İçeriğe atla

Dmitri Yazov

Sovyetler Birliği Mareşali
Dmitri Yazov
Дми́трий Я́зов
Savunma Bakanı
Görev süresi
30 Mayıs 1987 - 28 Ağustos 1991
Yerine geldiğiSergey Sokolov
Yerine gelenYevgeni Şapoşnikov
Kişisel bilgiler
Doğum Dmitri Timofeyeviç Yazov
8 Kasım 1924(1924-11-08)
Yazovo, Rusya SFSC, Sovyetler Birliği
Ölüm 25 Şubat 2020 (95 yaşında)
Moskova, Rusya
Partisi Sovyetler Birliği Komünist Partisi
İmzası
Askerî hizmeti
Çatışma/savaşları II. Dünya Savaşı
Sovyet–Afgan Savaşı

Dmitri Timofeyeviç Yazov (Rusça: Дми́трий Тимофе́евич Я́зов; 8 Kasım 1924 - 25 Şubat 2020), Sovyetler Birliği Mareşali. Büyük Vatanseverlik Savaşı gazisi olan Yazov, 1987'den Sovyetler Birliği'nin dağılmasından dört ay önceki 1991 Ağustos Darbesi'nde rol alması nedeniyle tutuklanana kadar Savunma Bakanı olarak görev yaptı.[1] Yazov, 28 Nisan 1990'da Sovyetler Birliği Mareşali rütbesine atanan son kişi, Sibirya'da doğan tek mareşal ve 25 Şubat 2020'de öldüğü zamana dek, yaşayan son Sovyetler Birliği Mareşali'ydi.

Biyografi

1941 yılında Yazov.

İlk yılları

Omsk Oblastı, Kalaçinski İlçesi, Krestinski Volostu'ndaki Yazovo köyünde doğdu. Her ikisi de köylü olan Timofey Yakovleviç Yazov (ö. 1933) ve Maria Fedoseyevna Yazova'nın oğluydu. Ailenin dört çocuğu vardı.[1]

II. Dünya Savaşı

Yazov, liseyi bitirmeye vakti olmayan on yedi yaşında bir genç olarak Kasım 1941'de gönüllü olarak Kızıl Ordu'ya katıldı. Orduya katıldığında 1923 doğumlu olduğunu söyleyerek kendisini olduğundan bir yaş büyük gösterdi.[2] Moskova Yüksek Askeri Komuta Okulu'na (Moskova Muharebesi sırasında[3] Kasım 1941'den 28 Ocak 1942'ye kadar Novosibirsk'e taşınmıştı) yazıldı ve[4] 1942'de mezun oldu. Ancak okul mezuniyet sertifikasını 1953'te, binbaşı olduğu sıralarda aldı.[1]

Savunma Bakanı Dimitri Yazov, 1989'da Amerika Birleşik Devletleri ziyareti sırasında

Ağustos 1942'den itibaren Volhov ve Leningrad cephelerinde bir tüfek takımı komutanı, bir tüfek bölüğü komutanı ve Leningrad Cephesi'nin 177. Tüfek Tümeni'nin 483. Tüfek Alayı'nın genç teğmenlerinin ön cephe kurslarının bir takım komutanı olarak savaştı. Leningrad Kuşatması sırasındaki muharebelere, Sovyet birliklerinin Baltık ülkelerindeki taarruz operasyonlarına ve Kurlandiya Kuşatması'na katıldı. 1944'te Sovyetler Birliği Komünist Partisi'ne üye oldu.[1]

Savaş sonrası askeri kariyer

1962'de Yazov, Küba Füze Krizi sırasında Küba'nın Oriente eyaletindeki Sovyet kara kuvvetlerine komuta etti ve burada Küba Savunma Bakanı Raúl Castro ile kişisel olarak çalıştı. Merkezi Holguín Hava Üssü'nde bulunan birliğe, ABD ile savaş çıkması durumunda Guantanamo Körfezi Deniz Üssü'ne KS-1 Komet nükleer seyir füzeleri ile saldırması emredildi.[5]

