Feingold diyeti
Feingold diyeti, ilk olarak Benjamin Feingold tarafından 1970'lerde gıda katkı maddelerini hiperaktivite ile ilişkilendirdiği ortaya çıkan araştırmayı takiben tasarlanan bir eliminasyon diyetidir. Bu ilişkilendirilen katkı maddelerini ve çeşitli yiyecekleri ortadan kaldırarak diyetin durumunu hafifletmesi gerekmektedir. Zamanında popüler olan diyet, o zamandan beri "modası geçmiş bir tedavi" olarak anılmaktadır. Etkili olduğuna dair iyi bir kanıt yoktur[1][2] ve insanların takip etmesi zordur.[3]
Feingold diyeti; dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu, disleksi ve diğer öğrenme güçlüğü belirtileri olan çocuklara yardım niteliğinde bir programı olarak ortaya çıkmıştır. Bazı bireylerde bulunana semptomları daha kötüye tetiklediğini düşündüren yiyeceklerden kaçınmayı esas almaktadır.
Bu diyet ile ilgili araştırmalar karışık olmakla birlikte, diyeti destekleyenler, yapay gıda boyası, tatlandırıcılar, koruyucu maddeler, bazı sebze ve meyvelerin çocuğun diyetinden çıkarılmasının tedaviye oldukça yararlı olduğuna inanmaktadırlar. Bazı uzmanlar ise bu diyetin her çocuk üzerinde etkili olmayacağı düşüncesindedirler.[4]
Teknik
Diyet başlangıçta salisilat, yapay gıda boyası ve yapay tatların ortadan kaldırılmasına dayanmaktadır.[5] Daha sonra 1970'lerde, koruyucu maddeler BHA (bütillenmiş hidroksianisol), BHT (bütillenmiş hidroksitoluen)[6] ve (daha sonra bir miktar) TBHQ (tert -Bütilhidrokinon)[7] elimine edilmiştir (kaldırılmıştır). Katkıları elimine edilmiş gıdaların yanı sıra, aspirin veya katkı maddesi içeren ilaçlar ve tuvalet malzemeleri de kullanılmamalıdır. Bugün bile, ebeveynlere gargara, diş macunu, öksürük damlası, parfüm ve diğer çeşitli gıda dışı ürünleri alımlarını Feingold Derneği'nin yıllık Yemek Listesi ve Alışveriş Rehberindeki yayınlananlarda da sınırlamaları tavsiye edilmektedir. Diyetin bazı versiyonları sadece yapay gıda boyası ve katkı maddelerini yasaklar.[8] Kraliyet Psikiyatristler Koleji'ne göre 2014 itibarıyla diyet elma, salatalık ve domates dahil olmak üzere salisilik asit içeren bir dizi gıdayı yasaklamıştır.[3] Feingold, diyete kesinlikle ve ömür boyu uyulması gerektiğini ve sadece "tedavi edilen" konunun değil tüm ailelerin diyetin kurallarına uyması gerektiğini vurgulamaktadır.
Diyet temelleri
●Diş macunu veya ilaç tüketmiş olsalar bile, bazı yiyecekleri veya malzemeleri elimine etmektedir.
●Sınırsız kullanılabilecek yiyecek ve içeriklerin listesi şöyledir:
●Yapay gıda renkleri, tatlar ve boyalar
●Gıdalarda, oda spreylerinde ve losyonlarında yapay koku
●Aspartam, sakarin veya sukraloz dahil yapay tatlandırıcılar
●Yiyecek koruyucuları BHA, BHT ve TBHQ
●Bazı yiyeceklerin doğal olarak içerdiği salisilatlar ve bazı ilaçlarda bulunan salisilatlar
Salisilat içeren bazı gıdalar şunlardır:
●Çay
●Erik
●Domates
●Biberler
●Şeftaliler
●Kahveler
●Portakal ve nektarinler
●Kiraz
●Kayısı
●Elamlar
●Üzüm ve kuru üzüm
●Salatalık ve turşu
●Badem
Diyet iki fazda gerçekleşmektedir.
●Faz 1: diyetin uygulanacağı çocuk listede yer alan tüm gıdalardan uzak durur. Bazı insanlar birkaç gün içinde bir fark gözlemlediklerini söylemektedirler.
