Fotis Kafatos - Turkipedia

Fotis Kafatos

Doğum	Φώτης Κωνσταντίνος Καφάτος 16 Nisan 1940(1940-04-16)^[1] Kandiye, Girit Adası, Yunanistan
Ölüm	17 Kasım 2017 (77 yaşında) Kandiye, Girit Adası, Yunanistan^[1]
Eğitim	Londra Imperial Koleji Harvard Üniversitesi Cornell Üniversitesi
Meslek	Biyolog
Etkin yıllar	1965-2017
Ödüller	Kraliyet Cemiyeti Üyelik Ödülü (2003)^[2] Avrupa Moleküler Biyoloji Örgütü Ödülü Ulusal Bilimler Akademisi Üyelik ödülü Robert Koch Ödülü (Gold, 2010)
Resmî site	openwetware.org/wiki/Kafatos:Fotis C. Kafatossearch.proquest.com/docview/302309563

Fotis Constantine Kafatos (Yunanca: Φώτης Κ. Καφάτος; d. 16 Nisan 1940 –ö. 18 Kasım 2017),Yunan biyolog^[3]^[4]^[5]^[6]^[7]^[8] 2005-2010 yılları arasında Avrupa^[9]^[10] Bilimler Akademisi Başkanı ve Bilim Konseyi üyesidir. Ayrıca ERC'nin Onursal Başkanı idi.^[11]

Cornell Üniversitesi'nden biyoloji lisans derecesi, 1965 yılında Harvard Üniversitesi'nden doktora derecesiyle mezun olmuştur.

Kendisi, Kraliyet Bilim Cemiyeti, Pontifical Bilimler Akademisi, Académie des Sciences ve Amerika Birleşik Devletleri Ulusal Bilimler Akademisi üyesi olan Yunan biyolog Fotis Kafatos 18 Kasım 2017'de 77 yaşında ölmüştür.

Kaynakça

^ ^a ^b "Έφυγε από τη ζωή ο κορυφαίος Κρητικός βιολόγος Φ. Καφάτος - Νέα Κρήτη". www.neakriti.gr. 19 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2017.
^ Anon (2003). "Professor Fotis Kafatos ForMemRS". royalsociety.org. Londra: Royal Society. 17 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2017.
^ Kafatos, F. (2008). "Straight talk with...Fotis Kafatos". Nature Medicine. 14 (9). ss. 902-903. doi:10.1038/nm0908-902. PMID 18776875.
^ Efstratiadis, A.; Kafatos, F. C.; Maxam, A. M.; Maniatis, T. (1976). "Enzymatic in vitro synthesis of globin genes". Cell. 7 (2). ss. 279-288. doi:10.1016/0092-8674(76)90027-1. PMID 60178.
^ Jones, C. W.; Rosenthal, N.; Rodakis, G. C.; Kafatos, F. C. (1979). "Evolution of two major chorion multigene families as inferred from cloned cDNA and protein sequences". Cell. 18 (4). ss. 1317-1332. doi:10.1016/0092-8674(79)90242-3. PMID 519771.
^ Dimopoulos, G.; Müller, H. M.; Kafatos, F. C. (1999). "How does Anopheles gambiae kill malaria parasites?". Parassitologia. 41 (1–3). ss. 169-175. PMID 10697851.
^ Kafatos, F. (2005). "Chairman explains Europe's research council". Nature. 438 (7069). s. 723. Bibcode:2005Natur.438..723.. doi:10.1038/438723a. PMID 16340980.
^ Lescai, F. (2008). "Interview with Professor Fotis C. Kafatos, President of the European Research Council". New Biotechnology. 25 (1). ss. 35-36. doi:10.1016/j.nbt.2008.04.006. PMID 18504013.
^ Antonoyiannakis, M.; Hemmelskamp, J.; Kafatos, F. C. (2009). "The European Research Council Takes Flight". Cell. 136 (5). ss. 805-809. doi:10.1016/j.cell.2009.02.031. PMID 19269357.
^ Gilbert, N. (2010). "The labours of Fotis Kafatos". Nature. 464 (7285). s. 20. doi:10.1038/464020a. PMID 20203577.
^ "Biography at European Research Council". 9 Ocak 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2017.

