İçeriğe atla

Echinopsis

Echinopsis
Echinopsis spachiana
Biyolojik sınıflandırma Bu sınıflandırmayı düzenle
Âlem:Plantae
Şube:Tracheophyta
Sınıf:Magnoliopsida
Takım:Caryophyllales
Familya:Cactaceae
Cins:Echinopsis
Zucc.
Tip tür
Echinopsis eyriesii
Türler
180 civarındadır, metne bakınız

Echinopsis, bazen kirpi kaktüsü, deniz kestanesi kaktüsü veya Paskalya zambak kaktüsü olarak bilinen Güney Amerika'ya özgü kaktüslerin bir cinsidir. Küçük bir tür olan E. chamaecereus, fıstık kaktüsü olarak bilinir. 128 tür, ağaç benzeri büyük türlerden küçük küresel kaktüslere kadar uzanır. Adı, echinos kirpi veya deniz kestanesinden ve bu bitkilerin yoğun diken kaplamalarına atıfta bulunan opsis görünümünden türemiştir.

Genellikle küçük ve kabarık gövdeler üzerinde taşınan, beklenenden çok daha büyük ve daha çekici görünen çiçeklerinin büyük boyutu, tüp uzunluğu ve güzelliği için dikkat çekicidirler.

Taksonomi

1970'lerde ve 1980'lerde yapılan çalışmalar, daha önce ayrı olan birkaç cinsin Echinopsis'e konulmasıyla sonuçlandı:

Talcott Serasındaki Echinopsis chamaecereus.

Bazıları da Rebutia'yı birleştirmeyi önerdi.

Cactaceae'deki diğer birkaç taksonomik değişiklik gibi bu da evrensel olarak kabul edilmedi.[1] Amatör ve profesyonel yetiştiriciler hala Echinopsis (eski anlamda), Lobivia, Setiechinopsis ve Trichocereus gibi isimler kullanırlar ancak yukarıda listelenen diğerlerinin çoğu değişiklikten çok önce yaygın kullanımdan çıktı.

Cins adının değiştirilmesi, yinelenen adların oluşmasını önlemek için bazı farklı özel sıfatların kullanılmasını gerektirdi. Böylece hem Echinopsis bridgesii hem de Trichocereus bridgesii daha önce mevcuttu. Bunlar çok farklı bitkilerdir: Echinopsis bridgesii kısa topaklanan bir kaktüs iken Trichocereus bridgesii E. (veya T.) pachanoi'ye benzer uzun sütunlu bir kaktüstür. Yeni sınıflandırmaya göre, Trichocereus bridgesii, Echinopsis lageniformis olur.

Trichocereus cinsi adı, 1974'te Friedrich tarafından Lobivia ile birlikte Echinopsis'e dahil edilmeden önce, 1909'da Vincenzo Riccobono tarafından bir dizi sütunlu kaktüse verildi. Albesiano tarafından 2012 yılında yapılan genetik ve morfolojik çalışma, Trichocereus'un üç Harrisia türü içermesi durumunda monofiletik olduğunu buldu.[2]

Kloroplast DNA'sının 2012 tarihli genetik analizi, Echinopsis'in birkaç farklı soydan oluştuğunu gösterir. E. spachiana çalışmaya dahil edilmedi ancak bir Helianthocereus kladıyla ilişkili olduğu düşünülür.[3]

