Filotheos Kokkinos - Turkipedia

Filotheos Kokkinos (Yunanca Φιλόθεος Κόκκινος, d. 1300 civarı Selanik; ö. 1377/1378) Eylül 1353'ten 1354'e ve daha sonra 8 Ekim 1364'ten 1376 tarihine kadar Konstantinopolis Patriği olarak görev yapmıştır. Patrik Philotheos Kokkinos aynı zamanda vaaz ve tarihi bilgiler içeren eserlerin yazarı ve Palamizm teolojisinin (İsihazm) önemli savunucularından biridir.

Patriklik öncesi yaşamı

Philotheos Kokkinos yaklaşık 1300 yıllarda Selanik'te yoksul bir ailede dünyaya geldi. Aşçı olarak bilgin Thomas Magistros'un yanında çalıştı ve bu şekilde eğitim alabildi. Önce keşiş, daha sonra Aynaroz'da rahip keşiş oldu. 1340/1341 yıllarında Selanik'e geri döndü ve Philokalou Manastırına rahipliğini sürdürdü. 1344 yılında yeniden Aynaroz'a döndü ve oradaki en önemli manastırlardan biri olan Megisti Lavra'nın(de) başına geçti. 1347'de toplanan sinod onu Liman şehri Herakleia'nın Metropolit'i seçti. Metropolit olduğu dönemde Herakleia bölgesi 1351 Kasımında Cenevizliler tarafından feth ve harap edildi. Filotheos Kokkinos esir alınan şehrin yerlilerinin serbest bırakılması konusunda mücadele gösterdi ve bırakılmalarında katkısı oldu.

İlk Patriklik Dönemi

Patrik I. Kallistos'un VI. İoannis'in oğlu Matthaios Kantakuzinos'u kayser naibi olarak kutsamaması üzerine, Kayser Kantakuzinos 1353 yılında Philotheos Kokkinos'ı patriklik makamı adayı yaptı. Böylece Bizans İç Savaşı'ndan beri naip olan V. İoannis arka plana itilmiş oldu. Patrik I. Kallistos sürgüne gönderildi ve Philotheos Kokkinos Patrik koltuğuna oturdu. Ancak V. İoannis yeniden patlak veren iç savaşta Kantakuzinos'a karşı mücadele etti. VI. İoannis 1354 yılında tahttan çekildi ve keşiş oldu. Bu durum üzerine doğal olarak onun seçtiği patrik olan Filotheos Kokkinos'da patriklik makamından indirilip aforoz edildi. Patrik I. Kallistos patriklik makamına geri döndü.

İkinci Patriklik Dönemi

1357/1358 yılları arasında Philotheos Kokkinos yeniden Herakleia metropoliti oldu. Patrik I. Kallistos öldüğünde 1364 ekiminde yeniden Konstantinopolis Patriği seçildi. Patrik olarak 1347 ve 1351 sinodlarında da görüşülen isihazm uygulamalarını kati bir biçimde kabul ettirdi. Bu uygulamalar 1368 yılında aziz ilan edilen Gregori Palamas'ın düşüncelerine dayanıyordu. Aynı yıl içerisinde Palamizm karşıtı Aynaroz keşişlerinden olan Prochoros Kydones Filotheos'un yönettiği sinod tarafından cezalandırıldı. Ancak Patrik Kayser V. İoannis'un 1369 yılında İtalya'ya yaptığı ve Roma'da kişisel olarak Papalığın otoritesini tanıdığını da kabul etmeliydi. Roma Katolik ve Bizans Ortodoks birliği için, aralarında doğuda yükselen güç olan Osmanlılara karşı koymak üzere Bizans'a batı Avrupa'dan alınacak olası bir desteğin de konu olduğu görüşmeler başarısızlıkla sonuçlandı. Bu destek arayışı sonuç vermeyince Philotheos Kokkinos bu kez balkanlarda bugünkü Makedonya bölgesinde hüküm süren Sırp despot Jovan Uglješa (de) ile bir anlaşma yürürlüğe koymaya çalıştı. Bu doğrultuda Çar Stefan Dušan döneminde Konstantinopolis'ten ayrılan kiliseler yeniden Konstantinopolis bölgesine bağlandı.

