İçeriğe atla

Domenico De Masi

Domenico De Masi
De Masi 2018'de
Doğum14 Şubat 1938(1938-02-14)
Rotello, İtalya
Ölüm09 Eylül 2023 (85 yaşında)
Roma, İtalya
Milliyet İtalya İtalyan
EğitimPerugia Üniversitesi
MeslekSosyolog ve akademisyen
İşverenNapoli Üniversitesi Federico II
Sassari Üniversitesi
Napoli Üniversitesi "L'Orientale"
Roma La Sapienza Üniversitesi
ÖdüllerBrezilya Ordine del Rio Branco Nişanı
Rio de Janeiro şehri fahri vatandaşı (2010)
Jorge Amado Ödülü (2016)
Resmî sitedomenicodemasi.it
Brezilya Devlet Başknı Lula da Silva ve De Masi 2023'te ölümünden birkaç ay önce

Domenico De Masi (1 Şubat 1938 – 9 Eylül 2023), İtalyan sosyolog ve akademisyen. Roma La Sapienza Üniversitesi bünyesinde çalışma sosyolojisi alanında emeritus profesör olarak görev yapmış ve aynı zamanda İletişim Bilimleri Fakültesi'nin başkanlığını yürütmüştür.[1][2]

Akademisyen, öğretmen, araştırmacı ve danışman olarak çalışma ve örgüt sosyolojisi, sanayi sonrası toplum, kalkınma ve azgelişmişlik, kentsel sistemler, yaratıcılık, boş zaman, sosyal araştırma yöntem ve teknikleri ile özellikle tahmin araştırmaları üzerine çalışmıştır.[3]

Yaşamı ve kariyeri

De Masi, 14 Şubat 1938'de Rotello, İtalya'da doğdu. Caserta'daki klasik lise ortaokuluna devam etti ve ardından üniversite eğitimi için Perugia Üniversitesi'nde öğrenimini sürdürdü. 1960 yılında hukuk tarihi üzerine yazdığı tezle hukuk bölümünden mezun oldu. Eğitiminden sonra Paris'te çalışma sosyolojisi alanında uzmanlaştı.

Napoli'de üniversite kariyerine Federico II Üniversitesi'nde sosyoloji asistanı olarak başladı. Aynı zamanda Giuseppe Galasso'nun yönettiği 'Nord e Sud' çalışma merkezinde araştırmacı olarak Bagnoli'deki (Napoli) Italsider fabrikasında enformel gruplar ve sendikalar üzerine araştırmalar yaptı. Bu dönemde Francesco Compagna'nın yönettiği 'Nord e Sud' dergisiyle de işbirliği yaptı.

Arkasından Milano'ya giderek burada 1966 yılına kadar IRI-Finsider grubunun CMF firması bünyesinde seçim ile eğitim konularının yanı sıra Dalmine ve Livorno'daki iki yeni tesisin teslimatını koordine etti. Buradaki çalışmalarıyla CMF'de yılın en başarılı organizasyonel operasyonu olarak gösterilerek Avrupa Ekonomik Topluluğu Ödülü'nü kazandı. Milano'da daha sonra başkanı olacağı İtalyan Eğitmenler Birliği'nin (AIF) kuruluşunda yer aldı ve “FOR” dergisinin yönetmenliğini üstlendi.[1]

Ayrıca yine 1966'da taşındığı Roma'da Giuseppe Glisenti'nin, ardından Pasquale Saraceno'nun başkanlığını yaptığı Iri Kurumsal Yönetim İşlevleri Araştırma Merkezi (IFAP) bünyesinde Çalışma Sosyolojisi alanında öğretim görevlisi ve danışman olarak görev aldı. 1966'dan 1979 yılına kadar Endüstriyel Sosyoloji alanında öğretim görevlisi olarak çalıştıktan sonra görevine IFAP'ta yönetici olarak devam etti.

