Fletcher Henderson

Fletcher Henderson
1943 yılında Fletcher Henderson
Genel bilgiler
Unvanı	"Smack" Henderson
Doğum	James Fletcher Hamilton Henderson 18 Aralık 1897(1897-12-18) Cuthbert, Georgia, U.S.
Ölüm	29 Aralık 1952 (55 yaşında) New York City, U.S.
Tarzlar	Caz, swing
Meslekler	Müzisyen Aranjör Grup Lideri besteci
Çalgılar	Piyano
Etkin yıllar	1921-1950

James Fletcher Hamilton Henderson (18 Aralık 1897 - 29 Aralık 1952) ^[1] Amerikalı bir piyanist, grup lideri, aranjör ve bestecidir, big band caz ve swing müziğinin gelişiminde önemli bir figürdür. Henderson, oldukça üretken siyah müzik aranjörlerinden biriydi ve Duke Ellington ile birlikte caz tarihinin en etkili aranjör ve grup liderlerinden biri olarak kabul edilir. Henderson'ın etkisi çok büyüktür. Dixieland ve hareketli dönemler arasındaki boşluğun kapatılmasına yardımcı oldu. "Smack" Henderson olarak da bilinir. (dudaklarıyla yaptığı şapır şupur seslerden dolayı).^[2][3]

James Fletcher Hamilton Henderson, 1897'de Cuthbert, Georgia'da doğdu. Orta sınıf bir Afrikalı-Amerikalı ailede büyüdü. Babası Fletcher Hamilton Henderson (1857–1943), 1880 - 1942 tarihleri arasında Şimdi Fletcher Henderson Evi olarak bilinen, tarihi bir yer olan yakınlardaki Howard Normal Randolph Okulu'nun müdürüydü. Öğretmen olan annesi ona ve erkek kardeşi Horace'a piyano çalmayı öğretti. Altı yaşında derslere başladı. Babası ara sıra Fletcher'ı odasına kilitleyerek saatlerce pratik yapardı.^[4] Henderson, 13 yaşındayken müzik okuma ve perdeyi algılama konusunda keskin bir yeteneğe sahipti.^[1] Annesi ile çalışmalarını sürdürdü ve daha sonra Avrupa sanatı üzerine dersler aldı.^[5]

Yetenekli bir müzisyen olmasına rağmen, Henderson kendini matematik ve bilime adamaya karar verdi. 18 yaşında Atlanta, Georgia'ya taşındı ve büyükbabasının adı James'ten vazgeçerek adını Fletcher Henderson olarak değiştirdi.^[6] Atlanta Üniversitesi'ne (Alpha Phi Alpha kardeşliğin bir üyesi olduğu) katıldı ve 1920'de kimya ve matematik alanında lisans derecesi ile mezun oldu.^[5] Mezun olduktan sonra, Columbia Üniversitesi'ne kimya alanında yüksek lisans yapmak için katılmak amacıyla New York'a taşındı, ancak gerçekte kaydolduğuna dair bir kanıt yok. Manhattan şehir merkezindeki bir kimya firmasında laboratuvar asistanı olarak yarı zamanlı bir iş buldu, ancak bu sadece bir yıl sürdü.^[7]

Henderson, New York'ta nehir teknesi orkestrasında müzisyen olarak çalışan bir piyanist ile apartman dairesini paylaştı. Oda arkadaşı performans gösteremeyecek kadar hasta olduğunda, Henderson onun yerini aldı ve kısa süre sonra ona tam zamanlı yedek olarak iş verildi. 1920 sonbaharında Pace and Handy Music Co.'da şarkı göstericisi olarak iş buldu. Henderson müziğin kimyadan daha karlı olacağını gördü ve müzikte bir hayata başlamak için laboratuvar kimyacısı olduğu işinden ayrıldı. Pace, Black Swan Records'u başlatmak için şirketten ayrıldığında, 1921-1923 yılları arasında süren müzik direktörlüğü görevi için Henderson'u yanında götürdü. 1920-1923 yılları arasında öncelikli olarak blues şarkıcılarına piyano eşliğinde eşlik etti.^[8] Henderson, Ekim 1921'den Temmuz 1922'ye kadar Ethel Waters'ı içeren Black Swan Troubadours ile turneye çıktı ^[9] Nisan 1922'de New Orleans'ta Louis Armstrong'u dinledikten sonra, Henderson ona bir teklif gönderdi, ancak Armstrong Henderson Zutty Singleton'ı işe almadığı için ^[10] reddetti.

