İçeriğe atla

Febris

Roma mitolojisinde, Febris ateş tanrıçasıdır. Döneminde çok korkulan bir tanrıça olan Febris'ten insanlar ateşe ve sıtmaya karşı deva bekliyorlardı. Kendine ait bilinen bir efsanesi yoktur.

Febris
Febris yanında iki faun ile, Virgil Solis tarafından 1530-1562 tarihlerinde yapılan baskı
Diğer adlarıDea Febris
Önce gelenFebruus
Cinsiyetikadın
DiniAntik Romen dini
Etnik grubuRomalılar
Kişisel bilgileri
Çocukları
  • Dea Tertiana
  • Dea Quartiana
Karşılıkları
Hinduizm karşılığıJvarasura

Febris'e, sıtmada görülen her üç veya dört günde bir geri gelen üçüncül ve dördüncül ateşlerin tanrıçaları Dea Tertiana ve Dea Quartiana adlı iki kızı veya kız kardeşi eşlik ediyordu.[1][2] Dea Tertiana hakkında bir yazıt Habitancum'da (modern Risingham kasabası, Kuzey İngiltere) keşfedildi. Yazıtın artık kayıp olduğu bilinmektedir.

Tanrıça Febris, belirli bir kötülük üzerinde gücü olan apotropik, belli bir şeye sebep olan ve geri çeviren, tanrılar (Lat. Dii averrunci) grubuna aittir. Febris'in antik Roma'da biri Palatium ve Velabrum arasında bulunan üç tapınağı vardır.[3][4][5][6] İkinci tapınak Esquilino Tepesi'nde, son tapınak ise Vicus Longus'taydı.[7] Febris'in tapınakları ateşlenen insanlar tarafından ziyaret edilirdi. Febris, Febris diva, Febris sancta, Febris magna (Tanrıça Ateş, Kutsal Ateş, Yüce Ateş) sözleri ile çağrılırdı.[8][9]

Roma tanrısı Februus'tan gelmiş olabilir. Lucius Annaeus Seneca'nın Apocolocyntosis'ine göre, kişilik özellikleri arasında kurnazlık ve dürüstlük vardır.[10] Diğer çoğu Roma tanrılarının aksine, Febris'in Yunan mitolojisinde bir karşılığı yoktur.

Kaynakça

  1. ^ "Arşivlenmiş kopya". 2 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2022. 
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 2 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2022. 
  3. ^ Valerius Maximus, Nine Books of Memorable Deeds and Sayings, 2. 5. 6
  4. ^ Cicero, On The Laws, 2. 11
  5. ^ Cicero, On The Nature of Gods, 3. 25
  6. ^ Claudius Aelianus, Various History, 12. 11
  7. ^ Grimal, 1989.Şablon:Fcn
  8. ^ Singer, Charles (1928). From Magic to Science: Essays on the Scientific Twilight (İngilizce). Nueva York: Boni and Liveright. s. 17. 15 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2017. 
  9. ^ Bell, John (1790). New pantheon, or, Historical dictionary of the gods, demi-gods, heroes, and fabulous personages of antiquity. Londres. s. 309. Erişim tarihi: 14 Eylül 2017. 
  10. ^ Seneca the Younger, Apocolocyntosis, 6

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Herakles</span> Yunan mitolojisinde Zeusun oğlu olan büyük kahraman

Herakles veya Herkül, doğuştan Alkaios, Yunan mitolojisinde Zeus ve Miken kralının kızı Alkmene'nin oğlu ve Amfitrion'un üvey oğlu olan ilahî kahraman.

<span class="mw-page-title-main">Hestia</span> Aile Tanrıçası

Rhea ile Kronos'un kızı olan Hestia, Zeus'un en büyük kız kardeşidir. Olimpos'taki tanrıların en kibarı olarak bilinen Hestia, aile tanrıçasıdır, bu yüzden de günlük ev hayatında önemli bir yere sahiptir. Hiçbir mitolojik anlatımda yer almadığı gibi, Antik Yunan'da ona adanan tapınakları da olmamıştır. Ama, Olimpos'ta yanan kutsal ateş ve dünyadaki yanan her ocak onun kutsal mekanı sayılır.

