İçeriğe atla

Erkeğe yönelik şiddet

Srebrenitsa Soykırımı Anıtı'ndaki Srebrenitsa Katliamı'nda öldürülmüş sivillere ait 6.500 mezartaşından bazıları. En az 8.372 Bosnalı erkeğin öldürüldüğü Srebrenitsa Katliamı, erkeklerin özellikle hedef alındığı cinayetlere verilebilecek en ünlü örneklerinden biridir.[1]

Erkeğe yönelik şiddet, erkeklere veya oğlanlara karşı işlenen şiddettir. Erkekler hem şiddetin mağduru[2][3] hem de failleri[4][5] olarak sık sık görülmektedir. Erkeklere yönelik cinsel şiddet, çoğu toplumda kadınlara yönelik olandan farklı muamele görmekte ve uluslararası hukuk tarafından büyük ölçüde tanınmamaktadır.[6][7][8][9] Erkeklere yönelik şiddet hem erkekler hem de kadınlar tarafından gerçekleştirilirken, ABD Adalet İstatistikleri Bürosu verilerine göre erkeklerin erkekleri öldürdüğü cinayetler, toplam cinayetlerin %65,3'ünü oluşturmaktadır.[10]

Toplumun tutumu

Sosyal tutumlar üzerine yapılan araştırmalar, mağdurun ve failin cinsiyetine bağlı olarak şiddetin az ya da çok ciddi olarak algılandığını göstermektedir.[11][12]

Aggressive Behavior adlı yayında yer alan bir araştırmaya göre, kadına yönelik şiddetin, saldırganın cinsiyeti ne olursa olsun, üçüncü şahıslar tarafından polise bildirilme olasılığı yaklaşık üçte bir daha yüksekti.[13] Aynı araştırmaya göre en çok polise bildirilen cinsiyet kombinasyonu erkek fail ve kadın mağdurdu.[13] Uluslararası hukuk uzmanı Solange Mouthaan'ın iddiasına göre, çatışma senaryolarında erkeklere yönelik cinsel şiddet, kadınlara ve çocuklara yönelik cinsel şiddete odaklanmak adına göz ardı edilmektedir.[14]

Yapılan sosyal deneylerde toplumun erkeğin kadına fiziksel şiddet uyguladığındaki tepkinin aynısını kadının erkeğe fiziksel şiddet uyguladığında göstermediği görülmüştür.[15][16]

Time'da yazan Cathy Young, fiziksel istismar ve cinsel saldırıya uğrayan erkek kurbanların muamelesinde çifte standartlara meydan okuyacak kadar çaba göstermediği için feminist hareketi eleştirdi.[17]

Aile içi şiddet

"Bir adama süpürgeyle vuran kadın", Kalküta, Hindistan, 1875.

Kendilerine karşı yapılan aile içi şiddeti bildiren erkekler, toplumun gözünde kendilerinde meydana gelen maçoluk veya erillik eksiklikleri nedeniyle aşağılanmaya ve küçük düşürülmeye maruz kalabilirler.[18] Bunun yanında, erkeklere karşı yapılan partner şiddeti toplum tarafından kadınlara karşı yapılan partner şiddetinden daha az tanınmaktadır; bu, kendilerine karşı şiddet uygulanan erkeklerin bu şiddeti bildirmeleri önünde başka bir engel olabilir.[19] Bazı yorumculara göre, toplum içerisinde erkeklerin her zaman aile içi şiddet uyguladıkları ve asla mağdur olmadıklarına dair bir paradigma vardır.[20]

Erkeklere karşı partner şiddetinin kadınlara karşı olana oranla yaygınlığı farklı çalışmalar arasında oldukça tartışmalı olup, bazı ülkeler konu hakkında hiçbir veriye sahip değildir. Bazı araştırmacılar, gerçek erkek kurban sayısının, maruz kaldıkları şiddeti bildirmeyen erkeklerin sayısı nedeniyle resmî istatistiklerinden çok daha fazla olabileceğine inanmaktadır.[21] Bununla birlikte, aile içi şiddet hem erkekler hem de kadınlar arasında dünya çapındaki en az bildirilen suçlar arasındadır.[22][23]

Kadınların ortalama olarak fiziksel olarak erkeklerden daha zayıf olmaları nedeniyle ilişkilerde kadınların erkeklere yönelik şiddeti genellikle önemsizleştirilmektedir ve bu gibi durumlarda tehlikeli nesnelerin ve silahların kullanımı ihmal edilmektedir.[4][24][25] 1990'lardan beri yapılan araştırmalar, erkeklere karşı aile içi şiddet durumlarına polis dahil olduğunda yaşanan önyargı sorunlarının varlığını tespit etmiştir.[26]

Cinayet

ABD Adalet İstatistikleri Bürosu'na göre cinayet istatistikleri[10]
Erkek suçlu / Erkek mağdur %65,3
Erkek suçlu / Kadın mağdur %22,7
Kadın suçlu / Erkek mağdur %9,6
Kadın suçlu / Kadın mağdur %2,4

