Eurovision Şarkı Yarışması'nda İtalya
| Eurovision Şarkı Yarışması'nda İtalya | |
|---|---|
 | |
| Katılımcı yayıncı | Radiotelevisione italiana (RAI) |
| Katılım özeti | |
| Katılımlar | 51 |
| İlk katılımı | 1956 |
| En iyi sonuç | 1.: 1964, 1990, 2021 |
| Ev Sahibi | 1965, 1991, 2022 |
| İlgili makaleler | |
| Sanremo Müzik Festivali | |
| Dış bağlantılar | |
| RAI sayfası | |
Eurovision.tv'deki İtalya sayfası  | |
 En son katılım için bkz.2024 Eurovision Şarkı Yarışması'nda İtalya | |
İtalya, Eurovision Şarkı Yarışması'na ilk kez katıldığı 1956 yılından bu yana 51 kez katılmış ve ilk yarışmaya katılan yedi ülkeden biri olmuştur.[1] İtalya, 1980 tarihine kadar kesintisiz olarak yarışmaya katıldı ve 1980'ler ve 1990'lar boyunca birçok kez yarışmadan çekildi. 1998 yılında başlayan 13 yıllık aradan sonra ülke, 2011 yılında yarışmaya geri döndü. İtalya yarışmayı üç kez kazandı ve ek olarak 16 kez ilk beşte yer aldı. İtalya yarışmaya Napoli (1965), Roma (1991) ve Torino (2022)'da ev sahipliği yaptı.
1958'de Domenico Modugno "Nel blu, dipinto di blu" şarkısıyla üçüncü oldu. Yaygın olarak "Volare" olarak bilinen şarkı, büyük uluslararası hit haline geldi, ABD Billboard Hot 100 listesinde zirveye yerleşti ve ilk etkinliği yapılan Grammy Ödülleri'nde iki ödül kazandı. İtalya 1964 yılında Gigliola Cinquetti'nin seslendirdiği "Non ho l'età" şarkısı ile ilk kez kazanmıştır. Cinquetti 1974 yılında "Sì" şarkısı ile ABBA'nın "Waterloo" şarkısından sonra ikinci olmuştur. İtalya daha sonra 1975'te Wess ve Dori Ghezzi ve "Era" şarkısıyla üçüncü oldu. Ülkenin 1980'lerdeki en iyi sonucu Umberto Tozzi ve Raf'ın 1987'de üçüncülüktür. İtalya'nın yarışmadaki ikinci zaferi 1990 yılında Toto Cutugno'nun "Insieme: 1992" şarkısıyla geldi. 1990'ların diğer iyi sonuçları, 1992'de Mia Martini ve 1997'de Jalisse ile dördüncü oldu. 1997'den sonra İtalya yarışmadan çekildi.
31 Aralık 2010'da Avrupa Yayın Birliği (EBU), İtalya'nın "Büyük Beş"in bir parçası olarak yarışmaya geri döneceğini ve böylece ülkeye direkt olarak finale katılma hakkı tanınacağını duyurdu.[2] İtalya'nın yarışmaya dönüşü başarılı oldu ve son 12 yarışmanın 10'unda (2011-23) ilk 10'da yer aldı, buna Raphael Gualazzi (2011) ve Mahmood'un (2019) ikincilikleri ve Il Volo'nun (2015) üçüncülüğü de dahil. Il Volo tüm ülkelerden oy alarak televizyon seçimini kazandı ancak jüri sıralamasında altıncı oldu. Bu, 2009 yılında karma jüri-televizyon sisteminin uygulamaya konmasından bu yana ilk kez, televizyon oyu kazananının yarışmayı kazanamamasıydı. İtalya yarışmadaki üçüncü zaferini 2021 yılında rock müzik grubu Måneskin'in "Zitti e buoni" şarkısı ile almıştır.