Ölümü

Bizans İmparatorluğu içindeki çalkantılı siyasi durum Philotheos için de bir son hazırladı. 1376 yılında IV. Andronikos babası V. İoannis'u tahttan indirdi. Bunun üzerine Patrik Philotheos Kokkinos da patriklik makamından alındı ve Konstantinopolis'te bulunan bir manastıra atandı. Yaklaşık bir yıl sonra yine bu manastırda öldü.

Kaynakça

Alexander Kazhdan, (Ed.) (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium (İngilizce). Oxford ve New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.
Prosopographisches Lexikon der Palaiologenzeit, hrsg. von Erich Trapp u. a. Wien 1976-1996 (CD-ROM Version Wien 2001), Nr. 11917.

Rum Ortodoks patrikleri
Bizantion piskoposları (MS 330'a kadar)	Andreas Havari Stahis Onesimos I. Polikarpos Plutarhos Sedekion Diogenes Elefterios Feliks II. Polikarpos Atinodoros Efzoios Lavrentios Alipios Pertinaks Olimpianos I. Markos Filadelfos I. Kiriakos Kastinos I. Evgenios Titos Dometios I. Rufinos Probos I. Mitrofanis Aleksandros
Konstantinopolis başpiskoposları (MS 330–451)	Aleksandros I. Paulus Eusebius I. Makedonios Antakyalı Evdoksios Evagrios Demofilos I. Gregorios I. Maksimos Konstantinopolisli Nektarios İoannis Hrisostomos Arsakios Attikos Sisinios Nestorius Maksimianos Proklos Flavianos Anatolios
Konstantinopolis patrikleri Bizans dönemi (MS 451–1453)	Anatolios I. Gennadios Akakios Fravitas Effimios II. Makedonios I. Timoteos II. Yannis Epifanios I. Anthimos Minas Eftikios III. Yannis IV. Yannis II. Kiriakos I. Thomas I. Sergios Pirros II. Pavlos Petros II. Tomas V. Yannis I. Konstantios I. Teodoros I. Georgios III. Pavlos I. Kallinikos Kiros VI. Yannis I. Germanos Anastasios II. Konstantinos I. Nikitas IV. Pavlos Tarasios I. Nikiforos I. Theodotos I. Antonios VII. Yannis I. Methodios I. İgnatius I. Fotios I. Stefanos II. Antonios Nikolaos Mistikos I. Efthimios II. Stefanos Trifon Teofilaktos Poliefktos I. Basileios Skamandrinos III. Antonios II. Nikolaos II. Sisinios II. Sergios Efstathios Aleksios Studitos I. Mihail Kirularios Konstantinos Leyhudis VIII. Yannis Zifilinos I. Kosmas Efstratios Garidas III. Nikolaos IX. Yannis Leon Stippis II. Mihail Kurkuas II. Kosmas IV. Nikolaos II. Theodotos I. Neofitos IV. Konstantinos Lukas Krisovergis III. Mihail Khariton II. Theodosius II. Basileios II. Nikitas Leontios Dositeos II. Georgios X. Yannis IV. Mihail II. Teodoros II. Maksimos I. Manuil II. Germanos II. Methodios II. Manuil Arsenios Aftoreianos Nikeforos III. Germanos I. Yosif XI. Yannis II. Gregorios I. Athanasios XII. Yannis I. Nifon XIII. Yannis I. Gerasimos İsaias XIV. İoannis I. İsidoros I. Kallistos Filotheos Kokkinos Makarios Neilos IV. Antonios II. Kallistos Zantopulos I. Mattaios II. Eftimios II. Yosif II. Mitrofanis III. Gregorios II. Atanasios
Konstantinopolis patrikleri Osmanlı dönemi (1453–1923)	II. Gennadios II. İsidoros I. Yoasaf I. Sofronios II. Markos I. Simeon I. Dionisios I. Rafael III. Maksimos II. Nifon IV. Maksimos I. Yoakim I. Pakomios I. Theoleptos I. Yeremias I. Yoannakios II. Dionisios II. Yoasaf III. Mitrofanis II. Yeremias II. Pakomios II. Teoleptos II. Mattaios I. Gavril I. Teofanis I. Meletios II. Neofitos II. Rafael I. Kirillos II. Timoteos IV. Gregorios II. Antimos II. Kirillos III. Atanasios III. Neofitos I. Parthenios II. Partenios II. Yoannakios III. Kirillos I. Paisios III. Parthenios II. Gavril IV. Parthenios III. Dionisios Klimis III. Metodios IV. Dionisios II. Gerasimos IV. Atanasios Yakovos II. Kallinikos IV. Neofitos III. Gavril V. Neofitos Kiprianos V. Athanasios IV. Kirillos III. Kosmas III. Yeremias (III. Kallinikos) II. Paisios I. Serafim VI. Neofitos V. Kirillos (IV. Kallinikos (III)) II. Serafim III. İoannakios Samuil II. Meletios II. Teodosius II. Sofranios IV. Gavril Prokopius VII. Neofitos III. Gerasimos V. Gregorios V. Kallinikos (IV) IV. Yeremias VI. Kirillos II. Evgenios III. Anthimos Krisantos Agathangelos I. Konstantios II. Konstantios VI. Gregorios IV. Antimos V. Antimos IV. Germanos III. Meletios VI. Anthimos VII. Kirillos II. Yoakim III. Sofranios III. İoakim IV. Yoakim V. Dionisios VIII. Neofitos VII. Anthimos V. Konstantinos V. Germanos IV. Meletios
İstanbul patrikleri Türkiye dönemi (1923'ten bu yana)	VII. Gregorios VI. Konstantinos III. Basileios II. Fotios Venyamin V. Maksimos I. Atenagoras I. Demetrios I. Bartolomeos