1961'den itibaren Napoli Federico II Üniversitesi'nde genel sosyoloji yardımcı doçenti, 1968'den itibaren Sassari Üniversitesi'nde çalışma sosyolojisi profesörü, 1971'den 1973 yılına kadar Napoli "L'Orientale" Üniversitesi'nde genel sosyoloji profesörü, 1974'ten 1977 yılıa kadar yine Federico II'de Sosyal Araştırma Yöntem ve Teknikleri profesörü ve son olarak 1977'den itibaren Roma'daki "La Sapienza "da İletişim Bilimleri Fakültesi Başkanlığı dahil olmak üzere çeşitli görevlerde hazır bulundu.

1978'den 2000 yılına kadar üniversitelerdeki yüksek lisans derecesi eksikliğini gidermek için organizasyon bilimleri alanında üç yıllık bir lisansüstü uzmanlık okulu olan S3.Studium'u kurmuş ve yönetmiştir. Kâr amacı gütmeyen bu okul lisansüstü öğrencileri eğitmekte, seminerler, konferanslar, toplantılar, sergiler, dergiler ve kolektif kitaplar aracılığıyla İtalya'daki çalışma sosyolojisi ile ilgili organizasyonlar üzerine tartışmalara katılmaktaydı.

2000'de üniversite yönetmelikleri üniversite yüksek lisans derecelerini kurumsallaştırdığında başkanı olduğu İletişim Bilimleri Fakültesi'nde "İletişim ve Organizasyon Yüksek Lisans Derecesi" 'ni organize etti. Bu çabasında kendisine eski öğrencisi Calogero Catania yardımcı oldu. O yıl S3.Studium ağırlıklı olarak yönetim dünyasına odaklanan bir danışmanlık, araştırma, iletişim, yayıncılık ve eğitim ağına dönüştü.

1989'da sosyolog Delia Zingarelli ve Giovanna Scarpitti ile birlikte S3Acta SrL danışmanlık firmasını kurdu.

S3.Studium 1998 yılından bu yana sosyolog Franco Maria Ricci tarafından tasarlanan ve yönetilen Next Strumenti per l'innovazione dergisini yayınlamaktadır. Derginin yanı sıra S3, yayıncı Guerini ile birlikte bir dizi çalışma ve araştırma da yayınlamıştır. 1995'te on yıl boyunca İtalya'da yapılandırılmamış çalışmanın yaygınlaştırılması, düzenlenmesi ile ilgilenen bu amaçla ilgili tarafları (şirketler, sendikalar, kamu ve özel yöneticiler) benimsenmesi, reddedilmesi ve avantajları ile dezavantajları üzerine araştırmalar ve kıyaslamalar yapan SIT, İtalyan Tele Çalışma Topluluğu'nu kurarak başına geçti. Kurumda her yıl genel ve ortak durumun değerlendirildiği ulusal bir tele-çalışma günü düzenlemeye devam etmektedir.

Eserleri Brezilya'da popüler ve yaygındı birkaç eseri Portekizceye çevrildi.[4][5] Rio de Janeiro fahri vatandaşlığı aldığı otuz yılı aşkın süre boyunca Sebrae (Brezilya'da küçük ve orta ölçekli işletmeler için destek hizmeti), Santa Catarina Eyaleti ve TV Globo için danışmanlık yaptı. Brezilya kültürü üzerine bireysel olarak, Sebrae firması için zanaatkârlık üzerine ve Santa Catarina Eyaleti için moda üzerine araştırmalar yapmıştır. Bu deneyimleriyle; Cara Brasileira (2002), '2O futuro da Moda de Santa Catarina (2008) ve Caminhos da cultura no Brasil (2015) adlı çalışmaları ortaya çıktı.[6][7]

