İçeriğe atla

Doğu Timor Soykırımı

Makale serilerinden
Yerli halklar
Osmanlı toplu katliamları
Sovyet
İkinci Dünya Savaşı
Soğuk Savaş
Sömürge sonrası Afrika
Modern

Doğu Timor Soykırımı, Endonezya'nın Doğu Timor'u işgali sırasında Endonezya Yeni Düzen hükûmeti tarafından yürütülen devlet terörizminin "sakinleştirme harekatlarına" atıfta bulunmaktadır. Kaynakların çoğunluğu Doğu Timor'daki Endonezya cinayetlerini soykırım olarak kabul etmekteyken,[1][2][3] diğer bilim adamları tanımın bazı yönleri konusunda hemfikir durumda olmamıştır.[4]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ Payaslian, Simon. "20th Century Genocides". Oxford bibliographies. 16 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2016. 
  2. ^ Sidell, Scott (1981). "The United States and genocide in East Timor". Journal of Contemporary Asia. 11 (1): 44-61. doi:10.1080/00472338185390041. 
  3. ^ "War, Genocide, and Resistance in East Timor, 1975-99: Comparative Reflections on Cambodia". 9 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2023. 
  4. ^ Saul, Ben (2001). "Was the Conflict in the East Timor 'Genocide' and Why Does it Matter?" (PDF). Melbourne Journal of International Law . 2 (2): 477-. CiteSeerX live $2 |citeseerx= değerini kontrol edin (yardım). 5 Ekim 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Eylül 2020. 
  • Aditjondro, George. "Prospects for development in East Timor after the capture of Xanana Gusmão". International Law and the Question of East Timor. London: Catholic Institute for International Relations, 1995. 1-85287-129-6. pp. 50–63.
  • Aditjondro, George. "The Silent Suffering of Our Timorese Sisters". Free East Timor: Australia's Culpability in East Timor's Genocide. Random House Milsons Point: Australia Pty Ltd, 1998. 0-09-183917-3 pp. 243–265.
  • Amnesty International. East Timor Violations of Human Rights: Extrajudicial Executions, "Disappearances", Torture and Political Imprisonment, 1975–1984. London: Amnesty International Publications, 1985. 0-86210-085-2.
  • Amnesty International. East Timor: The Santa Cruz Massacre. London: Amnesty International, 1991. OCLC 28061998
  • Amnesty International USA. Women in Indonesian & East Timor: Standing Against Repression. New York: Amnesty International USA, 1995. OCLC 34283963
  • Budiardjo, Carmel and Liem Soei Liong. The War against East Timor. London: Zed Books Ltd, 1984. 0-86232-228-6.
  • Carey, Peter. "Historical Background". Generations of Resistance. By Steve Cox. London: Cassell, 1995. 0-304-33252-6. pp. 13–55.
  • Chinkin, Christine. "Australia and East Timor in international law". International Law and the Question of East Timor. London: Catholic Institute for International Relations / International Platform of Jurists for East Timor, 1995. 1-85287-129-6. pp. 269–289.
  • Clark, Roger S. "The 'decolonisation' of East Timor and the United Nations norms on self-determination and aggression". International Law and the Question of East Timor. London: Catholic Institute for International Relations / International Platform of Jurists for East Timor, 1995. 1-85287-129-6. pp. 65–102.
  • Comissão de Acolhimento, Verdade e Reconciliação de Timor Leste (CAVR). Chega! The Report of the Commission for Reception, Truth and Reconciliation 22 Mayıs 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Dili, East Timor: 2005. Online at East Timor & Indonesia Action Network 19 Ağustos 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Retrieved 11 February 2008.
  • Dunn, James (1996). Timor: A People Betrayed. Sidney: Australian Broadcasting Corporation. ISBN 0-7333-0537-7. 
  • Friend, T. (2003). Indonesian Destinies. Harvard University Press. ISBN 0-674-01137-6. 