●Faz 2: Diyetin uygulanacağı çocuk semptomların geri dönüp dönmediğini gözlemek için gıdalar tek tek aralıklarla tekrar kullanılmaya başlanır. Bu sayede çocukta hangi gıdaların semptomlara sebep olduğu öğrenilmiş olmaktadır.[9]
Etkinlik
Diyetin belli bir popüler çekiciliği olmasına rağmen, 1983'te yapılan bir meta-analiz, diyetle ilgili araştırmaların kalitesiz olduğunu ve genel olarak iddialarını yerine getirmede etkili olduğuna dair iyi bir kanıt bulunmadığını bulmuştur.[2]
Diğer eliminasyon diyetlerinde olduğu gibi, Feingold diyeti de maliyetli ve sıkıcı olabilir ve bu nedenle insanların sürdürmesi zor olabilmektedir.[3]
Genel olarak, 2013 itibarıyla, gıda renklendirmesinin çocuklarda gıda intoleransına (tüketilen bir gıdanın içinde yer alan bir maddeye karşı sindirim sisteminin reaksiyonu olarak tanımlanır). ve DEHB benzeri davranışlara neden olduğuna dair geniş iddiaları destekleyecek hiçbir kanıt yoktur.[10] Genetik olarak yatkın kişilerde bazı gıda boyalarının tetikleyici olarak hareket etmesi mümkün olmaktadır. Ancak kanıtlar zayıftır.[11][12][13]
Kabul (Karşılama)
On yıllar boyunca, Feingold Programı aile yaşam tarzında önemli bir değişiklik gerektirmiştir. Çünkü aileler dar bir yiyecek seçimiyle sınırlandırılmıştır. Bu tür yiyecekler bazen pahalıydı veya "sıfırdan" hazırlanmaları gerekmektedir. Bu da bir ailenin yemek hazırlamak için harcaması gereken zaman ve çaba miktarını büyük ölçüde artırmaktadır.[5] Potansiyel olarak rahatsız edici katkı maddeleri içermeyen daha fazla gıda üretildiğinden ve mahalle süpermarketlerinde bulunduğundan, bu çok daha az sorundur.[6]
Programın ilk haftalarında bazı meyveler ve birkaç sebze elenirken, yerini başkaları almaktadır. Genellikle, bu maddelerin bazıları veya tümü, tolerans düzeyi belirlendikten sonra diyete geri döndürülebilmektedir.[14]
Geçmiş
Feingold, San Francisco'daki Kaiser-Permanente Tıp Merkezi'nde Alerji Şefi oluncaya kadar, California, Los Angeles'taki Cedars of Lebanon Hastanesinde Pediatri Şefi olarak görev yapmıştır.[6][15] 1982 yılında 82 yaşında vefatına kadar hiperaktivite ve alerjisi olan çocuklar ve yetişkinlerle çalışmalarını sürdürmüştür.[6][16]
1940'lardan beri, dünya çapındaki araştırmacılar aspirin (ortak bir salisilat) ve tartrazinin (FD&C Sarı #5) çapraz reaksiyonlarını tartışmışlardır.[17][6][18] Mayo Clinic'ten Dr. Stephen Lockey ve daha sonra Kaiser'den Feingold, hastaların diyetlerinden hem salisilatları hem de sentetik gıda katkı maddelerini ortadan kaldırmanın yalnızca astım, egzama ve kurdeşen gibi alerjik tipteki reaksiyonları ortadan kaldırmakla kalmayıp, aynı zamanda bazı hastalarda davranış değişikliklerini indüklediğini öne sürmüşlerdir.
Feingold bulgularını Haziran 1973'te Amerikan Tabipler Birliği'nin yıllık konferansında sunmuştur.[19][20] Bu, Pediatri'nin Ağustos 1976 sayısında yayınlanan kontrollü bir çift kör çapraz çalışmaya (kontrollü çift kör çalışma) yol açmıştır.[21]
Ocak 1975'te Long Island, Glen Cove'da iki haftalık bir konferans düzenlenmiştir. Orada, Beslenme Vakfı katılımcıları Ulusal Danışma Komitesi adını verdikleri bir topluluğu oluşturmuşlardır. Komite, "hiçbir kontrollü çalışma, hiperkinezinin gıda katkı maddelerinin yutulmasıyla ilgili olduğunu göstermedi" sonucuna varan ön raporunu geniş çapta yayınlamıştır.[6]
Kaynakça
- ^ "The journal of clinical İnvestigation- What is the evidence for our standards of care?". 14 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2021.