Ayrıca resmi kurumlarda (Federal Senato ve Brasilia'daki İtalyan Büyükelçiliği gibi), üniversitelerde (örneğin Getúlio Vargas Vakfı) ve şirketlerde (Belo Horizonte'deki FIAT) konferanslar ve seminerler düzenlemiştir.[8]

Özel yaşamı ve ölümü

İki kez evlenen iki çocuk sahibi olan De Masi, 9 Eylül 2023'te Roma, İtalya'da 85 yaşında ölmüştür.[9][10][11]

Ödülleri

  • 2016: Jorge Amado Ödülü[12]
  • 2010: Rio de Janeiro şehri fahri vatandaşı Rio de Janeiro şehri fahri hemşerisi
  • Brezilya Ordine del Rio Branco Nişanı

Çalışmaları

De Masi'nin bireysel ya da ortak olarak hazırladığı denemeleri yayımlanmıştır:

  • Kent ve kalkınma sosyolojisi, La negazione urbana. Social Transformations and Deviant Behaviour in Naples' (Gennaro Guadagno ile birlikte, Il Mulino, Bologna 1971); Naples and the Southern Question (2005).
  • “Şirket Sosyolojisi” dahil olmak üzere çalışma ve organizasyon sosyolojisi (Il Mulino, Bologna 1973, ed.); İtalyan endüstrisindeki işçiler (4 cilt., Franco Angeli, Milano 1974, editör, Giuseppe Fevola ile birlikte); Çalışma ve organizasyon sosyolojisi üzerine inceleme (2 cilt., Franco Angeli, Milano 1985-87, düzenleyen, Angelo Bonzanini ile birlikte); Post-endüstriyel işçi. İtalyan endüstrisindeki işçilerin durumu ve eylemi (Franco Angeli, Milan 1985); Çalışmadan gelişme (Lavoro, Roma 1994); İşin geleceği. Sanayi sonrası toplumda yorgunluk ve tembellik (Rizzoli, Milan 1999 ve 2007).
  • 'Duygu ve kural' dahil olmak üzere yaratıcı organizasyonların sosyolojisi. 1850'den 1950'ye kadar Avrupa'da yaratıcı gruplar (Laterza, Bari-Rome 1990; Rizzoli, Milan 2005); Yaratıcı aylaklık (Maria Serena Palieri ile söyleşi, Ediesse, Roma 1995; Rizzoli, Milan 2000); Hayal gücü ve somutluk. Bireysel ve grup yaratıcılığı (Rizzoli, Milan 2003).
  • L'avvento post-industriale (1985); Non c'è progresso senza felicità (Frei Betto ile, Rizzoli, Milano 2004); La felicità (Oliviero Toscani ile, 2008); Mappa Mundi gibi makro-sistemlerin sosyolojisi. Yönelimsiz bir toplum için yaşam modelleri (Rizzoli, Milano, 2014).
  • Mappamundi. Modelli di vita per una società senza orientamento (Rizzoli, Milano 2015).
  • L' emozione e la regola. L'organizzazione dei gruppi creativi (2015)
  • Tag. Le parole del tempo (Rizzoli, Milano 2015).
  • Napoli 2025. Come sarà la città tra dieci anni? (2016)
  • Una semplice rivoluzione. Lavoro, ozio, creatività: nuove rotte per una società smarrita (Rizzoli, Milano 2016)
  • Lavorare gratis, lavorare tutti. Perché il futuro è dei disoccupati (Rizzoli, Milano 2017)
  • Lavoro 2025, il futuro dell'occupazione (e della disoccupazione) (Marsilio Editori, 2017)
  • Il lavoro nel XXI secolo (Einaudi, Torino 2018).
  • L'età dell'erranza. Il turismo nel prossimo decennio (Marsilio, Venezia 2018)
  • Il mondo è giovane ancora (Rizzoli, 2018).
  • Roma 2030 (Einaudi, 2019).
  • Lo Stato necessario (Rizzoli, 2020)
  • Smart working: La rivoluzione del lavoro intelligente (Marsilio, 2020)