Yarışma tarihi
Zaferleri
İtalya'nın günümüze dek yarışmayı üç kez kazanmıştır. ilki, Danimarka'nın başkenti Kopenhag'da yapılan 1964 Eurovision Şarkı Yarışması'na Gigliola Cinquetti'nin seslendirdiği "Non ho l'età" adlı şarkıyla ülkesine ilk defa birinciliği kazandırmıştır. İkinci olarak, Yugoslavya'da yapılan 1990 Eurovision Şarkı Yarışması'na Toto Cutugno'nun seslendirmiş olduğu "Insieme: 1992" adlı şarkı ile kazanmıştır. Ve son olarak Rotterdam' da yapılan 2021 Eurovision Şarkı Yarışması'nda Måneskin grubunun seslendirdiği "Zitti e buoni" adlı şarkı ile kazanmıştır.
Diğer Katılımları
Yarışmaya katıldığı ilk yılda İtalya'nın temsilci ve şarkısı, Radiotelevisione Italiana (RAI) tarafından gerçekleştirilen Sanremo Müzik Festivali'nde belirlendi. Ülkeyi temsil eden ilk şarkılar Franca Raimondi tarafından seslendirilen "Aprite le finestre" ve Tonina Torrielli tarafından seslendirilen "Amami se vuoi" idi. İsviçre'de gerçekleştirilen 1956 yarışmasının sonuçları açıklanmadığı için bütün katılımcılar ikinci sayılmıştır.[3] 1956-1966, 1973-1975, 1997, 2011 ve 2013 yıllarında temsilci ve şarkı'yı Sanremo Müzik Festivali 'nden seçerken 1967-1969 1976, 1979, 1980, 1983-1985, 1989-1991, 1993 ve 2012 yıllarında temsilciyi Festival'de seçip şarkısını Festival'deki söylediği şarkıdan farklı şarkı seçmiştir. 1970-1972, 1977, 1978, 1987, 1988, 1992, 2014 yıllarında Görevlendirme yöntemiyle şarkıcı ve şarkıyı belirlemiştir.
İtalya, genellikle Jazz tarzında şarkılar yarıştırmıştır. ilk en iyi sonucunu, Hollanda'nın Hilversum kentinde yapılan 1958 Eurovision Şarkı Yarışması'nda Domenico Modugno'nun seslendirdiği "Nel blu dipinto di blu" adlı şarkıyla aldığı Üçüncülüktür. Yarışmada her ne kadar Üçüncü olsa da bu şarkı dünya hitleri arasına girmeyi başarmıştır. İkinci en iyi sonucunu Birleşik Krallık'ın başkenti Londra'da yapılan 1963 Eurovision Şarkı Yarışması'nda Emilio Pericoli'nin seslendirdiği "Uno per tutte" adlı şarkıyla aldığı Üçüncülüktür. İtalya o yıla dek ikinci Üçüncülüğünü almıştır. İtalya, Danimarka'nın başkenti Kopenhag'da yapılan 1964 Eurovision Şarkı Yarışması'na Gigliola Cinquetti'nin seslendirdiği "Non ho l'età" adlı şarkıyla aldığı birinciliktir. Bu sonuç İtalya'nın ilk birinciliği olmakla birlikte bir sonraki yarışmayı kendi ülkesine taşımayı başarmıştır. İtalya, 1963 yılında Domenico Modugno ile tarihinin en kötü derecesini almıştır. 1974 Eurovision Şarkı Yarışması'na tekrar katılan Gigliola Cinquetti, "Sì" adlı şarkıyla katılmış, ABBA'dan sonra İkinci sırayı elde etmiştir. bu ikincilik İtalya'nın ilk ikinciliğidir. İtalya, İsveç'in başkenti Stockholm'de yapılan 1975 Eurovision Şarkı Yarışması'na Wess & Dori Ghezzi ikilisinin seslendirdiği "Era" adlı şarkı katılmış, Üçüncü olmuştur. Umberto Tozzi & Raf ikilisinin seslendirdiği "Gente di mare" adlı şarkı İtalya'ya yine ikincilik kazandırmıştır. İtalya, Yugoslavya'da yapılan 1990 Eurovision Şarkı Yarışması'nda Toto Cutugno'nun seslendirdiği "Insieme: 1992" adlı şarkıyla katılmış, İtalya'ya ikinci birinciliğini kazandırmış, bir sonraki yarışma ev sahipliği hakkını kazanmıştır.