Otorite kontrolü	BIBSYS: 95004126 BNE: XX5209444 BNF: cb10712672k (data) CiNii: DA1336869X GND: 119159147 ISNI: 0000 0000 7819 6550 LCCN: n85041117 NLG: 31460 NLI: 987007284470205171 NTA: 132084929 RERO: 02-A018415399 SUDOC: 111769442 VIAF: 89016014 WorldCat (LCCN): n85-041117

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">V. İoannis</span> Bizans İmparatoru

V. İoannis Paleologos, Bizans imparatoru III. Andronikos ile Savoyalı Anna'nın oğludur. Anne tarafından dedesi Savoya Kontu V. Amadeus ve anneannesi onun ikinci karısı olan Brabantlı Maria'dır. V. İoannis 1341'de daha dokuz yaşında iken babasının ölümü üzerine tahta çıkmıştır.

VI. İoannis Kantakuzenos veya Cantacuzene, 1347–1354 arasında Bizans imparatoruydu.

Matheos Asanis Kantakuzinos, 1353 ile 1357 arasında Bizans imparatoru olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">VII. İoannis</span> Bizans İmparatoru

VII. İoannis Paleologos, VII. İoannis Paleologos İmparator IV. Andronikos ile Bulgar Çarı İvan Alexander ve Eflaklı Teodora'nin kızı olan Bulgar Keratsa'nın oğludur. 1376 yılında da babası IV. Andronikos bir taht darbesi ile büyükbabası V. İoannis'i tahtan indirip imparatorluğunu ilan ettikten sonra 18 Ekim 1377'de taç giyme töreninde küçük oğlu olan VII. İoannis Paleologos'u ortak imparator ilan etmiştir. VII. İoannis 1390'da bir darbe ile beş ay Bizans imparatoru olarak hüküm sürmüştür. Fakat uzun bir dönem ortak imparator olarak çoğunluğu Konstantinopolis dışında yaşayarak hüküm sürmüştür. Ayrıca İmparator II. Manuil'in Avrupa'da bulunduğu dönemde Konstantinopolis'te taht naipliği yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">V. Leon</span>

V. Leon (775- 25 Aralık 820), 813 – 820 döneminde Bizans imparatoru.

IV. Mihail Paflagonyalı, , 11 Nisan 1034 ile 10 Aralık 1041 döneminde Bizans imparatoru olmuştur. Tahta çıkışı VIII. Konstantinos'un kızı olan Zoi ile birlikte hazırladığı bir komplo ile Zoi ile daha önce evlenip imparator olarak tahta geçen III. Romanos'u Saray'da öldürmeleri sonucunda olmuştur. Zoi ile evlenen IV. Mihail Paflangonyalı tahta çıkmış ve 1041'de ölene kadar karısı Zoi ile birlikte imparatorluk yapmıştır.

