İçeriğe atla

Ebedî hayat (Hristiyanlık)

İlahi Yükseliş Merdiveni ikonası, gökteki İsa’ya erişmeye çalışan keşişleri ve onlara saldıran şeytanları göstermektedir. Aziz Katerina Manastırı’nda 12. yy’a ait bir eserdir. Pavlus’un mektuplarında, ebedi yaşama kavuşmanın, İsa’ya iman etmekle sağlandığı, günahların ise bu yolda bir engel olduğu öğretilmektedir.[1][2][3]

Ebedî hayat, Hristiyanlıkta, geleneksel inanca göre, ölümden sonra gerçekleşen devamlı hayattır. Havarilerin Amentüsü'nde şöyle geçmektedir: "...Bedenin dirilişine ve ebedî hayata... iman ediyorum." Geleneksel inanışa göre, ebedî hayat, İsa'nın ikinci gelişinden ve ölülerin dirilişinden sonra başlayacaktır. Bununla birlikte, Yeni Ahit'teki Yuhanna kitaplarında, bu dünyevi hayatın içindeyken de imanlı kişinin kendisi için önceden belirlenmiş bir ebedi hayata kavuşabileceği ima edilmektedir.

Ana akım Hristiyan ilahiyatına göre, kurtulmuş kişiler ölümden sonra, İkinci Geliş'e kadar olan dönemde, bir berzah ortamında Tanrı ile birlikte olacaklar. İkinci Geliş'ten sonra ise fiziksel dirilişe mazhar olacak ve Yeni Dünya’nın yaratılışına şahitlik edecekler. Katolik Kilisesi İlmihali’ne göre, “Ölümle birlikte, ruh bedenden ayrılır, fakat diriliş vaktinde Tanrı, bedenimize sonsuz bir yaşam verecek ve bedenimiz ruhumuz ile yeniden birleşmesinde değişime uğramış olacak. Aynen Mesih’in dirilmesi ve sonsuz yaşama kavuşması gibi, hepimiz günlerin sonu geldiğinde dirileceğiz.”[4] N. T. Wright’a göre “Tanrı’nın planı bu dünyayı kendi haline terk etmek değil… Tam aksine onu yeniden inşa etmektir. Ve bunu gerçekleştirdiğinde, yeni bedenlerindeki hayatlarını yaşamak üzere bütün insanları diriltecektir. Hristiyan incillerinin sunduğu vaat budur.”[5]

Sinoptik İncillerde ve Pavlus'un mektuplarında, ebedî hayat, gelecekte gerçekleşecek bir vakâ olarak öğretilmektedir. Fakat, Yuhanna İncili'nde, ebedî hayata şimdiki zamanda erişilebileceği işaret edilmektedir.[6][7] Raymond E. Brown, Sinoptik İncillerde ebedî hayatın Hesap Günü'nde, yani gelecek bir zamanda elde edilebildiğinin öğretildiğine,[8] fakat Yuhanna İncili'nde ebedî hayatın şimdiki zaman içerisinde de ulaşılabilen bir durum olduğunun öğretildiğine işaret etmektedir. Buna örnek olarak Yuhanna 5:24'ü göstermektedir.[9]

Yuhanna İncili'nde ebedî hayat hem geleceğe mâtuf, hem de bugüne bakmaktadır.[2][6][7] Yuhanna İncili'ne göre Mesih'i benimseyenler, ebediyette olduğu gibi şimdi de hayata sahip olabilirler, çünkü onlar ölümden hayata geçiş yapmışlardır. Yuhanna 5:24'te bununla ilgili olarak, “Sözlerimi işiten ve beni gönderene iman eden, ebedi hayata erişmiştir ve yargılanmayacaktır, çünkü ölümden hayata geçiş yapmıştır.” Yuhanna İncili'nde Tanrı'nın enkarnasyonunun, İsa'nın ölümünün, dirilişinin ve Kelime'nin yüceltilişinin maksadının insanlığa ebedi hayat sağlamak olduğu öğretilmektedir.[2]

