İçeriğe atla

Ezio Garibaldi

Ezio Garibaldi
Ezio Garibaldi annesi ile bir törende.
Doğum2 Ocak 1894
Ölüm16 Eylül 1969 (75 yaşında)
MeslekAsker, politikacı
EvlilikHope (Speranza) Mac Michael
Erika Knopp von Kirchwald
Çocuk(lar)Anita Garibaldi,Vittoria ve Giuseppe Garibaldi
Ebeveyn(ler)Ricciotti Garibaldi
Harriet Constance Hopcraft
AileGiuseppe Garibaldi (dede)
Peppino Garibaldi (kardeş)

Ezio Garibaldi (Riofreddo, 2 Ocak 1894 - Roma, 16 Eylül 1969) İtalyan politikacı ve Ricciotti Garibaldi'nin asker olan oğlu ve Giuseppe Garibaldi'nin torunuydu.

Biyografi

Ricciotti Garibaldi'nin (1847-1924) ve İngiliz Harriet Constance Hopcraft'ın (1853-1941) son oğlu - ondan önce Rosa, Italia, Giuseppe, Ricciotti, Menotti, Sante ve Bruno, Costante, ondan sonra Giuseppina doğdu -, doğdu Riofreddo'da, Roma'dan yaklaşık altmış kilometre uzaklıkta bulunan bir kasaba. 1911'de Fermo sanayi enstitüsüne kaydoldu ve 1912'de Yunanistan'daki Garibaldi Lejyonu'na katılmak için eğitimine ara verdi.

Fransa,ABD'deki Hayatı

Diplomasını almak için Fermo'ya dönerek, Birinci Dünya Savaşı'nın patlak vermesiyle birlikte, Garibaldian Lejyonu'nun (1914-1915) astsubay olarak Argonne'de (Bruno ve Costante kardeşlerin öldüğü yer) savaşmak için Fransa'ya ulaştı. Fransız Yabancı Lejyonu'nda, daha sonra, 1915 baharında, Alpini ile Kraliyet Ordusunda İtalyan cephesinde yüzbaşı rütbesine ulaştı. 13 Temmuz 1915'te Perugia'daki "Francesco Guardabassi" Locasına Usta Mason olarak katıldı. 26 Ekim 1916'da Col di Lana'da bir kurşun boğazını deldi ama iyileşmeyi başardı.[1] Nisan 1917'de Nice'de, Fransa'nın savaşa müdahale ettiği için ABD'ye şükranlarını sunmak istediği bir şehir töreni sırasında Ezio, Philadelphia'nın en önemli ailelerinden birinin soyundan gelen genç bir Amerikalı, Cote d'Azur'da yetim ve Kızılhaç hemşiresi olan Hope Mac Michael ile çok geçmeden tanıştı.[2] İkili 16 Nisan 1921'de Washington'da evlenecek ve 1937'de Lugano'da tek kızları Anita'yı doğuracaktı. Ertesi yılın sonunda tekrar yaralandı, kalıcı olarak terhis edildi ve askeri cesaret için gümüş madalya ile ödüllendirildi. Savaştan önce Avanti gazetesine yazılar yazan Benito Mussolini ile tanışmıştı. Savaştan sonra Poppolo İtalia gazetesine haberci oldu ve yakında İtalyan Fasci (Faşist Mücadele Birliklerinin İttifakı) hareketini kuracak olacak Mussolini ile sık sık görüşmeye'de devam etti.[3] Garibaldi, sosyal ve siyasi düzeni yeniden keşfetmeye ihtiyaç duyan bir ülkenin ihtiyaçlarını karşılamada yetersiz olduğunu düşünerek, savaştan önceki yıllarda benimsenen sosyalizmden yavaş yavaş uzaklaştı.

Daha sonra Ezio, karısıyla Mexico City'ye yerleşti ve Amerikan şirketi Baldwin Locomotive Works'ün temsilcisi olarak atandı. Karısı Hope, geçirdiği bir ev kazası sonucu hamileliğinin altıncı ayında bebeğini kaybetti ve hayati risk yaşadı. Tehlike geçtiğinde, çift başkentin kuzeyindeki Guanajuato'da birkaç ay geçirdi.

