İçeriğe atla

Etüdler (Chopin)

Étude Op. 25, No. 11

Etüdler (Études), Frédéric Chopin tarafından piyano için 3 set halinde bestelenen solo çalışmalardır. Toplamda 27 tane olan bestelerin onikişerli iki grubu Opus numarası 10 ve 25 ile sınıflandırılmış, üç tanesi ise opus numarası almamıştır.

Etüdlerin listesi

Études Op. 10

Etüdlerin ilk seti 1833'te yayınlandı (bazıları 1829 yılında yazılmıştı). Chopin o zaman 23 yaşında olmasına rağmen çoktan Paris salonlarında tanınan ünlü bir besteci idi. Paris'te Franz Liszt ile tanışan Chopin eserlerini o'na adamıştır. - "Fransızcaà mon ami Franz Liszt" (arkadaşıma, Franz Liszt).[1]

İsimAnahtarİsimAnahtar
Étude Op. 10, No. 1C majorÉtude Op. 10, No. 7C major
Étude Op. 10, No. 2A minorÉtude Op. 10, No. 8F major
Étude Op. 10, No. 3E majorÉtude Op. 10, No. 9F minor
Étude Op. 10, No. 4C-sharp minorÉtude Op. 10, No. 10A-flat major
Étude Op. 10, No. 5G-flat majorÉtude Op. 10, No. 11E-flat major
Étude Op. 10, No. 6E-flat minorÉtude Op. 10, No. 12C minor

Études Op. 25

Chopin'in ikinci etüd seti 1837'de yayınlandı.

İsimAnahtarİsimAnahtar
Étude Op. 25, No. 1A-flat majorÉtude Op. 25, No. 7C-sharp minor
Étude Op. 25, No. 2F minorÉtude Op. 25, No. 8D-flat major
Étude Op. 25, No. 3F majorÉtude Op. 25, No. 9G-flat major
Étude Op. 25, No. 4A minorÉtude Op. 25, No. 10B minor
Étude Op. 25, No. 5E minorÉtude Op. 25, No. 11A minor
Étude Op. 25, No. 6G-sharp minorÉtude Op. 25, No. 12C minor

FransızcaTrois nouvelles études

Trois nouvelles études, Ignaz Moscheles ve François-Joseph Fétis tarafında yazılan bir piyano öğretim kitabı olan FransızcaMéthode des méthodes de piano için katkı amacıyla yazılmış ve opus numarası verilmemiştir.

İsimAnahtar
Étude No. 1F minor
Étude No. 2A-flat major
Étude No. 3D-flat major

Çalışmalar

Tüm Etüdler için

  • Casella, Alfredo. F. Chopin. Studi per pianoforte. Milano: Edizioni Curci, 1946.
  • Cortot, Alfred. Frédéric Chopin. 12 Études, op.10. Édition de travail des oeuvres de Chopin. Paris: Éditions Salabert, 1915.
  • Cortot, Alfred. Frédéric Chopin. 12 Études, op.25. Édition de travail des oeuvres de Chopin. Paris: Éditions Salabert, 1915.
  • Galston, Gottfried. Studienbuch [Study Book]. III. Abend [3rd Recital] (Frédéric Chopin). Berlin: Bruno Cassirer, 1910.

Bazı Etüdler için

  • Busoni, Ferruccio. Klavierübung in zehn Büchern [Piano Tutorial in Ten Books], zweite umgestaltete und bereicherte Ausgabe. Buch 8 (Variationen und Varianten nach Chopin). Leipzig: Breitkopf & Härtel, 1925.
  • Godowsky, Leopold. Studien über die Etüden von Chopin (Studies on Chopin's Etudes). New York: G. Schirmer Inc., 1899 (Berlin: Schlesinger'sche Buch- und Musikhandlung, 1903).
  • Joseffy, Rafael. Etudes for the Piano. Instructive Edition. New York: G. Schirmer, 1901.

