Fizik tedavi

Fizik tedavi ya da İngilizce konuşulan ülkelerde yaygın adıyla fizyoterapi, yaralanma, hastalık, travma ya da yaşlılık gibi nedenlerle eksilme gösteren fonksiyonel hareketleri geri kazandırma amaçlı yapılan; elektrik akımı, sıcak ya da soğuk uygulaması, egzersizler ya da çeşitli uygulamalarla hastaların tedavisine verilen isimdir. Fizyoterapi, Tıp Fakültesinden sonra fiziksel tıp ve rehabilitasyon uzmanlık eğitimini almış olan hekimlerce (fiziatrist) tanısı konmuş çok geniş hastalık durumlarını kapsar. Uzman hekim tarafından tanısı konmuş tedaviyi üniversitelerin Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Bölümü lisans programlarından mezun sağlık çalışanları (fizyoterapist) planlar ve uygular.

İlgili tedavi merkezlerinde hekim ve fizyoterapist birlikte çalışmaktadır. Tıp dilinde "optimum nöromüsküloskeletal fonksiyonu edinme veya geri kazanmayı amaçlayan tedavi" olarak açıklanan fizyoterapinin uygulanması bazen uzun yıllar sürebilir.

Fizyoterapide amaç, bireylerin yaşamsal faktörleri sağlıklı olarak yerine getirebilmesini sağlamaktır. Fizyoterapi, fiziksel uygulamanın dışında duygusallık ve sosyal ilişkiler gibi unsurları da kapsar. Tedavi uygulaması öncesinde birtakım laboratuvar bulguları ile muayeneye başvurulur. Fizyoterapi için özel bakım merkezleri -geriatri, nörolojik, fitness merkezleri ve spor eğitim tesisleri gibi alanlar- bulunmaktadır.

Fizik tedavi, bir kişinin hareket kabiliyetini ve günlük yaşam aktivitelerini gerçekleştirme yeteneğini sınırlayan hastalıkları veya yaralanmaları ele alır. Fizik tedavi uzmanları, bir bireyin geçmişini ve fiziksel muayenesini kullanarak teşhis koyar, bir yönetim planı oluşturur ve gerektiğinde röntgen, BT taraması veya MR bulguları gibi laboratuvar ve görüntüleme çalışmalarının sonuçlarını dahil eder. Ayrıca, fizik tedavi uzmanları, yaygın kas-iskelet sistemi, sinir ve pulmoner durumları teşhis etmek ve yönetmek için ultrasonografi kullanabilir.^[1][2][3] Elektrodiagnostik testler (örneğin, elektromiyogramlar ve sinir iletim hızı testleri) de kullanılabilir.^[4]

Fizik tedavi yönetimi genellikle spesifik egzersizlerin reçetelenmesini veya bu egzersizlerde yardımı, manuel terapi ve manipülasyonu, çekiş gibi mekanik cihazları, eğitimi, ısı, soğuk, elektrik, ses dalgaları, radyasyon gibi elektro-fiziksel modaliteleri, yardımcı cihazları, protezleri, ortezleri ve diğer müdahaleleri içerir. Ayrıca, fizik tedavi uzmanları, hareket kabiliyetinin kaybını önlemek için, daha sağlıklı ve aktif yaşam tarzlarına yönelik fitness ve wellness programları geliştirerek bireylerle çalışırlar. Bu, yaşlanma, yaralanma, hastalık veya çevresel faktörler tarafından tehdit edilen hareket ve fonksiyon durumlarında tedavi sağlamayı içerir. Fonksiyonel hareket, sağlıklı olmanın merkezinde yer alır.

Fizik tedavi, kas-iskelet sistemi, ortopedi, kardiyopulmoner, nöroloji, endokrinoloji, spor hekimliği, geriatri, pediatri, kadın sağlığı, yara bakımı ve elektromiyografi gibi birçok uzmanlık alanına sahip profesyonel bir kariyerdir. Özellikle nörolojik rehabilitasyon, hızla gelişen bir alandır. Fizik tedavi uzmanları, özel fizik tedavi klinikleri, ayakta tedavi merkezleri veya ofisler, sağlık ve wellness klinikleri, rehabilitasyon hastane tesisleri, yetenekli bakım tesisleri, özel evler, eğitim ve araştırma merkezleri, okullar, hospisler, endüstriyel işyerleri, fitness merkezleri ve spor eğitim tesisleri gibi birçok ortamda hizmet verirler.