1923'ün sonuna kadarki faaliyetleri esas olarak Black Swan ve diğer şirketler için kayıt tarihleriydi. Bu noktada grubu, normal bir çalışma grubu değil, yalnızca kayıtlar için bir pick-up birimiydi. Ocak 1924'te kayıt grubu 216 W 44th St.'de Club Alabam'da bir ev grubu oldu. Aksine işaret eden birçok hatalı yayına rağmen, bu 1924 grubu Henderson'ın ilk çalışma grubuydu.^[11]

Temmuz 1924'te grup Roseland Balo Salonu'nda kısa süreli çalmaya başladı. Sadece birkaç ay kalacak olmasına rağmen, grup sonbahar sezonu için geri getirildi. Henderson, 23 yaşındaki kornetçi Louis Armstrong'u ikinci kez gruba katılmaya çağırdı. Henderson'ın 13 Ekim 1924'teki teklifi, Henderson grubunun şu anda orkestrada olan Armstrong ile Roseland'da yeniden bir araya gelmeye başlamasıyla tarihe geçti. Grup kısa sürede New York'taki en iyi Afrikalı-Amerikalı grup olarak tanındı. 1924'ün sonlarına doğru Don Redman'ın düzenlemeleri daha solo çalışmalar içeriyordu. Redman, aranjmanlara sıcak sololar eklemenin yanı sıra, Armstrong'un repertuvarını King Oliver'ın Creole Jazz Band'iyle düzenledi, örneğin "Dippermouth Blues" u "Sugar Foot Stomp" a çevirdi.^[12] Armstrong grupta sadece bir yıl çaldı çünkü aranjmanlara ve diğer grup üyelerinin "gösterişine" alışamadı.^[13] Buna rağmen, bu süre zarfında Henderson grubunun ve tüm caz üzerindeki etkisi abartılamaz.^[14] Başarılı soloları, caz repertuvarına dair bilgisi ve klarnetçi Buster Bailey'i gruba tanıtmasıyla Armstrong, Henderson's Orchestra'yı bir caz grubuna dönüştürdü.^[15]

Henderson'ın grubu, Don Redman'ın müthiş aranje yetenekleriyle övünüyordu. Redman'ın 1927'de gruptan ayrılmasının ardından, Henderson aranjmanın bir kısmını üstlendi, ancak 1930-31 arasında saksafoncu ve aranjör olarak Benny Carter'ın yerini aldı ve Henderson da serbest müzisyenlerden (McKinney's Cotton Pickers'dan John Nesbitt dahil) müzikler aldı. .^[16] Henderson, düzenleme becerilerini 1931'den 1930'ların ortalarına kadar geliştirdi.^[17]

Grubu 1925'te Howard Scott, Coleman Hawkins (1923'te Henderson'la başlayan, bir bas saksafonda tuba bölümlerini çalan ve hızla tenor saksafona geçerek başrol oynayan), Louis Armstrong, Charlie Dixon, Kaiser Marshall, Buster Bailey, Elmer Chambers, Charlie Green, Ralph Escudero ve Don Redman'dan oluşuyordu.

1925'te Henry Troy ile birlikte Bessie Smith ve Nina Simone tarafından kaydedilen "Gin House Blues" u yazdı. Diğer besteleri arasında "Soft Winds" bulunmaktadır.

Henderson, 1920'lerde, Vocalion, Paramount, Columbia, Olympic, Ajax, Pathé, Perfect, Edison, Emerson, Brunswick ve küçük dükkân etiketleri Banner, Oriole, Regal, Cameo ve Romeo dahil olmak üzere neredeyse her plak şirketi için kapsamlı kayıt yaptı.

1925–1930 yılları arasında, kendi adı altında Columbia ve Brunswick / Vocalion için ve Harmony Records için Dixie Stompers ve küçük dükkân etiketleri (Diva ve Velvet Tone ) için bir dizi akustik kayıt yaptı.

1930'larda Columbia, Crown ("Connie's Inn Orkestrası" olarak), ARC (Melotone, Perfect, Oriole, Vocalion), Bluebird, Victor ve Decca için kayıt yaptı . 1920'lerin başından itibaren popüler hitleri ve caz melodilerini kaydetti. 1924'te kendisi ve grubu 80 taraf kaydetti (plak). 19 Haziran 1924'te kaydettiği pop şarkısı "I Can't Get the One I Want" versiyonu en az 23 etiketle yayınlandı.

Armstrong'a ek olarak, baş trompetçiler arasında Henry "Red" Allen, Joe Smith, Rex Stewart, Tommy Ladnier, Doc Cheatham ve Roy Eldridge vardı . Baş saksofoncular arasında Coleman Hawkins, Buster Bailey, Benny Carter ve Chu Berry vardı . Sun Ra, Henderson'ın Chicago'daki Club DeLisa'daki angajmanı sırasında 1940'larda aranjör olarak da çalıştı. Sun Ra, gençken Henderson'ın orkestrasını ilk duyduğunda melek olduklarını zannettiğini çünkü hiçbir insan bu kadar güzel müzik üretemeyeceğini söyledi.

