İçeriğe atla

Eddie Slovik

Edward Donald Slovik
LakabıEddie
Doğum18 Şubat 1920(1920-02-18)
Detroit, Michigan, ABD
Ölüm31 Ocak 1945 (24 yaşında)
Sainte-Marie-aux-Mines, Fransa Cumhuriyeti Geçici Hükümeti
BağlılığıAmerika Birleşik Devletleri ABD
Branşı Amerika Birleşik Devletleri Ordusu
Hizmet yılları1944–1945
RütbesiEr
Birimi109. Piyade Alayı, 28. Piyade Tümeni
Çatışma/savaşlarıII. Dünya Savaşı İdam edildi
Ailesi
Eşi
Antoinette Wisniewski (e. 1942–1945)

Edward Donald Slovik (18 Şubat 1920 – 31 Ocak 1945) II. Dünya Savaşı sırasında ABD ordusunda er rütbesinde asker ve Amerikan İç Savaşından beri firardan dolayı kurşuna dizilen tek asker. II. Dünya Savaşı sırasında farklı sebeplerden dolayı 21 bin askere farklı cezalar verilse de (49 tanesi ölüm cezasına çarptırılmıştır) kurşuna dizilen tek kişidir.

Gençliği ve askere alınışı

Slovik'in ailesi Polonya göçmenidir, kendisi de Detroit, Michigan doğumludur. Küçük yaşta birçok kez tutuklanmıştır, bunların ilki 12 yaşındayken bakkaldan yaptığı küçük çaplı bir hırsızlık yüzündendir. 1932-37 yılları arasında hırsızlık, haneye tecavüz ve huzuru bozma gibi suçlar işleyecek ve 1937 yılında hapse girip Eylül 1938'de şartlı salıverilecektir. Ocak 1939'da arkadaşlarıyla beraber sarhoş halde bir arabayı çalıp kaza yapınca tekrar hapse gönderilir. Nisan 1942'de yeniden salıverilen Slovik, Dearborn'daki Montella Plumbing Company'de işe girer. Burada eşi olacak Antoinette Wisniewski ile tanışır ve 7 Kasım 1942'de evlenirler. Slovik'in sabıka kaydı onun askerlik için uygun olmadığını söylese de sabıkalarının üzerinden biraz zaman geçtikten sonra askerliğe uygun bulunacak ve orduya alınacaktır. 24 Ocak 1944'te temel eğitim almak için Texas'daki Wolters Kampına gidecek ve Ağustos ayında Fransa'ya savaşmaya gönderilecektir. 20 Ağustos 1944 günü 109.Piyade Bölüğüyle beraber bölgeye intikal edecektir.

Firar

Birliğine katılmak üzere o ve arkadaşı Er John Tackey giderlerken, bir topçu ateşi sırasında saklanacak ve birliklerinden uzaklaşacaklardır. Ertesi sabah bölgede devriye gezen bir Kanada askeri inzibat birliğiyle karşılaşacak ve 6 hafta boyunca bu birliğin elinde tutuklu kalacaklardır. Arkadaşı Tackey birliğine dilekçe yazarak görev yerlerinde olamamalarını anlatmaya çalışsa da buna gerek kalmadan 7 Kasım günü birliklerine teslim olurlar. Bu sıradaki görevde bulunmamalarından dolayı haklarında herhangi bir yasal işlem yapılmaz. Bir sonraki gün 8 Kasımda Slovik, komutanı Yüzbaşı Ralph Grotte ile konuşarak cephede görev yapmaktan korktuğunu ve cephe gerisinde bir hizmete alınmak istediğini bildirir. Komutanına eğer cephe görevi verilirse kaçacağını bildirir. Komutanı ise bunun firar olacağını söyler, Slovik'in isteğini reddeder ve onu piyade bölüğüne bağlayarak cephe görevi verir. Ertesi gün Slovik bir askeri inzibata yaklaşır ve üzerinde eğer cephe görevi verilirse firar edeceği yazılı bir not verir. İnzibat tarafından Yarbay Ross Henbest'in huzuruna çıkartılan Slovik'e notu yırtıp atması ve eğer notu yırtarsa yasal işlem yapılmayacağı bildirilir. Slovik bu teklifi reddedecek ve yeni bir not yazacaktır. Yeni notta ne yaptığını bildiğini ve sonuçlarına katlanacağı yazılıdır. Bunun üzerine Slovik tutuklanır ve hapsedilir. Bölük yargıcı Yarbay Henry Summer, Slovik'e yeniden bölüğüne dönmesi için bir şans verecek ve isterse başka bir bölüğe geçebileceğini bildirecektir. Slovik bu teklifi de reddedecek ve “Kararımı verdim, beni askeri mahkemeye verin.” diyecektir.