Diğer sağlık meslekleriyle ilişkisi açısından fizyoterapi, sağlık mesleklerinden biridir. Dünya Fizyoterapi, Dünya Sağlık Meslekleri İttifakı'nın diğer dört üyesiyle birlikte, tüm ortamlarda güvenli, kaliteli ve eşitlikçi bakım sağlamak için sağlık iş gücünün korunması ve yatırım yapılması konusunda ortak işbirliğini artırmak için bir "mutabakat zaptı" imzalamıştır.^[5]

Fizyoterapinin geçmişi Hipokrat zamanına kadar gitmektedir. Hastalar o zamanlarda da masaj, manuel terapi yöntemleri ya da hidroterapiyle, yani suyun tedavi edici özellikleri kullanılarak tedavi edilmeye çalışılıyordu.

Ancak profesyonel manada ilk fizyoterapi çalışmaları 17. yüzyılın başında Avrupa'da gerçekleşmiştir. İsveç'te 1813 yılında kurulan Royal Central Institute of Gymnastics (RCIG), fizyoterapinin de yapıldığı bilinen ilk kurumdur. Bu merkezde masaj, manipulasyon ve egzersiz yapılıyordu. İsveç, fizyoterapistlerine resmi sicillerini 1887'de İsveç Sağlık ve Sosyal Yardımlaşma Ulusal Heyeti aracılığıyla vermeye başladı.

1894'te İngiltere'de dört hemşire tarafından Chartered Society of Physiotherapy2 Nisan 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. kuruldu. 1913'te Yeni Zelanda'da Otago Üniversitesi'nde Fizyoterapi Okulu açıldı. 1921'de Amerika'da Mary McMillan tarafından ilk Fizyoterapi Derneği kuruldu. Günümüzdeki adı American Physical Therapy Association 6 Şubat 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.'dır. (APTA).

1961'de Hacettepe Üniversitesi'nde Prof. Dr. İhsan Doğramacı tarafından Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Yüksekokulu'nun açılmasıyla fizyoterapistlik mesleğinin Türkiye'de temelleri atılmıştır. Yüksekokul, Cumhurbaşkanlığı'nın resmi gazetede yayımlanan 09.01.2019 tarih ve 576 sayılı kararı ile ülkenin ilk Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Fakültesi olarak yapılandırılmıştır.^[6]

Önceleri masaj, traksiyon ve egzersizden ibaret olan fizyoterapi teknikleri gün geçtikçe çoğalmış ve fizyoterapistlere hastanelerde, tıp merkezlerinde, rehabilitasyon merkezlerinde, ortopedi kliniklerinde ve daha birçok alanda çalışabilme yetkisi kazandırmıştır.

Fizyoterapistler tedavi edilecek bölgede istedikleri etkiyi meydana getirmek için bazı terapötik (tedavi edici) ajanlardan faydalanırlar. Her hastalığın farklı bir prognozu ve patolojisi olduğundan fizyoterapist bilgi ve beceresini kullanarak tedavi için en uygun ajanı seçer ve uygular. Bu ajanların dokularda kan akımını artırmaktan, post-sinaptik inhibisyon ile ağrının blokajına kadar birçok fizyolojik etkisi vardır.

Yüzeyel ve derin sıcaklık ajanları: Hot-pack, parafin, kızılötesi (infrared), fluidoterapi, kısa dalga diatermi, uzun dalga diatermi, mikro dalga diatermi, ultrasound.

Soğuk ajanlar: Cold-pack, cryoterapi.

Hidroterapi yöntemleri: Daldırma banyoları, zıt banyolar, girdap banyoları (whirlpool), kelebek banyosu (hubbard tank), zıt duşlar, hidromasaj, su altı traksiyon banyosu, galvanik banyo, balneoterapi.

Elektroterapi ajanları: Galvanik akım, faradik akım, diadinamik akımlar, TENS (transcutan electrical nerve stimulation), interferansiyel akımlar, BEMER (biyo elektro manyetik enerji regülasyonu).

Manipulatif tedavi yöntemleri: Klasik masaj, konnektif doku masajı, lenf-ödem drenajı, mobilizasyon ve manipulasyon teknikleri.