Mussolini Rejimindeki Yılları

Ertesi yıl İtalya'da Mussolini hükûmeti kurdu ve Ezio, anavatandaki siyasi ayaklanmalarla ilgili denizaşırı haberler aldı. Garibaldi bu dönemde hala başlangıç aşamasında olan bir faşizmin sempatizanıydı, ama sonra kendisini arasına bir mesafe koyacaktı. 1922'nin sonunda Mussolini'den tam yetkili bakan rütbesiyle "olağanüstü elçi" görevini aldı. Yapması gereken iş, Ezio'nun iyi becerilerle övündüğü teknik-ticari alandaydı.[4] Nisan 1924'te Roma'da ikamet etmek üzere İtalya'ya döndü.

Ancak Matteotti cinayetinden rahatsız olarak, Mussolini ve Faşist partiden uzak kalmak üzere Peru'da yeni bir görev istedi. Fakat ayrılmadan önce sigara içme alışkanlığı ve trakea yer değiştirmesi ile iyice ağırlaşıp tehlikeli hale gelen bronşit'e yakalanınca bu isteminden vazgeçti.Hastalığı sebebiyle geri plana çekildi Daha sonra, bu arada babasının öldüğü Riofreddo'da yerel siyasetle uğraştığı bir dönem geçirdi. Belediye başkanı seçildi, daha sonra bu pozisyon podestà pozisyonuna dönüştü. Çift, Villa Borghese yakınlarındaki Toscana üzerinde bir villada yaşamaya başladı. Garibaldi, uzun zamandır beklenen bir projeyi gerçekleştirmek için elinden gelenin en iyisini yaptı,matbaa kurup, Garibaldian geleneğini yayacak bir yayına hayat vermek istedi. Ezio, gerekli miktarın üçte birini tahsis eden karısının yardımıyla matbaa makinesi almayı başardı. Kızıl gömlek (Camicia Rossa) dergisi 12 Temmuz 1925'te yayınlandı. Dergi uzun bir ömre sahipti, yirmi yıllık bir yayın hayatı oldu, aşırı milliyetçi olsa da tam anlamıyla Nazist veya faşist bir yayın denemez hatta karşı çıkmaktaydı, komünizme ve en insanlık dışı kapitalizme eşit mesafede bir siyasi mesaj ifade etti (Ancak Faşizmin sevgili bir teması, kendisini " Kapitalizm ve Marksizm arasındaki üçüncü yol) ve modern bir devlet ve daha adil bir toplum özlemi yayında bulunuyordu.) Buna rağmen 1927'de Enzio Kara Gömlekliler'in Başkonsolosu oldu.[5]

1927 Sonrası

Garibaldi, 1929'de Mussolini'nin Faşist Parti listesinde milletvekili seçildi ve 1934'te yeniden seçildi.[6] FNVG (Federazione Nazionale Volontari Garibaldini-Ulusal Garibaldi Gönüllüleri Federasyonu) başkanı olarak, transalpin ülkesinde bazı Garibaldi anti-faşist dernekleri kuran Fransa'ya göç eden kardeşi Sante ile ilişkilerini keserek Ulusal Faşist Partiye resmen katıldı. İkinci Dünya Savaşı'nın başlamasından hemen sonra, Ezio Garibaldi, Nice'in İtalya Krallığı ile yeniden birleşmesini destekleyen Nicoise Eylem Gruplarını (G.A.N.-Gruppi d'Azione Nizzarda) şiddetle destekledi. Ancak aşırı milliyetçi yapısı olsa da Nazizme karşıydı. Nazizmi baştan mahkûm etti ve ırksal yasaların ilan edilmesine karşı çıktı. Buna rağmen 1939'da Fasci ve Şirketler Odası'nın ulusal meclis üyesi oldu.[7][8] 8 Eylül 1943'ten sonra siyasi hayattan tamamen çekildi, ancak 1944'te Müttefik ordusu tarafından esir alındı ve Padula toplama kampında tutuldu. 1949'da Arturo Labriola ile birlikte eski ve kabul edilen İskoç ayinindeki Palazzo Brancaccio'nun Masonluğunu oluşturdu. 1958'de Halkçı Monarşik Parti'de Roma Meclisine aday oldu ancak seçilemedi.Savaştan sonra dedesinin destanını yaşatmaya devam etti.[9] Daha sonra Erika Knopp von Kirchwald ile yeniden evlendi ve ondan Vittoria ve Giuseppe adlı çocukları oldu. 1969'da 75 yaşında Roma'da öldü.