Askeri mahkeme ve infaz

28.Bölük Hurtgen Ormanında bir saldırıya katılmayı beklemektedir. Saldırı herkes tarafından bilinmektedir ve zayiatın yüksek olması beklenmektedir. Askerlerin bir kısmı saldırıya katılıp ölmektense bu süreyi hapiste geçirmeyi yeğlemektedir. Böylelikle o dönemde firarlar artmıştır. Tam bu dönemde yargılanan Slovik, 11 Kasım 1944'te askeri mahkemeye çıkar. Savcı Yüzbaşı John Green, Slovik'in firar etme isteğinden bahsettiği kişileri şahit olarak çağırır. Savunma ise Yüzbaşı Edward Woods tarafından yapılmaktadır ve Slovik'in ifade vermeyi reddettiğini mahkemeye bildirir. Mahkemede hakim konumunda bulunan dokuz subay Slovik'i suçlu bulur ve idama mahkûm eder. Karar General Norman Cota tarafından onaylanır. Slovik, 9 Aralık 1944 günü Genelkurmay Başkanı Dwight Eisenhower’a mektup yazarak af dileğinde bulunur. Ancak firar ABD ordusunda büyük bir sorun haline geldiğinden dolayı Eisenhower idam cezasını onaylar ve Slovik'in infazı 31 Ocak 1945 günü sabah 10:04'te Sainte-Marie-aux-Mines kasabasında gerçekleştirilir.

Pişmanlık duymayan Slovik, infaz yerine götürülmeden önce idam mangasındaki askerlere şunları söyledi:

Birleşik Devletler Ordusunu terk ettiğim için beni vurmuyorlar, bunu binlerce adam yaptı. Sadece birinden bir örnek oluşturmaları gerekiyor ve ben eski bir mahkumum. Çocukken bir şeyler çalıyordum ve beni bunun için vuruyorlar. 12 yaşındayken çaldığım ekmek ve sakız için beni vuruyorlar.[1]

Askerler onu altı inçlik (15 × 15 cm) bir direğe dayadılar. Bir askerin başına siyah bir başlık koymadan hemen önce, görevli papaz, Peder Carl Patrick Cummings, Slovik'e, "Eddie, oraya çıktığında benim için biraz dua et" dedi. Slovik şu son sözleriyle cevap verdi: "Tamam baba. Beni çok erken takip etmemen için dua edeceğim."

109. Alay'dan özenle seçilmiş on iki asker, idam mangası için hazırlandı. Kullanılan silahlar standart üretim M1 Garand tüfekleriydi, bunlardan on biri sadece bir mermi ve bir tüfek boş mermi ile doldurulmuştu.[2] "Ateş" komutu üzerine, Slovik'e en az dördü ölümcül olmak üzere on bir kurşun isabet etti. Yaralar boyun bölgesinin yukarısından sol omuza, sol göğsün üstüne ve kalbin altına kadar uzanıyordu. Sol üst kolda bir kurşun vardı. Ordudaki bir doktor, Slovik'in hemen ölmediğini belirledi. İdam mangası tüfeklerini ikinci bir yaylım ateşi için yeniden doldururken, Slovik öldü. 24 yaşındaydı. Tüm infaz 15 dakika sürdü.[3]