İtalya, 1990'larda aralıklarla katılsa da 1993 yılı hariç sürekli İlk on'da yarışmayı bitirmiştir. 1991'de 7., 1992'de 4. ve 1997'de yine 4. olmuştur. İtalya, 1998 yılında yarışmaya duyulan ilginin azaldığı gerekçesiyle yarışmadan çekilmiştir. sürekli yapılan çağrılar, gösteriler İtalya'yı Eurovision Şarkı Yarışması'na geri döndürememiştir. 2010 yılının Aralık ayında İtalya, 13 yıllık aradan sonra Almanya'nın Düsseldorf kentinde yapılan 2011 Eurovision Şarkı Yarışması'na katılma kararı almıştır. bu karar başta Avrupa Yayın Birliği olmak üzere birçok kişiyi sevindirmiştir. Yarışmaya döndüğü 2011 yılında, Raphael Gualazzi'nin seslendirdiği "Madness of Love" adlı Jazz türünde şarkı ile katılmış, yarışmada favori gösterilmemesine rağmen İkinci olmuştur. 2012 yılında Nina Zilli'nin seslendirdiği "L'amore è femmina (Out of Love)" adlı şarkıyla katılmış 9. olmuştur. İtalya, 2013 yılında ise 7. olmuştur. 2014 yılında, 2012 Sanremo Müzik Festivali kazananı Emma Marrone'nin seslendirdiği "La mia città" adlı şarkıyla katılmış, katıldığı final'de 33 puanla Yirmi birinci olmuştur. bu sonuç İtalya'nın 1966 yılında aldığı sonunculuktan sonra en kötü sonuçtur.
Devam etmediği yıllar
İtalya’nın yarışmadan ilk defa çekilmesi 1981 yılında oldu.[4] RAI yarışmadan çekilirken yarışmanın ülkede ilgi çekmediğini ileri sürmüştür. İtalya’nın geri dönmesi 1983 yılına kadar gerçekleşemedi. 1986 yılında İtalya yarışmaktan vazgeçti. 1994-1996 yılları arasında İtalya ülkede yarışmaya olan ilginin azalmasını neden göstererek yarışmadan çekildi. 1997 yılında yarışmaya katıldı. 1997’den 2011'e kadar İtalya yarışmadan uzak kalmıştır. 2011'deki yarışmaya İtalya katıldı. Eurovision Şarkı Yarışması'nın kazanan şarkıların hiçbiri İtalya'da ilgi göremedi. Gigliola Cinquetti tarafından söylenmiş olan "Non ho l'eta" 1964 yılının Şubat ayında müzik listelerini altüst etmişti bunun sebebi o ayda yapılan Sanremo Müzik Festivali'ni kazanmasıdır.
1974 Eurovision Şarkı Yarışması'nda televizyon sansürü
İtalyan Rai yayıncı kanalında 1974 Eurovision Şarkı Yarışması'nı yayınlamayı reddetti çünkü temsilci olarak seçtikleri Gigliola Cinquetti'nin seslendirmiş olduğu "Sì" yani (evet) şarkısı İtalyan Boşanma Referandumu'nu etkileyebileceği gerekçesiyle yarışmadaki performansını yayınlamamıştır. Şarkı İtalya'nın tüm bu olumsuz düşüncelerine rağmen ikincilik gibi bir başarı elde etmiştir.
