İçeriğe atla

Dolaylı lobicilik

Dolaylı lobicilik, yasama organına ulaşmayı ve karar alma sürecinde etkili olmayı amaçlayan lobiciliktir. Dolaylı lobicilik, doğrudan lobicilikten kendini ayırarak, ilgili konuda genel halkın yasama organları ve hükûmet yetkilileriyle iletişime geçmesini istemek suretiyle mesajı doğrudan yasama organlarına iletmekten ayrılır. Şirketler, dernekler ve vatandaşlar, yasal düzenlemelerde değişiklik yapma çabasıyla dolaylı lobiciliğe giderek daha fazla katılmaktadır.[1]

Dolaylı lobiciliğin diğer lobicilik türlerinden farklı olan benzersiz bir özelliği, belirli toplulukların politikalarını harekete geçirmesini içermesidir. Bu tür lobicilik, daha yaygın olarak bilinen doğrudan lobicilikten farklıdır, çünkü doğal olarak örgüt tarafından başlatılır.

Taktikler

"Dışarıdan" yapılan savunuculukta, farklı konuları politik olarak desteklemek veya savunmak için kullanılan birkaç taktik bulunmaktadır. Bu taktikler arasında seçmenleri bilgilendirme amacıyla basın toplantıları düzenleme veya basın açıklamaları yapma, olumsuz veya olumlu etkilenecek hedef kitleleri harekete geçirerek bir hareket oluşturma yer almaktadır.[2]

Medya lobisi

Medya lobisine dayalı savunuculuk genellikle etki alanlarını genişletmek için medya kullanımını benimser. Kampanyalar geliştirilir ve televizyondan dergilere ve internete kadar tüm medya türlerinde yayınlanır. Gras köklerine dayalı savunuculuk yerel kuruluşlar ve topluluklar üzerine odaklandığı için, bu tür medya kanalları genellikle bunları karşılayabilen büyük dernekler tarafından kullanılır. Daha küçük kuruluşlar genellikle halk televizyonu, radyo ve diğer daha küçük kanallarda ücretsiz medyayı kullanır. Boykot, protesto ve gösteriler gibi etkili olan diğer ücretsiz medya biçimleri de mevcuttur.[3]

Sosyal medya

Son on yılın eğilimi, insanlara dünya çapında ulaşmak için sosyal medya platformlarının kullanılması olmuştur. Sosyal medya doğası gereği köklü örgütlenmeler sağlar. Toplulukların yalnızca etkileşimde bulunmasını değil, aynı zamanda konular etrafında şekillenmesini sağlar.[4] Sosyal medya taktiklerini gras köklerine dayalı savunuculukta uygulamak, çok daha geniş bir erişim sağlar ve aktivistlere sadece bilgilendirmekle kalmayıp nedenleri hakkında çeşitli insanlarla etkileşim kurma imkanı sağlar.

Bazı savunucular, geleneksel kampanyaların maliyetini düşürmek ve politik mesajları kamu görevlilerine daha hassas bir şekilde hedeflemek için şimdi sosyal medyayı kullanıyorlar.[5]

Kitle hareketleri

Lobinin oluşturduğu grupları harekete geçirerek, yasama organının dikkatini çekmek ve endişelerini dikkate almasını sağlamak amaçlanır. Bu taktikler, lobinin bir kısmını halkın güvenini ve desteğini kazandıktan sonra kullanılır. Kalabalık alanlarda konuşarak, el ilanları dağıtarak ve hatta web ve televizyon kanalları aracılığıyla kampanya yaparak destek kazanılır. Daha yeni iletişim cihazlarının potansiyeli nedeniyle, halkın görüşlerini şekillendirmenin bir yolu olarak dolaylı lobiciliğin artması beklenmektedir.[6]

Tea Party Movement

Zaman içinde birçok dolaylı lobicilik grubu, öne çıkan duruşları ve dikkat çekici taktikleriyle popüler hale gelmiştir. En son olarak, 2011'deki Tea Party Hareketi, hükûmet harcamalarını sınırlamayı amaçlamıştır. Grubun başlattığı hareketlerin çoğu, daha az hükûmet, vergi indirimi gibi konularla ilgilidir; bunun Amerika Birleşik Devletleri'ni geçmişte temsil ettiği değerlere geri döndüreceğine inanırlar.[7] Tea Party kendilerini, "sevgili ülkemiz Amerika Birleşik Devletleri'nin güvenliğini, egemenliğini veya iç huzurunu tehdit eden herhangi bir konuya dikkat çeken bir hareket" olarak görür.[8]

