İçeriğe atla

Filipin cadı makisi

Filipin cadı makisi
Bohol'da bir cadı maki
Korunma durumu

Neredeyse tehdit altında (IUCN 3.1)[2]
Biyolojik sınıflandırma Bu sınıflandırmayı düzenle
Âlem:Animalia
Şube:Chordata
Sınıf:Mammalia
Takım:Primates
Alt takım:Haplorhini
İnfra takım:Tarsiiformes
Familya:Tarsiidae
Cins:Carlito
Groves & Shekelle, 2010
Tür: C. syrichta
İkili adlandırma
Carlito syrichta
(Linnaeus, 1758)[1]
Alt türler[1]
  • C. s. syrichta
  • C. s. fraterculus
  • C. s. carbonarius
Dağılımı[2]
Sinonimler
  • Tarsius philippinensis (Meyer, 1894)
  • Simia syrichta (Linnaeus, 1758)

Filipin cadı makisi veya Filipin tarsiyeri (Carlito syrichta, eski sınıflandırmaya göre Tarsius syrichta), Filipinlere özgü bir primat türü. Tür, üç farklı genetik soydan oluşur: Bohol-Samar-Leyte soyu, Dinagat-Caraga soyu ve Mindanao-Zamboanga soyu.[3] Bununla birlikte, bu farklı genetik soylardan, Leyte ve Samar'dan C. syrichta syrichta, Mindanao'dan C. s. carbonarius ve C. s. fraterculus, bazı popülasyonların yok olma tehdidi altında olabileceği çok belirsiz bir durum var. Ayrıca, hangisinin veya hangilerinin tehdit altında olduğu bilinmiyor ve ormansızlaşma birçok yerde Filipin tarsiyerlerinin orijinal yaşam alanlarının neredeyse tamamını ortadan kaldırmış olduğundan, acilen harekete geçilmesi ve bu eşsiz primat taksonlarına öncelik olarak koruma alanı olarak tanımlanması gerekiyor.[1]

Yaşam şekli

Filipin tarsiyerleri diğer tarsiyerler gibi gececildir, ancak şafakta ve alacakaranlıkta da aktiftir. Gündüzleri yoğun bitki örtüsünde ya da bazen içi boş bir ağaçta uyurlar. Gün batımında böcek avı aramaya başlarlar. Ağaçtan ağaca dikey olarak kolayca sıçrayan çevik akrobatlardır. Büyük ölçüde sosyaldirler, ancak çift bağı sadece karşı cinsle yapılır. Bazen dört veya daha az hayvandan oluşan gruplar halinde birleşirler. Hızlı bir hareket yapılmadıkça, diğer türlerden ve özellikle insanlardan çok az korktuklarını gösterirler. Tehdit edildiklerinde tiz bir ses çıkarırlar. Diğer primatlardan daha az sesli olsa da, bir tarsier, bölgesel bakım çağrıları ve erkek ve dişilerin aralıklarını içeren çeşitli iletişim araçları kullanır. Ayrıca salgı bezlerinden gelen koku işaretlerini kullanırlar ve bölgelerinin sınırlarını çizerler.[4]