1971-1973'te Odessa Askeri Bölgesi'nin Kırım bölgesindeki 32. Kolordu'ya komuta etti. 1979-1980'de Yazov, Çekoslovakya'daki Merkez Kuvvetler Grubu'nun komutanıydı. 1986 yazında Uzak Doğu Askeri Bölgesi'nin komutanıydı ve Time dergisine göre Genel Sekreter Mihail Gorbaçov üzerinde olumlu bir izlenim bıraktı ve bu daha sonra terfiler almasına yol açtı. Mareşal Sergey Sokolov'un iki gün önce Mathias Rust olayı nedeniyle görevden alınmasının ardından 30 Mayıs 1987'de Sovyetler Birliği'nin Savunma Bakanı olarak atandı. Haziran 1987'den Temmuz 1990'a kadar Yazov, Politbüro'nun aday üyesiydi ve[6] Kara Ocak'ın önemli bir parçasıydı. Yazov, 1991'in başlarında Rus OMON komando birimlerinin Letonya ve Litvanya'ys konuşlandırılmasından sorumluydu. 1991 Ağustos Darbesi sırasında Yazov, Devlet Olağanüstü Hal Komitesi'nin bir üyesiydi. Komiteyi desteklediği için Valentin Pavlov hükûmeti görevden alındı[7] ve dolayısıyla Yazov, Savunma Bakanı görevini kaybetti. Yazov, Yeltsin döneminde yargılandı ve 1994 yılında beraat etti.

22 Ağustos sabahı, ilk sorgulamadan önce Yazov, bir mektubu okuduğu ve kendisini "yaşlı aptal" olarak nitelendirdiği, bu "maceraya" katıldığı için pişman olduğu ve SSCB Başkanı'ndan af dilediği video kayıtlı bir mesajla Gorbaçov'a döndü.[8] Bu olaylardan 20 yıl sonra, eski savunma bakanı bir gün boyunca uyumadığı için ne dediğini hatırlamadığını söyledi. Ve bu mektubun ve videonun yapımcısı olarak gazeteci Vladimir Molçanov'u suçladı.[9] Yazov, anılarında Gorbaçov'u "Vatana İhanet" adlı suç makalesinden korumak için bir pişmanlık konuşması yapmaya ikna edildiğini ve yorgunluğun etkisiyle televizyon muhabirlerinin iknalarına yenik düştüğünü açıkladı.[10]

Yazov, Ocak 1993'te ülkeden ayrılmamak şartıyla serbest bırakıldı[11] 1994 yılında Devlet Duması tarafından affedildi,[12] Boris Yeltsin tarafından sunulan affı kabul etti ve suçsuz olduğunu belirtti. Başkanlık kararnamesi ile askerlikten ihraç edildi ve kendisine tören silahı verildi. Rusya Federasyonu Başkanı tarafından Onur Nişanı ile ödüllendirildi. Yazov daha sonra Genelkurmay Akademisi'nde askeri danışman olarak çalıştı.[13]

Gorbaçov tarafından Savunma Bakanı makamı için seçilmesine rağmen William Odom, The Collapse of the Soviet Army adlı kitabında Aleksandr Yakovlev'in Yazov'u "bir tümene komuta etmeye uygun, ancak daha yüksek bir şeye olmayan" "vasat bir subay" olarak tanımlamasını tekrarlıyor.[14] Odom, Gorbaçov'un yalnızca "emirleri, herhangi bir emri yerine getirecek kariyerciler" aradığını öne sürüyor.

Mart 2019'da Yazov, Ocak 1991'de Litvanya'daki askeri baskıdaki rolü nedeniyle bir Litvanya mahkemesi tarafından gıyaben yargılandı, savaş suçlarından mahkûm edildi ve 10 yıl hapis cezasına çarptırıldı. Rusya, davayı siyasi amaçlı olmakla suçladı ve Yazov'u iade etmeyi reddetti.[15]

Ölümü

Yazov, Rusya Savunma Bakanlığı'nın "ciddi ve uzun süreli bir hastalık" olarak nitelendirdiği durumun ardından 25 Şubat 2020'de 95 yaşında Moskova'da öldü.[1][16][17][18] Moskova dışındaki Federal Askeri Anıt Mezarlığı'na gömüldü.