  • Gunn, Geoffrey C. Complicity in Genocide: Report to the East Timor "Truth Commission" on International Actors (Macau: author, 2006) 99937-706-4-7
  • Horner, David (2001). Making the Australian Defence Force. The Australian Centenary History of Defence. IV. Melbourne: Oxford University Press. ISBN 0-19-554117-0. 
  • Hainsworth, Paul and McCloskey, Stephen (eds.) The East Timor Question: The Struggle for Independence from Indonesia. New York: I.B. Tauris Publishers, 2000, 1-86064-408-2
  • Hill, Helen Mary. Fretilin: the origins, ideologies and strategies of a nationalist movement in East Timor. Canberra: Centre for Continuing Education, Australia National University, 1978. OCLC 07747890
  • Indonesia. Department of Foreign Affairs. Decolonization in East Timor. Jakarta: Department of Information, Republic of Indonesia, 1977. OCLC 4458152.
  • Indonesia. Department of Foreign Affairs and Department of Information. The Province of East Timor: Development in Progress. Jakarta: Department of Information, Republic of Indonesia, 1981.
  • Jardine, Matthew. East Timor: Genocide in Paradise. Monroe, ME: Odonian Press, 1999. 1-878825-22-4.
  • Jolliffe, Jill. East Timor: Nationalism and Colonialism. Queensland: University of Queensland Press, 1978. OCLC 4833990
  • Kiernan, Ben. "The Demography of Genocide in Southeast Asia: The Death Tolls in Cambodia, 1975–79, and East Timor, 1975–80" 9 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Critical Asian Studies. 35:4 (2003), 585–597.
  • Kohen, Arnold and John Taylor. An Act of Genocide: Indonesia's Invasion of East Timor. London: TAPOL, 1979. 0-9506751-0-5.
  • Krieger, Heike, ed. East Timor and the International Community: Basic Documents. Melbourne: Cambridge University Press, 1997. 0-521-58134-6.
  • Marker, Jamsheed (2003). East Timor: A Memoir of the Negotiations for Independence. North Carolina: McFarlnad & Company, Inc. ISBN 0-7864-1571-1. 
  • Martin, Ian (2002). Self-Determination In East Timor: The United Nations, The Ballot and International Intervention. International Peace Academy Occasional Paper Series. Boulder: Rienner. 
  • Nevins, Joseph (2005). A Not-So-Distant Horror: Mass Violence in East Timor. Ithaca, New York: Cornell University Press. ISBN 0-8014-8984-9. 
  • Ramos-Horta, José. Funu: The Unfinished Saga of East Timor. Lawrenceville, NJ: The Read Sea Press, 1987. 0-932415-15-6.
  • Schwarz, A. (1994). A Nation in Waiting: Indonesia in the 1990s. Westview Press. ISBN 1-86373-635-2. 
  • Smith, M.G. (2003). Peacekeeping in East Timor: The Path to Independence. International Peace Academy Occasional Paper Series. Boulder: Rienner. 
  • Taylor, Jean Gelman (2003). Indonesia: Peoples and Histories. New Haven and London: Yale University Press. ISBN 0-300-10518-5. 
  • Taylor, John G. The Indonesian Occupation of East Timor 1974–1989. London: Catholic Institute for International Relations, 1990. 1-85287-051-6.
  • Taylor, John G. Indonesia's Forgotten War: The Hidden History of East Timor. London: Zed Books Ltd, 1991. 1-85649-014-9.
  • Turner, Michele. Telling East Timor: Personal Testimonies 1942–1992. Sydney: University of New South Wales Press Ltd., 1992.
  • Vickers, Adrian (2005). A History of Modern Indonesia. Cambridge University Press. ISBN 0-521-54262-6. 
  • Wesley-Smith, Rob. "Radio Maubere and Links to East Timor". Free East Timor: Australia's Culpability in East Timor's Genocide. Milsons Point: Random House Australia, 1998. pp. 83–102.
  • Winters, Rebecca. Buibere: Voice of East Timorese Women. Darwin: East Timor International Support Center, 1999. 0-9577329-3-7.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Doğu Timor</span> Güneydoğu Asyada bir devlet

