İçeriğe atla

Filistin toprakları

Filistin toprakları
Arapça: الأراضي الفلسطينية
al-Arāḍī al-Filasṭīniyya
Palestinian territories
Filistin toprakları haritadaki konumu
Palestinian Territories according to a Green Line based definition
Palestinian Territories according to a Green Line based definition
Languages
  • Arabic
  • Hebrew
  • English
Etnik gruplar
  • Palestinians
  • Jews
  • Samaritans
Demonim
  • Palestinians
  • Israeli/Jewish settlers
Yüzölçümü
• Toplam
6,220 km2
• Su (%)
3.5
• West Bank
5,860 km2[1]
(of which Dead Sea: 220 km2)
• Gaza Strip
360 km2[2]
Nüfus
• Palestinians (2016)
4,816,503[4]
• Settlers (2012)
564,000[5]
• 2007 sayımı
3,719,189 (Pal.)[3][4]
• Yoğunluk
654[3]/km2
İGE (2010)0.645[6]
orta · 97th.
Para birimi
  • Mısırian pounda (EGP)
  • Israeli new sheqelb (ILS)
  • Jordanian dinarc (JOD)
Zaman dilimiUTC+2 (EET)
• Yaz (YSU)
UTC+3 (DAYS)
Trafik akışıright
Telefon kodu+970d
ISO 3166 koduPS
İnternet alan adı
  • .ps
  • فلسطين.
  1. Used in Gaza Strip since 1951.
  2. Used since 1985.
  3. Used in West Bank since 1950.
  4. +972 also used.

"Filistin toprakları" terimi, 1967'den beri İsrail'in işgal ettiği bölgeler olan, Batı Şeria (Doğu Kudüs dahil) ve Gazze Şeridi'ni tanımlamak için uzun yıllardır kullanılmaktadır. Uluslararası Adalet Divanı (UAD), Doğu Kudüs dahil Batı Şeria'dan "İşgal Altındaki Filistin Toprakları" olarak bahsetti ve bu terim UAD tarafından verilen Temmuz 2004'teki kararda yasal tanım olarak kullanıldı.[7] 1999'dan bu yana, Birleşmiş Milletler (BM) resmî terminolojisinde,[8] işgal edilmiş Filistin toprakları[9][10][11] (OPT veya oPt) giderek diğer terimlerin yerini almıştır.[12] Avrupa Birliği (AB) de bu kullanımı benimsemiştir.[13][14] "İşgal Altındaki Filistin Bölgesi" terimi, BM ve diğer uluslararası kuruluşlar tarafından Ekim 1999[15] ile Aralık 2012 arasında Filistin Ulusal Yönetimi tarafından kontrol edilen alanlara atıfta bulunmak için kullanıldı. AB, aynı dönemde ara sıra "Filistin Yönetimi toprakları"[16][17][18] gibi paralel bir terim de kullanmıştır.

Gazze Şeridi ve Batı Şeria, 1948 savaşından 1967'ye kadar sırasıyla Mısır ve Ürdün tarafından işgal edilmişti. İsrail, 1967 Altı Gün Savaşı'nda Batı Şeria ve Gazze Şeridi'ni işgal etti ve o zamandan beri kontrolü elinde tuttu. 1980'de İsrail, Doğu Kudüs'ü zapt etti ve Kudüs'ün tamamını başkenti ilan etti. Bu karar resmî olarak hiçbir zaman yasal ilhak anlamına gelmedi ve uluslararası olarak kınanarak[19] Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi tarafından "hükümsüz" ilan edildi.[20] Filistin Ulusal Yönetimi, Birleşmiş Milletler,[21] uluslararası yasal ve insani kuruluşlar[22][23] ve uluslararası topluluk[24][25] Doğu Kudüs'ü Batı Şeria'nın bir parçası ve dolayısıyla Filistin Topraklarının bir parçası olarak kabul etmektedirler. Filistin Ulusal Yönetimi, Orient House'da ve diğer birkaç binada egemenlik çıkarlarının bir iddiası olarak büro açtı.[26][27] Bununla birlikte, savaş sırasında işgal edilen toprakların tek taraflı ilhakı Dördüncü Cenevre Sözleşmesine aykırı olduğu için İsrail'in egemenliği hiçbir ülke tarafından tanınmamıştır.[28][29] 40 yıllık işgalin maliyetinin İsrail için 50 milyar dolar olduğu tahmin ediliyor.[30] Dünya Bankası, İsrail işgalinin Filistin ekonomisine 2013 yılında yıllık maliyetinin ise 3,4 milyar dolar olduğunu tahmin ediyor.[31]

İsimlendirme

Birleşmiş Milletler, Avrupa Birliği, Uluslararası Kızılhaç Komitesi ve Birleşik Krallık hükûmeti bu bölgeleri "İşgal Altındaki Filistin Toprakları" olarak nitelemektedir.[32][33][34]

İsrail Dışişleri Bakanlığı[35] ve Dore Gold[36] "İşgal Altındaki Filistin Toprakları" teriminin kullanılmasına itiraz etti.[note 2] "İşgal altındaki Filistin Toprakları" Filistinliler tarafından İsrail işgalini kastetmek için kullanılıyor olsa da Profesör Julie Peteet'e göre barış sürecinin gelişi ve FKÖ'nün İsrail'i tanıması ile bu kullanımın azaldığını söylemektedir.[37][38] Bu konuyla pararlel şekilde, David Ben-Gurion ve Menachem Begin'in[39] Yahudi halkına güvenerek Büyük İsrail'in tamamı üzerinde Yahudi egemenliğini tesis etme arzuları da bulunmaktaydı.[40][41]

Sınırlar

Map comparing the borders of the 1947 partition plan and the armistice of 1949.
Şablon:Partition Plan-Armistice Lines comparison map legend 1949 Ateşkes Sınır Çizgileri (Yeşil Hat ):       1949'dan itibaren İsrail kontrolündeki bölge
    1948'den 1967'ye kadar Mısır ve Ürdün kontrolündeki bölge

Filistin Toprakları iki ayrı bölgeden oluşur: Batı Şeria (Doğu Kudüs dahil) ve Gazze Şeridi. Sınırlar genellikle "1967 sınırları" olarak anılsa da, bunlar tarihsel olarak 1948 Arap-İsrail Savaşı'na son veren ve genellikle Yeşil Hat olarak anılan 1949 Ateşkes Anlaşmaları kapsamındaki ateşkes hatlarıdır. 1949 ateşkes hatları, uluslararası sınırlar değil, ateşkes hatları olarak ilan edildi. Filistinli müzakerecilerden Hamas, İsrail Devleti'ni hiç tanımazken, Filistin devletinin gelecekteki sınırları olarak bu hatlara geri dönüldüğünü iddia etti.[42] Arap Birliği, 2002 Arap Barış Girişimi'nde Filistin Devleti'nin gelecekteki sınırları olarak bu sınırları destekledi.