Henderson'ın grubu popüler olmasına rağmen, onu yönetmekte çok az başarılı oldu. Harlem dışında tanınmaması, yaşadığı, görünüşte yetersiz yönetim ve 1929 borsa çöküşünden sonra ortaya çıkan zor zamanlarla daha çok ilgiliydi. Fletcher yetenekli müzisyenleri bulma konusunda bir hünere sahipti, ama bunu sürdürmekte pek şansı yoktu. Birçok durumda yetenekli üyeleri diğer grup liderlerine kaptırdı. Ayrıca mali konularda sıkıntı yaşadı. Grup 1934'te dağıldığında, bazı popüler aranjmanlarını onları bir arada tutmak için Benny Goodman'a satmak zorunda kaldı. ^[5]

Yaklaşık 1931'den sonra kendi düzenlemeleri etkili oldu. Grubu için düzenlemelere ek olarak Teddy Hill, Isham Jones ve Benny Goodman için aranjmanlar yazdı. Omzu 1928'de bir trafik kazasında yaralandı. Karısı Leora, başarısının azalması nedeniyle kazayı sorumlu tuttu. John Hammond ve Goodman'ın Henderson'ın kendisini desteklemek için yaptığı düzenlemeleri satın aldığını, Goodman'ın bu düzenlemeler için her zaman Henderson'a kredi verdiğini ve bunları kendisininkinden daha iyi çaldığını söylediğini söyledi. Ayrıca Goodman ve Hammond, hasta olduğu zamanlarda Henderson'a yardım etmek için yayınlar ve kayıtlar düzenledi.^[18] Kırk yıl sonra, iki şarkısı "Queer Notions" ve "Yeah, Man!" Kansas City filminde oynandı.

1935'te Goodman's Orchestra, NBC radyo programı Let's Dance için bir ev grubu olarak seçildi. Goodman, gösteri için her hafta yeni tablolara ihtiyaç duyduğundan, arkadaşı John Hammond, Henderson'dan biraz satın almasını önerdi. Goodman'ın swing dönemindeki hitlerinin çoğu 1920'lerin sonlarında ve 1930'ların başında Henderson ve kendi grubu tarafından çalındı, genellikle kendi kayıtlarından yazıp Goodman'a sattığı baş düzenlemeleri olarak çalındı. Bununla birlikte, kardeşi Horace Henderson (Ross Firestone'un Goodman, Swing, Swing, Swing biyografisinde) klarnetçinin, grubu 1934-35'te Let's Dance şovu için nişanlanırken yeni listeler için Henderson'dan ağır taleplerde bulunduğunu anlattı ve kendisi kardeşinin bazılarını tamamlamasına yardım etti. Şarkıcı Helen Ward, Henderson'ın Goodman Orkestrası'nın kreasyonlarını böylesine kusursuz bir müzisyenlikle gerçekleştirdiğini duymaktan mutluluk duyduğunu da belirtti.

1939'da Henderson grubunu dağıttı ve Goodman'a katıldı, önce piyanist ve aranjör olarak, sonra da tam zamanlı personel aranjör olarak çalıştı. 1940'larda birkaç kez kendi gruplarını yeniden kurdu ve 1948–1949'da tekrar Ethel Waters ile turneye çıktı. Henderson , 1950'de inme geçirdi ve piyanist olarak günlerini sona erdiren kısmi felç geçirdi.^[17] 55. doğum gününden on bir gün sonra, 1952'de New York'ta öldü.

Henderson, Don Redman ile birlikte swing müziğinin temelini oluşturdu. İkili grubu bölümlere ayırdı (saksafon bölümü, trompet bölümü vb.). Bu bölümler, benzersiz bir ses oluşturmak için birlikte çalıştı. Bazen bölümler çağrı ve yanıt tarzında oynarlardı ve diğer zamanlarda bir bölüm diğerinin arkasında destekleyici riffleri oynardı.^[16] On yılı aşkın bir süredir popülerliği olan Swing, Amerika Birleşik Devletleri'nde gelmiş geçmiş en moda caz biçimiydi.

Henderson ayrıca Louis Armstrong'u Ekim 1924'te Chicago'dan New York'a getirmekten sorumluydu ve böylece cazın ABD tarihindeki odak noktasını değiştirdi (Armstrong'un Kasım 1925'te gruptan ayrılıp Chicago'ya dönmesine rağmen).