Ödüller ve nişanlar

Sovyetler Birliği

Rusya Federasyonu

Diğer ülkeler

  • Kızıl Bayrak Nişanı (Afganistan)
  • Halkların Dostluğu Nişanı (Afganistan)
  • Silah Dostluğunu Güçlendirme Madalyası (Bulgaristan)
  • Che Guevara Nişanı (Küba)
  • Kızıl Bayrak Nişanı (Çekoslovakya)
  • Scharnhorst Nişanı (Doğu Almanya)
  • Kazakistan Cumhuriyeti'nin bağımsızlığının 20. Yılı Madalyası
  • Japonya'ya Karşı 30 Yıllık Zafer Madalyası (Moğolistan)
  • Halhin Gol Zaferinin 40. Yılı Madalyası (Moğolistan)
  • Moğol Halk Devriminin 50. Yılı Madalyası (Moğolistan)
  • Sivil Liyakat Nişanı, 1. sınıf (Suriye)

Dini

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g "Последний Маршал: биография Дмитрия Язова". 8 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
  2. ^ Последний маршал СССР Язов оценил реформы Горбачева, Сердюкова и Шойгу. 6 Eylül 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.// МК, 8-14 ноября 2013 г.
  3. ^ "Выпуск 1942'го года". Фото кремлёвцев по выпускам. МосВОКУ им. Верховного Совета РСФСР. 6 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2013. 
  4. ^ "Краткая история училища". МосВОКУ им. Верховного Совета РСФСР. 1 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2013. 
  5. ^ One minute to midnight : Kennedy, Khrushchev, and Castro on the brink of nuclear war. 1. New York: Alfred A. Knopf. 2008. s. 126. ISBN 978-1-4000-4358-3. OCLC 176951842. 11 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  6. ^ "Dmitry Yazov". globalsecurity.org. 24 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2017. 
  7. ^ "Постановление Верховного Совета СССР от 28 августа 1991 г. № 2367-I «О недоверии Кабинету Министров СССР»". 13 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
  8. ^ "Жаркий август 91 года (РТР, 2001)". 18 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
  9. ^ Баранец В. (Ağustos 2011). "Бывший министр обороны СССР Маршал Советского Союза Дмитрий Язов: «Как это было в августе 91-го?»". Радио «Комсомольская правда». 28 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  10. ^ Язов Д. Т. Август 1991: Где была армия?
  11. ^ "Ъ-Газета — Пресс-конференция по делу ГКЧП". 5 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
  12. ^ "Хроника путча. Часть V". 17 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
  13. ^ "Ветераны Вооруженных Сил России, принимавшие участие во встрече с Президентом". 29 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2020. 
  14. ^ Odom, 1998, p. 111
  15. ^ "Lithuania convicts Russians of war crimes under Soviet rule". BBC News. 27 Mart 2019. 28 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2019. 
  16. ^ "Last marshal of the Soviet Union Dmitry Yazov dies". AFP.com. 16 Ocak 2012. 25 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
  17. ^ "Умер маршал Советского Союза Дмитрий Язов". 26 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
  18. ^ "Будем помнить вас, товарищ маршал". 26 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
  19. ^ "За заслуги перед Отечеством". НТВ. 2 Kasım 2009. 17 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2013. 
  20. ^ "Министр обороны России вручил Маршалу Советского Союза Дмитрию Язову орден "За заслуги перед Отечеством" III степени". mil.ru. 4 Şubat 2020. 4 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2023. 
  21. ^ "Путин наградил участника ГКЧП Дмитрия Язова орденом Почета". NEWSru.com. 17 Kasım 2004. 18 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2013. 

Dış bağlantılar

Vikisöz'de Dmitri Yazov ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.
Siyasi görevi
Önce gelen:
Sergey Sokolov		Sovyetler Birliği Savunma Bakanı
1987-1991 		Sonra gelen:
Yevgeni Şapoşnikov

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Aleksandr Nevski Nişanı</span>

Aleksandr Nevski Nişanı 29 Temmuz 1942'de Sovyetler Birliği hükûmeti tarafından Töton Şövalyeleri'ne karşı gösterdiği çabadan dolayı Aleksandr Nevski onuruna, II. Dünya Savaşı sırasında hizmet eden yüzlerce insana tekrar vermeye başladı. Savaş sırasında 42.000'den fazla Sovyet görevlisine bu ödül verilirken, 70 yabancı general ve subaya verildi ve 1.470 askeri birim bu nişanı sancaklarında taşıdı. Bundan itibaren ise yalnızca askeri bir nişan olarak kabul edildi.

<span class="mw-page-title-main">Aleksandr Matrosov</span>

Aleksander Matveyevich Matrosov veya Şakiryan Yunus oğlu Muhammedyanov (1924-1943) II. Dünya Savaşı sırasında Sovyet Kahramanı olan Sovyet piyade eri.