Tea Party'nin dolaylı çalışmalarında başarılı taktikler kullanması, büyük ölçekte genel kamuoyunu etkilemelerine ve görüşlerini aktarmalarına yardımcı olmuştur. Dolaylı bir şekilde (dolaylı lobiciliğin amacı gereği), Tea Party, mevzuat üzerinde büyük bir etkiye sahiptir. Bu etki, Tea Party Hareketi tarafından desteklenen adayların Kongre'ye girmesiyle sonuçlanmış ve böylece ideallerini doğrudan ifade etmelerine olanak sağlamıştır.[9]

Büyük şirket kampanyaları

Büyük şirketler, yasama sürecinde değişiklik yapma amacıyla dolaylı lobicilikten faydalanmaktadır. Lobinin sonucunun gerçekleşebilmesi için uygulanması gereken belirli adımlar bulunmaktadır.

  1. İlk adım, bir 'yasa eylem programı'dır. Bu, yönetimin, eylemi organizasyonun geri kalanı için önemli hale getirmesiyle ilgilidir. Sadece şirketin geri kalanına belirli yasa endişelerini bildirmekle kalmayıp, lobici aynı zamanda etkilenen halk kesimlerini tanımlayan bir tür çalışma yapmalıdır.
  2. İkinci adım, örgüt üyelerini, bir 'uyarı' verildiğinde hemen yetkililere mektup yazmaya, arama yapmaya veya ziyaret etmeye hassas hale getirmektir. Bu, yetki düzeyleriyle iç iletişimi sağlayacaktır.
  3. Son olarak, üçüncü adım medya planlamasıdır. Reklam, makale yayınlama, ticari reklamlar ve belirli bir nedeni etkileyen insanların yer aldığı televizyon programlamasının kullanılması gerekmektedir. Bunlar, bir Kongre bölgesinin temsilcilerine yöneliktir.[10]

Trendler

Son on yılda dolaylı lobicilerin eğilimleri, gönüllülerin daha agresif bir şekilde işe alınması ve yasama organının karar vermesi gereken zamandan çok önce kampanyalara başlanması şeklinde artış göstermiştir. Ayrıca, artan teknoloji ve modern iletişim teknikleri sayesinde, lobici gruplar etkileşimli web sayfaları oluşturarak e-posta yoluyla iletişim kurabilir, gönüllüleri işlere atayabilir ve lobici grubun hedefini doğru yönde tutabilir.[11] Bugünün ek cihazları olan Facebook ve Twitter gibi platformlarla, Grassroots lobici gruplar, mesajlarını kitlelere daha kolay, daha ucuz ve daha hızlı bir şekilde ulaştırabilir ve konularının duyulması için güçlü bir taban oluşturabilir.[12]