Türleri

Not: Aşağıda listelenen türlerden bazıları, diğerlerinin eşanlamlıları, alt türleri veya çeşitleri olabilir.
  • Echinopsis adolfofriedrichii G. Moser
  • Echinopsis amoenissima Werdermann
  • Echinopsis ancistrophora Spegazzini
  • Echinopsis angelesii (R. Kiesling) G. D. Rowley
  • Echinopsis antezanae (Cárdenas) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis apiculata Linke
  • Echinopsis arachnacantha (Buining & F. Ritter) H.Friedrich
  • Echinopsis arboricola (Kimnach) R. Mottram
  • Echinopsis arebaloi Cárdenas
  • Echinopsis atacamensis (Philippi) H. Friedrich & G.D. Rowley
  • Echinopsis aurata Salm-Dyck
  • Echinopsis aurea Britton & Rose
  • Echinopsis backebergii Werdermann
  • Echinopsis baldiana Spegazzini
  • Echinopsis berlingii Y. Ito
  • Echinopsis bertramiana (Backeberg) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis bolligeriana Mächler & Helmut Walter
  • Echinopsis bonnieae (Halda, Hogan & Janeba) Halda & Malina
  • Echinopsis boyuibensis F. Ritter
  • Echinopsis brasilensis A. V. Frič
  • Echinopsis bridgesii Salm-Dyck (not to be confused with E. lageniformis, which is also known as Trichocereus bridgesii)
  • Echinopsis bruchii (Britton & Rose) H. Friedrich & Glaetzle
  • Echinopsis cabrerae (R. Kiesling) G. D. Rowley
  • Echinopsis caineana (Cárdenas) D. R. Hunt
  • Echinopsis cajasensis F. Ritter
  • Echinopsis calliantholilacina Cárdenas
  • Echinopsis callichroma Cárdenas
  • Echinopsis calochlora K. Schumann
  • Echinopsis camarguensis (Cárdenas) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis campylacantha Pfeiffer & Otto
  • Echinopsis candicans (Salm-Dyck) F. A. C. Weber
  • Echinopsis cardenasiana (Rausch) H. Friedrich
  • Echinopsis caulescens (F. Ritter) M. Lowry
  • Echinopsis cephalomacrostibas (Werdermann & Backeberg) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis cerdana Cárdenas
  • Echinopsis chalaensis (Rauh & Backeberg) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis chamaecereus H. Friedrich & W. Glaetzle
  • Echinopsis chereauniana Schlumb.
  • Echinopsis chiloensis (Colla) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis chrysantha Werdermann
  • Echinopsis chrysochete Werdermann
  • Echinopsis cinnabarina (Hooker) Labouret
  • Echinopsis clavata (F. Ritter) D. R. Hunt
  • Echinopsis cochabambensis Backeberg
  • Echinopsis colmariensis Hort.
  • Echinopsis comarapana Cárdenas
  • Echinopsis conaconensis (Cárdenas) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis coquimbana (Molina) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis coronata Cárdenas
  • Echinopsis cotacajesii Cárdenas
  • Echinopsis crassicaulis (R. Kiesling) H. Friedrich & Glaetzle
  • Echinopsis cristata Salm-Dyck
  • Echinopsis cuzcoensis (Britton & Rose) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis cylindracea (Backeberg) Friedrich
  • Echinopsis decaisniana Walp.
  • Echinopsis densispina Werdermann
  • Echinopsis derenbergii A. V. Frič
  • Echinopsis deserticola (Werdermann) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis escayachensis (Cárdenas) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis eyriesii Pfeiffer & Otto
  • Echinopsis fabrisii (R.Kiesling) G. D. Rowley
  • Echinopsis famatimensis (Spegazzini) Werdermann
  • Echinopsis ferox (Britton & Rose) Backeberg
  • Echinopsis formosa (Pfeiffer) Jacobi
  • Echinopsis friedrichii G. D. Rowley
  • Echinopsis gibbosa Pfeiffer
  • Echinopsis gigantea Rud. Meyer
  • Echinopsis gladispina Y. Ito
  • Echinopsis glauca (F. Ritter) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis glaucina H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis haematantha (Spegazzini) J. G. Lamb.
  • Echinopsis hahniana (Backeberg) R. S. Wallace
  • Echinopsis hamatispina Werdermann
  • Echinopsis hammerschmidii Cárdenas
  • Echinopsis hertrichiana (Backeberg) D. R. Hunt
  • Echinopsis hossei Werdermann
  • Echinopsis huascha (F. A. C. Weber) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis huotti Labour.
  • Echinopsis hystrichoides F. Ritter
  • Echinopsis ibicuatensis Cárdenas
  • Echinopsis imperialis Hort.
  • Echinopsis jajoiana Hort.
  • Echinopsis jamessianus Hort.
  • Echinopsis kladiwaiana Rausch
  • Echinopsis klingleriana Cárdenas
  • Echinopsis knotti Schlumberger
  • Echinopsis knuthiana (Backeberg) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis korethroides Werdermann
  • Echinopsis lageniformis (Forst.) H. Friedrich & G. D. Rowley (formerly Trichocereus bridgesii)
  • Echinopsis lamprochlora F. A. C. Weber