Yeni İlgi
2008 yılında iki italyan şarkıcı olan Vince Tempera (2008 yılında San Marino için yarışacak kişiyi aramıştı) ve 1990 Eurovision Şarkı Yarışması birincisi Toto Cutugno İtalya'yı yarışmaya geri döndürmek için çaba sarf etselerde başarılı olmamışlardır.[5][6][7]
2008 Eurovision Şarkı Yarışması birincisi Dima Bilan, Raffaella Carrà'nın sunuculuğunu yapmış olduğu 'Carramba! Che fortuna adlı İtalyan televizyon şovu'na katılmıştır.[8][9]
İtalya ve "Büyük Beşli"
1998 yarışmasından bu yana, yarışma için en çok finansal kaynağı sağlayan beş referans ülkesi (Almanya, Birleşik Krallık, Fransa, İtalya ve İspanya) ön elemelere katılmadan, doğrudan finalde yarışmaktadır. 2011 yılında İtalya'nın yarışmaya geri dönüşüne dek ise dört referans ülkesinin ismi "Büyük Dörtlü" olarak biliniyordu.
Sanremo Müzik Festivali
Sanremo Müzik Festivali (İtalyanca: Festival della Canzone Italiana di Sanremo, Türkçe: İtalyan Şarkı Festivali Sanremo) ya da daha çok bilinen ismi ile Sanremo, İtalya'nın Eurovision Şarkı Yarışması için ön seçim işlemi. 1967-71, 1973-1975, 1977-1980, 1983-1985, 1987-1993 ve 2014 yılları dışında 1956 yılından beri İtalya'nın temsilci ve şarkısı bu program ile belirlenmektedir.
Yarışma günümüze dek pek çok farklı formatta gerçekleştirilmiştir ve en son 2013 yılında kullanılan format, yapılan dört gecede her şarkıcı ikişer şarkı seslendirecek, ilk iki gecede Campioni (Ustalar) kategorisindeki şarkıcıların seslendirdikleri iki şarkı arasında oylama yapılıp final'de tek şarkı ile temsil etmesi için yapılmış uygulamadır. diğer kategori Giovani (Gençler) kategorisinde ise üçüncü ve dördüncü gecede oylamalar yapılıp final'de dört katılımcı yarışmaktadır.
İtalya, Eurovision Şarkı Yarışması'nı 1964 ve 1990 yıllarında olmak üzere iki kez kazanmıştır ancak 1964 galibi Sanremo Müzik Festivali isimli etkinlik ile belirlenmiş, 1990 galibi ise RAI tarafından gerçekleştirilen bir iç seçim ile belirlenmiştir.
Katılımlar
| 1 | Birinci |
| 2 | İkinci |
| 3 | Üçüncü |
| ◁ | Sonuncu |
| X | Katılımcı seçildi ama katılmadı |
| † | Gelecek etkinlik |
- Notlar:
- a. ^ Resmî Eurovision Şarkı Yarışması sitesi, sonuçları hiç açıklanmayan 1956 yarışmasında birinci dışında kalan tüm katılımcıların ikinci olduğunu kabul etmektedir.
- b. ^ 2000 yılından bu yana, yarışmaya en çok finansal kaynak sağlayan beş ülke (Almanya, Birleşik Krallık, Fransa, İspanya ve İtalya) yarı finallerde yarışmadan otomatik olarak finale yükselmektedir.
- ^ COVID-19 pandemisi nedeniyle 2020 yarışması iptal edildi.