Dış bağlantılar

Página pessoal16 Kasım 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
en [http://www.vatican.va/roman_curia/pontifical_academies/acdscien/own/documents/kafatos.html]
Fotis Kafatos: the model mentor21 Aralık 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., RTDinfo6 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Agosto de 2006
Entrevista5 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Otorite kontrolü	GND: 1104043149 ISNI: 0000 0003 8389 3627 LCCN: n82217125 NLA: 36375450 NLG: 249157 NLI: 987007424423105171 NTA: 06955952X SUDOC: 080001327 Trove: 1252160 VIAF: 272618486 WorldCat (LCCN): n82-217125

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">DNA</span> Canlıların genetik bilgilerini barındıran molekül

Deoksiriboz nükleik asit veya kısaca DNA, tüm organizmaların ve bazı virüslerin canlılık işlevleri ve biyolojik gelişmeleri için gerekli olan genetik talimatları taşıyan bir nükleik asittir. DNA'nın başlıca rolü bilgiyi uzun süre saklamasıdır. Protein ve RNA gibi hücrenin diğer bileşenlerinin inşası için gerekli olan bilgileri içermesinden dolayı DNA; bir kalıp, şablon veya reçeteye benzetilir. Bu genetik bilgileri içeren DNA parçaları gen olarak adlandırılır. Bazı DNA dizilerinin yapısal işlevleri vardır, diğerleri ise bu genetik bilginin ne şekilde kullanılacağının düzenlenmesine yararlar.

Genetikte, mikroRNA (miRNA) yaklaşık 21-23 nükleotit uzunluğunda tek iplikli RNA molekülü türüdür, gen ifadesinin düzenlenmesinde rol oynar. miRNA'lar kodlamayan RNA'lardandır, yani DNA'dan transkripsiyonu yapılan ama proteine çevirisi yapılmayan genler tarafından kodlanırlar. Pri-miRNA olarak adlandırılan primer transkriptler işlenerek, önce pre-miRNA adlı kısa sap-ilmik yapılarına, sonra da fonksiyonel miRNA'ya dönüşürler. Olgun miRNA moleküller bir veya daha çok mesajcı RNA (mRNA) ile kısmî tamamlayıcıdır ve başlıca işlevleri gen ifadesini aşağı ayarlamaktır. 1993'te Lee ve çalışma arkadaşları tarafından Victor Ambros laboratuvarında keşfedilmişlerdir, ancak mikroRNA terimi ilk 2001'de kullanıma girimiştir.

Sterol düzenleyici eleman bağlayıcı proteinler, "sterol düzenleme elemanı" adlı DNA dizisine bağlanan transkripsiyon faktörleridir. SREBP'ler transkripsiyon faktörlerinin bazik-sarmal-ilmik-sarmal lösin fermuar sınıfına aittirler. İnaktifken çekirdek ve endoplazmik retikulum zarlarına bağlı olurlar. Düşük seviyede sterol bulunduran hücrelerde SREBP'ler kesilir ve suda çözünür bir N-ucu bölge, çekirdeğe taşınır. Bu etkinleşmiş SREBP'ler sonra spesifik sterol düzenleyici eleman DNA dizilerine bağlanarak, sterol sentezinde yer alan enzimlerin sentezini yukarı ayarlarlar. Sterollar ise SREBP'lerin kesilmesini inhibe ettiği için geri beslemeli bir döngü ile sterol sentezi yavaşlar ve sonunda durur.