  • Echinopsis lateritia Gürke
  • Echinopsis leucantha Walpers
  • Echinopsis litoralis (Johow) H. Friedrich & G. D. Rowley (syn.: E.chiloensis (Colla) subsp. litoralis (Johow)Lowry)
  • Echinopsis lorethroides Werdermann
  • Echinopsis macrodiscus Frič
  • Echinopsis macrogona (S.D.) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis mamillosa Gürke
  • Echinopsis marsoneri Werdermann
  • Echinopsis mataranensis Cárdenas
  • Echinopsis maximiliana Heyder
  • Echinopsis melanacantha A. Dietr.
  • Echinopsis meyeri Heese
  • Echinopsis mieckleyi Rud. Meyer
  • Echinopsis mihanovichii Frič & Gurcke
  • Echinopsis minuana Spegazzini
  • Echinopsis mirabilis Spegazzini
  • Echinopsis misleyi J. Labouret
  • Echinopsis molesta Spegazzini
  • Echinopsis nigra Backeberg
  • Echinopsis nigrispina Walp.
  • Echinopsis nodosa Linke
  • Echinopsis obrepanda (Salm-Dyck) K. Schum.
  • Echinopsis octacantha Muehlenpf.
  • Echinopsis oxygona Pfeiff. & Otto
  • Echinopsis pachanoi (Britton & Rose) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis pampana (Britton & Rose) D. R. Hunt
  • Echinopsis pectinata Fennel
  • Echinopsis pelecygona Y. Ito
  • Echinopsis pentlandii (W. J. Hooker) Salm-Dyck ex A. Dietrich
  • Echinopsis peruviana (Britton & Rose) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis picta Walp.
  • Echinopsis pojoensis Cárdenas
  • Echinopsis pseudomammillosa Cárdenas
  • Echinopsis pugionacantha Rose & F. Boedeker
  • Echinopsis pulchella Zucc.
  • Echinopsis quadratiumbonata (F. Ritter) D. R. Hunt
  • Echinopsis reichenbachiana Pfeiff.
  • Echinopsis rhodotricha K. Schumann
  • Echinopsis riviere-de-caraltii Cárdenas
  • Echinopsis robinsoniana Werdermann
  • Echinopsis rubescens Backeberg
  • Echinopsis salmiana F. A. C. Weber
  • Echinopsis salpigophara A. C. Lemaire
  • Echinopsis saltensis Spegazzini
  • Echinopsis sanguiniflora (Backeberg) D. R. Hunt
  • Echinopsis santaensis (Rauh & Backeberg) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis schelhasii Pfeiff. & Otto
  • Echinopsis schickendantzii F. A. C. Weber
  • Echinopsis schieliana (Backeberg) D. R. Hunt
  • Echinopsis schoenii (Rauh & Backeberg) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis schreiteri (Castellanos) Werdermann
  • Echinopsis scopa Carrière
  • Echinopsis scopulicola (F. Ritter) R. Mottram
  • Echinopsis setosa Linke
  • Echinopsis silvestrii Spegazzini
  • Echinopsis simplex Niedl
  • Echinopsis skottsbergii (Backeberg) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis smrziana Backeberg
  • Echinopsis spachiana (A. C. Lemaire) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis spegazzinii K. Schumann
  • Echinopsis sphacelata Gravis
  • Echinopsis spinibarbis (Otto) A. E. Hoffmann
  • Echinopsis strausii Graessn.
  • Echinopsis strigosa (Salm-Dyck) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis subdenudata Cárdenas
  • Echinopsis sucrensis Cárdenas
  • Echinopsis tacaquirensis (Vaupel) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis tacuarembense J. Arechavaleta
  • Echinopsis taratensis (Cárdenas) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis tarijensis (Vaupel) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis tarmaensis (Rauh & Backeberg) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis tegeleriana (Backeberg) D. R. Hunt
  • Echinopsis tephracantha Hort.
  • Echinopsis terscheckii (A. A. Parmentier) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis thelegona (F. A. C. Weber) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis thelegonoides (Spegazzini) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis thionantha (Spegazzini) D. R. Hunt
  • Echinopsis tiegeliana (Wessner) D. R. Hunt
  • Echinopsis trichosa (Cárdenas) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis tricolor A. G. Dietrich
  • Echinopsis tuberculata Niedt
  • Echinopsis tubiflora J. G. Zuccarini
  • Echinopsis tucumanensis Y. Ito
  • Echinopsis tulhuayacensis (Ochoa) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis tunariensis (Cárdenas) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis uyupampensis (Backeberg) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis vasquezii (Rausch) G. D. Rowley
  • Echinopsis vatteri (R. Kiesling) G. D. Rowley
  • Echinopsis verschaffeltii Hort.
  • Echinopsis volliana (Backeberg) H. Friedrich & G. D. Rowley
  • Echinopsis walteri (R. Kiesling) H. Friedrich & W. Glaetzle
  • Echinopsis werdermannii Frič
  • Echinopsis yuquina D. R. Hunt
  • Echinopsis zuccarinii Pfeiff. & Otto