Yorumlamalar

  • Godowsky, Leopold. Studien über die Etüden von Chopin (Studies on Chopin's Etudes). New York: G. Schirmer Inc., 1899 (Berlin: Schlesinger'sche Buch- und Musikhandlung, 1903).
  • Wührer, Friedrich. Achtzehn Studien zu Frédéric Chopins Etuden [sic] [18 Studies on Chopin's Etudes]. In Motu Contrario [In Contrary Motion]. Heidelberg: Willy Müller, Süddeutscher Musikverlag, 1958.

Kaynakça

  1. ^ ourchopin.com 23 Eylül 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., İngilizce, Erişim tarihi: 26.06.2014

Konuyla ilgili yayınlar

  • Bülow, Hans von. "Remarks on the Separate Studies." In Auserlesene Klavier-Etüden von Fr. Chopin. München: Jos. Aibl, 1880.
  • Collet, Robert. "Studies, Preludes and Impromptus." In Frédéric Chopin: Profiles of the Man and the Musician. Ed. Alan Walker. London: Barrie & Rockliff, 1966.
  • Czerny, Carl. School of Practical Composition London: R. Cocks & Co., [1848]; Reprint, New York: Da Capo Press, 1979.
  • Deschaussées, Monique. Frédéric Chopin: 24 études - vers une interprétation. Fondettes: Van de Velde, 1995.
  • Eigeldinger, Jean-Jacques. Chopin: Pianist and Teacher as Seen by his Pupils. Cambridge University Press, 1986
  • Ekier, Jan, ed. (National Edition)."About the Etudes." "Performance Commentary." "Source Commentary." Chopin Etudes. Warsaw: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1999.
  • Finlow, Simon. "The Twenty-seven Études and Their Antecedents." In Jim Samson (ed.), The Cambridge Companion to Chopin. Cambridge: Cambridge University Press, 1992.
  • Galston, Gottfried. Studienbuch. III. Abend (Frédéric Chopin). Berlin: Bruno Cassirer, 1910.
  • Huneker, James. "The Studies—Titanic Experiments." In Chopin: The Man and His Music. New York: Charles Scribner's Sons, 1900.
  • Klein, Andreas. The Chopin "Etudes": An Indispensable Pedagogical Tool for Developing Piano Technique. DMA diss., Rice University, 1989.
  • Kogosowski, Alan. "Mastering the Chopin Études." A compendium to Chopin: Genius of the Piano. E-Book, 2010.
  • Leichtentritt, Hugo. "Die Etüden." In Analyse der Chopin’schen Klavierwerke [Analysis of Chopin's Piano Works]. Band II. Berlin: Max Hesses Verlag, 1922.
  • Lear, Angela Chopin’s Grande Etudes. February 5, 2007.
  • Leontsky, Jan: Interpreting Chopin. Etudes op.10 & op.25. Analysis, comments and interpretive choices. Tarnhelm editions.
  • Niecks, Frederick. Chopin as a Man and Musician. London: Novello, Ewer and Co., 1888.
  • Paderewski, Ignacy Jan, Ludwik Bronarski, Józef Turczynsky, ed. ("Paderewski" Edition). "The Character of the Present Edition." "Commentary." Chopin Studies (Etudes). Warsaw: Instytut Fryderyka Chopina, 1949.
  • Samson, Jim. "Baroque reflections." In The Music of Chopin. London: Routledge and Kegan Paul, 1985.
  • Schumann, Robert. "Die Pianoforte-Etuden, ihren Zwecken nach geordnet" ["The Pianoforte Études, Categorized According to their Purposes"]. Neue Zeitschrift für Musik No. 11, February 6, 1836, p. 45.
  • Zimmermann, Ewald, ed. (Henle Edition). "Kritischer Bericht" (Critical Report). Chopin Etudes. München: G. Henle Verlag, 1983.

Dış bağlantılar

Analiz

Performanslar (video)

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Fazıl Say</span> Türk piyanist ve besteci

Fazıl Say, Türk klasik batı müziği piyanisti ve besteci.