Lobiciler için güncel konular

Genel kamuoyunun başlıca endişeleri, lobici grupların endişeleriyle örtüşmemektedir. Bu nedenle, lobici gruplar, kamuoyunu belirli bir yönde etkilemek için yukarıda bahsedilen taktikleri kullanmak zorunda olduklarını düşünmektedir. Genel kamuoyu için suç, ülkenin en önemli sorunu olarak görülmekte, onu ekonomik durum ve uluslararası ilişkiler izlemektedir. Bununla birlikte, geçmişte lobici grupların başlıca endişesi sağlık konuları olmuştur. 2009 yılında yapılan bir çalışma, lobici grupların yüzde 20'den fazlasının hastalık önleme, Medicare veya reçeteli ilaçlar gibi sağlık konularını öncelikli olarak gördüğünü göstermektedir.[13] Sağlık konusundaki bu ilgiyi çevresel endişeler takip etmektedir. Dolaylı lobi, bu tür savunuculuk sahnelerini değiştirmiş olsa da, diğer daha geleneksel veya doğrudan lobici gruplar gibi aynı konularla ilgilenmektedir.[14]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ Graziano, Luigi (2001). Lobbying, Pluralism and Democracy. palgrave. ss. 57. ISBN 0-333-92056-2. 
  2. ^ Baumgartner, Frank (2009). Lobbying and Policy Change: Who wins, Who loses, and WhySınırlı deneme süresince özgürce erişilebilir, normalde ise abonelik gereklidir. Chicago, IL: The University of Chicago Press. ss. 151-156. ISBN 978-0-226-03945-9. 
  3. ^ Hrebenar, Ronald J.; Morgan, Bryson B. (2009). Lobbying In America. Santa Barbara, California: ABC-CLIO. ss. 31-32. ISBN 978-1598841121. 
  4. ^ James, Kyle. "Top Down and Bottom Up: Integrating Grassroots and Social Media Efforts". 13 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2011. 
  5. ^ "Government Lobbyists Are More Nimble Than Ever". 25 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2023. 
  6. ^ Cooper, George (May 1968). "The Tax Treatment of Business Grassroots Lobbying: Defining and Attaining the Public Policy Objectives". Columbia Law Review. 68 (5): 801-859. doi:10.2307/1121034. JSTOR 1121034. 
  7. ^ Page, Susan (8 Temmuz 2010). "What is the Tea Party? A growing state of mind". USA Today. 9 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2011. 
  8. ^ "About Us". TeaParty.org. 20 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2011. 
  9. ^ Zernike, Kate (14 Ekim 2010). "Tea Party Set to Win Enough Race for Wide Influences". New York Times. 21 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2011. 
  10. ^ Lobbying, Pluralism and Democracy. palgrave. 2001. ss. 57. ISBN 0-333-92056-2.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  11. ^ Bonner, Jack; Edward Grefe; Richard Minard (1 Şubat 1999). "Trends in Grassroots Lobbying: Consultant Q & A". Campaigns and Elections. 5 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Nisan 2011. 
  12. ^ Ward, Scott. "Growing the Grassroots at the State Level". American Physical Therapy Association. 8 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2011. 
  13. ^ Baumgartner, Frank (2009). Lobbying and Policy Change: Who Wins, Who Loses, and WhySınırlı deneme süresince özgürce erişilebilir, normalde ise abonelik gereklidir. Chicago, IL: The University of Chicago Press. ss. 15-17. ISBN 978-0-226-03945-9. 
  14. ^ Barmgartner, Frank; Beth Leech (2001). "Interest Niches and Policy Bandwagons: Patterns of Interest Group Involvement in National Politics" (PDF). The Journal of Politics: 1193-1195. 20 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 28 Nisan 2011. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">AIPAC</span>

Amerikan İsrail Halkla İşleri Komitesi, Amerika Birleşik Devletleri'nin yasama ve yürütme organlarına İsrail yanlısı politikaları savunan bir lobicilik grubudur. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki İsrail yanlısı lobi kuruluşlarından biri olan AIPAC, 100.000'den fazla üyesi, 17 bölge ofisi ve "geniş bir bağışçı havuzu" olduğunu belirtmiştir. Ayrıca örgüt, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki en güçlü lobi gruplarından biri olarak adlandırılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Aktivizm</span> Toplumda algılanan daha büyük bir iyiye doğru değişim yaratma çabaları

Aktivizm, aksiyonizm veya etkincilik, toplumsal değişme ya da politik değişiklik meydana getirmek için kasıtlı bir biçimde yapılan eylem olarak tanımlanabilir. Bu eylem çelişmeli tartışmalarda taraflardan birini desteklemek ya da muhalefet etmektir.

<span class="mw-page-title-main">Siyasi parti</span> politik hayatın en önemli ögesi olan ve belli bir siyasi görüşü temsil eden siyasal örgüt

Siyasi parti, belirli bir ülkenin seçimlerinde yarışacak adayları koordine eden bir örgütlenmedir. Bir parti üyelerinin genellikle politika konusunda benzer fikirlere sahip olması yaygındır ve partiler belirli ideolojik veya politika hedeflerini destekleyebilir.