Fizik tedavi bilgi birikimi geniştir ve bu nedenle fizyoterapistler belirli bir klinik alanda uzmanlaşabilirler. Pek çok farklı fizik tedavi türü olsa da, Amerikan Fizik Tedavi Uzmanlıkları Kurulu on güncel uzmanlık sertifikasını listelemektedir. Bir uzmanlık alanında çalışan çoğu Fizyoterapist, akredite bir ihtisas programı gibi ileri eğitimlerden geçmiş olur. Ancak bireyler, ilgili uzmanlık kurulu tarafından belirlenen gereksinimlere ek olarak, kendi uzmanlık nüfuslarında 2.000 saatlik odaklanmış uygulama sonrasında uzmanlık sınavlarına girebilmektedirler.

Kardiyovasküler ve pulmoner rehabilitasyon solunum uzmanları ve fizyoterapistler, çok çeşitli kardiyopulmoner bozukluklar veya kalp veya akciğer ameliyatı öncesi ve sonrası için terapi sunar. Kalp ameliyatına bir örnek Koroner arter baypas ameliyatı'dır. Bu uzmanlığın temel hedefleri arasında dayanıklılığın ve fonksiyonel bağımsızlığın arttırılması yer alır. Bu alanda kistik fibrozisde yaşanan akciğer sekresyonlarının temizlenmesine yardımcı olmak için elle terapi kullanılır. Pulmoner bozukluklar, kalp krizleri, Koroner arter baypas ameliyatı sonrası, kronik obstrüktif akciğer hastalığı ve pulmoner fibroz tedavilerinde,^[7] kardiyovasküler ve pulmoner konusunda uzmanlaşmış fizyoterapistlerden fayda sağlanabilir.^[8]

Bu uzmanlık alanı elektroterapi/fiziksel ajanları, elektrofizyolojik değerlendirmeyi (EMG/NCV), fiziksel ajanları ve yara tedavisini kapsar.

Geriatrik fizik tedavi, normal yetişkin yaşlanma sürecinden geçen insanlarla ilgili geniş bir alanı kapsar ancak genellikle yaşlı yetişkinlere odaklanır. Yaşlandıkça birçok insanı etkileyen birçok durum vardır ve bunlarla sınırlı olmamak üzere artrit, osteoporoz, kanser, Alzheimer hastalığı, kalça ve eklem değişimi, denge bozuklukları, idrar kaçırma, vb. ni içerir:

Geriatrik fizyoterapistler yaşlı yetişkinlerde bu tür durumlar için tedavi sağlama konusunda uzmanlaşmıştır.

Fiziksel rehabilitasyon, huzurevi sakinlerinin sağlığının ve günlük yaşam aktivitelerinin bozulmasını önleyebilir. Mevcut kanıtlar, günlük yaşamı, gücü, esnekliği, dengeyi, ruh halini, hafızayı, egzersiz toleransını, düşme korkusunu, yaralanmaları ve ölümü iyileştirmek için farklı türde fiziksel rehabilitasyonlara katılmanın fiziksel sağlığa faydalarını göstermektedir.^[9] Birkaç olumsuz olayla engelliliği azaltırken, fiziksel ve muhtemelen zihinsel durumu iyileştirmede hem güvenli hem de etkili olabilir.^[9]

Mevcut kanıtlar, fiziksel rehabilitasyonun, uzun süreli bakımda kalanlar için, birkaç olumsuz olayla birlikte engelliliği azaltmada etkili olabileceğini düşündürmektedir.^[9] Ancak faydalı etkilerin sürdürülebilir ve uygun maliyetli olup olmadığı sonucuna varmak yeterli değildir.^[9] Bulgular orta kalitede kanıtlara dayanmaktadır.

Yara yönetimi fizik tedavisi, cildi ve ilgili tüm organları içeren durumların tedavisini içerir. Tedavi edilen yaygın koşullar yaralar ve yanıklardır. Fizyoterapistler hasarlı veya kirlenmiş dokuyu çıkarmak ve doku iyileşmesini desteklemek için cerrahi aletler, yara sulamaları, pansumanlar ve topikal ajanlar kullanabilir.^[10] Egzersiz, ödem kontrolü, atelleme ve kompresyon giysileri çok kullanılan diğer müdahaleler arasındadır. Bedensel uzmanlık alanında fizyoterapistlerin yaptığı iş, tıp doktorlarının veya hemşirelerin acil serviste veya triyajda yaptıklarına benzer şekilde çalışır.