<span class="mw-page-title-main">İvan Konev</span> Sovyet askeri kumandanı

İvan Konev, II. Dünya Savaşı'nda Nazi Almanya'sının yenilgiye uğratılmasında önemli rol oynayan SSCB'li general, Sovyetler Birliği Mareşali.

<span class="mw-page-title-main">Aleksey Fyodorov</span> Sovyet partizan

Aleksey Fyodoroviç Fyodorov, II. Dünya Savaşı Doğu Cephesinde verilen Büyük Vatanseverlik Savaşı sırasında Nazi işgali altındaki Ukrayna Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti topraklarında faaliyet gösteren Sovyet partizanlarının komutanı. İki kez Sovyetler Birliği Kahramanı ilan edilen iki partizandan birisidir.

Samand Aliyeviç Siyabendov, Belarus Cephesi 48. Ordu 217. Piyade Tümeni 755. Piyade Alay komutan yardımcısı yarbay, Sovyet Kürdü Sovyetler Birliği Kahramanıdır.

<span class="mw-page-title-main">Sovyetler Birliği Halk Sanatçısı</span>

SSCB Halk Sanatçısı veya SSCB Ulusal Sanatçısı, tiyatro, müzik, sinema, resim, heykel, radyo ve televizyon yayıncılığı gibi sanat dallarında başarı gösteren kişilere verilen onur unvanı. Sovyetler Birliği'ni oluşturan her birlik cumhuriyeti ve özerk cumhuriyetlerde bu ödülün benzeri bir yerel ödül de bulunmaktaydı.

<span class="mw-page-title-main">Vatanseverlik Savaşı Nişanı</span>

Vatanseverlik Savaşı Nişanı, II. Dünya Savaşı sırasında başarı göstermiş tüm Kızıl Ordu mensubu asker ve Sovyet partizanlarına verilmiş Sovyetler Birliği nişanı. 1985 yılında 9 Mayıs zaferinin 40. yıl kutlamaları sırasında tüm gazilere verilmesine karar verilmiştir. Toplamda 9 344 283 adet verilmiştir: 1. sınıf 2 627 899 adet, 2. sınıf 6 716 384 adet.

Kutuzov Nişanı, Rus kumandan Mihail Kutuzov adına verilen Rusya askerî nişanıdır. Nişan II. Dünya Savaşı'nda kapsamındaki Sovyet-Nazi Savaşı sırasında askerî cesaret örneği oluşturan Kızıl Ordu askerlerine verilmek üzere oluşturulmuştu.

<span class="mw-page-title-main">Leningrad Savunması Madalyası</span>

Leningrad Savunması Madalyası, SSCB vatandaşlarına II. Dünya Savaşı yıllarında verilen askeri bir madalyadır. Sovyetler Birliği'nin Sovyetler Birliği'nde 22 Aralık 1942'de SSCB Yüksek Sovyet Konseyi kararnamesiyle Leningrad şehrinin Sovyet sivil ve askeri savunucularının değerli ve zorlu çalışmalarını tanımlayan bir II. Dünya Savaşı kampanyası madalyasıdır. 8 Eylül 1941 ile 27 Ocak 1944 tarihleri arasında Alman silahlı kuvvetlerince kentin 872 günlük kuşatma döneminde verildi. Madalyanın tüzüğü daha sonra 8 Mart 1945'te Yüksek Sovyet Başkanlığının Kararı ile ve 18 Temmuz 1980 tarihinde Sovyetler Birliği № 2523-X Yüksek Sovyet Başkanlığının kararnamesiyle değiştirildi.

<span class="mw-page-title-main">Odessa Savunması Madalyası</span>

"Odessa'nın Savunmasına göre" Madalyası, SSCB vatandaşlarına II. Dünya Savaşı yıllarında verilen askeri bir madalyadır. Sovyetler Birliği'nin İkinci Dünya Savaşı'nda 22 Aralık 1942'de SSCB Yüksek Sovyet Konseyi kararnamesiyle kurulan ve NAZI Almanya'nın silahlı kuvvetlerinden Odessa liman şehrini savunan katılımcılarına ödül vermek amaçı veren bir madalyaydi. Madalya tüzüğü 18 Temmuz 1980'de SSCB № 2523-X Yüksek Sovyet Başkanlığının kararı ile değiştirildi.