Doğu Timor ya da resmî adıyla Doğu Timor Demokratik Cumhuriyeti, Güneydoğu Asya'da Avustralya ile Endonezya arasında yer alan bir ada devleti. Tek komşusu Endonezya'ya bağlı Batı Timor'dur. 14,874 km² yüz ölçümüne sahip olan Doğu Timor'un başkenti Dili'dir.

<span class="mw-page-title-main">Endonezce</span> Endonezyanın resmî ve en çok konuşulan dili.

Endonezce ya da Endonezya dili, Endonezya ve çevresinde yaklaşık 300 milyon kişi tarafından konuşulan Avustronezya dil ailesine bağlı bir dil. Malaycanın standartlaştırılmış bir değişkesi olan Endonezce Endonezya'nın dünyanın en kalabalık dördüncü ülkesi olmasına bağlı olarak dünyanın en çok konuşulan dillerinden biridir. Tarih boyuncaGüneydoğu Asya takımadaları üzerinde lingua franca olarak kullanılmıştır. 700'den fazla yerel dilin konuşulduğu Endonezya'nı resmî dilidir. 1976-1999 yılları arasında Endonezya hakimiyetine bağlı olarak Doğu Timor'da resmî dil olarak kullanılmış olup daha sonra İngilizce ile birlikte çalışma dili olarak kabul edilmiştir. Kasım 2023'te UNESCO'nun resmî dillerinden biri olarak kabul edilmiştir. Endonezya'nın 1945'te bağımsızlığını ilan etmesinden sonra standartlaştırılmış bir Malayca şivesi olmasına bağlı olarak Endonezce ve Malayca farklı diller olarak kabul edilmelerine rağmen neredeyse aynıdırlar.

<span class="mw-page-title-main">Hamidiye Katliamları</span> 1890ların ortalarında Osmanlı İmparatorluğunda Ermenileri hedef alan katliamlar

Hamidiye Katliamları veya bazı Türkçe olmayan kaynaklarda geçen adlarıyla 1894-1896 Ermeni katliamları ve Büyük Katliamlar, 1890'ların ortalarında Osmanlı İmparatorluğu hükûmeti tarafından ülkede yaşayan Ermenilere yapıldığı iddia olunan katliamlardır. Katliamlar sonucu ölenlerin sayısı 80.000 ile 300.000 arasında gösterilmekte, dönemin gazete haberlerine göre 50.000 çocuğun ise yetim kaldığı belirtilmektedir. Kırım, The New York Times 'ın Eylül 1895 tarihli makalesindeki başlıkta Ermeni Holokost olarak geçiyordu. Buna karşın Osmanlı kaynakları ise aksi iddia olarak böyle bir sayıda Ermeninin öldürülmediği Müslümanların katledildiği Ermeni Çetelere karşı operasyon yapılıp bu çetelerin ve isyanların bastırıldığı iddiasındadır.

<span class="mw-page-title-main">Kızılderili soykırımları</span> Kuzey Amerika, Orta Amerika, Güney Amerika ve Karayiplerdeki Kızılderili halklarının soykırımı

Kızılderili soykırımları, Kristof Kolomb'un 1492'de Amerika Kıtası'na ulaşmasından sonraki beş asır boyunca Avrupalılar tarafından kıtanın yerlileri olan Kızılderililere karşı yapılan soykırımlardır.

<span class="mw-page-title-main">Uluslararası Kızılhaç Komitesi</span> insani yardım kuruluşu

Uluslararası Kızılhaç Komitesi, Cenevre, İsviçre merkezli bir insani yardım kuruluşu. 1949 yılındaki Cenevre Sözleşmeleri ve 1977 tarihli Ek Protokoller ve 2005 yılındaki III. Protokol ile ve taraf devletlerin imzası ile ICRC uluslararası ve iç çatışmalarda kurbanları korumak için yetki almıştır. Kurbanlar savaş yaralıları, esirler, mülteciler, siviller ve diğer muharebe dışı zarar görenler olarak sayılabilir. Kurum üç kez Nobel Barış Ödülü kazanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">1965-1966 Endonezya katliamları</span> Endonezyada başarısız darbe girişiminin ardından komünistlere karşı yapılan katliamlar

1965–1966 Endonezya katliamları, Endonezya'da 30 Eylül hareketinin başarısızlıkla sonuçlanan darbe girişiminin ardından gerçekleşen, komünistleri tasfiye etmeye yönelik katliamlardır. 1965 ve 1966 yılları arasında en yaygın tahminlere göre 500.000'den fazla kişi öldürüldü. Tasfiyeler, "Yeni Düzen" rejimine geçiş sürecinde önemli bir aşama teşkil etti. Endonezya Komünist Partisi (PKI), siyasi bir güç olarak ortadan kaldırıldı. Meydana gelen ayaklanmalar, Devlet Başkanı Sukarno'nun düşüşüne ve Suharto'nun otuz yıllık başkanlığının başlamasına yol açtı. Araştırmalar ve gizliliği kaldırılan belgeler, Endonezyalı yetkililerin ABD ve İngiltere gibi yabancı ülkelerden destek aldığını gösteriyor.

