Earworm

Earworm, artık çalmadığında bir kişinin dinlediği bir müziği takıntılı gibi tekrar tekrar dinlemesine sebep olan psikolojik bir olgudur. Bir kulak kurdu tarif etmek için kullanılan ifadeler arasında "müzikal görüntü tekrarı" ve "istemsiz müzikal görüntü" yer alır

Earworm kelimesi, 20. yüzyılın ortalarından beri Almancada "kulak kurdu" anlamına gelen Ohrwurm kelimesinden gelmektedir. Bilinen en eski İngilizce kullanımı Desmond Bagley'in 1978 tarihli Flyaway romanındadır ve yazar kelime icadının Alman kökenine işaret etmektedir.

Bu fenomeni inceleyen ve yazan araştırmacılar arasında Theodor Reik, Sean Bennett, Oliver Sacks, Daniel Levitin, James Kellaris, Philip Beaman, Vicky Williamson, Diana Deutsch ve daha teorik bir bakış açısıyla Peter Szendy yer alıyor. Olgu, işitsel halüsinasyonlarla sonuçlanan beynin temporal lobuna verilen hasarın neden olduğu nadir bir tıbbi durum olan palinacousis ile karıştırılmamalıdır.^[1]

Londra Üniversitesi Goldsmiths'teki araştırmacı Vicky Williamson, kulak kurtlarının müzik maruziyeti ile ilişkili olduğu kontrolsüz bir çalışmada bulundu, ancak bir şarkının anısını (istemsiz bellek) hatırlatan bir kelime görmek gibi deneyimlerle de tetiklenebilir. şarkıdan birkaç not duymak veya şarkıyla ilişkili bir duygu hissetmek. Araştırmada toplanan şarkıların listesi popülerlik dışında belirli bir desen göstermedi.

James Kellaris'in araştırmasına göre, bireylerin% 98'i kulak kurdu yaşıyor. Kadınlar ve erkekler fenomeni eşit sıklıkta yaşarlar, ancak kulak kurtları kadınlar için daha uzun süre dayanır ve daha fazla tahriş eder. Kellaris, şarkı sözü olan şarkıların kulak kurtlarının% 73,7'sini oluşturduğunu, enstrümantal müziğin ise sadece% 7,7'ye neden olabileceğini öne süren istatistikler üretti.

2010 yılında, İngiliz Psikoloji Dergisi (British Journal of Psychology)'de yayınlanan veriler doğrudan konuyu ele aldı ve sonuçları, kulak kurtlarının genellikle 15 ila 30 saniye uzunluğunda ve müzikle ilgilenenlerde daha yaygın olduğu iddialarını destekliyor.

Western Washington Üniversitesi'ndeki bilim adamları, çalışma belleğini orta derecede zor görevlere dahil etmenin (Sudoku, anagram vb.), kulak kurtlarını durdurmanın ve tekrarlarını azaltmanın etkili bir yolu olduğunu keşfettiler. Başka bir yayın, melodik müziğin döngüyü kırmak için bir doruğa ulaşılamadığı sürece sonsuz tekrarlamaya neden olabilecek tekrarlayan ritim gösterme eğiliminde olduğuna dikkat çekiyor.

2015 yılında Reading Üniversitesi Psikoloji ve Klinik Dil Bilimleri Okulu tarafından bildirilen araştırmalar, sakız çiğnemenin işitsel kısa süreli veya işitsel ve işitsel bellekle ilgili "çalışan" hafızanın sub-vokal prova bileşenini benzer şekilde engelleyerek yardımcı olabileceğini göstermiştir. müzikal görüntüler. Kendisine birinin neden bu şarkıyı deneyimlediğini sorması da önerildi. Önerilen bir başka çözüm, tekrarlanan müziği durdurmak için bir "tedavi şarkısı" bulmaya çalışmaktır.

