Eleştirel okuma
Eleştirel okuma, verilen metni olduğu gibi kabul etmeyen, ancak ileri sürülen iddiaların, destekleyici noktaların ve olası karşı argümanların daha derin incelenmesini içeren bir dil analizi biçimidir. Gelişmiş netlik ve okunabilirlik kapasitesinin yeniden yorumlanması ve yeniden yapılandırılması da okumanın önemli bir parçasıdır. Yazarın muhakemesindeki olası belirsizliklerin ve kusurların belirlenmesi, bunlara kapsamlı bir şekilde değinme becerisine ek olarak, bu süreç için esastır. Eleştirel okuma, akademik yazıya çok benzer şekilde, kanıtsal noktaların karşılık gelen argümanlara bağlanmasını gerektirir.[1]
Aşağıdaki alıntıda bahsedildiği gibi;
"...bir hikayenin okuyucu sayısı kadar versiyonu vardır. Herkes ondan istediğini ya da alabildiğini alır ve böylece onu kendi ölçüsüne göre değiştirir. Bazıları parçaları seçer ve gerisini reddeder, bazıları hikayeyi önyargı ağlarıyla zorlar, bazıları kendi zevkiyle boyar."
— John Steinbeck, Kaygılarımızın Kışı
Bu düzeyler arasında basit ilişkiler yoktur. Hermenötik çalışmaların ortaya koyduğu gibi, bir metinde geçen müstakil kelimelerin anlaşılması, bir bütün olarak söz konusu metnin ve o metnin üretildiği kültürün de anlaşılmasına bağlıdır. Aynı şekilde bunun tersi de geçerlidir; metni oluşturan müstakil kelimelerin anlaşılmadığı bir metnin anlaşılması imkansızdır.
Bu nedenle, belirli bir metnin eleştirel okuması, kullanılan kavramların yanı sıra argümanların sağlamlığının ve metnin verildiği varsayımların ve geleneklerin değeri ve uygunluğunun eleştirel bir incelemesini gerektirir. Metnin içerdiği, üstü kapalı mesajların, düşüncelerin, duyguların, önyargıların tespit edilmesi ve ortaya çıkarılması faaliyetine de satır aralarını okuma denir.
Semptomatik okuma
John Thurston, semptomatik okuma kavramını şu şekilde tanıtır: "Semptomatik okuma, edebi metinlerdeki ideolojinin varlığını analiz etmenin bir aracı olarak edebiyat eleştirisinde kullanılır.[2] Fransız Marksist filozoflar Louis Althusser ve Étienne Balibar , Reading Capital başlıklı çalışmalarında semptomatik okuma hakkındaki bilgileri geliştirdiler.[3] Dorfman ve Mattelart daha sonra semptomatik okumayı Disney çizgi romanlarında emperyalist ideolojinin varlığını analiz etmenin bir aracı olarak kullandılar.[4]
Okuma ile yazmanın işteş doğası
Okurken, gerçekleri aramanız ve diğer görüşlerle yüzleşmeniz gerekir, bu da sizi kendi duruşunuzu hesaba katmaya zorlar. Bu süreçte okuyucu, fikirlerini herhangi bir biçimde yazıya dökmese veya yayımlamasa bile, bir "yazar"a dönüştürülür.
Okuma ve yazma, bu nedenle karşılıklı süreçlerdir, okuma aktif bir süreçtir ve eleştirel okumayı öğrenmenin en iyi yolu muhtemelen akademik yazma konusunda eğitim almaktır.
Charles Bazerman, okuyucunun aktif rolü hakkındaki yazısında şu şekilde bir yorumda bulunur (s.23):
"Gerçek can sıkıntısının tedavisi, konuyla ilgili daha gelişmiş bir kitap bulmaktır; sözde can sıkıntısının tek tedavisi, halihazırda önünüzdeki kitaba tamamen ve kişisel olarak dahil olmaktır.".[5]
Bazerman'ın kitabı, bilimsel araştırmalara, belgelere ve bunların bileşimine ilişkin ileri düzeyde teorik bilgilerle tanınır. Örneğin, 6. bölüm Bir metindeki birçok sesi tanıma ile ilgilidir. Verilen pratik tavsiyeler metinsel teoriye dayanmaktadır. (Mikhail Bakhtin ve Julia Kristeva) 8. Bölüm "Kitabın bir bütün olarak değerlendirilmesi: Kitap İncelemesi" başlığını taşımaktadır ve ilk başlık "Araç olarak kitaplar"dır.
Konuyla ilgili okuma listesi
- Brody, Roberta (2008). The Problem of Information Naïveté. Journal of the American Society for Information Science and Technology, 59(7), 1124–1127.
- Eco, Umberto (1992). Interpretation and overinterpretation. Cambridge: Cambridge University Press.
- Ekegren, P. (1999). The Reading of Theoretical Texts. A Critique of Criticism in the Social Sciences. London: Routledge. (Routledge Studies in Social and Political Thought, 19).
- Halpern, D. F. (2003), Thought & Knowledge: An Introduction to Critical Thinking, 4th ed., Lawrence Erlbaum Associates, Mahwah, NJ.
- [[T. Kuhn, T. S. (1962, 1970). The Structure of Scientific Revolutions. Chicago, IL: University of Chicago Press.
- Mallery, J. C.; Hurwitz, R. & Duffy, G. (1992). Hermeneutics. IN: Encyclopedia of Artificial Intelligence. Vol. 1-2. 2nd ed. Ed. by S.C. Shapiro (Vol 1, pp.596–611). New York: John Wiley & Sons.
- Riegelman, Richard K. (2004). Studying a Study and Testing a Test: How to Read the Medical Evidence. 5th ed. Philadelphia, PA: Lippincott Williams & Wilkins.
- Slife, Brent D. & Williams, R. N. (1995). What's behind the research? Discovering hidden assumptions in the behavioral sciences. Thousand Oaks, CA: Sage Publications. ("A Consumers Guide to the Behavioral Sciences").
- Tucker, William H. (1994). Facts and fiction in the discovery of Sir Cyril Burt's flaws. Journal of the History of the Behavioral Sciences, 30, 335-347.
Dış bağlantılar
- Lye, John (1997). CRITICAL READING: A GUIDE 25 Aralık 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- What Is Critical Reading? 30 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Kaynakça
- ^ "Critical Reading". University of Leicester. 22 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2010.
- ^ Makaryk, Irena, (Ed.) (31 Aralık 1993). "Encyclopedia of Contemporary Literary Theory". doi:10.3138/9781442674417.
- ^ Althusser, Louis (2015). Reading capital : the complete edition. Étienne Balibar, David Fernbach. Londra. ISBN 978-1-78478-141-5. OCLC 909318302.
- ^ Dorfman, Ariel (2019). How to read Donald Duck : imperialist ideology in the Disney comic. Armand Mattelart, David Kunzle. Londra. ISBN 978-1-78680-477-8. OCLC 1090130481.
- ^ Bazerman, Charles (1995). The informed writer : using sources in the disciplines. 5th ed. Boston: Houghton Mifflin. ISBN 0-395-68723-3. OCLC 31683401.