Kolektif güvenlik; sistemdeki devletlerden birinin güvenliğinin, tümünün sorunu olduğu ve barışa yönelik tehditlere kolektif yanıt verilen bölgesel veya küresel güvenlik düzenlemesi.

Sosyal sorumluluk, etik çerçevede bir kuruluşun ya da bir bireyin kendi çıkarlarının olduğu kadar toplumun genel çıkarlarının yararına da hareket etmesi durumu. Sosyal sorumluluk, her bireyin ekonomi ve ekosistem arasında bir denge sağlamak amacıyla gerçekleştirdiği bir çeşit görevdir. Eğitim, sağlık, yardım ve çevre konuları sosyal sorumluluğun öncelikli konularıdır.

<span class="mw-page-title-main">Ermeni Soykırımı'nın inkârı</span> Ermenilere soykırım yapılmadığı iddiasını savunan tez

Ermeni Soykırımı'nın inkârı, Ermeni Kırımı'nın soykırım olarak tanımlanamayacağını savunan veya iddiaların bilimsel yollarla, belgelerle açıklanması gerektiğini savunan tezdir. Ermeni Soykırımı'nın inkârı, bazı ülkelerde tamamen yasaklanmışken bazı ülkelerde soykırım olduğunu ifade etmek hoş karşılanmamaktadır. Pek çok kaynakta ölen insanların sayısı soykırım olduğuna kanıt olarak gösterilmektedir. Ancak bazı araştırmacılara göre de bir soykırım söz konusu değildir. Bu yaklaşımda olanlar, zamanın hükûmetinin bir Ermeni Tehciri gerçekleştirdiğini, olumsuz şartlardan dolayı birçok insanın öldüğünü söylemektedir.

<span class="mw-page-title-main">Havariler Çağı</span>

Havariler Çağı, Hristiyanlık tarihinde geleneksel olarak M.S. 33 yılında Kudüs'te İsa'nın dirilişiyle On İki Havari'ye verdiği Büyük Görev'den M.S. 100 yılında Anadolu'da Yuhanna olduğu düşünülen son havarinin ölümüne kadar geçen süreye verilen ad. Geleneksel olarak havarilerin Kudüs'ten dağıldığına ve Havari Makamları'nı kurduklarına inanılır. Hristiyan geleneğinde İsa'nın havarilerinin çağına büyük önem verilir. Havariler Çağı ile ilgili en önemli birinci kaynak Elçilerin İşleri'dir ancak bu kaynağın tarihsel doğruluğu kimileri tarafından sorgulanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Temmuz Krizi</span>

Temmuz Krizi, 1914 yazında Avrupa'nın büyük güçleri arasında I. Dünya Savaşı'nın nihai nedeni olan, birbiriyle ilişkili bir dizi diplomatik ve askeri tırmanıştı. Kriz, 28 Haziran 1914'te Bosnalı Sırp Gavrilo Princip'in Avusturya-Macaristan tahtının varisi olan Arşidük Franz Ferdinand suikast sonucu ölümüyle başladı. Karmaşık bir ittifaklar ağı, birçok liderin savaşın kendi çıkarları doğrultusunda olduğuna veya genel bir savaşın olmayacağına dair yanlış hesaplamalarıyla birleştiğinde, Ağustos 1914'ün başlarında hemen hemen her büyük Avrupa ülkesi arasında genel bir düşmanlık patlak vermesine neden oldu; Mayıs 1915'e kadar neredeyse her büyük Avrupa ülkesi dahil oldu.