Koruma

Tarsiyer Barınağı, Corella, Bohol

Filipin tarsiyerinin IUCN tehdit statüsünün tarihi, yıllar içinde değişti ve bu da derin bir bilgi eksikliğine işaret ediyor. Başlangıçta Tehlikede (EN) olarak listelenmiş olup, 1996 yılında Düşük Risk/Koruma Bağımlı (LR/CD) düzeyine indirilmiştir. Daha sonra Veri Yetersiz (DD) olarak listelendi ve şu anda Tehdit Altında (NT) olarak listeleniyor.[2] Bunun yansıttığı şey, Filipinler'de bulunan, dört büyük adaya (Samar, Leyte, Bohol ve Mindanao) ve bilinmeyen sayıda küçük adaya (örneğin, Dinagat, Basilan) dağılmış tüm tarsierlerin metapopülasyonunun yakın tehlikede olmayabileceğidir. Bununla birlikte, bu, daha büyük olasılıkla başı belada olabilecek genetik olarak farklı soyları temsil eden bazı popülasyonların gerçek durumunu maskeler. Genetik olarak farklı üç soy, sadece birkaç taksonomist tarafından kabul edilmesine rağmen, açıklanan üç alt türün dağılımına karşılık gelmez. Brandon-Jones ve ark. (2004) kabul eksikliğinin daha çok taksonomik ayrım için gerekli olan sınırlı morfolojik kanıttan kaynaklandığı sonucuna varmıştır. Taksonomik olarak şifreli birçok gece türünde olduğu gibi, morfolojik varyasyon minimaldir. Bu, Filipin tarsierlerinin müze örneklerinin Mindanao Adası'ndaki Davao Körfezi'ndeki sadece iki bölgeye doğru büyük ölçüde eğilmesiyle daha da karmaşıklaşıyor. Bu nedenle, üç soyun taksonomik netliği, bu farklı soylar kaybolmadan ve metapopülasyon içindeki gerçek tür durumunu ortaya çıkarma fırsatı sonsuza dek kaybolmadan önce, daha fazla morfolojik verinin yanı sıra bilinen aralığı boyunca genetik veri elde etmeye dayanır.[1]

Bohol

Filipinler, “mega çeşitliliğin mega ormansızlaşmayla buluştuğu” bölge olarak tanımlanmaktadır.[5] Dünyanın En Çok Tehdit Edilen 10 Orman Noktası listesinde Filipinler, koruma kriziyle ünlü bir ülke olan Madagaskar'ın önünde 4. sırada yer alıyor (CI 2011).[1] Gerçekten de, orijinal ormanların belki de %7'si Filipinler'de kalmıştır. Tarsiyerlerin zorunlu orman türleri olup olmadığı belirsiz olduğundan, bu özellikle üzücüdür ve hızlı bir şekilde çözülmesi gereken başka bir sorundur. Filipin tarsiyerinin hayatta kalmasına yönelik tehditleri daha da karmaşık hale getiren şey, iklim değişikliği nedeniyle tayfunların sıklığı ve yoğunluğunda görülen artıştır. 2013 yılında, süper tayfun Haiyan, Leyte ve Samara'daki kritik tarsier habitatlarını doğrudan süpürdü. Bu süper tayfun ve diğer beklenen tayfunların yanı sıra benzer büyüklükteki diğer doğal afetlerin tarsierlerin hayatta kalması üzerindeki doğrudan etkileri hala araştırılmaktadır, ancak büyük olasılıkla yıkıcıdır. Son olarak, Bohol adasında tarsierler ekoturizm maskotu olarak kullanılırken, bu uygulamanın düzenlemesi zayıftır. Birçok tarsiyer, özellikle gündüzleri sergilenen gece hayvanları olduklarından, yürek parçalayıcı olabilecek koşullarda yol kenarındaki cazibe merkezleri olarak sergileniyor.[1] Tarsiyerleri esaret altında canlı tutmanın zorlukları göz önüne alındığında, bu hayvanlar arasında ölüm oranının yüksek olduğu ve öldüklerinde bunların yerini vahşi doğadan toplanan tarsiyerlerin aldığı varsayılmaktadır. Ayrıca, ne yazık ki, muhtemelen bir dereceye kadar tarsierlerin turizm maskotları statüsünden kaynaklanan, evcil hayvan olarak tarsiyerlerde gelişen bir yasadışı ticaret var. Tarsiyerlerin turizm maskotları olarak kullanılması övgüye değer olsa ve turizmi ve dolayısıyla korumayı teşvik etme yeteneklerini kanıtlasa da, Filipinler'deki endüstrinin tarsiyerlerin turizm ve koruma için nasıl yönetildiğini iyileştirmesi gerekiyor.[1]

