Evcil hayvan
Evcil hayvan veya refakatçi hayvan, bir çalışan hayvan veya laboratuvar hayvanı olmaktan ziyade kişilerce arkadaşlık amacıyla evde bakılan hayvandır. Popüler evcil hayvanların genellikle çekici görünüşleri, zekâsı ve yakın kişilikleri olduğu düşünülür, ancak bazı evcil hayvanlar fedakâr bir temelle (başıboş bir hayvan gibi) alınabilir ve bu özelliklerden bağımsız olarak sahibi tarafından kabul edilebilir.
En popüler evcil hayvanlardan ikisi köpekler ve kedilerdir; bir kedi âşığı için teknik terim bir ailurofil ve bir köpek aşığı bir cynophile'dir. Yaygın olarak beslenen diğer hayvanlar şunlardır: tavşanlar, gelincikler, domuzlar, hamsterlar, çinçillalar, sıçanlar, fareler, kobaylar, papağanlar, ötücüler, kaplumbağalar, timsahlar, kertenkeleler, yılanlar gibi sürüngenler, balıklar, tatlı su ve tuzlu su salyangozları, kurbağalar, semenderler, tarantulalar.
Evcil hayvanlar sahiplerine (veya "velilerine"[1]) hem fiziksel hem de duygusal fayda sağlarlar. Bir köpeği gezdirmek hem insana hem de köpeğe egzersiz, temiz hava ve sosyal etkileşim sağlayabilir. Evcil hayvanlar, yalnız yaşayan kişilere veya diğer insanlarla yeterli sosyal etkileşimi olmayan yaşlı yetişkinlere arkadaşlık edebilirler. Hastanelerdeki çocuklar veya huzurevlerindeki yaşlılar gibi izole ortamdaki insanları ziyaret etmek için getirilen, çoğunlukla köpekler veya kedilerden oluşan, tıbbi olarak onaylanmış bir terapi hayvanları sınıfı vardır. Evcil hayvan terapisi, hastaların belirli fiziksel, sosyal, bilişsel veya duygusal hedeflere ulaşması için eğitimli hayvanları ve bakıcıları kullanır.
İnsanlar genellikle arkadaşlık, bir evi veya mülkü korumak için veya hayvanların güzelliği veya albenisi nedeniyle evcil hayvan alırlar. Kanada'da 1994 yılında yapılan bir araştırma, evcil hayvan sahibi olmama nedenlerinden en yaygın olanlarının seyahat sırasında evcil hayvana bakamama (% 34,6), zaman eksikliği (% 28,6) ve uygun barınma eksikliği (% 28,3) ve evcil hayvanlardan hoşlanmama (% 19.6) olduğunu söylemiştir.[2] Bazı akademisyenler, ahlakbilimciler ve hayvan hakları örgütleri özerklik eksikliği ve hayvanların nesneleştirilmesi nedeniyle evcil hayvan bulundurma konusundaki endişelerini dile getirdiler.[3]
Evcil hayvan popülerliği
Türkiye
Türkiye'de 4 milyon kedi ve 2 milyon köpeğe evcil hayvan olarak bakıldığı tahmin edilmektedir.[4] Türkiye'nin yüzde 19'unun kedi, yüzde 6'sının köpek sahibi olduğuna dair araştırmalar vardır.[5]
Çin
Çin'de evcil hayvanlara yapılan harcama 2010'dan 2018'e 12 milyar dolardan tahminen 25 milyar dolara çıktı. Çin halkı 51 milyon köpeğe ve 41 milyon kediye sahiptir.[6] 2013'te 389 milyon olan evcil hayvan sayısı 755 milyona çıkmıştır.[7]
İtalya
İtalyan aile birlikleri tarafından 2009 yılında desteklenen bir araştırmaya göre, İtalya'da yaklaşık 45 milyon evcil hayvan olduğu tahmin edilmektedir. 7 milyon köpek, 7,5 milyon kedi, 16 milyon balık, 12 milyon kuş ve 10 milyon yılan.[8]
Bristol Üniversitesi tarafından 2007 yılında yapılan bir anket, Birleşik Krallık'taki hanelerin %26'sının kedilere ve %31'inin köpeklere sahip olduğunu ortaya koydu ve 2006 yılında yaklaşık 10,3 milyon kedi ve 10,5 milyon köpek olduğu tahmin edildi.[9] Anket ayrıca, kedili hanelerin %47,2'sinde en az bir kişinin lisans düzeyinde eğitim aldığını, buna karşılık köpekli evlerde bu oranın %38,4'ünün olduğunu ortaya koydu.[10]
Amerika Birleşik Devletleri
Amerikan Evcil Hayvan Ürünleri Derneği (APPA) tarafından yürütülen 2017-2018 Ulusal Evcil Hayvan Sahipleri Araştırmasına göre, ABD'deki hanelerin yüzde altmış sekizinde veya yaklaşık 85 milyon ailede bir evcil hayvan vardır.[11] Amerika Birleşik Devletleri'nde yaklaşık 86,4 milyon evcil kedi ve yaklaşık 78,2 milyon evcil köpek vardır [12] ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki 2007–2008 anketi, köpek sahibi hanelerin sayısının kedilere sahip olanlardan daha fazla olduğunu ancak toplam evcil hayvan sayısında kedilerin daha yüksek olduğunu gösterdi.