<span class="mw-page-title-main">Amerika Birleşik Devletleri Kongresi</span> Amerika Birleşik Devletlerinin yasama organı

Birleşik Devletler Kongresi, Birleşik Devletler federal hükûmetinin iki meclisli yasama organıdır ve iki bölümden oluşur: Temsilciler Meclisi ve Senato. 435 temsilci ve 100 senatör olmak üzere toplam 535 üyeden oluşur. Toplam sayısı 435 olan Temsilciler Meclisi üyeleri dar bölge sistemiyle iki yıllığına seçilirler.

Halkla ilişkiler bir işletmenin, kurumun ya da örgütün bağlantı kurduğu ya da kurabileceği kimselerin anlayış, sempati ve desteğini elde etmek ve bunu devam ettirmek için yaptığı sürekli ve örgütlenmiş bir yönetim fonksiyonudur. Temelinde ikna, retorik, algı kavramları yatmaktadır. Kısa tanımıyla, kurumların kitlelerle iletişim kurmak amacıyla yürüttükleri, pro-aktif ve re-aktif olarak sürdürülebilen, kamu yararı esas alınarak devam ettirilen düzenli faaliyetlerdir. İngilizcedeki karşılığının "Public Relations" olması nedeniyle yaygın kullanımı "PR" olarak Türkçeye de yerleşmiştir. Public relations kısaltılarak PR şeklinde Türkçede kullanılmaya başlanınca bu PR'nin birleşik olarak ifadesi gerektiğinde de Piar ya da piyar şeklinde kullanılmaya başlanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Yürütme erki</span>

Yürütme erki, yasaların uygulanmasından sorumlu olan ve bir devletin yönetiminden genel olarak sorumlu olan hükûmetin bir parçasını tanımlamak için yaygın olarak kullanılan bir terimdir.

Hükûmet başkanı veya hükûmetin başı, egemen bir devletin, federasyonel bir devletin veya özerk bir bölgenin yürütme organında en yüksek veya ikinci en yüksek yetkili kişidir. Genellikle bir kabineyi, bakanları veya sekreterleri yöneten ve yönetim departmanlarını yönlendiren bir grup olarak da kabine toplantılarına başkanlık eder. Diplomasi alanında, "hükümet başkanı" terimi, "devlet başkanı"ndan ayrılır, ancak bazı ülkelerde, örneğin Amerika Birleşik Devletleri'nde veya Türkiye'de aynı kişi olabilir.

Yasama organı, bir ülke veya şehir gibi siyasi bir birim için yasalar yapma yetkisine sahip bir topluluktur. Genellikle yürütme ve yargı yetkilerinden ayrılırlar.

<span class="mw-page-title-main">Lobicilik</span>

Lobicilik, hükûmetler tarafından verilen kararları etkileme çalışmasıdır. Diğer bir deyiş ile lobicilik siyasi ikna sanatıdır. Bu sanat başarılı olur ise lobicilik faaliyetlerinde bulunan taraflar politikanın gündemini etkiler hatta bu etki yasama organlarına kadar sirayet edebilir. Bu çalışmalar kanun koyucuları ve memurları etkilemeye yönelik her türlü faaliyeti kapsar. Faaliyetler organize gruplar tarafından ya da kanun koyucular ve memurlar arasındaki gruplar tarafından yürütülebilir. Devlet çalışmalarını ve yasaları özel bir çıkar ya da bir lobi faydasına etkilemeye çalışan kişilere lobici denir. Hükûmetler çoğunlukla organize grup lobiciliğini tanımlar ve düzenler. Lobiciliğin tarihine bakıldığında aslında eski bir eylem olduğu görülmektedir, bu da lobiciliğin aslında toplum içindeki doğal bir oluşum olduğunu gösterir. Toplum üzerinde etki sahibi olan bir topluluk, iktidar sahibi yöneticilerin aldıkları kararları değiştirmede ya da etkilemede toplumun desteğini alırsa bu desteği kendi lehinde kullanır. Lobicilik ilk kez 1946'da Amerika'da "Federal Regulation of Lobbying Act"le yasal bir çerçeve içine alınmış, federal hükûmetler lobicilik faaliyetlerini modern devlet sisteminin ve hükûmet anlayışının önemli vazgeçilmez bir unsuru olduğunu kabul etmişlerdir. Ayrıca iyi her iki türden gerekli olduğu savunulmuştur. Tıpkı bir ilaç gibi iyi yönde kullanılırsa onarım ve daha sağlıklı bir vücuda sahip olursunuz fakat bunu yanlış yönde kullanırsanız yıkıcı, tahrip edici ve kötü bir vücüt ortaya çıkarmış olursunuz. Kullanım amacına göre değişmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Cumhurbaşkanlığı Kabinesi</span> Türkiye Cumhuriyetinin yürütme organı