Kaynakça

  1. ^ Darrell Bock; The Bible Knowledge Word Study; 2006; ISBN 0-7814-3445-9; s. 162
  2. ^ a b c Watson E. Mills, Roger Aubrey Bullard; Mercer Dictionary of the Bible; “Eternal life 19 Kasım 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.”; 2001; ISBN 0-86554-373-9; s. 264-265
  3. ^ Watson E. Mills, Roger Aubrey Bullard; Mercer Dictionary of the Bible; “s. 513 19 Kasım 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.”; 2001; ISBN 0-86554-373-9
  4. ^ Cathecism of the Catholic Church 6 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. , Part One, Section Two, Chapter Three, Article 11, “I Believe in the Resurrection of the Body”, #1016 27 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  5. ^ Nicholas Thomas Wright, Simply Christian, San Francisco: HarperSanFrancisco; 2006; s. 219
  6. ^ a b Geoffrey W. Bromiley; International Standard Bible Encyclopedia: E-J; 1982; ISBN 0-8028-3782-4; s. 161
  7. ^ a b Brenda B. Colijn; Images of Salvation in the New Testament; 2010; ISBN 0-8308-3872-4; s. 87-90
  8. ^ Matta 18:8-9; Markos 10:30
  9. ^ Donald E. Gowan; The Westminster Theological Wordbook of the Bible; 2003; ISBN 0-664-22394-X; s. 115-116

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">İncil</span> Nasıralı İsanın yaşamını, öğretilerini, ölümünü ve dirilişini anlatan biyografi metinleri

İncil, İsa'nın yaşamını, öğretilerini, ölümünü ve dirilişini anlatan her bir biyografidir. Matta, Markos, Luka ve Yuhanna tarafından kaleme alınmış olan ve yazarlarının adlarıyla anılan dört incil, Yeni Ahit'in ilk dört bölümünü teşkil eder. İncil sözcüğü Türkçe konuşan kimseler arasında sıklıkla Yeni Ahit anlamında kullanılır. Bu kullanıma –hatalı olsa dahi– Türkçe Hristiyan kaynaklarda da rastlanabilir. Bu kaynaklarda Müjde sözcüğü de Yeni Ahit anlamında kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">İsa</span> Yahudi vaiz ve dinî lider, Hristiyanlığın merkezî figürü

İsa, 1. yüzyılda yaşamış olan bir Yahudi vaiz ve dinî lider. Günümüzde en çok mensuba sahip din olan Hristiyanlığın merkezî figürüdür. Hristiyanlar, Yeşua'nın Eski Ahit'te kehanet edilen ve beklenen Mesih, Tanrı'nın Oğlu ve Tanrı'nın enkarnasyonu olduğuna inanırlar. Yeşua'nın, Yeni Ahit'e göre Yosef (Yusuf) adında dünyevi bir babası olduğu için Yeşua, mensubu olduğu Yahudi toplumunda "Yosef'in oğlu Yeşua" olarak anılırdı.

<span class="mw-page-title-main">Teslis</span> Baba, Oğul ve Kutsal Ruh üçlüsün­den oluşan Tanrı inancını ifâde eden kavram

Teslis, Kutsal Üçleme ya da Üçlü Birlik, tek olan Tanrı'nın Kutsal Kitap'ta kendisini bildirdiği her biri eşit yücelikte, özünde tek, ezeli ve ebedi olan üç benliğini konu edinen ve Hristiyan kiliselerinin çoğunluğu tarafından inanılan ana akım Hristiyan dininin merkezindeki inanç esasıdır. Baba Tanrı, Oğul Tanrı ve Kutsal Ruh üç farklı benlik (hipostaz) olarak aynı özü paylaşmaktadırlar (Homoousia). Tek öz Tanrı'nın birliğini üç benlik ise Tanrı'nın kimliğini anlatmaktadır ve benliklerin hem birbirinden farklılıklarını hem de özde çözülmez birliklerini ifade eder. Böylece tüm yaratım ve lütuf süreci Tanrı'nın üç ilahi benliğinin ortak eylemi olarak görülür. Her benlik, Üçlü Birlik'te kendilerine özgü nitelikleri tezahür ettirir ve böylece her şeyin "Baba'dan çıkıp gelmiş" "Oğul aracılığıyla" ve "Kutsal Ruh'un gücüyle" gerçekleştiğini kanıtlar.