<span class="mw-page-title-main">El-Lât</span> tanrıça

El-Lât, İslam öncesi Arabistan'daki kader, kısmet ve bereket tanrıçası. En büyük tapınağı Taif'te bulunuyordu. Lat, Taif'te dört köşeli düz bir kaya parçası ile temsil ediliyordu ve etrafında bir ev inşa edilmişti. Tapınak Taif Kabesi olarak biliniyordu. Kara taş, İslam öncesi dönemde Petra'da bir adı da Kaab olan tanrıça El-lât'ın sembolü durumundaydı.

Kelt mitolojisi en yalın tanımıyla Kelt politeizminin mitolojisidir. Kelt politeizmi Demir Çağı Keltlerinin diniydi. Demir Çağı'ndaki diğer Avrupalılar gibi erken dönem Keltleri de politeistik mitoloji ve dinî yapıyı benimsemişlerdi. Kelt insanlarının içinde, Roma ile yakın iletişimi olan Galyalıların ve İber Yarımadasındaki Keltlerin mitolojileri Roma İmparatorluğu altında devam edememiş, daha sonra ise bu insanlar Hristiyan olmuş ve Kelt(ik) dillerini de kaybetmişlerdir. İronik bir şekilde bu insanların inanç ve geleneklerine dair bilgiler çeşitli Roma ve Hristiyan kaynakları sayesinde bugüne kadar ulaşmıştır. Bir başka açıdan ise, kendi politik veya lenguistik (dilsel) kimliklerini korumuş olan Keltler Demir Çağı'ndaki atalarının mitolojilerinin en azından artakalan küçük bir kısmını iletebilmişlerdir. Bu iletilebilmiş kısım genellikle Orta Çağ'da kaydedilmiş ve yazılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Roma mitolojisi</span> Antik Romada yaşayan insanların mitolojik inançlarının bütünü

Roma mitolojisi, Antik Roma'da yaşayan insanların mitolojik inançlarının bütününe verilen isimdir. Genelde iki ana bölümü olduğu düşünülür; ilk bölüm ki daha sonraları etkin olmuştur ve edebidir, genellikle Etrüsk mitolojisindeki öğelerin Romalılaştırılmış hallerinden meydana gelir, ikinci bölüm ise daha erken dönemlerde etkin olmuş olan ve daha çok kültik olan farklı uygulama ve inançlara sahip daha özerk bir bölümdür.

<span class="mw-page-title-main">Tanrıça</span> kadın tanrı

Tanrıça, dişi ya da dişil ilah anlamlarına gelebilir. Soyut bir ilahi varlıktır. Birçok kültürde tanrıçalardan bahsedilir. Bazen tek başına, ama çoğunlukla bir panteonun üyesi olarak tanrıça inanışı özellikle paganizmde yaygındır.

<span class="mw-page-title-main">Juno (mitoloji)</span> Antik Roma evlilik ve doğurganlık tanrıçası

Juno veya Iuno, Roma mitolojisinde baş tanrı Jüpiter'in kız kardeşi ve eşi, aile ve doğum başta olmak üzere birçok alanda tezahürü ve ilgisi bulunan, eski ve güçlü bir tanrıçaydı. Yunan mitolojisindeki Hera'nın Roma mitolojisindeki dengi olarak da tanımlanabilir; aynı Hera gibi onun da kutsal ve sembolik hayvanı tavus kuşudur ve yine Hera gibi başında taç ile tasvir edilirdi. Etrüsk mitolojisindeki tanrıça Uni'nin ismini Latince bu tanrıçanın ismi olan Iunodan alır. Tanrıların kralı Jüpiter'in karısı ve tanrıların kraliçesidir. Aynı Jüpiter gibi şimşek gönderebilir. En önemli Roma tanrılarından Mars'ın da annesidir. Roma tarihi boyunca çeşitli dönemlerdeki olaylar Juno'ya atfeledilir veya çeşitli olaylarda yer aldığı iddia edilirdi.

<span class="mw-page-title-main">Venüs (mitoloji)</span> Roma mitolojisinde aşkın ve güzelliğin koruyucusu tanrıça

Venüs, Roma mitolojisinde aşkın ve güzelliğin koruyucusu olan tanrıça. Genelde çıplak olarak resmedilir. Romen mitleri ve festivallerinde anahtar rol alan bir tanrıçadır. Yunan mitolojisindeki dengi Afrodit'tir.

