İçeriğe atla

Enderûnlu Fâzıl

Enderûnlu Fâzıl
DoğumHüseyin
1757?
Safed (günümüzde İsrail)
Ölüm1810
İstanbul
MeslekŞair
Önemli eserDîvân
Defter-i Aşk
Hûbânnâme
Zenânnâme
Çengînâme

Enderûnlu Fâzıl (d. 1757, Safed - 1810, Kostantiniyye), 18. yüzyılda yaşamış olan divan şairidir. Enderûn mektebinde yetiştiği için bu lakabı almıştır. Açık bir eşcinsel olan şairin eserleri Osmanlı İmparatorluğu'nda eşcinsel edebiyatıyla ilgili en bilinen örneklerden bazılarını oluşturur.[1]

Hayatı

Enderûnlu Fâzıl muhtemelen 1759'da Safed, Filistin'de (günümüzde İsrail) doğdu. Medine asıllıydı ve asıl adı Hüseyin'dir. I. Abdülhamid döneminde Osmanlı Devleti'ne başkaldıran Akkâ muhafızı Tâhir Ömer’in torunudur. Babası Ali Ömer bu isyanın bastırılması sırasında öldürüldü ve 1776'da Fazıl, kardeşi Hasan Kamil, amcaları ile birlikte Kaptan-ı derya Cezayirli Gazi Hasan Paşa tarafından İstanbul’a getirildi.[2]

Hükümdarın fermanı ile kendisi Enderun’da hazine koğuşuna ve kardeşi kiler koğuşuna alındı. Sefahate düşkünlüğü ve aşk maceraları dolayısıyla 1784'te saraydan çıkarıldı. Son aşk macerası sarayda "Şahlevendim" lakabı ile bilinen meşhur hanande Hafız Abdullah Ağa ile olup saraydan ayrılmasına neden olan bu macerayı Fazıl manzum olarak "Defter-i Aşk" adlı eserinde anlatır.[2]

İstanbul'da sokaklarda, meyhane köşelerinde on iki yıl serseri ve sıkıntılı bir hayat sürdü. Daha sonra Sultan III. Selim'e ve devlet büyüklerine yazdığı övgü dolu kasidelerle memurluk talep etti. Önce Rodos'ta tevliyat görevi verildi; sonra Halep defterdarlığı ve çeşitli yerlerde teftiş memuriyeti gibi yüksek olmayan devlet memuriyetlerinde Anadolu'da çalıştı. Hicivlerinden rahatsız olanlarca şikayet edildi ve 1799’da Rodos’a sürüldü. Rodos’ta iken gözlerini kaybetti. Daha sonraki on yılını yatakta geçirdi. Ölmeden bir-iki yıl önce gözlerinin açıldığı belirtilmektedir. 1810'da İstanbul'da ölmüştür. Mezarı Eyüpsultan'dadır.[2]

Eserleri

  • Divan:

1842'de Bulak, Kahire, Mısır'da ve sonra İstanbul'da Osmanlıca olarak basılmıştır. 447 tane şiiri içermekte olup bunlar arasında 84 tane kaside; 165 tane gazel; 4 tane müstezat; 3 tane müseddes; 6 tane terkibibent; 9 tane terciibent; 2 tane mesnevi ve (26 adedi murabba, 2 adedi muhammes ve 4 adedi museddes tarzda) 32 tane şarkı bulunmaktadır. Devrin büyüklerine övgüler ve yine delikanlılar için yazılmış şiirlerle doludur. Fâzıl bu şiirlerle kendisine özgü bir tarz yaratır. O güne kadar kimsenin yayınlamaya cesaret edemediği bazı ifadeleri açıkça kullanır.

  • Defter-i Aşk:

1840 ile 1870'te İstanbul'da Osmanlıca basılmıştır. Şairin yaşadığı aşk maceralarını nazım şekilde mesnevi olarak anlatır. Şâir, başından geçen aşk mâceralarını hikâye eder. Saraya alınışını, Enderûn'daki bazı delikanlılara aşık olunca kovuluşunu, sefâletini ve bir Çingene genciyle olan gönül ilişkisine yer verir.

  • Hûban-nâme (Güzel Oğlanlar Kitabı):

Dünyanın çeşitli uluslarına mensup delikanlıların cinsel ve fiziksel özelliklerini anlatır. Sevgilisi, diğer ülkelerin güzel erkeklerini de öğrenmek istediğini söyler ve Fâzıl bu isteği yerine getirmek için kaleme sarılır.

Osmanlı döneminde toplatılan ilk kitap olan Zenanname'nin bir nüshası.