Defnedilmesi

24 yaşında ölen Slovik, Oise-Aisne Amerikan Mezarlığına tecavüz, adam öldürme gibi suçlardan dolayı idam edilen 95 askerin yanına gömüldü. Mezartaşında isim değil numara yazılı olduğundan kimlik tespiti kolay olmamaktadır. Antoinette Slovik, kocasının cenazesi ve emekli aylığı alabilmek için 1979'daki ölümüne kadar Ordu'ya dilekçe verdi.[4]

Slovik'in davası, 1981 yılında eski Macomb İlçe Komiseri, 2. Dünya Savaşı gazisi olan ve Slovik'in cenazesini ABD'ye iade etmesi için Ordu'ya dilekçe vermeye devam eden Bernard V. Calka tarafından ele alındı. 1987'de Başkan Ronald Reagan'ı cenazesinin getirilmesini emretmesi için ikna etti.[5] 1987 yılında Bernard V. Calka, 1979 yılında ölen eşinin mezarının yanına yeniden gömüldüğü Detroit'teki Woodmere Mezarlığı'na nakledilmesi için 5.000 $ topladı. Böylece idamından 42 yıl sonra naaşı vatanına dönmüş oldu. Slovik'in eşi ve ailesi yedi ABD başkanına (Harry Truman, Dwight D. Eisenhower, John F. Kennedy, Lyndon B. Johnson, Richard Nixon, Gerald Ford ve Jimmy Carter) Eddie Slovik'in affedilmesi için dilekçe verdiler, ancak hiçbir ABD başkanı tarafından affedilmedi.

Analiz

Dünyanın dört bir yanındaki ordularda askeri mahkemeler korkaklık, firar, başkaldırı ve isyan gibi suçlar için ölüm cezaları verdi. Fransa'da I. Dünya Savaşı sırasında, 1917'den 1918'e kadar, Birleşik Devletler Ordusu 35 askerini idam etti, ancak hepsi askeri suçlardan değil, sivillere tecavüz veya sebepsiz yere cinayetten mahkûm edildi.[6] II. Dünya Savaşı sırasında, savaşın tüm sahnelerinde, ABD ordusu, sivillere tecavüz veya sebepsiz yere öldürülme suçundan 102 askerini infaz etti, ancak askeri firar suçundan yalnızca Slovik idam edildi.[7][8]

Yargıç başsavcı ofisinden Albay Robert C. Bard, Ocak 1942'den Haziran 1948'e kadar firar için yargılanan 2.864 ordu personelinden 49'unun mahkûm edildiğini ve idam cezasına çarptırıldığını ve bu cezaların 48'inin yüksek makam tarafından hafifletildiğini belirtti. Mahkemenin üyelerinden en az biri, tüm koşullar ışığında Slovik'in infazının bir adaletsizlik olduğuna ve kusurlu bir süreçten farklı muamelenin bir örneği olduğuna inanmaya başladı.

Mirası

1960 yılında Frank Sinatra Er Slovik’in İdamı adlı bir film çekeceğini ilan eder. Senaryoyu zamanın yasaklı Hollywood senaristlerinden Albert Maltz yazacaktır. Ancak bu proje kamuoyunda büyük bir olumsuz hava yaratacak ve o sırada başkanlık seçimleri için John Kennedy için çalışan Sinatra uyarılınca projeden vazgeçecektir. Buna rağmen Slovik'in idamıyla ilgili William Bradford Huie 1954 yılında bir eser yazacaktır. 1974 yılında eserden uyarlanan dizi film Er Slovik’in İdamında Martin Sheen başrolde oynayacaktır. Bunun yanı sıra 1963 yılında çekilen The Viors adlı filmde Eisenhower'ın onayı ve Slovik'in idamı gösterilecektir. Kurt Vonnegut yazdığı Slaughterhouse Five isimli romanda Slovik'den bahsedecektir. Slovik, Nick Arvin'in 2005 yılında yazdığı Articles of War eserinde de anılmaktadır..