Batı Şeria'nın doğu sınırı Ürdün'le olan sınırıdır. İsrail-Ürdün Barış Antlaşması bu sınırı uluslararası sınır olarak tanımladı ve Ürdün, batısındaki toprak taleplerinden vazgeçti. Ürdün ile Batı Şeria arasındaki sınır kesimi, bölgenin statüsü konusunda kesin bir anlaşma sağlanana kadar belirsiz kaldı.[42]

Gazze Şeridi'nin güney sınırı Mısır sınırıdır. İsrail-Mısır Barış Antlaşması'nda Mısır, Gazze Şeridi de dahil olmak üzere uluslararası sınırın kuzeyine inme iddialarından vazgeçti. Filistinliler iki anlaşmanın da tarafı değildi.

Gazze Şeridi, Akdeniz ile çevrilidir. Batı Şeria'nın doğal coğrafi sınırı Ürdün Nehri'dir. Gazze Şeridi'nin karasuları ve Ölü Deniz'in Batı Şeria ile Ürdün sınır çizgisi arasındaki bölgeleri tamamen İsrail tarafından kontrol edilmektedir.

Filistin devleti

Filistin toprakları, Birleşmiş Milletler tarafından gelecekteki Filistin Devleti'nin toprakları olması amaçlanan bölgenin bir parçasıdır.[43] Başlangıçta, 29 Kasım 1947 tarihli 181 sayılı Karar ile planlanan Filistin devletine daha geniş bir alan tahsis edildi, ancak Araplar bunu reddettiler ve 1948 Filistin savaşında İsrail ordusu alanın büyük bir bölümünü ele geçirdi. Paylaşım Planında, tarihi Filistin'in yaklaşık %45'i Arap devletine ayrılmışken, bu oran Filistin topraklarının yalnızca %23'ü oluşturmaktadır.[44] Son rakam İsrail yerleşimleri, duvarları ve yolları tarafından işgal edilen tüm alanları içerir.

BM'de neredeyse tüm ülkeler "gelecekteki bir Filistin devletinin sınırları, Yeşil Hat'a karşılık gelen 1967 öncesi sınırlara dayanmalıdır" anlamına gelen, 17 Mayıs 2004 tarihli 58/292 sayılı Karar lehinde oy kullandılar; Karar ile, Filistinlilerin kendi kaderini tayin ve egemenlik hakkı ile bağlantılı olarak, bağımsız Filistin Devletinin 1967 öncesi sınırlara dayanması gerektiğini onaylandı.[43] 15 Aralık 1988 tarihli 43/177 sayılı Kararda, Filistin Devleti'nin bağımsızlık ilanı BM Genel Kurulu[45] tarafından kabul edildi ancak, üye devlet olarak kabul edilmedi. Aynı kararda, Filistin Devleti'nin işgal Altındaki Filistin Toprakları üzerindeki egemenlikleri de tanındı.

29 Kasım 2012'de BM Genel Kurulu, 138 kabul, 9 ret ve 41 çekimser oy ile Filistin'in BM'deki statüsünü "üye olmayan gözlemci devlet" statüsüne değiştiren 67/19 sayılı Birleşmiş Milletler Genel Kurulu kararını onayladı.[46][47][48]

Doğu Kudüs

Haziran 1967'deki Altı Gün Savaşı'nın hemen ardından İsrail, Öncesinde Doğu Kudüs etkili bir şekilde ilhak etmiştir. Bütünüyle İsrail'in Kudüs belediyesinin bir parçası haline getirilen bu alana İsrail hukuku, yargı yetkisi ve idaresi uygulandı. Doğu Kudüs sakinleri, mavi İsrail kimlik kartlarıyla İsrail vatandaşı yapıldılar. 1980'de Knesset, Kudüs'ün birliği meselesini İsrail'in Başkenti Kudüs Temel Yasası ile anayasal statüye yükseltti. Başta Latin Amerika olmak üzere, dünya toplumlarının çoğu tarafından kınanan bir eylemden sonra, Batı Kudüs'te bulunan birkaç büyükelçilik derhal Tel Aviv'e taşındı. İsrail'in Doğu Kudüs'ü ilhakı, hiçbir ülke tarafından uluslararası tanınırlığa sahip değil. Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nin 478 sayılı Kararı da dahil olmak üzere yedi BMGK kararı, bunu "hükümsüz ve geçersiz" ilan etti ve bunun uluslararası hukukun (Dördüncü Cenevre Sözleşmesi) ihlali olduğunu belirterek iptal edilmesini şart koştu. Birleşmiş Milletler, 181 (1947) sayılı Kararını hiçbir zaman yürürlükten kaldırılmadığı için, Kudüs'ü hiçbir zaman İsrail veya Filistin'in bir parçası olarak açıkça tanımadı. Karar 181'de, Kudüs'ün uluslararası rejim altında bir tarafsız bölge olması amaçlanıyordu. Çoğu ülke ne Batı Kudüs'ü ne de tamamıyla Kudüs'ü İsrail'in başkenti olarak tanımıyor.[49][50][51]