Çoğu benzer türler arasında, ancak aynı zamanda Kutsal Sukulentler tarafından "Trichopsis pachaniesii" adı altında satılan E. pachanoi ve E. eyriesii arasındaki çapraz gibi daha farklı türler arasında birçok melez mevcuttur.

Dağılımı

Echinopsis türleri Güney Amerika'ya özgüdür (Arjantin, Şili, Bolivya, Peru, Brezilya, Ekvador, Paraguay ve Uruguay ). Sadece toprağın kumlu veya çakıllı olduğu durumlarda veya tepelerin kenarlarında kaya yarıklarında yetişirler.

Yetiştirme

Echinopsis için büyüme ve dinlenme mevsimleri Echinocactus için aynıdır. J. Smith'in ([[Kraliyet Botanik Bahçeleri eski Küratörü, Kew]) ]]) yaptığı araştırma, Şilili Echinopsis cristata ve Meksikalı akrabaları gibi türlerin, hafif balçıkta, az yaprak küfü ve birkaç kireçtaşı yumrusu ile saksılandığında geliştiğini gösterdi. Kireçtaşı toprağı açık tutar; toprağın iyi drene olması önemlidir. Kışın su çok az verilmeli ve atmosfer kuru olmalıdır; gece boyunca sıcaklığın 10 °C (50 °F) değerini aşması gerekmez ve çok soğuk havalarda 5 °C (41 °F) sıcaklığa düşmesine izin verilebilir, ancak 14 °C (57 °F) derecelik daha yüksek sıcaklık sağlanırsa gün boyunca korunur. İlkbaharda, bitkiler güneşin artan sıcaklığından tam olarak yararlanmalıdır; ve sıcak havalarda, akşamları yapılması gereken sık sık baş üstü ilaçlamadan yararlanır. Yumuşak lifli kökler uzun süre ıslak tutulursa çürüyeceğinden toprak asla suya doymamalıdır.

Sapların tümü yeterince sağlam ve kendi kendine bakabilecek büyüklükte olduğundan, türlerin hiçbirinin serbestçe büyümesi ve sağlıklı kalması için aşılanmasına gerek yoktur. Tek tehlike, bitkileri kışın fazla nemli tutmaktır, çünkü arada bir biraz su gövdeleri taze ve yeşil tutsa da, yazın büyük, güzel çiçeklerinin gelişimi için gerekli olan dinlenmeden onları mahrum eder.