- ^ a b "Kavale KA, Forness SR (1983). "Hiperaktivite ve Diyet Tedavisi: Feingold Hipotezinin Meta Analizi". Öğrenme Güçlüğü Dergisi. 16(6): 324–30. doi:10.1177/002221948301600604. ISSN0022-2194. PMID6886553". 20 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b c "Royal College of Psychiatrists. January 2014". 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "DEHB Diyetleri: Gerçekten Çocuklar İçin Çalışıyorlar mı? - Adhd - 2021". 14 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2021.
- ^ a b "Barrett S (March 11, 2002). "The Feingold Diet". Quackwatch. Retrieved 15 April 2021". 15 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b c d e f Smith, Matthew (2011). An alternative history of hyperactivity: Food additives and the' Feingold Diet. Rutgers University Press. ISBN 978-0813550169.
- ^ "Stevens LJ, Kuczek T, Burgess JR, Hurt E, Arnold LE (April 2011). "Dietary Sensitivities and ADHD Symptoms: Thirty-five Years of Research". Clinical Pediatrics. 50 (4): 279–93". 20 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Kanarek RB (July 2011). "Artificial food dyes and attention deficit hyperactivity disorder". Nutr. Rev. 69 (7): 385–91". 14 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "medicineh.com/56-what-is-the-feingold-diet-19993". 14 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Tomaska LD and Brooke-Taylor, S. Food Additives – General pp. 449–54 in Encyclopedia of Food Safety, Vol 2: Hazards and Diseases. Eds, Motarjemi Y et al. Academic Press, 2013. p. 452. ISBN 978-0123786135
- ^ "Millichap JG, Yee MM (February 2012). "The diet factor in attention-deficit/hyperactivity disorder". Pediatrics. 129 (2): 330–37. doi:10.1542/peds.2011-2199". 26 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "FDA. Background Document for the Food Advisory Committee: Certified Color Additives in Food and Possible Association with Attention Deficit Hyperactivity Disorder in Children: March 30–31, 2011" (PDF). 31 Mart 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.
- ^ ""Scientific Opinion on the re-evaluation of Sunset Yellow FCF (E 110) as a food additive". EFSA Journal. 7 (11): 1330. 2009. doi:10.2903/j.efsa.2009.1330". 20 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Dumbrell, S.; Woodhill, J.M.; Mackie, L. & Leelarthaepin, B. (December 1978). "Is the Australian version of the Feingold diet safe?". The Medical Journal of Australia. 2 (12): 569–70." 13 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2021.
- ^ "Why your child is hyperactive".
- ^ "Bourne, A (1982). "Obituary: Ben F. Feingold, MD" (PDF). Ecology of Disease. 1 (2/3): 199" (PDF). 6 Ekim 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.
- ^ Feingold, B.F. (1973). Introduction to clinical allergy. Charles C. Thomas. p. 157. ISBN 0-398-02797-8.
- ^ "Settipane GA, Pudupakkam RK. (1975). "Aspirin intolerance. III. Subtypes, familial occurrence, and cross-reactivity with tartarazine". Journal of Allergy and Clinical Immunology. 56 (3): 215–21. doi:10.1016/0091-6749(75)90092-5. PMID 1151014". 9 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "J.G. Beall, Jr. (October 30, 1973). "Food Additives and Hyperactivity in Children" (PDF). Congressional Record - Senate: 35401–07." (PDF). 3 Ekim 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.
- ^ "Feingold, Ben F. (1982). "The Role of Diet in Behaviour" (PDF). Ecology of Disease. 2 (2/3): 153–65. PMID 6090095". 13 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2021.
- ^ "Conners CK, Goyette CH, Southwick DA, Lees JM, Andrulonis PA (August 1976). "Food additives and hyperkinesis: a controlled double-blind experiment". Pediatrics. 58 (2): 154–66. PMID 781610". 11 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