Filistinliler, Doğu Kudüs'ü gelecekteki Filistin devletinin başkenti olarak görüyor. Doğu Kudüs, genellikle Filistin topraklarının bir parçası olarak kabul edilmektedir. İsrail ile ilgili BM kararlarında, Doğu Kudüs rutin olarak Batı Şeria'nın veya Filistin topraklarının bir parçası olarak anılıyor.[43]

İsrail Yüksek Mahkemesine göre, işgal altındaki toprakların tek taraflı ilhakını yasaklayan Dördüncü Cenevre Sözleşmesi, Doğu Kudüs için uygulanamaz çünkü, İsrail'in bu bölge üzerinde "meşru egemen"[] olduğunu ve daha önce toprak üzerinde kontrol sahibi olan müttefikleri tarafından bu durumun tanındığını öne sürmektedir. İsrail'de, Kudüs'ün tamamının İsrail egemenliği altında tutulması için her zaman büyük bir, ancak Kudüs'e "çekirdek" Doğu Kudüs'ün ötesinde (Eski Şehir, Şeyh Jarrah ve büyük Ramot, Ramat Eşkol, French Hill ve Gilo gibi 1967 sonrası Yahudi mahalleleri). Birkaç kez İsrail ve ABD'nin Doğu Kudüs'ü İsrail ile Filistinliler arasında bölme önerileri vardı. 1995 Beilin-Abu Mazen anlaşmasında İsrailli müzakereciler, ilhak edilmiş İsrail mahallelerini ve büyük yerleşim bloklarını içerecek genişletilmiş bir Kudüs içindeki bazı Arap mahalleleri üzerinde Filistin egemenliğini önerdiler. 2000 yılında ABD başkanı Bill Clinton, Clinton Parameters adlı kitabında benzer bir teklif sundu. Son yıllarda, İsrail'in pozisyonu, tüm Kudüs'ü İsrail egemenliği altında tutmaya meyillidir.

Gazze Şeridi

2005 yılında İsrail, kalan tüm güçlerini Gazze Şeridi'nden çekti ve yerleşim yerlerini yıkıma uğrattı. Yine de uluslararası topluma göre Gazze Şeridi'nin hala İsrail tarafından işgal edildiği düşünülüyor.[10] İsrail, Gazze Şeridi'ni işgal ettiğini reddetti, ancak Gazze Şeridi'nin üç sınır bölgesinden ikisi, kıyı ve hava sahası ile birlikte İsrail tarafından kontrol ediliyor (Refah yakınlarındaki üçüncü sınır bölgesi Mısır tarafından kontrol ediliyor).[52][53] 1967'den beri işgal edilen Filistin topraklarındaki insan haklarının durumuna ilişkin BM Özel Raportörü 2007'de şunları söyledi:

İsrail, Gazze açısından işgalci bir güç olmaya devam ediyor. İsrail'in 2005 yılında yerleşim yerlerinin boşaltılması ve askerlerinin geri çekilmesinin ardından Gazze'deki işgalini durdurduğu iddiaları, İsrail'in Gazze'nin dış sınırları, hava sahası, karasuları üzerindeki kontrolü, nüfus kaydı, vergi gelirleri ve hükümet fonksiyonları sayesinde Gazze üzerinde etkin bir kontrolü elinde tuttuğunu hesaba katmıyor. Bu kontrolün etkinliği, düzenli askeri akınlar ve roket saldırıları ile desteklenmektedir.

Yönetim

Bölgelerin siyasi statüsü, İsrail ile FKÖ arasındaki müzakerelerin ve Birleşmiş Milletler tarafından yapılan çok sayıda açıklama ve kararın konusu olmuştur. (Bkz. İsrail ile ilgili Birleşmiş Milletler kararları listesi.) 1994 yılından bu yana, özerk Filistin Ulusal Yönetimi, Oslo Anlaşmalarında yer alan İlkeler Bildirgesi'nin bir sonucu olarak, bölgelerin büyük bölümlerinde çeşitli derecelerde kontrol uygulamaktadır. Amerika Birleşik Devletleri hükûmeti Batı Şeria ve Gazze'yi siyasi, ekonomik, yasal ve diğer amaçlar için tek bir varlık olarak görmektedir.[54] ABD Dışişleri Bakanlığı ve diğer ABD hükûmet kurumları, USAID'i Batı Şeria ve Gazze'de,[55] demokrasi, yönetişim, kaynaklar ve altyapı alanlarında projelerle görevlendirildi. USAID misyonunun görevlerinden biri, Dörtlü Yol Haritası'nın uygulanması için esnek ve farklı bir destek sağlamaktır.[56] Bu Yol Haritası, Batı Şeria ve Gazze'de yaşanayabilir bir Filistin Devletinin aşamalı olarak gelişmesi çağrısında bulunan, uluslararası olarak desteklenen bir plandır. Katılımcı devletler, doğrudan katkılar yoluyla veya Dünya Bankası tarafından oluşturulan Filistin Devleti hesabı aracılığıyla yardım sağlar.[57]

2007'de Gazze Şehri.
2011'de Awarta, Batı Şeria'da İsrail askerleri
Gazze Şehrinde yıkılan Filistin Yasama Meclisi binası, Gazze-İsrail çatışması, Eylül 2009
Nüfus (yıl ortası)[58][59]
Yıl Batı ŞeriaGazzeToplam
1970 0.69 0.34 1.03
1980 0.90 0.46 1.36
1990 1.25 0.65 1.90
2000 1.98 1.13 3.11
2004 2.20 1.30 3.50
2008 2.41 1.5 3.91
2010 2.52 1.60 4.12
Kaynak: ABD Sayım Bürosu
2006 2.5 1.5 4.0
2009 2.48 1.45 3.94
Kaynak: Filistin Merkezi İstatistik Bürosu
Bölge Nüfus
Batı Şeria 2.568.555[60]
Doğu Kudüs 192.800[61]
Gazze Şeridi 1.657.155[62]
Yer Nüfus
(2007) 		Alan (km 2 ) Yoğunluk[63]
Batı Şeria2.369.700 5.671 417.86
Gazze Şeridi1.416.539 360 3934.83
Toplam 3.786.239 6.031 627,80
Yerleşimci nüfusu, 1972–2007: sarı = Doğu Kudüs; mavi = Batı Şeria'nın geri kalanı[64][65]
Filistin Ulusal Yönetimi Valilikleri

Valilikler

Hebrew roadside sign in red.
İsrail vatandaşlarını 'A' Alanına girişin yasak, hayati tehlike ve suç olduğu konusunda uyaran İbranice tabela.

