Franco diktatörlüğünün toplama kampları

Frankocu İspanya'da 1936'dan 1947'ye kadar en az iki ila üç yüz toplama kampı yürürlüğe koyulmuştu. Bazıları kalıcı, bazıları ise geçiciydi. Kamplar, Franco rejiminin baskı aracıydı.^[1]^[2]

Halk Ordusu, Hava Kuvvetleri ve Deniz Kuvvetleri'nin Cumhuriyetçi eski savaşçıları, siyasi muhalifler ve aileleri, yoksullar, Faslı ayrılıkçılar, eşcinseller, çingeneler ve esirler gibi insan grupları bu kamplara maruz kaldılar. Kamplarda faaliyet gösteren gizli komisyonlar, gözaltına alınanları sınıflandırmakla görevli idi: “kurtarılabilir” ilan edilenler serbest bırakılırken; kurulun kurtarılabilir ilan etmediği "az sorunlu" mahkûmlar ise, işçi taburlarına gönderildi; bunun dışında "ciddi sorunlu" olarak kategorilenen mahkûmlar ise cezaevine gönderildi ve askeri mahkeme tarafından yargılanmak üzere Savaş Denetim Kurulu emrine verildi. "suçlular" olarak sınıflandırılanlar da yine cezaevilerine gönderildi. Mahkûm Toplama Kampları Müfettişliği'nin resmi rakamlarına göre, iç savaşın sonunda, yaklaşık 100 kampta 177.905 düşman askeri hapsedildi ve yargılanmak üzere gözaltına alındı. Müfettişlik ayrıca o zamana kadar kamplardan 431.251 kişinin geçtiğini bildirdi.

Hayatta kalanların, tanıkların ve bizzat Franco Raporlarının ifadelerine göre, gözaltı koşullarının “genel olarak acımasız” olduğunu yönünde tarihçiler arasında genel bir fikir birliği var.^[3] Buna ek olarak, isyancıların Cumhuriyetçi askerleri savaş esiri olarak tanımadıkları ve bu nedenle yıllar önce Kral XIII. Alfonso tarafından İspanya adına imzalanan 1929 Cenevre Sözleşmesi'nin onlar için geçerli olmadığı iddiası da vardır. Mahpusların askeri işlerde kullanılması (Sözleşme tarafından açıkça yasaklanmıştır), yaygın önleyicilik (gerekçe olmadan gözaltı), tanıklık ve bilgi almak için işkence kullanımı ve yargı güvencelerinin olmaması, mahkûmlara muamelede yasa dışıdır. Kampların resmi yönetimiyle ilgili olarak, birçok askerî personelin zenginleşmesine olanak tanıyan ve gözaltındaki mahkûmların şartlarını ağırlaştıran yaygın yolsuzluk da vurgulanmaktadır.

Tarihi

Javier Rodrigo'ya göre, 1936 ve 1942 yılları arasında toplama kamplarından yaklaşık yarım milyon mahkûm geçti.^[4] 2019'da Carlos Hernández de Miguel, yaklaşık 300 onaylanmış kamp belirledi ve bunlardan 700.000 ila 1 milyon insanın geçtiğini ileri sürdü.

İlk toplama kampı isyancı ordu tarafından 19 Temmuz 1936'da, ayaklanmadan saatler sonra Melilla yakınlarında kuruldu; Ertesi gün, Rif Telegram, Zeluán'ın Alcazaba'sında (17. yüzyıldan kalma eski bir kale) bulunan kampın açıldığını bildirdi. Francisco Franco, bu konuda derhal bilgilendirildi.

Kaynakça

^ "Reportaje: Terror en los campos de Franco". El País. Madrid. 13 Mart 2019. 18 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2020. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ "Los campos del horror". El País (İspanyolca). 31 Mart 2019. ISSN 1134-6582. 27 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2020. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ La justicia de Franco: la represión en Madrid tras la Guerra Civil. RBA Libros. 2012. ss. 112 y 367-368. ISBN 978-84-9006-243-2. Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
^ "Internamiento y trabajo forzoso: los campos de concentración de Franco". Hispania Nova: Revista de Historia Contemporánea (6). 2006. ISSN 1138-7319. 11 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)