korku içinde büyümüştü.

Hüma Hatun, Osmanlı padişahı II. Murat'ın eşi ve Fatih Sultan Mehmed’in annesi.

Çandarlı Halil Paşa, 1439-1453 tarihleri arasında sadrazamlık yapmış Osmanlı devlet adamı.

Gedik Ahmed Paşa, II. Mehmed saltanatında, 1474-1476 yılları arasında sadrazamlık yapmış Osmanlı devlet adamıdır.

Yağlıkçızade Derviş Mehmed Paşa I. Abdülhamid saltanatı döneminde 6 Temmuz 1775 - 5 Ocak 1777 tarihleri arasında bir yıl altı ay sadrazamlık yapmış bir Osmanlı devlet adamıdır.

Emine Gülbahar Hatun, Osmanlı padişahı Fatih Sultan Mehmed'in 1446'da Manisa'da evlendiği ilk eşi, Gevherhan Hatun'un ve II. Bayezid'in annesi.

Molla Gürani. İslâm âlimi, müderrris, kadı, kazasker, şehzade hocası, Osmanlı Devleti'nin dördüncü şeyhülislamı.

Yakup Paşa,, Osmanlı tabip.

II. Mehmed veya bilinen adıyla Fatih Sultan Mehmed ya da kısaca Fatih, Osmanlı İmparatorluğu'nun 7. padişahıdır. İlk olarak 1444–1446 yılları arasında kısa bir dönem, daha sonra 1451'den 1481 yılındaki ölümüne kadar 30 yıl boyunca hüküm sürdü. 29 Mayıs 1453 tarihinde İstanbul'u fethetti ve yaklaşık bin yıllık Doğu Roma (Bizans) İmparatorluğu'na son verdi. Fetihten sonra "Fâtih" ünvanıyla anılmaya başladı. Bu olay, birçok uzman kişi tarafından Orta Çağ'ın sonu ve Yeni Çağ'ın başlangıcına neden olan tarihî olaylardan biri olarak görülmektedir. Ayrıca bu vesileyle İslam peygamberi Muhammed'in konuyla ilgili "Konstantiniyye elbet fetholunacaktır. Onu fetheden komutan ne güzel komutan, onu fetheden ordu ne güzel ordudur." hadisine nâil olduğu için günümüzde Müslüman dünyasının bir kesiminde "kahraman" olarak görülmektedir.

Osmanlı Devleti'nde 1826'da kurulan ve bugünkü Millî Savunma Bakanlığı ve Genelkurmay Başkanlığı 'na denk gelen devlet kurumu. 1880 yılında Erkân-ı Harbiye-i Umûmiye Riyaseti'nin(Günümüz Genelkurmay Başkanlığı) kurulması ile görevlerinin bir kısmını bu kuruma devretmiştir.

Orhan Çelebi ya da Şehzade Orhan, beşinci Osmanlı padişahı I. Mehmed'in ağabeyi olan ve kız kardeşi Sultan Fatma Hanım ile birlikte Bizans'a rehin olarak yollanan Şehzade Kasım Çelebi'nin oğlu. Ali Şah, Cihan Şah, Vali Han ve Buğa Han isimlerinde dört oğlu vardı. İstanbul'un Fethi'nde keşiş kılığına girip kaçarken, Osmanlılar tarafından yakalanarak idam edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Konstantin Josef Jireček</span>

Konstantin Josef Jireček, Çek tarihçi, diplomat ve Slavist.

Helenotürkizm, 11. yüzyıldan itibaren beraber yaşayan Yunan ve Türk halklarının kültürlerinin ortak bir medeniyet teşkil ettiğini öne süren ve bu medeniyet olgusundan yola çıkarak ortak bir Türk-Yunan siyasi birliği, ulusu ve kültürel kimliği oluşturulmasını hedefleyen bir politik ideolojidir.

Efdalzade Hamîdüddin Efendi, Osmanlı şeyhülislamı.

I. Arnavutluk Seferi, Fatih Sultan Mehmed'in 1466 yılında Arnavutluk'a yaptığı sefer.

II. Arnavutluk Seferi, Fatih Sultan Mehmed'in 1467 yılında Arnavutluk'a yaptığı sefer.

Nobırda kuşatması, Fatih Sultan Mehmed ve İshak Bey'in 1455'teki İkinci Sırp seferi sırasında Demetrios Jakšic tarafından savunulan Nobırda'da başarılı bir kuşatmaydı.

Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.