Ev sahiplikleri
İtalya, Eurovision Şarkı Yarışması'na 1965 ve 1991 yıllarında olmak üzere, ülkenin en büyük kentlerinden Napoli'de bulunan Sala dei Concerti della RAI'nde ev sahipliği yapmıştır. diğer ev sahipliği ise ülkenin başkenti Roma'da bulunan Studio 15 di Cinecittà'da ev sahipliği yapmıştır. 1965 yarışmasını Renata Mauro; 1991 yarışmasını Gigliola Cinquetti ve Toto Cutugno sunmuştur.
| Yıl | Şehir | Yer | Sunucu(lar) |
|---|---|---|---|
| 1965 |  Napoli | Sala dei Concerti della RAI | Renata Mauro |
| 1991 | Roma | Studio 15 di Cinecittà | Gigliola Cinquetti ve Toto Cutugno |
| 2022 | Torino | Pala Alpitour | Alessandro Cattelan, Laura Pausini ve Mika |
Ödüller
Marcel Bezençon Ödülleri
| Yıl | Kategori | Şarkı | Katılımcı | Final | Puanlar | Ev sahibi şehir | Ref. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2015 | Basın Ödülü | "Grande amore" | Il Volo | 3 | 292 |  Viyana | |
| 2017 | Basın Ödülü | "Occidentali's Karma" | Francesco Gabbani | 6 | 334 |  Kiev | |
| 2019 | Besteci Ödülü | "Soldi" | Mahmood | 2 | 465 |  Tel Aviv | |
| 2023 | Besteci Ödülü | "Due vite" | Marco Mengoni | 4 | 350 |  Liverpool |
OGAE üyelerinin kazananı
| Yıl | Şarkı | Katılımcı | Final sonucu | Puanlar | Ev sahibi şehir | Ref. |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 2015 | "Grande amore" | Il Volo | 3 | 292 | Viyana | |
| 2017 | "Occidentali's Karma" | Francesco Gabbani | 6 | 334 | Kiev | |
| 2019 | "Soldi" | Mahmood | 2 | 465 | Tel Aviv |
Yorumcular ve Oyları okuyanlar
| Yıl | Final yorumcusu | Yarı final yorumcusu | Oyları okuyan | Ref. |
|---|---|---|---|---|
| 1956 | Bianca Maria Piccinino | Yarı final yok | Oyları okuyan yok | |
| 1957 | Nunzio Filogamo | |||
| 1958 | Fulvia Colombo | |||
| 1959 | Enzo Tortora | |||
| 1960 | Giorgio Porro | |||
| 1961 | Corrado Mantoni | |||
| 1962 | Renato Tagliani | |||
| 1963 | ||||
| 1964 | Rosanna Vaudetti | |||
| 1965 | Daniele Piombi | |||
| 1966 | Enzo Tortora | |||
| 1967 | Mike Bongiorno | |||
| 1968 | ||||
| 1969 | ||||
| 1970 | Enzo Tortora | |||
| 1971 | No spokesperson | |||
| 1972 | ||||
| 1973 | ||||
| 1974 | Rosanna Vaudetti | Anna Maria Gambineri | ||
| 1975 | Silvio Noto | |||
| 1976 | Rosanna Vaudetti | |||
| 1977 | Mariolina Cannuli | |||
| 1978 | Rosanna Vaudetti | |||
| 1979 | Paola Perissi | |||
| 1980 | Michele Gammino | Mariolina Cannuli | ||
| 1981–1982 | Yayın yok | Katılmadı | ||
| 1983 | Paolo Frajese | Yarı final yok | Paola Perissi | |
| 1984 | Antonio De Robertis | Mariolina Cannuli | ||
| 1985 | Rosanna Vaudetti | Beatrice Cori | ||
| 1986 | Yayın yok | Katılmadı | ||
| 1987 | Rosanna Vaudetti | Yarı final yok | Mariolina Cannuli | |
| 1988 | Daniele Piombi | |||
| 1989 | Gabriella Carlucci | Peppi Franzelin | ||
| 1990 | Peppi Franzelin | Paolo Frajese | ||
| 1991 | No commentator | Rosanna Vaudetti | ||
| 1992 | Peppi Franzelin | Nicoletta Orsomando | ||
| 1993 | Ettore Andenna | Ettore Andenna | Peppi Franzelin | |
| 1994–1996 | Yayın yok | Katılmadı | ||
| 1997 | Ettore Andenna | Yarı final yok | Peppi Franzelin | |