Ayrıca bakınız

  • Filistin Devleti'nin ana hatları
  • Bölgelerdeki Hükûmet Faaliyetleri Koordinatörü
  • Filistin Devleti'nin Ekonomisi
  • Filistin Devletinde Sağlık
  • Yahudiye ve Samarya Bölgesi
  • Filistin Çevre STK'ları Ağı
  • Filistin Devletinde Irkçılık
  • Filistin Devletinde Turizm
  • Su, Sanitasyon ve Hijyen İzleme Programı
  • Filistin Devleti'nde su temini ve sanitasyon

Notlar

  1. ^ Israeli documentation 4 Ekim 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. provides population figures for the whole of Jerusalem without specific information on East Jerusalem being provided.
  2. ^ Other terms used to describe these areas collectively include "Palestine", "State of Palestine", "Israeli-occupied territories", "Yesha" (Judea-Samaria-Gaza), "Yosh" (Judea and Samaria, without Gaza), "Palestinian Autonomous Areas"(although this term is also used to specifically refer to Areas A and B), "Palestinian Administered Territories","administered territories", "territories of undetermined permanent status", "1967 territories", and simply "the territories".

Kaynakça

  1. ^ "CIA – The World Factbook". cia.gov. 22 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2012. 
  2. ^ "CIA – The World Factbook". cia.gov. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Kasım 2012. 
  3. ^ a b "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 20 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021. 
  4. ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 8 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021. 
  5. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; PCBS_settlements_2012 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
  6. ^ "Human Development Reports" (PDF). Hdr.undp.org. 15 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 10 Haziran 2016. 
  7. ^ "Archived copy" (PDF). 6 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2010. 
  8. ^ International assistance to the Palestinians after Oslo: political guilt, wasted money. Routledge studies on the Arab-Israeli conflict. 1. London and New York: Routledge. 2008. s. 29. ISBN 978-0-415-45385-1. 
  9. ^ International assistance to the Palestinians after Oslo: political guilt, wasted money. Routledge studies on the Arab-Israeli conflict. 1. London and New York: Routledge. 2008. s. 27. ISBN 978-0-415-45385-1. 
  10. ^ a b "December Overview" (PDF). UNOCHA. December 2009. 16 Şubat 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2010.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "UNOCHADec2009" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  11. ^ "Israeli practices affecting the human rights of the Palestinian people in the Occupied Palestinian Territory, including East Jerusalem: Report of the Secretary-General (UN Doc. A/71/364)". United Nations. 30 Ağustos 2016. 30 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2016. 
  12. ^ Ben-Naftali (2005). "Illegal Occupation:Framing the Occupied Palestinian Territory". Berkeley Journal of International Law. 23 (3): 552. 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021. "gradually substituting the terms....Palestinian occupied territories 
  13. ^ "European Union, Trade in goods with Occupied Palestinian Territory" (PDF). European Commission / Directorate-General for Trade. 4 Kasım 2016. 28 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 29 Kasım 2016. 
  14. ^ "Council conclusions on the Middle East Peace Process". Council of the European Union. 18 Ocak 2016. 30 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2016. The Council highlights the importance of unhindered work of civil society both in Israel and the occupied Palestinian territory and follows recent developments in this regard with concern. 
  15. ^ "RE: Inclusion of new country name and code elements" (PDF). International Organization for Standardization ISO 3166 Maintenance Agency. 22 Temmuz 2011. 22 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  16. ^ "EUR-Lex - 92003E1338 - EN". Official Journal 051 E, 26/02/2004, p. 0078. 21 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021. 
  17. ^ "CONTRIBUTION to the debate on the situation in the Middle East concerning economic reconstruction and development, with particular reference to the Palestinian Authority territories". www.assembly.coe.int. 15 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021. 
  18. ^ "Request for Partner for Democracy status with PACE submitted by the Palestinian National Council – Report/Non-UN document: 5". 29 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021. 
  19. ^ "5. Access to Jerusalem and the Holy Places". Jerusalem:Points Beyond Friction and Beyond. Kluwer Law International. 2000. s. 68. ISBN 9041188436. 
  20. ^ Bearing Witness – Eight weeks in Palestine. Londra: Metete. 2013. s. 12. ISBN 978-1-908099-02-0. 
  21. ^ Resolution 446, Resolution 465, Resolution 484, among others
  22. ^ "Legal Consequences of the Construction of a Wall in the Occupied Palestinian Territory". International Court of Justice. 9 Temmuz 2004. 28 Ağustos 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Eylül 2006. 
  23. ^ "Conference of High Contracting Parties to the Fourth Geneva Convention: statement by the International Committee of the Red Cross". International Committee of the Red Cross. 5 Aralık 2001. 7 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Eylül 2006. 
  24. ^ "Applicability of the Geneva Convention relative to the Protection of Civilian Persons in Time of War, of 12 August 1949, to the Occupied Palestinian Territory, including Jerusalem, and the other occupied Arab territories". United Nations. 17 Aralık 2003. 3 Haziran 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Eylül 2006. 
  25. ^ "EU-Settlements Watch" (PDF). 1 February – 31 Temmuz 2002. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021. 
  26. ^ Shlomo Slonim, Jerusalem in America's Foreign Policy: 1947–1997 20 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Martinus Nijhoff Publishers, 1998 pp. 332–333.