ABD'de 1976'dan sonraki suç istatistikleri, kurbanın kadın veya erkek olmasına bakılmaksızın, cinayet faillerinin çoğunluğunu (%88) erkeklerin oluşturduğunu göstermektedir. Ayrıca erkekler hem erkek hem de kadın suçluları içeren cinayetlerde mağdur olarak sık sık mağdur olmaktadır (kurbanların %74,9'u erkektir).[10] ABD Adalet İstatistikleri Bürosu'na göre, erkekleri öldüren kadınlar büyük olasılıkla tanıdıklarını, eşleri veya erkek arkadaşlarını öldürürken, erkeklerin yabancıları öldürme olasılığı daha yüksektir.[27] Çoğu durumda kadınlar, yakın partner şiddetine maruz kaldığı için erkekleri öldürür,[28] ancak bu araştırma son 100 yılda yaklaşık 97 kişilik bir örneklem büyüklüğündeki kadınlar üzerinde yapılmıştır.[29]

Rızasız sünnet

Rızasız erkek sünneti, birkaç grup tarafından genç erkeklere ve erkek çocuklara yönelik bir şiddet biçimi olarak kabul edilir.[30][31] Uluslararası Ceza Mahkemesi, zorla sünneti "insanlık dışı bir eylem" olarak değerlendirmektedir.[30] Bazı mahkeme kararları bunun çocuk haklarının ihlali olduğunu tespit etmiştir.[32] Bangladeş, Endonezya, Pakistan, Filipinler, Güney Kore, Türkiye ve Amerika Birleşik Devletleri gibi bazı ülkelerde, yeni doğan bebek erkekler rutin olarak çocuğun rızası olmadan sünnet edilmektedir.[33][34] Dünya çapında Yahudi oğlanlar sekiz günlükken,[35] Müslüman oğlanlar ise çoğunlukla 7 gibi genç bir yaşta sünnet edilmektedir.[36]

Polis şiddeti

Amerika Birleşik Devletleri'nde polis cinayetleri genç erkeklerin önde gelen ölüm nedenlerinden biridir. ABD'de her 2000 erkekten 1'i ve 33.000 kadından 1'i ölümcül güç kullanımı sonucu ölmektedir.[37] Son verileri kullanan araştırmalar, Siyahi, Hispanik ve Yerli Amerikalı/Alaskalı bireylerin polis tarafından orantısız bir şekilde durdurulduğunu ve karşılaşmalarda öldürüldüklerini bulmuştur.[38][39][40] Bu eşitsizlikler, polis cinayeti oranlarının özellikle beyaz olmayan insanlar için daha yüksek olduğunu göstermektedir. Siyahi erkeklerin polis tarafından öldürülmesi 1000'de 1 oranındadır.[41][42]

Avustralya, Avrupa Birliği ve Birleşik Krallık'tan alınan veriler de polis nezaretindeyken ölümün erkekler arasında daha sık olduğunu göstermektedir.[43][44][45] Türkiye'de de Ali İsmail Korkmaz, Gezi Parkı Protestoları sırasına polisler tarafından öldürülen erkeklere örnek gösterilebilir.[46]

Savaş ve toplu cinayetler

Yalova Katliamı sırasında Yunan askerleri tarafından eli kesilip kolundan ve omzundan sakat bırakılmış 9 yaşındaki Müslüman bir erkek çocuk.

Askerlik hizmetleri çoğunlukla sadece erkekleri içerir ve sadece erkekleri savaşlarda savaşmaya zorlar, bu askerlerin karşı taraftaki erkeklerle karşılaşması kaçınılmaz olarak erkek katline yol açacaktır.[47] Bu yüzden dünyada çatışma ve savaşlardan kaynaklanan ölümlerin büyük çoğunluğu erkeklerden oluşur.[48] Savaş ve soykırım gibi yapısal şiddet durumlarında, erkekler ve oğlanlar sıklıkla özellikle seçilir ve öldürülür.[49] Savaş sırasında ve dışında gerçekleşmiş toplu katliamlarda sivil erkekler ve erkek çocuklar ölümlerin çoğunu oluşturmuşlardır ve oluşturmaya devam etmektedirler.[50]

Kosova Savaşı'nda toplu katliamlarda sivil erkek kurbanlarının, tüm sivil kayıpların %90'ından fazlasını oluşturduklarını tahmin edilmektedir.[49] Bağımsız bir insan hakları örgütü olan Gendercide Watch, tarih boyunca özellikle erkeklere karşı işlenmiş birden fazla katliam olayını belgelemiştir. Bu olaylara 1986-89 El-Enfal Operasyonu,[51] 1915 Ermeni Kırımı[52] ve 1994 Ruanda Soykırımı[53] örnek verilebilir. Toplu cinayetlerde erkeklerin özellikle hedef alınmasının yakın tarihte gerçekleşmiş ve çok bilinen bir diğer örneği ise Temmuz 1992'de en az 8.372 Bosnalı erkeğin Sırp Cumhuriyeti Ordusu tarafından katledildiği Srebrenitsa Katliamı'dır.[1]