Evcil hayvanların sağlığı
Evcil hayvan beslemek belirli gereksinimler karşılanmazsa hayvanların sağlığı için zararlı olabilir. Uygunsuz besleme klinik etkilere neden olabilecek önemli bir sorundur. Örneğin, köpeklerin çikolata veya üzüm tüketmesi ölümcül olabilir.
Bazı ev bitkileri türleri, evcil hayvanlar tarafından tüketildiğinde toksik olabilir. Örnekler arasında filodendronlar, Paskalya zambakları (kedilerde ciddi böbrek hasarına neden olabilir),[13][14] Atatürk çiçeği, begonya ve aloe vera (köpekler için hafif derecede zehirlidir) bulunur.[15][16]
Ev hayvanları, özellikle sanayileşmiş kediler ve köpekler de obeziteye karşı oldukça hassastır. Aşırı kilolu evcil hayvanların diyabet, karaciğer problemleri, eklem ağrısı, böbrek yetmezliği ve kanser riskinin daha yüksek olduğu gösterilmiştir. Egzersiz eksikliği ve yüksek kalorili diyetler, evcil hayvan obezitesine birincil katkıda bulunan faktörler olarak kabul edilir.[17][18][19]
Tarih
Tarihöncesi
Arkeoloji, köpeklerin evcil hayvan olarak sahiplenilmesinin en az 12.000 yıl öncesine dayandığını söylüyor.[20]
Antik Tarih
Eski Yunanlar ve Romalılar, kayıplarını anmak için mezar taşlarına bırakılan yazıtlarda kanıtladığı gibi, bir köpeğin kaybı için açıkça yas tutmuşlardı.[21] Eski Mısır'da köpekler ve babunlar evcil hayvan olarak sahiplenilir ve sahipleriyle birlikte gömülürdü. Köpeklere isimler verilmiştir ve bu, Mısırlılar isimlerin sihirli özelliklere sahip olduğunu düşündükleri için önemlidir.[22]
Viktorya dönemi: Modern evcil hayvan bakıcılığının yükselişi
On yedinci ve on sekizinci yüzyıl boyunca, modern anlamda evcil hayvan bakıcılığı, Britanya'da yavaş yavaş kabul görmeye başladı. Başlangıçta, aristokratlar hem arkadaşlık hem de avlanma için köpekleri beslediler. Bu nedenle, evcil hayvan bakımı toplumdaki elitizmin bir işaretiydi. On dokuzuncu yüzyılda, orta sınıfın yükselişi, evcil hayvan yetiştiriciliğinin gelişmesini teşvik etti ve burjuva kültürüne damgasını vurdu.[23]
İnsan olmayan türlerin evcil hayvan sahipliği
İnsan doğasına benzer şekilde vahşi hayvanların evcil hayvan sahiplendiği gözlemlenmemiştir ve muhtemelen doğada yoktur.[24][25] Bir grup kapuçin maymununun bir diğer yeni dünya maymun türüne baktığı görüldü ancak görünüşe göre yaban faresi gibi küçük hayvanlarla "oynayan" şempanzelere ait gözlemler şempanzelerin hayvanları öldürmesi ve cesetleri etrafa fırlatmasıyla sona erdi.[26]
2010 yılında yapılan bir araştırma, hayvanlarla insan ilişkilerinin özel bir insan bilişsel bileşenine sahip olduğunu ve evcil hayvan beslemenin insan türünün temel ve eski bir özelliği olduğunu belirtiyor. Antropomorfizm ya da insan duygularının, düşüncelerinin ve niteliklerinin hayvanlara yansıması, insanın evcil hayvan beslemesinin belirleyici bir özelliğidir. Çalışma evcilleştirme ve hayvan refahını evrimdeki aynı özellik olarak tanımlıyor. Bunun Homo sapienste günümüzden en az 100 bin yıl önce ortaya çıktığı tahmin edilmektedir.[25]
İnsanın yetiştirme davranışının evcil hayvan bakıcılığı şeklinde hayvanlara doğru yönlendirilip yönlendirilemeyeceği tartışma konusudur.[25][27][28] İki çalışma, insanın evcilleştirme ve evcil hayvan tutma yeteneğinin aynı temel evrimsel özellikten geldiğini ve bu özelliğin evcilleştirme biçiminde maddi bir fayda sağladığını ve bu özelliğin olumlu bir özellik olarak seçilmek için yeterince adapte olmuş olduğunu göstermektedir :300 2011 yılında yapılan bir araştırma avlanmaya yardım etmek veya haşereleri yok etmek gibi evcil hayvanların sağladığı bazı pratik faydaların hayvan bakma davranışının insanlarda kalıcı olmasına izin verecek kadar evrimsel avantaj sağlayabileceğini ve bu sebebin hayvanların duygusal sebeplerle saklanmasından (ekonomik yük nedeniyle) daha ağır bastığını savunur.[29] Diğer iki çalışma bu davranışın insanın empati yapma yeteneği ve zihin teorisinin bir yan etkisi olarak ortaya çıkmış bir hata olduğunu söyler. :300
Bakım altındaki hayvanların bakıcıları yardımıyla evcil hayvan sahibi olabileceği düşünülmektedir. Bunun örnekleri arasında goril Koko ile birkaç evcil kedi; orangutan Tonda ile evcil kedi ve fil Tarra ile Bella adlı bir köpek sayılabilir.[26]
Kaynakça
- ^ "Guardianship Movement". Pet Planet Health. 19 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2015.