<span class="mw-page-title-main">50-50 Teorisi</span>

50-50 Teorisi, Türk Kurtuluş Savaşı'nın Batı Cephesi boyunca Yunan ordusu ve Rum isyancılar tarafından Türklere karşı gerçekleştirilen savaş suçlarının Rum Kırımı kadar kötü ve iki olayın aynı şiddette olduğu fikridir. Fikir Türk halkı arasında ilk olarak Türk ordusunun Yunan işgali altındaki topraklarda ilerlemesi ve böylece Türk halkının Yunan ordusunun oluşturduğu tahribata tanık olması ile ortaya çıkmış, ilk kez 1926'da George Horton'ın The Blight of Asia kitabında ele alınmıştır. Her ne kadar Horton kitabında 50-50 Teorisi'nin yanlış olduğunu ve Yunanlar tarafından katledilen Türklerin Rum Kırımı'na "50-50 değil 1'e 10.000 bile olamayacağını" söylese de, Horton'ın bu tavrı hem Türk hem de Türk olmayan akademisyenler tarafından Türk düşmanı ve aşırı Filhelenist olarak yorumlanıp tarihi çarpıtmak ile suçlanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Jamaika-Türkiye ilişkileri</span> Jamaika ve Türkiye arasındaki diplomatik ilişkiler

Jamaika-Türkiye ilişkileri, Jamaika ile Türkiye arasındaki dış ilişkilerdir. İki ülke arasında büyükelçilik yoktur ancak Türkiye'nin Havana Büyükelçiliği Jamaika'ya akreditedir.

<span class="mw-page-title-main">Türkiye-Uganda ilişkileri</span>

Türkiye-Uganda ilişkileri, Türkiye ile Uganda arasındaki dış ilişkilerdir. Türkiye'nin Kampala'da, Uganda'nın ise Ankara'da büyükelçiliği vardır.

<span class="mw-page-title-main">Esvatini-Türkiye ilişkileri</span>

Esvatini-Türkiye ilişkileri, Esvatini ile Türkiye arasındaki dış ilişkilerdir. Türkiye'nin Güney Afrika'daki Pretoria Büyükelçisi Esvatini'ye akredite edilmiştir. Esvatini'nin Brüksel Büyükelçiliği de Türkiye'ye akredite edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Laos-Türkiye ilişkileri</span>

Laos-Türkiye ilişkileri Laos ile Türkiye arasındaki dış ilişkilerdir. Diplomatik ilişkiler ilk olarak 1947'de kuruldu, ardından 1958'de büyükelçilik rütbesine yükseldi. 27 Aralık 2017 tarihinde Türkiye Laos'un başkenti Vientiane'de yerleşik bir büyükelçilik kurdu.

<span class="mw-page-title-main">Saint Kitts ve Nevis-Türkiye ilişkileri</span>

Saint Kitts ve Nevis–Türkiye ilişkileri, Saint Kitts ve Nevis ile Türkiye arasındaki ikili ilişkileri ifade eder.

<span class="mw-page-title-main">Ermeni Kırımı'nın tarihyazımı</span>

1915 ve 1917 yılları arasında en az 800.000 Ermeni'nin öldürüldüğü Ermeni Kırımı'nın tarihyazımı I. Dünya Savaşı'nın sonundan beri değişikliklere uğradı. Türkiye'nin dışındaki tarihçilerin çoğu Kırım'ın meydana geldiğini ve olayların bir soykırım olduğunu savunmaktadır, ancak bununla birlikte Kırım'ın sebepleri ve motivleri gibi bazı önemli hususların yorumlanmasında büyük farklılıklar vardır.

Fatma Müge Göçek, Türk sosyolog ve Michigan Üniversitesi'nde Kadın Araştırmaları programında profesördür. Robert Kolejinde okudu, 1979 yılında Boğaziçi Üniversitesinden mezun oldu. Akademik hayatını Amerika Birleşik Devletleri ve İsrail'de geçirdi. 2005 yılında Ermeni Profesör Richard Hovannisian, Göçek'in görevini "resmî Türk inkar duvarını yıkmak" olarak tanımladı. 2008'de Özür Diliyorum kampanyasına imza attı. Aynı zamanda Ermeni Kırımı hakkında düzenlenen çalıştaylara katıldı. 2017 yılında Michigan Üniversitesi Seçkin Öğretim Üyesi ödülüne layık görüldü.

Ryan Gingeras, Geç Dönem Osmanlı tarihçisidir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.