Nörolojik fizik tedavi, nörolojik bozukluğu veya hastalığı olan bireylerle çalışmaya odaklanan bir alandır. Bunlar felç, kronik sırt ağrısı, Alzheimer hastalığı, Charcot-Marie-Tooth hastalığı (CMT), ALS, beyin hasarı, serebral palsi, multipl skleroz, Parkinson hastalığı, yüz felci ve omurilik yaralanmasını içerebilir. Nörolojik durumlarla ilişkili yaygın bozukluklar arasında görme, denge, yürüme, günlük yaşam aktiviteleri, hareket, kas gücü bozuklukları ve fonksiyonel bağımsızlığın kaybı yer alır.^[8]

Nörolojik fizik tedavide kullanılan teknikler geniş kapsamlıdır ve sıklıkla uzmanlık eğitimi gerektirir.

Nörolojik fizyoterapiye nörofizyoterapi veya nörolojik rehabilitasyon da denir. Hareket bozukluklarının fizik tedavisini sağlarken nörofizyoterapistlerin psikologlarla işbirliği yapması önerilir.^[11] Bu özellikle önemlidir çünkü fizik tedavi ve psikoterapiyi birleştirmek hastaların nörolojik durumunu iyileştirebilir.

Ortopedik fizyoterapistler, ortopedik cerrahi sonrası rehabilitasyon, burkulma, gerginlik gibi akut travma, tendinopati, bursit gibi sinsi başlangıçlı yaralanmalar ve ve skolyoz gibi deformiteler dahil olmak üzere kas-iskelet sistemi bozukluklarını ve yaralanmalarını teşhis eder, yönetir ve tedavi eder. Bu fizik tedavi uzmanlığı çoğunlukla ayakta tedavi klinik ortamında bulunur. Ortopedi terapistleri, ameliyat sonrası ortopedik yöntemlerin, kırıkların, akut spor yaralanmalarının, artritin, burkulmaların, incinmelerin, sırt ve boyun ağrılarının, omurga rahatsızlıklarının ve amputasyonların tedavisi konusunda eğitilir.

Eklem ve omurga mobilizasyonu/muamelesi, kuru iğneleme (akupunktura benzer), terapötik egzersiz, nöromüsküler teknikler, kas yeniden eğitimi, sıcak/soğuk paketler ve elektriksel kas stimülasyonu (örneğin kriyoterapi, iyontoforez, elektroterapi) ortopedik ortamda iyileşmeyi hızlandırmak için kullanılan yöntemlerdir.^[12]

Pediatrik fizik tedavi, sağlık sorunlarının erken tespitine yardımcı olur ve pediatrik nüfusdaki bozukluklara yönelik fizik tedavi sağlamak için çeşitli yöntemler kullanır. Bu terapistler çeşitli konjenital, gelişimsel, nöromüsküler, iskelet veya edinilmiş bozuklukları/hastalıkları olan bebek, çocuk ve ergenlerin tanı, tedavi ve yönetimi konusunda uzmanlaşmıştır. Tedaviler temel olarak kaba ve ince motor becerilerin, denge ve koordinasyonun, güç ve dayanıklılığın yanı sıra bilişsel ve duyusal işlemleme/entegrasyonun geliştirilmesine odaklanır.

Fizyoterapistler, eğlence amaçlı, yarı profesyonel (ücretli) ve profesyonel (tam zamanlı çalışan) katılımcılar da dahil olmak üzere sporcuların bakımı ve refahıyla yakından ilgilenir. Bu uygulama alanı 5 ana kategori altında atletik yaralanma tedavisini kapsar:

1. akut bakım – ilk yaralanmanın değerlendirilmesi ve tanısı;
2. tedavi – iyileşmeyi teşvik etmek için uzman tavsiyesi ve tekniklerin uygulanması;
3. rehabilitasyon – spora tam dönüş için ilerici yönetim;
4. önleme – Hareket değerlendirmesi gibi doğrudan yaralanmayla sonuçlandığı veya yaralanmanın öncüsü olarak hareket ettiği bilinen eksikliklerin tanımlanması ve ele alınması
5. eğitim – yaralanmaların önlenmesi veya tedavisine yardımcı olmak için uzmanlık bilgilerinin bireysel sporculara, takımlara veya kulüplere paylaşılması.

