Frankfurt önerileri

Frankfurt önerileri veya Frankfurt muhtırası, Avusturya dışişleri bakanı Klemens von Metternich tarafından tasarlanan bir Koalisyon barış girişimiydi. Leipzig Muharebesi'nde kesin bir yenilgiye uğradıktan sonra Kasım 1813'te Fransız İmparatoru I. Napolyon'a teklif edildi. Amaç, Altıncı Koalisyon Savaşı'na barışçıl bir şekilde son vermekti.^[1] Müttefikler, Ren'e kadar Almanya'nın çoğunu yeniden fethettiler, ancak bir sonraki adıma karar vermemişlerdi. Metternich inisiyatifi ele aldı. Frankfurt'ta bir araya gelen Müttefikler, Metternich'in yakın gözetimi altında teklifleri hazırladılar. Katılan İngiliz diplomat Lord Aberdeen, Londra'nın tutumunu yanlış anladı ve ılımlı şartları kabul etti.^[2]

Öneri, Napolyon'un Fransa İmparatoru olarak kalmasıydı, ancak Fransa, Fransız devrimcilerin iddia ettiği gibi Fransa'nın "doğal sınırları" haline gelecekti. Doğal sınırlar Pireneler, Alpler ve Ren idi.^[3] Fransa, Fransız Devrimi'nin ilk savaşları sırasında fethedilen ve ilhak edilen Belçika, Savoy ve Renanya'nın (Ren nehrinin batı yakası) kontrolünü elinde tutarken, İspanya, Polonya, Hollanda'nın ve Ren'in doğusundaki İtalya ve Almanya'nın bazı kısımları da dahil olmak üzere işgal altındaki topraklardan vazgeçecekti.^[4]

Haziran ayında Dresden'de özel bir toplantıda Napolyon ve Metternich, şartları tartıştı. Nihai versiyon, Kasım ayında Baron de Saint-Aignon tarafından Napolyon'a iletildi. Metternich, Napolyon'a önerilerin Müttefiklerin sunabileceği en iyi şartlar olduğunu ve Mütteiklerin daha fazla zafer kazanması durumunda şartların daha da sertleşeceğini söyledi. Metternich'in amacı, bir yandan son derece istikrarsızlaştırıcı bir dizi savaşı sona erdirmek ve Rusya'nın tehditlerine karşı bir denge olarak Fransa'yı korumaktı.^[3]

Savaşı kazanmayı bekleyen Napolyon ise çok uzun süre teklifi kabul etmeyi erteledi ve bu fırsatı kaybetti. Aralık ayına gelindiğinde, Avusturya Müttefiklerle anlaşmalar imzaladı ve Londra, Belçika'nın Britanya'nın işgali için bir üs olmasına izin verebileceği için şartları reddetti ve sonuç olarak teklif geri çekildi.^[2] Müttefikler 1813'ün sonlarında Fransa'yı işgal ettiğinde, Napolyon Frankfurt önerilerini kabul etme temelinde barış müzakerelerini yeniden başlatmaya çalıştı. Müttefikler artık Fransa'nın 1791 sınırlarına çekilmesini içeren, Belçika ve Renanya'nın kaybı anlamına gelen yeni ve daha sert şartları öne sürüyordu. Napolyon ise önerileri inatla reddetti ve sonunda 6 Nisan 1814'te tahttan çekilmek zorunda kaldı.^[3]

Kaynakça

^ Ward, Adolphus William; Gooch, G. P. (George Peabody) (1922). The Cambridge history of British foreign policy. The Library of Congress. Cambridge, The University press.
^ ^a ^b Leggiere, Michael V. (12 Kasım 2007). The Fall of Napoleon: Volume 1, The Allied Invasion of France, 1813-1814 (İngilizce). Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-87542-4.
^ ^a ^b ^c Riley, J. P. (5 Eylül 2013). Napoleon and the World War of 1813: Lessons in Coalition Warfighting (İngilizce). Routledge. ISBN 978-1-136-32135-1.
^ Leggiere, Michael V. (12 Kasım 2007). The Fall of Napoleon: Volume 1, The Allied Invasion of France, 1813-1814 (İngilizce). Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-87542-4.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Viyana Kongresi</span> Mutlak monarşilerin demokratik ayaklanmalara karşı birleştikleri kongre

Viyana Kongresi, Napolyon Savaşları sonunda Fransız ordusunun, koalisyon orduları tarafından tümüyle yenilgiye uğratılmasının ardından, Avrupa’daki sınırları ve güçler dengesini yeniden belirlemeye yönelik kararlar almak üzere toplanmış olan kongredir.