Ayrıca bakınız

  • Zafer Yolları (film)
  • Etaples İsyanı

Kaynakça

  1. ^ Glass, Charles (2013). Deserter : the last untold story of the Second World War. Londra: HarperPress. ISBN 978-0-00-734592-2. OCLC 818449638. 
  2. ^ Huie, page 141.
  3. ^ Huie, William (1954). The Execution of Private Slovik. Boston: Little, Brown and Company. ISBN 978-1594160035. 
  4. ^ Fraser, C. Gerald (8 Eylül 1979). "Antoinette Slovik, Widow of a G.I. Shot by Army for Desertion in 1945". The New York Times (New York bas.). s. 36. ISSN 0362-4331. 20 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2019. 
  5. ^ "Body of executed soldier interred next to his wife". Associated Press. 12 Temmuz 1987. Erişim tarihi: 21 Nisan 2011. []
  6. ^ Drimmer, Frederick (1 Temmuz 1992). Until You Are Dead: The Book of Executions in America. Kensington Publishing Corporation. s. 378. 3 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2010. According to United States Army records, thirty-five soldiers were executed for murder, mutiny, and rape in World War I. 
  7. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; JAG isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
  8. ^ Mestrovic, Stjepan G (2009). The Good Soldier on Trial: A Sociological Study of Misconduct by the US Military Pertaining to Operation Iron Triangle, Iraq. Algora Publishing. s. 53. ISBN 978-0-87586-741-0. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2013. 
  • Huie William Bradford. "The Execution of Private Slovik". City: Westholme Publishing, 2004. ISBN 1-59416-003-1
  • His Way: The Unauthorized Biography of Frank Sinatra by Kitty Kelly, pp. 296–301 ISBN 0-553-26515-6

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Nankin Katliamı</span>

Nanjing Katliamı veya Nanjing Tecavüzü, İkinci Çin-Japon Savaşı'ndaki Nanking Savaşı'nın hemen ardından, Çin Cumhuriyeti'nin başkenti Nanjing'de Japon İmparatorluk Ordusu tarafından Çinli sivillerin toplu katledilmesiydi. 13 Aralık 1937'de başlayan katliam altı hafta sürdü. Failler ayrıca toplu tecavüz, yağma, işkence ve kundakçılık gibi başka savaş suçları da işlediler. Katliam, savaş zamanlarının en kötü zulümlerinden biri olarak kabul ediliyor.

<span class="mw-page-title-main">İstiklâl mahkemesi</span> Türk Kurtuluş Savaşı ve cumhuriyetin ilk yıllarında faaliyet gösteren özel mahkemeler

İstiklâl mahkemesi, Türk Kurtuluş Savaşı sırasında ayaklanma çıkaran ve yağmaya girişenleri, bozguncuları, orduya ait silah ve mühimmatı çalanları, casusları, asker kaçaklarını ve bağımsızlık hareketini engelleme amacıyla propaganda yapanları yargılamak için, çıkarılan özel bir kanunla ilk olarak 18 Eylül 1920 tarihinde kurulan mahkemelerdir. İlk dönem İstiklâl Mahkemeleri, Ankara'daki hariç olmak üzere 17 Şubat 1921 tarihinde kapatıldı. İkinci dönem İstiklâl Mahkemeleri, çalışmalarına 30 Temmuz 1921'de başladı ve 1923'ün Ekim ayına dek faaliyetlerini sürdürdü. Üçüncü ve son dönem İstiklâl Mahkemeleri ise 1923 ile 1927 yılları arasında etkin oldu.