  27. ^ Menachem Klein, ['Jerusalem: The Contested City,'] C. Hurst & Co. Publishers, 2001 pp. 189ff., passim.
  28. ^ The Right of Conquest: The Acquisition of Territory by Force in International Law and Practice. Clarendon Press. 31 Ekim 1996. ISBN 9780191583803. 20 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021 – Google Books vasıtasıyla. 
  29. ^ Recognition and the United Nations. Cambridge: Grotius Publications Limited. 1987. ss. 111-115. ISBN 0-521-46322-X. 
  30. ^ 'Cost of occupation – over $50 billion,' 20 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Ynet, 9 June 2007
  31. ^ 'Occupation costs Palestinians 'billions',' 28 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Al Jazeera, 9 October 2013
  32. ^ "The occupied Palestinian territories: Dignity Denied". International Committee of the Red Cross. 13 Aralık 2007. 10 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2012. 
  33. ^ "UK and The Occupied Palestinian Territories". GOV.UK. 9 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2016. 
  34. ^ "House of Commons International Development Committee – FINAL REPORT Vol I 26 January 2004" (PDF). 8 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 30 Haziran 2010. 
  35. ^ "DISPUTED TERRITORIES- Forgotten Facts About the West Bank and Gaza Strip". Israel ministry of foreign Affairs. 1 Şubat 2003. 27 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2019. 
  36. ^ "From 'Occupied Territories' to 'Disputed Territories". Jerusalem Center for Public Affairs. 16 Ocak 2002. 2 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2019. It would be far more accurate to describe the West Bank and Gaza Strip as "disputed territories" to which both Israelis and Palestinians have claims. 
  37. ^ Julie Peteet (2005) Words as interventions: naming in the Palestine–Israel conflict, Third World Quarterly, 26:1, 153-172, DOI:10.1080/0143659042000322964
  38. ^ The British labour movement and Zionism, 1917–1948. Routledge. 1983. s. 138. ISBN 978-0-7146-3162-2. The Jewish people have always regarded, and will continue to regard Palestine as a whole, as a single country which is theirs in a national sense and will become theirs once again. No Jew will accept partition as a just and rightful solution. 
  39. ^ The Iron Wall: Israel and the Arab World. Paw Prints. 2008. s. 670. ISBN 978-1-4352-9513-1. 
  40. ^ See, for example, Open a Bible 20 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  41. ^ The Likud—Platform 6 Ekim 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. states "The Government of Israel flatly rejects the establishment of a Palestinian Arab state west of the Jordan River.
  42. ^ a b "United Nations - Office of Legal Affairs" (PDF). legal.un.org. 28 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  43. ^ a b c "Resolution 58/292. ". 6 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2021.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Res 58/292" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: )
  44. ^ Based on figures of the CIA World Factbook 27 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  45. ^ UNGA; Resolution 43/177. 1 Kasım 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  46. ^ "Palestinians win implicit U.N. recognition of sovereign state". Reuters. 29 Kasım 2012. 5 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2012. 
  47. ^ "UN makes Palestine nonmember state". 3 News NZ. 30 Kasım 2012. 16 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2012. 
  48. ^ "No: 275, 30 Kasım 2012, Filistin'in BM'de "üye olmayan gözlemci devlet" statüsü kazanması hk". T.C. Dışişleri Bakanlığı. 11 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021. 
  49. ^ "The Status of Jerusalem in International and Israeli Law". Jerusalem Center for Public Affairs. 2018. 2 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2019. 
  50. ^ "Palestinians accuse Romney of 'racist' remark". Al Jazeera. 31 Temmuz 2012. 9 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2012. 
  51. ^ "Romney calling Jerusalem Israel's capital is 'unacceptable,' says Erekat". Haaretz. Associated Press. 30 Temmuz 2012. 27 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2012. 
  52. ^ "Israel Gaza blockade must be completely lifted". Amnesty.org. 4 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2012. 
  53. ^ "MIDEAST: Border Areas Bombed Again". Ipsnews.net. 12 Mart 2009. 27 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2012. 
  54. ^ "Department of the Treasury, Customs Service, T.D. 97–16, Country of Origin Marking of Products From the West Bank and Gaza" (PDF). 15 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 30 Haziran 2010. 
  55. ^ "USAID West Bank/Gaza". Usaid.gov. 9 Ekim 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2010. 
  56. ^ "West Bank and Gaza — Strategic Objective: 294-001" (PDF). 27 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2010. 
  57. ^ "International Donors' Conferences for the Palestinian State". Ambafrance-us.org. 20 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2010. 
  58. ^ Palestinians in figures 2009 22 Aralık 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Palestinian Central Bureau of Statistics May 2010
  59. ^ Palestinians at the End of Year 2006 11 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Palestinian Central Bureau of Statistics
  60. ^ (July 2010 est.
  61. ^ Israeli settlers for (2008 est.
  62. ^ Estimation for July 2011 @ CIA The World Factbook 12 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  63. ^ As stated in List of sovereign states and dependent territories by population density, in 2010, the total density raised to 681, ranking the 20th biggest of this list.
  64. ^ "Israeli Settler Population 1972–2006". Foundation for Middle East Peace. 18 Kasım 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2010. 
  65. ^ "Population by year in West Bank settlements". B'Tselem. 23 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2010. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">İntifada</span> başkaldırma hareketleri