<span class="mw-page-title-main">Sevastopol Savunması Madalyası</span>

"Sevastopol'un Savunmasına göre" Madalyası, SSCB vatandaşlarına II. Dünya Savaşı yıllarında verilen askeri bir madalyadır. Sovyetler Birliği'nin İkinci Dünya Savaşı'nda 22 Aralık 1942'de SSCB Yüksek Sovyet Konseyi kararnamesiyle kurulan ve Nazi Almanyası'nın silahlı kuvvetlerinden Sevastopol liman şehrini savunan katılımcılarına ödül vermek amaçı veren bir madalyaydi. Madalya tüzüğü 18 Temmuz 1980'de SSCB № 2523-X Yüksek Sovyet Başkanlığı kararı ile değiştirildi.

<span class="mw-page-title-main">Nikolay Vlasov</span> Sovyet savaş pilotu, yarbay ve Sovyetler Birliği Kahramanı

Nikolay İvanoviç Vlasov, Sovyet savaş pilotu, yarbay ve Sovyetler Birliği Kahramanı. 2. Dünya Savaşı sırasında 29 Temmuz 1943'te Yak-1 ile uçuşunu sürdürürken Leningrad'da uçaksavar ateşi ile vuruldu ve Nazilerce esir alındı. Gönderildiği pek çok toplama kampında direniş örgütledi ve birçok kez kaçış girişimi gerçekleştirdi. Bu girişimleri nedeniyle Mauthausen-Gusen toplama kampına gönderildi. Yine bir kaçma girişimi organize ettiği sırada bir esirin ihanetine uğradı ve SS tarafından Müttefik birliklerin bölgeye yaklaşmasına yakın dönemde SS tarafından işkence gördü ve 26 Ocak 1945'te bir krematoryum fırınında canlı canlı yakıldı. Diğer mahkûmlar Vlasov'un ölümünden sonra ayaklanmaya devam etti ve 3 Şubat 1945'te yaklaşık 500 esir kamptan kaçmayı başardı.

<span class="mw-page-title-main">Hanpaşa Nuradilov</span>

Hanpaşa Nuradiloviç Nuradilov 1941-1942 yılları arasında Kızıl Ordu'ya hizmet eden Dağıstan Özerk Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti doğumlu Çeçen makine tüfekçisi. PM M1910 makineli tüfeğiyle tahminen 920 düşman askerini öldürdü, ayrıca 18 Nazi Alman askerini esir aldı ve 9 Alman makineli tüfeğini ele geçirdi. Dört kez Sovyetler Birliği Kahramanı unvanına aday gösterildi. Son savaşı Stalingrad Muharebesi idi. Vücudu asla bulunamadı ve insanlar onun Alman bombardıman uçakları tarafından öldürüldüğü (bombalandığı) sonucuna vardı. Ölümünden sonra Stalingrad Muharebesi'nde gösterdiği icraatlar nedeniyle Sovyetler Birliği Kahramanı unvanını aldı.

Hansultan Çapayeviç Daçiyev, II. Dünya Savaşı sırasında Kızıl Ordu'ya hizmet etmiş Çeçen süvari. 15 Ocak 1944'te Sovyetler Birliği Kahramanı unvanıyla ödüllendirildi, ancak daha sonra Çeçen etnik kökeninden dolayı Celal-Abad'a sürüldü; Lavrenti Beriya'ya Çeçen halkının haklarının geri verilmesini talep eden bir mektup yazdıktan sonra güveni kötüye kullanma suçundan tutuklandı ve yirmi yıl hapis cezasına çarptırıldı. Tutuklandıktan sonra askerî madalyaları elinden alındı ve Sovyetler Birliği Kahramanı unvanı iptal edildi. Sonunda serbest bırakıldı ve 1985'te beraat etti. Ardından unvanı Mihail Gorbaçov tarafından yeniden verildi.

Havaci Muhamed-Mirzayev İkinci Dünya Savaşı sırasında 15 Ocak 1944 tarihinde Sovyetler Birliği Kahramanı unvanını alan bir Çeçen süvari askeri.