<span class="mw-page-title-main">İdil Biret</span> Türk piyanist

İdil Biret,, Türk piyano sanatçısı.

<span class="mw-page-title-main">Jacqueline du Pré</span>

Jacqueline Mary du Pré, dünyaca ünlü İngiliz çellist. Enstrümanın gelmiş geçmiş en iyi yorumcularından biri olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Isaac Albéniz</span>

Isaac Albéniz,, İspanyol besteci ve piyanisttir.

<i>Shine</i> (film)

Shine, 1996 Avustralya yapımı filmde meşhur piyanist David Helfgott'un dram dolu yaşamı anlatılmaktadır. Filmde musevi bir ailenin sıra dışı kabiliyetli çocuğunun müzik yarışmalarındaki başarıları, İngiliz Kraliyet Akademisi'nden aldığı burs ile babasının aileyi bir arada tutma çabası ve bunun dramatik sonuçları ele alınmıştır. Filmin isminin anlamı olan parlama, filme konu olan David Helfgott'un karanlık dönemden aydınlığa kavuşmasını imlemektedir.

Chopin noktürnleri Polonyalı klasik batı müziği bestecisi ve virtüöz piyanisti Frédéric Chopin tarafından 1827-1846 döneminde solo piyano için bestelenmiş 21 kısa piyano müziği parçalarıdır. Bu besteler genel olarak solo piyano için bestelenmiş en güzel müzik eserlerinden olduğu kabul edilmektedir ve günümüzde piyano konserleri repertuvarında önemli bir yer almaktadırlar. Noktürnler tipi piyano kompozisyonlarının ilk bulucusu Chopin değildir. Chopin bu tip piyano kompozisyonunu, İrlandalı besteci ve piyanist John Field tarafından ilk defa bulunan tipte kompozisyona dayandıran; bu beste tipini geliştiren ve müzik dinleyici halka tanıtıp sevdiren bestecidir.

<span class="mw-page-title-main">Vladimir Horowitz</span>

Vladimir Samoylovich Horowitz Rus asıllı bir Amerikan klasik müzik piyanisti ve bestecisiydi. Onun tekniği ve ses renginin kullanımı ve onun icra etme heyecanı efsanevi kabul edilirdi. Horowitz 20. yüzyılın en büyük piyanistlerinden biri olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Pierre Boulez</span> Fransız besteci, koro şefi, yazar ve piyanist

Pierre Boulez, Fransız besteci, koro şefi, yazar ve piyanist.

<span class="mw-page-title-main">Für Elise</span> Bagatelle No. 25 A minor, known as "Für Elise" or "Fuer Elise", is one of the most popular compositions by German composer Ludwig van Beethoven. It is usually classified as bagatelle, sometimes Albumblatt

Solo piyano için Bagatelle No. 25 A minör, bilinen adıyla "Für Elise" veya "Fuer Elise", Alman besteci Ludwig van Beethoven'ın en popüler kompozisyonlarından biri. Genellikle bagatelle, bazen Albumblatt olarak sınıflandırılır.

<span class="mw-page-title-main">Hélène Grimaud</span> Fransız piyanist (d. 1969)

Hélène Grimaud, Fransız piyanist, yazar ve ethologdur.

<span class="mw-page-title-main">Jean de Roquetaillade</span> Fransız rahip (1310-1365)

Jean de Roquetaillade, fransız fransiskan simyacı.

8. Piyano Sonatı Do minör, Op.13 veya yaygın olarak bilinen adıyla Fransızca: Sonata Pathétique, Ludwig van Beethoven tarafından bestelenmiş piyano sonatı. 1789 yılında bestelenmiş ve besteci 27 yaşındayken, 1799’da yayımlanmıştır. Dünya genelinde en tanınmış kompozisyonlardan biridir. Beethoven eseri arkadaşı Karl Alois’ya adamıştır. Bestecinin kendisi tarafından isimlendirilmiş nadir eserlerinden biri olduğu düşünülmesine rağmen; parçaya, sonatın trajik sonaritesinden etkilenerek, Fransızca: Grande sonate pathétique ismini veren eserin yayımcısıdır.

