İngilizce edebiyat, İngilizce olarak icra edilen edebiyat türüdür. Bu alanda eser veren sanatçıların ille de İngiliz olması gerekmez. Polonyalı Joseph Conrad, İskoç Robert Burns, İrlandalı James Joyce, Galli Dylan Thomas, Amerikalı Edgar Allan Poe, Hint Salman Rushdie, Karayipli V.S Naipaul İngilizce olarak birçok edebi eser vermişlerdir. Diğer bir deyişle, İngilizce Edebiyat dünyada konuşulan İngilizcenin çeşitli varyasyonları ve lehçeleri gibidir. Akademik alanda, İngilizce Edebiyat, İngilizce üzerinde çalışan bazı bölümlere, ikincil ve üçüncül eğitim sistemlerine ad olabilmektedir. İngiliz Edebiyatı'ndaki çok sayıda yazar çeşitliliğine rağmen, William Shakespeare'in eserleri, İngilizce konuşan dünya genelinde en önemli noktada yer almaktadır.
Thomas Stearns Eliot , Amerikan asıllı İngiliz şair, denemeci ve oyun yazarı. 20. yüzyılın en büyük şairlerinden biri ve İngiliz modernist şiirinin merkezi figürlerinden biri olarak kabul edilir. Kullandığı dil, yazı stili ve mısra yapısı ile İngiliz şiirini yeniden canlandırdı. Ayrıca, uzun süredir devam eden kültürel inançları sıklıkla yeniden değerlendiren eleştirel denemeleriyle de tanınmaktadır.
Anglosaksonlar, Anglus, Sakson ve Jüt karışımı bir Cermen halkı. 5. yüzyıldan itibaren Romalıların Britannia olarak isimlendirdiği adayı istila etmiş ve 865'teki Viking istilasına kadar adanın tamamını yönetmişlerdir; Viking istilasından Norman istilasına kadar geçen sürede ise bazen adanın bir kısmını, bazen tamamını yönetmiş ve bazen de adanın kontrolünü tamamen Vikinglere kaptırmışlardır. Vikinglerin gelişiyle İngiltere'deki Anglosakson kontrolü önemli ölçüde zayıflamış ve Normanların gelişiyle birlikte tamamen sona ermiştir.
Eski İngilizce şu anki İngiltere olan bölgenin belli bölümlerinde ve Güney İskoçya'da 5. yüzyılın ortalarından 12. yüzyılın ortalarına kadar konuşulmuş İngilizcenin eski şeklidir. Bu dil, Batı Cermen dillerinden birisiydi ve bu yüzden de Eski Frizce ve Eski Saksoncayla yakından ilgilidir. Ayrıca dil, Kuzey Cermen dil grubundan Eski Norsçanın da büyük etkisi altında kalmıştır.
İngilizler, İngilizce dilini konuşan ve ortak tarih ve kültürü paylaşan bir topluluk olarak İngiltere'de ortaya çıkmış etnik grup ve millettir. Tarih boyunca İngiltere'de ikamet etmiş olan farklı grupların karışımıyla yeni bir kimlik oluşturmuşlardır; Anglo-Saksonlar, Vikingler, Bretonlar ve Normanlar İngiliz kimliğini oluşturan etnik gruplardır.
Grendel Anglo-Sakson destanı Beowulf'da, Grendel'in annesi ve ejderha ile birlikte üç düşman karakterden biridir. Bu bilimsel tartışma konusu olmasına rağmen Grendel, genellikle bir canavar, Troll ya da bir dev olarak tasvir edilir. Destanda Grendel, Beowulf hariç herkes tarafından korkulan bir karakterdir.
Reynold Alleyne Nicholson veya R. A. Nicholson, İslam edebiyatı ve tasavvuf konularında, önde gelen İngiliz oryantalist. Ayrıca Mevlana'ın eserlerini İngilizceye kazandıran ve bu konuda uzmanlığı bilimsel çevrelerce de kabul edilmiş akademisyendir.