Notlar

  1. ^ V. Gnocchini, L'Italia dei Liberi Muratori, Mimesis-Erasmo, Milano-Roma, 2005, p.138.
  2. ^ A. Garibaldi, Nate dal mare, Milano 2011, pp. 223-230. Quella dei Mac Michael era «una delle più antiche e conosciute famiglie di Filadelfia», Ivi, p. 223.
  3. ^ A. Garibaldi, cit., pp. 237-242.
  4. ^ A. Garibaldi, cit., pp. 257-265.
  5. ^ "Mario Isnenghi, Garibaldi fu ferito: Il mito, le favole". 6 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2021. 
  6. ^ "Ezio Garibaldi / Deputati / Camera dei deputati - Portale storico". 6 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2021. 
  7. ^ "Ezio Garibaldi: XXX Legislatura del Regno d'Italia. Camera dei fasci e delle corporazioni / Deputati / Camera dei deputati - Portale storico". 6 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2021. 
  8. ^ Paolo Leone, I campi dei vinti, Cantagalli editore, 2012, p. 70.
  9. ^ "Istituto Luce". 13 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2021. 

Bibliografya

  • Anita Garibaldi, Nate dal mare. Le donne Garibaldi: Anita, Costanza e Speranza, Milano, il Saggiatore, 2011 (1ª ed. 2003)
  • Paolo Leone, I campi dei vinti, Cantagalli editore, 2012

Dış Bağlantılar

Giuseppe GaribaldiAna Maria de Jesus Ribeiro da Silva
Domenico Menotti GaribaldiRosa "Rosita" GaribaldiTeresa "Teresita" GaribaldiRicciotti GaribaldiHarriet Constance Hopcraft
Peppino GaribaldiCostante GaribaldiAnita Italia GaribaldiEzio GaribaldiBruno GaribaldiRicciotti Garibaldi Jr.Menotti Garibaldi Jr.Sante Garibaldi

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Benito Mussolini</span> İtalya diktatörü (1922–1945)

Benito Amilcare Andrea Mussolini, Ulusal Faşist Parti'nin lideri olan İtalyan politikacı ve gazeteci. Kendini faşist olarak tanımlayan Mussolini, iktidara geldikten sonra Duce (Lider) olarak tanındı. Mussolini, faşizm ideolojisinin ilk örneği olan İtalyan faşizminin kurucusudur, bu sebepten dolayı faşizmin kurucusu olarak da kabul edilmektedir. 31 Ekim 1922 ve 25 Temmuz 1943 tarihleri arasında İtalya Krallığı'nın başbakanı, 23 Eylül 1943 ve 25 Nisan 1945 tarihleri arasında ise İtalyan Sosyal Cumhuriyeti'nin Ducesi olarak görev yaptı. II. Dünya Savaşı öncesinde ve savaş sırasında İtalyan siyasetinde önemli bir rol oynadı. Nisan 1945'te, Luftwaffe miğferi takıp bir Nazi konvoyu ile İsviçre'ye kaçmaya çalışırken, komünist İtalyan partizanlar tarafından fark edildi ve sevgilisi ile beraber kurşuna dizilerek infaz edildi. Ayrıca; Adolf Hitler, Francisco Franco ve António de Oliveira Salazar gibi aşırı sağ totaliter yöneticilere de ilham vermiştir.

<span class="mw-page-title-main">Giuseppe Garibaldi</span> İtalyan vatansever ve cumhuriyetçi

Giuseppe Garibaldi, İtalyan general, yurtsever, lider ve yazar.

<span class="mw-page-title-main">Ulusal Faşist Parti</span> İtalyan politik partisi

Ulusal Faşist Parti, Benito Mussolini'nin faşizmin politik ifadesi olarak 9 Kasım 1921 tarihinde Roma'da kurduğu siyâsî parti. Faşizmi bu zamandan önce Faşist Mücadele Birliklerinin İttifakı isimli teşkilata bağlı Fasci olarak bilinen gruplar temsil ediyordu. Partinin temel politikaları, milliyetçilik, vatanseverlik, cumhuriyetçilik, korporatizm ve popülizm üzerine kuruluydu. Cumhuriyetçi Faşist Parti ile birlikte şu anda İtalya'da anayasa tarafından yeniden kurulması yasaklanan iki partiden biridir.