İngiliz ve Rus kadınlarını birbirinden ayıran cinsel özelliklerden, kadınlar hamamında nasıl kavga edildiğine ve İstanbul’da kaç çeşit kadın yaşadığına ilişkin çarpıcı bilgiler yer almaktadır. Kadınlar hamamı, mahalle baskını gibi konular orijinal olup ilgi çekicidir. Sadrazam Koca Mustafa Reşid Paşa bu eserdeki bazı parçaları müstehcen buldugu için eserin basılı nüshalarını toplatmıştır. Böylece bu kitap Osmanlı döneminde cinsellikle ilgili toplatılan ilk basılı kitap olmuştur.[3]

Rakkâsnâme diye de bilinir. İstanbul'un ünlü köçekleri isimleri verilip hünerleri anlatılır.

Dış kaynaklar

  • Koç, Mustafa (1999) "Fazıl (Enderunlu)" Yaşamları ve Yapıtlarıyla Osmanlilar Ansiklopedisi Cilt:1 sayfa:438-439, İstanbul: Yapi Kredi Kültür Sanat Yayıncılık, ISBN 975-08-0071-0

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ Çil, Okan (21 Kasım 2019). "Osmanlı'nın eşcinsel şairi: Enderunlu Fâzıl". gazeteduvar.com.tr. 16 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2020. 
  2. ^ a b c Küçük, Sabahattin (1995), "Enderunlu Fazıl", Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. c.11 say. 188-189 Online: [1] 1 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  3. ^ Bardakçı, Murat (4. bas.: 2009) Osmanlı'da Seks, İstanbul: İnkılap Kitabevi, ISBN 9751022568 s. 121

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Sabahattin Ali</span> Türk yazar, şair, gazeteci ve öğretmen (1907–1948)

Sabahattin Ali, Türk yazar ve şair. Edebî kişiliğini toplumcu gerçekçi bir düzleme oturtarak yaşamındaki deneyimlerini okuyucusuna yansıttı ve kendisinden sonraki Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatını etkileyen bir figür hâline geldi. Daha çok öykü türünde eserler verse de romanlarıyla ön plana çıktı; romanlarında uzun tasvirlerle ele aldığı sevgi ve aşk temasını, zaman zaman siyasi tartışmalarına gönderme yapan anlatılarla zaman zaman da toplumsal aksaklıklara yönelttiği eleştirilerle destekledi. Kuyucaklı Yusuf (1937), İçimizdeki Şeytan (1940) ve Kürk Mantolu Madonna (1943) romanları Türkiye'deki edebiyat çevrelerinin takdirini toplayarak hem 20. yüzyılda hem 21. yüzyılda etkisini sürdürdü.

<span class="mw-page-title-main">Ahmedî</span> Türk divan şairi ve hekim (1334–1413)

Ahmedî divan şairi ve hekim.

<span class="mw-page-title-main">Bâkî</span> Türk divan edebiyatı şairi

Bâkî ya da asıl adıyla Mahmud Abdülbâkî, Türk divan şairi.

Divan edebiyatı, Türk kültürüne has süslü ve sanatlı bir edebiyat türüdür. Bu edebiyata genellikle "divan edebiyatı" adı uygun görülmekte olup bunun en büyük nedenlerinden birisinin şairlerin manzumelerinin toplandığı kitaplara "divan" denilmesi olduğu kabul edilmektedir. Öte yandan, divan edebiyatı gibi tabirlerin modern araştırmacılar tarafından geliştirildiğini ve halk-tekke-divan edebiyatları arasındaki ayrımların bazen oldukça muğlak olduğu ve bu edebiyatlar arasında ciddi etkileşimlerin de bulunduğu vurgulanmalıdır.

<span class="mw-page-title-main">Leylâ Saz</span> Türk şair

Leyla Saz, Türk besteci, yazar, şair.

Ayaşlı Nişancı İsmail Paşa II. Süleyman saltanatında, 2 Mart 1688 - 2 Mayıs 1688 tarihleri arasında iki ay sadrazamlık yapmış Osmanlı devlet adamıdır.

Bahadırzade Arabacı Ali Paşa, II. Ahmed saltanatında, 19 Ağustos 1691 - 27 Mart 1692 tarihleri arasında altı ay yirmi dokuz gün sadrazamlık yapmış Osmanlı devlet adamıdır.

<span class="mw-page-title-main">Levni</span> Osmanlı halk şairi

Levni, asıl adı Abdülcelil Çelebi, Osmanlı minyatür sanatçısı, halk şairi.

<span class="mw-page-title-main">Ziya Paşa</span> Osmanlı Türkü şair, mütefekkir ve devlet adamı

Ziya Paşa doğum adıyla Abdülhamid Ziyâeddin, Tanzimat devri devlet ve fikir adamı, gazeteci ve şairdir. Osmanlı İmparatorluğu'nda 19. yüzyılın en önemli devlet adamlarından birisidir ve Tanzimat edebiyatının en fazla eser veren yazarlarındandır. Şinasi ve Namık Kemal ile birlikte “Batılılaşma” kavramını ilk defa ortaya atan Osmanlı aydınları arasında yer alır.