<span class="mw-page-title-main">Atargatis</span>

Atargatis, Klasik antik dönemde kuzey Suriye'nin baş tanrıçasıydı. Yunan tarihçi Ktesias ayrıca onun için Derketo adını kullandı ve Romalılar ona Dea Suriye veya tek kelimeyle Deasura adını verdiler. Öncelikle bir bereket tanrıçasıydı, ancak şehrinin ve halkının baalatı ("Hanım") olarak, onların korunmasından ve esenliğinden de sorumluydu. Baş mabedi, Suriye'nin Halep kentinin kuzeydoğusundaki modern Menbiç'teki Hierapolis'teydi.

<span class="mw-page-title-main">Julia (Jül Sezar'ın kızı)</span>

Julia Caesaris dictator Gaius Julius Caesar'ın ilk evliliğini yaptığı Cornelia Cinna'dan doğan tek meşru çocuğu. Julia, Büyük Pompey'in dördüncü karısı olmuş ve güzelliği ve erdemi ile ünlenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Bona Dea</span>

Bona Dea, Roma mitolojisinde Tanrı Faunusun kızı olan ve doğurganlık, iyileştirme, bekaret ve kadınların koruyucu tanrıçası. Zaman zaman Fauna adıyla da bilinir.

<span class="mw-page-title-main">Atum</span> Mısır tanrısı

Atum veya Atum-Ra, Mısır mitolojisinde diğer her şeyin kendisinden türediği ilksel Tanrı'dır.

<span class="mw-page-title-main">Pietas</span>

Pietas, "görev", "dindarlık" veya "dini davranış", "sadakat", "bağlılık" veya " Aileye saygı " anlamlarına gelir. Bazılarına göre Eski Roma'da dindarlığın tanrısıdır. Ancak Eski Roma'da; anne ve babaya saygı, atalara saygı, tanrılara saygı, Roma'nın erdemlerine saygı. kısacası bir Roma'lı yurttaşın görev bilincini temsil ettiği fikri daha çok kabul görür. Roma'nın Hristiyan idealizmine adım adım yaklaştığını sağlayan en büyük olgulardan biridir.

<span class="mw-page-title-main">Anhur</span>

Anhur, Mısır mitolojisinin erken dönemlerinde var olmuş bir tanrıdır.

<span class="mw-page-title-main">Aius Locutius</span>

Aius Locutius veya Aius Loquens, MÖ 4. yüzyılın başlarında Roma'nın Galya istilalarıyla ilişkili bir Roma tanrısıdır.

<span class="mw-page-title-main">Sulis</span>

Sulis Kelt halkı tarafından tapılan Bath bölgesiyle ilişkili tanrıdır. Sulis Minerva adını alıp, Minerva ile özdeşleştirilmiştir. Bu özdeşleşmiş forma Roma Britanyası'nda tapılır.

<span class="mw-page-title-main">İsimud</span>

İsimud, Sümer mitolojisinde tanrı Enki'nin elçisi olan küçük bir tanrıdır.

<span class="mw-page-title-main">Ninşubur</span>

Ninshubur İnanna ile ilişikli Sukkal (Vezir) lakaplı Sümer tanrısıdır. Adı Sümerce " Subartu'nun Kraliçesi" anlamına gelir. Frans Wiggerman, bu ismin genellikle "Hizmetçilerin Kraliçesi" olarak anlaşıldığını öne sürüyor. Ninshubur İnanna'nın habercisi olarak Hermes ya da Iris ile de ilişkilendirilebilir.

<span class="mw-page-title-main">Haya</span>

Eski Mezopotamya dininde Haya, tanrıça Nisaba'nın kocasıdır. Haya öncelikle bir yazı tanrısıydı, ancak tahıl ve tarımla da ilişkilendirilmiş olabilir. Koruyucu (bekçi) olarak da görev yaptı. Bazı metinlerde tanrıça Ninlil'in babası olarak tanımlanır. En çok Ur'un Üçüncü Hanedanlığı döneminde, Umma, Ur ve Kuara şehirlerinde tapınağı olduğu zaman tapınım gördü. Daha sonraki zamanlarda, Asur şehrinde bir tapınağı yapıldı ve muhtemelen Ninova'da da bir tapınağı vardı. Mari'de Haya adında bir tanrıya tapılırdı, ancak bu farklı bir tanrı olabilir.