Bu nedenle, Filipin tarsiyerinin dünyanın en çok nesli tükenmekte olan 25 primatı arasında yer almasına rağmen, şu anki IUCN tehdit statüsünün Tehdit Altında olması aşağıdakilerden kaynaklanmaktadır: İlk olarak, NT statüsü tüm adalardaki tüm Filipin tarsiyerlerinin metapopülasyonuna verildi. Tarsiyerlerin üç farklı genetik soyunun tanımlanmasıyla, her bir genetik soyun oluşum kapsamı artık önemli ölçüde azaltılmıştır ve her soyun popülasyon durumu bilinmemektedir, bu nedenle bazı farklı genetik soylar için yok olma tehdidi artık gerçek bir olasılıktır.[1] İkincisi, Filipinler bir mega ormansızlaşma ülkesidir ve potansiyel alternatif habitatlar olduğu bildirilmiş olsa da, orman dışı habitatların kalıcı olarak üç farklı genetik tarsiyer soyunu sürdürüp sürdüremeyeceği belirsizliğini koruyor. Üçüncüsü, iklim değişikliği, özellikle Filipinler gibi son derece savunmasız bir ülkede tayfunların sıklığının ve yoğunluğunun artmasına neden olabilir, bu nedenle yukarıda açıklanan ilk iki faktörle birleştiğinde, bu, tarsiyerlerin yok olma riskini daha da kötüleştirebilir.[1] Son olarak, tarsiyerler, turizm maskotları olarak rolleri aracılığıyla korumayı teşvik etme konusunda büyük güce sahiptir, ancak ne yazık ki, zayıf yönetim nedeniyle mevcut uygulamalar neslinin tükenme riskini artırabilir ve bunun düzeltilmesi gerekir.[1] Yukarıda sıralanan nedenler, mevcut en iyi bilgilere dayanmaktadır ve zeminde daha fazla doğrulanmalıdır. Üç genetik soyun gerçekten ayrı türler olup olmadığını ve ayrıca her bir soyun popülasyon düzeyini belirlemek için bu tarsiyerlerle doğrudan deneyime sahip uzmanların derhal harekete geçirilmesi gerekir. Koruma için yapılabilecek şeyler arasında; tarsiyer popülasyonlarını sürdürmek için orman dışı habitatların uygunluğunu değerlendirmek; tarsiyerlerin neslinin tükenme riskinin yıkıcı rahatsızlıklardan nasıl etkilendiğini incelemek; ve ekoturizm yoluyla koruma için amiral gemisi türler olarak tarsiyerlerin onlara zarar vermeden nasıl geliştirilebileceğini incelemek yer alır.[1]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g h i j k Primates in peril : the world's 25 most endangered primates 2014-2016. Christoph Schwitzer, Russell A. Mittermeier, Anthony B. Rylands, Federica Chiozza, Elizabeth A. Williamson, Janette Wallis, Alison Cotton, Stephen D. Nash, IUCN/SSC Primate Specialist Group. Arlington, Virginia. 2015. ss. 43-44. ISBN 978-1-934151-95-2. OCLC 999428745. 
  2. ^ a b c "Tarsius syrichta: Shekelle, M. & Arboleda, I". IUCN Red List of Threatened Species. 30 Haziran 2008. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
  3. ^ Brown, Rafe M.; Weghorst, Jennifer A.; Olson, Karen V.; Duya, Mariano R. M.; Barley, Anthony J.; Duya, Melizar V.; Shekelle, Myron; Neri-Arboleda, Irene; Esselstyn, Jacob A.; Dominy, Nathaniel J.; Ong, Perry S. (19 Ağustos 2014). "Conservation Genetics of the Philippine Tarsier: Cryptic Genetic Variation Restructures Conservation Priorities for an Island Archipelago Primate". PLoS ONE. 9 (8): e104340. doi:10.1371/journal.pone.0104340. ISSN 1932-6203. 
  4. ^ "Philippine Tarsier - Facts, Diet, Habitat & Pictures on Animalia.bio". animalia.bio. 25 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2021. 
  5. ^ Panela, S. 2014. The Philippines: where ‘megadiversity’ meets megadeforestation. Mongabey. http://news 12 Aralık 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. mongabay.com/2014/07/the-philippines-where- megadiversity-meets-mega-deforestation/