<span class="mw-page-title-main">Peter Medawar</span> İngiliz-Brezilyalı biyolog (1915 – 1987)

Sir Peter Brian Medawar, Brezilyalı/İngiliz biyolog. Graft reddi ve kazanılmış immün tolerans ile ilgili keşifleri organ nakli uygulamalarında önemli bir yer edinmiştir. 1960 yılında Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'ne Sir Frank Macfarlane Burnet ile birlikte layık görüldü.

Eric F. Wieschaus, Amerikalı gelişimsel biyolog. 1995 yılında Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'nü Edward B. Lewis ve Christiane Nüsslein-Volhard ile birlikte "embriyonik gelişimin genetik kontrolü ile ilgili keşiflerinden dolayı" kazanmıştır.

Edward B. Lewis, Amerikalı genetikçi. 1995 yılında Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'nü kazanmıştır. Aynı yıl ödülü Christiane Nüsslein-Volhard ve Eric F. Wieschaus ile paylaşmıştır.

Werner Arber İsviçreli mikrobiyolog ve genetikçi. Amerikalı araştırmacılar Hamilton Smith ve Daniel Nathans ile birlikte, Werner Arber 1978 yılı Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'nü restriksiyon endonükleaz enzimlerini keşfi nedeniyle kazanmıştır. Bu araştırmacıların çalışmaları rekombinant DNA teknolojisinin gelişimine öncülük etmiştir.

Jules A. Hoffmann Lüksemburg doğumlu Fransız biyologdur. StrazburgFransa'daki Ulusal Bilimsel Araştırmalar Merkezi'nin CNRS araştırma direktörü ve yönetim kurulu üyesidir. 2007 yılında, Fransız Bilimler Akademisi'nin başkanı olmuştur. Bruce Beutler ile birlikte yaptıkları "doğuştan gelen bağışıklık sisteminin aktivasyonu" ile ilgili keşifleri sayesinde 2011 yılında Hoffmann Fizyoloji veya Tıpta Nobel ödülünün dörtte birine sahip olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Phillip Allen Sharp</span> Amerikalı biyolog

Phillip Allen Sharp, Amerikan genetikçi ve moleküler biyolog. RNA bağlanmasının kaşiflerinden biridir. Richard J. Roberts ile birlikte ökaryot hücrelerinin DNA dizelerindeki genlerin bitişik sırada olmadığını, aralarda intron denilen okunmayan ve protein sentezine katılmayan bölümlerin olduğunu keşfettiler. Bu sayede mRNA'lar aynı DNA dizesinden bu bölümleri farklı şekilde silmeleri ile farklı proteinleri kodlayabilmektedir. İkili bu keşifleri ile 1993 Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülünü kazanmışlardır.

<span class="mw-page-title-main">Georges J. F. Köhler</span>

Georges Jean Franz Köhler,, Alman biyolog.

Susumu Tonegawa Japon bilim insanı. Antikor çeşitliliğini sağlayan genetik mekanizmayı keşfetmesi nedeniyle 1987'de Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'nü tek başına kazanmıştır. Nobel Ödülünü immünoloji dalındaki çalışmalarıyla kazanmakla birlikte, eğitimini gördüğü ana branş moleküler biyolojidir. Sonraki yıllarda çalışmalarını hafıza oluşumunun moleküler ve hücresel temeli konusuna yöneltmiştir.

Frederick Sanger, İngiliz biyokimyager. 1958 ve 1980 yıllarında 2 kez Nobel Kimya Ödülü kazanmıştır. 1958 yılında "proteinlerin, özellikle de insülinin yapısı üzerine çalışmaları için" Nobel Kimya Ödülü kazanmıştır ve bu ödülü aynı kategoride 2 kez kazanan tek kişidir. 1980 yılında da "nükleik asitlerdeki baz dizilerinin belirlenmesiyle ilgili katkıları nedeniyle" Walter Gilbert ile birlikte bu ödülü kazanmıştır. Aynı yıl ayrıca Paul Berg, "nükleik asitlerin, özellikle de rekombinant DNA'nın biyokimyası üzerine temel çalışmaları için" ödülü kazanan diğer isim olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">John Kendrew</span> araştırmacı

Sir John Cowdery Kendrew, İngiliz biyokimyager ve kristalografi araştırmacısı. Max Perutz ile birlikte Cavendish Laboratuvarındaki hem-içeren proteinlerle ilgili çalışmaları nedeniyle 1962 Nobel Kimya Ödülünü almaya layık görülmüştür.