Profesyonel spor takımlarında çalışan fizyoterapistlerin genellikle ulusal kayıt kuruluşları aracılığıyla verilen özel bir spor sertifikası vardır. Spor ortamında çalışan çoğu Fizyoterapist aynı zamanda işbirlikçi spor hekimliği programlarında da aktiftir.

Kadın sağlığı veya pelvik taban fizik tedavisi çoğunlukla kadın üreme sistemi, çocuk doğumu ve doğum sonrası ile ilgili kadın sorunlarını ele alır. Bu durumlar arasında lenfödem, osteoporoz, pelvik ağrı, doğum öncesi ve doğum sonrası dönemler ve idrar kaçırma yer alır. Aynı zamanda idrar kaçırma, pelvik ağrı, pelvik organ prolapsusu ve pelvik taban işlev bozukluğuyla ilişkili diğer bozuklukları da ele alır. Elle fizik tedavinin kısırlığı olan kadınlarda gebe kalma oranlarını arttırdığı birçok çalışmada gösterilmiştir.^{[13][14][15][16]}

Onkoloji ve palyatif bakım alanında fizik tedavi, hem malign hem de malign olmayan hastalıklarda sürekli gelişen ve gelişen bir uzmanlık alanıdır. Erken tanı ve yeni tedaviler hastaların daha uzun yaşamasını sağladığından, her iki hasta grubu için fizik tedavi artık klinik yolun önemli bir parçası olarak kabul edilmektedir. Yaşam beklentileri ne olursa olsun, hastaların minimum düzeyde bağımlılıkla çalışabilmeleri ve yaşam kalitelerini optimize edebilmeleri için uygun düzeyde rehabilitasyona erişimleri olması gerektiği genel olarak kabul edilmektedir.

• Kas hastalıkları
• Nöroşirurji
• Obstetrik-ürojinekolojik fizyoterapi
• Ortez-protez ve biyomekanik
• Romatizmal hastalıklar
• Dermatoloji
• Yutma bozuklukları

Beyin hasarı, kas-iskelet sistemi rahatsızlıkları, kalp rahatsızlıkları veya birden fazla patolojiye sahip olan kişiler, hasta ve terapist arasında pozitif bir işbirliğinden fayda görürler. Sonuçlar arasında günlük yaşam aktivitelerini gerçekleştirme becerisi, ağrı yönetimi, belirli fiziksel fonksiyon görevlerini tamamlama, depresyon, fiziksel sağlığın genel değerlendirmesi, tedaviye uyum ve tedavi memnuniyeti bulunur.^[17]

Araştırmalar, hasta-terapist etkileşimlerini etkileyebilecek dört temayı incelemiştir: kişilerarası ve iletişim becerileri, pratik beceriler, bireyselleştirilmiş hasta odaklı bakım ve örgütsel ve çevresel faktörler. Fiziksel terapistlerin, hastalarıyla çeşitli seviyelerde etkili bir şekilde iletişim kurabilmeleri gerekir. Hastaların sağlık okuryazarlığı seviyeleri farklılık gösterdiği için, fiziksel terapistler hastanın rahatsızlıklarını ve planlanan tedaviyi tartışırken bunu dikkate almalıdır. Araştırmalar, hastanın sağlık okuryazarlığına göre uyarlanmış iletişim araçları kullanmanın, uygulayıcılarıyla ve klinik bakımlarıyla olan etkileşimi geliştirdiğini göstermiştir. Ayrıca, hastalar ortak karar almanın olumlu bir ilişki doğuracağını bildirmiştir. Hastalara durumları hakkında eğitim verme becerisi ve mesleki uzmanlık, hasta bakımında değerli faktörler olarak görülmektedir. Hastalar, bir klinisyenin problemleri hakkında net ve basit açıklamalar sunabilme yeteneğini önemserler. Dahası, hastalar fiziksel terapistlerin hastayı etkili bir şekilde iyileştiren mükemmel teknik becerilere sahip olmasını da değerli bulurlar.^[18]

Çevresel faktörler, konum, kullanılan ekipman ve otopark gibi unsurlar, hastalar için fizyoterapi klinik karşılaşmasından daha az önemlidir.