Cumhurbaşkanlığı Kabinesi, Hükûmet veya Kabine, Türkiye'de Cumhurbaşkanının başkanlık ettiği ve tüm bakanların bir araya gelip kararlar aldığı kuruldur. Her bakan, kendi bakanlığını ilgilendiren iş ve emri altındaki kamu personelinin yerine getirdikleri işlem ve eylemlerinden sorumludur.

<span class="mw-page-title-main">LGBT sosyal hareketleri</span>

LGBT sosyal hareketleri, cinsel azınlık|cinsel ve cinsiyet azınlıklarının toplum tarafından kabul edilmelerine dair birbiri ile ilişkili amaçlar paylaşırlar. Lezbiyen, gey, biseksüel ve transgender (LGBT) kişiler ve LGBT'lerin hak arayışını destekleyenler genelde LGBT hakları olarak kastedilen haklar için kampanya yapmışlardır. Çeşitli topluluklar gey kurtuluş, lezbiyen feminizm, queer hareketi ile transgender eylemciliği dahil olmak üzere bir sürü çeşitli biçimde hem birlikte hem de birbirinden bağımsız bir şekilde çalışmışlardır. Tüm LGBT kişileri ve menfaatlarını temsil eden herhangi bir örgüt yoktur, fakat dünya çapındaki LGBT Onur etkinliklerine eşgüdüm ve ağ iletişimi sağlayan InterPride ve LGBT ile HIV pozitif kişilere karşı işlenen insan hakları ihlâlleri ile ilgilenen ve Birleşmiş Milletler ile birlikte çalışan Uluslararası Gey ve Lezbiyen İnsan Hakları Komisyonu (IGLHRC) gibi LGBT topluluklarını ve menfaatlarını gevşek bir şekilde kapsayan uluslararası örgütler vardır.

Savunuculuk, bir bireyin kendisi, bir diğer birey ya da bir grup birey adına konuşma, temsilde bulunma, eylemde bulunma, belirli hedef(ler)i gerçekleştirme ya da koruma amaçlarından birisinin ya da birden çoğunun gerçekleştirilebilmesi için yürütülen çalışmaların tamamını ifade etmektedir. Bu bağlamda karar alma süreçlerini etkilemeyi hedefleyen Savunuculuk kavramı, lobicilik kavramını da içermekle birlikte, yalın anlamlıyla lobicilikten çok daha geniş sınırlara sahiptir. Savunuculuk genel olarak siyaset ile ilişkili bir kavram olmakla birlikte sadece siyasi değil, iktisadi, sosyal ve hatta diplomatik sonuçlar doğurabilmektedir.

Kamu politikası, bir sınıf meselelerine ilişkin olarak devletin hukuk ve kurumsal geleneklere uygun bir şekilde idari yürütme organları tarafından alınan ilke kılavuzu. Kamu politikasının temeli, ulusal anayasal yasa ve yönetmeliklerden oluşur. Diğer alt bölümler hem yargı yorumlarını hem de genel olarak mevzuatla yetkilendirilen düzenlemeleri içerir. Kamu politikası, sorunları verimli ve etkili bir şekilde çözerken, adalete hizmet eder. Hükûmet kurumlarını ve politikalarını desteklediğinde ve etkili yurttaşlığı teşvik ettiğinde güçlü kabul edilir.

Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Türk lobisi, Türkiye'nin Amerika Birleşik Devletleri hükûmetine olan çıkarlarını teşvik etmek için Türk hükûmeti adına çalışan bir lobidir.