Napolyon Bonapart veya I. Napolyon kısaca Napolyon, Fransız asker, politikacı ve 1804-1814 arası Fransa imparatoru. Gerek Fransız Devrim Savaşları gerekse Napolyon Savaşları sırasında Fransa'ya önderlik ettiği gibi tüm Avrupa'yı da etkilemiş önemli bir komutandır. Girdiği savaş ve çatışmaların büyük bölümünü kazanmış, 1815'teki nihai yenilgisine kadar hızla Avrupa kıtasının hakimiyetini ele geçirmiştir. Tarihteki en önemli komutanlardan biri olan Napolyon'un savaşları dünyanın her yerinde askerî okullarda ders olarak okutulmaktadır ve kendi Avrupa tarihinin en ünlü ve en tartışmalı siyasi figürlerinden birisidir.

Austerlitz Muharebesi veya Üç İmparator Savaşı, Napolyon Savaşlarının en önemli ve belirleyici çarpışmalarından biriydi. Napolyon'un kesin zaferi ile sonuçlanmış bu muharebe Austerlitz, Moravya'da olmuştur. Napolyon Bonapart tarafından elde edilen en büyük zafer olarak kabul edilir. Napolyon'un Büyük Ordu'su bu muharebede I. Aleksandr ve II. Franz tarafınca komuta edilen, kendi ordusundan daha büyük olan Rus ve Avusturya ordusunu yenmiştir.

Yüz Gün Savaşı veya Yedinci Koalisyon Savaşı, Birinci Fransa İmparatorluğu imparatoru Napolyon Bonapart’ın 1814 Fontainebleau Antlaşması gereğince sürgün edildiği Elba Adasındaki sürgünden kaçarak Paris’e döndüğü 20 Mart 1815 tarihiyle, kral XVIII. Louis’nin Fransa tahtına döndüğü 8 Temmuz 1815 tarihleri arasındaki 111 günlük dönemi anlatır. Bu dönemde Napolyon Savaşları yeniden başlamış ve Waterloo Muharebesi yaşanmıştır. Yüz Gün deyimi ilk kez kralın dönüşünü kutlayan Paris valisi Gaspard de Chabrol tarafından kullanılmıştır.

Altıncı Koalisyon Savaşında (1813–1814), Avusturya, Prusya, Rusya, Birleşik Krallık, Portekiz, İsveç, İspanya ve birkaç Alman Devleti, Fransa'yı yenerek Napolyon Bonapart'ı Elba'ya sürgüne gönderdi. Napolyon'un başarısızlıkla sonuçlanan Rusya Seferi sonrası, kıtasal güçler Rusya, Britanya, Portekiz ve İspanya, Fransa'ya karşı birlik oldu. Ordularını yeniden düzenleyen koalisyon üyeleri, 1813'te Napolyon'u Almanya'dan çıkardı ve 1814'te Fransa'yı işgal ederek Napolyon'un tahttan çekilmesini ve Bourbon Restorasyonu'nu zorladılar.

