Fedailerin Kalesi: Alamut

Fedailerin Kalesi: Alamut
Yazar	Vladimir Bartol
Çevirmen	Ender Nail
Ülke	Slovenya
Dil	Slovence
Konu	Hasan Sabbah ve Haşhaşiler tarikatı
Tür	Roman
Yayım	1938
Yayımcı	Koridor Yayıncılık
Sayfa	498

Fedailerin Kalesi: Alamut, Vladimir Bartol'un 1938 yılında Slovenya'da yayımlanan, Alamut Kalesi'nde yaşayan Hasan Sabbah ve İsmaililer'i konu alan tarihi romanıdır.

Romanda din, mezhep, cennet - cehennem inanışı ciddi bir şekilde sorgulandığından ve yer yer inkâr edildiğinden, 1960 ile 1980'li yıllar arasında bazı ülkelerde yasaklanmıştır.

Kitap, Vladimir Bartol'un yaşamış olduğu iki Dünya savaşı arasındaki dönemde ön plana çıkmıştır. Bu romanda da İsmaili ve Haşhaşî hareketinin büyük lideri Hasan bin Sabbah, gerçekleştirdikleriyle bir bakıma Mussolini, Hitler ve Stalin'e benzetilmiştir. Gerçekten de Bartol, kitabının ilk baskısını Benito Mussolini'ye adamayı arzu etmiş, ancak bu talebi kabul görmemiştir.

Kitabın gelişim süreci

Vladimir Bartol, 1927 yılında Paris'te eğitim görürken onun yazar olma hevesini gören bir Sloven arkadaşı, ona bilhassa "Marco Polo'nun Seyahatleri" adlı kitaptaki "Dağların Yaşlı Şeyhi" adlı bölümü okumasını teşvik etmişti. Bu hikâyede İpek Yolu üzerindeki seyahatini sürdüren ünlü gezgin Marco Polo, İran dolaylarında haşhaş ve gizli bahçelerde tuttuğu bakire kızlar sayesinde genç erkeklerden istediği kişiyi cennete gönderip geri getirme kabiliyetine sahip olduğuna ikna eden bir diktatörle karşılaştığından bahsediyordu. Bu gençleri intihar saldırılarında kullanan bu diktatör, bu şekilde büyük bir güç kazanmış ve giderek etki alanını genişletmişti.

Bartol, bu konuyla yakından ilgilenerek yaklaşık 10 yıl boyunca ayrıntılı bir araştırma yaptı. Bu romanı yazmak onun için artık bir tutku haline gelmişti. Hatta Bartol, günlüklerinde kadere kitabını tamamlayıp yayıncıya teslim etmeden ölmemesi için yalvarıyordu. 10 yıllık araştırmanın sonunda Bartol, Slovenya'nın Kamnik kasabasında odasına kapanıp romanını yazmaya başladı. Bartol bu dönemde tarifi imkansız derecede mutluydu. Çünkü romanının bir şaheser olacağının bilincindeydi.

Bu kitabın, yazıldığı dil dışında Sloven kültürüyle pek bir ilgisinin olmaması, Bartol'un tuhaf görülmesine sebep oldu. Çünkü Bartol, Sloven köylülerinin ve arazilerinin hikâyesini anlatacağı yerde, gidip 11. yüzyıl İran'ını anlatmıştı. Sıradan okurlar bir Slovenyalının kendi tarihleri dışında bir eser yazamayacağı kanaatindedirler.

Bartol anılarında, bir gün yolda yürürken bir arkadaşıyla karşılaştığını anlatır. Arkadaşı,

"Çevirini okudum, çok beğendim." der.

''Hangi çeviri?'' diye sorar Bartol.

''Şu İngiliz veya Hint bir yazar tarafından yazılan kalın roman.'' diye yanıt verir arkadaşı.

''Alamut'u mu kast ediyorsun?'' diye sorar Bartol. ''Onu ben yazdım.''

Arkadaşı gülüp inanmadığını söyler. ''Hadi oradan! Beni aptal yerine koyacağını mı sandın?'' diye yanıt vererek yürüyüp gider.

Konusu

Hikâye; 11. yüzyıl İran'ında, kendini peygamber ilan eden Hasan Sabbah'ın, seçilmiş bir grup insanı intihar suikastçısına dönüştürerek bölgede hakimiyet kurmak için çılgınca ve aynı zamanda zekice bir plan tasarladığı Alamut Kalesi'nde geçmektedir. Güzel kadınların, yemyeşil bahçelerin, şarap ve haşhaşın göz boyadığı sanal bir cennet yaratan Sabbah, genç savaşçılarını emirlerine uydukları takdirde bu cennete gidebileceklerine inandırır. Kendilerini onun yoluna adayan, ölmeyi de öldürmeyi göze almış olan bu küçük orduyla hükümdar sınıfına gözdağı verebileceğini düşünür.

Sabbah, kendi deyimiyle insanların saflığını kullanıp dine adanmışlığını politik emellerine alet eder. Artık kapılar onun için ardına kadar açılmıştır...