Tavşanayak Harold ya da I. Harold, 1035 ile 1040 yılları arası İngiltere Kralı. "Tavşanayak" lakabı hızına ve av yeteneklerini vurgular. İngiltere, Danimarka ve Norveç Kralı Büyük Knud'un ilk karısından doğan en küçük oğludur.
Æthelstan ya da Athelstan, 924 ile 927 yılları arasında Anglo-Saksonların Kralı ve 927 ile 939 yılları arasında İngilizlerin Kralı. Kral Yaşlı Edward ve ilk karısı Ecgwynn'ın oğludur. Modern tarihçiler onu İngiltere'nin ilk kralı ve en büyük Anglo-Sakson krallardan biri olarak belirtirler. Hiçbir zaman evlenmemiştir ve yerine baba olan bir kardeşi I. Edmund geçmiştir.
Helen Damico, Yunan-Amerikalı edebiyat profesörü, akademisyen ve eğitimci. Pittas özellikle Ortaçağ İngiliz Edebiyatı üzerinde uzman bir isimdi.
Sör Gawain ve Yeşil Şövalye geç 14. yüzyıl Orta İngilizcesiyle yazılan bir romanstır. İki tür halk motifini: kafa kesme oyunu ve kazanç değiş tokuşunu birleştiren olay örgüsüyle en bilinen Arthur hikâyelerinden biridir. Her biri bob ve wheel denilen kafiyelerle biten aliterasyonlu dizelerden oluşmuş bentlerle yazılmıştır. Gal, İrlanda ve İngiliz hikâyelerinin yanı sıra Fransız şövalyelik geleneğinden de yararlanmaktadır. Bu, tipik olarak mertliğini test eden bir göreve giden bir kahramanı içeren şövalye romansının önemli bir örneğidir. J. R. R. Tolkien, Simon Armitage ve diğerlerinin modern İngilizce yorumlarında ve ayrıca film ve sahne uyarlamalarında popüler olmaya devam etmektedir.
Benjamin Thorpe, İngiliz Anglo-Sakson edebiyatı uzmanı.
Germen mitolojisi de dahil olmak üzere Germen folklorunda cüce, dağlarda ve yeryüzünde yaşayan bir varlıktır. Bu varlık; bilgelik, demircilik, madencilik ve zanaatkarlık ile çeşitli şekillerde ilişkilidir. Cüceler bazen kısa ve çirkin olarak tanımlanırken bazı bilim insanları, bunun varlıkların komik tasvirlerinden kaynaklanan daha sonraki bir gelişme olup olmadığını sorgulamıştır. Cüceler; modern popüler kültürde, çeşitli medyada tasvir edilmeye devam etmektedir.
İrlanda edebiyatı, İrlandalı yazarlar tarafından İrlandaca, Latin, İngilizce ve İskoçça dillerinde yazılar eserlerin tümünü içerir. Kaydedilen en eski İrlanda yazıları yedinci yüzyıldan kalmadır ve hem Latince hem de Erken İrlandaca yazan keşişler tarafından yapılmıştır. İrlandalı keşişler, kutsal yazıya ek olarak, hem şiir hem de mitolojik hikâyeler kaydettiler. The Táin ve Mad King Sweeny gibi masallar da dahil olmak üzere İrlanda mitolojik yazılarının büyük bir hayatta kalan gövdesi var.
Witan, yedinci yüzyıldan 11. yüzyıla kadar Anglo-Sakson İngiltere'de kralın konseyiydi. Hem dini hem de seküler önde gelen kodamanlardan oluşuyordu ve konsey toplantılarına bazen Witenagemot deniyordu. Birincil işlevi, kanunların ilanı, yargı kararları, arazi devrine ilişkin sözleşmelerin onaylanması, anlaşmazlıkların çözümü, başpiskopos ve piskoposların seçimi gibi ulusal öneme sahip diğer konularda krala tavsiyelerde bulunmaktı. Witan ayrıca yeni bir kralın atamasını yapmak ve onaylamak zorundaydı. Üyeleri ealdormanler, thegnler ve kıdemli din adamları da dahil olmak üzere en önemli soylulardan oluşuyordu.