Ölüm cezası olarak da bilinen ve daha önce adli cinayet olarak adlandırılan idam cezası, bir suçun cezası olarak bir kişinin öldürülmesinin devlet tarafından onaylanmış uygulamasıdır ve genellikle kişinin söz konusu cezayı gerektiren normları ihlal etmekten sorumlu olduğu sonucuna varmak için yetkili, kurallarla yönetilen bir süreci takip eder. Bir suçlunun bu şekilde cezalandırılmasını emreden hüküm, ölüm cezası olarak bilinir ve cezanın yerine getirilmesi eylemi infaz olarak adlandırılır. Ölüm cezasına çarptırılan veya infaz edilmeyi bekleyen mahkumlara "idam mahkumu" denir. Etimolojik olarak idam terimi, kafa kesme yoluyla infaz anlamına gelir, ancak infazlar asma, vurma, zehirli iğne, taşlama, elektrik verme ve gaz verme gibi birçok yöntemle gerçekleştirilir.

<span class="mw-page-title-main">Nürnberg Uluslararası Askerî Ceza Mahkemesi</span> İkinci Dünya Savaşının sonunda bir dizi askeri yargılama

Nürnberg Uluslararası Askeri Ceza Mahkemesi veya Nürnberg mahkemeleri, Ekim 1945'te, ABD, Birleşik Krallık, Fransa ve Sovyetler Birliği'nin açtığı dava. Almanya'nın Nürnberg şehrinde yapıldığı için bu isimle anılmıştır. Nazi liderlerine karşı suçlama 4 noktada toplanıyordu: Barışa karşı suç, insanlığa karşı suç, savaş suçları ve ilk üç noktada listelenen suç eylemlerinin ''ortak bir plan ve komplo süreci ile gerçekleştirilmesi.'' 216 oturum süren yargılamalar 1 Ekim 1946 tarihinde sona erdi ve üçü beraat eden, 22'si için idam cezası istenen 24 sanık şu cezalara çarptırıldı: Daha hafif suçlamalarla yargılananlardan 4 kişi 10 ile 20 yıl arasında hapis cezası aldı: Karl Dönitz, Baldur von Schirach, Albert Speer ve Konstantin von Neurath. Üçü ömür boyu hapse mahkûm edildi: Rudolf Hess, Walter Funk ve Erich Raeder. On ikisi hakkında idam cezası verildi ve bunlardan Hans Frank, Wilhelm Frick, Juluis Streicher, Alfred Rosenberg, Ernst Kaltenbrunner, Joachim von Ribbentrop, Fritz Saucker, Alfred Jodl, Wilhelm Keitel ve Arthur Seyss 16 Ekim 1946 tarihinde idam edildi. Firardaki Martin Bormann'a yokluğunda idam cezası verildi. Hermann Göring ise asılmasına saatler kala zehir içerek kendi hayatına son verdi.

<span class="mw-page-title-main">Wilhelm Keitel</span> Wehrmacht Genelkurmay Başkanı, Generalfeldmarschall

Wilhelm Bodewin Johann Gustav Keitel, Alman subay. 1938'den 1945'e kadar Alman ordusunun genelkurmay başkanlığını yaptı. 1940'tan itibaren (Generalfeldmareşal) rütbesi ile Alman ordusunun en yüksek rütbeli subayı olarak Adolf Hitler'in en yakın çalışma arkadaşlarından biri oldu. II. Dünya Savaşı sonunda Nürnberg Mahkemeleri'nde "baş savaş suçlusu" olarak yargılanan 24 kişi ile birlikte hakkındaki 4 iddianın hepsinden "suçlu" bulundu ve "idam cezası"na mahkûm edildi. 16 Ekim 1946 tarihinde, 9 mahkûm ile birlikte Nürnberg'te asılarak idam edildi.

