François Fénelon
| François Fénelon, P.S.S | |
|---|---|
| Cambrai Başepiskopos | |
 Joseph Vivien tarafından çizilmiş portresi | |
| Kilise | Katolik Kilisesi |
| Başpiskoposluk bölgesi | Cambrai Yerel Kilise |
| Makam | Cambrai Katedrali |
| Görevlendiriliş | 30 Mayıs 1695 |
| Dönem bitişi | 7 Ocak 1715 |
| Önce gelen | Jacques-Théodore de Bryas |
| Sonra gelen | Jean d'Estrées |
| Doğum | 6 Ağustos 1651 Sainte-Mondane, Fransa Krallığı |
| Ölüm | 7 Ocak 1715 (63 yaşında) Cambrai, Fransa Krallığı |
| Meslek | Teolog, Yazar, Öğretmen |
| Öğrenim | Paris Üniversitesi'deki Collège du Plessis |
François de Salignac de la Mothe-Fénelon (Fransızca telaffuz: [də la mɔt fenəlɔ̃]), daha çok bilinen adıyla François Fénelon (d. 6 Ağustos 1651, Sainte-Mondane, Fransa - ö. 7 Ocak 1715, Cambrai, Fransa), Fransız Roma Katolik başpiskoposu, ilahiyatçı, klasik şair ve yazar. Bugün çoğunlukla, 1699'da yayınlanan Les Aventures de Télémaque (Telemakhos'un Maceraları) adlı kitabının yazarı olarak anılmaktadır.
Hayatı
Fénelon, 6 Ağustos 1651'de Château de Fénelon'da, Pons de Salignac ile Louise de La Cropte çiftinin üç çocuğunun ikincisi olarak dünyaya geldi. İlk eğitimini doğduğu yerde kendisi için tutulan özel öğretmenler tarafından ve Yunan ve Latin klasiklerindeki dil ve edebiyat konusunda aldı. 1663'te 12 yaşındayken Cahors Üniversitesi'ne gönderildi ve burada Cizvitler oranı studiorum'un etkisi altında retorik ve felsefe okudu. Gençlik yıllarında kilisede kariyere ilgi duyduğunda amcası olan Marquis Antoine de Fénelon (Jean-Jacques Olier ve Vincent de Paul'un bir arkadaşı), Paris'teki Collège du Plessis'de okumak için onun teoloji dersleri ayarladı. Oradayken, daha sonra bir kardinal ve Paris Başpiskoposu olan Antoine de Noailles ile arkadaş oldu. Fénelon yeteneğini göstererek Collège du Plessis'te 15 yaşındayken bir kamu vaazı vermesi istendi. Yaklaşık 1672 yılına (yani 21 yaşındayken), Fénelon'un amcası onu Paris'teki Aziz Sulpice ilahiyat fakültesi'ne kaydetti.[1]
Yaklaşık 1675 yılında, 24 yaşındayken, Fénelon bir rahip olarak görevlendirildi. 1686-87 yılları arasında Fénelon, gelecekteki rakibi Jacques-Bénigne Bossuet'le arkadaş oldu. XIV. Louis'nin Nantes Buyruğu'nu 1685'te iptal etmesiyle Kilise, Fransa'nın bölgelerindeki taşraya Protestanlık'ın hataları konusunda insanları ikna etmesi için ülkedeki en iyi hatipleri gönderme kampanyası başlattı. Bossuet'nin önerisi üzerine, Fénelon bu gruba Louis Bourdaloue ve Esprit Fléchier gibi büyük hatiplerle birlikte dahil edildi. Sonuç olarak üç yıl Fransa'nın Saintonge bölgesinde Protestanlara vaaz vererek geçti.
1687-89 yıllarında Fénelon, Versay'daki İncil üzerine derslerinde Bossuet'ye yardım etti. 1688 yılında Mistik yazar olan Jeanne Guyon ile tanıştı. Fénelon, onun dindarlığından derinden etkilendi ve onu aktif bir şekilde eğitti[2]. Fénelon Dingincilik (Quietist) görüşlerinden vazgeçmesine rağmen kral, Fénelon'un başpiskoposun yönetimindeki bölgeyi terk etmesini yasaklayan emrini iptal etmeyi reddetti.
1693'te Fénelon, Académie française'in 34 numaralı koltuğuna seçildi. Şubat 1696'da, kral Fénelon'u Cambrai Başpiskoposluğuna aday gösterdi. Fénelon teklifi kabul etti ve ağustos ayında eski dostu Bossuet tarafından kutsandı.
Eserleri
- 1699'da Les Aventures de Télémaque (Telemak'ın Maceraları) adlı eseri yayımlandı. Kitap, XIV. Louis'nin rejiminin temellerini sorguladığı için XIV. Louis'yi kızdırdı. Fénelon, "İyi krallar nadirdir ve hükümdarların geneli kötüdür" diyecek kadar ileri gitti.[3]
- Traité de l'éducation des filles (Kızların eğitimi ile ilgili risale) - 1687
- Traité du ministère des pasteurs (Papazlar Üzerine İnceleme) - 1688
- Réfutation du système du père Malebranche sur la nature et la grâce (Peder Malebranche'ın doğa ve lütuf konusundaki sisteminin çürütülmesi) - 1688
- Lettre à Louis XIV (XIV. Louis'e Mektup) - (1694)
- Explication des maximes des saints sur la vie intérieure - (Azizlerin iç yaşamla ilgili özdeyişlerinin açıklaması) - (1697)
- Dialogues des morts - (Ölülerin diyalogları) - (1712)
- Démonstration de l'existence de Dieu - Tanrı'nın varlığının ispatı (1712 ve 1718)
- Œuvres spirituelles - Manevi Mektuplar (1718)
Kaynakça
- ^ Louis Cognet, "Fénelon," Dictionnaire de Spiritualité, 5:151. Ed. M. Viller et al. Paris: Beauchesne, 1964.
- ^ Hıristiyanlık Tarihi. Colin Brown. Yeni Yaşam Yayınları. 2004. s. 498. ISBN 975 8318 86 1.
- ^ Telemachus, Book XIV. "Ainsi les bons rois sont très rares, et la plupart sont si méchants …". See for example: Fenelon, Francois, Tr. Hawkesworth (1872). Adventures of Telemachus. Hurd and Houghton / Riverside Press. s. 462. Erişim tarihi: 11 Mart 2019.