Ealdred, erken Orta Çağ İngilteresi'nde Tavistock Başrahibi, Worcester Piskoposu ve York Başpiskoposu'ydu. Dönemin bir dizi başka din adamıyla akrabaydı. Winchester'daki manastırda keşiş olduktan sonra, yaklaşık olarak 1027 yılında Tavistock Manastırı Başrahibi olarak atandı. 1046'da Worcester Piskoposluğu'na seçildi. Ealdred, piskoposluk görevlerinin yanı sıra, İngiltere Kralı Günah Çıkartıcı Edward'a bir diplomat ve askeri lider olarak hizmet etti. Kralın ardında bir veliaht bırakmadan ölmesinin ardından veraseti güvence altına almak için kralın akrabalarından biri olan Sürgün Edward'ı Macaristan'dan İngiltere'ye geri getirmek için çalıştı.
Stigand, Norman Fethi öncesinde İngiltere'de Canterbury Başpiskoposu olan Anglo-Sakson bir din adamıydı. Doğum tarihi bilinmemekle beraber 1020 yılına gelindiğinde kraliyet papazı ve danışmanı olarak görev yapıyordu. 1043'te Elmham Piskoposu seçildi ve daha sonra Winchester Piskoposu ve Canterbury Başpiskoposu oldu. Stigand, birkaç Anglo-Sakson ve Norman kraliyet hanedanı üyesi olan İngiltere hükümdarının danışmanıydı ve birbiri ardına altı krala hizmet etti. Winchester ve Canterbury'nin piskoposluğunu aynı anda elinde tutma konusundaki çoğulculuğu, kısaca aynı anda iki makamı birden elinde tutması nedeniyle birkaç papa tarafından aforoz edildi. En nihayetinde 1070 yılında tahttan indirildi ve mülklerine ve kişisel servetine Fatih William tarafından el konuldu. Stigand, Winchester'da hapsedildi ve burada öldü.
Uyanık Hereward bir Anglo-Sakson soylusu ve İngiltere'nin Normanlar tarafından fethine karşı yerel direnişin lideriydi. Norman hükümdarlara karşı isyanı yönetirken üssü Doğu İngiltere'deki Ely Adası idi. Efsaneye göre, günümüzde Cambridgeshire, Lincolnshire ve Norfolk'un modern kontluklarının bazı kısımlarını kapsayan Fens'te dolaştı ve Fatih William'a karşı ünlü bir muhalefete yol açtı.
Anglosakson paganizmi, MS 5. ve 8. yüzyıllar arasında Erken Orta Çağ İngiltere'sinin başlangıç döneminde, Anglosaksonların izlediği dini inanç ve uygulamaları ifade eder. Kuzeybatı Avrupa'nın büyük bir kısmında bulunan Cermen paganizminin bir çeşidi olan bu paganizm, birçok bölgesel varyasyona sahip, heterojen bir inanç ve kült uygulama çeşitliliğini kapsıyordu.
Anglosakson tanrıları genel olarak az belgelenmiştir ve Anglosaksonların dini hakkında çok şey, diğer Cermen halklarının dinlerinden bilinenlere dayanarak çıkarılmaktadır. Anglosaksonların Britanya Adaları'nı istilası ile Hristiyanlaşmaları arasındaki döneme ait yazılı kayıtlar oldukça kıttır ve bilinenlerin çoğu, Bede gibi tanımları diğer Cermen mitolojileri ve mevcut arkeolojik buluntularla karşılaştırılabilecek daha sonraki Hristiyan yazarlarından gelmektedir. Aşağıdaki liste eksiktir ancak söz konusu tanrıların belgelenme durumunun kısa bir tartışmasını da listeler ve eleştirel bir şekilde değerlendirilmelidir.