Savaşlar sırasındaki toplu katliamlarda erkeklerin özellikle hedef alınması çoğu zaman, savaşan askerlerin karşı tarafın ordusunda savaşan veya başka bir şekilde karşı tarafta olan erkeklerin rakipleri ve bu yüzden ele geçirdikleri üstünlüğe bir tehdit olduğuna inanması sonucu gerçekleşir. Bunun yanında, askerlerin karşı taraftaki erkeklerin kendilerini savunmak için savaşmaya ve onları öldürmeye çalışmasından korkmaları da bir sebep olarak öne sürülmüştür. Kadınların askerlerin toplumlarındaki rolleri, karşı taraftaki kadınlara erkeklere davrandıkları gibi davranmaya ne kadar yatkın olduklarını etkileyebilir ancak çoğu toplumda erkeklerin "savaşçı" rolünde olması savaş sırasında erkeklerin katliyle sonuçlanmaktadır.[54]

Erkeklerin zorla askere alınması da bazen erkeğe yönelik şiddet olarak sınıflandırılır.[55]

Erkekler tarafından erkeklere karşı işlenen savaş tecavüzleri, karşı tarafın moralini yıpratmak amacıyla sıklıkla kullanılan bir psikolojik savaş yöntemidir.[56] Yöntem oldukça eskidir ve en eski Haçlı Seferleri sırasında gerçekleştiği kaydedilmiştir.[57] Silahlı çatışma ve savaş zamanlarında erkekler tecavüze uğrayabilir, üreme organları kesilebilir veya sakat bırakılabilir, cinsel olarak küçük düşürülebilir ve hatta köleleştirilebilirler.[58] Özellikle hadım, üreme yeteneğinin kaybı ve "tam erkek" statüsünün yitirilmesi gibi güçlü psikolojik etkileri olan bir fiziksel işkence aracı olarak kullanılır.[57] Her türlü cinsel şiddet uluslararası hukukta suç sayılırken, erkeklere yönelik cinsel şiddet hakkındaki sessizlik kültürü çoğu zaman erkek mağdurları desteksiz bırakmaktadır.[59] Tecavüzü savaşta kullanılan bir silah olarak sınıflandıran kuruluşların %3'ünden daha azı erkek kurbanlardan bahsetmekte veya savaş tecavüzünün erkek kurbanlarına yardım etmektedirler.[7][9][60]