III. Aleksios Megas Komninos veya Aleksios III, Aralık 1349 tarihinden ölümüne kadar kadar Trabzon İmparatorluğu'nun imparatoru. İmparator Basileios ile ikinci eşi Trabzonlu İrini'nin küçük oğludur. Doğum adı İoannis olmasına rağmen 12 yaşında ölen ağabeyinin ya da Büyük büyük dedesi II. Aleksios hatırasına Aleksios ismi ile tahta geçmiştir.

Bu sayfa Rum Ortodoks patrikleri listesini içerir.

Eleni Kantakuzini, Bizans İmparatoru V. İoannis'un imparator eşidir.

<span class="mw-page-title-main">Anna (III. Andronikos'un eşi)</span> Savoyalı Anna Bizans imparatoriçesi

Savoyalı Anna, doğum ismi Giovanna, Bizans İmparatoru III. Andronikos'un imparatoriçe eşidir. Anna, Savoya Kontu V. Amadeus ile ikinci karısı Marie'nin kızıdır.

Aleksios Apokaukos, Bizanslı devlet adamı ve askerdir. Aleksios, avam sınıfı bir aileden gelmesine rağmen iyi bir eğitim alarak askerlik meziyetleriyle megadük, bürokrasi kabiliyetiyle de parakoimomenos mevkiine kadar yükselmiştir. Yüksek devlet makamlarına gelmesinde İoannis Kantakuzinos'un himayesine girmesinin de etkisi vardır. Torun III. Andronikos ile dede II. Andronikos'un arasında gerçekleşen taht çekişmesinde, İoannis Kantakuzinos ile beraber II. Andronikos'un karşısındaki cephede yer almıştır. Taht kavgasının bittiği 1328 yılında III. Andronikos tek başına imparator olmuş ve yakın arkadaşı Kantakuzinos'u baş saray nazırlığı ile, Aleksios'u ise Kantakuzinos'un boşalttığı yüksek mevkiler ile ödüllendirmiştir. Ancak 1341-1347 yılları arasında çıkan iç savaşta Aleksios, V. İoannis'i destekleyen hizbin liderlerinden olan Patrik XIV. İoannis ile bir olup, hamisi İoannis Kantakuzinos'un karşısında yer almıştır. İç savaşta soylular ve seçkin sınıf genellikle Kantakuzinos'u desteklerken düşük ve orta sınıf şehirliler ile tüccar ve denizciler ağırlıklı olarak Apokaukos'u desteklemişlerdir. Bu anlamda iç savaşın bir tarafı yaşlı ve toprağa bağımlı asillerden oluşurken Apokaukos'un da içinde olduğu diğer taraf ise devlet içerisinde yeni bir değer olarak gelişen batıya dönük radikal değişimi temsil eder. Bir hapishane denetimi sırasında siyasi tutuklular tarafından linç edilerek öldürülmüştür. Öldürülmesi iç savaşın Kantakuzinos'un lehine sonuçlanmasında dönüm noktası olmuştur.

XIV. İoannis, soyismi Kalekas, 1334 ile 1347 yılları arasında Ortodoks Patriği. Kendisi İsihazm karşıdı ve Gregori Palamas'ın rakibidir. VI. İoannis'e karşı V. İoannis'i destekleyen naipliğin bir üyesi olarak 1341-1347 arası Bizans iç savaşının aktif liderlerindendir.

Zealotlar 1342 ile 1350 yılları arasında toplumsal talepleri ile Selanik'te siyasi gelişmeler üzerinde büyük etkisi olan aristokrasi karşıtı siyasi grup. Dönemin kaynakları, bu akıma sempati ile bakmadıkları için Selanik'te kurulan Zealot hükûmeti hakkında çok az bilgi vardır. Zealotlar sekiz yıl boyunca etkili kendi yönetimlerini kurmuşlardır. Aristokrasi mülklerini müsadere etmişler ve serveti yeniden dağıtımını sağlamışlardır. Fakat Zealotlar'ın gerçekte sosyal reform için bir programa sahip olduklarını bilmek zordur. Bir muhtemel açıklama, şehir kesintisiz kuşatma altında bulunurken, bir şekilde eşitlikçi toplumun geliştirildiğidir.