Türkiye Cumhuriyeti'nde ölüm cezası, 1984'ten bu yana uygulanmamaktadır ve 2004'te kaldırılmıştır. Ölüm cezası önce 2001'de savaş tehdidi ve terör suçları hâlleri dışındaki suçlar için kaldırılmış, 3 Ağustos 2002'de "savaş ve çok yakın savaş tehdidi hâllerinde işlenmiş suçlar hariç" şartı ile kaldırılmıştır. 7 Mayıs 2004 tarihli 5170 sayılı Kanun ile Anayasa'dan ölüm cezaları ile ilgili maddeler çıkarılmış, 14 Temmuz 2004 tarihli 5218 sayılı Kanun ile Türk Ceza Kanunu'ndan ölüm cezaları ile ilgili maddeler çıkarılmış, böylece ölüm cezası Türk Hukuku'ndan tamamen kaldırılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Étaples İsyanı</span>

Etaples İsyanı, İngiltere İmparatorluğu birliklerinin I. Dünya Savaşı sırasında Fransa’da gerçekleştirdiği isyandır.

<i>Zafer Yolları</i>

Zafer Yolları, Humphrey Cobb’un Paths of Glory adlı romanından 1957 yılında uyarlanan siyah beyaz bir Stanley Kubrick savaş filmi. 1992 yılında Kongre Kütüphanesi tarafından "kültürel, tarihi ve estetik olarak önemli" filmler arasına seçilerek ABD Ulusal Film Arşivi'nde muhafaza edilmesine karar verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Kurşuna dizerek infaz</span> idam çeşidi

Kurşuna dizerek infaz ya da kısaca kurşuna dizme, özellikle savaş zamanlarında kullanılan bir idam yöntemi. İdam mangası çoğunlukla askerlerden oluşur. İnfaz, idamı gerçekleştirecek gruptaki herkesin aynı anda ateş etmesi yöntemiyle gerçekleştirilir. Böylece süreçte herhangi bir aksama yaşanmaz ve mahkûmların kimin silahından çıkan ateşle can verdiği bilinmez. Çoğunlukla mahkûmların gözleri bağlanır ya da başlık takılarak görmeleri engellenir. Bazı zamanlarda ise suçlulara infaz mangasına bakmak isteyip istemedikleri sorulur. İnfazlar, mahkûmlar ayakta ya da otururlarken gerçekleşebilir.

<span class="mw-page-title-main">Anton Dostler</span> Alman general

Anton Dostler, II. Dünya Savaşı sırasında Piyade Generali.

<span class="mw-page-title-main">Friedrich Fromm</span>

Friedrich Fromm, Almanya'nın topçu subayı ve Generaloberst'i.

<i>İmparator I. Maximilianın İnfazı</i>

İmparator I. Maximilian'ın İnfazı, Fransız ressam Édouard Manet'nin 1868 yılında çizdiği tablosu. Eser, I. Maximilian'ın Meksikalı Cumhuriyetçiler tarafından infaz mangası tarafından kurşuna dizerek infaz edilmesini anlatmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Asarak idam</span> idam çeşidi

Asarak infaz etme, tarihteki en eski ve en çok uygulanmış idam cezası yöntemlerinden biridir. Asarak infazda, ilk önce idam mahkûmü idam sehpasına çıkar ve cellat idam mahkûmünün boğazından ip geçirir. Sonra cellat idam sehpasını tekmeyle devirir ve idam mahkûmü boşlukta kaldığı için asılır, boynu kırılarak veya boğularak ölür. Ayrıca mahkûm infazdan kaçmasın diye elleri bağlanır. Asılmak, sadece idam yöntemi değil ayrıca bir intihar yöntemidir.

<span class="mw-page-title-main">Andrey Vlasov</span>

Andrey Andreyeviç Vlasov, Kızıl Ordu generali (Korgeneral) ve Nazi Almanyası tarafından esir alındıktan sonra Stalin karşıtı askerî kuvvetler olan Rusya Kurtuluş Ordusu 'nun başkomutanı ve Rusya Kurtuluş Komitesi 'nin başkanıdır.