Fransız Devrim Savaşları 1792'den 1802'ye kadar süren Fransız Devrimi'nin sonucu olarak ortaya çıkan bir dizi kapsamlı askeri çatışmadır. Çatışmalar Fransa'yı İngiltere, Avusturya, Prusya, Rusya ve diğer birçok ülkeyle karşı karşıya getirdi. Savaşlar iki döneme ayrılır: Birinci Koalisyon Savaşı (1792-1797) ve İkinci Koalisyon Savaşı (1798-1802). Başlangıçta Avrupa ile sınırlı olan mücadele giderek küresel boyut kazandı. Fransa, on yıllık sürekli savaş ve saldırgan diplomasiden sonra, Avrupa'nın çoğuna karşı savaş için tamamen seferber edilmiş olan geniş Fransız nüfusu çok büyük ve güçlü ordusu sayesinde İtalya Yarımadası'ndaki, Aşağı Ülkeler'deki ve Renanya'daki toprakları fethetti. Fransızların bu çatışmalardaki başarısı, askeri işgali ve devrimci ilkelerin Avrupa'nın büyük bir bölümüne yayılmasını sağladı.

İkinci Koalisyon Savaşı, İngiltere, Avusturya ve Rusya'nın başını çektiği ve Osmanlı İmparatorluğu, Portekiz, Napoli ve çeşitli Alman monarşilerinin de dahil olduğu birçok Avrupa monarşisinin devrimci Fransa'yı hedef alan ikinci savaşıdır. Savaşta İspanya Fransa'yı destekledi.

Avrupa uyumu ya da Avrupa ahengi ; Napolyon Savaşları'nın sona erdiği 1815 yılından I. Dünya Savaşı'nın patlak verdiği 1914 yılına kadar geçen dönemde, Avrupa devletlerinin uluslararası arenada siyasi güçler dengesini gözeterek hareket etmelerini sağlayan sistem. Viyana Kongresi'nin ardından hayata geçirildiği için Kongre Düzeni olarak da bilinir. Uyum sistemi genellikle büyük devletlerin barışın tehdit edildiğine inandıkları anda topladıkları konferanslar şeklinde yürüyordu

Beşinci Koalisyon, 1809 yılında Avusturya İmparatorluğu ve Birleşik Krallık'ın Fransız İmparatorluğu ve Bavyera'ya karşı kurduğu koalisyon savaşıdır. Savaş aslında Avusturya ve Fransa arasındayken her iki tarafında müttefikleri savaşa dahil oldu ve Avusturya koalisyon ekibi kurarken, Napolyon da Ren Konfederasyonu'nu oluşturdu. Halihazırda Yarımada Savaşı sürerken Avrupa'da yer alan Britanya, Avusturyalıları rahatlatmak için Hollanda Krallığı'na bir sefer düzenledi; ancak bu çaba çatışmanın sonucunu etkilemedi.

<span class="mw-page-title-main">Ren Konfederasyonu</span> 1806-1813 arasında I. Fransız İmparatorluğuna bağlı Alman krallık ve prensliklerinden oluşan birlik

Ren Konfederasyonu, 1806-1813 yılları arasında Birinci Fransız İmparatorluğu'na bağlı Alman krallık ve prensliklerinden oluşan birlik.

Charles Louis John Joseph Laurentius, Teschen Dükü, Avusturyalı asker ve general.

Paris Antlaşması 6 Ocak 1810'da İsveç'in, Rusya İmparatorluğu tarafından 1808-1809 Finlandiya Savaşı'nda yenilmesinin ardından Fransa ve İsveç arasındaki savaşı sona erdiren antlaşma.

Fère-Champenoise Muharebesi Altıncı Koalisyon Savaşı sırasında Fransız mareşalleri Auguste de Marmont ve Édouard Mortier liderliğindeki iki İmparatorluk Fransız kolordu ve Koalisyon güçleri Avusturya İmparatorluğu, Prusya Krallığı, Württemberg Krallığı ve Rus İmparatorluğu'un süvarilerden oluşan daha sonra büyük bir takviye birliğinin katılımıyla gerçekleşen savaş.