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Ekoloji</span> Organizmaların ve çevrelerinin incelenmesi

Ekoloji ya da doğa bilimi, canlıların hem kendi aralarında hem de fiziksel çevreleri ile olan ilişkileri inceleyen bilim dalıdır. Ekoloji canlıları birey, popülasyon, komünite, ekosistem ve biyosfer düzeylerinde inceler. Ekoloji çok yakından ilişkili olduğu biyocoğrafya, evrimsel biyoloji, genetik, etoloji ve doğa tarihi dallarıyla örtüşür. Ekoloji, biyoloji biliminin bir dalıdır.

<span class="mw-page-title-main">Filipinler</span> Güneydoğu Asya ülkesi

Filipinler, resmî adıyla Filipinler Cumhuriyeti, Pasifik Okyanusu'nun batısındaki coğrafyada konumlanan bir Güneydoğu Asya devletidir. Ülke irili ufaklı 7.641 adet ada ve adacıktan oluşur. Ancak ülkeyi oluşturan üç ana coğrafi kara parçası vardır. Bunlar Luzon, Visayas ve Mindanao'dur. Ülkenin başkenti Manila iken, en kalabalık şehri Quezon City'tir. Bu iki kent de Büyükşehir Manila yönetimsel birimine bağlıdır.

<span class="mw-page-title-main">Anadolu kestanesi</span> bitki türü

Anadolu kestanesi, kayıngiller (Fagaceae) familyasında anavatanı güney Avrupa ve Asya olan, 20–35 m boy, 2 m çap yapabilen bir kestane türü.

<span class="mw-page-title-main">Keçiboynuzu</span> bitki türü

Keçiboynuzu veya harnup, baklagiller (Fabaceae) familyasından olup Akdeniz ikliminin hüküm sürdüğü yerlerde doğal olarak yetişen ve baklaları (meyveleri) yenen, her dem yeşil çalı ya da ağaç formunda olan bir bitki türü.

<span class="mw-page-title-main">Alageyik</span> hayvan

Alageyik ya da Yağmurca geyikgiller (Cervidae) familyasından, göçmen olmayan ve sürü oluşturan, kürek boynuzlu ve benekli gececil bir geyik türüdür. Dünyada en saf yabani alageyiklerin bulunduğu tek yer Antalya'dır ve yöre halkı tarafından Benekli geyik adı da verilmektedir. Sonradan insanlar tarafından asırlar içinde bütün Avrupa'ya yayılmıştır. İran'ın batı kıyıları ötesinde Asya'da doğal olarak bulunmazlar.

<i>Fraxinus angustifolia</i>

Fraxinus angustifolia, Oleaceae (zeytingiller) familyasından anavatanı Orta ve Güney Avrupa ile Kuzey Afrika ve Güneybatı Asya olan bir dişbudak türü.

<span class="mw-page-title-main">Islak burunlu primatlar</span> primatların alt takımı

Islak burunlu primatlar, Madagaskar'ın makimsileri, Afrika'nın galagoları ve pottoları ile Hindistan ve Güneydoğu Asya'da yaşayan lorislerden oluşan bir primat alt takımıdır.

<span class="mw-page-title-main">Pırnal meşe</span>

Pırnal meşe, kayıngiller (Fagaceae) familyasından 20 metreye kadar boylanabilen ağaçtır.