Birinci İntifada (ayaklanma) veya Birinci Filistinli İntifada, İsrail’in, aralık 1987’den 1993 Oslo Anlaşmasının imzalanmasına kadar süren, Filistin topraklarını ele geçirmesine karşı, Filistinlilerin ayaklanmasıdır. Ayaklanma 9 Aralık'ta Cebaliye mülteci kampında başladı. Gittikçe yükselen tansiyon, ölen Filistinli ve İsrailliler ve son olarak İsrail ordusuna ait bir aracın dört Filistinli’ye çarpıp öldürmesi, ayaklanmayı ateşledi. Aracın dört Filistinliye kasıtlı çarptığı söylentisi hızlı bir şekilde Gazze’de, Batı Şeria’da ve Doğu Kudüs’te yayıldı. Genel grev, Gazze ve Batı Şeria’daki İsrailli kurumları boykot, ordu emirlerine karşı sivil itaatsizlik, İsrail yerleşkelerinde çalışmamak, İsrail ürünlerini satın almamak, vergi vermemek, Filistinli araçları İsrail ehliyetleriyle kullanmayı reddetmek, grafitiler yapmak, barikatlar kurmak ve Filistin sınırları içindeki İsrail’e ait askeri binalara taş ve molotofkokteyli atmak, ayaklanma sürecinde gerçekleşen eylemlerdi. Buna cevaben, İsrail, ayaklanmaları durdurmak için 80.000 askeri mobilize etti. Çocuk haklarını dünya çapında savunan “Save the Children” raporuna göre ilk iki yıl boyunca, 18 yaş altı bütün Filistinlilerin 7% si ateşlenen silahlardan, dayaklardan veya göz yaşartıcı gazdan dolayı yaralandı. Filistinlilerin kendi arasında, İsraille iş birliği yapma suçlamarından dolayı gerçekleşen şiddet eylemleri de ayaklanmaların daimi özelliklerinden biriydi. İsrail güvenlik güçleri 1087 Filistinliyi öldürürken, Filistinliler, 100 İsrailli sivili ve 60 İsrail güvenlik personelini öldürdü, 1400 den fazla sivili ve 1700 askeri yaraladı. Filistinliler 822 Filistinliyi, İsraille iş birliği yapma suçlamalarıyla öldürdü, yarısından fazlasının sonralarda İsraille hiçbir alakalarının olmadığı kanıtlandı.

<span class="mw-page-title-main">Batı Şeria</span> Filistinde bulunan bir bölge

Batı Şeria (Cisürdün) (Arapça: الضفة الغربية‎,, İbranice: הגדה המערבית‎,, Orta Doğu'da batı, kuzey ve güneyinde İsrail, doğusunda ise, Şeria nehri ve Lût Gölü ile çevrili bölgedir.

<span class="mw-page-title-main">Filistin Ulusal Yönetimi</span> Batı Şeria ve Gazze Şeridini yöneten bir idari örgüt

Filistin Ulusal Yönetimi, Batı Şeria ve Gazze Şeridi'ni yöneten bir idari örgüt ve devlet yapılanmasıdır.

<span class="mw-page-title-main">İsrail-Filistin çatışması</span> Levantta devam eden askerî çatışma

İsrail-Filistin çatışması, Filistin ile İsrail Silahlı Kuvvetleri arasında Filistin topraklarında devam eden silahlı çatışmadır. Başta 1897 Birinci Siyonist Kongresi ve 1917 Balfour Deklarasyonu olmak üzere, Filistin'deki bir Yahudi vatanına ilişkin iddiaların kamuoyuna duyurulması, bölgede erken gerilim yarattı. O zamanlar, Yahudi göçü önemli ölçüde artmasına rağmen, bölgedeki Yahudi nüfusu çok azdı. İngiliz hükûmetine "Filistin'de Yahudi halkı için ulusal bir yuva kurulması" için bağlayıcı bir yükümlülük içeren Filistin Mandası'nın kurulması ardından gerilim, Yahudiler ve Araplar arasında çatışmaya dönüştü. Erken çatışmayı çözme girişimleri, 1947 Birleşmiş Milletler Filistin Bölme Planı ve daha geniş Arap-İsrail çatışmasının başlangıcı olan 1947-1949 Filistin savaşıyla sonuçlandı. İsrail-Filistin süregelen durumu, 1967 Altı Gün Savaşı'nda İsrail'in Filistin topraklarını işgal etmesiyle başladı.

<span class="mw-page-title-main">İsrail</span> Batı Asyada bulunan bir ülke

İsrail, resmî adıyla İsrail Devleti (İbranice: מְדִינַת יִשְׂרָאֵל‎,

<span class="mw-page-title-main">Filistin Devleti</span> Batı Asyada yer alan bir ülke

Filistin, resmî adıyla Filistin Devleti, Orta Doğu'da ve Batı Asya'da, Akdeniz kıyısındaki tarihî Kenan Bölgesi'nde bulunan ve Batı Şeria ile Gazze Şeridi'nde belirtilen bölgelerde de facto olarak hüküm süren bir Arap devletidir. Devletin başkenti her ne kadar Doğu Kudüs olarak belirlense de Kudüs tamamen İsrail'in kontrolünde olduğu için başkenti Ramallah'ta yani Batı Şeria'da bulunmaktadır. Filistin toprakları 1948'den 1967'ye kadar Mısır ve Ürdün tarafından ele geçirilmişken 1967'deki Altı Gün Savaşı'ndan sonra ise İsrail tarafından ele geçirilmiştir. Şubat 2020 itibarıyla 5.051.493 nüfusla dünyada en çok nüfusa sahip 121. devlet olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Oslo I Anlaşması</span>

Oslo I Anlaşması veya Oslo I, resmen Geçici Yönetim Düzenleme İlkelerinin Bildirgesi olarak adlandırılır ve Filistin-İsrail çatışması için bir dönüm noktasıdır. Bu görüşme, İsrail ile Filistin temsilcilerinin üst düzeyde ilk doğrudan yüz yüze anlaşma çabası olarak tarihe geçmiştir. Bu anlaşma görüşmeleri İsrail ve Filistinliler arasındaki çatışmaların iki taraf arasında kalan nihai olarak çözecek bir anlaşma ve gelecekteki ilişkiler için bir çerçeve olarak düşünülmüştü.