<span class="mw-page-title-main">Bağış toplama</span>

Bağış toplama veya fon sağlama bireyleri, işletmeleri, hayırsever vakıfları veya devlet kurumlarını işe alarak gönüllü mali bağış katkılar bulma ve toplama sürecidir. Fon toplama genellikle kâr amacı gütmeyen kuruluşlar için para toplama çabalarına atıfta bulunsa da, bazen yatırımcıların veya kâr amacı gütmeyen işletmeler için diğer sermaye kaynaklarının tanımlanması ve talep edilmesini ifade etmek için kullanılır.

Bolivya'da sansür, Bolivya'nın yerli nüfusu ile Avrupa kökenli zengin nüfus arasında yıllarca süren çatışmalara dayanmaktadır. Bolivya 1982'de demokratikleşene kadar medya sıkı bir şekilde kontrol ediliyordu. Evo Morales'in seçilmesinden bu yana, özgürlük evi2 Ekim 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. tarafından kısmen özgür olarak nitelendirilen sansür, basın özgürlüğü konusunda 53/100 puanla yıllar içinde arttı. Evo Morales hükûmeti o zamandan beri medyayı kontrol etmeye ve onun lehine düzenlemeye çalıştı. "Şubat 2016'da seçmenler, Morales'in dördüncü dönem için aday olmasına izin verecek bir referandumu reddettiler. Oylama, yaygın olarak, referandumun yenilgisinden sorumlu göründüğü medyayı çökertme girişimiyle karşılık veren cumhurbaşkanına bir azarlama olarak görüldü. Oylamadan kısa bir süre sonra hükûmet, İletişim Bakanlığı bünyesinde hükûmetin çevrimiçi topluluklarla etkileşimlerini koordine etmekle görevli bir organ olan Sosyal Ağlar Genel Müdürlüğü'nü kurdu. Bu misyon, hükûmet dostu mesajları çevrimiçi olarak yayma ve sosyal medyada hükûmeti eleştirenlerle genellikle agresif bir şekilde iletişim kurma çabalarını içerir.

Astroturfing veya astroturf, bir kişi, ürün veya politika için aslen tabanda geniş çaplı bir destek bulunmamasına rağmen, böyle bir desteğin var olduğu izlenimi yaratmayı amaçlayan eylemler bütünü. Astroturfing sayesinde azınlık tarafından desteklenen fikirler, halkın bu fikirleri çoğunluğun desteklediğine inanmasına neden olabilir. Diğer devletlerde de var olmakla birlikte eylem özellikle otoriteryen olarak tanımlanmış ülkeler ile ilişkilendirilmiştir. Gazeteler, radyo ve özellikle İnternet ve sosyal medya astroturfing gerçekleştirilen ana mekanları oluşturmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Siyasi kampanya</span>

Bir siyasi kampanya belirli bir grup içindeki siyasi görüşü etkilemeyi amaçlayan organize bir çabadır. Modern siyasette, en yüksek profilli siyasi kampanyalar, genel seçimlere ve devlet başkanı veya hükûmet başkanı adaylarına, genellikle cumhurbaşkanı veya başbakana odaklanır.

<span class="mw-page-title-main">Cinsel Sağlık ve Üreme Sağlığı Hakları (CİSÜ) Platformu</span>

Cinsel Sağlık & Üreme Sağlığı Hakları (CİSÜ) Platformu Türkiye'de cinsel sağlık ve üreme sağlığı haklarına ve hizmetlerine hiçbir ayrımcılık olmadan erişimi desteklemek için çalışan ulusal ve yerel sivil toplum örgütlerden oluşan bir savunuculuk ağıdır.

<span class="mw-page-title-main">Taban hareketi</span>

Taban hareketi, belirli bir semt, bölge veya topluluktaki insanları siyasi veya ekonomik bir hareketin temeli olarak kullanan toplumsal hareketlerdir. Taban hareketleri yerel, bölgesel, ulusal veya uluslararası düzeylerde değişim gerçekleştirmek için yerel düzeyden ortak eylemi kullanır. Taban hareketleri yukarıdan aşağıya karar alma yerine aşağıdan yukarıya karar alma ile ilişkilendirilir ve bazen geleneksel güç yapılarına kıyasla daha doğal veya kendiliğinden olarak kabul edilir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.