<i>Zelkova serrata</i>

Zelkova serrata, anavatanları Japonya, Çin, Kore ve Tayvan olan, yapraklarını döken bir ağaç türü. Genellikle süs ağacı olarak yetiştirilir ve bonsai olarak kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Borneo fili</span>

Borneo fili ya da Borneo pigme fili Borneo'nun kuzeydoğusunda yaşar. Taksonomik sınıflandırması hâlâ tartışmalıdır. Elephas maximus borneensis alt türü olarak sınıflandırılabilmek için geniş çaplı morfometrik ve genetik çalışmaların sonuçlanmasını beklemektedir.1986 yılından beri Elephas maximus Dünya Doğa ve Doğal Kaynakları Koruma Birliği (IUCN) tarafından son üç kuşaktır popülasyonu en az %50 azaldığı için soyunun tükenme riski çok yüksek olan tehlikedeki türler arasında listelenir. Türün karşısındaki en önemli tehditler yaşam alanı yokolması ve yaşam alanı parçalanmasıdır.

Yaban hayatı koruma, türlerin soyunun tükenmesini önlemek için yabani türlerin ve habitatlarının korunması uygulamasıdır.

<i>Amazona guildingii</i> kuş türü

Amazona guildingii, sarımsı beyaz, mavi ve yeşil başlı, yeşilimsi bronz üst kısım tüyleri ve menekşe mavisi yeşili olan büyük kanatlı, yaklaşık 40 cm uzunluğunda, çok renkli amazon papağanıdır.

<span class="mw-page-title-main">Filipin pangolini</span>

Yerel olarak balintong olarak da bilinen Filipin pangolini veya Palawan pangolini, Filipinler'in Palawan eyaletine özgü bir pangolin türüdür. Habitat, birincil ve ikincil ormanları ve çevredeki otlakları içerir. Bu tür, sınırlı menzili içinde orta derecede yaygındır, ancak değerli pulları ve eti nedeniyle ağır avlanma nedeniyle risk altındadır. Bu tür, daha küçük gövde-kuyruk oranı, daha küçük ölçekleri ve daha kısa kafası ile yakından ilişkili Sunda pangolin'den ayrılır. IUCN tarafından Kritik Tehlike Altında ve Palawan Konseyi Sürdürülebilir Kalkınma (PCSD) tarafından Kritik Olarak Tehlike Altında olarak listelenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Balkan ladini</span> bitki türü

Balkan ladini, çamgiller familyasından bir ladin türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Makimsilerin evrimi</span>

63 milyon yıldan kısa bir süre önce diğer primatlardan ayrılan Strepsirrhini alt takımına ait olan makimsiler (Lemuroidea), en az 40 milyon yıl boyunca Madagaskar adasında evrimleşmiştir. Kök pramitlerle bazı özellikleri paylaşırlar ve bu nedenle çoğu zaman modern maymunların ve insansı maymunların ataları sanılır. Bunun yerine, sadece ilkel primatlara benzedikleri söylenebilir.

<i>Ulmus glabra</i> bitki türü

Ulmus glabra, İrlanda'dan doğuya doğru Urallara ve güneydeki Kuzey Kutup Dairesi'nden Yunanistan'daki Mora dağlarına kadar Avrupa karaağaç türlerinin en geniş yelpazesinden oluşmaktadır. Ayrıca İran'da da yetişir. Büyük ve yaprak döken bir ağaç olan ulmus glabra; esasen 1.500 m'ye kadar olan yüksekliklerde büyüyen, nemli toprakları ve yüksek nemli yerleri tercih eden bir dağ karaağacı türüdür. Ağaç İskandinavya'da salt ormanlar oluşturabilir ve Norveç'te Beiarn'da 67° K enlemine kadar kuzeyde bulunur.

<i>Ulmus laevis</i> bitki türü

Ulmus laevis, Ulmaceae (karaağaçgiller) familyasından doğal dağılımı Avrupa, Batı Sibirya ve Kuzeybatı Türkiye olan bir ağaç türü.

<i>Pinus heldreichii</i> bitki türü

Pinus heldreichii, Pinus cinsine bağlı bir türdür.

<i>Galanthus plicatus</i> bitki türü.

Galanthus plicatus, Amaryllidaceae familyasının Galanthus cinsinden bir bitki türüdür.

Galanthus bursanus, Amaryllidaceae familyasından bir bitki türüdür.