Mevcut anlayışa göre, hasta-terapist etkileşimlerine katkıda bulunan en önemli faktörler şunlardır: fiziksel terapistin hastayla yeterli miktarda zaman geçirmesi, güçlü dinleme ve iletişim becerilerine sahip olması, hastaya saygıyla davranması, tedavinin net açıklamalarını sağlaması ve hastanın tedavi kararlarına dahil olmasına izin vermesi.^[19]

Fizik tedavinin, birden fazla kas-iskelet sistemi rahatsızlığında hem ağrı hem de fonksiyon açısından sonuçları iyileştirmek için etkili olduğu bulunmuştur. Fiziksel terapistler tarafından yapılan omurga manipülasyonu, bel ağrısı için sonuçları iyileştirmek için güvenli bir seçenektir. Birçok çalışma, özellikle boyun ve median sinire odaklanan manuel terapi teknikleriyle birlikte germe egzersizlerinin, karpal tünel sendromu.^[20][21] için ameliyata eşdeğer veya hatta tercih edilebilir olabileceğini öne sürmüştür. Omurga manipülasyonu ve terapötik masaj boyun ağrısı için etkili müdahalelerken, elektroakupunktur, strain-counterstrain, rahatlama masajı, ısı tedavisi ve ultrason tedavisi o kadar etkili değildir ve bu nedenle önerilmez.

Araştırmalar ayrıca fizik tedavinin diğer rahatsızlıkları olan hastalar için de etkili olduğunu göstermektedir. Fizyoterapi tedavisi, yaşam kalitesini iyileştirebilir, kardiyopulmoner zindeliği ve inspiratuar basıncı artırabilir ve ayrıca astımı olan kişilerde semptomları ve ilaç kullanımını azaltabilir. Fizik tedavi bazen yoğun bakım ünitesindeki hastalara da uygulanır, çünkü erken mobilizasyon, yoğun bakım ünitesinde ve hastanede kalış süresini azaltmaya ve uzun vadeli fonksiyonel yeteneği iyileştirmeye yardımcı olabilir. Mekanik ventilasyon alan, entübe edilmiş yetişkin yoğun bakım hastaları için erken, ilerleyici mobilizasyon güvenli ve etkilidir.

Psikolojik olarak bilgilendirilmiş fizik tedavi (PIPT), bir fizik tedavi uzmanının hastaları tedavi ettiği, multidisipliner bir bakım ekibinin diğer üyelerinin ise ağrı yönetimi ve yaşam kalitesi için preoperatif planlamaya yardımcı olduğu bu tedavi türü, özellikle omurga, kalça veya diz ameliyatı öncesi ve sonrasında hasta sonuçlarını iyileştirmeye yardımcı olur.^[22]

Telerehabilitasyon, fizik tedaviye olan artan talebe yanıt olarak gelişen bir fizik tedavi biçimidir. Telerehabilitasyon, klinisyen ve hasta arasında canlı veya önceden kaydedilmiş oturumlar yoluyla gerçekleşen çevrimiçi iletişimdir ve geleneksel yüz yüze bakım ile karşılaştırıldığında karışık eleştiriler almıştır. Telerehabilitasyon'un faydaları, uzak bölgelerde erişilebilirliğin artırılması, maliyet etkinliği ve yatağa bağımlı, evden çıkamayan veya fiziksel engelli kişiler için sağladığı kolaylığı içerir. Telerehabilitasyon ile ilgili bazı hususlar arasında, yüz yüze terapiden daha fazla etkinlik ve uyum kanıtının sınırlı olması, lisans ve ödeme politikası sorunları ve gizliliğin tehlikeye girmesi yer alır. İnme, multipl skleroz ve bel ağrısı gibi daha ciddi rahatsızlıkları olan hastalarda Telerehabilitasyon'un etkinliğine ilişkin araştırmalar tartışmalıdır.^[23]

COVID-19 salgını sırasında, özellikle yaşlı veya kronik hastalığı olan hastaların yüz yüze randevulara güvenli bir şekilde katılma imkanı azalınca Telerehabilitasyon ihtiyacı ön plana çıktı. Telerehabilitasyon, derslere katılamayan bireylerdeki düşüşü önlemek için proaktif bir adım olarak kabul edildi. Risk altındaki gruplarda fiziksel düşüşle mücadele etmek veya bunu sonradan geri almak zordur. Telerehabilitasyon'daki en büyük maliyetin platform lisansı veya geliştirilmesi olduğu bulunmuştur. Telerehabilitasyon, fizik tedavi uzmanına olan ihtiyacı ortadan kaldırmaz; çünkü uzmanlar programı yine de denetlemelidir.^[24][25][26]