Sünbülzade Vehbî, 18. yüzyılın dîvan şairlerindendir. Asıl adı Mehmet olup, Maraş'ta 'Sünbülzadeler' olarak anılan ailenin bireylerindendir.

<span class="mw-page-title-main">Murathan Mungan</span> Türk yazar

Murathan Mungan, Türk yazar, oyun yazarı ve şairdir.

Mesnevi, özellikle Arap, Fars ve Osmanlı edebiyatında kendi aralarında uyaklı beyitlerden oluşan ve aruz ölçüsüyle yazılan divan edebiyatı şiir biçimidir.

Yenişehirli Avni, 19. yüzyıl divan şairi.

<span class="mw-page-title-main">Kaygusuz Abdal</span>

Kaygusuz Abdal asıl adı "Gaybi" olan Alevî-Bektaşî halk ozanı ve Türkmen şairi.

<span class="mw-page-title-main">Türk edebiyatı</span> Türkçe yazılmış edebî eserler

Türk edebiyatı, Türk yazını veya Türk literatürü; Türkçe olarak üretilmiş sözlü ve yazılı metinlerdir.

<span class="mw-page-title-main">Divan şairi</span>

Divan şairi, belli kıstasları ve mazmunları bulunan divan edebiyatı içinde eserler veren şairlere verilen addır. Eski Türk edebiyatını içerdiği gibi İslam coğrafyasındaki diğer dillerin edebiyatlarını da içine alan bu edebiyatta ortak bazı kurallar bulunmaktadır. Divan şairleri bu kurallara katiyen riayet etmiştir. 19. yüzyıla kadar yerel ya da bağımsız bir edebiyat anlayışı türetilmemiştir. Klasik Türk edebiyatı içerisinde şiir dışındaki yazı şekilleri rağbet görmüyordu. Yazılan her şey nazım- yani şiir şeklindeydi. Bu yüzden "divan şairi" tamlaması divan edebiyatçılarına işaret edebilir. Şairler divan edebiyatının ilk dönemlerinden beri tezkirelerde anılmıştır. Bu edebiyat tarihlerinde divan şairlerinin biyografileri, şiirlerinden örnekler bulunmaktadır. Osmanlı coğrafyasında yazılan tezkirelerde toplam 3182 şair yer almaktadır. Divan şairleri çeşitli mesleklere sahiptiler. İlmiye(%36), derviş(%5.7), bürokrat(%2.8), asker(%4), esnaf(%3.7) bunlardan birkaçıdır. En çok divan şairi yetiştiren yöreler bürokrasi ve saray eşrafının yoğun olduğu yerlerdir. İstanbul 609, Bursa 156, Edirne 150, Konya 69, Diyarbakır 40, Kastamonu 36, Bağdat 35, Gelibolu 30, Bosna 26, Kütahya 24 şairle önemli tezkirelerde yer alan yörelerdir.

Enderunlu Vasıf (1771-1824) veya Enderunlu Osman Vasıf Bey, Osmanlı divan şairi. 19. yüzyılda muhammes, gazel ve şarkılarıyla tanınan şairin asıl adı Osman'dır.

<span class="mw-page-title-main">Osmanlı İmparatorluğu'nda eşcinsellik</span> Eşcinselliğin Osmanlı Devletindeki tarihçesi

Osmanlı İmparatorluğu'nda eşcinsellik veya dönem şartlarında diğer anlamıyla Osmanlı İmparatorluğu'nda oğlancılık, Osmanlı İmparatorluğu sınırları içerisinde yaşamış eşcinsellerin yaşam biçimidir. Osmanlı'da cinsel yönelim ve ilginin erkek erkeğe ilişki ya da erkek erkeğe sekstir. Eski adlandırmada (lûtîlik), pasif gey erkekler (lûtî) olarak tanımlanmış, yine bireyler arasındaki ilişkiden gulâmperestlik olarak bahsedilmiştir. Yine Osmanlı İmparatorluğu'nda seks işçisi erkeklere "hîz oğlanı" denir ve "hîz"ler devlet tarafından kayıt altına alınırlardı. Hayatını bu işten kazanan erkekler "defter-i hîzán" adlı kütüğe yazılırlardı.

<span class="mw-page-title-main">Hamdullah Hamdi</span> Türk divan şairi, mutasavvıf (1449 - 1503)

Hamdullah Hamdi (doğumu: 1449, Göynük - ölümü: 1503, Göynük) Türk divan şairi, mutasavvıf. Mesnevileri ile tanınmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Zenannâme</span>

Zenannâme, Enderûnlu Fâzıl tarafından 1793 tarihinde yazılan mesnevi türündeki edebi eser. Mesnevide Osmanlı'nın çeşitli coğrafyalarına ve dünya üzerindeki farklı milletlere mensup kadınların olumlu ve olumsuz özellikleri betimlenir. Aynı yazarın 1792-93 tarihli ve güzel oğlanları konu alan Hubanname isimli eserinin devamı niteliğindedir. İki eser de şehrengiz türündedir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.