<span class="mw-page-title-main">Kudüs'ün statüsü</span>

Uluslararası platformda Kudüs'ün statüsü hakkında yasal ve diplomatik açıdan farklı görüşler görülmektedir. Devletler ve uzmanlar da aynı şekilde uluslararası kanunlar altında Kudüs'ün statüsü hakkında bölünmüşlerdir. İsrail ve Filistin Kudüs'ü başkent olarak kabul etmektedir. Fakat çoğu ülke Kudüs'ü İsrail ve Filistin'in başkenti olarak tanımamaktadır. Hatta çoğu tam anlamıyla İsrail ve Filistin'e ait olduğunu da düşünmemektedir. Birçok BM üye devleti resmi olarak bir BM önergesi olan Kudüs'ün uluslararası statüsüne sadık kalmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Doğu Kudüs</span> Kudüsün doğusu

Doğu Kudüs veya Doğu Yeruşalim ,1948 Arap-İsrail Savaşı'nda Ürdün'ün ve 1967'deki Altı Gün Savaşı'nda İsrail'in eline geçen Kudüs'ün doğusudur. İçinde, Eski Şehri ve Yahudilik, İslam ve Hristiyanlıkta kutsal yerler olan Tapınak Dağı, Ağlama Duvarı, Mescid-i Aksa, Kutsal Kabir Kilisesi gibi yerleri barındırır. "Doğu Kudüs" terimi, bazen 1949'dan 1967'ye kadar Ürdün'ün hakimiyeti altında olan fakat 1967'den sonra İsrail hakimiyeti altında Batı Kudüs ile birlikte tek bir belediye altında birleştirilen 70 km²'lik alanı bazen de 1967 öncesi bir Ürdün belediyesi olan 6.4 km²'lik alanı tasvir eder. Filistin Devleti, Doğu Kudüs'ü başkent yapmak istemektedir fakat Kudüs tamamen İsrail'in kontrolünde olduğu için şu andaki fiili başkenti Ramallah'tır. İsrail ise 30 Temmuz 1980'de Kudüs Yasası ile Batı Kudüs ve Doğu Kudüs olmak üzere Kudüs'ün tamamını ebedi başkent ilan etmiştir.

Filistin Otoritesi pasaportu 1993 Oslo Anlaşması kapsamında Filistin Yönetimi'nin 2 Nisan 1995 yılından bu yana uluslararası seyahat amacı ile Filistin topraklarında yaşayan Filistin vatandaşları için Filistin Otoritesi tarafından verilen seyahat belgesidir. Sadece Batı Şeria'daki Filistin vatandaşlarına verilir. Filistin Otoritesi pasaportu, Filistin'de doğduğunu gösteren bir doğum belgesi ibraz eden herkes tarafından kullanılabilir. Kudüs'te yaşayan Filistinliler ancak Ürdün'den alınan geçici pasaport ve İsrail'den geçici alınma seyahat belgesi taşıyabilmektedirler. Filistin dışında doğan Filistinliler için pasaportun geçerli olup olmadığı hâlen net değildir. Bununla birlikte, pasaport verilmesi İsrail hükûmeti tarafından getirilen ek kısıtlamalara tabidir. İsrail, Geçici Anlaşma uyarınca güvenlik ihtiyaçları için gerekli olduğunu kabul etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Yeşil Hat (İsrail)</span> 1948 Arap-İsrail Savaşı sonrası, İsrail ile 4 Arap devleti arasında yapılan 1949 Ateşkes Anlaşmaları neticesinde çekilen sınır çizgisi

Yeşil Hat ya da 1947 Öncesi Sınırlar ya da 1949 Ateşkes Sınırları, 1948 Arap-İsrail Savaşı sonrası İsrail ile 4 Arap devleti arasında yapılan 1949 Ateşkes Anlaşmaları neticesinde çekilen sınır çizgisidir. Bu sınır hattı ile Araplara ait olan Batı Şeria ve Gazze şeridi İsrail'den ayrılmıştır. Oluşturulan bu hat ile birlikte sınırların durumu 1967 yılındaki Altı Gün Savaşı'na kadar devam etmiştir.

Filistin'de turizm Doğu Kudüs, Batı Şeria ve Gazze Şeridi'ndeki turizmi ifade eder. 2010 yılında, 2009'daki 2.6 milyona kıyasla 4.6 milyon kişi Filistin topraklarını ziyaret etti. Bu rakamdan 2.2 milyonu yabancı turist, 2.7 milyonu yerli idi. 2012'nin son çeyreğinde, Batı Şeria otellerinde 150.000'den fazla turist konakladı; % 40'ı Avrupa, % 9'u ABD ve Kanada'dan geliyordu. Büyük seyahat rehberleri "Batı Şeria seyahat etmek için en kolay yer değil ama yapılan gayretler zengin bir şekilde ödüllendirilir" şeklinde yazmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Filistin milliyetçiliği</span> ulusal hareket

Filistin milliyetçiliği, Filistin halkının kendi kaderini tayin hakkı ve Filistin üzerindeki egemenliği için ulusal hareketidir. Başlangıçta Siyonizm'e karşı kurulan Filistin milliyetçiliği daha sonra uluslararasılaşmış ve kendini diğer ideolojilere bağlamıştır. Böylece Filistin topraklarının İsrail tarafından tarihi işgalini ve Mısır'ın Gazze Şeridi ve Ürdün'ün Batı Şeria üzerindeki hakimiyeti üzerindeki yerli olmayan Arap işgalini reddetmiştir.

<span class="mw-page-title-main">İsrail'in Gazze'den çekilmesi</span> 2005 yılında İsrail personelinin geri çekilmesi