<span class="mw-page-title-main">İtalyan Sosyal Cumhuriyeti</span> Kuzey İtalyadaki eski Nazi kukla devleti

İtalyan Sosyal Cumhuriyeti, II. Dünya Savaşı'nda Nazi Almanyası'nın desteği ile kurulmuş, İtalya'nın kuzeyindeki eski kukla devlettir. 1943-1945 yılları arasında varlığını sürdürmüştür. Kurucusu ve yöneticisi Benito Mussolini'dir.

İtalyan faşizmi, Ulusal Faşist Parti'nin 1922 ile 1943 yıllarında içerisinde yönettiği İtalya Krallığı'nda, 1943 ile 1945 yılları arasında ise İtalya'nın kuzeyinde kurulan İtalyan Sosyal Cumhuriyeti'nin resmî ideolojisi olarak uygulanmış yönetim sistemidir. "İtalyan faşizmi" kavramı, Benito Mussolini'nin kurucusu olduğu faşizmin İtalya'da uygulandığı dönemi tanımlayıp nazizm, falanjizm ve daha pek çok faşist hareketten ayırmak için kullanılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Faşist Mücadele Birliklerinin İttifakı</span>

Faşist Mücadele Birliklerinin İttifakı, 1919 yılında Benito Mussolini tarafından kurulmuş siyasi teşkilat. 1921 yılında ardılı olarak Ulusal Faşist Parti kurulmuştu. Teşkilatın merkezi Milano şehriydi.

<span class="mw-page-title-main">İtalyan direniş hareketi</span> II. Dünya Savaşı sırasında hem Mussolini iktidarına karşı hem de Nazi Almanyasına karşı verilmiş mücadele

İtalyan direniş hareketi, II. Dünya Savaşı sırasında ve savaşın son dönemlerinde patlak veren İtalyan İç Savaşı sırasında hem Mussolini iktidarına karşı hem de Nazi Almanyası'na ve onun işgali sonucunda kurulan kukla İtalyan Sosyal Cumhuriyeti'ne karşı verilmiş mücadeleye verilen addır.

<span class="mw-page-title-main">Emilio De Bono</span>

Emilio De Bono, İtalyan Mareşal ve Faşist Büyük Konsey üyesi. Trablusgarp Savaşı, I. Dünya Savaşı ve İkinci İtalya-Habeşistan Savaşı'nda görev aldı.

<span class="mw-page-title-main">Giuseppe Conte</span> İtalyan hukukçu ve politikacı

Giuseppe Conte İtalyan hukukçu, akademisyen ve siyasetçi. 1 Haziran 2018 tarihi ile 13 Şubat 2021 tarihleri arasında İtalya başbakanı olarak görev yapmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Vittorio Emanuele Orlando</span>

Vittorio Emanuele Orlando İtalyan hukukçu, akademisyen, diplomat, devlet adamı ve 23 Ekim 1917 - 23 Haziran 1919 tarihleri arasında İtalya başbakanı. I. Dünya Savaşı'nın sonunda Versay Barış Antlaşması'nın toplantılarına katıldı. Sıklıkla "Zaferin Başbakanı" lakabıyla anılır.

<span class="mw-page-title-main">Adelaide Aglietta</span> İtalyan siyasetçi (1940-2000)

Maria Adelaide Aglietta, İtalyan kadın siyasetçi.

<span class="mw-page-title-main">Benito Mussolini'nin ölümü</span> Mussolininin ölüm olayı

Benito Mussolini'nin ölümü, görevden alınan İtalyan faşist diktatörü, 28 Nisan 1945'te, Avrupa'da II. Dünya Savaşı'nın son günlerinde, İtalya'nın kuzeyindeki küçük Giulino di Mezzegra köyünde bir İtalyan partizan tarafından infaz edildiğinde meydana gelen bir olaydır. Olayların genel kabul gören versiyonu, Mussolini'nin "Albay Valerio" nun takma adını kullanan komünist partizan Walter Audisio tarafından vurulmasıdır. Bununla birlikte, savaşın sona ermesinden bu yana, Mussolini'nin ölüm koşulları ve katilinin kimliği, İtalya'da devam eden kafa karışıklığı, anlaşmazlık ve tartışmaların konusu oldu.