Herman Tarnower'ı öldüren Jean Harris, Gilda filminde ilk kez duyduğu "Put the Blame on Mame" şarkısına takıntılıydı. Bunu 33 yılı aşkın bir süredir düzenli olarak hatırlıyor ve aklında oynarken bir konuşma yapabiliyordu.

Mark Twain'in 1876 tarihli "Bir Edebi Kabusu" ("Punch, Brothers, Punch" olarak da bilinir), kişinin yalnızca başka bir kişiye aktararak kurtulabileceği bir jingle ile ilgilidir.

1943 yılında Henry Kuttner, Nazi savaş çabalarına zarar vermek üzere tasarlanan ve Adolf Hitler'in konuşmaya devam edememesiyle sonuçlanan bir şarkı hakkındaki "Gingerbread Left hariç hiçbir şey" adlı kısa hikâyesini yayınladı.

Alfred Bester'in 1953 tarihli Yıkılmış Adam adlı romanında, kahraman, zihin okuyucularının zihnini okumasını engellemek için bir araç olarak çekici, rahatsız edici bir rahatsızlık olarak özel olarak hazırlanmış bir jingle kullanıyor.

Arthur C. Clarke'ın 1957 yılına ait bilimkurgu kısa öyküsü "The Ultimate Melody", bir bilim adamı olan Gilbert Lister, beynini dinleyicisinin tamamen ve sonsuza dek tuzağa düştüğü kadar zorlayan bir melodi geliştirir. Hikâye anlatıcısı Harry Purvis'in açıkladığı gibi, Lister büyük bir melodinin "beyinde devam eden temel elektrik ritimlerine uyduğu için zihin üzerinde bir izlenim bıraktığını" teorize etti. Lister, günün hit ezgilerinden, onlara tam olarak hakim olduğu elektrik ritimlerine o kadar iyi uyan bir melodiye soyutlamaya çalışır. Başarılı olur ve asla uyanmadığı katatonik bir durumda bulunur.

Fritz Leiber'in Hugo Award tarafından aday gösterilen kısa öyküsü "Rump-Titty-Titty-Tum-TAH-Tee" (1959) 'de, başlık bir karşı ritim olana kadar insan kültürünün tüm alanlarına hızla yayıldığı kadar güçlü bir ritmik davul vuruşunu anlatıyor. bir panzehir gibi davranır.

Joe Simpson'ın 1988 yılında Void'e Dokunmak adlı kitabında, Boney M'nin "Ring'deki Brown Girl" melodisini başından alamamaktan bahsediyor. Kitap, Güney Amerika'nın uzak Siula Grande bölgesinde bir dağcılık kazası sonrasında, olasılıklara karşı hayatta kaldığını anlatıyor. Yalnız, ağır yaralı ve yarı çılgın bir durumda, müziği hayal edip etmediği veya gerçekten işittiği konusunda kafası karışık.

Dexter'ın Laboratuvarı "Head Band" başlıklı bölümünde, bulaşıcı virüs grubu, ev sahiplerini aynı "erkek grubu" melodisine söylediklerini söylemeye zorlar. Boy Band Virüsü'nden kurtulmanın tek yolu, virüslerin parçalanması ve kendi solo kariyerlerini başlatmasıdır.

E. B. White'ın 1933 hicivli kısa öyküsü "Uruguay'ın Üstünlüğü" (Bugün ve Yarın için Zamansız Hikâyeler'de basılmıştır), popüler bir Amerikan şarkısında güçlü bir kulak kurdu bulunan Uruguay tarihinde kurgusal bir bölümle ilgilidir. Uruguay ordusu, kulak kurtunun yüksek oranda yükseltilmiş bir kaydını oynayan fonograflarla donanmış pilotsuz uçak filosu inşa eder ve tüm ulusların vatandaşlarını akılsız deliliğe indirerek tüm dünyayı fetheder. " halklar umutsuzca delirmişlerdi, akıl almaz bir gürültü yüzünden tahrip olmuşlardı ... Kimse kendi kafasındaki gürültü dışında hiçbir şey duyamadı."