<span class="mw-page-title-main">Hristiyanlıkta İsa</span> Hristiyanlık inancında Mesih ve Tanrının Oğlu

Hristiyanlıkta İsa, birçok ana akım Hristiyan mezhebinde Üçlü Birlik'teki ikinci figür olan Oğul Tanrı'dır. Bununla birlikte, İsa'nın Tanrı'dan farklı bir kişilik olduğuna ve Tanrı'ya bağımlı olduğuna inanan mezhepler de vardır. Hristiyanlığın her biçiminde, İsa'nın "Eski Ahit" olarak adlandırılan Tanah'ta kehanet edilen Yahudi mesih olduğuna inanılmaktadır. Çarmıha gerilişi ve ardından dirilişi sayesinde Tanrı'nın insanlara kurtuluş ve sonsuz yaşam sunduğuna, ve İsa'nın, insanlığı Tanrı ile barışın günahını telafi etmek için öldüğüne inanılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Paskalya</span> İsanın dirilişini anmak için Hristiyanlarca kutlanan bayram

Paskalya, Hristiyanlıktaki en eski ve en önemli yortu. İsa'nın çarmıha gerildikten sonra 3. günde dirilişi kutlanır. Doğu ve Batı kiliseleri arasında farklılıklar olmakla beraber, Paskalya dönemi yaklaşık olarak mart sonundan nisan sonuna kadar olan dönemdir. Her sene sabit bir tarihte gerçekleşmeyen ve dünya kiliselerinin çoğunda pazar günü kutlanan Paskalya Günü ise, Diriliş Bayramı, Diriliş Pazarı ya da Kıyam Yortusu olarak da adlandırılır.

<span class="mw-page-title-main">Tertullianus</span> Yazar, filozof ve teolog

Tertullianus, MS 160-225 yılları arasında yaşamış olan Kilise Babası.

<span class="mw-page-title-main">Kutsal Ruh</span>

Kutsal Ruh, Yahudilikte Tanrı'nın evren veya yaratıkları üzerindeki ilahi gücü, kalitesi ve etkisine atıfta bulunur. İznik Hristiyanlığı'nda Kutsal Ruh, Üçlü Birliğin üçüncü kişisidir. İslam'da Kutsal Ruh, ilahi eylemin veya iletişimin bir aracısı olarak hareket eder.

<span class="mw-page-title-main">Vaftiz</span> Katolik ve Ortodoks kiliselerinde vazgeçilmez 7 Sakramentten biri

Vaftiz, kişinin alnını ıslatmak veya tüm vücudunu suya batırmak şeklinde icra edilen bir dini "arınma" ve "yeniden doğma" törenidir.

<span class="mw-page-title-main">Yuhanna İncili</span> Yeni Ahitin dördüncü bölümü

Yuhanna İncili, Kutsal Kitap dizisine ait olan bir kitaptır. Yunanca Kutsal Yazıların ya da Yeni Ahdin dört kanonik incillerden sonuncusudur. Bu incilin Yuhanna adlı bir adam tarafından yazıldığı genellikle kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Nemes</span>

Nemes eski Mısır'da firavunlar tarafında başa giyilen giysi. Nemes Ebu Simbel'deki bazı II. Ramses heykellerinde taç ile kombine edilmiş olarak görülür.