İtalya'da faşizmin sona ermesi veya 25 Temmuz Olayı 1943 yılının bahar aylarında başlayarak birbirinden bağımsız iki ayrı koldan Kont Dino Grandi ve Kral III. Vittorio Emanuele tarafından yürütülen, sonuçta da 24-25 Temmuz 1943 tarihli Büyük Faşizm Konseyi toplantısında Başbakan Benito Mussolini'nin güvensizlik oyu alarak görevden alınmasıdır. Kararın ardından Mussolini hapse atılmış, yeni bir hükûmet kurulmuş ve İtalya Krallığı'nda 21 yıl süren İtalyan faşizmi sona ermiştir.

<span class="mw-page-title-main">İtalyan milliyetçiliği</span> bir milliyetçilik türü

İtalyan milliyetçiliği, İtalyanların tek bir homojen kimliğe sahip bir ulus olduğuna inanan ve bundan sonra İtalya'nın kültürel birliğini ülke olarak desteklemeye çalışan bir harekettir. İtalyan milliyetçisi bir bakış açısıyla İtalyanlık, aslen Latium'da bulunan ve İtalyan yarımadasına ve Avrupa'nın büyük bir kısmına hakim olmak için gelen italik bir kabile olan Latinlerden kültürel ve etnik köken iddia etmek olarak tanımlanır. Bu nedenle, İtalyan milliyetçiliği tarihsel olarak emperyalist teorilere de bağlı kalmıştır. Bu tür görüşlerin romantik versiyonu İtalyan vatanseverliği, ayrılmaz versiyonu ise İtalyan faşizmi olarak bilinir.

<span class="mw-page-title-main">Kızıl Gömlekliler (İtalya)</span>

Kızıl Gömlekliler, aynı zamanda Red coats olarak da bilinir, seferleri sırasında İtalyan vatansever Giuseppe Garibaldi'yi takip eden gönüllülerdir. Gönüllülerin genellikle Garibaldini olarak adlandırdıkları ve üniforma yerine giydikleri gömleklerinin veya bol bluzlarının renginden türetilen isim.

<span class="mw-page-title-main">Giuseppe Garibaldi II</span> İtalyan devlet adamı (1879-1950)

Daha çok Peppino Garibaldi olarak bilinen Tuğgeneral Giuseppe Garibaldi II, Giuseppe Garibaldi'nin torunu olan bir İtalyan askeri, vatansever ve devrimciydi.

<span class="mw-page-title-main">Ricciotti Garibaldi</span> İtalyan asker, Giuseppe Garibaldi ve Anita Garibaldinin dördüncü oğlu

Montevideo'da doğdu ve adı Bandiera Kardeşlerin Napoli Krallığı'na karşı yürüttüğü başarısız sefer sırasında idam edilen Nicola Ricciotti'nin onuruna seçildi. Gençliğinin çoğunu Nice, Caprera ve İngiltere'de geçirdi.

Francesco Cascio bir İtalyan politikacı ve diş hekimidir.

<span class="mw-page-title-main">Giuseppe Zanardelli</span> İtalya başbakanı (1826-1903)

Giuseppe Zanardelli İtalyan hukukçu ve siyasetçi. 15 Şubat 1901'den 3 Kasım 1903'e kadar İtalya başbakanı olarak görev yaptı. Etkili bir hatip, aynı zamanda Büyük Üstat bir masondu. Lombardiya burjuvazisini temsil eden Zanardelli, oy hakkı genişlemesine, kilise karşıtlığına, sivil özgürlüklere, serbest ticarete ve laissez faire ekonomisine kendini adamış klasik 19. yüzyıl liberalizmini üzerinde toplamıştı. Uzun siyasi kariyeri boyunca vicdan ve boşanma özgürlüğünün en ateşli savunucuları arasında yer aldı.

<span class="mw-page-title-main">Valtellina Harekâtları (1866)</span>

Valtellina Harekâtları, Üçüncü İtalyan Bağımsızlık Savaşı'nın bir muharebesiydi. Muharebenin ilerleyişi ilk başta Trentino'da faaliyet gösteren General Franz Kuhn von Kuhnenfeld'in 8. Tümeni'ne bağlı Avusturya birliklerinin Giuseppe Garibaldi komutasındaki İtalyan Gönüllü Kolordusu'na karşı giriştiği saldırıydı. Ardından Albay Enrico Guicciardi komutasındaki Mobil Ulusal Muhafızların İtalyan karşı saldırısından oluşuyordu.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.