Kaynakça

  1. ^ a b "Bosnia's Srebrenica massacre 25 years on - in pictures". BBC News (İngilizce). 10 Temmuz 2020. 26 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
  2. ^ Felson, Richard (2002). "Abstract". Violence & gender reexamined. Washington, DC: American Psychological Association. ISBN 9781557988959. 
  3. ^ "What is gendercide?". gendercide.org. Gendercide Watch. 2 March 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 March 2015. 
  4. ^ a b Young, Cathy (25 Haziran 2014). "The surprising truth about women and violence". TIME. 27 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2015. 
  5. ^ Woolf, N. Quentin (9 Nisan 2014). "Our attitude to violence against men is out of date". The Telegraph. 23 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2014. 
  6. ^ Lewis, Dustin (2009). "Unrecognized victims: sexual violence against men in conflict settings under international law". Wisconsin International Law Journal. University of Wisconsin Law School. 27 (1): 1-49. SSRN 1404574 $2. 11 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2022.  Pdf. 15 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  7. ^ a b DelZotto, Augusta; Jones, Adam (March 2002). Male-on-male sexual violence in wartime: human rights' last taboo?. Paper presented to the Annual Convention of the International Studies Association (ISA). New Orleans, LA. ss. 23-27. 11 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 March 2015. 
  8. ^ Birleşmiş Milletler Nüfus Fonu (2002). Impact of armed conflict on women and girls. s. 64. 5 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2021. 
  9. ^ a b Stemple, Lara (February 2009). "Male rape and human rights". Hastings Law Journal. Hastings College of the Law. 60 (3): 605-647. 26 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2022.  Pdf. 8 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  10. ^ a b c "Homicide trends in the United States" (PDF). Bureau of Justice Statistics. 25 Eylül 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  11. ^ Golden, Tom. "Male Bashing in Mental Health Research" (PDF). Men Are Good. 2 March 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 2 March 2015. 
  12. ^ Feather, Norm T. (October 1996). "Domestic violence, gender, and perceptions of justice". Sex Roles. Springer. 35 (7–8): 507-519. doi:10.1007/BF01544134. 
  13. ^ a b Felson, Richard B.; Feld, Scott L. (November–December 2009). "When a man hits a woman: moral evaluations and reporting violence to the police". Aggressive Behavior. Wiley. 35 (6): 477-488. doi:10.1002/ab.20323. PMID 19746441. 
  14. ^ Mouthaan, Solange (2013). "Sexual violence against men and international law – criminalising the unmentionable". International Criminal Law Review. Brill. 13 (3): 665-695. doi:10.1163/15718123-01303004. 
  15. ^ "Arşivlenmiş kopya". 29 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
  16. ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
  17. ^ Young, Cathy (26 Eylül 2014). "Sorry, Emma Watson, but HeForShe is rotten for men". TIME. 18 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2015. 
  18. ^ Migliaccio, Todd A. (1 Mart 2001). "Marginalizing the Battered Male". The Journal of Men’s Studies (İngilizce). 9 (2): 205-226. doi:10.3149/jms.0902.205. ISSN 1060-8265. 16 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
  19. ^ Dasgupta, Shamita Das (Kasım 2002). "A Framework for Understanding Women's Use of Nonlethal Violence in Intimate Heterosexual Relationships". Violence Against Women (İngilizce). 8 (11): 1364-1389. doi:10.1177/107780102237408. ISSN 1077-8012. 18 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
  20. ^ Woods, Michael (19 Ekim 2007). "The rhetoric and reality of men and violence" (PDF). Men's Health Australia. 2 Mart 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  21. ^ Watson, Dorothy; Parsons, Sara. Domestic Abuse of Women and Men in Ireland: Report on the National Study of Domestic Abuse (PDF). Dublin: National Crime Council of Ireland. s. 169. 29 Aralık 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  22. ^ Strong, Bryan (2014). The marriage and family experience : intimate relationships in a changing society. Twelfth edition, Student edition. Theodore F. Cohen. Belmont, CA, USA. s. 447. ISBN 978-1-133-59746-9. OCLC 854848032. 
  23. ^ Kidnapping : an investigator's guide to profiling. Diana M. Concannon. Amsterdam: Elsevier/Academic Press. 2008. s. 30. ISBN 978-0-12-374031-1. OCLC 272389525. 
  24. ^ Buzawa, Eva Schlesinger (2003). Domestic violence : the criminal justice response. 3rd ed. Carl G. Buzawa. Thousand Oaks, Calif.: Sage Publications. s. 150. ISBN 0-7619-2447-7. OCLC 50243358. 
  25. ^ Dutton, Donald G. (1 Ocak 2011). Rethinking Domestic Violence (İngilizce). UBC Press. s. 148. ISBN 978-0-7748-5987-5. 16 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
  26. ^ Buzawa, Eve S.; Austin, Thomas (Mayıs 1993). "Determining Police Response to Domestic Violence Victims: The Role of Victim Preference". American Behavioral Scientist (İngilizce). 36 (5): 610-623. doi:10.1177/0002764293036005006. ISSN 0002-7642. 18 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
  27. ^ Greenfeld, Lawrence A.; Snell, Tracy L. (December 1999). "Bureau of Justice Statistics – Special Report – Women Offenders" (PDF). Bureau of Justice Statistics. s. 14. 14 Şubat 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2015. 
  28. ^ Farr, Kathryn Ann (July 1997). "Aggravating and differentiating factors in the cases of white and minority women on death row". Crime & Delinquency. Sage. 43 (3): 260-278. doi:10.1177/0011128797043003002. They [women on death row] typically kill people they know, primarily men - most often husbands or lovers in domestic encounters (Mann 1996; Campbell 1993; Silverman et al. 1993; Weisheit 1993; Browne 1987; Goetting 1987; Wilbanks 1983). ... Many female murderers have killed husbands or boyfriends who battered them repeatedly (Gillespie 1989; Browne 1987). 
  29. ^ "Women and the death penalty: facts and figures". deathpenaltyinfo.org. Death Penalty Information Center. 13 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  30. ^ a b Staff writer (24 Nisan 2011). "Plea to ICC over forced male circumcision". Irin Analysis. 12 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2016. 