Henderson ayrıca New Orleans'tan ve ülkenin diğer bölgelerinden doğaçlama caz stillerini New York'a getirmede önemli bir rol oynadı ve burada müzik notasyonunda yazılan düzenlemelere büyük ölçüde dayanan bir dans grubu geleneğiyle birleşti.^[19]

Anısına Gürcistan'ın Cuthbert şehrinde bir müze kuruluyor.^[20]

Henderson, zamanında diğer müzisyenlerden farklıydı. Caz çalma fikrini özellikle hırslı, genç, siyahi müzisyenler için popüler hale getirdi. Finansal olarak istikrarlı ve zaman içinde kültürel gücü ele geçirmenin bir yolu yaptı. Grup ortaya çıktığında Henderson samimiydi. O çağı etkilemek içindi. Henderson, her üyenin temiz traşlı bir yüzüne, smokine ve cilalı ayakkabılarına sahip olduğunu dikkatle anlayacaktı. Bunu her performanstan önce, özellikle de Times Meydanı gibi ağırlıklı olarak beyaz topluluklardan önce yapacağı kaydedildi. Henderson, dans müziği ve karmaşık aranjmanlar çalabilen bir grup yarattı. Louis Metcalf, "Fletcher Henderson'ın müzik stantlarının arkasında çalan adamlarının görüntüsü, Harlem'de ondan önce umursamayan bir müzik okumayı öğrenme vuruşunu getirdi. İki yıllık gerçek konsantrasyon vardı. Herkes sizi ' Çalışmanız nasıl?' Diye selamladı "" ^[21]

Bu liste, 1971'de Chester Krolewicz'e yazılan bir mektuptan derlenmiştir.^[]New Jersey, Stanhope'dan Walter C. Allen'den "Fletcher Henderson Mezunları'nın Posta Listesi" başlıklı, her grup üyesi hakkında doğum tarihi ve yeri, erken müzik eğitimi ve çaldıkları diğer gruplar gibi bilgileri soran bir liste oluşturmuştur.Liste, yukarıdaki makalede listelenmeyen üyeleri içeriyor olabilir.

• Chester J. Krolewicz ("Chet Kruly" Stromberg), gitar: 1943 sonbaharında
• Vernon L. Smith, trompet: 1942 dönemi (yaklaşık)
• Walter "Woogie" Harris, trombon: 1942–1944
• Riley C. Hampton, alto saksafon, klarnet, aranjör ve müzik yönetmeni: 1942–1943 ve 1946–1947
• H. Ray Crawford, tenor saksafon ve aranjör: 1942–1943
• Grover C. Lofton, bariton, diğer sazlıklar, aranjör ve grup yöneticisi: 1942–1944. Ayrıca Billy Eckstine ve Duke Ellington'ı da ayarladı.
• George "Chaney" E. Floyd, vokalist: 1942–1947
• Gordon Austin, trombon: 1942–1943
• Frank Pronto, saksafonlar: 1943 sonbaharından 1944 başlarına
• Tony DiNardi, trompet: 1944
• Robert S. Claese, trombon: 1944 başları
• Elisha Hanna, trompet: 1945–1947
• Joseph D. Brown, trombon: 1945–1947

• A Study in Frustration, Columbia, 1961
• Hocus Pocus, Bluebird 1992
• Tidal Wave, GRP, 1994
• Ken Burns Jazz: Fletcher Henderson, Columbia / Legacy, 2000
• Sweet And Hot, Le Chant du Monde, 2007
• First Impressions 1924–1931 Cilt. 1, Decca Caz Mirası Serisi, DL 9227
• Swing's the Thing 1931-1934 Cilt. 2, Decca Caz Mirası Serisi, DL 79228

• Sing, Sing, Sing(1992) (Bluebird / RCA)
• Harry James Years, Cilt. 1 (1993) (Bluebird / RCA)
• The Best of the Big Bands [Goodman adı altında] (1933-1946 / 1989) (Columbia)
• Genius of the Electric Guitar (Goodman sextet adı altında kaydedildi, Charlie Christian adıyla yayınlandı) (1939–1941 / 1990) (Columbia)

• Walter C. Allen, Hendersonia - Fletcher Henderson ve Müzisyenlerinin Müziği - Biyo-Diskografi (1973)
• Jeffrey Magee, The Uncrowned King of Swing: Fletcher Henderson ve Big Band Jazz (2004)
• Margery Dews, "Hatırlamak: Olağanüstü Henderson Ailesi"
• Gunther Schuller, The Swing Era: The Development of Jazz, 1930-1945 (The History of Jazz, Cilt 2) (1989)
• Scott Yanow, Salıncak: Üçüncü Kulak - Temel Dinleme Arkadaşı (2000)