TERC olarak da bilinen telomeraz RNA bileşeni ökaryotlarda bulunan ve telomerazın bir bileşeni olan Kodlamayan RNA'dır. TERC, telomeraz ile telomer replikasyonu için bir kalıp görevi görür. Telomeraz RNA'ları dizi ve yapı açısından omurgalılar, siliatlar ve mayalar arasında büyük farklılıklar gösterir, ancak şablon dizisine yakın bir 5 'sahte düğüm yapıyı paylaşmaktadırlar. Omurgalı telomeraz RNA'larının, 3 'H / ACA snoRNA benzeri alanı vardır.

Kriyojenik elektron mikroskobu (kriyo-EM), kriyojenik sıcaklıklara soğutulmuş ve vitröz bir su ortamına gömülü numunelere uygulanan bir elektron mikroskobu (EM) tekniği. Bir ızgaraya bir sulu numune çözeltisi uygulanmakta ve sıvı etan içinde dalma ile dondurulmaktadır. Tekniğin gelişimi 1970'lerde başlarken, dedektör teknolojisindeki ve yazılım algoritmalarındaki son gelişmeler, yakın atomik çözünürlükte biyomoleküler yapıların belirlenmesine olanak sağlamıştır. Bu, kristalizasyona ihtiyaç duymadan makromoleküler yapı tayini için X ışını kristalografisi veya NMR spektroskopisi seçeneğine alternatif olarak yaklaşıma büyük dikkat çekmiştir.

Osteokalsin, başka bir adla kemik gama-karboksiglutamik asit içeren protein (BGLAP), kemik ve dentinde bulunan ve ilk olarak civciv kemiğinde kalsiyum bağlayıcı protein olarak tanımlanan küçük (49-amino-asit) kollajenöz olmayan protein yapılı bir hormonudur.

Sir Adrian Peter Bird, 3 Temmuz 1947 doğumlu Edinburgh Üniversitesi'nde bir İngiliz genetik Profesörü. Bird, 1970 yılında doktorasını aldıktan sonra MRC Memeli Genom Birimi'nde çalışmasına ve daha sonra Wellcome Trust Hücre Biyolojisi Merkezi'nin direktörü olarak hizmet vermesine kadar, akademik kariyerinin çoğunu Edinburgh'da geçirdi. Araştırmaları, DNA metilasyonunu ve CpG adalarını ve bunların Rett sendromu gibi hastalıklardaki rollerini anlamaya odaklanıyor.

Peter Malcolm Colman, Melbourne, Avustralya'daki Walter ve Eliza Hall Tıbbi Araştırma Enstitüsü'nün yapısal biyoloji bölümünün başkanıdır.

Arkeogenetikte, Erken Avrupalı Çiftçileri (EEF), İlk Avrupalı Çiftçiler (FEF), Neolitik Avrupalı Çiftçiler veya Eski Ege Çiftçileri (ANF) terimleri, Neolitik dönemde Avrupa'da yaşamış çiftçilerinden gelen genetik insan soyunun adıdır.

Paleoantropolojide, "Afrika'dan Çıkış" teorisi, yeni tek köken hipotezi, yer değiştirme hipotezi veya yakın zamanlı Afrika kökeni modeli olarak da adlandırılan modern insanın yakın zamanlı Afrika kökeni, anatomik olarak modern insanların, coğrafi kökeni ve ilk göçlerinin bilim dünyasında yaygın kabul gören modelidir. Homo erectus ve daha sonra da Homo neanderthalensis'in, kısaca homininlerin Afrika dışına ilk yayılışlarının izini süren bir modeldir.

Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.