| 1998–2002 | Yayın yok | Katılmadı | ||
| 2003 | Fabio Canino ve Paolo Quilici | Yarı final yok | ||
| 2004–2010 | Yayın yok | |||
| 2011 | Raffaella Carrà ve Bob Sinclar | Raffaella Carrà | Raffaella Carrà | |
| 2012 | Filippo Solibello ve Marco Ardemagni | Federica Gentile | Ivan Bacchi | |
| 2013 | Filippo Solibello, Marco Ardemagni ve Natasha Lusenti | Federica Gentile | ||
| 2014 | Linus ve Nicola Savino | Marco Ardemagni ve Filippo Solibello | Linus | |
| 2015 | Federico Russo ve Valentina Correani (TV) Marco Ardemagni ve Filippo Solibello (radio) | Federico Russo | ||
| 2016 | Flavio Insinna ve Federico Russo | Claudia Andreatti | ||
| 2017 | Andrea Delogu ve Diego Passoni | Giulia Valentina | ||
| 2018 | Serena Rossi ve Federico Russo (TV) Carolina Di Domenico ve Ema Stokholma (radio) | Carolina Di Domenico ve Saverio Raimondo | ||
| 2019 | Flavio Insinna ve Federico Russo (TV) Ema Stokholma ve Gino Castaldo (radio) | Federico Russo and Ema Stokholma | Ema Stokholma | |
| 2021 | Gabriele Corsi ve Cristiano Malgioglio (TV) Ema Stokholma ve Gino Castaldo (radio) | Ema Stokholma ve Saverio Raimondo | Carolina Di Domenico | |
| 2022 | Gabriele Corsi, Cristiano Malgioglio ve Carolina Di Domenico (TV) Ema Stokholma, Gino Castaldo ve Saverio Raimondo (radio) | |||
| 2023 | Gabriele Corsi ve Mara Maionchi (TV) Mariolina Simone, Diletta Parlangeli ve Saverio Raimondo (radio) | Kaze | ||
Congratulations: 50. Yıl Eurovision Şarkı Yarışması
| Şarkıcı | Şarkı | Derece | Puanlar | Yıl | Derece | Puanlar |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Domenico Modugno | "Nel blu dipinto di blu" | 2 | 267 | 1958 | 3 | 13 |
Fotogaleri
Domenico Modugno, Hilversum'da (1958)
Bobby Solo, Napoli'de (1965)
Nina Zilli, Bakü'de (2012)
Marco Mengoni, Malmö'de (2013)
Francesca Michielin, Stockholm'da (2016)
Francesco Gabbani, Kiev'de (2017)
Marco Mengoni, Liverpool'da (2023)
Angelina Mango, Malmö'de (2024)
Ayrıca bakınız
- Eurovision Çocuk Şarkı Yarışması'nda İtalya - Eurovision Şarkı Yarışması'nın çocuk versiyonu
Kaynakça
- ^ "Sanremo - the festival that inspired Eurovision". Eurovision.tv (İngilizce). EBU. 8 Şubat 2017. 4 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2021.
- ^ Bakker, Sietse (31 Aralık 2010). "43 nations on 2011 participants list". Eurovision.tv. 27 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2010.
- ^ "Italy". Eurovision.tv. 2013. 2 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2014.
- ^ "History - Eurovision Song Contest 1981". European Broadcasting Union. 28 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2008.
- ^ Kasapoglou, Yiorgos (7 Mart 2008). "Italy: Maestro Tempera calls Italy back to Eurovision". ESCToday. 16 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2008.
- ^ Bakkar, Sieste (16 Haziran 2008). "Cutugno: "Italy's absence unfortunate"". European Broadcasting Union. 16 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2008.
- ^ Hondal, Víctor (19 Eylül 2008). "Italy: Eurovision stars guests on Rai Uno". ESCToday. 29 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2008.
