Edo dönemi veya Tokugawa dönemi , Japonya tarihinde 1603-1868 yıllarını kapsayan dönemdir. Bu dönem 24 Mart 1603 tarihinde Edo'da Tokugawa Ieyasu tarafından Tokugawa Şogunluğu'nun kurulmasıyla başlar ve 3 Mayıs 1868'de Meiji Restorasyonu'nun başlamasıyla sona ermektedir. Bu dönemde Japonya Tokugawa Şogunluğu ile 300 yerel daimyōnun yönetimindeydi. Edo dönemi Japonya'nın ilk modern dönemi olarak tanımlanmaktadır ve bu yıllar arasında Japonya dış dünyaya kapalı kalmış olup ekonomik büyüme, sıkı toplumsal düzen, istikrarlı bir nüfus ile sanat ve kültür alanında gelişmeler yaşanmıştır.
Meiji Restorasyonu, Meiji Ishin, Islah, Devrim, Reform ya da Meiji Yenilenmesi olarak da bilinen, 1868 yılında İmparator Meiji idaresi altındaki Japonya'nın imparatorluk yönetimini yenileyen bir olaylar zinciridir. Yeni Meiji hükümdarları, iktidarı o zamanlarda Güneş Tanrıçası Amaterasu'nun soyundan geldiğine inanılan İmparator Meiji'ye iade etmişlerdir. Meiji Restorasyonu'ndan önce de imparatorlar başa gelmiş olsa da bu olaylar uygulamadaki kabiliyetini yenilemiş ve politik sistemi Japonya İmparatorluğu altında birleştirmiştir.
Japon İmparatorluk Deniz Kuvvetleri ,, Japon İmparatorluğu'nun deniz kuvvetleri. Hukuken Japonya'nın silahlı kuvvetlerine sahip olmasını yasaklayan Japon Anayasası'nın uygulamaya konulduğu 3 Mayıs 1947'ye kadar varlığını sürdürmüştür. Japon İmparatorluk Kara Kuvvetleri'ne bağlı bulunmaktaydı.
Boşin Savaşı (Japonca) Boşin Sensō 1868 yılından 1869 yılına kadar Japonya’da iktidarda bulunan Tokugawa Şogunluğu ile iktidarın imparatorluk hanedanına dönmesini isteyenler arasında yaşanan iç savaş.
Sengoku dönemi, Muromachi döneminde 1467-1603 yıllarını kapsayan dönemdir. Sengoku dönemi toplumsal ayaklanmalar, siyasal entrikalar ve askerî çatışmalar ile geçmiştir.
Japon kültürü, ülkenin tarih öncesi dönemdeki Jōmon döneminden Asya, Avrupa ve Kuzey Amerika'dan gelen etkileri sentezleyen çağdaş modern kültürüne kadar değişmiştir. Japonya sakinleri, Kara Gemiler ve Meiji dönemi gelene dek Japonya'nın Çin misyonlarından sonra Tokugawa şogunluğu sırasında dış dünya ile uzun bir süre görece izolasyon yaşadı.
Matsukata Masayoşi, 1891-1892 ve 1896-1892 yılları arasında Japonya'nın dördüncü başbakanı olarak görev yapmış Japon siyasetçi.
Genrō, Japonya tarihinde Meiji, Taishō ve erken Shōwa dönemlerinde imparatora resmî olmayan danışman olarak görev yapan ve modern Japonya'nın "kurucu ataları" olarak düşünülen bazı eski emekli Japon devlet adamlarına verilen gayriresmî bir unvandı.
Korekiyo Takahaşi, 1921-1922 yılları arasında Japonya'nın 11. başbakanı olarak görev yapmış Japon siyasetçi.
Kiyoura Keigo, Ocak-Haziran 1924 tarihleri arasında Japonya'nın 13. başbakanı olarak görev yapmış Japon siyasetçi.
Reycirō Vakatsuki, 1926-1927 ve 1931 yılları arasında Japonya'nın 15. başbakanı olarak görev yapmış Japon siyasetçi.
Inoue Kaoru, Japonya'nın 1885-1887 yılları arasında ilk dışişleri bakanı olarak görev yapmış Japon siyasetçi.
Matsumae Kalesi, Japonya'nın Matsumae kasabasında bulunan bir kaledir. Kale, Hokkaidō'daki tek geleneksel tarz Edo dönemi kalesi ve Japonya'nın en kuzeyindeki kale olup Matsumae boyu hanının ana ikametgâhıydı.
Fudai daimyō, Japonya'nın Tokugawa şogunluğunda Sekigahara Muharebesi'ndan önce Tokugawa boyunun kalıtsal vasalları olan bir daimyō sınıfı idi. Fudai daimyō ve onların soyundan gelenler, tozama daimyōlara karşı Tokugawa yönetiminin saflarını doldurdu ve Edo döneminde Japonya'daki gücün çoğunu ellerinde tuttular.
Sankin-kōtai, Japonya'da Edo döneminin çoğunda Tokugawa şogunluğunun bir politikasıydı. Amaç, daimyōların üzerindeki merkezi kontrolü güçlendirmekti. Daimyōların kendi bölgelerinde ve şogunluğun merkezi Edo'da bir yıl boyunca yaşamlarını değiştirmelerini gerektiriyordu.
Tokyo tarihi, Japonya'nın başkenti ve en büyük kentsel merkezinin büyümesini göstermektedir. Tokyo'nun doğu kısmı, günümüz Saitama prefektörlüğü, Kawasaki şehri ve Yokohama'nın doğu kısmı ile birlikte ritsuryō sistemi altındaki prefektörlüklerden biri olan Musashi vilayetini oluşturan Kantō bölgesinde toprakları kapsamaktadır.
Fujiwara no Kamatari, Asuka döneminde yaşamış Japon devlet adamı ve aristokrat. Nara ve Heian dönemlerinde Japonya'nın en güçlü aristokrat ailesi olan Fujiwara boyunun kurucusudur. Fujiwara no Kamatari, Mononobe boyuyla birlikte Şintoizm'in bir destekçisiydi ve Budizm'in yayılmasına karşı savaştı. Asuka döneminde Budizmin savunucusu olan Soga boyu, Kamatari'yi ve Mononobe boyunu mağlup etti ve Budizm, imparatorluk sarayının baskın dini hale geldi. Kamatari, daha sonra İmparator Tenji olan Prens Naka no Ōe ile birlikte, merkezi hükûmeti merkezileştiren ve güçlendiren MS 645 Taika Reformları'nı başlattı. Ölümünden hemen önce İmparator Tenji'den Fujiwara soyadını ve Taishōkan rütbesini aldı ve böylece Fujiwara boyunu kurdu.
Japon dövüş sanatları, Japonya'da oluşmuş çeşitli dövüş sanatlarına verilen isimdir. En az üç Japonca terim, Türkçe ifade "Japon dövüş sanatları" anlamında değişken olarak kullanılır.
Tenpō Reformları, Japonya'daki Tokugawa şogunluğu tarafından 1841-1843 yılları arasında uygulamaya konulan bir dizi ekonomik politikaydı. Bu reformlar, askeri, ekonomik, tarımsal, mali ve dini sistemlerde algılanan sorunları çözme çabalarıydı.
Okada Keisuke Japon İmparatorluk Donanması'nda amiral, 1934'ten 1936'ya kadar Japonya Başbakanıydı.
Japonya
Japon İmparatorluk Donanması 