  31. ^ Other groups:
  32. ^ Hebblethwaite, Cordelia (21 Ağustos 2012). "Circumcision, the ultimate parenting dilemma". BBC News. Washington DC. 13 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2016. 
  33. ^ UNAIDS. Neonatal and child male circumcision: a global review (PDF). Cenevre: UNAIDS and yıl=2010 |isbn=9789291738557 |soyadı2=WHO |WHO. 
  34. ^ UNAIDS. Male circumcision: Global trends and determinants of prevalence, safety and acceptability (PDF). Cenevre: UNAIDS and yıl=2007 |isbn=9789241596169 |soyadı2=WHO |WHO. 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
  35. ^ Glass, J.M. (January 1999). "Religious circumcision: a Jewish view". BJU International. Wiley. 83 (S1): 17-21. doi:10.1046/j.1464-410x.1999.0830s1017.x. PMID 10349410. 
  36. ^ "BBC - Religions - Islam: Circumcision of boys". www.bbc.co.uk (İngilizce). 5 Mart 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
  37. ^ Esposito, Michael; Lee, Hedwig; Edwards, Frank (31 Temmuz 2019). "Risk of being killed by police use of force in the United States by age, race-ethnicity, and sex". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America (İngilizce). 116 (34): 16793-16798. doi:10.1073/pnas.1821204116 Özgürce erişilebilir. ISSN 0027-8424. PMC 6708348 $2. PMID 31383756. 
  38. ^ Ross, Cody T.; Hills, Peter James (5 Kasım 2015). "A Multi-Level Bayesian Analysis of Racial Bias in Police Shootings at the County-Level in the United States, 2011–2014". PLOS ONE. 10 (11): e0141854. Bibcode:2015PLoSO..1041854R. doi:10.1371/journal.pone.0141854 Özgürce erişilebilir. PMC 4634878 $2. PMID 26540108. 
  39. ^ Ross, Cody T.; Winterhalder, Bruce; McElreath, Richard (18 Haziran 2020). "Racial Disparities in Police Use of Deadly Force Against Unarmed Individuals Persist After Appropriately Benchmarking Shooting Data on Violent Crime Rates". Social Psychological and Personality Science (İngilizce). 12 (3): 323-332. doi:10.1177/1948550620916071 Özgürce erişilebilir. ISSN 1948-5506. 
  40. ^ Knox, Dean; Lowe, Will; Mummolo, Jonathan (2020). "Administrative Records Mask Racially Biased Policing". American Political Science Review (İngilizce). 114 (3): 619-637. doi:10.1017/S0003055420000039 Özgürce erişilebilir. ISSN 0003-0554. 
  41. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Esposito Lee Edwards PNAS 2019 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
  42. ^ Lett, Elle; Asabor, Emmanuella Ngozi; Corbin, Theodore; Boatright, Dowin (2021). "Racial inequity in fatal US police shootings, 2015–2020". Journal of Epidemiology and Community Health (İngilizce). 75 (4): 394-397. doi:10.1136/jech-2020-215097. ISSN 0143-005X. PMID 33109524. 
  43. ^ Independent Office for Police Conduct. "Deaths during or following police contact: Statistics for England and Wales 2019/20" (PDF). 10 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  44. ^ Dalton, Vicki (1999). "Death and Dying in Prison in Australia: National Overview, 1980–1998". Journal of Law, Medicine & Ethics (İngilizce). 27 (3): 269-274. doi:10.1111/j.1748-720X.1999.tb01461.x. ISSN 1073-1105. PMID 11067604. 
  45. ^ Frater, Alison (19 Nisan 2008). "Deaths in custody". BMJ (İngilizce). 336 (7649): 845-846. doi:10.1136/bmj.39546.635729.80. ISSN 0959-8138. PMC 2323041 $2. PMID 18420666. 
  46. ^ "Ali İsmail Korkmaz 3 kez dövülmüş!". CNN Türk. 28 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2022. 
  47. ^ Nathanson, Paul (2015). Replacing Misandry: A Revolutionary History of Men. without referring to the androcide of course that many societies have imposed at a later stage of the life cycle in the form of military conscription 
  48. ^ Ormhaug, Christin (2009). "Armed conflict deaths disaggregated by gender". International Peace Research Institute (Oslo). 16 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
  49. ^ a b Jones, Adam (Haziran 2000). "Gendercide and genocide". Journal of Genocide Research. Taylor and Francis. 2 (2): 185-211. doi:10.1080/713677599.  View online. 16 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  50. ^ Centre, Human Security (2005). Human Security Report 2005: War and Peace in the 21st Century (İngilizce). Human Security Center, University if British Columbia, Canada. ISBN 978-0-19-530739-9. 16 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
  51. ^ "Case Study: The Anfal Campaign (Iraqi Kurdistan), 1988". Gendercide Watch. 13 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  52. ^ "Case Study: The Armenian Genocide, 1915–17". Gendercide Watch. 29 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  53. ^ "Case Study: Genocide in Rwanda, 1994". Gendercide Watch. 29 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  54. ^ Srivastava, U.S. (1980). Golden jubilee commemoration volume, 1980. s. 51. 
  55. ^ Carpenter, R. Charli (Mart 2006). "Recognizing Gender-Based Violence Against Civilian Men and Boys in Conflict Situations". Security Dialogue (İngilizce). 37 (1): 83-103. doi:10.1177/0967010606064139. ISSN 0967-0106. 8 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
  56. ^ "The rape of men: the darkest secret of war". The Guardian (İngilizce). 16 Temmuz 2011. 24 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
  57. ^ a b Sivakumaran, S. (1 Nisan 2007). "Sexual Violence Against Men in Armed Conflict". European Journal of International Law (İngilizce). 18 (2): 253-276. doi:10.1093/ejil/chm013. ISSN 0938-5428. 24 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
  58. ^ Eichert, David (27 Mayıs 2019). ""Homosexualization" revisited: an audience-focused theorization of wartime male sexual violence". International Feminist Journal of Politics (İngilizce). 21 (3): 409-433. doi:10.1080/14616742.2018.1522264. ISSN 1461-6742. 6 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
  59. ^ "Rape as a "weapon of war" against men". The New Humanitarian (İngilizce). 13 Ekim 2011. 27 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 
  60. ^ Rauhala, Emily (3 Ağustos 2011). "Rape as a Weapon of War: Men Suffer, Too". Time (İngilizce). ISSN 0040-781X. 7 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2021. 