Kaynakça

  1. ^ a b "Domenico De Masi". 21 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2023. 
  2. ^ "De Masi lascia la presidenza del Parco Nazionale". 21 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2023. 
  3. ^ "Domenico De Masi - Professore Emerito di Sociologia del lavoro". 21 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  4. ^ "Em live, sociólogo italiano Domenico De Masi defende o conceito de ócio criativo" (Portekizce). 21 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2023. 
  5. ^ "Entrevista com Domenico De Masi, criador do conceito do ócio criativo" (Portekizce). 
  6. ^ "Comitato Scientifico". 21 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2023. 
  7. ^ "Albo storico degli Organi della Fondazione Ravello dal 2002 al 2018". 21 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2023. 
  8. ^ "Terni, Nuovo villaggio "Matteotti", Giancarlo De Carlo, 1969-1975, con seguito al 1987". 9 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2023. 
  9. ^ Hooper, John (17 Aralık 2010). "Brussels demands answers as Italy's new €16m concert hall stays silent". The Guardian (İngilizce). ISSN 0261-3077. 3 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2023. 
  10. ^ "Arşivlenmiş kopya". 3 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2023. 
  11. ^ "È morto Domenico De Masi, il sociologo dei lavoratori aveva 85 anni. Olivetti, Lula, la Scuola di cittadinanza del Fatto: il ritratto". il Fatto Quotidiano. 9 Eylül 2023. 9 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2023. 
  12. ^ Jorge Amado 2016 a De Mas Associazone dei Lucani a Roma, abgerufen am 22. Juni 2017 (italienisch).

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Luchino Visconti</span> İtalyan film yönetmeni (1906-1976)

Luchino Visconti, İtalyan Yeni Gerçekçilik akımının usta yönetmenlerindendir.

<span class="mw-page-title-main">Gaetano Donizetti</span>

Domenico Gaetano Maria Donizetti İtalyan opera bestecisi. En ünlü bestesi 1835 yılında bestelediği Lucia di Lammermoor 'dir.

<span class="mw-page-title-main">Dino Buzzati</span>

Dino Buzzati Traverso, İtalyan romancı, öykü yazarı, ressam, şair ve gazeteci.

<span class="mw-page-title-main">Ferdinando Camon</span> İtalyan yazar

Ferdinando Camon, İtalyan yazar.

Grinzane Cavour Ödülü, Giuliano Soria'nın 1982 yılında kurduğu bir edebiyat ödülüdür. Ödülü kazananlar, Grinzane Cavour Şatosu'nda düzenen bir törenle ödüllerini alırlar.

Pozzale Luigi Russo Ödülü, 1948'de Pozzale Komünist Partisi'nce kurulmuştur. Ödül, 1952 yılında seçici kurul üyeliğine çağrılan eleştirmen Luigi Russo'nun katkılarının anısına Pozzale Luigi Russo Ödülü adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Enrico Caruso</span>

Enrico Caruso, ünlü İtalyan tenor, opera solisti.

<span class="mw-page-title-main">Domenico Cimarosa</span>

Domenica Cimerosa, klasik opera müziği dönemi içinde çalışan ve bu dönem ilkelerine uygun operalar hazırlamış olan Napoli ekolüne dahil bir İtalyan asıllı besteci. Çalışma hayatı döneminde 80 kadar opera bestelemiştir ve en beğenilen eseri Il matrimonio segreto (1792) olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Giuseppe Gazzaniga</span>

Giuseppe Gazzaniga Napoli ekolüne mensup İtalyan opera bestecisidir. 51 opera eseri bestelemiştir ve opera buffa janrında eserler hazırlayan tanınmış İtalyan opera bestecilerinin sonuncusu olduğu kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Saverio Mercadante</span> İtalyan muzisyen ve besteci

Saverio Mercadante özellikle romantik dönem opera eserleriyle tanınmış bir İtalyan muzisyen ve besteci.