Çiçek açan bir echinopsis'in hızlandırılmış videosu

Galeri

Biblioğrafya

  • Edward F. Anderson, The Cactus Family (Timber Press, 2001) 0-88192-498-9, pp. 255–286
  • K. Trout, Trout's Notes on San Pedro & related Trichocereus species (Sacred Cacti 3rd ed. Part B) (Moksha Press, 2005) 0-9770876-0-3

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ "Echinopsis sensu stricto and Trichocereus: Differentiating the Genera", Cactus and Succulent Journal, 83 (6), 2011, ss. 248-255, doi:10.2985/0007-9367-83.6.248 
  2. ^ Albesiano, Sofía (2012). "Cladistic Analysis of Trichocereus (Cactaceae: Cactoideae: Trichocereeae) Based on Morphological Data and Chloroplast Dna Sequences: Dedicated to Omar Emilio Ferrari (1936-2010)". Haseltonia. 17: 3-23. doi:10.2985/1070-0048-17.1.2. 
  3. ^ Schlumpberger, Boris O. (2012). "Molecular phylogenetics of Echinopsis (Cactaceae): Polyphyly at all levels and convergent evolution of pollination modes and growth forms" (PDF). American Journal of Botany. 99 (8): 1335-49. doi:10.3732/ajb.1100288. PMID 22859654. 

İlgili Araştırma Makaleleri

5 Eylül, Miladi takvime göre yılın 248. günüdür. Yıl sonuna kadar kalan 117 gün vardır.

24 Ekim, Miladi takvime göre yılın 297. günüdür. Yıl sonuna kadar kalan 68 gün vardır.

16 Kasım, Miladi takvime göre yılın 320. günüdür. Yıl sonuna kadar kalan 45 gün vardır.

<i>Solanum</i>

Solanum, Solanaceae familyasına bağlı bir bitki cinsidir. 1753'te Carl Linnaeus tarafından tanımlanmıştır. Besin mahsulü, patates, domates ve patlıcan gibi besinlerin bir kısmı bu cinse bağlıdır. Bazı Solanum türleriyle ilişkili zehirlenme vakaları nadir değildir ve ölümcül olabilir.

<span class="mw-page-title-main">Fil</span> hortumlu bir memeli hayvan

Fil, hortumlular takımının filgiller (Elephantidae) familyasını oluşturan memeli bir hayvandır. Geleneksel olarak Asya fili ve Afrika fili olmak üzere iki türü tanınır; ancak bazı kanıtlara dayanarak Afrika savan fili ile Afrika orman filinin de iki ayrı tür olduğu öne sürülür. Filler, Sahra altı Afrika ile Güney ve Güneydoğu Asya'da bulunur. İçinde mamutlar ve mastodonlar gibi soyu tükenmiş türleri de barındıran hortumlular takımından günümüzde soyunu sürdüren bir tek filler kalmıştır. Karada yaşayan en büyük hayvan olan Afrika filinin erkeği 4 m boya ve 7.000 kg ağırlığa ulaşabilir. Fillerin dikkat çekici ve ayırt edici özellikleri arasında, nesneleri yakalamak gibi çeşitli amaçlar için kullanılan uzun hortumları başta gelir. Uzun ve sivri olan kesici dişlerini nesneleri taşımak, yeri kazmak için kullanırlar. Fildişinin kaynağı olan bu kesici dişler aynı zamanda dövüşürken silah olarak da kullanılır. Filin büyük ve geniş kulakları vücut ısısını kontrol etmeye yarar. Afrika fillerinin kulakları daha büyük olur ve sırtları içbükeydir. Asya fillerinin ise kulakları daha küçük olur ve sırtları dışbükey ya da düzdür.

<span class="mw-page-title-main">Kaktüsgiller</span> bitki familyası

Kaktüs, Caryophyllales takımının 1750 kadar bilinen türüne ve yaklaşık 127 cinsine sahip Cactaceae bitki familyasının bir üyesidir. "Kaktüs" kelimesi Latince aracılığıyla, Theofrastos tarafından kimliği kesin olmayan dikenli bir bitki için kullanılan Antik Yunanca kelimesinden türemiştir.