- ^ Leslie, Be (April 1994). "An epidemiological investigation of pet ownership in Ontario" (Free full text). The Canadian Veterinary Journal. 35 (4): 218-22. ISSN 0008-5286. PMC 1686751 $2. PMID 8076276.
- ^ McRobbie (1 Ağustos 2017). "Should we stop keeping pets? Why more and more ethicists say yes". The Guardian. 29 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2017.
- ^ "UK domesti". Milliyet. 8 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2021.
- ^ minebozkurt; minebozkurt. "Türkiyede ne kadar köpek sahibi var?". Posta. 10 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2021.
- ^ Tang (22 Ekim 2018). "The Trade War's Latest Casualties: China's Coddled Cats and Dogs". New York Times. 22 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2018.
- ^ "China Pet population and ownership 2019 update". China Pet Market (İngilizce). 25 Aralık 2018. 25 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2019.
- ^ "Main_Page45 milioni gli animali domestici in Italia: 150.000 ogni anno vengono abbandonati". Il Messaggero. 22 Eylül 2009. 11 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "UK domestic cat and dog population larger than thought". University of Bristol. 6 Şubat 2010. 8 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "More cat owners 'have degrees' than dog-lovers". BBC News Online. 6 Şubat 2010. 8 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2021.
- ^ "Facts + Statistics: Pet statistics | III". www.iii.org. 3 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2019.
- ^ "U.S. Pet Ownership Statistics". 22 Kasım 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2012.
- ^ "Plants and Your Cat". Cat Fanciers' Association. 27 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2007.
- ^ Langston (1 Ocak 2002). "Acute Renal Failure Caused by Lily Ingestion in Six Cats". Journal of the American Veterinary Medical Association. 220 (1): 49-52, 36. doi:10.2460/javma.2002.220.49. PMID 12680447.
- ^ "These plants can be poisonous to dogs". Sunset Magazine. 9 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2013.
- ^ "Are Poinsettias Poisonous to Dogs?". American Kennel Club (İngilizce). 26 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2019.
- ^ "Overweight Dogs". Pet Care. The American Society for the Prevention of Cruelty to Animals (ASPCA). 26 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2013.
- ^ "Overweight Cats". Pet Care. The American Society for the Prevention of Cruelty to Animals (ASPCA). 15 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2013.
- ^ "Pet Obesity: Over Half Of U.S. Dogs And Cats Are Overweight, Study Says". Huffington Post. 23 Şubat 2011. 23 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2013.
- ^ "Origins of the dog: domestication and early history". The domestic dog: its evolution, behaviour and interactions with people. Cambridge: Cambridge University Press. 1995. ss. 10-11. ISBN 9780521425377.
- ^ "9 Touching Epitaphs Ancient Greeks And Romans Wrote For Their Deceased Dogs". The Dodo. 13 Haziran 2014. 14 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2019.
- ^ Red Land, Black Land: Daily Life in Ancient Egypt. Dodd Mead. 1978.
- ^ Beastly Possession: Animals in the Victorian Consumer Culture. Toronto: University of Toronto Press. 2015. s. 25.
- ^ Herzog (2014). "Biology, Culture, and the Origins of Pet-Keeping". Animal Behavior and Cognition (İngilizce). 1 (3): 296. doi:10.12966/abc.08.06.2014. ISSN 2372-4323.
- ^ a b c Bradshaw (2010). "Could empathy for animals have been an adaptation in the evolution of Homo sapiens?" (PDF). Animal Welfare (İngilizce). 19 (S): 107-112. 3 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Eylül 2019.
- ^ a b "Are Humans the Only Animals That Keep Pets?".
- ^ The Walking Larder: Patterns of Domestication, Pastoralism, and Predation (İngilizce). Routledge. 30 Ekim 2014. ss. 16, 19. ISBN 9781317598381. 14 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2021.
- ^ The Oxford Handbook of Evolutionary Family Psychology (İngilizce). Oxford University Press, USA. 27 Mayıs 2011. s. 299. ISBN 9780195396690. 14 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2021.
- ^ Gray (1 Mart 2011). "Human–Pet Dynamics in Cross-Cultural Perspective". Anthrozoös. 24 (1): 18, 27. doi:10.2752/175303711X12923300467285. ISSN 0892-7936.