<span class="mw-page-title-main">1917 Fransız Ordusu Ayaklanmaları</span> Ayaklanma

1917 Fransız Ordusu Ayaklanmaları, I. Dünya Savaşı sürerken Batı Cephesinde savaşan Fransız Ordusunda askerlerin gerçekleştirdikleri ayaklanmaları kapsar. Özellikle General Robert Nivelle komutasındaki başarısız İkinci Aisne Muharebesi sırasında yaşanan olağanüstü kayıpların ardından kitlesel olarak yaşanmıştır. İsyanlar o dönemde çok gizli tutulmuş, ancak günümüzde aydınlatılmaya başlanmıştır.

Amerika Birleşik Devletleri'nde ölüm cezası, ülke genelinde federal düzeyde, 27 eyalette ve Amerikan Samoası'nda yasal bir cezadır. Ayrıca bazı askeri suçlar için de yasal bir cezadır. İdam cezası, 23 eyalette ve federal başkent Washington, D.C.'de kaldırılmıştır. Genellikle ağırlaştırılmış cinayet gibi sadece en ciddi suçlar için uygulanmaktadır. Her ne kadar 27 eyalette yasal bir ceza olsa da, 20 eyalet ölüm cezalarını infaz etme yetkisine sahiptir, diğer yedi eyalet ve federal hükûmet ise farklı moratoryum türlerine tabidir. Amerika Birleşik Devletleri'nde idam cezasının varlığı erken sömürge dönemi Virginia'sına kadar uzanmaktadır. Japonya, Singapur ve Tayvan ile birlikte Amerika Birleşik Devletleri dört gelişmiş demokrasiden biri ve ölüm cezasını düzenli olarak uygulayan tek Batı ülkesidir. Dünya çapında bu cezayı uygulayan 54 ülkeden biridir ve o zamandan bu yana beş ülke tarafından daha benimsenen bir infaz yöntemi olarak zehirli iğneyi ilk geliştiren ülkedir. Filipinler o zamandan beri infazları kaldırdı ve Guatemala da bunu sivil suçlar için yaptı. Hangi yöntem kullanılırsa kullanılsın, idamdan önce hükümlülere sakinleştirici verilmesi yaygın bir uygulamadır.

Beyaz Terör, Rusya'da 1917-1922 yılları arasında gerçekleşen Rus İç Savaşı sırasında Çarlık yanlısı Beyaz Orduların Kızıllara ve kendilerine destek vermeyen sivil halka yönelik şiddet ve katliam hareketlerine verilen isimdir.

<span class="mw-page-title-main">227 No.lu Emir</span> Sovyet Basını Sloganı

227 No.lu Emir veya bilinen adıyla Geri adım yok!, devam eden Büyük Vatanseverlik Savaşı sırasında Halk Savunma Komiseri olarak görev yapan Josef Stalin tarafından 28 Temmuz 1942 tarihinde verilen emirdir. Emiri konu alan Geri adım yok! sloganı 1942 yazında Sovyet basınının ana sloganı haline geldi.

<span class="mw-page-title-main">Nikolay ve Elena Çavuşesku'nun yargılanması ve infazı</span>

Nikolay ve Elena Çavuşesku'nun yargılanması, 25 Aralık 1989'da, Ulusal Kurtuluş Cephesi adlı yeni kurulan bir grubun talebi üzerine oluşturulan bir askeri mahkeme olan İstisnai Askeri Mahkeme tarafından düzenlenen kısa bir duruşmaydı. Bu duruşmada, eski Romanya Cumhurbaşkanı ve Romanya Komünist Partisi Genel Sekreteri Nikolay Çavuşesku ve eşi Elena Çavuşesku suçlu bulunarak ölüm cezalarına çarptırıldı.

Amerikan İç Savaşı sırasında Birlik ve Konfederasyon Ordularında savaşırken esir düşen askerler, bağlılık yemini ederek önceden düşman oldukları ordu bünyesine dahil edilmiştir.