Elektrokimya, kimya biliminin bir alt dalı olup elektronik bir iletken ile iyonik bir iletken (elektrolit) arayüzeyinde gerçekleşen reaksiyonları inceler. Elektrokimyada amaç kimyasal enerji ve elektrik enerjisi arasındaki değişimi incelemektir.

<span class="mw-page-title-main">En İyi Yapım Tasarımı Akademi Ödülü</span>

En İyi Prodüksiyon Tasarımı Akademi Ödülü, 1928'den günümüze kadar verilen Akademi Ödülü'dür.

<span class="mw-page-title-main">Takson yazarı botanikçiler listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Botanikçi, botanik denilen bitki bilimi uzmanı olan bilginlerdir. Taksonomiyle ilgilenen ve takson yazarı olan botanikçilerin adları Uluslararası Botanik Adlandırma Koduna (ICN) göre keşfettikleri/tanımladıkları/adlandırdıkları takson ile birlikte kullanılır ve genellikle yayım yılı ve tam soyadı ya da bir kısaltmayla gösterilir.

<span class="mw-page-title-main">Bilimkurgu yazarları listesi</span> Wikimedia liste maddesi

Kayda değer Bilimkurgu yazarları listesi. Listede yer almayan bazı yazarlar için Fantezi yazarları listesine bakınız.

<span class="mw-page-title-main">Taylor Swift şarkıları listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Taylor Swift, Amerikan şarkıcı-söz yazarı. Swift 2005'te Big Machine Records ile anlaşma imzaladı ve 2006'da kendi adını taşıyan ilk stüdyo albümü ''Taylor Swift'' yayınlandı. Swift albümün ''Our Song'', ''Should've Said No'' ve ''The Outside'' şarkılarını kendisi yazdı. Kalan 8 şarkı ise Liz Rose, Robert Ellis Orrall, Brian Maher ve Angelo Petraglia ile birlikte yazıldı. 2007'de kendi yazdığı "Christmases When You Were Mine" ve "Christmas Must Be Something More" adlı 2 orijinal şarkıyı içeren ilk EP'si Sounds of the Season: The Taylor Swift Holiday Collection yayınlandı.

Vilma Rose Hunt, radyasyon ve kadınlar için işyeri güvenliği araştırmalarıyla tanınan bir bilim insanıydı. Avustralya ve Yeni Zelanda'da diş hekimliği kariyerinden sonra Hunt, Amerika Birleşik Devletleri'ne gitti ve burada Radcliffe Koleji'nde Fiziksel Antropoloji alanında sanatta yeterlilik kazandı. Halk sağlığı ve Radyobiyoloji araştırmaya yapmaya başladı. 1964'te Hunt, polonyum-210'un tütünün doğal kirleticisi olduğunu keşfetti ve sigara ile bronş kanseri arasındaki bağlantıya ek kanıtlar sağladı. 1974'te hamile kadınlar için işyeri tehlikeleri hakkında 121 sayfalık bir rapor yazdı ve New York Times'ın ön sayfasına çıktı. 1979'da Work and the Health of Women adlı bir kitap yayınladı. Hunt, 1979'dan 1981'e kadar Amerika Birleşik Devletleri Çevre Koruma Ajansı'nda yönetici olarak görev yaptı. Love Canal, New York ve Pennsylvania'daki Three Mile Island Nükleer Üretim İstasyonu gibi yerlerde çevresel kirliliğe karşı halk sağlığı çözümleri uyguladı. Hunt, 1985'te Gloucester'dan emekli oldu. Ölümüne kadar çevre danışmanlığı ve misafir öğretim üyeliği görevlerini sürdürdü.