İlgili Araştırma Makaleleri

Maskülizm esas olarak erkeklerin deneyimleri üzerine kurulmuş toplumsal teori ve politik bir hareket tarzıdır. Maskülizmin çoğu sözcüsü bir yandan toplumsal ilişkilerin eleştirisini yaparken bir yandan da toplumsal cinsiyet (gender) eşitsizlik ve erkeklerin hakları ve sorunları gibi konular üzerine yoğunlaşmaktadırlar. Maskülizmi savunan kişiye "maskülist" denir. Tarihte bu adlandırmaya uygun görüşleri (maskülizmi) ilk kez ortaya koyan kişi sosyalist bir teorisyen olan Ernest Belfort Bax idi. Bununla birlikte zaman içinde maskülist çevrelere muhafazakâr kesimler de dahil olmuştur.

Erkek hakları ya da Erkek Hakları Hareketi, büyük ölçüde kadın haklarına bir yanıt olmak üzere 1980'lerde tanımlanan bir hareket olarak başladı. Hareketin amacı erkeklere ilişkin konuları ortaya koymak ve erkeklere yönelik kurumsal ve toplumsal ayrımı kaldırmaktır. Erkek Hareketinin bir parçasıdır. Özellikle, erkekleri ve erkek çocuklarını olumsuz etkileyen veya bazı durumlarda yapısal olarak ayrımcılık yapan belirli devlet politikalarına odaklanan çeşitli grup ve bireylerden oluşur. Erkek hakları hareketi içinde tartışılan ortak konular arasında, çocuk velayeti, nafaka ve evlilik mülkiyeti dağıtımı gibi konular dahil ancak bunlarla sınırlı olmamak üzere aile hukukunda kadınlara verildiği iddia edilen ayrıcalık yer almaktadır. Hareket aynı zamanda ebeveynlik, üreme, intiharlar, erkeklere yönelik aile içi şiddet, sünnet, eğitim, zorunlu askerlik, sosyal güvenlik ağları ve sağlık politikalarıyla da ilgileniyor. Erkek hakları hareketi, 1970'lerin başında erkek kurtuluş hareketinden ayrıldı ve her iki grup da daha büyük erkek hareketinin bir parçasını oluşturdu.

<span class="mw-page-title-main">Mastürbasyon</span> cinsel organın uyarılması

Mastürbasyon, sürtünme yoluyla cinsel ilişki olarak, cinsel organın genellikle orgazm oluncaya kadar uyarılması eylemidir. Tek başına, kendi kendine veya başka biri tarafından el yoluyla ve parmaklama), ayak yoluyla ya da cinsel ilişkiye girmeden vücudun başka kısımlarıyla veya seks oyuncağıyla yapılabilir. Karşılıklı mastürbasyon, bir cinsel partnerle yapılan mastürbasyondur ve bir partnerin cinsel organlarının elle uyarılmasını içerebilir veya penetratif olmayan bir seks biçimi olarak kullanılabilir.

<span class="mw-page-title-main">Tecavüz</span> Rıza olmadan cinsel ilişkiyi kapsayan bir cinsel saldırı türü

Irza geçme veya tecavüz, kişinin rızası dışında cinsel ilişkide bulunulmasını kapsayan bir cinsel saldırı türü. Tecavüz; fiziksel güç, baskı, otorite istismarı kullanılarak ve rıza veremeyecek durumdaki reşit olmayan, bilinci kapalı veya zihinsel engelli kişilerle cinsel ilişkiye girerek gerçekleştirilir.

