Erol Sayan
Erol Sayan, (d. 1936, Araç) Türk bestekâr.
Hayatı
Çankırı endüstri Meslek lisesi mezunudur. 1961'de Ankara Radyosu sanatçı sınavını kazandı. Dr. Recai Özdil'den aldığı armoni bilgisini bestelerine uyguladı. Bestekâr İsmail Baha Sürelsan'ın uzun yıllar kendi evinde sürdürdüğü akademik müzik çalışmalarına iştirak etti. Türk müziğindeki çoksesliliğin, müziğimizde zaten var olan "niseb-i şerifeler" (şerefli oranlar) yoluyla geliştirilecek teknikle olabileceği üzerinde durdu ve bu konuda ciddi çalışmalar yaptı.[1]
Müzik çalışmalarına 1954 yılında başladı. 1964 yılına kadar Erkek Teknik Yüksek Öğretmen Okulu öğrencilerine teorik mûsıkî dersleri verdi ve temel bilgiler yanında koro çalışmalarını da devam ettirdi.
Türkiye'nin ikinci üniversite korosunu ODTÜ'de (1967) kurdu. Bu yıllarda, Milli musikisi ses sistemi, makamların oluşmasında kullanılan elemanlarla, makam ve formların anlatımı, vuruşlarda disiplin ve perde adlarının kolay anlaşılır hale getirilmesi ve usûl şifresi çalışmalarına ağırlık verdi.
Erol Sayan, İTÜ Türk Musikisi Devlet Konservatuarı'nda repertuvar, bu göreve paralel olarak da ODTÜ'de Türk musikisi dersleri vermektedir.
Bestekârın, 156'sı TRT repertuvarında olmak üzere, değişik form ve makamlarda 310 civarında eseri bulunmaktadır. Erol Sayan, bestelerinde kendi yazdığı şiirlerin dışında Yunus Emre, Faruk Nafiz Çamlıbel, Atilla İlhan, Bekir Sıtkı Erdoğan gibi şair ve sanatçıların şiirlerini de bestelemiştir.[2] Bilhassa mâhur makamındaki besteleri oldukça başarılı bulunmaktadır. 1985 yılında TRT'nin düzenlemiş olduğu beste yarışmasında "Ömrümüzün Baharı Birlikte Geçsin" adlı eseri ile birinci olmuştur. Balarısı Ahmet ile de uzun yıllar Türk müziğini çoksesli bir şekilde yorumlamak üzere çalışmalar yaptı.
Ödüller
Kaynakça
- ^ "Erol Sayan". 17 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2022.
- ^ "Erol Sayan Besteleri (151 Eser)". 15 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2022.
- ^ "Erol Sayan, İncesaz ve Hikmet Münir Ebcioğlu". 21 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2022.