<span class="mw-page-title-main">Rhipsalis baccifera</span> Kaktüs türü

Rhipsalis baccifera, yaygın olarak ökse otu kaktüsü olarak bilinir, Orta Amerika kökenli bir epifitik kaktüs'tür ve Güney Amerika, Karayipler ve Florida bulunur Ayrıca Afrika'nın tropikleri ve Sri Lanka'da da bulunur ve burada Seylanca'da nawahandi (නවහන්දි) olarak bilinir. Bu, Amerika dışında doğal olarak bulunan tek kaktüs türüdür. Bir hipotez, Eski Dünyaya göçmen kuşlar tarafından, Eski Dünya popülasyonlarının ayrı alt türler olarak kabul edilmesi için yeterince uzun zaman önce tanıtılmış olmasıdır. Alternatif bir hipotez, türlerin başlangıçta Atlantik Okyanusu'nu Güney Amerika ve Afrika arasında ticaret yapan Avrupa gemileriyle geçtiğini, ardından kuşların onu daha geniş bir alana yaymış olabileceğini öne sürer.

Bu Alman matematikçilerin bir listesidir.

<span class="mw-page-title-main">Gymnocalycium mihanovichii</span>

'Gymnocalycium mihanovichii, Güney Amerika'dan bir kaktüs türüdür. En popüler çeşitler, tamamen klorofil içermeyen, kırmızı, turuncu veya sarıyı pigmentasyon açığa çıkaran çeşitli mutantlar’dır. Bu mutant suşlar genellikle hylocereus kaktüs üzerine aşılanır ve birleşik bitkiye "Ay Kaktüsü" denir. Ay kaktüsleri genellikle ev bitkisi olarak yetiştirilir ve ayrıca Ruby Ball, Red Cap, Red Hibotan veya Hibotan kaktüsleri olarak da bilinir.

<span class="mw-page-title-main">Opuntioideae</span> kaktüsgiller altfamilyası

Opuntioideae, kaktüs ailesinin Cactaceae alt familyası'dır. Beş oymağa bölünmüş 15 cinstir. Alt familya kabaca 220-250 türü kapsar ve Yeni Dünya boyunca Kanada'dan Arjantin'e kadar coğrafi olarak dağılmıştır. Bu alt familya üyeleri, küçük jeofitler, yarım küre yastıklar, çalılar, ağaçlar ve belirsiz dallardan veya belirli terete veya küresel segmentleri içeren sütunlu kaktüsler dahil olmak üzere çeşitli yapıları vardır.

<i>Melocactus</i>

Türk fes kaktüsü olarak da bilinen ''Melocactus', kaktüs familyasının yaklaşık 30-40 türe sahip bir cins'idir. Karayipler, batı Meksika ila Orta Amerika ve kuzey Güney Amerika'ya özgüdürler, And dağları boyunca güneye Peru ya ve ve kuzeydoğuda Brezilya bir tür konsantrasyonu kadar bazı türler bulunur.

<span class="mw-page-title-main">Rhipsalideae</span>

Rhipsalideae, dört cins içeren küçük bir kaktüs kabilesidir. Ağaçlarda (epifitler) veya kayalarda (litofitler) büyürler, burada asılı kalırlar veya sürünen veya dik çalılar oluştururlar. Çiçekleri gündüz açar, gece açık kalır; radyal simetrik (düzenli) veya iki taraflı simetrik (zigomorfik) olabilirler. Meyveleri dut benzeri, ufacık tohumlu etlidir.

Weißenstein Şatosu, Almanya'nın güneyinde Bavyera eyaleti'ndeki, Pommersfelden'de bir şato veya saray ikametgâhıdır. Johann Dientzenhofer ve Johann Lukas von Hildebrandt tarafından Bamberg Prens Piskoposu ve Mainz Başpiskoposu Lothar Franz von Schönborn için tasarlanmıştır. Özel bir yazlık konut olarak inşa edilen Weißenstein, Schönborn ailesine aittir. Barok mimarisinin bir şaheseri olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Antonette Mendes</span>

Antonette Mendes, Hint şarkıcı, aktris, oyun yazarı ve yönetmen.