- ^ Siim, Jarmo (17 Eylül 2008). "Eurovision stars going to Italy!". European Broadcasting Union. 29 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2008.
- ^ Solloso, Jaime (18 Eylül 2008). "Rai Uno announce Eurovision show tonight". Oikotimes. 17 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2008.
- ^ "Il Festival di Sanremo 2025 slitta per il calendario di Coppa Italia: al via l'11 febbraio" [Sanremo Festival 2025 postponed due to Coppa Italia schedule: kick-off on 11 February]. il Fatto Quotidiano (İtalyanca). 19 Temmuz 2024. 19 Temmuz 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2024.
- ^ "Winners of the Marcel Bezençon Awards 2015". eurovision.tv. 25 Mayıs 2015. 8 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2019.
- ^ "Winners of the Marcel Bezençon Awards 2017". eurovision.tv. 14 Mayıs 2017. 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2019.
- ^ "Here are the winners of the 2019 Marcel Bezençon Awards". eurovision.tv. 18 Mayıs 2019. 3 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2019.
- ^ "The 2023 Marcel Bezençon Award Winners". Eurovision.tv. European Broadcasting Union. 14 Mayıs 2023. 13 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2023.
- ^ Cobb, Ryan (21 Nisan 2017). "Analysing ten years of OGAE voting: "Underneath the fan favourite bias is a worthwhile indicator"". escxtra.com. 8 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2019.
- ^ Gallagher, Robyn (30 Nisan 2017). "OGAE Poll 2017 final results: Italy confirmed as winner, Belgium second, Sweden third". Wiwibloggs. 8 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2019.
- ^ Herbert, Emily (30 Nisan 2019). "Eurovision 2019: Italy Wins OGAE Poll 2019". eurovoix.com. 2 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2019.
- ^ "Enrico Ruggeri Sole d'Europa Eurofestival 1993". youtube.com. 26 Ekim 2008. 21 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2020.
- ^ Lombardini, Emanuele; Pigliavento, Alessandro (2012). "Guida all'EUROVISION SONG CONTEST 2012" (PDF). Eurovision Italia. Eurovision Italia. 2 Aralık 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Kasım 2013.
- ^ "Natascha Lusenti affiancherà Ardemagni-Solibello nel commento all'Eurovision 2013" (İtalyanca). Eurofestival.ws. 5 Nisan 2013. 4 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2013.
- ^ Gordon Roxburgh (18 Mayıs 2013). "Good evening Malmö - Voting order revealed". Eurovision.tv. European Broadcasting Union. 7 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2013.
- ^ https://www.rai.it/dl/doc/1557818030923_RDTV_13maggio_down.pdf 14 Mayıs 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (pagina 14)
- ^ "Eurovision 2021: Date e dove vederlo. Quando sono i Maneskin". 14 Mayıs 2021. 17 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2021.
- ^ Lombardini, Emanuele (29 Mart 2022). "Eurovision 2022: Carolina Di Domenico al commento insieme a Corsi e Malgioglio". Eurofestival News (İtalyanca). 30 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2022.
- ^ Dammacco, Beppe (29 Mart 2023). "Eurovision 2023: via Malgioglio, Mara Maionchi al commento insieme a Gabriele Corsi". Eurofestival News (İtalyanca). 28 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2023.
- ^ "Mara Maionchi e Gabriele Corsi i conduttori di Eurovision Song Contest 2023". RAI Ufficio Stampa (İtalyanca). 29 Mart 2023. 29 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2023.
- ^ Dammacco, Beppe (5 Mayıs 2023). "Eurovision 2023, la conferenza stampa Rai. Kaze sarà la spokesperson". Eurofestival News (İtalyanca). 5 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2023.
Dış bağlantılar
- Facebook'ta RAI Eurovision Facebook Resmi Sitesi 22 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Twitter'da RAI Eurovision Twitter Resmi Sitesi 7 Mayıs 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