<span class="mw-page-title-main">Theodoros (aziz)</span> Bizanslı Hristiyan aziz

Theodoros, Bizans Rumu Hristiyan aziz, kilise babası, keşiş ve teolog. Studios Manastırı igumenosu olarak görev yaptığı sırada yazdığı manastır kuralları kölelik karşıtı ilk yazılı kayıt olarak kabul edilmektedir. Bizans manastırcılığının ve Bizans'ta klasik edebi türlerin canlanmasında büyük rol oynamış, ikonoklazma karşı sert görüşleri nedeniyle imparator I. Nikiforos ve V. Leon ile ve dönemin patrikleriyle karşı karşıya gelmiştir.

Bizans İç Savaşı (1373-1379) Bizans imparatorluğu'nda, Bizans İmparatoru V. İoannis ile oğlu IV. Andronikos arasında savaşan ve aynı zamanda Osmanlı İmparatoru I. Murad'ın oğlu Savcı Bey, Andronikos ile ortak bir şekilde babasına karşı isyana katılınca bir Osmanlı iç savaşına dönüşen bir askeri çatışmadır. İsyan Andronikos, babasını 1373'te devirmeye çalışırken başladı. Ceneviz yardımı ile başarısız olmasına rağmen, Andronikos sonunda V. İoannis'i 1376'da devirdi ve tutukladı. Ancak V. İoannis, 1379'da kaçtı ve Osmanlı yardımı ile tahtını tekrar kazandı. İç savaş, yüzyılın başlarında çoktan yıkıcı iç savaşlar zayıflayan Bizans İmparatorluğu'nu daha da zayıflattı. Savaşın en büyük yararlanıcısı, Bizanslıların üst egemenliğini etkili bir şekilde yapılmış olan Osmanlılardı.

İoannis Apokaukos, Bizans kilise adamı ve ilahiyatçısıydı. Konstantinopolis'te okuduktan sonra, Naupaktos piskoposu oldu ve Epir Kilisesi ile İznik İmparatorluğu'nda sürgün Ekümenik Patrikliği arasındaki rekabette önemli bir rol oynadı.

Patrologia Graeca Yunanca dilinde kaleme alınmış, bilhassa Hristiyan Kilise Babaları ve çeşitli çağdaş yazarların eserlerinin toplandığı bir koleksiyondur. 1857 ila 1866 yılları arasında 161 cilt halinde J. P. Migne tarafından Paris'te yayınlanmıştır.

IV. (V.) İoannis yaklaşık 1089 yılından Antakya Prensi I. Boemondo tarafından sürgüne gönderildiği 1100 yılına kadar Antakya Rum patriğidir. Bizans İmparatorluğu'na sığınmış ve patrikliğinin Bizans hükümdarlığı altında kalan kısımlarını yönetmeye devam etmiştir. Dini metinlerin önde gelen bir yazarı, dini ve hayır kurumlarının reformcusu oldu.

Synkellos, latin harfleri ile syncellus, Doğu Ortodoks Kilisesi'nde kilise makamıdır. Bizans İmparatorluğu'nda, Konstantinopolis ekümenik patriğinin Sinkellos'u devlette büyük öneme sahip bir pozisyondu ve genellikle hüküm süren patriğin halefi olarak kabul edilirdi.

Beşinci Konstantinopolis Konsili, Bizans'ın başkenti Konstantinopolis'te 1341 ile 1351 yılları arasında mistik İsihazm doktrinine ilişkin bir anlaşmazlığı ele almak için düzenlenen altı konsilden oluşan bir diziye verilen addır. Bunlar aynı zamanda İsihazm konsilleri ya da Palamit konsilleri olarak da anılır, çünkü serinin ilkinde Seminaralı Barlaam'ın karşı çıktığı Gregori Palamas'ın ve sonraki beş konsilde diğerlerinin teolojisini tartışmışlardır.

Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.