Yakın Ertürk, Cornell Üniversitesi’nden 1980 yılında da kalkınma sosyolojisi alanında doktorasını alan Yakın Ertürk, 1986’dan Ekim 2010’a kadar ODTÜ Sosyoloji Bölümü’nde öğretim üyesi olarak görev yapmıştır. Daha önce Riyad Üniversitesi (1979-82) ve Hacettepe Üniversite’sinde (1983-86) de görev yapmış, Rutgers Üniversitesi'nde konuk öğretim üyesi olarak bulunmuştur ve yurt içi / dışı çeşitli üniversitelerde sertifika programlarında ders vermiştir. Ertürk, çeşitli kuruluşlara uluslararası düzeyde kırsal kalkınma alanında danışmanlık yapmış (1986-2003); Ekim 1997-Ekim 2001 arasında Birleşmiş Milletler (BM) araştırma ve eğitim kurumu olan INSTRAW’nun başkanlığı; Mart 1999-Eylül 2001 arasında BM Kadının İlerlemesi Bölümü’nün (DAW) başkanlığı; ve 2003-2009 arasında BM Kadına Yönelik Şiddet Özel Rapportörlüğü ; Avrupa Işkenceyi Önleme Komitesi üyesi olarak görev yapmıştır ; Haziran 2010 olaylarına yönelik Uluslararası Bağımsız Soruşturma Komisyonu üyeliği ve MB Insan Hakları Konseyi, Suriye’deki olaylara ilişkin Uluslararası Bağımsız Soruşturma Komisyonu üyeliği görevlerini yürütmüştür. 8 ülkede aile kanunu reformu araştırma projesinin koordinatörlüğünü yapmıştır (2016-17). Araştırma sonuçları 2019 tarihinde Routlege tarafından kitaplaştırılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Cinsel yönelim</span> kalıcı cinsel çekim modeli

Cinsel yönelim kişilerin karşı cinsiyete, hemcins veya cinsiyete veya birden fazla cinsiyete karşı romantik veya Cinsel çekim hissetmeye yönlendiren kalıcı kişisel bir niteliktir. Bu çekimler genellikle karşıcinsellik (heteroseksüellik), eşcinsellik (homoseksüellik), biseksüellik, altında toplanır; bununla beraber aseksüellik de bazen dördüncü kategori olarak tanımlanır. Bu kategoriler cinsel kimliklerin daha ayrıntılı dünyasını yönleridir. Örneğin, insanlar panseksüel veya poliseksüel, veya hiçbirinden olmak gibi diğer etiketleri de kullanabilir. Amerikan Psikologlar Derneği'ne göre, cinsel yönelim "aynı zamanda bir kişinin bu çekimlere dayanan, davranışlarla ilişkili kimlik hissi ve bu çekimleri paylaşan diğer kişilerden oluşan topluluğa olan üyeliğini de tanımlar".

Doğum sırası ve erkeklerin cinsel yönelimi arasındaki ilişki araştırmacılar tarafından ortaya atılmıştır. Ray Blanchard bu ilişkiye doğum sırası efekti demiştir. Bu efekte göre bir erkek büyük erkek kardeşlere sahip oldukça eşcinsel yönelime sahip olma ihtimali artar. Buna bazen büyük erkek kardeş efekti de denir. Erkek eşcinsel demografisinin tahminen yüzde 15'i doğum sırası efektiyle ilişkilidir.

<span class="mw-page-title-main">Doğum öncesi hormonlar ve cinsel yönelim</span>

Doğum öncesi hormonal teori, belli hormonların fetüsün cinsiyet farklılaşmasında rol oynaması gibi kişinin cinsel yönelimine de etki ettiğini söyler. Doğum öncesi hormonlar cinsel yönelimin ana belirleyicisi olabilir ya da genler, biyolojik faktörler, çevresel ve sosyal durumlarla birlikte yardımcı bir faktör olabilir.

<span class="mw-page-title-main">Nöroloji ve cinsel yönelim</span>

Cinsel yönelim, bir bireyin, cinsellikle ilgili davranışlarını, düşüncelerini ve/veya duygularını kapsayan kişisel veya toplumsal kimliğini ifade eder. İnsanların cinsel yöneliminin gelişiminin nasıl olduğu ve mekanizmaları belirsizliğini sürdürmektedir. Bu konuda ortaya atılan birçok teori kurgusal ve tartışmalıdır. Ama nöroloji bilimindeki gelişmeler sonucu cinsel yönelimle bağlantılı karakteristikler açıklanabilmektedir. Araştırmalar insanların cinsel yönelimiyle ilgili yapısal sinirler bağlantılar, fonksiyonel ve/veya bilişsel ilişkiler keşfetmiş ve gelişimsel teoriler ortaya atmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Prepüs</span> İnsan erkek cinsel organının baş kısmını kaplayan deri parçası

Prepüs ya da sünnet derisi, erkek insan anatomisinde, penis başını kaplayan çift katmanlı deri ve müköz membrandan oluşur ve penis ereksiyon durumunda değil iken sidik borusunun uç kısmını korur. Oldukça esnektir ve doğal kayganlaştırıcıdır.