<span class="mw-page-title-main">Ekmek ve şarabın dönüşümü</span> Ekmek ve şarabın İsanın kanı ve bedenine dönüştüğünü söyleyen öğreti

Ekmek ve şarabın dönüşümü ya da diğer dillerde bilinen Latince kökenli adıyla Transsubstantiation Hristiyan teolojisinde Efkaristiya ayinindeki ekmek ve şarabın İsa'nın kanına ve bedenine dönüşmesi inancıdır.

<span class="mw-page-title-main">Dünya Uluslararası Müzik Yarışmaları Federasyonu</span>

Dünya Uluslararası Müzik Yarışmaları Federasyonu veya kısaltmasıyla WFIMC, İsviçre'nin Cenevre kantonunda 1957 yılında kurulmuş, diğer farklı kabul görmüş kuruluşlardan oluşan ve geniş bir ağa sahip olan bir organizasyondur. Bu federasyon 120'den fazla müzik organizasyonlarını barındırıp, halka açık müzik yarışmalarının yardımıyla, dünya genelinde 15 ile 35 yaş arasındaki klasik batı müziği alanında yetenekli ve başarılı müzisyenleri keşfetmeyi amaçlar. UNESCO Uluslararası Müzik Konseyi'nin bir üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">Carl Dahlhaus</span> Alman Müzikbilimci ve Müzikolog

Carl Dahlhaus, Alman müzik bilimci ve müzikolog.

Nelson Freire, Brezilyalı klasik piyanist.

Mecidiye Marşı, I. Abdülmecid (1839-1861) döneminde Giuseppe Donizetti tarafından Osmanlı İmparatorluğu için bestelenen milli marşıydı. O dönemde Her padişah için farklı marşlar vardı. Liszt imparatorluk başkentini ziyaret ettiğinde, Mecidiye Marşı'na Op. 87 Grande Paraphrase de la Marche de J. Donizetti adında parafraz bestelemiştir. Donizetti'nin aynı dönemde I. Abdülmecid için bestelediği Grande Marche Militiare olarak da bilinen Büyük Askerî Marş adlı bir marşı daha vardı. Donizetti, oğlu Andrea'ya yazdığı mektubunda, Franz Liszt'in marş notalarını varyasyon olarak çalmak için kendisinden istediğini bahseder.

<span class="mw-page-title-main">Nobuyuki Tsujii</span> Japon piyanist ve besteci

Nobuyuki Tsujii Japon piyanist ve bestecidir. Mikroftalmi sendromu nedeniyle kör olarak doğdu. Tsujii, çok sayıda orkestra şefi ve orkestra ile kapsamlı bir şekilde performans sergilemekte, yeni bir müziği öğrenebilmek ve bir orkestrayı görmeden orkestrayla performans sergileyebilmek için kendi tekniklerini kullanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Baladlar (Chopin)</span>

Frédéric Chopin'in dört baladı, 1831 ile 1842 yılları arasında bestelenmiş solo piyano için tek hareketlik parçalardır. Standart piyano repertuarındaki en önemli ve en zorlu parçalardan bazıları olarak kabul edilmektedirler.

Müzikte opus sayısı, bestecinin o eseri yayınlamasının kronolojik sırasını belirtmek için bir müzik kompozisyonuna veya bir dizi kompozisyona atanan "eser numarasıdır". Opus numaraları benzer başlıklara sahip besteleri ayırt etmek için de kullanılır; tek bir çalışma için "Op" olarak, birden fazla esere atıfta bulunulduğunda "Opp." olarak kısaltılır. Opus numaraları her zaman kompozisyonun kronolojik sırasını göstermeyebilir. Örneğin, bestecinin ölümünden sonra yayınlanan bir eser var ise, gençlik dönemine ve hatta bestecinin ilk tamamladığı eserlerden biri olsa dahi, opus numarası olarak genellikle son sıralara yerleştirilir.