İsrail’in Gazze Şeridi’nden çekilmesi, 2005 yılında, İsrail’in tek taraflı gerçekleştirdiği ve 21 yerleşim birimindeki yerleşimcilerle askerlerin, Gazze içinden tahliyeleridir. Çekilme 2003 yılında, Başbakan Ariel Şaron tarafından önerildi, hükûmet tarafından 2004 yılında gündeme alındı ve 2005 yılında Çekilme Planı Uygulaması Kanunu olarak Knesset’te onaylandı. Plan Ağustos 2005’te uygulamaya konuldu ve Eylül 2005’te tamamlandı. Hükûmetin tazminat paketini ve 15 Ağustos 2005 mühletine kadar gönüllü olarak evlerinden çekilmeyi kabul etmeyen yerleşimciler, İsrail güvenlik güçleri tarafından birkaç günlük bir sürede evlerinden çıkartıldılar. Bütün yerleşimcilerin tahliyesi, yerleşim birimlerindeki evlerin yıkılması ve güvenlik güçleri personelinin çekilmesi 12 Eylül 2005 tarihinde tamamlandı. Kuzey Batı Şeria’daki 4 yerleşim biriminin tahliyesi ve dağılması da on gün sonra tamamlandı. Gazze Şeridi’ndeki 21 yerleşim biriminde bulunan 8000 Yahudi yerleşimci, yeniden İsrail’deki başka yerlere yerleştirildiler. Yerleşimcilere ortalama 200,000 dolardan daha fazla tazminat verildi. Çekilmeye rağmen, Birleşmiş Milletler, uluslararası insan hakları örgütleri ve birçok hukuk bilim insanı, Gazze Şeridi’nin hala İsrail tarafından askeri işgal altında tutulduğunu savunmaktadır. Bu sav İsrail ve diğer hukuk bilim adamları tarafından kabul edilmemektedir. Çekilmeden sonra, İsrail, Gazze’yi doğrudan kontrol altında tutmaya ve Gazze içindeki yaşamı dolaylı yoldan kontrole etmeye devam etmektedir. Gazze’nin hava sahasını, deniz sınırını ve Gazze’nin yedi kara geçiş noktalarını kontrol altında tutarken, sınırları içerisinde girilmesi yasak tampon bölgesi oluşturmuştur. Ayrıca Filistinli nüfus sicil kayıtları İsrail tarafından kontrol altındadır ve Gazze, su, elektrik, telekominikasyon ve diğer kamu hizmetleri için İsrail’e bağımlıdır.

<span class="mw-page-title-main">İsrail yerleşim birimleri</span>

İsrail yerleşim birimleri, İsrail vatandaşlarının yaşadığı, neredeyse tamamen Yahudilerden oluşan, İsrail’in 1967 Altı Gün Savaşı’nda ele geçirdiği topraklar üzerine inşa edilmiş olan yerleşim alanlarıdır. İsrail yerleşim birimleri günümüzde, içinde Doğu Kudüs’ün de bulunduğu Batı Şeria’daki Filistin topraklarında ve Suriye sınırları içinde olan Golan Tepeleri’nde bulunmaktadır. Daha öncelerde, İsrail 2005 yılında tek taraflı çekilmeden, Gazze Şeridi’nde 21, Batı Şeria’da 4 ve 1978 Mısır-İsrail Barış Anlaşması öncesinde, Mısır sınırları dahilinde olan Sina Yarımadası’nda 18 ayrı yerleşim birimi daha vardı. İsrail, barış anlaşmasından sonra yarımadadaki birimleri boşaltıp dağıttı. Uluslararası toplum yerleşim birimlerini uluslararası hukuka aykırı bulmaktadır ve Birleşmiş Milletler ise İsrail’in yerleşim birimleri inşa etmesini Dördüncü Cenevre Sözleşmesini ihlal etme olarak görmektedir.

Gazze-Eriha Anlaşması, resmi olarak Gazze Şeridi ve Eriha Bölgesi Anlaşması olarak adlandırılmaktadır. Filistin özerkliğinin ayrıntılarının sonuçlandırıldığı Oslo I Anlaşması'nın devamı niteliğindeki bir anlaşmaydı. Anlaşma genel olarak 1994 Kahire Anlaşması olarak bilinir. 4 Mayıs 1994'te Yaser Arafat ve dönemin İsrail Başbakanı Yitzhak Rabin tarafından imzalandı.

<span class="mw-page-title-main">Filistin'in vize politikası</span>

Filistin'in vize politikası, bir ziyaretçinin Filistin topraklarına girmek için karşılaması gereken belirli giriş koşullarına atıfta bulunur. İsrail'in vize politikası tarafından getirilen kurallar dışında yabancı uyruklulara uygulanan herhangi bir vize koşulu bulunmamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Oslo Anlaşmaları</span> İsrail-Filistin barış sürecindeki anlaşmalar

Oslo Anlaşmaları, İsrail ile Filistin Kurtuluş Örgütü (FKÖ) arasında 1993 yılında Washington, DC'de imzalanan Oslo I Anlaşması ve 1995 yılında Mısır'ın Taba kentinde imzalanan Oslo II Anlaşması'dır. Bu anlaşmalar, Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyinin 242 sayılı kararı ve 338 sayılı kararı temelinde bir barış anlaşmasına ulaşmayı ve "Filistin halkının kendi kaderini tayin hakkını" yerine getirmeyi amaçlayan bir barış süreci olan Oslo sürecinin başlangıcına işaret ediyordu. Oslo süreci, Norveç'in Oslo kentinde yapılan gizli görüşmelerin ardından başladı ve hem FKÖ'nün İsrail'i tanıması hem de İsrail'in FKÖ'yü Filistin halkının temsilcisi ve ikili müzakerelerde bir ortak olarak kabul etmesiyle sonuçlandı.

<span class="mw-page-title-main">İsrail'in Doğu Kudüs'ü ilhakı</span>

İsrail'in Doğu Kudüs'ü ilhakı veya İsrail kaynaklarında anıldığı şekilde Kudüs'ün birleşmesi, İsrail'in 1967 Altı Gün Savaşı sırasında Doğu Kudüs'ü işgal etmesini ve akabinde ilhakını ifade eder.

<span class="mw-page-title-main">Filistin Bağımsızlık Bildirgesi</span>

Filistin Bağımsızlık Bildirgesi, Filistin Devleti'ni resmen kuran, Filistinli şair Mahmud Derviş tarafından yazılan ve Yaser Arafat tarafından 15 Kasım 1988'de Cezayir'in başkenti Cezayir'de ilan edilen bildiridir. Daha önce Filistin Kurtuluş Örgütü'nün (FKÖ) yasama organı olan Filistin Ulusal Konseyi (FUK) tarafından 253 lehte, 46 aleyhte ve 10 çekimser oyla kabul edilmişti. 19. PNC'nin kapanış oturumunda ayakta alkışlanarak okundu. Bildirgenin okunmasının tamamlanmasının ardından Arafat, Filistin Kurtuluş Örgütü Başkanı olarak Filistin Devlet Başkanı unvanını aldı. Nisan 1989'da Filistin Kurtuluş Örgütü Merkez Konseyi, Arafat'ı Filistin Devleti'nin ilk Cumhurbaşkanı olarak seçti


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.