<span class="mw-page-title-main">İslam'da kadın</span> İslam toplumlarında kadının yeri

Müslüman kadınların deneyimleri farklı toplumlarda ve aynı toplum içinde büyük farklılıklar gösterir. Ortak yönleri ise, hayatlarını değişen derecelerde etkileyen, aralarındaki geniş kültürel, sosyal ve ekonomik farklılıklar arasında köprü kurmaya hizmet edebilecek ortak bir kimlik veren İslam dinine bağlılıklarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Kadına yönelik şiddet</span> kadınlara yönelen cinsiyet temelli şiddet eylemleri

Kadına yönelik şiddet, kadınların cinsiyetleri nedeniyle maruz kaldıkları fiziksel, cinsel, psikolojik acı veya ıstırap veren ya da verebilecek olan her türlü eylem, uygulama ya da bu tür eylemlerle tehdit edilme, zorlanma veya keyfi olarak özgürlükten yoksun bırakılmalarıdır.

Feminist hareket kadınlara oy hakkı, eğitim olanaklarının geliştirilmesi, erkek-kadın arasındaki gelir adaletsizliğinin indirgenmesi, boşanmada erkeklerin çıkarına olan prosedürlerin nötrlenmesi, kadınların gebelik ve kürtaj gibi konularda kendi başlarına karar alabilmesi ve gelir edinme gibi konularda batı toplumlarına köklü değişiklikler getirmiştir. Harvard Psikoloji Profesörü Steven Pinker'a göre feminizm ev içi şiddeti ve hatta eşleri tarafından öldürülen erkek sayısını altıda bir oranında azaltan bir faktör olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Sara Hüseyin</span> Bangladeş Yüksek Mahkemesinde avukat ve kadın hakları savunucusu

Sara Hüseyin, Bangladeş Yüksek Mahkemesinde avukat ve Bangladeş Hukuk Yardımı ve Hizmetleri Vakfı'nın (BLAST) onursal bir icra direktörüdür. ABD Dışişleri Bakanı tarafından verilen 2016 Uluslararası Cenevre Kadınları Ödülünün sahibi olmuştur. Hüseyin, Bangladeş'in 2010 yılında yasalaşmaya devam eden kadına yönelik şiddet kapsamlı yasamanın hazırlanmasında önemli bir rol oynamıştır. Fetva şiddetine meydan okumada rolü ile tanınan Hüseyin, kadınlar ve kızlara aşağılayıcı ve şiddetli cezalar öneren Fetvalara karşı çıkar. Ayrıca, tecavüz ve cinsel saldırı davalarında yapılan bakirelik testine karşı çıkması ile bilinir. Hüseyin, 'Namus' adlı kadınlara Karşı Suçlar, paradigmalar ve şiddeteseri konulu eseri Lynn Welchman'la yeniden düzenlemiştir.

Kadına Yönelik Şiddetin Ortadan Kaldırılması Bildirgesi ya da DEVAW, kadınlara yönelik şiddeti ve şiddetin ortadan kaldırılması özel olarak ele alan 1993 tarihli Birleşmiş Milletler (BM) kararıdır.

Seks işçilerine yönelik şiddet, dünya çapında hem fiziksel hem de psikolojik düzeyde rapor edilmiştir. Kurbanlar ağırlıklı olarak kadınlardır, aşırı durumlarda bu şiddete cinayet de dahildir.

Tecavüz türleri, tecavüzün meydana geldiği duruma, mağdurun kimliğine veya özelliklerine, failin kimliğine veya özelliklerine gibi çeşitli kriterlere göre sınıflandırılması sonucu oluşan kategorileri içerir. Aşağıda açıklanan tecavüz türleri birbirini dışlamaz: belirli bir tecavüz, örneğin hem hapishanede tecavüz hem de toplu tecavüz olarak veya hem velayet tecavüzü hem de bir çocuğa tecavüz olarak birden fazla kategoriye girebilir.

Aynı cinsiyet aşkı, Afroamerikan aktivist Cleo Manago tarafında 1990'larda Afroamerikan toplumundaki eşcinsel ve biseksüelleri tanımlamak için kullanılmış terimdir.

Yeşim Arat, özellikle cinsiyet politikası, Türkiye siyaseti, Türk siyasetinde kadınlar, Türkiye'deki kadın hareketleri üzerine çalışan bir Türk siyaset bilimcidir. Boğaziçi Üniversitesi Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Bölümü'nde profesördür.

Tecavüz pornografisi, tecavüzün tanımını veya tasvirini içeren bir pornografi alt türüdür. Bu tür pornografi ya cinsel olarak rıza gösteren yetişkinlerin tecavüz canlandırması yaptığı tecavüz sahnelerini içerir ya da gerçek tecavüzü içerir. Ancak, oyuncular, onay vermedikleri halde onay vermiş gibi yapmaya zorlanabilirler. Tecavüz ve diğer cinsel şiddet türlerinin canlandırıldığı sahneler, yalnız pornografide kalmayıp ortaya çıkışından bu yana, tecavüz ve intikam filmleri de dahil olmak üzere ana akım sinemada yer aldı.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.