Krallar Kitabı, Kral David'in ölümünden Yekoniya'nın Babil'de esir düşmesine kadar geçen 400 yıllık sürede antik İsrail ve Yehuda krallıklarıyla ilgili hikâyeleri anlatır. Yeşu, Hâkimler ve Samuel kitaplarının bulunduğu bir dizi tarihsel kitabın sonuncusudur ve ana amacı Yahudi krallığın Babilliler tarafından neden yıkıldığını dini açıdan anlatmak ve sürgünden dönüşün temelini hazırlamaktı.

<span class="mw-page-title-main">İsa'nın mucizeleri</span>

İsa'nın mucizeleri, Hristiyan ve İslam kaynaklarında İsa'ya atfedilen doğaüstü yeteneklerdir. Bu mucizelerin çoğu iyileştirme, egzorsizm, ölünün canlandılması ve doğanın kontrol edilmesidir.

<span class="mw-page-title-main">Kurtuluş (Hristiyanlık)</span> Hristiyanlıkta, ruhun günahtan/günahkâr tabiatından arınması ve ruhun ebedi hayata kavuşması

Kurtuluş, Hristiyanlıkta, ruhun günahtan ve ölümden kurtulmasıdır. Kurtuluş, insanın günahkâr tabiatından arınması ve ruhun ebedi hayata kavuşması vaadini içerir. Bu gerçekleştiği takdirde, insan kendisini yoldan çıkaran cismani arzuların etkisinden kurtulup tam hidayete ve Tanrı'yla uyuma erişir.

Ebla dili, Kuzey Suriye'de Doğu Sami halkları tarafından MÖ 3000'li yıllarda konuşulmuş ölü bir Sami dilidir. İsmini günümüz Suriye sınırları içinde kalan antik şehir Ebla'dan alır.

Asherah, eski Sami ırkında, birçok kaynakta ortaya çıkan bir ana tanrıçadır.

<span class="mw-page-title-main">1. Petrus</span> Yeni Ahitin kitapçıklarından birisi

Birinci Petrus Mektubu ya da Petrus'un Birinci Mektubu Yunanca Kutsal Yazıların bir kitabıdır. Sadece 1. Petrus olarak da adlandırılmaktadır. Bu mektup Petrus'un tüm Hristiyan cemaatlere yazdığı bir mektuptur. Bunun için katolik mektup olarak adlandırılır.

Doketizm İsa'nın yeryüzündeki yaşamı boyunca gerçek ya da doğal bir bedeni olmadığını, bedeninin yalnızca bir görüntüden ibaret olduğunu öne süren öğretidir.

<span class="mw-page-title-main">Antakyalı İgnatius</span>

Antakyalı İgnatius, Antakya piskoposu. Trajan'ın yönetimi sırasında Roma'da şehit düşmüştür. İkinci yüzyıl Hristiyanları arasında önemli bir yere sahip olup, saygın ve itibarlı bir kişiliğe sahipti.

Hinnom Vadisi (İbranice: גֵּיא בֶן־הִנֹּם Hinnom Vadisi'nden ilk olarak İbrani Kutsal Kitabı'nda Yehuda ve Benyamin kabileleri arasındaki sınırın bir parçası olarak bahsedilir. Birinci Tapınak döneminin sonlarında, bazı Yahuda krallarının çocuklarını yakarak kurban ettiği Tofet'in yeriydi. Daha sonra, Yeremya tarafından lanetlendi. Sonraki Yahudi Apokaliptizmi haham literatüründe, Gehinnom, kötülerin gideceği yer olarak ilahi ceza ile ilişkilendirildi. Ölülerin meskeni olan daha tarafsız Şeol teriminden farklıdır. İncil'in Kral James Versiyonu, her ikisini de Anglo-Sakson cehennem kelimesiyle tercüme eder.

<span class="mw-page-title-main">Ayak Yıkama Töreni</span>

Ayak yıkama töreni Hristiyanlıkta çeşitli mezheplerde görülen dini bir törendir.