<span class="mw-page-title-main">Franco Alfano</span> İtalyan piyanist (1876-1954)

Franco Alfano, İtalyan opera ve klasik batı müziği eserleri bestecisi ve piyanist. İtalyan operasının Verismo akımının bir temsilcisidir. Giacomo Puccini'nin beklenmedik ölümü dolayısıyla bitmemiş son eseri olan Turandot'un finalini 1925-26'da besteleyip bitirmesi ile tanınmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Giorgio Agamben</span> İtalyan filozof

Giorgio Agamben, çağdaş İtalyan filozoftur. Daha çok "Homo sacer" ile "istisna hali" kavramlarına yaptığı katkılarla ünlenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Rita Levi-Montalcini</span> İtalyan nörolog (1909 – 2012)

Rita Levi-Montalcini, İtalyan nörolog. Meslektaşı Stanley Cohen ile birlikte 1986 yılında sinir büyüme faktörü buluşları için Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülünü kazanmıştır (NGF). 2001 yılından ölümüne kadar İtalyan Senatosunda Yaşam Boyu Senatör olarak kabul edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Mario Pomilio</span> İtalyan yazar (1921-1990)

Mario Pomilio, İtalyan yazar ve gazeteci.

Gian Mario Bravo, İtalyan tarihçi ve deneme yazarı.

<span class="mw-page-title-main">Philippe Daverio</span> Fransız sanat eleştirmeni

Philippe Daverio, Fransız asıllı İtalyan sanat eleştirmeni, eğitimci, yazar, siyasetçi ve televizyon sunucusu.

RCS Sport, RCS MediaGroup'un bir parçası olarak, spor sektöründe ağırlıklı olarak İtalya'da faaliyet gösteren bir spor ve medya şirketidir. Giro d'Italia, Milan-San Remo ve Tirreno-Adriatico gibi İtalya'nın en büyük yol bisikleti etkinliklerinin yanı sıra Milano Maratonu gibi bisiklet dışı etkinlikler düzenlemektedir. RCS Sport, “organizasyon kolu” olmaya devam ederken, La Gazzetta dello Sport'tan bağımsız bir şirket olarak 1989 yılında kuruldu. Ayrıca, Lega Basket Serie A ve The Color Run gibi etkinliklere yardımcı olarak diğer spor organizatörleri için danışmanlık ve ortaklık sunar.

<span class="mw-page-title-main">Francesco Saverio Nitti</span> İtalyan iktisatçi ve siyasetçi

Francesco Saverio Nitti İtalyan bir ekonomist ve politik figürdür. Radikal Parti'den, 1919 ve 1920 yılları arasında İtalya başbakanı olarak görev yaptı.

<span class="mw-page-title-main">Chiara Frugoni</span> İtalyan tarihçi

Chiara Frugoni, Orta Çağ ve kiliseler tarihi konusunda uzmanlaşmış İtalyan tarihçi. 1994 yılında Francesco e l'invenzione delle stimmate başlıklı makalesiyle Viareggio Ödülü'ne layık görüldü.

<span class="mw-page-title-main">Kurtarılması Gereken 100 İtalyan Filmi</span>

Kurtarılması Gereken 100 İtalyan Filmi listesi, "1942 ile 1978 yılları arasında ülkenin kolektif hafızasını değiştiren 100 filmi" bildirmek amacıyla oluşturulmuştur. Film koruma veya film restorasyonu, sinema tarihçileri, arşivciler, müzeler, sinematekler ve kâr amacı gütmeyen kuruluşlar arasında çürüyen film stoklarını kurtarmak ve içerdikleri görüntüleri korumak için devam eden bir dizi çabayı ifade eder. En geniş anlamıyla koruma, bir filmin mümkün olduğunca orijinal biçimine yakın bir şekilde varlığını sürdürmesini sağlar.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.