<span class="mw-page-title-main">Nikolay Voronov</span>

Nikolay Nikolayeviç Voronov, Sovyet askeri lideri. 1944'te Topçu Birliği Baş Mareşali rütbesine terfi edilmiş ve 1965'te Sovyetler Birliği Kahramanı onur ödülünü almıştır. 1941 ve 1950 yılları arasında Kızıl Ordu'nun topçu birliğini yönetmiş olan Voronov, bu görevini Stalingrad Muharebesi'nde de sürdürmüş ve Leningrad Kuşatması ile Kursk Muharebesi'nde Stavka temsilcisi olarak görev yapmıştır. Voronov, aynı zamanda Rus İç Savaşı'nda, Sovyet-Polonya Savaşı'nda ve Halhin Gol Muharebesi'nde savaşmış ve İspanya İç Savaşı'nda İspanya Cumhuriyetçi Ordu'sunun danışmanlığını yapmıştır.

Üzeir Abduramanoviç Abduramanov, Alman-Sovyet Savaşı sırasında Kızıl Ordu'da bir kazıcıydı. Ağır düşman ateşi altında ve buzlu suyla örtülü Soj Nehri boyunca askerlerin güvenli bir şekilde nakledilmesini sağladıktan sonra, 15 Ocak 1944'te Sovyetler Birliği Kahramanı ilan edildi. Tüm savaş boyunca Kızıl Ordu'da görev yapmış olmasına ve cesaretinin tanınmasına rağmen, Kırım Tatarı etnik kökeninden dolayı 1945'te Özbekistan'a sınır dışı edildi. Tüm ailesi de 1944 tehcirinde sürgüne gönderildi.

<span class="mw-page-title-main">Noah Adamia</span>

Noah Petroviç Adamia, II. Dünya Savaşı'nda Sovyet Deniz Kuvvetleri'nde çarpışmış Sovyet keskin nişancıdır. Sivastopol Muharebesi'nde 200'den fazla Alman askerini öldürmesiyle tanınmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Aleksandr Novikov</span>

Aleksandr Aleksandroviç Novikov ;, İkinci Dünya Savaşı sırasında Sovyet Hava Kuvvetleri'nde havacılık baş mareşalidir. "Karanlık günlerden günümüze ilgi odağı haline gelen Kızıl Hava Kuvvetleri'ne pilotluk yapan adam" ve "taktik hava gücünün ustası" lakabıyla övüldü. Kendisine iki kez Sovyetler Birliği Kahramanı unvanı ve bir dizi başka Sovyet nişanları verildi.

<span class="mw-page-title-main">Aleksandr Pokrışkin</span>

Alexander Ivanovich Pokryshkin (Rusça: Алекса́ндр Ива́нович Покры́шкин) II. Dünya Savaşı'nda Sovyet savaş pilotu ve daha sonra Havacılık Mareşali. En yüksek rütbeli Sovyet havacılarından biri ve bir Amerikan uçağını uçuran en yüksek rütbeli pilottu, öldürmelerinin büyük çoğunluğunu Ödünç Verme ve Kiralama kapsamında alınan Amerikan yapımı Bell P-39 Airacobra ile elde etti. Pokryshkin, Tomsk Guberniyası'na bağlı Novonikolayevsk'te, fabrikada çalışan bir Rus işçinin oğlu olarak dünyaya geldi. Yedi yıllık okul hayatından sonra 1928'de inşaat işçisi olarak iş buldu. Babasının karşı çıkmasına rağmen 1930'da evden ayrılarak yerel bir teknik koleje girdi ve burada 18 ayda diploma aldı ve altı ay daha yerel bir mühimmat fabrikasında çelik işçisi olarak çalıştı. 1938 yılımda sivil pilotluk programını 17 günde tamamlayarak bir başarıya imza attı. Hemen ardından uçuş okuluna yazılan Pokryshkin 1939'da birincilikle mezun oldu ve üsteğmen rütbesiyle 55. Avcı Alayına atandı. Kızıl Bayrak Nişanı da sahip olan Pokryshkin, savaş sırasında 24 Mayıs 1943, 24 Ağustos 1943 ve 19 Ağustos 1944 tarihlerinde üç kez Sovyetler Birliği Kahramanı unvanını kazandı. Savaştan sonra Sovyet Hava Savunma Kuvvetleri'nde görev yaptı ve Havacılık Mareşali rütbesine ulaştı. 1981'de emekli oldu. 13 Kasım 1985 tarihinde Moskova'da öldü.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.