Pläswitz Ateşkesi veya Mütarekesi, Napolyon Savaşları sırasında, 4 Haziran 1813'te Fransa Kralı I. Napolyon ile Müttefikler arasında kararlaştırılan dokuz haftalık bir ateşkesti. Alman Harekatının ilkbahar döneminde Napolyon, diğerlerinin yanı sıra Großgörschen Muharebesi ve 1813 Bautzen Muharebesinde başarılar elde etmişti. Bu nedenle, müttefik kuvvetler Silezya'ya çekilmek zorunda kaldı. Ancak, her iki savaş da Napolyon için maliyetliydi. Hastalık ordusundaki birçok askeri öldürmüştü ve süvari baskınları sürekli olarak ikmal hatlarını tehdit ediyordu. Ayrıca Bautzen Muharebesinde galip olarak ayrılsa da istediğini alamayan Napolyon, müttefik kuvvetleri kuşatamamış ve müttefik kuvvetlerini takip edebilecek süvari kuvvetlerinden yoksundu. Bu nedenle Napolyon, Metternich tarafından önerilen ateşkesi kabul etti.

Prag Barış Kongresi, Altıncı Koalisyon Savaşları sırasında müttefik olan Prusya ve Rusya ile Fransa arasında 12 Temmuz-10 Ağustos 1813 tarihleri arasında Avusturya arabuluculuğuyla gerçekleşen barış çalışmasıdır. Savaşı bitirmeyi amaçlayan kongre anlaşma sağlanamadan sona erdi ve savaş, Avusturya'nın sonra Napolyon karşıtı koalisyona katılmasıyla daha da büyüdü.

Kuzey Ordusu, Napolyon'un Fransız İmparatorluğu'na karşı savaşmak için Altıncı Koalisyon tarafından oluşturulan ortak ordulardan biridir. Ağustos 1813'teki Trachenberg konferansında oluşturulan planda Müttefikler, Birleşik Krallık tarafından finanse edilen Rus, Prusya ve İsveç ordularından birliklerle ortak bir güç oluşturmaya karar verdiler. Kuzey Ordusu, İsveç veliahtı ve eski Fransız Mareşal Bernadotte tarafından yönetilecekti. Großbeeren ve Dennewitz savaşlarında Berlin'i savunduğu ve Leipzig'in zaferine katkıda bulunduğu 1813 Alman Harekatındna yer aldı. 1814 seferi sırasında Danimarka'ya karşı yerel bir savaşla aynı zamanda Hollanda, Belçika ve kuzey Fransa'da operasyonlar gerçekleştirdi. Napolyon'un tahttan çekilmesinden sonra ordu lağvedildi.

Châtillon Kongresi, 5 Şubat - 19 Mart 1814 tarihleri arasında Châtillon-sur-Seine'de gerçekleşen, büyük Avrupa güçlerinin diplomatik temsilcilerinin katıldığı bir konferanstır.

Ried Antlaşması, 8 Ekim 1813 tarihinde Bavyera Krallığı ile Avusturya İmparatorluğu arasında imzalanan bir antlaşmadır. Bu antlaşma ile Bavyera, Napolyon ile müttefik olan Ren Konfederasyonu'ndan ayrıldı ve devam eden egemen ve bağımsız statüsünün garantisi karşılığında Napolyon'a karşı Altıncı Koalisyona katılmayı kabul etti. 14 Ekim'de Bavyera, Napolyon Fransa'sına karşı resmi bir savaş ilanı yaptı. Antlaşma, Veliaht Prens Louis ve Mareşal von Wrede tarafından tutkuyla desteklendi.

Alman seferi (Almanca: Befreiungskriege, 'Kurtuluş Savaşları' 1813'te yapıldı. Aralarında Avusturya ve Prusya'nın yanı sıra Rusya ve İsveç'in de bulunduğu Altıncı Koalisyon üyeleri, Almanya'da, Fransız İmparatoru Napolyon, mareşalleri ve diğer Alman devletlerinin çoğunun ittifakı olan Ren Konfederasyonu ordularının ve Birinci Fransız İmparatorluğu'nun egemenliğine son verdi.

Almanya Ordusu veya Armée d'Allemagne, 1809'daki Beşinci Koalisyon Savaşı sırasında Birinci Fransız İmparatorluğu'nun askeri bir oluşumuydu. Almanya Ordusu, İmparator I. Napolyon'un Ekim 1808'de dağıttığı önceki Koalisyon Savaşlarının Grande Armée'sinden farklıydı.

Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.